ODPORNOŚĆ ORGANIZMÓW
RODZAJE ODPORNOŚCI
Odporność swoista
Wyst. u kręgowców
Czynna (długotrwała) wytwarzana przez organizm
Naturalna powstała w kontakcie z patogenem
Sztuczna powstała po szczepieniu ochronnym
Bierna (krótkotrwała) otrzymywana przez organizm
Sztuczna po otrzymaniu surowicy
Naturalna pozyskiwana od matki z mlekiem/ przez łożysko
Odporność nieswoista
Cecha wszystkich zwierząt
MECHANIZMY ODPORNOŚCI
Nieswoiste
Bariery mechaniczne
Skóra
Śluz
Rzęski dróg oddechowych
Bariery chemiczne
Kwaśne pH powierzchni skóry/ soku żołądkowego/ pochwy/ moczu
Lizozym (białko bakteriobójcze) łzy, ślina, pot
Fagocytoza nieswoista
R
Schemat reakcji
zapalnej: 1.Uszkodzenie
tkanki (np. infekcja bakteryjna)
2.uwolnienie
histaminy i innych mediatorów 3.a. zwiększenie
przepuszczalności naczyń włosowatych
obrzęk i ból 3.b. rozszerzenie
naczyń krwionośnychwzmożony
dopływ krwi do zakażonej tkanki
zaczerwienienie, wzrost temperatury, fagocyty docierają do tkanki 3.c. aktywacja
leukocytów
fagocytoza
eakcja
zapalna
Swoiste
Odporność humoralna
Odporność komórkowa
BUDOWA UKŁADU ODPORNOŚCIOWEGO
Narządy limfoidalne centralne
Grasica
Obdarza limfocyty T kompetencją immunologiczną (otrzymują marker, zwany receptorem limfocytów T (TCR)
Uwalnia hormony, np. tyrozynę
Bursa Fabrycjusza tylko u ptaków
Wytwarza burzynę
Jej funkcjonalnym odpowiednikiem u ssaków są pewne części szpiku kostnego, w którym dojrzewają limfocyty B, uzyskujące marker BCR
Szpik kostny
Dojrzewanie limfocytów B
Narządy limfoidalne obwodowe (wtórne)
Węzły limfatyczne (chłonne)
Pachy/ szyja/ pachwiny/ jama brzuszna/ migdałki/ grudki chłonne jelita/ wyrostek robaczkowy
Gromadzenie i inaktywowanie patogenów
Śledziona
Umożliwia limfocytom B rozpoznanie antygenu
Pełni rolę zbiornika krwi przy ciężkim wysiłku skurcz śledziony powoduje dopływ krwi do naczyń
Miejsce rozpadu erytrocytów
KOMÓRKI UKŁADU ODPORNOŚCIOWEGO
Rola leukocytów:
Rozpoznawanie i unieczynnienie szkodliwych i obcych dla organizmu czynników
Rodzaje leukocytów
Granulocyty powstają z mieloblastów
Neutrofile (obojętnochłonne) najliczniejsze,
duże zdolności fagocytozy;
migrują do tkanek stajac się mikrofagami tkankowymi
Eozynofile (kwasochłonne) mniej liczne,
gromadzą się w płucach i ścianie jelita;
wzrost liczby eozynofilii świadczy o stanie alergicznym;
ich funkcja łączy się ze zwalczaniem pasożytów jelitowych
Bazofile (zasadochłonne) najmniej liczne,
nie wykazują zdolności do fagocytozy;
zawierają i wydzielają heparynę (która jest głównie produkowana w komórkach tucznych)
Agranulocyty
Monocytynajwiększe komórki krwi
Zdolność do fagocytozy
Po przeniknięciu do tkanek stają się makrofagami tkankowymi
Uczestniczą w wytwarzaniu wrodzonej odporności nieswoistej (fagocytoza nieswoista) jak i nabytej swoistej
Monocyt pod wpływem niektórych antygenów wytwarza glikoproteinę- interferon, który służy różnym komórkom jako czynnik regulujący uruchomienie reakcji obronnych, np. hamuje namnażanie się wirusów; jego wytwarzanie nie tylko w monocytach
Udział monocytów w odpowiedzi immunologicznej wiąże się z uwalnianiem substancji białkowej interleukiny (IL-1), która działa stymulująco na limfocyty T
Monocyty należą do komórek prezentujących antygen APC
Limfocyty
NK rozpoznają i niszczą własne komórki zmienione na skutek infekcji wirusowej lub komórki nowotworowe
T w grasicy otrzymują receptor TCR; krążąc we krwi oraz osiadając w węzłach chłonnych/ ogniskach zapalnych wspólnie z monocytami uczestniczą w wytworzeniu swoistej odporności komórkowej
Pomocnicze (LiTh) posiadają obok receptorów TCR markery o charakterze receptorów: CD3 (charakterystyczne dla wszystkich LiT) oraz CD4(swoisty dla LiTh)
Cytotoksyczne (LiTc) obok receptora TCR oraz CD3 mają swoisty marker CD8. Wytwarzają znaczne ilości cytotoksyn, unieczynniają niszczone komórki
Tłumiące (LiTs) maja receptor CD8. Ich główną rolą jest regulacja siły odporności immunologicznej. Uwalniają białka regulatorowe- cytokiny, hamując jednocześnie aktywność LiT oraz LiB.
