Mitologia celtycka - Paranormalium




Strona główna · Informacje · Kontakt z Redakcją

Kliknij tutaj, aby przejrzeć całą zawartość Paranormalium Offline





ARTYKUŁY

11 WRZEŚNIA
ASTROLOGIA
CUDA
DEMONOLOGIA
DUCHY
EZOTERYKA
KLĄTWY
KRYPTOBOTANIKA
KRYPTOZOOLOGIA
LEGENDARNE STWORZENIA
MAGIA
MITOLOGIA
NIEWYJAŚNIONE
NIEZWYKŁE MIEJSCA
NIEZWYKŁE ZDOLNOŚCI
NOWA BIOLOGIA
PRZEDMIOTY KULTU
RAELIANIE
REIKI
RELIGIA
ROK 2012
SEKTY
SNY, LD, OOBE
STREFA MROKU
TAJEMNICE KOSMOSU
TAJEMNICZE WIZERUNKI
TEORIE SPISKOWE
UFO
USO
WAMPIRYZM
ZAGADKOWE OBIEKTY
ZAGADKOWE ZNIKNIĘCIA
ŻYCIE PO ŚMIERCI

CIEKAWOSTKI

UNPLUGGED!(mat. źródłowe)
CIEKAWE ARTYKUŁY
RELACJE
 




     Paranormalium >> Artykuły >> Mitologia


Mitologia celtyckaDodano: 2005-03-08 19:12:42


Bogowie

Amaethon - słabo znane bóstwo galijskie, będące zapewne pierwotnie bogiem rolnictwa.

Anextiomarus - bóstwo, znane w Galii i Brytanii, o bliżej nie określonych cechach i atrybutach.

Aponus - bóg czczony u Ľródła wody w miejscowości Abano, w północnej Italii.

Arar - bóg galijski związany z kultem wody. Jego imię otrzymała rzeka.

Artaisos, Artaios - bóg galijski czczony w dzisiejszej miejscowości Beaucroissant, w czasach rzymskich identyfikowany z Merkurym. Przypuszczalnie związany z kultem niedĽwiedzia.

Avgentlan - bóg światła i rozwoju w Irlandii.

Baginatis - bóg dębu.

Balor - jednooki bóg, należący do starszej generacji bóstw w mitologii iryjskiej, zwanych Fomoraig. Spojrzenie jego jedynego oka zdolne było zniszczyć wszystko, a do podniesienia powieki trzeba było siły czterech ludzi. Dziadeg Luga.
Belenos, Belenus, Grannos, Borvo, Bormo - galijski bóg Słońca, opiekun chorych i bóg śmierci. W czasach rzymskich identyfikowany z Apollinem. Święto Beltaine, połączone z zapalaniem ogni, wiązało się z jego kultem. Przedstawiany z kołem (znak słońca).

Beli - bóg z mitologii iryskiej, najprawdopodobniej Belenos. Bóg Słońca i opiekun chorych.

Borvo, Bormo - bóstwo z mitologii galijskiej, o cechach zbliżonych do Belenosa, za czasów rzymskich identyfikowany także z Apollinem. Jak Apollo Borvo czczone w dzisiejszej miejscowości Bourbonne-les-Bains, zwane dawniej Aqua Borvis.

Bran - dobrotliwy bóg, syn Llyra, opatrzony przydomkiem Bendigeit ( Błogosławiony ), galijski bóg.

Brennus - galijski dobrotliwy bóg.

Bres - bóg starszej generacji w mitologii iryjskiej, Fomóraig; przez pewien czas króluje bogom młodszej generacji. Bóg płodności i rolnictwa, był synem Elatha i bogini Eriu.

Brian - jeden z trzech synów bogini Danu, naczelnego bóstwa młodszej generacji w mitologii iryjskiej. Brat Iuchaira i Iucharbaira; wszyscy bracia byli uważani za bogów wiedzy i mądrości.

Bron - irlandzki dobrotliwy bóg.

Caswallan - syn boga Beli, król i bóg wojny w walijskim cyklu mitologicznym.

Cenn - bóg któremu poświęcano co trzeciego syna.

