NSTRUKCJA PRZECIWPOŻAROWA DLA LAKIERNI I MALARNI

A. W LAKIERNI ZABRANIA SIĘ:
- Palenia tytoniu w pomieszczeniu lakierni, używania ognia otwartego, grzałek, grzejników itp. urządzeń grzewczych.
- Przechowywania zbędnych materiałów i przedmiotów nie związanych z pracami lakierniczymi.
- Stosowania wszelkiego rodzaju narzędzi powodujących jakiekolwiek zaiskrzenie oraz używania do transportu wewnętrznego wózków akumulatorowych i innych powodujących iskrzenie.
- Pracownikom dokonywania jakichkolwiek napraw narzędzi i urządzeń elektrycznych, gazowych, sprężonego powietrza oraz wentylacyjnych.
- Używania do prac lakierniczych aparatów natryskowych i zbiorników ciśnieniowych nie uziemionych.
- Prania odzieży oraz innych przedmiotów w płynach łatwopalnych.
- Magazynowania wyrobów lakierniczych w lakierniach w ilościach przekraczających zapotrzebowanie jednej zmiany.
- Przechowywania pustych naczyń po wyrobach lakierniczych.
- Pozostawiania luzem w lakierni szmat, czyściwa oraz suszenia ubrań i odzieży roboczej.
- Używania do prac lakierniczych sprężonego gazu palnego i tlenu.
- Suszenia przedmiotów lakierniczych przy użyciu ognia otwartego.
- Urządzania stanowisk malowania i suszenia bliżej niż 15 m przy osłoniętym z 3-ch stron źródle ognia oraz 30 m przy nieosłoniętym źródle ognia.
- Dokonywania nakładania powłok lakierniczych poza malarnią.
- Tarasowania dróg ewakuacyjnych i transportowych oraz dostępu do podręcznego sprzętu gaśniczego.
- Gromadzenia przedmiotów do malowania i po wysuszeniu w malarni.
- Przebywania w malarni osób postronnych.

B. W CELU ZMNIEJSZENIA ZAGROŻENIA POŻAROWEGO NALEŻY:
- Na widocznym miejscu umieścić tablicę ostrzegawczą "Palenie zabronione, nie zbliżać się z ogniem otwartym"
- Utrzymywać na bieżąco wzorowy ład i porządek.
- Czyściwo i szmaty przechowywać w szczelnie zamkniętych metalowych pojemnikach zlokalizowanych na zewnątrz lakierni.
- Czyściwo zużyte przechowywać oddzielnie i co najmniej raz na dzień usuwać na miejsce do tego celu przystosowane.
- Puste naczynia po wyrobach lakierniczych przechowywać poza terenem lakierni w miejscu do tego celu przeznaczonym.
- Wypalania krat, zawieszek zabezpieczeń dokonywać w miejscu do tego celu przewidzianym.
- Używać tylko wyposażenia przewidzianego procesem technologicznym.
- Po zakończeniu zmiany roboczej dokładnie posprzątać wszystkie stanowiska robocze, przejścia i pomieszczenia usuwając do odpowiednich składowisk czy magazynów wszelkie materiały palne lub zbędne w danym miejscu (gotowa produkcja, opakowania, pomoce warsztatowe).
- Czuwanie nad przestrzeganiem wyłączenia z pod napięcia urządzeń elektrycznych, oraz zaworów odcinających sprężone powietrze oraz wodę.
- Usuwanie na bieżąco wszelkiego rodzaju farb, lakierów i rozpuszczalników.
- Instalacja elektryczna oświetleniowa, odgromowa i wentylacyjna powinna być sprawna i zgodna z obowiązującymi przepisami. 0 wszystkich zauważonych usterkach należy zgłaszać nadzorowi.
- Na drzwiach wejściowych należy umieścić napis informujący o miejscu przechowywania kluczy.
- Systematyczne przeszkolenie nowoprzyjętych pracowników.
- Oczyszczanie kabin natryskowych, przewodów wentylacyjnych oraz innych urządzeń i miejsc narażonych na osadzenie się cząstek wyrobów lakierowanych, powinno odbywać się co najmniej raz na dwa tygodnie z zachowaniem wszelkich środków ostrożności i przy użyciu narzędzi nie powodujących iskrzenia.

C. W WYPADKU POWSTANIA POŻARU NALEŻY:
- Przystąpić do gaszenia podręcznym sprzętem gaśniczym jak: stałe urządzenia gaśnicze na CO2, gaśnice śniegowe, pianowe, koce azbestowe itp.
- Jednocześnie spowodować zaalarmowanie Straży Pożarnej-telefon 998

Winni nieprzestrzegania niniejszej instrukcji będą pociągnięci do odpowiedzialności karnej, na mocy Ustawy o ochronie przeciwpożarowej z dnia 24.08.1991 r. (Dz. U. Nr. 81 poz.351)





ZASADY POSŁUGIWANIA SIĘ PODRĘCZNYM SPRZĘTEM GAŚNICZYM

Równocześnie z alarmowaniem należy przystąpić do akcji gaśniczej za pomocą podręcznego sprzętu gaśniczego będącego na wyposażeniu obiektu - gaśnic i hydrantów wewnętrznych. Podręczny sprzęt wykorzystywany jest do gaszenia pożarów w zarodku. Należy wykorzystywać do gaszenia pożarów następujące wskazania.

Grupa : Rodzaj palącego się materiału : Rodzaj środka gaśniczego
A : Ciała stałe pochodzenia organicznego, przy spalaniu których występuje zjawisko żarzenia (drewno, papier itp. materiały) : woda, piana gaśnicza, proszek gaśniczy, dwutlenek węgla
B : Ciecze palne i substancje stałe topniejące wskutek ciepła (rozpuszczalniki, pasty do podłogi, topiące się tworzywa sztuczne) : piana gaśnicza, proszek gaśniczy, dwutlenek węgla, halon
C : Gazy palne (gaz miejski, metan, propan-butan) : proszek gaśniczy, dwutlenek węgla, halon
E : Pożary ABC występujące w obrębie urządzeń pod napięciem : proszek gaśniczy, dwutlenek węgla, halon

Symbolami literowymi oznakowane są gaśnice odpowiednio do gaszenia pożarów danej grupy. Podręczny sprzęt gaśniczy należy tak dobierać, aby można nim ugasić ewentualny pożar.
Przy gaszeniu należy pamiętać o następujących zasadach:
- kierować strumień środka gaśniczego na palące się przedmioty lub obiektu od strony zewnętrznej (skrajnej) w kierunku do środka,
- przy gaszeniu przedmiotów ustawionych pionowo należy gasić od góry w dół,
- należy używać środków gaśniczych przeznaczonych do gaszenia danej grupy pożarów.

Charakterystyka podręcznego sprzętu gaśniczego:
Hydrant wewnętrzny
Gaśnica wodno-pianowa
Gaśnica proszkowa
Gaśnica śniegowa
Koc gaśniczy
Do podręcznego sprzętu gaśniczego zaliczamy gaśnice i koce gaśnicze. Gaśnice są to przenośne urządzenia o masie brutto do 20 kg i masie środka gaśniczego do 12 kg, którego użycie następuje pod wpływem uruchamianego ręcznie wyzwolenia ciśnienia gazu. Efekt akcji gaśniczej, a także bezpieczeństwo jej prowadzenia zależy od wielu czynników, między innymi od wyboru odpowiedniego środka gaśniczego. Dokonanie prawidłowego wyboru zależne jest od rozpoznania rodzaju pożaru oraz pewnego minimum wiedzy o środkach gaśniczych i ich działaniu. W tym rozdziale przedstawiamy podstawowe informacje o podręcznym sprzęcie gaśniczym i sposobach jego użycia.

Hydrant wewnętrzny
Hydrant wewnętrzny jest to zawór zainstalowany na specjalnej sieci wodociągowej obudowany szafką i wyposażony w wąż pożarniczy i prądownice. Może być o średnicy 25 lub 52 mm. Ma on zastosowanie do lokalizacji pożarów w zarodku wszędzie tam gdzie jako środek gaśniczy stosuje się wodę.
Sposób użycia hydrantu jest następujący:
- otworzyć drzwiczki szafki sprawdzić czy podłączony jest wąż i prądownica,
- rozwinąć odcinek węża w całości unikając zagięć i załamań,
= skierować strumień wody na miejsce pożaru.
Obsługę hydrantu powinny stanowić dwie osoby, jedna obsługuje prądownice a druga obsługuje zawór hydrantowy dawkując ilość wody. Wodą nie gasimy urządzeń pod napięciem elektrycznym oraz w ich obrębie jak również innych substancji, które z woda tworzą gazy palne np. karbid.

Gaśnica wodno-pianowa
Gaśnica wodno-pianowa jest to zbiornik cylindryczny w którym znajduje się wodny roztwór środka pianotwórczego oraz zbiornik z gazem napędowym zaopatrzony w zbijak, wężyk zakończony prądowniczką zamykaną. Po dostarczeniu gaśnicy w pobliże pożaru zrywamy plombę zabezpieczającą, wciskamy zbijak (gaz napędzający wypełnia zbiornik gaśnicy, kierujemy strumień piany w ognisko pożaru. Działanie gaśnicy można w każdej chwili przerwać przez zwolnienie dźwigni prądowniczki. Ze względu na swoją budowę syfonową gaśnica prawidłowo pracuje tylko w pozycji pionowej.

Gaśnica proszkowa
Gaśnica proszkowa jest to cylindryczny zbiornik zaopatrzony w dźwignię uruchamiającą zawór lub zbijak patronuz gazem napędowym. Środek gaśniczy ( proszek) wyrzucany jest przez dyszę lub wężyk zakończony prądowniczką przy pomocy gazu obojętnego ( azot lub dwutlenek węgla). Po dostarczeniu gaśnicy w miejsce pożaru zrywamy plombę i zawleczkę blokującą, uruchamiamy dźwignie lub zbijak i kierujemy strumień proszku w ognisko pożaru. Działanie gaśnicy można w każdej chwili przerwać przez zwolnienie dźwigni uruchamiającej lub dźwigni prądowniczki. Ze względu na swoją budowę syfonową gaśnica prawidłowo pracuje tylko w pozycji pionowej.

Gaśnica śniegowa
Gaśnica śniegowa jest to cylindryczny zbiornik zaopatrzony w zawór i wężyk zakończony dyszą wylotową lub w gaśnicach mniejszych króćcem obrotowym z dyszą. Wewnątrz gaśnicy znajduje się skroplony dwutlenek węgla, który po uruchomieniu pod własnym ciśnieniem wydostaje się na zewnątrz oziębiając się do temperatury ok. - 80 st.C. Po dostarczeniu gaśnicy w pobliże pożaru zrywamy plombę zabezpieczającą uruchamiamy zawór i kierujemy strumień dwutlenku węgla na ognisko pożaru. Działanie gaśnicze można w każdej chwili przerwać zamykając zawór.
Należy pamiętać o tym że:
- w czasie działania gaśnic trzymać ją tylko za uchwyty,
- nie wolno używać tych gaśnic do gaszenia ludzi.
Ze względu na swoją budowę syfonową gaśnica prawidłowo pracuje tylko w pozycji pionowej.

Koc gaśniczy
Koc gaśniczy jest to płachta z tkaniny całkowicie niepalnej (włókno szklanego) o powierzchni około 2 m2. Przechowuje się go w specjalnym futerale. Służy do tłumienia pożaru w zarodku przez odcięcie dopływu powietrza do palącego się przedmiotu.
Sposób użycia:
- wyjąć koc z futerału, rozłożyć i szczelnie przykryć palcy się przedmiot.
- W przypadku gaszenia ludzi należy osobę przewrócić i przykryć ją szczelnie kocem.
- Koce gaśnicze można wykorzystywać do przenoszenia ewakuowanego mienia.





INSTRUKCJA BHP
przy spawaniu gazowym

1. Postanowienia ogólne

Pracę w zawodzie spawacza gazowego może wykonywać pracownik, który :
• ukończył kurs spawalniczy lub uzyskał inne uprawnienia,
• ukończył 18 lat,
• posiada dobry stan zdrowia.
Pracę należy wykonywać ubranym w odzież roboczą z tkaniny trudnopalnej, nakrycie głowy, buty ze spodami dno zapalnymi, rękawice spawalnicze oraz ochrony osobiste fartuch skórzany lub inny niepalny, okulary spawalnicze, półmaska.

2. Czynności do wykonywania przez pracownika przed rozpoczęciem spawania
• zapoznać się z zakresem pracy i ustalić prawidłową kolejność poszczególnych spawań,
• sprawdzić stan węży tlenowych, acetylenowych oraz prawidłowość połączeń do bezpieczników (w przypadku sieci) lub reduktorów (w przypadku butli),
• sprawdzić stan techniczny reduktorów (w przypadku korzystania z butli),
• sprawdzić w razie używania sieci, czy bezpiecznik wodny jest prawidłowo napełniony woda (jeżeli odkręcimy kurek kontrolny, woda powinna wyciekać),
• przygotować odpowiednie palniki i właściwe szkła do okularów (G6 do G9),
• ustawić butle w stojaku lub na wózku chroniąc je przed działaniem promieni słonecznych,
• sprawdzić czy nie ma zagrożenia zapalenia się elementów znajdujących się w pobliżu, a zwłaszcza po drugiej stronie ściany (jeżeli spawanie wykonywane jest przy ścianie),
• podczas prowadzenia prac w pomieszczeniach zagospodarowanych zabezpieczyć podręczny sprzęt gaśniczy, butle umieszczać w odległości nie mniejszej niż 10 m od źródeł otwartego ognia i 1 m od grzejników zamkniętych, wymienić butlę tlenowa przy nadciśnieniu pozostałości gazu co najmniej 0,5 kG/cm2 (około 50 kPa),
• wymienić butlę acetylenowa przy nadciśnieniu pozostałości gazu od 0,5 kG/cm2 (około 50 kPa) przy temp. -5°C do 3,0 kG/cm2 (około 300 kPa) przy temp. +25°C.
Butli acetylenowej nie wolno używać w pozycji leżącej, kąt nachylenia nie
może przekroczyć 45°.
3. Zasady i sposoby bezpiecznego wykonywania spawania.
• dysze palnika stosować ściśle według instrukcji fabrycznej,
• używać palnika i węży tylko w dobrym stanie technicznym,
• węże spawalnicze prowadzić w sposób nie powodujący ich załamania,
• do czyszczenia lub przepychania dyszy palnika stosować tylko miedziane, mosiężne lub aluminiowe przetyczki,
• po każdej dłuższej przerwie w pracy sprawdzić poziom płynu w bezpieczniku wodnym,
• przy zapalaniu palnika: najpierw lekko otworzyć kurek tlenowy, a po stwierdzeniu iż tlen wypływa, otworzyć kurek acetylenowy, zapalić i wyregulować płomień,
• przed rozpoczęciem spawania zbiorników lub w zbiornikach, w których mogą znajdować się palne pary lub ciecze upewnić się co do całkowitego bezpieczeństwa pracy (zażądać wyników pomiarów stężeń wybuchowych),
• przy spawaniu zbiorników, kotłów i zamkniętych pomieszczeń stosować ochrony dróg oddechowych oraz odpowiednie przerwy w pracy, wychodząc na zewnątrz,
• przy spawaniu na rusztowaniach sprawdzić ich stan,
• przy spawaniu na wysokości stosować się do przepisów o wykonywaniu prac na wysokości.

