Wśród polskich naukowców zajmujących się badaniami z zakresu psychologii rozwojowej duże znaczenie mają osiągnięcia Stefana Szumana. Obszar jego zainteresowań to problem okresów rozwojowych i ich charakterystyka, zagadnienie dojrzałości szkolnej, rozwój osobowości, estetyki i form zachowań społecznych. Prowadził badanie eksperymentalne oparte na obserwacji, testach i analizie wytworów dziecięcych.

Wielu polskich psychologów korzysta z dorobku i doświadczeń Stefana Szumana. Maria Żebrowska rozwijając jego myśl naukową wyróżnia okresy rozwojowe i zaznacza, że w każdym stadium pojawia się swoisty zespół właściwości wieku, które jednak pojawiają się i rozwijają zawsze indywidualnie, w innym tempie, rytmie i proporcjach. Wyróżnia pięć następujących okresów rozwoju dzieci i młodzieży:

1. okres - niemowlęctwo (1. rok);

2. okres - wiek poniemowlęcy (od 1. do 3. roku życia);

3. okres - wiek przedszkolny (od 3. do 7. roku życia);

4. okres - młodszy wiek szkolny (od 7. do 11.-12. roku życia);

5. okres - wiek dorastania (od 12. -13. do 17. -18. roku życia).

Wyodrębnianie powyższych okresów i przyporządkowanie ich określonym przedziałom życia zostało dokonane na podstawie trzech kryteriów:

· W każdym z okresów zachowań zachodzą istotne zmiany w świadomości dziecka.

· W każdym stadium rozwoju następują ważne zmiany w zakresie aktywności dziecka.

· W każdym okresie obserwuje się nieco odmienne formy i środki oddziaływania wychowawczego na dziecko.