|
Święty
Paweł
- niestrudzony
podróżnik
[dla kl. I gimnazjum - wg podręcznika Słowo Boga jest blisko
Ciebie]
2
jednostki lekcyjne
Cel
ogólny:
ukazanie
św.
Pawła Apostoła jako wzoru wiernego i wytrwałego głosiciela
Ewangelii.
Metody
pracy:
pogadanka, wykład, praca z tekstem źródłowym, z podręcznikiem,
z mapą, drama, inscenizacja, konferencja prasowa, tekst do
uzupełnienia.
Formy
pracy:
indywidualna, zespołowa, w grupach.
Środki
dydaktyczne:
Pismo św.
(Dz. 14, 8-20), mapa „Podróże św.
Pawła” oraz mapki do wklejenia do zeszytu, scenariusz
inscenizacji: „Uzdrowienie kaleki w Listrze”, scenariusz
konferencji prasowej, odbitki tekstów do uzupełnienia.
Cele
operacyjne:
uczeń
wie, kim był św.
Paweł;
uczeń
potrafi wymienić najważniejsze fakty i wydarzenia z życia św.
Pawła;
uczeń
potrafi wyjaśnić rolę św.
Pawła w szerzeniu Ewangelii;
uczeń
umie wyjaśnić sens posługi misyjnej w Kościele;
uczeń
umie - na wzór św.
Pawła - wiernie i wytrwale świadczyć o Chrystusie w każdych
okolicznościach;
uczeń
potrafi wskazać zadania współczesnego chrześcijanina w
misyjnej służbie dla Kościoła.
Przebieg
katechezy
Wprowadzenie:
Katecheta
rozpoczyna od pytania: Jakimi środkami lokomocji dzisiaj ludzie
podróżują? Jak podróżowano w czasach Chrystusa?
Dzisiaj
podróż trwa bardzo krótko. W pierwszych wiekach po Chrystusie
podróżowanie było trudne i niebezpieczne. Ludzie
poruszali się pieszo, na osiołkach, wielbłądach (konie miało
jedynie wojsko rzymskie). W daleką podróż morską wyprawiano
się statkiem żaglowym.
Uświadomienie
celu:
Dzisiaj
będziemy mówić o jednym z podróżników tamtych czasów - o
św.
Pawle Apostole.
Zapis
tematu: Święty
Paweł
- niestrudzony
podróżnik.
Z
jakiej księgi Pisma św.
dowiadujemy się o życiu pierwszych chrześcijan?
Dzieje
Apostolskie,
które dostarczają nam bardzo wiele informacji o formowaniu się
chrześcijaństwa, należą do ksiąg historycznych Nowego
Testamentu. Chociaż nie jest to dzieło w ścisłym znaczeniu
historyczne, opisuje ono, jak wyglądało życie pierwszych
chrześcijan po Wniebowstąpieniu Jezusa Chrystusa; w sposób
niemal kronikarski kreśli drogi misyjne uczniów Chrystusa.
Św.
Łukasz, grecki lekarz, twórca Ewangelii, późniejszy towarzysz
podróży św.
Pawła, opowiada głównie o apostołach: św.
Pawle i św.
Piotrze, aczkolwiek centralną Osobą jest Jezus Chrystus, który
żyje i działa w świecie poprzez wspólnotę Kościoła.
Św.
Łukasz czerpał materiał do opisywanych wydarzeń od naocznych
świadków, którzy znali św.
Pawła i jego towarzyszy podróży. Niektóre wydarzenia
przedstawia na podstawie osobistych doświadczeń.
Rozwinięcie:
Uczniowie
zapoznają się z biografią św.
Pawła. Czytają z podręcznika (Słowo
Boga jest blisko Ciebie, wyd. Św.
Wojciecha, Poznań)
pierwszy akapit: Św.
Paweł
- życie.
Następnie
otrzymują mapkę przedstawiającą „Podróże św.
Pawła” (katechizm) i - posuwając się od miasta do miasta -
zaznaczają czterema różnymi kolorami trzy wielkie podróże
Apostoła i podróż do Rzymu.
W
tym czasie katecheta przybliża sytuację polityczną, religijną
i kulturową ówczesnej Europy oraz wyjaśnia misyjną strategię
św.
Pawła.
Jak
św.