4. Czynności zakazane spawaczowi :
• stosowanie butli tlenowej umieszczonej w pozycji leżąc (dopuszcza. nachylenie do 45°),
• zatłuszczanie butli tlenowych, reduktorów i zaworów,
• używanie nieszczelnych butli, reduktorów lub palników,
• przedłużania węży bez właściwych łuczników metalowych,
• stosowania węży krótszych niż 5 m,
• umieszczania butli na rusztowaniach,
• toczenia poziomo, przewracania lub uderzania w butle z gazami,
• odkładania zapalonego palnika lub wypuszczania z rąk (palnik należy zgasić lub odłożyć na odpowiednią podstawkę),
• pozostawiania palnika pod ciśnieniem w razie długiej przerwy w pracy (należy odłączyć przewody od sieci reduktora),
• umieszczania węży spawalniczych na plecach i ramieniu,
• używania w zbiornikach oświetlenia miejscowego napięcie wyższe niż 24 V,
• samodzielnego naprawiania palników i reduktorów,
• stosowania węży do gazów, dla których nie są przeznaczone,
• stosowania tlenu oraz gazów palnych do napędu narzędzi pneumatycznych .
5. Podstawowe czynności spawacza po zakończeniu pracy.
Zgasić palnik:
a) zamknąć kurek acetylenu,
b) zamknąć kurek tlenu,
c) poluzować śruby nastawcze reduktorów,
d) zamknąć zawory w butlach,
e) otworzyć kurki na palniku po ustaniu wypływu gazów, zamknąć kurki na palniku i zdjąć reduktory z butli,
• sprawdzić czy w pobliżu stanowiska pracy nie został zaprószony ogień,
• uporządkować stanowisko pracy i sprzęt,
• węże, palniki i reduktory umieścić w wyznaczonym miejscu,
• zgłosić przełożonemu zakończenie spawania.
- Bezpieczniki (wodne lub suche) używać tylko dopuszczone przez Dozór Techniczny, zgodnie z ich charakterystyką.
- Bezpieczniki wodne w okresie zimowym należy napełnić płynem niezamarzającym.
- Posługiwać się reduktorem zgodnie z instrukcją producenta.
- W razie cofnięcia się płomienia należy niezwłocznie zamknąć kolejno: zawory palnika do acetylenu a następnie tlenu, a palnik zanurzyć w wodzie. Gdy palnik jest zimny, a węże nieuszkodzone, należy przedmuchać węże i palnik i ponownie zapalić.
- Cięcie wewnątrz zbiorników, kotłów lub innych zamkniętych pomieszczeń (do 15m3) należy przeprowadzać przy asekuracji przez drugiego pracownika przebywającego na zewnątrz.
- Wszystkie zauważone nieprawidłowości i usterki należy niezwłocznie zgłaszać przełożonemu.

nstrukcja bhp na stanowisku Blacharza - lakiernika Uwagi ogólne: Do samodzielnej pracy na stanowisku blacharza-lakiernika samochodowego można przystąpić tylko wtedy, jeżeli posiada się: - ukończoną Zasadniczą Szkołę Zawodową lub przyuczenie do zawodu, - przeszkolenia: a. wstępne ogólne i instruktaż stanowiskowy bhp, b. w zakresie ochrony ppoż., - dobry stan zdrowia potwierdzony świadectwem lekar¬skim odnotowany przez lekarza w kartotece bhp lub w innym dokumencie, - ukończony 18-ty rok życia, - zezwolenie bezpośredniego zwierzchnika (mistrza) na pracę na stanowisku blacharza-lakiernika samochodowego Nigdy nie należy podejmować pracy, jeżeli ma się jakie¬kolwiek wątpliwości co do jej bezpiecznego wykonania. Należy zgłaszać się do swojego bezpośredniego zwierzch¬nika (mistrza) po odpowiednie i wyczerpujące wytyczne dla rozwiązania utrudnień oraz problemów lub niejasności czy wątpliwości, dotyczących bezpiecznego wykonywania powierzonego zadania. Pracę rozpoczynać punktualnie, będąc wypoczętym, trze¬źwym, właściwie ubranym (kombinezon, nakrycie głowy, rękawice robocze i ochronne, okulary ochronne, maska lub półmaska przeciwpyłowa, buty robocze i gumowe, fartuch gumowy). Podstawowe czynności pracownika przed rozpoczęciem pracy: Pracownik powinien przygotować: a. w zakresie naprawy blacharki samochodu: - młotki, śrubokręty, klucze, ściągacze, - narzędzia i pomoce specjalne, niezbędne do wykonania demontażu blacharki, - części zapasowe do wymiany, - smary, oleje, płyny do zmywania brudu, farby, - pomoce do czyszczenia blach przed malowaniem, - materiały zabezpieczające szyby i inne części przed ich przypadkowym zabrudzeniem farbami, b. w zakresie malowania i lakierowania: - farby, lakiery, rozpuszczalniki, - pomoce do nakładania lakierów na blacharkę samochodu, - zbiorniki z lakierami, - pistolety do lakierowania, - materiały do gruntowania blacharki, - szczotki, papier ścierny, Pracownik powinien także sprawdzić i zadbać o jakość: - masek, półmasek, rękawic, okularów ochronnych, fartucha gumowego, ochraniaczy itp., - ekranów i innych zabezpieczeń, znaków i napisów ostrzegawczych. Uszkodzone i zużyte należy wymienić. Po wykonaniu tych czynności przygotowawczych może przystąpić do właściwego toku pracy i tak: - po upewnieniu się, że wprowadzenie samochodu na stanowisko nie stworzy żadnych zagrożeń dla otoczenia może wprowadzić go na miejsce zachowując pewne zasady: a. zachować odpowiednie odległości samochodu remontowanego od innych pojazdów stojących obok oraz od ścian warsztatu, b. wyłączyć silnik, c. zaciągnąć hamulec ręczny, d. podłożyć co najmniej dwa kliny pod koła, e. po podłożeniu klinów zluzować hamulec ręczny a rączkę biegu przesunąć na pozycję jałową, f. w przypadku umieszczania samochodu na „kołysce” odpowiednio zabezpieczyć go przed osunięciem się. Ważne: Należy zapewnić prawidłowe, bezpieczne oświetlenie całego stanowiska roboczego Czynności blacharza-lakiernika podczas pracy: Blacharz-lakiernik powinien: 1. Podczas pracy stosować tylko bezpieczne metody pracy, tak by nie stwarzać żadnych zagrożeń zarówno dla siebie jak i współpracowników. I tak winien on: a. usunąć wszystkie przedmioty ze stanowiska roboczego, które utrudniają wykonywanie operacji przygotowywania samochodu do lakierowania jednocześnie sprawdzić, czy urządzenia i narzędzia warsztatowe są w dobrym stanie technicznym. Szczególnie należy zadbać by takie urządzenia jak podnośniki samochodowy czy widłowy do wymontowywania silnika były w pełni sprawne, b. w pomieszczeniu warsztatowym korzystać tylko z wózków napędzie elektrycznym. Poza budynkiem z wózków spalinowych, c. przy czyszczeniu blacharki samochodowej lub zdzieraniu zużytego lakieru z karoserii lub innych części używać ochronników górnych dróg oddechowych tzn. maski lub półmaski; a także rękawice ochronne, d. przy czyszczeniu i przygotowywania blacharki do lakierowania, zwrócić szczególną uwagę na ostre wystające części i elementy samochodu które mogą przyczynić się do powstania urazów u wykonującego tą czynność pracownika, e. powłoki z zawartością bieli ołowiowej i siarczanu ołowiu zeskrobywać z blachy tylko w stanie wilgotnym, f. zachować szczególną ostrożność przy myciu za pomocą oleju napędowego, nafty, ropy lub benzyny części lub całych zespołów samochodowych - są to czynności stwarzające szczególne zagrożenie pożarowe, g. zanieczyszczone czyściwo należy przechowywać w zamkniętych pojemnikach. Pojemniki te należy opróżniać codziennie po zakończonej pracy, h. plamy na podłodze z użytych rozpuszczalników, olejów, ropy, nafty czy benzyny należy natychmiast posypywać trocinami drzewnymi lub piaskiem, Malowanie natryskowe wykonywać w odpowiednim pomieszczeniu, przy pełnej wentylacji, specjalnie oznakowanym. a. bezwzględnie stosować odpowiednie ochrony osobiste, b. zabezpieczyć stanowisko przed ewentualnymi zagrożeniami dla siebie czy współpracowników, c. na stanowisku roboczym przechowywać tylko takie ilości materiałów przygotowanych do lakierowania (rozpuszczalniki, farby, lakiery), które będą zużyte podczas jednego dnia pracy, d. pojemniki z farbami, lakierami i rozpuszczalnikami oraz innymi materiałami łatwopalnymi, przechowywać z dala od źródła ciepła, chronić przed działaniem promieni słonecznych, także z dala urządzeń wentylacyjnych, e. pojemniki do przechowywania farb, lakierów, rozpuszczalników powinny być niepalne, nie tłukące się, takie by można je było szczelnie zamykać. Na wierzchu pojemnika powinna znajdować się czytelna etykieta informująca o składzie chemicznym, właściwościach chemicznych stopniu zagrożenia dla zdrowia i życia. Należy bezwzględnie postępować zgodnie z zaleceniami producenta, f. koncentrować całą swoją uwagę na wykonywanych czynnościach, g. do pracy używać tylko nie iskrzących narzędzi (także przy wykonywaniu innych prac w pobliżu), wszelkie urządzenia winny być skontrolowane pod względem bezpieczeństwa (szczególnie czy podczas ich użytkowania nie występuje iskrzenie). Pracownik wykonujący te prace winien być dodatkowo przeszkolony. Ważne: - farby tropikalne zawierają substancje silnie trujące, należy stosować się przy ich stosowaniu do przepisów regulujących sposób obchodzenia się z tego typu substancjami, - w razie wystąpienia złego samopoczucia (nagłe osłabienie, ból głowy, kłopoty z oddychaniem) sugerującego zatrucie pracownik winien przerwać pracę i udać się do lekarza. Czynności zakazane pracownikowi: Blacharzowi i lakiernikowi zabrania się przede wszystkim: a. stosowania niebezpiecznych metod pracy, takich które stwarzają zagrożenia w procesie pracy, b. pracy bez niezbędnych osłon i ochronników osobistych, c. używania niewłaściwych, lub uszkodzonych urządzeń, narzędzi i sprzętu niezbędnych do pracy, d. niewłaściwego magazynowania materiałów stosowanych przy wykonywanych pracach tzn. w nie oznakowanych, w niewłaściwych opakowaniach, zbyt blisko źródeł ciepła czy wentylatorów, e. używania materiałów malarskich bez znajomości ich składu chemicznego i właściwości toksycznych, a także bez znajomości postępowania w razie nagłego zatrucia lub innego wypadku związanego z używaniem ww., f. pracy przy nieuporządkowanym stanowisku, zwłaszcza tolerowania plam po smarach, płynach łatwopalnych na podłodze i na stanowisku roboczym, g. lakierowania samochodu niewłaściwie przygotowanego do wykonywanej operacji tzn. gdy jest on oparty tylko na podnośniku bez właściwego zabezpieczenia, h. składowania pustych naczyń, nasiąkniętych szmat i innych odpadów, nie nadających się do dalszego stosowania, na stanowisku pracy lub w miejscu wykonywania operacji lakierowania karoserii samochodowych, i. palenia papierosów, używania otwartego ognia w pomieszczeniach w których wykonywane jest lakierowanie karoserii samochodowych. Ważne Bezwzględnie zabrania się używania do lakierowania związków ołowiu, arsenu, rtęci, benzyn zawierających czteroetylen ołowiu, dwusiarczku węgla, chloropodobnych węglowodanów. Czynności pracownika po zakończeniu pracy Blacharz-lakiernik powinien: 1. wyłączyć spod napięcia wszystkie używane narzędzia elektryczne, 2. uporządkować swoje stanowisko pracy to znaczy po dokładnym oczyszczeniu odłożyć używane narzędzia, przyrządy i pomoce na miejsce ich stałego przechowywania, 3. właściwie zabezpieczyć materiały malarskie, 4. oczyścić ochrony osobiste, przewody i odłożyć je na ich stałe miejsce przechowywania, 5. zabezpieczyć stanowisko robocze tak, aby nie stwarzało żadnych zagrożeń. Po zakończeniu pracy pracownik powinien: - posprzątać stanowisko pracy, szczególnie zwracając uwagę na ewentualnie rozlany olej i inne płyny, .Usunąć ewentualne zanieczyszczenia i odpady, - sprawdzić, czy pozostawione stanowisko robocze nie stwarza jakichkolwiek zagrożeń, - złożyć w miejscach wyznaczonych dodatkowe narzędzia pracy i sprzęt ochrony osobistej. W przypadku powstania pożaru należy: - ostrzec osoby znajdujące się w obrębie zagrożenia, - wyłączyć zasilanie budynku w energię elektryczną i odciąć dopływ gazu, równocześnie - zaalarmować straż pożarną, - powiadomić przełożonych o pożarze, - podjąć decyzję o ewakuacji ludzi, - przystąpić do prowadzenia akcji gaśniczej za pomocą podręcznego sprzętu gaśniczego, Podczas akcji gaśniczej obowiązuje zasada podporządkowania się poleceniom kierującego akcją ratowniczo-gaśniczą . W przypadku zaistnienia wypadku: - udzielić poszkodowanemu pierwszej pomocy - w razie potrzeby wezwać pomoc lekarską - powiadomić przełożonych. Uwaga 1. w razie wątpliwości co do zachowania warunków bezpieczeństwa pracy pracownik ma prawo przerwać pracę i zwrócić się do przełożonego o wyjaśnienie sytuacji, 2. w przypadku znalezienia się wobec bezpośredniego niebezpieczeństwa powstrzymać się wobec wykonywania pracy. Pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia, nie może jednak odmówić podjęcia innej, równorzędnej pracy, gdy usunięcie zagrożenia przy poprzednio wykonywanej pracy nie jest możliwe.

 

NSTRUKCJA UDZIELANIA PIERWSZEJ POMOCY


Życie poszkodowanego w wypadku przy pracy lub powstałego w innych okolicznościach bardzo często zależy od postawy ratujących oraz znajomości udzielania pierwszej pomocy. Obowiązek ratowania poszkodowanego spoczywa na każdym. Osoby udzielające pierwszej pomocy nie powinny obawiać się odpowiedzialności karnej za niewłaściwe jej udzielanie.
Przed prawem odpowiada tylko ta osoba, która tej pomocy nie udzieliła, a mogła to uczynić bez narażenia siebie i innych osób ratujących poszkodowanego.
Jak pomóc poszkodowanemu?

Obowiązują pewne standardy postępowania. I tak, w sytuacji kiedy to zdrowie, a nawet życie poszkodowanego zależy od naszych działań, musimy:
•zachować spokój,
•powiadomić pogotowie ratunkowe,
•usunąć poszkodowanego - jeśli jest to konieczne - ze środowiska zagrażającego życia, jednocześnie podjąć akcję ratunkową,
•przeprowadzamy wstępną ocenę stanu poszkodowanego:
•jego świadomości (zadajemy jakieś pytanie),
•czy oddycha (przykładając rękę do ust chorego),
•czy jest zachowana czynność serca (sprawdzamy na tętnicy szyjnej),
•czy nie wystąpiły objawy krwawienia wewnętrznego (objawy wstrząsu pourazowego, tzn. bladość powłok skórnych, niepokój lub obojętność, zimny pot, szybkie, słabo wyczuwalne tętno),
•sprawdzić, czy nie wystąpiły złamania, oparzenia itp.
Postępowanie nasze będzie uzależnione od objawów, jakie stwierdzimy.