Cernunnos - galijski bóg męskości o rogach jelenia. Cernunnos nosi torc (obręcz na szyi) i towarzyszą mu zawsze wąż z głową barana i jeleń. Był bardzo popularny u Celtów, druidzi zachęcali do jego kultu, zastępując nim lokalne panteony bóstw i duchów i tworząc narodową religię. W czasach rzymskich występuje na ołtarzach znalezionych w Reims, pod katedrą Notredame w Paryżu i na płaskorzeĽbie z Vendoeuvres.

Cimbrianos - bóg galijski, czczony na górze Don w pobliżu Heidelbergu.

Connan - iryjski władca starszej generacji bogów.

Cromm Cruaich - "Głowa Grobowca" lub "Głowa Skrwawiona"; bóg iryjski, któremu w święto Samhainm 31 paĽdziernika, w miejscu zw. Mag Slecht składano ofiarę z wszystkiego, co pierworodne.

Cumhal - bóstwo irysjkie o bliżej nieznanych cechach.

Dagda - "Dobry Bóg" lub "Dobra Ręka" , Cera - "Stwórca", Ruaidh Rofhessa - "Czerwonowłosy Doskonałej Wiedzy ", Eochaid Ollathair - "Ojciec Wszystkich "; bóg druid, dobry bóg iryjski z rodu Tuatha De Danann, posiadał kociołek obfitości oraz młot, którego uderzenie przecinało nić życia. Rządzi porami roku za pomocą dĽwięków swojej harfy. Swoim kijem może zabić dziewięciu ludzi za jednym uderzeniem, a jego cienszym końcem może ich znów wrócić do życia. W dzień Nowego Roku Dagda kocha się z kruczą boginią Morrigan, która wtedy staje okrakiem nad rzeką, opierając stopy na obu jej brzegach. Czołowe bóstwo iryjskiej generacji bogów Tuatha De Danann, obdarzony wielką siłą, mocą i żarłocznością, zdolny zabijać i wskrzeszać tych, których zabił. Bóg obfitości, ziemi, posiadacz tajemnej wiedzy doskonałej, opiekun wiedzy magicznej, był także patronem rolnictwa.

Dis Pater - początkowo bóg śmierci i świata podziemnego, póĽniej najważniejszy bóg Galów, którzy wierzyli, że jest on ich przodkiem.

Donn - irlandzki odpowiednik Dis Patera. Donn zsyła burze i rozbija statki, lecz także chroni zbiory i bydło.

Ecne - bóg mądrości.

Elatha - bóg starszej generacji bogów mitologii iryjskiej, Fomoraig, ojciec Bresa i Ogmy, najprawdopodobniej bóstwo wiedzy.

Esus - "dobry", bóg-drwal, jeden z czołowych bogów celtyckiej Galii. Ścinał "drzewo życia". Z Teutatesem i Taranisem Esus tworzył triadę stanowiącą jedną postać - boga śmierci i ojca rodzaju ludzkiego; składane mu ludzkie ofiary wieszano i przecinano mieczem. Na ołtarzu z czasów rzymskich, odkrytym pod Notre Dame w Paryżu, przedstawiony jako drwal ścinający drzewo.

Goibniu, Gorannon, Gobniu, Govannon - iryjskie imię boga Gobniu ( Galia ) oraz Govannona ( Walia ). Bóg czarnej metalurgii, kunsztu kowalskiego i wiedzy tajemnej. W rzymskiej Galii identyfikowany z Wulkanem. Wyrabiana przez niego broń i zbroje są niezawodne. Jest również uzdrowicielem. Ci, któzy wezmą udział w jego uczcie i napisją się ze świętego kielicha boga, nie muszą się już bać choroby i starości.

Grannos, Grannus - galijski bóg Słońca i zaklęć, patron wiedzy medycznej, najprawdopodobniej jedna z personifikacji gorących żródeł leczniczych. W czasach rzymskich identyfikowany z Apollinem.

Gwyddon - syn Dona, bóg walijski.

Indech - syn bogini Domnann, należący do starszej generacji bóstw iryjskich.