Paweł
kontaktował się z założonymi przez siebie gminami
chrześcijańskimi?
Przypomnijcie
sobie i odszukajcie na mapce miasta adresatów listów Pawłowych.
Uczniowie
czytają fragmenty: 1Tes 5,9-10; Ef 2,8; 1 Kor 10, 32-33; Rz.
10,1.9.
Czego
dotyczą listy św.
Pawła?
Podsumowanie:
Listy św.
Pawła są ciągle żywe, aktualne. Zawierają cenne wskazówki
dotyczące wiary i życia chrześcijańskiego. Jako podsumowanie i
utrwalenie tej jednostki lekcyjnej uczniowie otrzymują tekst do
uzupełnienia (zobacz aneks), po którym przyklejają wypełnioną
i pokolorowaną mapkę.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Na
następne spotkanie wyznaczeni uczniowie (najlepiej ochotnicy)
przygotowują inscenizację:
„Uzdrowienie w Listrze” na podstawie Dz. 14, 8 - 20,
wg otrzymanego scenariusza oraz konferencję
prasową
do tej samej perykopy.
Kontynuacja
tematu
Katechezę
rozpoczynamy od przypomnienia poznanych wiadomości o życiu i
podróżach św.
Pawła.
Posłuchajcie,
co przydarzyło się św.
Pawłowi w Listrze (uczniowie odnajdują na mapie Listrę).
Scenariusz
inscenizacji:
Uzdrowienie
kaleki w Listrze
- Dz.
14, 8-20
Osoby:
narrator, Paweł,
kaleka, Barnaba, tłum, kapłan Zeusa, Żydzi, towarzysze Pawła
i Barnaby.
Listra-
tablica informacyjna; na środku sceny leży człowiek o
bezwładnych nogach; ludzie przechadzają się, rozmawiają.
Narrator:
W Listrze mieszkał pewien człowiek o bezwładnych nogach, kaleka
od urodzenia, który nigdy nie chodził.
Paweł:
Słuchajcie Izraelici i wy , którzy boicie się Boga. Bóg wybrał
niegdyś ojców naszych, wyprowadził swój lud z ziemi egipskiej.
Z potomstwa Dawida dał Bóg Zbawiciela - Jezusa Chrystusa. Ale
mieszkańcy Jerozolimy nie uznali Go, zażądali od Piłata , aby
Go stracił. Ale Bóg Go wskrzesił z martwych. Każdy, kto w
Niego wierzy jest usprawiedliwiony ze swoich grzechów.
Kaleka
(słucha
przemówienia Pawła; wpatruje się w niego)
Paweł
(spoglądając
na kalekę, woła głośno): Stań
prosto na nogach!
Kaleka
(zrywa
się na nogi, skacze, chodzi, cieszy się, pokazuje się innym):
Patrzcie! To ja!
Tłum
(reaguje
żywo; woła):
Bogowie przybrali postać ludzi i zstąpili do nas! Lud Listry
czci cię, potężny Zeusie, (zwracają
się do Barnaby).
Zeusie, królu bogów , wielbimy ciebie.
Ktoś
z ludu
(zwracając
się do Pawła):
O wielki Hermesie!
Narrator:
- Kapłan Zeusa również chciał złożyć ofiarę bogom.
Kapłan
Zeusa
(nadchodzi;
przywiódł przed bramę woły i wieńce):
Wszechmocny Zeusie, składamy ci woły.
Paweł:
Te ofiary są dla Boga bez znaczenia. Bóg chce naszych serc.
Paweł
i
Barnaba
(„rozdzierają”
szaty, rzucają się w tłum, usiłują wyjaśniać, krzyczą):
Ludzie, dlaczego to robicie!? My także jesteśmy ludźmi,
podobnie jak wy podlegamy cierpieniom. Nauczamy was, abyście
nawrócili się do Boga żywego, który stworzył niebo i ziemię,
i morze, i wszystko, co w nim się znajduje.
Barnaba:
W dawnych czasach pozwolił On na to, że każdy naród chodził
własnymi drogami, a czyniąc dobro, nie przestawał dawać
świadectwa o sobie.
Paweł:
Zsyłał wam deszcz z nieba i urodzajne lata, karmił was i
napełniał radością wasze serca.