1.Przenoszenie poszkodowanego
Ciężko poszkodowanego należy przenieść w taki sposób, aby nie sprawiać bólu i nie spowodować pogorszenia jego stanu. Przenosić powinny trzy osoby ustawione z jednej strony lub dwie osoby i trzecia ze strony przeciwnej pośrodku. Przyklękają na lewe kolano i wsuwają obie dłonie pod ciało poszkodowanego: jedna osoba - pod głowę i plecy, druga - pod krzyż i miednicę, trzecia pod uda i podudzia, przy czym jednocześnie podnoszą do góry celem przeniesienia w bezpieczne miejsce.

2.Opatrywanie ran
Udzielający pierwszej pomocy powinni zadbać o swoje bezpieczeństwo, gdyż każda rana może być źródłem zakażenia. Przede wszystkim należy używać rękawic (np. gumowych). Rany nie wolno przemywać wodą, środkami leczniczymi, zasypywać proszkami i smarować maściami, gdyż utrudnia to gojenie. Przenoszony brud z powierzchni skóry do rany może wywołać zakażenie. Na ranę nakładamy wyjałowioną gazę, której nie należy dotykać rękami na powierzchni, a tylko chwytać za jej obrzeża, i owijamy bandażem. Oczyszczenie ran z brudu, ziemi itp. należy do lekarza.

3.Tamowanie krwotoków
W przypadku nacięcia, przebicia żył tętniczych kończyn górnych i dolnych należy je podnieść do góry. Na ranę przyłożyć wyjałowiony opatrunek i mocno przyciskać przez 4 - 5 minut. Nie należy dotykać rany palcami. Kiedy krwawienie nie ustaje, czynność należy powtórzyć.
Krwotok możemy próbować powstrzymać stosując ucisk palcami tętnicy lub żyły pomiędzy miejscem zranienia a sercem.
W przypadku krwotoku z nosa poszkodowanego należy położyć lub posadzić, odchylić mu lekko głowę ku tyłowi, nałożyć okład z zimnej wody. Można włożyć do nosa kawałek wyjałowionej waty i jednocześnie uciskać nos palcami. Watę umoczyć w wodzie utlenionej. Krwotoki z ran twarzy wstrzymuje się przyciskając tętnicę szczękową do dolnego brzegu dolnej szczęki.
Krwotok z czoła i skroni wstrzymuje się poprzez przyciskanie tętnicy skroniowej z przodu ucha.
Krwawienie z dużych ran głowy wstrzymuje się przyciskając tętnicę do kręgów szyi, a z dołu pachowego przyciskając tętnicę podobojczykową do kości w dole nadobojczykowym. Na przedramieniu przyciska się tętnicę ramieniową, pośrodku ramienia od strony wewnętrznej. Po udzieleniu pierwszej pomocy poszkodowanym z uszkodzonymi tętnicami należy niezwłocznie powiadomić Pogotowie Ratunkowe, by umożliwić udzielenie niezbędnej dalszej pomocy lekarskiej. W przypadku krwotoku z dróg rodnych, chorą położyć na brzuch, nałożyć zimny okład na podbrzusze i przewieźć do szpitala.

Pamiętaj:
•nie wyjmuj ciał obcych z rany,
•nie kładź waty na otwartą ranę.

1.Złamania kości: dzielimy na zamknięte i otwarte

Złamanie kości czaszki: na skutek upadku na głowę lub uderzenia w głowę. Objawy: poszkodowany jest nieprzytomny, krwawi z uszu i ust. Postępowanie: zimny okład na głowę, zapewnić spokój i skierować do szpitala. Złamanie kręgosłupa - silny ból w kręgosłupie, sztywność karku lub w stopach. Nie przemieszczać chorego. Wezwać pomoc instytucjonalną. Złamanie i zwichnięcie obojczyka objawia się bólem i znacznym obrzękiem w okolicach obojczyka. Włożyć do dołu pachowego zwitek waty, zgiąć rękę pod kątem prostym, zawiesić na temblaku zrobionym z chustki i na uszkodzone miejsce nałożyć zimny okład.

Złamanie żeber objawia się silnym bólem przy oddychaniu, kaszlu, kichaniu i przy ruchach. Mocno obandażować klatkę piersiową lub dobrze ściągnąć ręcznikiem podczas wydechu. W przypadku stłuczenia lub zwichnięcia stosować zimne okłady z wody i mocno zabandażować. Miejsca stłuczonego nie jodynować, rozcierać lub smarować maściami.

Złamania kończyn
W przypadku ręki należy ją unieruchomić za pomocą deski lub szyny tak, aby dwa sąsiadujące stawy uległy unieruchomieniu, zawiesić na temblaku i przymocować do tułowia.
Przy złamaniu i zwichnięciu palców u rąk należy przymocować deseczkę na szerokość dłoni, zabandażować. Długość deseczki powinna być od końca palców do przedramienia.
Złamanie kończyn dolnych - należy unieruchomić na desce od długości pięty, by zachodziła poza miednicę, i przymocować do tułowia.

Pamiętaj:
•nie zmieniaj ułożenia kończyny,
•nie próbuj nastawiać złamania,
•unieruchom kończynę w jej aktualnym położeniu,
•przy złamaniu otwartym nie dotykaj wystających odłamów kostnych - łatwo ulegają zakażeniu.

1.Usuwanie obcych ciał z oka
Najlepiej zanurzyć twarz w wodzie i przez chwilę mrugać zaprószonym okiem. Nie wolno trzeć oczu. Ciała obce z oczu usuwa tylko lekarz okulista.

2.W przypadku obrażeń brzucha, rażącej bladości na twarzy i silnych bólów, należy natychmiast wezwać pogotowie ratunkowe w celu szybkiego przewiezienia poszkodowanego do szpitala. Mogło zaistnieć uszkodzenie organów wewnętrznych (krwotok wewnętrzny).

3.Oparzenia cieplne
Udzielając pierwszej pomocy poszkodowanemu, trzeba przestrzegać pewnych zasad: Niezależnie od stopnia oparzenia należy zdjąć lub rozciąć ubranie przykrywające poparzone miejsca. Jeśli poparzeniu uległa dłoń, usuń z niej wszystkie ciasne przedmioty, zanim wystąpi obrzęk. Oparzoną część ciała włóż pod bieżącą zimną wodę na co najmniej 10 - 15 minut. Łagodzi to ból i zapobiega obrzękowi. Przede wszystkim zmniejsza głębokość uszkodzenia skóry. Przy wystąpieniu pęcherzy na oparzone miejsce połóż sterylną gazę. Owiń bandażem. Właściwie każde oparzenie, poza zupełnie błahym, powinien obejrzeć lekarz.

Pamiętaj:
•nie używaj waty do opatrywania poparzonych miejsc,
•staraj się nie dotykać oparzonych okolic - łatwo ulegają zakażeniu.

1.Oparzenia chemiczne kwasami stężonymi (siarkowym, azotowym, solnym) i ługami żrącymi (sodą kaustyczną, bielidłami, niegaszonym wapnem itp.)
Miejsca oparzone należy niezwłocznie przemywać strumieniem bieżącej wody z kranu przez co najmniej 10-15 min. Po dokładnym obmyciu wodą nałożyć okład z roztworem sody (jedna łyżeczka od herbaty na szklankę wody), a na miejsce oparzone ługiem - okład ze słabego roztworu octu lekko kwaśnego albo kwasu bornego (jedna łyżeczka od herbaty na szklankę wody).

2.Zatrucia gazami i trującymi parami
Poszkodowanych należy natychmiast wynieść z zatrutego pomieszczenia na świeże powietrze, rozluźnić wszystkie części ubrania i przykryć, by uchronić ich przed utratą ciepła i nadmiernym oziębieniem ciała. Wstrzymanie oddechu następuje przy zatruciach tlenkiem węgla, siarkowodorem, cyjanowodorem, benzenem i innymi węglowodorami aromatycznymi i pochodnymi, które działają bezpośrednio na ośrodkowy układ nerwowy. Działają one dusząco, przez zahamowanie dostawy tlenu z płuc do tkanek. Być może zaistnieje konieczność wentylowania poszkodowanego metodą usta-usta. Nie stosuje się jej przy zatruciach benzenem. W przypadku zatrucia przez przewód pokarmowy podstawowym zabiegiem jest wywołanie wymiotów poprzez podanie wody o temperaturze pokojowej, węgla aktywowanego, białka jaja (węgiel w postaci gęstej zawiesiny - jaja 4 szt. na 1/2 litra wody). Mleka nie stosujemy przy zatruciach fosforem, gdyż przyspiesza wchłanianie trucizny. Znakomitą odtrutką przy połknięciu kwasu (solnego, siarkowego, azotowego) jest roztwór tlenku magnezowego. Nie wolno stosować węglanu sodu. W przypadku zatrucia przez skórę np. aniliną, nitrobenzenem, etyliną i pochodnymi, należy skórę zmywać bieżącą wodą, tak by strumień wody ze spłukaną trucizną nie skaził zdrowych części ciała. Oparzone oczy spłukujemy strumieniem letniej wody. Wody nie stosujemy przy oparzeniach wapnem niegaszonym. We wszystkich przypadkach zatruć poszkodowanych należy skierować do przychodni specjalistycznych.

3.Udar cieplny
Występuje w pomieszczeniach o bardzo wysokiej temperaturze i dużej wilgotności, tj. powyżej 40°C i wilgotności powyżej 75%. W tych warunkach występuje ogólne osłabienie, przyspieszenie tętna, szybki i płytki oddech , nadmierne pocenie, dreszcze, bóle, zawroty głowy mdłości, bladość skóry. Ratując chorego, należy go wynieść z pomieszczenia, na głowę położyć zimny kompres lub lód, podać do picia chłodne płyny, krople nasercowe (np. kardiamid ). W razie wystąpienia bezdechu zastosować sztuczne oddychanie (16-20 razy na minutę), do momentu, kiedy chory zacznie oddychać. Chorego niezwłocznie przewieźć do szpitala.

4.Omdlenie
Najczęściej oznacza krótkotrwałą, zwykle kilkusekundową lub parominutową utratę przytomności. Objawy: bladość skóry, pocenie się, zawroty głowy, kłopoty ze wzrokiem, dzwonienie w uszach, ostatecznie utrata przytomności. Pomoc: połóż chorego na plecach, zapewnij mu dostęp powietrza, unieś wysoko jego nogi, rozluźnij ubranie. Jeśli chory jest nieprzytomny, należy go ułożyć w tak zwanej pozycji bocznej ustalonej.
•uklęknij z boku poszkodowanego,
•ułóż bliższą tobie rękę chorego wzdłuż tułowia, drugą rękę, zgiętą w łokciu, przełóż nad jego klatką piersiową,
•unieś kolano nogi leżącej dalej od ciebie, delikatnie pociągnij za łokieć i kolano, obracając poszkodowanego w swoją stronę,
•odchyl głowę chorego do tyłu, aby zapewnić drożność dróg oddechowych, sprawdź tętno.

1.Odmrożenia
Występują w trzech stopniach. Lekkie odmrożenia charakteryzują się uczuciem palenia i kłucia w miejscu odmrożonym, bladnięcie i utrata czucia. Ratując poszkodowanego, należy zastosować ciepłe (lecz nie gorące) kąpiele i ostrożnie rozcierać miejsca suchą czystą ręką. Nie wolno rozcierać brudnymi szmatami lub śniegiem. Przy odmrożeniach II-go stopnia miejsca odmrożenia są ciemnoczerwone lub sine, tworzą się pęcherze wypełnione przezroczystym lub lekko krwistym płynem. Nie należy moczyć ani rozcierać odmrożonych miejsc, a także przekłuwać pęcherzy. Chorego szybko przewieźć do szpitala. Odmrożenia III-go stopnia: skóra ma zabarwienie czerwonosine lub fioletowe, następuje jej martwica. Najpierw silny ból w miejscu odmrożenia, później brak czucia.
Poszkodowanego należy stopniowo ogrzać, podać środki przeciwbólowe, przykryć miejsca odmrożenia jałowym opatrunkiem i szybko przewieźć do szpitala.

2.Porażenie prądem elektrycznym
•odetnij dopływ prądu, wyłącz główny przełącznik (bezpiecznik) lub wyciągnij z kontaktu wtyczkę urządzenia elektrycznego,
•jeśli to możliwe, odsuń poszkodowanego od źródła prądu; zrób to za pomocą np. drewnianego kija od szczotki lub drewnianego krzesła, stojąc na suchej macie gumowej, książce lub złożonej gazecie.

Pamiętaj:
•nie dotykaj skóry poszkodowanego, jeśli ma on kontakt z przewodem pod napięciem,
•nie dotykaj też kabla elektrycznego,
•wezwij pogotowie,
•skontroluj oddech i tętno; w razie bezdechu - zastosuj sztuczne oddychanie, braku tętna - masaż serca,
•przytomnego ułóż wygodnie i okryj.

Sztuczne oddychanie
Przy podejrzeniu urazu kręgosłupa (np. po upadku z wysokości) można wykonywać tylko trzecią i czwartą spośród poniższych czynności.
1.Upewnij się, czy poszkodowany leży na twardej, równej powierzchni. Sprawdź, czy w ustach nie ma ciał obcych.
2.Odchyl głowę poszkodowanego do tyłu - trzymając jedną dłoń na jego czole, drugą chwytając podbródek.
3.Zaciśnij skrzydełka nosa za pomocą kciuka palca wskazującego. Weź głęboki wdech. Obejmij szczelnie jego usta. Wykonując szybki wydech, wdmuchnij powietrze do jego dróg oddechowych. Gdy zauważysz, że klatka poszkodowanego unosi się, odejmij usta, przystaw ucho do jego ust, aby usłyszeć szmer wychodzącego powietrza. Kiedy klatka piersiowa opadnie, kontynuuj sztuczne oddychanie.

Masaż serca
1.Połóż chorego na twardym podłożu na plecach.
2.Wymacaj dolny koniec mostka. Połóż nasadę dłoni w odległości dwóch palców powyżej tego miejsca.
3.Połóż na dłoni drugą rękę, palce powinny być uniesione. Pochyl się do przodu, tak by twoje barki znajdowały się nad mostkiem chorego. Ręce trzymaj wyprostowane.
4.Uciskaj klatkę piersiową na 4-5 cm. Wykonaj to 15 razy w tempie szybszym niż jeden ucisk na sekundę (licz równo do trzech i na raz uciskaj).
5.Wykonaj dwa oddechy metodą usta-usta.

Jedna osoba reanimująca: Powtarzaj cykl: 15 ucisków i 2 wdechy dopóki poszkodowany nie okaże odznak życia lub nie przybędzie pomoc.
Dwie osoby reanimujące: Pierwsza prowadzi sztuczne oddychanie, druga - masaż serca. Według schematu 5 ucisków 1 oddech.

Pamiętaj:
•nigdy nie zostawiaj poszkodowanego bez opieki,
•staraj się zadbać o komfort cieplny poszkodowanego,
•jeśli tylko sytuacja na to pozwoli - okryj go,
•w zasadzie podawanie lekarstw, np. środków przeciwbólowych, jest nie wskazane; być może będzie istniała potrzeba zaopatrzenia operacyjnego.

NSTRUKCJA PRZECIWPOŻAROWA
dla mieszalni lakierów.