Iuchair - syn bogini Danu.

Iucharbair - syn bogini Danu.

Kernumos - wielki i rogaty bóg płodności i siły.

Ler, Llyr - irysjkie bóstwo morza z generacji Tuatha De Dannan. Jego odpowiednikiem w Brytanii jest walijski bóg Llyr.

Lug, Lugos, Lugh Lleu - ogólnoceltycki bóg słońca, światła, błyskawic i nauk, heros, młody, silny, złotowłosy, twórca wszelkich sztuk i rzemiosł, opiekun handlu, należący w Irlandii do młodszej generacji bóstw Tutha De Danann. Pewnego dnia przybył na dwór Dagdy i zażądał, by dopuszczono go do towarzystwa bogów. Strażnik zapytał go, co potrafi. Na wieść o każdej sztuce, którą Lug opanował, strażnik odpowiadał, że jest już wśród bogów ktoś, kto to potrafi. Lug spytał się jednek na koniec, czy jest ktoś, kto zna je wszystkie, a ponieważ takiego nie było, został wpuszczony i zdobył sobie miejsce wśród bogów, których potem poprowadził do zwycięstwa w drugiej bitwie pod Moytura. Rzymianie utożsamiali Luga z Merkurym. Był jednym z najpopularniejszych i najbardziej czczonych bogów celtyckich, a jego imię możemy odnaleĽć dziś w różnych formach w nazwach wielu miast, takiech jak Lyons, Loudun, Laon, Leon, Lieden, Leignitz, Carlisle. Atrybut: kruk. Jego walijskie imię brzmi Lleu ( Światło ).

Manannan - syn Lera, bóg fal morskich, pan krainy zmarłych, należący do generacji Tuatha De Danann w mitologii iryskiej. Jego odpowiednikiem w Walii był Manawyddan.

Math - walijski bóg - czarnoksiężnik.Mityczny władca Gwynedd (Walia), brat Dona.

Mider - iryjski bóg, jeden z władców świata podziemnego.

Mogonos, Mogounos - mało znany bóg celtyckiej Galii i Brytanii.

Net, Neton - bóg wojny, małżonek bogini Neman.

Nuada, Nuadu, Nodens, Nuadhu, Nud, Lud - "Nuadhu ze srebrnym ramieniem"; iryjski bóg światła, rozwoju, uzdrowienia i wód, jego imię sugeruje znaczenia "dawca-dobrobytu" i "stwórca chmur", bohater, w Brytanii występuje pod imieniem Nodens, w Irlandii jest nazywany Argentlam ( Srebrnoręki, ponieważ straconą w walce rękę zastąpił srebrną protezą ), a Llud Llaw Ereint w Walii. Podczas pierwszej bitwy pod Moytura, Nuadhu stracił ramię, a Dian Cecht zastąpił je nowym, zrobionym ze srebra. Z tego powodu Nuadhu musiał przekazać przywództwo nad Tuatha de' Dannan Lugowi. Ludzie przybywali po uzdrowienie do świątyni Nuadhu w Lydney, gdzie znaleziono małe wotywne kończyny ze srebra.

Oengus z Bruig, Oegnus, In Mac On, Angus z Brugh - bóg, najmłodszy syn Dagdy, który go zdetronizował; bóg płodności i młodości, patron wszystkiego co rośnie. Jego pocałunki zamieniają się w śpiewające ptaki, a grana przezeń muzyka przyciąga wszystkich, którzy ją usłyszą.

Ogmios, Ogma, Ogme - "Słoneczna twarz", celtycki bóg, znany w Galii i Irlandii, z rodu Tuatha De Danann, w czasach rzymskich identyfikowany z Herkulesem. Słonecznolicy bóg-siłacz. Opiekun wymowy i wynalazca sakralnego pisma ogam. Bóg elokwencji, języka, geniuszu. Przedstawiany jako stary człowiek z maczugą i łukiem odziany w lwią skórę. Z jego języka zwisają złote łańcuchy przyczepione do uszu jego żarliwych słuchaczy.