Tłum
powstrzymany, sytuacja opanowana .Nadchodzą jednak Żydzi,
podburzają tłum,
zaczyna
wrzeć, robi się gorąco, niebezpiecznie, rzucają kamieniami - z
papieru. Paweł
zostaje wywleczony za miasto.
Towarzysze
Pawła i Barnaby (otaczając
Pawła, opatrują jego rany):
Może powinniśmy wracać do Antiochii.
Barnaba:
Wszędzie napotykamy opór, mogli cię zabić.
Paweł
podnosi się, wchodzi do miasta.
Narrator:
Nie zniechęceni tymi wydarzeniami Paweł
z Barnabą udali się nazajutrz do Derbe.
Podsumowanie:
Uczniowie dzielą się swoimi przeżyciami i odczuciami.
Podróżowanie
w tamtych czasach było niezwykle uciążliwe. Św.
Paweł
musiał pokonywać trudności lokomocyjne i niewygody. Spotykał
się zarówno z wielkim uznaniem i życzliwością jak, i z
szykanami, niezrozumieniem, a nawet wrogością.
Konferencja
prasowa (Dz. 14,8-22 )
Dziennikarz
2:
W Listrze - niewielkiej mieścinie na krańcach Likaonii miał
miejsce niezwykły przypadek. Człowiek - kaleka od urodzenia,
został cudownie uzdrowiony. Na pytania dziennikarzy będzie
odpowiadał Paweł
z Tarsu, sprawca tego niezwykłego wydarzenia, a zarazem ofiara
reakcji tłumu.
Dz
1:
Cała Listra mówi o panu i o tym, co się tu wydarzyło. Nie jest
pan z Listry. Skąd pan pochodzi? Czym się pan zajmuje?
Paweł:
Nazywam się Paweł.
Pochodzę z Tarsu. Jestem głosicielem Jezusa Chrystusa -
Zbawiciela świata, Apostołem Pana naszego.
Dz
1:
Co przeżywał pan, widząc człowieka o bezwładnych nogach,
kalekę od urodzenia, który nigdy nie chodził?
Paweł:
Współczułem mu, bardzo chciałem mu pomóc, on potrzebował
pomocy, on potrzebował Jezusa, aby go uzdrowił.
Dz
2:
Co pan czuł, kiedy ten człowiek po wypowiedzeniu pańskich słów
- zaczął chodzić? Czy odczuwał pan satysfakcję,
zadowolenie z siebie? Czy był pan dumny?
Paweł:
Dumny? Nie!!! Czułem radość ducha, szczęście. Spełniając
wolę mego Pana, zawsze odczuwałem niezmierną radość, a
moja wiara się umacniała.
Dz
1:
Sprawił pan to własną mocą, czy mocą kogoś innego?
Paweł:
We mnie nie ma nic nadzwyczajnego. Moc, której doświadczył
ten nieszczęśliwy, chory człowiek nie jest moja, lecz
pochodzi od Boga, o którym nauczam i którego głoszę.
Dz
2:
Za kogo pan się uważa po tym wydarzeniu?
Paweł:
Jestem narzędziem w rękach Boga. Bóg posługuje się ludźmi w
realizacji swoich planów. Wiem coś o tym.
Dz
2:
Co pan ma na myśli?
Paweł:
Moje powołanie. Nie jest tajemnicą, kim byłem przed moim
nawróceniem.
Dz
1:
Dlaczego akurat ten chory? Tylu ludzi potrzebuje uzdrowienia.
Paweł:
To nie przypadek. To człowiek ufny, pełen nadziei i wiary
koniecznej do uzdrowienia. To także znak świadczący o
prawdziwości moich słów. Ludzie prędzej uwierzą, gdy zobaczą,
dlatego też bardzo potrzebne są znaki. To Duch Święty mną
kierował, ja byłem Mu posłuszny.
Dz
2:
Jak zachowywali się świadkowie tego wydarzenia?
Paweł:
Ludzie byli poruszeni, panował entuzjazm. Zaczęli widzieć
w nas bogów. Nazwali mnie Hermesem, a Barnabę - Zeusem.
Dz
2:
Co czuli ci ludzie?
Paweł:
Proszę ich zapytać.
Dz
1:
Ludzie uznali, że jest pan bogiem, który przybrał postać
ludzką. Co pan na to?