W celu zapewnienia odpowiednich warunków bezpieczeństwa pożarowego w pomieszczeniach mieszalni lakierów; pracownikom i osobom czasowo przebywającym w sklepie zabrania się:
1. Palenia tytoniu i używania ognia otwartego ognia poza miejscami do tego wyznaczonymi.
2. Korzystania z niesprawnych technicznie maszyn, urządzeń i narzędzi
3. Korzystania z niesprawnych technicznie urządzeń i instalacji elektroenergetycznych .
4. Wykonywania prowizorycznych podłączeń do instalacji elektroenergetycznych.
5. Dokonywania jakichkolwiek napraw urządzeń i instalacji elektroenergetycznych bez posiadania wymaganych uprawnień.
6. Użytkowania elektrycznych urządzeń ogrzewczych w sposób niezgodny z warunkami eksploatacyjnymi określonymi przez producenta.
7. Przechowywania materiałów pożarowo niebezpiecznych (z wyjątkiem materiałów używanych do prowadzonych prac, w ilościach nie przekraczających tygodniowego zapotrzebowania i przechowywanych w szczelnych pojemnikach).
8. Ustawiania pojazdów, maszyn i urządzeń w sposób nie zapewniający odpowiednich warunków ewakuacji w obiekcie.
9. Składowania materiałów palnych na drogach i przejściach służących do ewakuacji w obiekcie
10. Zamykania drzwi ewakuacyjnych w sposób uniemożliwiający ich natychmiastowe użycie.
11. Zastawiania lub ograniczania dostępu do podręcznego sprzętu gaśniczego i urządzeń przeciwpożarowych.
12. Zastawiania lub ograniczania dostępu do:
- wyłączników lub tablic rozdzielczych prądu elektrycznego,
- zaworów gazu

PODSTAWA PRAWNA
- art. 3 i 4 Ustawy o ochronie przeciwpożarowej z dnia 24 sierpnia 1991 r ( Dz. U Nr 81, poz. 315 z późniejszymi zmianami)
- Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 3 listopada 1992 r w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, i innych obiektów budowlanych i terenów ( Dz. U Nr 92, poz. 460 z późniejszymi zmianami).





INSTRUKCJA ALARMOWA W PRZYPADKU POWSTANIA POŻARU
W MIESZALNI LAKIERÓW.

I. ALARMOWANIE
1. Każdy, kto zauważy nawet najmniejszy pożar, obowiązany jest natychmiast zaalarmować:
• właściciela tel. (..........................)
lub w razie takiej konieczności bezpośrednio straż pożarną - telefon - 998
• osoby znajdujące się w najbliższym sąsiedztwie pożaru zawiadamiają osoby odpowiedzialne z kierownictwa zakładu
2. Zachować spokój i nie dopuścić do paniki.
3. Po uzyskaniu telefonicznego połączenia ze strażą pożarną należy wyraźnie podać:
a) gdzie się pali - dokładny adres, nazwę obiektu, instytucji, piętro,
b) co się pali - np. pali się dach hali maszyn dziewiarskich itp.,
c) czy istnieje zagrożenie życia ludzi,
d) numer telefonu, z którego się mówi i swoje nazwisko.
Uwaga! odłożyć słuchawkę dopiero po otrzymaniu odpowiedzi, że zgłoszenie zostało przyjęte. Odczekać chwilę przy telefonie na ewentualne sprawdzenie.
1. W przypadku braku telefonu alarmować z najbliższego aparatu alarmowego, który znajduje się w portierni lub w biurze właściciela.
2. W przypadku potrzeby wzywać pogotowia innych służb wg wykazu numerów alarmowych, znajdujących się przy dzwiach pomieszczeń.
II. AKCJA RATOWNICZO-GAŚNICZA
1. Równocześnie z alarmowaniem straży pożarnej należy przystąpić do akcji ratowniczo - gaśniczej za pomocą podręcznego sprzętu gaśniczego, znajdującego się w pobliżu.
2. Do czasu przybycia straży pożarnej kierownictwo akcją obejmuje właściciel bądź wyznaczony pracownik lub najbardziej energiczna i opanowana osoba.
3. Każda osoba przystępująca do akcji ratowniczo-gaśniczej winna wiedzieć, że:
a) w pierwszej kolejności przeprowadzić ratowanie zagrożonego życia ludzi,
b) wyłączyć dopływ prądu elektrycznego do pomieszczeń objętych pożarem,
c) nie wolno gasić wodą lub gaśnicami bez litery "E" instalacji i urządzeń elektrycznych będących pod napięciem.
Do gaszenia instalacji i urządzeń pod napięciem stosować tylko gaśnice śniegowe i proszkowe.
d) usunąć z zasięgu ognia wszystkie materiały palne, a w szczególności puszki z płynami łatwo zapalnymi, cenne maszyny i ważne dokumenty,
e) nie otwierać bez wyraźnej potrzeby drzwi i okien do pomieszczeń, w których powstał pożar, ponieważ dopływ tlenu sprzyja rozwojowi ognia,
f) szybkie i prawidłowe uruchomienie środków gaśniczych umożliwia ugaszenie pożaru w zarodku.
III. ZABEZPIECZENIE POGORZELISKA
Prezes zakładu pracy odpowiedzialny jest za:
a) zabezpieczenie miejsca pożaru, wystawienie posterunku pogorzelowego w celu uniknięcia pożaru wtórnego lub nieszczęśliwego wypadku,
b) przystąpienie do uporządkowania pogorzeliska po zakończeniu działania komisji, powołanej do stwierdzenia przyczyny pożaru.
IV. PODSTAWA PRAWNA
Ustawa o ochronie przeciwpożarowej ( Dz. U. nr 81 poz.105 z późniejszymi zmianami).

KALISZ dnia 2.01.2008 r.

[ Dodano: 2010-06-26, 00:25 ]
I najnowsze z ostatniej kontroli PIP. To tylko mała część. Mieliśmy 36 punktów różnych zaleceń i tylko 500 zł mandatu. Oczywiście wszystko opracowałem osobiście. Korzystajcie z tego od woli. Może kogoś uratuje przed przykrościami ze strony tej instytucji. Jeżeli macie mieć kontrolę to piszcie, chętnie pomogę.





INFORMACJA DLA PRACOWNIKÓW DOTYCZĄCA RÓWNEGO TRAKTOWANIA W ZATRUDNIENIU

Zgodnie z obowiązkiem wynikającym z art. 941 k.p., udostępniam pracownikom zatrudnionym w IXELL AUTOLAKIERY tekst przepisów dotyczących równoległego traktowania w zatrudnieniu w formie wyciągu z Kodeksu pracy:

Art. 1. Postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów oraz statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy, naruszające zasadę równego traktowania w zatrudnieniu nie obowiązują.

Art. 2. Pracownicy mają równe prawa z tytułu jednakowego wypełniania takich samych obowiązków; dotyczy to w szczególności równego traktowania mężczyzn i kobiet w zatrudnieniu.

Art. 3. Jakakolwiek dyskryminacja w zatrudnieniu, bezpośrednia lub pośrednia, w szczególności ze względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, religię, narodowość, przekonania polityczne, przynależność związkową, pochodzenie etniczne, wyznanie, orientację seksualną, a także ze względu na zatrudnienie na czas określony lub nieokreślony albo w pełnym lub w niepełnym wymiarze czasu pracy - jest niedopuszczalna.

Art. 4. Postanowienia umów o pracę i innych aktów, na podstawie których powstaje stosunek pracy, naruszające zasadę równego traktowania w zatrudnieniu są nieważne. Zamiast takich postanowień stosuje się odpowiednie przepisy prawa pracy, a w razie braku takich przepisów - postanowienia te należy zastąpić odpowiednimi postanowieniami niemającymi charakteru dyskryminacyjnego.

Art. 5.
§ 1. Pracownicy powinni być równo traktowani w zakresie nawiązania i rozwiązania stosunku pracy, warunków zatrudnienia, awansowania oraz dostępu do szkolenia w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych, w szczególności bez względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, religię, narodowość, przekonania polityczne, przynależność związkową, pochodzenie etniczne, wyznanie, orientację seksualną, a także bez względu na zatrudnienie na czas określony lub nieokreślony albo w pełnym lub w niepełnym wymiarze czasu pracy.
§ 2. Równe traktowanie w zatrudnieniu oznacza niedyskryminowanie w jakikolwiek sposób, bezpośrednio lub pośrednio, z przyczyn określonych w § 1.
§ 3. Dyskryminowanie bezpośrednie istnieje wtedy, gdy pracownik z jednej lub z kilku przyczyn określonych w § 1 był, jest lub mógłby być traktowany w porównywalnej sytuacji mniej korzystnie niż inni pracownicy.
§ 4. Dyskryminowanie pośrednie istnieje wtedy, gdy na skutek pozornie neutralnego postanowienia, zastosowanego kryterium lub podjętego działania występują dysproporcje w zakresie warunków zatrudnienia na niekorzyść wszystkich lub znacznej liczby pracowników należących do grupy wyróżnionej ze względu na jedną lub kilka przyczyn określonych w § 1, jeżeli dysproporcje te nie mogą być uzasadnione innymi obiektywnymi powodami.
§ 5. Przejawem dyskryminowania w rozumieniu § 2 jest także:
1) działanie polegające na zachęcaniu innej osoby do naruszania zasady równego traktowania w zatrudnieniu,
2) zachowanie, którego celem lub skutkiem jest naruszenie godności albo poniżenie lub upokorzenie pracownika (molestowanie).
§ 6. Dyskryminowaniem ze względu na płeć jest także każde nieakceptowane zachowanie o charakterze seksualnym lub odnoszące się do płci pracownika, którego celem lub skutkiem jest naruszenie godności lub poniżenie albo upokorzenie pracownika; na zachowanie to mogą się składać fizyczne, werbalne lub pozawerbalne elementy (molestowanie seksualne).

Art. 6 § 1. Za naruszenie zasady równego traktowania w zatrudnieniu, z zastrzeżeniem § 2-4, uważa się różnicowanie przez pracodawcę sytuacji pracownika z jednej lub kilku przyczyn określonych w art. 183a § 1, którego skutkiem jest w szczególności:
- odmowa nawiązania lub rozwiązanie stosunku pracy,
- niekorzystne ukształtowanie wynagrodzenia za pracę lub innych warunków zatrudnienia albo pominięcie przy awansowaniu lub przyznawaniu innych świadczeń związanych z pracą,
- pominięcie przy typowaniu do udziału w szkoleniach podnoszących kwalifikacje zawodowe
chyba że pracodawca udowodni, że kierował się obiektywnymi powodami.
§ 2. Zasady równego traktowania w zatrudnieniu nie naruszają działania polegające na:
- niezatrudnianiu pracownika z jednej lub kilku przyczyn określonych w art. 183a § 1, jeżeli jest to uzasadnione ze względu na rodzaj pracy, warunki jej wykonywania lub wymagania zawodowe stawiane pracownikom,
- wypowiedzeniu pracownikowi warunków zatrudnienia w zakresie wymiaru czasu pracy, jeżeli jest to uzasadnione przyczynami niedotyczącymi pracowników,
- stosowaniu środków, które różnicują sytuację prawną pracownika ze względu na ochronę rodzicielstwa, wiek lub niepełnosprawność pracownika,
- ustalaniu warunków zatrudniania i zwalniania pracowników, zasad wynagradzania i awansowania oraz dostępu do szkolenia w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych - z uwzględnieniem kryterium stażu pracy.
§ 3. Nie stanowią naruszenia zasady równego traktowania w zatrudnieniu działania podejmowane przez określony czas, zmierzające do wyrównywania szans wszystkich lub znacznej liczby pracowników wyróżnionych z jednej lub kilku przyczyn określonych w art. 183a § 1, przez zmniejszenie na korzyść takich pracowników faktycznych nierówności, w zakresie określonym w tym przepisie.
§ 4. Różnicowanie pracowników ze względu na religię lub wyznanie nie stanowi naruszenia zasady równego traktowania w zatrudnieniu, jeżeli w związku z rodzajem i charakterem działalności prowadzonej w ramach kościołów i innych związków wyznaniowych, a także organizacji, których cel działania pozostaje w bezpośrednim związku z religią lub wyznaniem, religia lub wyznanie pracownika stanowi istotne, uzasadnione i usprawiedliwione wymaganie zawodowe.

Art. 7. § 1. Pracownicy mają prawo do jednakowego wynagrodzenia za jednakową pracę lub za pracę o jednakowej wartości.
§ 2. Wynagrodzenie, o którym mowa w § 1, obejmuje wszystkie składniki wynagrodzenia, bez względu na ich nazwę i charakter, a także inne świadczenia związane z pracą, przyznawane pracownikom w formie pieniężnej lub w innej formie niż pieniężna.
§ 3. Pracami o jednakowej wartości są prace, których wykonywanie wymaga od pracowników porównywalnych kwalifikacji zawodowych, potwierdzonych dokumentami przewidzianymi w odrębnych przepisach lub praktyką i doświadczeniem zawodowym, a także porównywalnej odpowiedzialności i wysiłku.

Art. 8. Osoba, wobec której pracodawca naruszył zasadę równego traktowania w zatrudnieniu, ma prawo do odszkodowania w wysokości nie niższej niż minimalne wynagrodzenie za pracę, ustalane na podstawie odrębnych przepisów.

Art. 9. Skorzystanie przez pracownika z uprawnień przysługujących z tytułu naruszenia zasady równego traktowania w zatrudnieniu nie może stanowić przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie przez pracodawcę stosunku pracy lub jego rozwiązanie bez wypowiedzenia.

Art. 10 § 1. Zawarcie z pracownikiem umowy o pracę przewidującej zatrudnienie w niepełnym wymiarze czasu pracy nie może powodować ustalenia jego warunków pracy i płacy w sposób mniej korzystny w stosunku do pracowników wykonujących taką samą lub podobną pracę w pełnym wymiarze czasu pracy, z uwzględnieniem jednak proporcjonalności wynagrodzenia za pracę i innych świadczeń związanych z pracą, do wymiaru czasu pracy pracownika.
§ 2. Pracodawca powinien, w miarę możliwości, uwzględnić wniosek pracownika dotyczący zmiany wymiaru czasu pracy określonego w umowie o pracę.

Art. 11Pracodawca jest obowiązany w szczególności:
przeciwdziałać dyskryminacji w zatrudnieniu, w szczególności ze względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, religię, narodowość, przekonania polityczne, przynależność związkową, pochodzenie etniczne, wyznanie, orientację seksualną, a także ze względu na zatrudnienie na czas określony lub nieokreślony albo w pełnym lub w niepełnym wymiarze czasu pracy

Art. 12. § 1. Pracodawca jest obowiązany przeciwdziałać mobbingowi.
§ 2. Mobbing oznacza działania lub zachowania dotyczące pracownika lub skierowane przeciwko pracownikowi, polegające na uporczywym i długotrwałym nękaniu lub zastraszaniu pracownika, wywołujące u niego zaniżoną ocenę przydatności zawodowej, powodujące lub mające na celu poniżenie lub ośmieszenie pracownika, izolowanie go lub wyeliminowanie z zespołu współpracowników.
§ 3. Pracownik, u którego mobbing wywołał rozstrój zdrowia, może dochodzić od pracodawcy odpowiedniej sumy tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.
§ 4. Pracownik, który wskutek mobbingu rozwiązał umowę o pracę, ma prawo dochodzić od pracodawcy odszkodowania w wysokości nie niższej niż minimalne wynagrodzenie za pracę, ustalane na podstawie odrębnych przepisów.
§ 5. Oświadczenie pracownika o rozwiązaniu umowy o pracę powinno nastąpić na piśmie z podaniem przyczyny, o której mowa w § 2, uzasadniającej rozwiązanie umowy.





Poświadczenie zapoznania się z tekstem dotyczącym równego traktowania:



……………………………………………………………

[ Dodano: 2010-06-26, 00:27 ]
INSTRUKCJA BHP POSTĘPOWANIA Z NIEBEZPIECZNYMI SUBSTANCJAMI I PREPARATAMI SZKODLIWYMI DLA ZDROWIA.