Pryderi - syn Pwylla, bóg z otoczenia Llyra w mitologii walijskiej.

Smert, Smertullos, Smerius - galijski bóg śmierci i świata zmarłych, podziemi i piwa. Mąż bogini Rosmerty.

Taranis, Sucellos, Sucellus, Taranucus, Taranucnus - gromowładny bóg panteonu celtyckiej Galii, uważany za jednego z bogów naczelnych. Strażnik lasów, patron rolnictwa. Jego małżonką jest Nantosvelta, której imię wydaje się mieć swiązek ze strumieniami. Czasem utożsamiany z Cernunnosem i Dagdą.

Tarvos Trigaranus - tajemnicze bóstwo celtyckiej Galii, wyobrażane w postaci byka z trzema żurawiami na grzbiecie.

Tethra - władca zmarłych w starszej generacji bóstw iryjskich.

Teutates - czyli "Cały Lud", bóg panteonu galijskiego, w czasach rzymskich identyfikowany z Merkurym lub Marsem. jeden z naczelnych bogów wczesnoceltyckich.

Wejopatis - bóg wiatru.

Yspaddaden Penkawr - walijski bóg świata zmarłych, ojciec Olweny.

Boginie

Andraste, Andate - lokalna brytańska bogini zwycięstwa, której składano ofiary z ludzi w leśnym sanktuarium.

Anna - brytyjska bogini dostatku i urodzaju.

Anoniredi - bogini galijska dostatku i urodzaju, uważana przez niektórych za odpowiednik Anu.

Anu - bogini iryjska, Ziemia Matka, bogini dostatku, żywicielka, zapewne odpowiednik galijskiej Epony.

Arduinna, Arduina - galijska bogini łowów, dzikich zwierząt, drwali i węglarzy. Jej atrybutem był dzik.

Arianrod, Arianrhod - "Srebrne Koło," "Wielka Owocująca Matka." Jedna z Trzech Dziewic Brytanii, jej pałacem jest Caer Arianrhod, co jest celtycką nazwą Aurora Borealis.

Artio - bogini galijska czczona w dzisiejszym Bernie w Szwajcari, zapewne żeński odpowiednik boga Artaiosa. Na ołtarzu znalezionym w Bernie przedstawiona jest na tronie, a przed nią stoi patrzący na nią niedĽwiedĽ. Związana z kultem niedĽwiedzia.

Aventia - bogini galijska związana z kultem wody, czczona w dzisiejszym Avanches.

Badb - "Kruk", "Zwycięstwo"; bogini w mitologii iryjskiej występująca pod postacią kruka. Bogini wojny i zniszczenia. Bóstwo pola bitwy, symbolizowała triadę wrogich ludziom bogiń wojny znanych zbiorowo jako Morrigan: Neman (Nemain), Macha, Badb. W postaci ptaka o szkarłatnym dziobie, Badb używa swojej magii, by wpływać na wyniki bitew. Badb lubi mężczyzn i można ją zobaczyć na fiordach myjącą zbroję i broń tych, którzy mają paść w bitwie.

Banba - uosobienie ducha Irlandii, żona króla MacCuilla, bogini wojny lub żyzności.

Belisama - galijskie bóstwo żeńskie, towarzyszka Belenosa.

Bodua - galijska bogini pola bitwy.

Branwen - dobrotliwa bogini z walijskiego cyklu mitologicznego. Córka Llyra, siostra Brana. Wenus mórz północnych.

Brigit, Brighid, Brygitta, Brigantia, Brig, Brigen, Brigindo, Brigan - córka Dagdy, bogini z rodu Tuatha De Danann, bogini mądrości, wróżb, wiedzy tajemnej, poezji, uzdrowienia i rzemieślnictwa, szczególnie metalurgii, patronka poetów, wieszczów, lekarzy, kowali i druidów. W Wallii jest znana jako Caridwen, posiadająca naczynie wiedzy i inspiracji. Ma trzy siostry o tym samym imieniu, które opiekują się medycyną i magicznymi zdolnościami kowali. Należy do najstarszych bóstw panteonu bóstw celtyckich a zarazem przetrwała najdłużej, wkraczając w czasy chrześciajańskie jako św. Brigit z Kildare.