Paweł:
To absurd. Musieliśmy wiele tłumaczyć, że jesteśmy ludźmi,
że tak jak każdy podlegamy cierpieniom, że to, co się
wydarzyło jest dziełem Boga.
Dz
2:
Ludzie chcieli złożyć panom ofiarę. Jak pan to przyjął?
Paweł:
Nauczałem ich o zmartwychwstaniu, zbawieniu, o prawdzie.
Słuchali, lecz gdy tylko stał się cud, powrócili do swych
marności uznając nas za pogańskie bóstwa. Me serce zawrzało
gniewem. Rozdarliśmy szaty i próbowaliśmy z Barnabą
powstrzymać ich od tego świętokradztwa. Ledwo udało nam się
odwieść ich od tego zamiaru.
Dz
2:
Jak to się stało? Najpierw uwielbienie, szacunek, boska
cześć, a zaraz potem doświadczył Pan takiej wrogości,
stał się Pan ofiarą kamienowania, pół żywego wywleczono Pana
poza mury miasta.
Paweł:
Żydzi, którzy przybyli z Ikonium podburzyli tłum. Ludzie
tak łatwo dali się zwieść, mimo, że byli świadkami cudownego
uzdrowienia.
Dz
2:
Ale pan przeżył.
Paweł:
Jak widać. Bracia nie opuścili mnie. Opatrzyli moje rany. Tak,
Bóg nie pozwolił mi umrzeć. Chwała Mu za to i dziękczynienie!
Dz
1:
Czy czuje pan do tych ludzi niechęć, a może nienawiść?
Paweł:
Nie, nie czuję nienawiści. Chrystus, gdy
chodził po ziemi nauczał i leczył, później
został zabity, choć czynił samo dobro. Pan Jezus nakazał
kochać nieprzyjaciół. To raczej radość wypełnia me serce, że
stałem się godzien cierpieć dla Jego imienia.
Dz
2:
Wielu zrezygnowałoby z dalszej działalności. Wy natomiast
powróciliście, umacniając uczniów i zachęcając do
wytrwania w wierze. Przyzna pan, że to było
niebezpieczne.
Paweł:
Tak, ale nie jestem zniechęcony tymi wydarzeniami. Przeciwnie -
nie wolno nam przestać głosić Ewangelii. Jezus pragnie, aby
wszyscy Go poznali, pokochali i zjednoczyli się w Nim. Czyni nam
tyle dobra. Nie możemy Go zawieść. Przez wiele ucisków trzeba
nam wejść do Królestwa Bożego - nie ma innej drogi.
Dz:
Dziękuję za
rozmowę.
Paweł:
Dziękuję.
Podsumowanie:
Uczeń, który wcielił się w role Pawła, dzieli się swoimi
odczuciami.
Św.
Paweł
powiedział: „Cokolwiek robisz, wkładaj w to wiele i rób to
dla Boga”.
Chociaż
płacił wysoką cenę za swoją działalność, bo był bity,
kamienowany, głodzony, wyśmiewany, pogardzany, więziony, to
jednak nie sprzeniewierzył się Chrystusowi i do końca pozostał
Mu wierny.
Kto
jest największym podróżnikiem naszych czasów?
Jaki
jest ogólny cel pielgrzymowania Jana Pawła II?
Zapis
do zeszytu
Temat:
Święty
Paweł
- niestrudzony
podróżnik
[Cz.
1.] Św.
Paweł
urodził się w ......................... (Cylicja) ok.
............. roku po Chrystusie. Wykształcenie zdobył pod
kierunkiem rabbiego Gamaliela. Pierwotnie nosił
imię...................... i był prześladowcą
...................................... .
Po
spotkaniu z Chrystusem zmartwychwstałym pod
.................................... stał się gorliwym
głosicielem .................................. . Odbył ........
wielkie podróże misyjne, podczas których zakładał
.............................. .
Napisał
............ listów, w których odpowiada na pytania dotyczące
wiary i .................... chrześcijańskiego.
Mapka
Podróże św.
Pawła
[Cz.
2.] Apostoł podczas podróży napotykał na różne
............................. i niezrozumienie, a nawet
.................................. . Doświadczył wiele trudności
i upokorzeń. Mimo tych przykrych doznań pozostał
........................ Chrystusowi i swojemu
.............................. .
Został
ścięty w 67 r. w ..................... podczas
prześladowań chrześcijan za czasów panowania
............................
|