1. PIERWSZA POMOC
Symptomy wywołane nadmiernym narażeniem: zwroty, mdłości, wymioty, trudności w oddychaniu, podrażnienie skory lub oczu. W razie wystąpienia wymienionych objawów zasięgnąć pomocy medycznej i pokazać Kartę Charakterystyki Substancji Niebezpiecznej.
Wdychanie: Oddychać świeżym powietrzem. Nie pic i nie jeść aż do ustąpienia objawów.
Spożycie: Nie jeść. Pić tylko wodę. Nie wywoływać wymiotów.
Kontakt ze skorą: Zdjąć zanieczyszczoną odzież. Przemyć skórę wodą z mydłem. Nie używać rozcieńczalników organicznych lub rozcieńczalników.
Kontakt z oczami: Przemywać obficie wodą przez 15 minut i zasięgnąć pomocy medycznej.

2. POSTĘPOWANIE W PRZYPADKU POŻARU
Środki zapobiegawcze: Usunąć wszystkie potencjalne źródła ognia np. otwarty ogień, niedopałki papierosów, urządzenia iskrzące. Zawsze trzymać pojemniki zamknięte.
Środki gaśnicze: Piana, proszek, CO2, w ograniczonych przypadkach również rozproszone strumienie wody.
Postępowanie podczas pożaru: Ustawić poza ogniem w kierunku wiatru. Pojemniki nie objęte pożarem polewać wodą. W przypadku pożaru mogą pojawić się niebezpieczne dla zdrowia gazy i sadze. Zaleca się używania masek z filtrem A.

3. POSTĘPOWANIE W PRZYPADKU NIEZAMIERZONEGO UWOLNIENIA DO
ŚRODOWISKA
Osobiste środki ostrożności:
Unikać potencjalnych źródeł zapłonu (ogień, niedopałki papierosów, iskry itp.) Chronić
układ oddechowy przed wdychaniem oparów. Zapewnić dobrą wentylację.
Środowiskowe środki ostrożności: Nie dopuścić do przedostania się do wody, cieków wodnych, piwnic, studzienek odpływowych i gromadzenia oparów w zamkniętych pomieszczeniach.
Metody oczyszczania: Wymieszać rozlany produkt z ziemią, piaskiem lub innym materiałem absorbującym ciecze. Umieścić zużyty absorbent na składowisku odpadów specjalnych lub
niebezpiecznych.

4. POSTĘPOWANIE Z SUBSTANCJĄ/PREPARATEM I JEJ/JEGO
MAGAZYNOWANIE
Postępowanie: Podczas posługiwania się produktem wietrzyć pomieszczenia.
Zgodnie z przepisami o emisji do środowiska substancji niebezpiecznych (par.12) i i
zagrożenia wybuchem (par.9) Zgodnie z przepisami BHP.
Trzymać pojemniki szczelnie zamknięte. Przechowywać z dala od niepożądanych
osób. Nie jeść, nie pić, i nie palić podczas stosowania produktu.
Przechowywanie: Przechowywać zgodnie z przepisami o przechowywaniu substancji łatwopalnych i niebezpiecznych. Nie przechowywać razem z żywnością. Przechowywać szczelnie zamknięte w suchym i wentylowanym pomieszczeniu zgodnie z instrukcją na etykiecie.

5. KONTROLA NARAŻENIA I ŚRODKI OCHRONY INDYWIDUALNEJ
Ochrona osobista: Dostosować środki bezpieczeństwa do technologii aplikacji. Używać tylko narzędzi beziskrowych. Ochrona dróg oddechowych: Wentylować pomieszczenie w którym stosuje się produkt tak aby stężenie oparów rozpuszczalników zawartych w produkcie nie przekraczały dopuszczalnej wartości progowej.






INSTRUKCJA BHP PRZY OBSŁUDZE KOMPUTERA Z MONITOREM EKRANOWYM

UWAGI OGÓLNE
Do wykonywania pracy na stanowisku roboczym może być dopuszczony pracownik (każda osoba zatrudnioną przez pracodawcę, w tym praktykant i stażysta, użytkująca w czasie pracy monitor ekranowy co najmniej przez połowę dobowego wymiaru czasu pracy), który spełnia następujące warunki:
- ma wymagane kwalifikacje do pracy na wyznaczonym stanowisku
- zatrudnienie kobiet dopuszczalne jest na warunkach określonych w K.P. oraz w Rozporządzeniu RM w sprawie wykazu prac wzbronionych kobietom (Dz. U. z 1996r. nr 114 poz. 545)
- ma stan zdrowia odpowiedni do wykonywanej pracy potwierdzony świadectwem wydanym przez uprawnionego lekarza
- przeszedł odpowiedni instruktaż zawodowy, zapoznał się z instrukcją obsługi i odbył przeszkolenie bhp w zakresie określonym w Rozporządzeniu MPiPS w sprawie szczegółowych zasad szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 1996r. nr 62 poz. 285)
Do pracy należy przystępować w stanie trzeźwości, zachowując schludny i estetyczny wygląd, używać okulary korygujące wzrok, zgodnie z zaleceniem lekarza, jeżeli wyniki badań okulistycznych potrzebę ich stosowania podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego. Należy zapewnić bezpieczne warunki pracy przy obsłudze komputera przez:
- dostateczną wentylację pomieszczenia i urządzeń (wilgotność względna powietrza w pomieszczeniach przeznaczonych do pracy z monitorami ekranowymi nie powinna być mniejsza niż 40%)
- odległości między sąsiednimi monitorami powinny wynosić co najmniej 0,6 m, a między pracownikiem i tyłem sąsiedniego monitora - co najmniej 0,8 m
- odległość oczu pracownika od ekranu monitora powinna wynosić 400÷750 mm

PODSTAWOWE CZYNNOŚCI PRZED ROZPOCZĘCIEM PRACY
- zaplanować kolejność wykonywania poszczególnych czynności, przygotować potrzebne dokumenty i programy
- sprawdzić stan techniczny urządzeń i oświetlenia stanowiska, a w szczególności stan instalacji elektrycznej
- sprawdzić stan czytelności klawiatury (powierzchnia klawiatury powinna być matowa, a znaki na klawiaturze powinny być kontrastowe i czytelne)
- dostosować biurko, krzesło, podnóżek do wymiarów swego ciała, ustawić odpowiednio uchwyt na dokument
- przygotować stanowisko robocze przez podłączenie do sieci zasilającej i wyświetlenie na ekranie dowolnej informacji
- ustawić ekran monitora względem źródeł światła tak, aby ograniczyć olśnienie i odbicia światła
- wyregulować jasność i kontrast monitora (ewentualnie zastosować filtr lub ekran ochronny)
- zauważone usterki i uchybienia zgłosić natychmiast przełożonemu

ZASADNICZE CZYNNOŚCI PODCZAS PRACY
- podczas wykonywania pracy zwracać uwagę tylko na wykonywane czynności
- zachowywać prawidłową pozycję ciała przy wykonywaniu pracy
- zapewnić przed klawiaturą wystarczającą przestrzeń dla podparcia rąk i dłoni

CZYNNOŚCI ZABRONIONE
- spożywanie posiłków podczas pracy przy komputerze
- palenie tytoniu w pomieszczeniach pracy z komputerem
- samowolne naprawianie urządzeń komputerowych, sprzętu i wyposażenia zasilanego energią elektryczną
- przechowywania na stanowisku przedmiotów posiadających pole magnetyczne
- czyszczenia urządzeń wilgotnymi szmatkami bez odłączenia sprzętu od zasilania
- czyszczenia ekranu środkami nie przeznaczonymi do tego celu
- dopuszczenie do użytkowania komputera osób nieupoważnionych

PODSTAWOWE CZYNNOŚCI PO ZAKOŃCZENIU PRACY
- wyłączyć zasilanie sprzętu
- uporządkować i sprzątnąć stanowisko pracy
- kopie bezpieczeństwa schować w ustalonym miejscu
- wytrzeć kurz miękką szmatką z powierzchni blatów, biurka, urządzeń i sprzętu
- zabezpieczyć urządzenia przed dostępem osób niepowołanych

UWAGI KOŃCOWE
- filtry i ekrany ochronne należy dobrać stosownie do typu i rodzaju monitora
- po przeciwnej stronie monitora, w linii prostej lampy katodowej, w bliskiej odległości nie może znajdować się stanowisko pracy innej osoby (dotyczy starszych typów monitorów)
- kobiety w ciąży mogą pracować bezpośrednio przy monitorze tylko za zgodą lekarza i zgodnie z jego zaleceniami
- gniazdka zasilające podlegają badaniom na skuteczność zerowania
- przy stałej pracy przy komputerze należy :
- łączyć przemienne pracę związaną z obsługą monitora ekranowego z innymi rodzajami prac nie obciążającymi narządu wzroku i wykonywanymi w innych pozycjach ciała - przy nie przekraczaniu 1 godziny nieprzerwanej pracy przy obsłudze monitora ekranowego lub
- co najmniej 5-minutową przerwę, wliczaną do czasu pracy, po każdej godzinie pracy przy obsłudze monitora ekranowego
Pracodawca jest obowiązany:
1. informować pracowników o wszystkich aspektach ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracy na stanowiskach pracy, w tym o wynikach przeprowadzonej oceny oraz wszelkich środkach bezpieczeństwa i ochrony zdrowia
2. bez wiedzy pracownika nie można dokonywać kontroli jakościowej i ilościowej jego pracy








INSTRUKCJA OKREŚLAJĄCA WARUNKI STOSOWANIA ŚRODKÓW OCHRONY INDYWIDUALNEJ DLA PRACOWNIKÓW.


1.
Przed użyciem sprzętu ochronnego, obowiązkiem pracownika jest dokładne
zapoznanie się z instrukcją użytkowania, w której zamieszczone są informacje mające istotne znaczenia dla skuteczności ochrony przed szkodliwymi pyłami i parami. Półmaski filtrujące i filtry są sprzętem jednorazowego użycia i nie podlegają konserwacji.

2.
W procesie mieszania lakierów przemysłowych, używać kombinezonów ochronnych, rękawic gumowych oraz półmasek filtrujących. Włączyć wentylację na stanowisku pracy.

3.
Przed skorzystaniem z półmaski filtrującej należy sprawdzić, czy data jej
przydatności do użycia nie została przekroczona oraz czy półmaska nie jest
uszkodzona. Informacja o okresie ważności powinna być zamieszczona w instrukcji
użytkowania. Półmaski uszkodzone oraz takie, których termin ważności został
przekroczony nie mogą być użyte.

4.
Najistotniejsze jest, aby prawidłowo założyć półmaskę filtrującą zgodnie z
instrukcją. Zwrócić należy przy tym uwagę na dobry docisk zacisku nosowego oraz
przyleganie powierzchni stykającej się z twarzą. Niedoszczelnienie półmaski na jej
obrzeżu powoduje bowiem zwiększenie tzw. przecieku całkowitego, a w konsekwencji utratę efektywnej skuteczności filtracji. Szczególną utratę szczelności powoduje intensywny zarost twarzy jej użytkownika. Dlatego półmaska nie może być stosowana przez użytkowników posiadających zarost na linii przylegania do twarzy.

5.
Czas użytkowania półmaski filtrującej wynosi maksymalnie 8 godzin roboczych.



Ochrony osobiste i zbiorowe:
Ręce: Rękawice z gumowe.
Oczy: Okulary ochronne w szczelnej obudowie (oprawa z tworzywa PCW odpornego na działanie węglowodorów) lub pełne maski ochronne.
Drogi oddechowe: W normalnych warunkach nie wymaga potrzeby. W przypadku zagrożenia: ochrony dróg oddechowych w przypadku pracy w atmosferze ze składnikami preparatu penetrującego (z filtrem cząsteczkowym oznaczonym kolorem białym i symbolem P2 oraz filtrem par oznaczonym kolorem brązowym i literą A) - najkorzystniej zaś niezależne aparaty oddechowe.
Skóra i ciało: Przylegające ubrania ochronne ze zwartej tkaniny. Fartuchy ochronne. Kombinezony ochronne.
Ochrony zbiorowe: Wentylacja na stanowiskach pracy w obiektach zamkniętych.
Inne informacje: Higiena pracy: Obowiązują przepisy ogólne przemysłowej higieny pracy. Zanieczyszczone ubranie wymienić. Po pracy wymyć powierzchnię ciała oraz oczyścić ochrony osobiste. Nie jeść, nie pić, nie palić, nie zażywać leków podczas pracy.







POSTĘP W ZAKRESIE OCENY ZAGROŻEŃ CZYNNIKAMI WYSTĘPUJĄCYMI W PROCESACH PRACY ORAZ W ZAKRESIE METOD OCHRONY PRZED ZAGROŻENIAMI DLA ZDROWIA I ŻYCIA PRACOWNIKÓW.

Na skutek zmiany Kodeksu pracy po raz pierwszy wprowadzono do polskiego prawa pojęcie ryzyka zawodowego. Zgodnie z definicją określoną w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 roku w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dziennik Ustaw Nr 129, poz. 844) przez ryzyko zawodowe należy rozumieć prawdopodobieństwo wystąpienia niepożądanych zdarzeń związanych
z wykonywaną pracą, powodujących straty, w szczególności wystąpienia u pracowników niepożądanych skutków zdrowotnych w wyniku zagrożeń zawodowych występujących
w środowisku pracy lub sposobu wykonywania pracy.
Prawodawca zgodnie z art. 226 Kodeksu pracy (Dziennik Ustaw Nr 24 poz.110)
ma obowiązek dokonania oceny ryzyka zawodowego występującego na stanowiskach pracy w jego zakładzie, jest również zobowiązany poinformować każdego z pracowników
o poziomie tego ryzyka na stanowisku oraz wskazania na środki ograniczające poziom zagrożeń występujących w zakładzie. Obowiązek ten jest całkiem zgodny z dyrektywą Rady Unii Europejskiej nr 89/391/EWG 12 czerwca 1989 r. o wprowadzeniu środków w celu zwiększenia bezpieczeństwa i poprawy zdrowia pracowników podczas pracy. Nakłada ona
na pracodawcę obowiązek zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, zapobieganie ryzyku zawodowemu oraz informowanie pracowników o zagrożeniach. Według dyrektywy pracodawca powinien stosować środki zapobiegawcze na podstawie następujących zasad:
- unikanie ryzyka,
- ocena ryzyka, którego nie można uniknąć,
- zapobieganie ryzyku u źródła,
- dostosowanie pracy do pojedynczego człowieka, (dotyczy głównie projektowania stanowisk pracy, wyboru wyposażenia roboczego) oraz metod produkcyjnych i metod pracy, a zwłaszcza łagodzenie monotonii pracy oraz zmniejszanie natężenia pracy mającego wpływ na zdrowie pracownika,
- stosowanie nowych rozwiązań technicznych,
- zastępowanie niebezpiecznych środków bezpiecznymi lub mniej niebezpiecznymi,
- prowadzenie spójnej i całościowej polityki zapobiegawczej, obejmującej technikę organizację oraz warunki pracy, stosunki społeczne i wpływ czynników związanych ze środowiskiem pracy,
- nadawanie priorytetu środkom ochrony zbiorowej przed środkami ochrony indywidualnej,
- właściwe instruowanie pracowników.
Ocena ryzyka zawodowego ma na celu przeprowadzenie szczegółowej analizy procesu pracy, która pozwoli na wykrycie zagrożeń. Służy to rozpoznaniu istniejących niebezpieczeństw, ich analizę a przede wszystkim wprowadzenie środków poprawiających warunki pracy i ograniczających szkodliwy wpływ procesu pracy na pracownika. Wiąże się
to bezpośrednio z poprawą środowiska pracy i zmniejszeniem kosztów. Istnieje bowiem ścisła zależność pomiędzy właściwymi warunkami pracy a wydajnością pracy i końcowym wynikiem finansowym firmy poprzez ograniczenie liczby dni absencji, spowodowanych złymi warunkami pracy oraz wypadkami przy pracy. Ustawodawca wprowadzając poszczególne przepisy w zakresie oceny ryzyka zawodowego chce zmusić pracodawców
do podjęcia wysiłków zmierzających do poprawy warunków pracy. Ponadto z przyczyn społecznych niezmiernie istotne jest dokumentowanie ryzyka zawodowego występującego w poszczególnych zakładach, liczby wypadów przy pracy i chorób zawodowych. W tym celu nałożono na każdego pracodawcę obowiązek ścisłego dokumentowania wszystkich zagrożeń, wypadków i chorób zawodowych oraz prowadzenie w tym zakresie odpowiedniej dokumentacji.