Caridwen, Hen Wen - w Walli, Brighid "Białe Ziarno" "Stara Biała" Bogini zboża. Matka Taliesena, największego i najmądrzejszego spośród bardów, patrona poetów. "Biała bogini" z Roberta Gravesa. Caridwen żyje wśród gwiazd w krainie Caer Sidi. Łączy się ją z wilkami, a niektózy twierdzą, że jej kult sięga czasów neolitycznych.

Carman - bogini, walczyła przeciwko druidom i filidom.

Danu - Wielka Bogini Matka, mityczna matka młodszej generacji bóstw iryjskich zwanych Tuatha De Danann "Plemię Bogini Danu". Patronka żywności, urodzaju, obfitości i żyzności oraz podziemia, śmierci, zniszczenia i nędzy. Kolejna z triady bogiń wojennich znanych jako Morrigan. Łączy się ją z boginią księżyca Aine z Knockaine, która chroni zbiory i bydło.

Der Greine - córka Fiachny, boska małżonka Loegaire.

Dispater - bogini śmierci.

Epona, Rhiannon, Rosette - bogini koni; Epona była boginią celtyckiej Galii, pierwotnie związane z obszarem plemiennych Eduów, póĽniej popularna w kultach na większym imperium. Przedstawiano ją jako konia, jadąca na klaczy, czasem ze Ľrebięciem lub z symbolami urodzaju i obfitości. Rzymscy legioniści, pod wrażeniem celtyckich umiejętności jeĽdzieckich, przejęli jej kult i wprowadzili go do Rzymu. Jej imię wywodzi się z gaelickiej cząstki oznaczającej właśnie to zwierzę. Szczególnie czczono Eponę w Galii oraz Nadrenii, a dzięki wpływom kultury celtyckiej w Imperium Rzymskim, była znana w Brytanii, Jugosławii, północnej Afryce, a nawet oficjalnie uznawana w samym Rzymie, gdzie miała nawet swój dzień - 18 grudnia. Wyjątkowe zainteresowanie kultem Epony ma swoje podstawy w jej obrazowaniu. Bogini płodności i świata zmarłych, dawczyni dóbr i potomstwa.
Miała cechy hippomorficzne, jej uosobieniem był koń. Eponę przedstawia się zawsze wraz z jednym lub kilkoma końmi. Towarzysząca jej symbolika ukazuje przedmioty żyzności oraz obfitości. Często ukazuje się ją z koszami owoców lub rogiem. Co więcej, często widziano w Eponie elementy kultu bogini-matki. Bogini często kojarzona była z dawaniem życia, uzdrawianiem, wodą, ale i śmiercią. W Galii czczono ją w postaci nimfy wodnej. Często można zobaczyć towarzyszącego jej psa, symbol odszukania zmarłego i dania mu życia lub na odwrót. Jej ptaki mają układać żywych do snu i przynosić zmartwychwstanie zmarłym. Portretowano Eponę z widmem człowieka - symbol duszy wędrującej w zaświaty; z kluczem - według wierzeń otwierającym bramy raju. Jest patronką koni, istot dla Celtów bardzo ważnych, pod względem transportu, prestiżu, religii. Nie występuje w póĽniejszej mitologii celtyckiej.

Eriu - jedna z bogiń, od jej imienia pochodzi nazwa Irlandii - Eire.

Etain - bogini i wróżka, w trzech kolejnych wcieleniach żona króla Eochaida, boga Midera a póĽniej własna córka.

Greina, Grena, Graiune - bogini, identyfikowana z Eponą.

Icaunis - galijska bogini, której świątynia stała u Ľródeł Yonne.

Kowentyna - bogini celtycka czczona w Brytanii. Jej świątynia stała w dzisiejszym Carrawburgh u Ľródła wód mineralnych.

