Heksametr daktyliczny. Dystych elegijny.
1. Séd fugit íntereá, fugit ínreparábile témpus. (WERGILIUSZ)
2. Íll(i) intér sesé multá vi brácchia tóllunt. (WERGILIUSZ)
3. Éx facilí causá muliér mutátur et áura.
4. Héu! quam dífficilé (e)st crimén non pródere vÅ›ltu! (OWIDIUSZ)
6. Bálnea vína VenÅ›s corrÅ›mpunt córpora nóstra,
séd vitám faciÅ›nt bálnea vína VenÅ›s. (napis nagrobny z Rzymu)
7. Gutta cavat lapidem non vi sed saepe cadendo.
8. Laudat, amat, cantat nostros mea Roma libellos,
Meque sinus omnes, me manus omnis habet.
Ecce rubet quidam, pallet, stupet, oscitat, odit.
Hoc volo: nunc nobis carmina nostra placent. (MARCJALIS)
9. Cur non mitto meos tibi, Pontiliane, libellos?
Ne mihi tu mittas, Pontiliane, tuos. (MARCJALIS)
10. Dic, hospes, Spartae nos t(e) hic vidisse iacentes,
Dum sanctis patriae legibus obsequimur. (CIC. Tusc. 1.101)
W Sparcie gdy będziesz, wędrowcze, tę wieść o nas zanieś Spartanom:
Tu oto hufiec nasz legł, wierny głosowi ich praw! (tłum. S. Srebrny)
11. Vina parant animos faciuntque caloribus aptos:
Cura fugit multo diluiturque mero. (OWIDIUSZ)
12. Ebrietas dat amicitias, dat nomen, honores
cumqu(e) opibus titulos, qui sapis ergo, bibe.
13. Ver sua grana serit, fovet aestas semina fota,
Colligit autumnus, lecta recondit hiems. (anon.)
14. Immatura tuae dum defles funera Laurae,
ill(am) immortalem teque, Petrarca facis. (KOCHANOWSKI)
15. Rumpitur invidia quidam, carissime Iuli,
Quod me Roma legit, rumpitur invidia.
Rumpitur invidia, quod turba semper in omni
Monstramur digito, rumpitur invidia.
Rumpitur invidia, tribuit quod Caesar uterque
Ius mihi natorum, rumpitur invidia.
Rumpitur invidia, quod rus mihi dulce sub urbe est
Parvaque in urbe domus, rumpitur invidia.
Rumpitur invidia, quod sum iucundus amicis,
Quod conviva frequens, rumpitur invidia.
Rumpitur invidia, quod amamur quodque probamur:
Rumpatur, quisquis rumpitur invidia. (MARCJALIS)