Czynniki szkodliwe dla zdrowia, uciążliwe i niebezpieczne w środowisku pracy.

Urazy ciała lub nawet śmierć pracownika, choroba zawodowa czy obniżenie sprawności organizmu powstają pod wpływem czynników niebezpiecznych, szkodliwych i uciążliwych
w środowisku pracy. Decydujący jest tutaj kontakt pracownika z tymi czynnikami, przekroczenia dopuszczalnych stężeń i natężeń tych czynników, a także czas narażenia. Nazywamy to narażeniem zawodowym. Podjęcie przez pracodawcę działań mających na celu ograniczenie narażenia zawodowego obniży prawdopodobieństwo lub częstość występowania niekorzystnych zmian, czyli obniży powstawanie ryzyka zawodowego.
Podziału czynników niebezpiecznych, szkodliwych i uciążliwych:
A. Czynniki niebezpieczne (urazowe), które działając na człowieka w sposób najczęściej nagły mogą spowodować u niego uraz (wypadek przy pracy). Do grupy tej zaliczamy kilka podstawowych typów zagrożeń:
- zagrożenia elementami ruchomymi i luźnymi,
- zagrożenia elementami ostrymi i wystającymi,
- zagrożenia związane z przemieszczaniem się ludzi,
- zagrożenia porażeniem prądem elektrycznym,
- zagrożenia poparzeniem,
- zagrożenia pożarem lub/i wybuchem.
B. Czynniki szkodliwe i uciążliwe działające na pracownika przez o dłuższy okres mogą spowodować obniżenie sprawności fizycznej i psychicznej pracownika lub zmiany
w stanie jego zdrowia a w konsekwencji doprowadzić do choroby zawodowej. Czynniki
te dzielimy na cztery podstawowe typy:
1. Czynniki fizyczne
- hałas (ustalony i nieustalony, hałas infradźwiękowy, hałas, ultradźwiękowy),
- mikroklimat,
- promieniowanie optyczne (widzialne, podczerwone i ultrafioletowe),
- promieniowanie jonizujące,
- promieniowanie laserowe,
- pole elektromagnetyczne (niskiej i wysokiej częstotliwości),
- pole elektrostatyczne,
- pyły przemysłowe,
- wibracja (ogólna i oddziałująca na organizm człowieka przez kończyny górne).
2. Czynniki chemiczne
a) podział w zależności od działania na organizm ludzki
- substancje toksyczne,
- substancje drażniące,
- substancje uczulające,
- substancje rakotwórcze,
- substancje mutagenne,
- substancje upośledzające układ rozrodczy,
b) odział w zależności od rodzajów działania na organizm człowieka:
- przez drogi oddechowe,
- przez skórę i błony śluzowe,
- przez przewód pokarmowy.
3. Czynniki biologiczne
- mikroorganizmy roślinne i zwierzęce (bakterie, wirusy, grzyby, pierwotniaki)
i wytwarzane przez nie toksyny i alergeny,
- makroorganizmy roślinne i zwierzęce.
4. Czynniki psychofizyczne
- obciążenie fizyczne (statyczne i dynamiczne),
obciążenie psychonerwowe.

CZYNNIKI NIEBEZPIECZNE (URAZOWE)

Zagrożenia związane z elementami maszyn (ruchome, luźne, ostre, wystające)
Bezpośredni kontakt człowieka z ruchomymi elementami maszyn, oprzyrządowania i wyposażenia technologicznego może doprowadzić do urazów na skutek uderzenia, wciągnięcia między ruchome elementy lub zgniecenia. Zagrożenia urazowe mogą również wystąpić w procesach technologicznych, w których odpryskują elementy obrabianego materiału i stosowanych czynników, np. cieczy chłodzącej, a także odpadające, obluzowane lub zużyte części maszyn, narzędzi, oprzyrządowania oraz obrabiane przedmioty. Przyczyną urazów mogą być również spadające z wysokości elementy, np. na skutek wibracji, naruszenia równowagi ułożonych elementów, wykonywanych operacji (budownictwo).
W celu zapewnienia bezpiecznej pracy, szczególnie niebezpieczne elementy maszyn powinny być osłonięte. Używanie maszyny bez wymaganego urządzenia ochronnego lub przy jego nieodpowiednim stosowaniu jest niedopuszczalne!
Urządzenia ochronne można podzielić na :
♣ osłony ochronne
♣ urządzenia ochronne odległościowe
♣ urządzenia blokujące
Jeżeli w wyniku oceny ryzyka zostanie ustalona konieczność użycia osłon, należy je dobierać biorąc pod uwagę prawdopodobieństwo i przewidywaną ciężkość każdego urazu, wynikające z oceny ryzyka, użytkowanie maszyny zgodnie z przeznaczeniem, zagrożenia stwarzane przez maszynę, rodzaj i częstość dostępu do maszyny.
Maszynę uważa się za bezpieczną, jeśli - przy eksploatowaniu zgodnie z przeznaczeniem - jest prawdopodobne, że może być ona użytkowana, regulowana i ustawiana, a także utrzymywana w sprawności technicznej, demontowana i złomowana, nie narażając pracownika na uraz lub pogorszenie stanu zdrowia. Metody prowadzące do tego celu obejmują:
♣ zmniejszenie ryzyka przez wybór odpowiedniej konstrukcji
♣ urządzenia ochronne
♣ informacje dotyczące użytkowania (sygnalizacja, znakowanie, instrukcje)
♣ środki ochrony indywidualnej
♣ środki ochronne zastosowane przez użytkownika (sposób pracy, środki organizacyjne zapewniające bezpieczeństwo)
Zmniejszyć lub wyeliminować ryzyko spowodowane przez maszyny można, stosując odległości bezpieczeństwa umożliwiające sięganie do stref niebezpiecznych. Należy pamiętać, że nie zapewniają wystarczającej ochrony przed takimi zagrożeniami, jak promieniowanie czy emisja substancji, dla których wymagane są dodatkowe lub inne środki ochrony.
Wybór odpowiedniej odległości bezpieczeństwa zależy od oceny ryzyka, która musi być oparta na prawdopodobieństwie wystąpienia urazu ciała lub utraty zdrowia i przewidywanej ciężkości tego urazu lub pogorszenia stanu zdrowia, co oznacza, że odległość bezpieczeństwa będzie zależała od tego, czy ryzyko będzie małe czy duże.

Zagrożenia związane z przemieszczaniem się ludzi
Poziome i pionowe przemieszczanie się ludzi stwarza zagrożenie upadkiem lub poślizgnięciem, co może spowodować takie urazy jak:
- stłuczenia
- złamania
- zwichnięcia
Przemieszczanie się ludzi podczas pracy związane jest z dojściem do stanowiska pracy i opuszczeniem go oraz wykonywaniem czynności roboczych, konserwacyjnych i naprawczych. Do tego celu służą wewnątrzzakładowe drogi komunikacyjne i transportowe, otwory przejściowe, otwory dostępu.
Otwór przejścia - umożliwia przemieszczenie lub przejście całego ciała człowieka w celu umożliwienia mu wykonania takich zadań jak np. operowanie urządzeniami sterującymi, nadzorowanie procesu pracy i sprawdzanie wyników pracy. Otwory przejścia powinny być wystarczająco duże aby w przypadku zagrożenia umożliwić szybkie wyjście.
Otwory dostępu - otwory, przez które osoba może pochylać się do przodu, sięgać do przodu, wyprostować górną część ciała, kończynę górną, rękę, palec lub kilka palców, stopę lub nogę - aby wykonać czynności w procesie pracy.
Miejsca w zakładzie pracy, w których występują zagrożenia dla pracowników, powinny być oznakowane widocznymi barwami lub znakami bezpieczeństwa i wyłączone z użytkowania odpowiednim ogrodzeniem lub w inny sposób jeżeli takie oznakowanie jest niewystarczające w celu zapewnienia bezpieczeństwa pracowników.
Pracodawca jest zobowiązany na terenia zakładu zapewnić:
♣ drogi komunikacyjne, transportowe, drogi dla pieszych i dojazdy pożarowe
♣ utrzymanie dróg w stanie nie stwarzającym zagrożeń dla użytkowników
♣ wymiary dróg i przejść odpowiednie do liczby potencjalnych użytkowników
♣ równą, twardą lub utwardzoną nawierzchnię dróg, placów manewrowych, postojowych i składowych, dojazdów pożarowych i przejść o odpowiedniej nośności
♣ na drogach - w miejscach, w których możliwe jest niespodziewane wtargnięcie pieszych należy ustawić barierki lub stosować inne skuteczne środki ochrony

Zagrożenia porażenia prądem elektrycznym
Porażenie prądem elektrycznym następuje na skutek przepływu przez ciało człowieka prądu elektrycznego.
Działanie prądu na człowieka może być:
♣ bezpośrednie - gdy następuje włączenie ciała lub jego części w obwód elektryczny
♣ pośrednie - polega na powstawaniu uszkodzeń bez przepływu prądu przez ciało człowieka
Na człowieka może działać:
♣ prąd stały - powodujący skutki elektrolityczne (przemieszczanie jonów, co zmienia ich stężenia po obu stronach błony komórkowej, prowadząc do zaburzeń czynności komórek)
♣ prąd zmienny - powodujący ujemne skutki przez:
- działanie na krążenie krwi i oddychanie
- działanie na układ nerwowy
- działanie cieplne
- uszkodzenie mięśni kości
Stopień i zakres porażenia prądem zależy przede wszystkim od:
♣ natężenia
♣ czasu przepływu prądu przez człowieka
♣ częstotliwości
♣ drogi przepływu prądu przez człowieka
instalacje i urządzenia elektryczne powinny być tak wykonane i eksploatowane, aby nie narażały pracowników na porażenie prądem elektrycznym, przepięcia atmosferyczne, szkodliwe oddziaływanie pól elektromagnetycznych oraz nie stanowiły zagrożenia pożarowego, wybuchowego i nie powodowały innych szkodliwych skutków. Przy eksploatacji urządzeń elektrycznych stosuje się techniczne i organizacyjne środki ochrony przed porażeniem prądem elektrycznym.

Zagrożenie poparzeniem
Poparzenie to trwałe uszkodzenie części miękkich organizmu człowieka na skutek bezpośredniego działania (najczęściej w krótkim czasie) skrajnych (wysokich lub niskich) temperatur, skoncentrowania różnego rodzaju energii oraz substancji chemicznych, głównie żrących i parzących.
W zależności od ciężkości oparzenia dzieli się na 3 stopnie:
♣ oparzenia powierzchniowe - całkowitemu zniszczeniu ulega naskórek, bez uszkodzenia cebulek włosowych, gruczołów łojowych i potowych
♣ oparzenia głębokie - zniszczona zostaje znaczna część skóry z gruczołami łojowymi i płytko położone części mieszków włosowych i gruczołów potowych,
♣ oparzenia całkowite - zniszczona cała warstwa skóry
do oceny ryzyka oparzenia spowodowanego przez gorącą powierzchnię potrzebna jest znajomość takich czynników jak:
- temperatura powierzchni
- materiał powierzchni
- bezwładność cieplna materiału
- czas trwania kontaktu skóry z powierzchnią
Ryzyko oparzenia można ocenić mierząc temperaturę powierzchni i porównując ją z ustalonymi progami oparzenia. Próg oparzenia - temperatura powierzchni określająca granicę między brakiem oparzenia a oparzeniem skóry, spowodowanym jej kontaktem z powierzchnią o tej temperaturze, przy ustalonym czasie trwania kontaktu.
Źródła ciepła, które mogą stworzyć niebezpieczeństwo poparzenia w środowisku pracy są między innymi:
♣ gorące powierzchnie o temperaturze powyżej progu oparzenia
♣ gorące przedmioty znajdujące się w otoczeniu człowieka
♣ urządzenia energetyczne ponad 60oC
♣ źródła promieniowania jonizującego
♣ niebezpieczne źródła promieniowania ultrafioletowego i podczerwonego
♣ niebezpieczne źródła promieniowania laserowego
♣ niebezpieczne źródła promieniowania elektromagnetycznego
♣ nieprawidłowa obsługa tych źródeł promieniowania
♣ przechowywanie substancji żrących i parzących w nieodpowiednich opakowaniach i niewłaściwy ich transport
Ochronę przed poparzeniami może stanowić:
♣ odpowiednia konstrukcja maszyn i urządzeń
♣ dobór odpowiedniego procesu technologicznego
♣ usunięcie człowieka ze strefy wpływów tych zagrożeń
♣ odizolowanie człowieka przez zastosowanie technicznych środków ochrony
♣ stosowanie środków ochrony osobistej

Zagrożenia pożarowe i wybuchowe
Zagrożenie pożarowe - zespół czynników wpływających na powstanie i rozprzestrzenianie się pożaru, a przez to zagrażających bezpieczeństwu życia ludzi.
Zagrożenie wybuchowe - możliwość tworzenia przez palne gazy, pary palnych cieczy, pyły lub włókna palnych ciał stałych w różnych warunkach mieszanin z powietrzem, które pod wpływem czynnika inicjującego zapłon wybuchają, czyli ulegają gwałtownemu spalaniu połączonego ze wzrostem ciśnienia.
Ocena zagrożenia wybuchem obejmuje wskazanie pomieszczeń zagrożonych wybuchem, wyznaczenie odpowiednich stref zagrożenia wybuchem oraz wskazanie czynników mogących w nich zainicjować zapłon.
Ponieważ warunkiem powstania pożaru jest obecność materiału palnego, czynnika utleniającego i źródła zapłonu, usuwając jeden z tych elementów, uniemożliwiamy zaistnienie pożaru.
Usunięcie materiałów palnych ze strefy zagrożenia to ważny element prewencji, szczególnie wówczas, gdy nawet mała ilość substancji palnej może być źródłem przemieszczenia ognia.