Macha, Maha - "Wrona", iryjska bogini wojny, zniszczenia, koni; czerwonowłosa, jedna z Triady zwanej Morrigan. Jedna z Badb. Miała cechy hippomorficzne (tak jak i Epona oraz Rhiannon). Macha żywi się głowami zabitych wrogów. Często zdominowuje swoich kochanków poprzez podstęp lub po prostu siłę. Zdaniem G. Dum�zila trzy Machy (Jasnowidząca, Wojowniczka i Matka-chłopka) reprezentowały trzy strony - kapłański, wojowników i chłopów. Macha (ir. mongruad - "czerwonowłosa"), według sagi "Nowenna Uladów" ("Noinden Ulad") była córką Sairithy reinkarnacją zmarłej żony bogatego gospodarza Crunniuca ("Okrągłego", tj. wcielenie tarczy słonecznej). Była jego drugą żoną. Poświęcano jej ścięte głowy pokonanych wrogów, tzw. "żołędzie Machy". Zawieszano je na ścianie w jednej z komnat w Emain Macha ("BliĽnięta Machy"), stolicy Uladu (Ulsteru).

Maia, Maia Rosmerta - galijskie bóstwo kobiece, możliwe, że jedno z wcieleń Epony.

Matres, matrony, mathair, matronae - matki, staroceltyckie bóstwa opiekuńcze, matki rodzicielki, matki ludzi, symbolizujące płodność, urodzaj, pomyślność osobistą w rodzinie, a zarazem związane ze śmiercią i światem zmarłych. Przedstawiane w postaci trzech kobiet z koszami owoców.

Medb - "Pijana Kobieta." Bogini wojny, nie należąca do Morrigan. O ile Morrigan używają magii, Medb sama berze broń do ręki. Biega szybciej niż najszybszy koń, jej widok oślepia wrogów. Jako sprośna dziewczyna, Medb potrzebuje trzydziestu mężczyzn dziennie, by zaspokoić swój seksualny apetyt.

Morrigan, Morrigu - "Królowa Widm" lub "Wielka Królowa", jedna z Badb. Bogini wojny, poprzedniczka arturiańskiej Morgan La Fey. Podobnie jak Odyn, kapryśna i wiarołomna. WiedĽma z demonicznym śmiechem, pojawia się jako groteskowa postać ludziom, któzy mają paść w bitwie. Jej imię odnosi się też do triady bogiń, o których się często mówi jako o różnych aspektach Morrigan.

Nantosvelta - bogini celtyckiego panteonu galii, małżonka boga Taranisa (albo Esusa lub Sucellosa).

Nehalennia - celtycka bogini, którą czczono na wyspie Walchaeren.

Neman, Nema, Nemetona, Nemon, Nemain - "strach", "panika"; iryjska bogini wojny, małżonka boga Neta; jedna z Badb. U Galów występowała pod imieniem Bodna lub Bodvagrata.

Olwena - bogini, córka boga zaświatów, Yspaddadena Penkawra.

Riannon - "Wielka Królowa", bogini walijska, małżonka Pwylla, panwała nad światem zmarłych.

Rosmerta - bogini panteonu celtyckiej Galii, żona Smertiusa, symbol śmierci i zniszczenia, bogini opatrzności i przewidywania.

Sequana - lokalna bogini celtyckiej Galii, czczona u Ľródeł Sekwany.

Sirona - bogini celtyckiej Galii, w czasach rzymskich identyfikowana z Dianą.

Souconna - galijska bogini rzeki Saony.

Sulewie - boginie patronujące kobietom.

Vesunna - bogini galijska.

Inne postacie i zagadnienia

Avallon - kraina bogów i zmarłych.

Banshee - w Irlandii rodowy duch przodków. Nawiedza dom i płaczem zwiastuje śmierć kogoś z krewnych. Ukazuje się pod postacią staruchy albo pięknej dziewczyny.

Becuma - boska wróżka, skazana na banicję za cudzołóstwo.

Boand - bohaterka iryjskiego mitu Dinnsenchus. Od jej imienia nazwano rzekę Boand ( Boyne ).

Boggart - angielski duszek domowy. Bardzo lubi straszyć.

Bogie - angielski paskudnik, czyni zło ludziom i zwierzętom.