CZYNNIKI SZKODLIWE I UCIĄŻLIWE

W wielu zakładach pracy występuje po kilka czynników szkodliwych. Ich szkodliwe oddziaływanie na organizm człowieka może doprowadzić do obniżenia sprawności organizmu i w konsekwencji wieloletniego narażenia na chorobę zawodową. Dlatego znajomość czynników szkodliwych, a szczególnie poznanie ich działania na organizm ludzki, jak i dopuszczalnego stężenia czy natężenia tych czynników na stanowisku pracy, pozwoli na podjęcie działań eliminujących lub ograniczających wpływ czynników, a także umożliwi zastosowanie innych, skutecznych działań profilaktycznych.
Najwyższe dopuszczalne stężenie (NDS) - wartość średnia ważona stężenia, którego oddziaływanie na pracownika w ciągu 8-godzinnego dobowego i przeciętnego tygodniowego wymiaru czasu pracy, określonego w kodeksie pracy, przez okres jego aktywności zawodowej nie powinno spowodować ujemnych zmian w jego stanie zdrowia oraz w stanie zdrowia jego przyszłych pokoleń
Najwyższe dopuszczalne natężenie (NDN) fizycznego czynnika szkodliwego dla zdrowia -
to natężenie ustalone jako wartość średnia natężenia, którego oddziaływanie na pracownika
w ciągu 8-godzinnego dobowego i przeciętnego tygodniowego wymiaru czasu pracy, określonego w kodeksie pracy, przez okres jego aktywności zawodowej nie powinno spowodować ujemnych zmian w jego stanie zdrowia oraz w stanie zdrowia jego przyszłych pokoleń.
Najwyższe dopuszczalne stężenie chwilowe (NDSCh) - wartość średnia, która nie powinna spowodować ujemnych zmian w stanie zdrowia pracownika oraz w stanie zdrowia jego przyszłych pokoleń, jeżeli utrzymuje się w środowisku pracy nie dłużej niż 30 minut w czasie zmiany roboczej.
Najwyższe dopuszczalne stężenie pułapowe (NDSP) - wartość stężenia, która ze względu
na zagrożenie zdrowia lub życia pracownika nie może być w środowisku pracy przekroczona w żadnym momencie.
Występowanie czynników szkodliwych i uciążliwych w procesie pracy zachodzi między innymi podczas :
♣ stosowania szkodliwych dla człowieka surowców, produktów, półfabrykatów i innych materiałów stosowanych w procesach technologicznych , a także maszyn i urządzeń stwarzających zagrożenie czynnikami fizycznymi, chemicznymi i biologicznymi
♣ niewłaściwego transportu surowców, półfabrykatów, wyrobów, odpadów produkcyjnych - powodującego zagrożenia chemiczne, fizyczne, biologiczne
♣ stosowania nieodpowiednich kubatur budynków, niestosowania środków ochrony przed przenikaniem emitowanych czynników
♣ niewłaściwego pakowania, niewłaściwego magazynowania
Zakład pracy, przed zastosowaniem w produkcji nowych materiałów lub procesów technologicznych szkodliwych dla zdrowia pracowników, obowiązany jest do ustalenia stopnia ich szkodliwości i podjęcia odpowiednich środków zapobiegawczych. Zakłady pracy, w których występują czynniki szkodliwe dla zdrowia, obowiązane są do badania ich stężeń lub natężeń z częstotliwością i w zakresie niezbędnym do ustalenia stopnia narażenia pracowników oraz ewidencjonowania wyników tych badań. Badania i pomiary tych czynników przeprowadzane są na koszt zakładów pracy, a ich wyniki powinny być podawane do wiadomości pracownikom.
Ponadto zakłady pracy obowiązane są w szczególności:
♣ utrzymywać w stanie stałej sprawności urządzenia niezbędne do przeciwdziałania szkodliwemu oddziaływaniu czynników środowiska pracy na zdrowie pracowników
♣ przeprowadzać okresowe i kontrolne badania lekarskie pracowników narażonych
na oddziaływanie czynników szkodliwych dla zdrowia
♣ informować pracowników o ryzyku zawodowym, które wiąże się z wykonywana pracą
W razie zatrudniania pracownika w warunkach narażenia na działanie substancji, preparatów, czynników lub procesów technologicznych o działaniu rakotwórczym lub mutagennym, pracodawca zastępuje te substancje, preparaty, czynniki lub procesy technologiczne mniej szkodliwymi dla zdrowia lub stosuje inne dostępne środki ograniczające stopień tego narażenia, przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki. Pracodawca rejestruje wszystkie rodzaje prac w kontakcie z substancjami, preparatami, czynnikami lub procesami technologicznymi o działaniu rakotwórczym lub mutagennym, określonymi w wykazie, a także prowadzi rejestr pracowników zatrudnionych przy tych pracach.
W razie zatrudniania pracowników w warunkach narażenia na działanie szkodliwych czynników biologicznych pracodawca stosuje wszelkie dostępne środki eliminujące narażenie, a jeżeli jest to niemożliwe - ograniczające stopień tego narażenia, przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki.
Pracodawca prowadzi rejestr prac narażających pracowników na działanie szkodliwych czynników biologicznych oraz rejestr pracowników zatrudnionych przy takich pracach.
Zasady i częstotliwość dokonywania badań i pomiarów czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy regulują przepisy rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej
z dnia 9 lipca 1996 r.
Częstotliwość dokonywania badań i pomiarów czynników szkodliwych dla zdrowia jest zależna głównie od stanu higienicznego pomieszczeń pracy, warunkującego występowanie czynników szkodliwych dla zdrowia oraz wielkość ich stężeń i natężeń.
Badania i pomiary czynników szkodliwych dla zdrowia wykonywane są w sposób określony w Polskich Normach. W przypadku braku Polskiej Normy badania i pomiary w sposób określony przez Głównego Inspektora Sanitarnego lub jednostkę przez niego upoważnioną .
Wyniki badań i pomiarów czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy, dokonywanych przez upoważnione laboratoria, zakład pracy jest obowiązany przekazać
do wiadomości właściwemu państwowemu inspektorowi sanitarnemu, lekarzowi sprawującemu profilaktyczną opiekę zdrowotną nad pracownikami oraz właściwemu okręgowemu inspektorowi pracy.
Zgodnie z art. 226 Kodeksu Pracy Pracodawca ocenia i dokumentuje ryzyko zawodowe związane z wykonywaną pracą oraz stosuje niezbędnie środki profilaktyczne zmniejszające ryzyko, informuje pracowników o ryzyku zawodowym, które wiąże się z wykonywaną pracą, oraz o zasadach ochrony przed zagrożeniami.
Rodzaj badań i pomiarów czynników szkodliwych dla zdrowia określa właściwy państwowy inspektor sanitarny.

Tab. Częstotliwość badań i pomiarów czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy.

L.p. NDS lub NDN podczas ostatniego lub dwóch ostatnich pomiarów Częstotliwość badania lub pomiaru
1. Jeżeli wyniki dwóch ostatnio przeprowadzonych pomiarów nie przekroczyły 0,1 wartości NDS lub NDN
Nie przeprowadza się
2. Przy stwierdzeniu w ostatnio przeprowadzonym badaniu lub pomiarze stężenia czynnika rakotwórczego lub mutagennego powyżej 0,5 wartości NDS lub NDN
Co najmniej raz na 3 miesiące
3. Przy stwierdzeniu w ostatnio przeprowadzonym badaniu lub pomiarze stężenia czynnika rakotwórczego lub mutagennego powyżej 0,1 do 0,5 wartości NDS lub NDN
Co najmniej raz na 6 miesięcy
4. W razie przeprowadzenia zmiany w warunkach występowania czynnika rakotwórczego lub mutagennego
W każdym przypadku wprowadzenia zmiany
5. W przypadku występowania w środowisku pracy czynnika szkodliwego dla zdrowia, innego niż o działaniu rakotwórczym lub mutagennym i przy stwierdzeniu w ostatnio przeprowadzonym badaniu lub pomiarze stężenia lub natężenia tego czynnika poniżej 0,5 wartości NDS lub NDN
Raz na dwa lata
6. W przypadku występowania w środowisku pracy czynnika szkodliwego dla zdrowia, innego niż o działaniu rakotwórczym lub mutagennym i przy stwierdzeniu w ostatnio przeprowadzonym badaniu lub pomiarze stężenia lub natężenia tego czynnika od 0,5 do 1,0 wartości NDS lub NDN
Raz w roku
7. W każdym przypadku wprowadzenia zmiany w warunkach występowania czynnika innego niż rakotwórczy i mutagenny
Co najmniej raz na sześć miesięcy
8. W przypadku występowania w środowisku pracy szkodliwego dla zdrowia czynnika chemicznego, dla którego określono wartość najwyższego dopuszczalnego stężenia pułapowego
W każdym przypadku wprowadzenia zmiany

Badania i pomiary wszystkich czynników szkodliwych dla zdrowia mogą być wykonywane przez:
♣ Państwową Inspekcję Sanitarną
♣ Jednostki medycyny pracy
♣ Centralny Instytut Ochrony Pracy
W razie stwierdzenia przekroczenia najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia zakłady pracy obowiązane są do:
♣ wprowadzenia środków technicznych, zmian technicznych i organizacyjnych, w tym odpowiednie środki ochrony zbiorowej, wpływających na ograniczenie stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia co najmniej do poziomu określonego jako najwyższy dopuszczalny (NDS i NDN)
♣ podejmowanie przedsięwzięć zmierzających do ograniczenia narażenia pracowników
na szkodliwe dla zdrowia czynniki przez zastosowanie odpowiednich środków ochrony indywidualnej
♣ zapewnienie wzmożonej opieki lekarskiej dla osób narażonych
Pracodawca powinien zapewnić pracownikom informacje o istniejących zagrożeniach, przed którymi będą chronić ich środki ochrony indywidualnej oraz informacje o tych środkach i zasadach ich stosowania. Szczegółowe zasady stosowania środków ochrony indywidualnej określono w rozporządzeniu MPiPS.
Przy pracach stwarzających niebezpieczeństwo, gdy wymaga tego sytuacja, do kierowania ludźmi wykonującymi te prace powinny być stosowane sygnały bezpieczeństwa - ręczne lub komunikaty słowne.
DO PODSTAWOWYCH OBOWIĄZKÓW PRACODAWCY NALEŻY PODJĘCIE NIEZBĘDNYCH DZIAŁAŃ ELIMINUJĄCYCH POTENCJALNE ZAGROŻENIE LUB ELIMINUJĄCE JEGO SKUTKI.

[ Dodano: 2010-06-26, 00:28 ]
Regulamin pracy
IXELL AUTOLAKIERY HANNA KAŻMIERCZAK

Rozdział I
Postanowienia ogólne
Art. 1.

Podstawę prawną ustalania Regulaminu pracy stanowią przepisy:
1) art. 104, art. 104[1]-104[3] Kodeksu pracy i przepisy wykonawcze wydane na ich podstawie.
2) art. 27 ust. 4 i art. 30 ust. 4 i 5 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Tekst jednolity: Dz. U. 2001 r. Nr 79 poz. 854).
Art. 2.
Regulamin pracy jest aktem normatywnym, ustalającym organizację i porządek pracy w sklepie Ixell AUTOLAKIERY oraz określającym prawa i obowiązki pracodawcy i pracowników.
Art. 3.
Przepisy regulaminu pracy mają zastosowanie do wszystkich pracowników zatrudnionych w zakładzie pracy, bez względu na rodzaj wykonywanej pracy i zajmowane stanowisko.
Art. 4.
Pracodawca zapoznaje z treścią regulaminu pracy każdego przyjmowanego do pracy pracownika przed rozpoczęciem przez niego pracy, a pracownik potwierdza znajomość regulaminu swoim podpisem w treści umowy o pracę.
Art. 5.
W sprawach związanych ze stosunkiem pracy, nie uregulowanych szczegółowo niniejszym regulaminem, zastosowanie mają przepisy Kodeksu pracy oraz innych ustaw i aktów wykonawczych z zakresu prawa pracy.

Rozdział II
Organizacja pracy
Art. 6.

§ 1. Pracownik jest obowiązany wykonywać pracę sumiennie i starannie, przestrzegać dyscypliny pracy oraz stosować się do poleceń przełożonych, które dotyczą pracy, jeżeli nie są one sprzeczne z przepisami prawa pracy lub umowy o pracę.
§ 2. Pracownik jest obowiązany w szczególności:
1) rzetelnie i efektywnie wykonywać pracę,
2) przestrzegać ustalonego w zakładzie pracy czasu pracy,
3) należycie wykonywać polecenia przełożonych dotyczące pracy,
4) przestrzegać regulaminu pracy i ustalonego w zakładzie pracy porządku,
5) przestrzegać przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, a także przepisów przeciwpożarowych,
6) dbać o dobro zakładu pracy, chronić jego mienie oraz zachować w tajemnicy informacje, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę,
7) przestrzegać tajemnicy określonej w odrębnych przepisach,

przejawiać koleżeński stosunek do współpracowników,
9) przestrzegać zasad współżycia społecznego,
10) podnosić swoje kwalifikacje.
Art. 7.
Pracodawca jest obowiązany w szczególności:
1) zaznajamiać pracowników podejmujących pracę z zakresem ich obowiązków, sposobem wykonywania pracy na wyznaczonych stanowiskach oraz z ich podstawowymi uprawnieniami,
2) organizować pracę w sposób zapewniający pełne wykorzystanie czasu pracy,
3) zapewniać bezpieczne i higieniczne warunki pracy oraz prowadzić systematyczne szkolenie pracowników w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy,
4) terminowo i prawidłowo wypłacać wynagrodzenie,
5) ułatwiać pracownikom podnoszenie kwalifikacji zawodowych,
6) zaspokajać, w miarę posiadanych środków, socjalne potrzeby pracowników,
7) stwarzać obiektywne i sprawiedliwe kryteria oceny pracowników oraz wyników ich pracy,

wpływać na kształtowanie w zakładzie pracy zasad współżycia społecznego,
9) prowadzić dokumentację w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz akta osobowe pracowników.
Art. 8.
§ 1. Dokumentacja personalna kandydata do pracy powinna obejmować:
1) świadectwo (dyplom) ukończenia szkoły lub inny dokument stwierdzający kwalifikacje zawodowe,
2) świadectwa pracy z poprzednich miejsc zatrudnienia,
3) podanie o przyjęcie do pracy zawierające przebieg dotychczasowej pracy zawodowej,
4) kwestionariusz osobowy,
5) dokumenty uprawniające do podjęcia pracy na danym stanowisku w myśl odrębnych przepisów.
Art. 9.
Przed przystąpieniem do pracy pracownik powinien:
1) otrzymać pisemną umowę o pracę określającą rodzaj pracy i miejsce jej wykonywania oraz termin rozpoczęcia pracy i przysługujące pracownikowi wynagrodzenie, a także zakres jego obowiązków,
2) zapoznać się z regulaminem pracy i instrukcjami obowiązującymi na jego stanowisku pracy,
3) odbyć przeszkolenie w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisów przeciwpożarowych, a także potwierdzić na piśmie fakt zapoznania się z tymi przepisami,
4) otrzymać nieodpłatnie środki ochrony indywidualnej zabezpieczające przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących na stanowisku pracy oraz być poinformowanym o sposobie posługiwania się tymi środkami,
5) otrzymać nieodpłatnie niezbędną odzież i obuwie robocze,
6) posiadać aktualne orzeczenie lekarskie stwierdzające brak przeciwwskazań do pracy na danym stanowisku.




Rozdział III
Rozkład i porządek czasu pracy

Art. 10.

§ 1. Czasem pracy jest czas, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy.
§ 2. Czas pracy powinien być w pełni wykorzystany na pracę zawodową.
Art. 11.
§ 1. Ustala się czas pracy w wymiarze 8 godzin na dobę i przeciętnie 42 godziny na tydzień, w przyjętym okresie rozliczeniowym, przy uwzględnieniu 39 dodatkowych dni wolnych od pracy w roku kalendarzowym, przy czym w każdym okresie obejmującym kolejne trzy miesiące liczba tych dni nie może być mniejsza niż 9.
§ 2. Okres rozliczeniowy, o którym mowa w § 1 obejmuje trzy kolejne miesiące kalendarzowe.
§ 3. Praca w granicach nie przekraczających 8 godzin na dobę i przeciętnie 42 godzin na tydzień w przyjętym okresie rozliczeniowym nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych.
Art. 12.
Pracodawca, po uzgodnieniu z zakładową organizacją związkową, może podwyższyć dobowy wymiar czasu pracy do 9 godzin, wprowadzając jednocześnie rozkład czasu pracy obejmujący większą liczbę dodatkowych dni wolnych od pracy niż określona w art. 11 § 1, nie przekraczającą jednak 52 dni w roku kalendarzowym.
Art. 13.
Pracodawca w uzgodnieniu z zakładową organizacją związkową, może dla wszystkich lub niektórych pracowników:
1) zmienić ustalony w regulaminie pracy wymiar i rozkład czasu pracy,
2) wyznaczyć stanowiska, na których czas pracy pracowników będzie określony wymiarem ich zadań,
3) wprowadzić czas pracy w ruchu ciągłym,
4) wprowadzić zmianowy system czasu pracy.
Art. 14.
§ 1. Pracodawca jest obowiązany prowadzić ewidencję czasu pracy uwzględniającą m.in. godziny rozpoczęcia i zakończenia pracy oraz pracę w porze nocnej i w godzinach nadliczbowych.
§ 2. Pracodawca udostępnia tę ewidencję pracownikowi na jego żądanie.
Art. 15.
Każdy pracownik obowiązany jest potwierdzić swoje przybycie do pracy przez złożenie własnoręcznego podpisu na liście obecności.
Art. 16
§ 1. Opuszczenie stanowiska pracy lub zakładu w czasie pracy wymaga uprzedniej zgody bezpośredniego przełożonego. Samowolne opuszczenie stanowiska pracy przed zakończeniem danej zmiany, bądź w czasie godzin pracy jest zabronione. Niedopuszczalna jest również samowolna, bez zgody przełożonego, zmiana stanowiska pracy i wyznaczonych godzin pracy.
§ 2. Wyjście w czasie pracy poza teren zakładu może nastąpić za zgodą pracodawcy bądź osoby przez niego upoważnionej.
Art. 17.
Przebywanie pracownika na terenie zakładu pracy poza godzinami pracy jest dopuszczalne jedynie za zgodą pracodawcy wyrażoną na piśmie.
Art. 18.
Czas przebywania w zakładzie pracy po godzinach pracy winien być rejestrowany w sposób i na zasadach przyjętych przez pracodawcę.
Art. 19.
Praca może być wykonywana w systemie zmianowym, normalny czas pracy trwa:
I zmiana od 8.00 do 16.00
II zmiana od 14.00 do 22.00
Art. 20.
Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje dodatkowe wynagrodzenie za każdą godzinę pracy w porze nocnej w wysokości 20% stawki godzinowej wynikającej z najniższego wynagrodzenia, określonego na podstawie art. 77[4] pkt 1 kodeksu pracy.
Art. 21
§ 1. W czasie pracy na każdej zmianie wprowadza się przerwę w pracy pomiędzy godziną 9.00 a godziną 9.15
§ 2. Przerwę, o której mowa w § 1 wlicza się do czasu pracy.
Art. 22.
Niedziele oraz święta określone odrębnymi przepisami są dniami wolnymi od pracy.
Art. 23.
W zakładzie pracy wprowadza się dni dodatkowo wolne od pracy.
Art. 24.
Terminy udzielania dodatkowych dni wolnych od pracy oraz ich liczbę określa pracodawca najpóźniej do końca roku kalendarzowego poprzedzającego rok, w którym te dni mają być udzielone.
Art. 25.
Pracownikowi, który na polecenie pracodawcy wykonywał pracę w dniu dla niego wolnym od pracy, przysługuje w zamian dzień wolny w innym terminie.
Art. 26.
Przed rozpoczęciem danego miesiąca, jednak nie później niż z tygodniowym wyprzedzeniem, pracodawca może wprowadzić dodatkowy dzień wolny od pracy, a także przesunąć z ważnych przyczyn termin ustalonego już dodatkowego dnia wolnego od pracy, ustalając sposób zrównoważenia czasu pracy.
Art. 27.
§ 1. Po zakończeniu pracy każdy pracownik obowiązany jest uporządkować swoje stanowisko pracy oraz zabezpieczyć powierzone mu narzędzia, sprzęt, dokumenty i pieczęcie.
§ 2. Pracownicy zatrudnieni w zmianowym systemie pracy, obowiązani są przekazywać zmiennikom obsługiwane maszyny i urządzenia w stanie pozwalającym na dalszą ich eksploatację na następnej zmianie.
Art. 28.
Pracownik opuszczający pomieszczenie pracy jako ostatni zobowiązany jest do:
1) zabezpieczenia swojego stanowiska pracy,
2) sprawdzenia i zabezpieczenia wszelkich urządzeń elektrycznych, palników gazowych i zaworów wodociągowych,
3) zamknięcia drzwi i okien,
4) przekazania kluczy właścicielowi firmy lub postępować zgodnie z zasadami przyjętymi w zakładzie pracy.
Art. 29.
W przypadku powzięcia przez pracownika wiadomości o wystąpieniu na terenie zakładu pracy jakiejkolwiek awarii, obowiązany jest on niezwłocznie zawiadomić o tym fakcie pracodawcę oraz przedsięwziąć wszelkie możliwe działania mające na celu ograniczenie szkody.
Art. 30.
Zabrania się wynoszenia z zakładu pracy narzędzi, części zamiennych i innych materiałów stanowiących własność pracodawcy bądź jemu powierzonych.

[ Dodano: 2010-06-26, 00:29 ]
Art. 31.
Zabrania się wykonywania prywatnych prac w zakładzie pracy lub z wykorzystaniem narzędzi bądź urządzeń należących do pracodawcy bez wyraźnej jego zgody.
Art. 32.
Zabrania się spożywania alkoholu i palenia tytoniu na terenie zakładu pracy.
Rozdział IV
Zasady usprawiedliwiania nieobecności w pracy i spóźnień do pracy

Art. 33.

§ 1. Pracownik powinien uprzedzić pracodawcę o niemożności stawienia się do pracy z przyczyny z góry wiadomej lub możliwej do przewidzenia, jak również o przewidywanym czasie nieobecności.
§ 2. W razie zaistnienia przyczyn uniemożliwiających stawienie się do pracy, pracownik jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić pracodawcę o przyczynie swojej nieobecności i przewidywanym czasie jej trwania, nie później jednak niż w drugim dniu nieobecności w pracy, osobiście lub przez inne osoby, listownie lub telefonicznie albo za pośrednictwem innego środka łączności.
§ 3. Niedotrzymanie terminu, o którym mowa w § 2 może być usprawiedliwione szczególnymi okolicznościami uniemożliwiającymi terminowe dopełnienie przez pracownika tego obowiązku w tym, w szczególności, jego obłożną chorobę połączoną z brakiem lub nieobecnością domowników, albo innym zdarzeniem losowym. W takim przypadku pracownik zawiadamia zakład pracy o przyczynie nieobecności niezwłocznie po ustaniu okoliczności, o których mowa wyżej.
Art. 34.
§ 1. Pracownik jest obowiązany usprawiedliwić nieobecność w pracy przedstawiając niezwłocznie przyczyny nieobecności. Na żądanie pracodawcy pracownik przedkłada niezbędne dowody w tym zakresie.
§ 2. W razie nieobecności pracownika w pracy z powodu:
1) niezdolności do pracy na skutek choroby pracownika lub jego izolacji z powodu choroby zakaźnej,
2) leczenia uzdrowiskowego, jeżeli jego okres uznany jest zaświadczeniem lekarskim za okres niezdolności do pracy z powodu choroby,
c) choroby członka rodziny pracownika, wymagającej sprawowania przez pracownika osobistej opieki,
pracownik jest obowiązany usprawiedliwić nieobecność doręczając pracodawcy zaświadczenie lekarskie najpóźniej w dniu przystąpienia do pracy.
Art. 35.
Za dowody usprawiedliwiające nieobecność w pracy uważa się:
1) zaświadczenie lekarskie o czasowej niezdolności do pracy, wystawione zgodnie z przepisami o orzekaniu o czasowej niezdolności do pracy,
2) decyzję właściwego państwowego inspektora sanitarnego, wydaną zgodnie z przepisami o zwalczaniu chorób zakaźnych - w razie odosobnienia pracownika z przyczyn przewidzianych tymi przepisami,
3) oświadczenie pracownika - w razie zaistnienia okoliczności uzasadniających konieczność sprawowania przez pracownika osobistej opieki nad zdrowym dzieckiem do lat 8 z powodu nieprzewidzianego zamknięcia żłobka, przedszkola lub szkoły, do której dziecko uczęszcza,
4) imienne wezwanie pracownika do osobistego stawienia się, wystosowane przez organ właściwy w sprawach powszechnego obowiązku obrony, organ administracji rządowej lub samorządu terytorialnego, sąd, prokuraturę, policję lub organ prowadzący postępowanie w sprawach o wykroczenia - w charakterze strony lub świadka w postępowaniu prowadzonym przed tymi organami, zawierające adnotację potwierdzającą stawienie się pracownika na to wezwanie,
5) oświadczenie pracownika potwierdzające odbycie podróży służbowej w godzinach nocnych, zakończonej w takim czasie, że do rozpoczęcia pracy nie upłynęło 8 godzin, w warunkach uniemożliwiających odpoczynek nocny.
Art. 36.
W przypadku spóźnienia się do pracy, pracownik winien niezwłocznie zgłosić się do bezpośredniego przełożonego, celem usprawiedliwienia spóźnienia. Decyzję o formie usprawiedliwienia (ustna lub pisemna) podejmuje przełożony, któremu bezpośrednio podlega pracownik.
Rozdział V
Zwolnienia od pracy

Art. 37.

Czas pracy powinien być w pełni wykorzystany na pracę zawodową. Załatwianie spraw osobistych i innych nie związanych z pracą zawodową powinno odbywać się w czasie wolnym od pracy.
Art. 38.
Pracodawca udziela zwolnień od pracy na umotywowany wniosek pracownika zaopiniowany przez jego bezpośredniego przełożonego, jeżeli nie zakłóci to toku pracy. Pracownikowi za czas tego zwolnienia nie przysługuje wynagrodzenie, chyba że odpracował czas zwolnienia. Odpracowanie to nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych.

Opis stanowiska

Lakiernik pracuje w warsztacie wykonującym naprawy blacharki oraz lakierowanie samochodów osobowych i dostawczych. Podstawowym miejscem pracy lakiernika samochodowego jest wydzielone pomieszczenie warsztatu napraw samochodów. Pomieszczenie to jest wyposażone w:

• centralne ogrzewanie,

• wentylację naturalną,

• wentylację odciągową z wymuszonym nawiewem powietrza (ciepłe - zimne),

• oświetlenie dzienne oraz sztuczne.

Strona główna > Przydatne informacje > Baza zawodów

Baza zawodów

Szukasz swojej ścieżki zawodowej? Trafiłeś do właściwego działu. Znajdziesz tu bazę zawodów dostępnych na rynku pracy. Może ułatwi Ci to podjęcie decyzji, jaką ścieżką kariery chciałbyś podążać w przyszłości. Znajdziesz tu wykaz stanowisk, które mogą pojawić się w ofertach pracy wraz z opisami wymaganych kwalifikacji.

ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ

• Lakiernik samochodowy

Opis zawodu

Lakiernik samochodowy wykonuje czynności związane z remontem i renowacją powierzchni nadwozi samochodowych. Przygotowuje powierzchnie, nakłada powłoki lakiernicze oraz suszy je lub utrwala różnymi technikami. Wykonuje zadania zawodowe związane z oczyszczaniem mechanicznym powierzchni, odrdzewianiem za pomocą środków chemicznych, odtłuszczaniem za pomocą środków zmydlających i organicznych, wyrównywaniem powierzchni szpachlami, wygładzaniem, matowieniem powierzchni, gruntowaniem, suszeniem zagruntowanej powierzchni, nakładaniem natryskowym emalii, suszeniem lub wygrzewaniem w zależności od stosowanej emalii. Ważnym zadaniem jest zachowanie norm jakościowych poprzez przestrzeganie procedur utrzymania jakości w procesie nakładania powłok lakierniczych, na przykład poprzez usuwanie usterek powstałych w czasie gruntowania lub lakierowania. Lakiernik samochodowy przemysłowy (w dużym zakładzie) bierze udział w nakładaniu powłok lakierniczych w sposób wysoce zautomatyzowany. Wykonuje zadania związane z przygotowaniem powierzchni, lakierowaniem oraz uszlachetnianiem lakierowanej powierzchni, zgodnie z technologią i procedurami stosowanymi w przemyśle samochodowym. Zadaniem lakiernika wykonującego prace w warsztacie naprawczym jest zorganizowanie stanowiska pracy zgodnie z zasadami bhp, ppoż., ochrony środowiska i ergonomii. Lakiernik warsztatu naprawczego dobiera narzędzia, przybory i materiały niezbędne do wykonania renowacji nadwozia samochodowego oraz wykonuje czynności czyszcząco-konserwacyjne maszyn i narzędzi z zachowaniem zasad bezpieczeństwa i higieny pracy. Lakiernik, przyjmując samochód do renowacji, zgłasza zauważone przez siebie inne usterki pojazdu, a wydając pojazd dołącza dokumentację wykonanych prac. Praca lakiernika jest z reguły pracą o charakterze indywidualnym, wymagającą dokładności i precyzji w przygotowaniu, nakładaniu i utrwalaniu powłok lakierniczych. W zawodzie tym duże znaczenie mają uzdolnienia techniczne, dobry wzrok oraz sprawność rąk i palców. Praca lakiernika warsztatu naprawczego wymaga z reguły przygotowania kitów szpachlowych, gruntów oraz dobierania kolorów i typów lakierów. Lakiernik wykonuje prace w pomieszczeniu zamkniętym, w trudnych warunkach, gdyż narażony jest na kontakt z wirującymi elementami narzędzi (szlifowanie, polerowanie), z pyłami, źródłami oparów chemicznych szkodliwymi dla zdrowia oraz promiennikami ciepła.

Zadania zawodowe

• Ustalanie zakresu napraw lakierniczych, przygotowanie pojazdu do naprawy i dobieranie koloru lakieru

• Odkrywanie podłoża (usuwanie starych powłok) z wykorzystaniem metod mechanicznych, chemicznych lub termicznych

• Odtłuszczanie za pomocą środków zmydlających i organicznych

• Gruntowanie powierzchni farbami podkładowymi lub podkładami z wypełniaczami

• Wyrównywanie powierzchni szpachlami (metoda ręczna lub natryskowa) i szlifowanie

• Nakładanie natryskowe powłoki lakierniczej na przygotowaną powierzchnię

• Suszenie powłok, a następnie polerowanie po utwardzeniu

• Organizowanie stanowiska pracy lakiernika samochodowego z uwzględnieniem przepisów prawa pracy, bhp, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska

• Współpraca z przełożonymi w zakresie realizacji zadań lakierniczych

• Współpraca z innymi pracownikami podczas wykonywania zadań lakierniczych

• Kontrola jakości powłok lakierniczych.

Kwalifikacje zawodowe

• Oczyszczanie i przygotowanie powierzchni przeznaczonej do lakierowania

• Dobieranie materiałów i technik lakierowania

• Wykonywanie lakierowania wskazanego elementu nadwozia lub gotowego wyrobu

• Wygrzewanie powłoki lakierniczej

• Organizowanie pracy lakiernika i kontrolowanie jej jakości.

---