Cartimandua - legendarna królowa bretońska, sławna z mądrości i uzdolnień.

Celtiber - brat boga Arara.

Cerain Feddw - bohater mitów walijskich, któremu cudowny dzik zdradził tajemnicę warzenia piwa.

Creidne - boski kowal z mitu iryjskiego, który sporządził srebrną rękę dla boga Nuady.

Culann - kowal, właściciel potwornego psa.

Dahud - dobra czarownica, córka Gradlona.

Dian Cecht - boski lekarz z legendy iryjskiej, który miał przyprawić bogu Nuadzie srebrną rękę na miejscu utraconej w bitwie. Podczas drugiej bitwy pod Moytura, Dian Cecht zamordował swojego syna, którego zdolności lekarskie przewyższały te jego ojca. "Sąd nad Dianem Cechtem", starożytny irlandzki traktat prawniczy, opowiada o powinnościach wobec chorych i rannych.

Don - postać boska o nieokreślonej płci, występująca w mitologii walijskiej jako odpowiednik iryjskiej bogini Danu.

Druda - angielska siostrzyca strzygi.

Elfy - dstworzenia demoniczne, zamieszkujące skandynawskie i angielskie łąki, groty, góry, podziemia i lasy, często złe i nieprzyjazne człowiekowi. W baśniach dobre duszki.

Ellud - bohater, miał nauczyć ludzi orki.

Ferdead, Ferdia - wielki wojownik o ciele pokrytym rogową łuską.

Fomhoir - jednookie demony.

Fomoraig - demoniczna jednooka i jednonoga istota o zwierzęcej głowie (prawdopodobnie koĽlej).

Fomorian - król irlandzkich demonów.

Galleytrot - w folklorze angielskim duch w postaci potwornego psa - najchętniej pojawia się na cmentarzach, rozdrożach, uroczyskach. Pilnuje ukrytych skarbów, zwiastuje śmierć.

Gradlon - mityczny król Kornwalii.

Kelpie - w wierzeniach Szkotów zły duch. Wcielał się w postać konia i przymilał do nieostrożnych, kusząc by go dosiedli. Gdy osiągnął swój cel, topił ich w rzekach albo jeziorach.

Knockers - w angielskich wierzeniach ludowych tak zwane duchy pukające. Czynią to w kopalniach, wskazując górnikom miejsca złóż, jednakowoż życzą sobie, aby w ich obecności nie nosić krzyżyków ani się nie żegnać.

Mabon, Maponos - rycerz, bohater eposu walijskiego.

Pixie - w angielskim folklorze istoty demoniczne, złośliwe wróżki.

Praczka - w ludowych wierzeniach Szkotów duch kobiety zmarłej w połogu. Zwiastuje śmierć, ukazując się pod postacią praczki piorącej zakrwawione szaty.

Pwyll - śmiertelnik, mąż bogini Riannon w mitologii walijskiej.

Sidh - państwo podziemne, siedziba bogów i dusz zmarłych.

Silky - w folklorze angielskim duch przybierający kobiecą postać. Straszy w ten sposób, że nocami wykonuje prace zaniedbane przez leniwą gospodynię i nieposłuszne dzieci.

Tash - w wierzeniach irlandzkich dusza pokutująca człowieka, który umarł śmiercią samobójczą. Przybiera postać ludzi i zwierząt.

Tren - władca świata pozagrobowego leżącego na zachodzie.

Tuatha De' Danann - boskie plemiona i ludzie, potomkowie bogini Danu. Mistrzowie w druidyzmie i magii, Tuatha de' Danann posiadają cztery talizmany o wielkiej mocy: kamień Fal, który krzyczał pod prawowitym następcą tronu; włócznia Luga, która czyniła zwycięstwo pewnym; miecz Nuadhu, który zabija wszystkich wrogów, i zawsze pełny kociołek Dagdy, dzięki któremu żaden człowiek nie zazna głodu.

Viviana - wróżka Ľródeł.

Wates - wróżbiarze.

Artykul zapozyczony ze strony mysticearth.prv.pl







Copyright 2004 - 2008 © by Paranormalium