B posiadają marker powierzchniowy BCR, po zetknięciu się z antygenem ulegają przekształceniu (transformacji blastycznej) w :
Komórki plazmatyczne, które wytwarzają immunoglobuliny
Długo żyjące komórki pamięci immunologicznej
ANTYGENY I PRZECIWCIAŁA
Cechy antygenu:
Immunogenność zdolność do wywoływanie przeciw sobie odpowiedzi immunologicznej w postaci stymulowania wytwarzania przeciwciał LiB limfocytów wyposażonych w odpowiednie receptory
Antygenowość zdolność do swoistej reakcji z przeciwciałami lub receptorami limfocytów immunologicznie czynnych
Obecność determinant antygenowych (epitopów) utworzone na powierzchni antygenu przez specyficzne sekwencje aminokwasowe, są one swoiście rozpoznawane przez określone przeciwciała
Wartościowość określana liczbą determinant antygenowych (antygeny niskocząsteczkowe z min. 1 epitopem= hapteny; dopiero po połączeniu się z białkiem staja się immunogenne)
Immunoglobuliny (wytwarzane przez LiB, spełniają funkcją przeciwciał)
Immunoglobulina= 2x łańcuch ciężki +2x łańcuch lekki (połączone mostkiem siarczkowym)
Łańcuch= część stałą+ część zmienna
Klasy immunoglobulin
IgG najwięcej; małe rozmiary ułatwiają przedostawanie przez łożysko oraz poza kapilary i udział w osłanianiu tkanek przed patogenami
IgM zwalczanie wirusów, które mają wielowartościowe antygeny; stymulują makrofagi i aktywują układ dopełniacza
IgAwyst. w śluzie dróg oddechowychi przewodu pokarmowego oraz w ślinie/ łazch/ wydzielinie z pochwy; lokalna obrona przed infekcjami
IgD różnicowanie limfocytów
IgE reakcje alergiczne
Kompleks antygen-przeciwciało aktywuje mechanizmy obronne:
Unieczynnia antygeny
Neutralizuje toksyczne działanie antygenów
Stymuluje proces fagocytozy patogenów przez makrofagi i neutrofile
Aktywuje białka układu dopełniacza
Przeciwciała monoklonalne
Otrzymywane metodami biotechnologicznymi
Specyficzne względem określonej determinanty
Leczenie nowotworów
UKŁAD DOPEŁNIACZA
Białka układu dopełniacza :
Produkowane w wątrobie
Nie są swoiste względem patogenów
Normalnie nie są aktywne
Kompleks antygen-przeciwciało aktywuje białka układu dopełniacza, które:
Niszczą patogeny, dopełniając czynności przeciwciał w zwalczaniu infekcji
W procesie opsonizacji opłaszczają obce cząsteczki, przygotowując je do wychwytywania ich przez makrofagi i neutrofile
Cytokiny obecne w czasie aktywacji układu dopełniacza; są to nośniki informacji o zaistniałej w organizmie reakcji obronnej lub jako chemokiny kierują chemotaksją makrofagów
Białka ostrej fazy podobna funkcja do cytokin, wytwarzane w wątrobie.
GŁÓWNY UKŁAD ZGODNOŚCI TKANKOWEJ
MHC (główny układ zgodności tkankowej) grupa markerów obecnych na powierzchni komórek
U człowieka HLA, bo znalezione w leukocytach
Podział białek kompleksu MHC
MHC 1 na powierzchni wszystkich komórek jądrowych
Prezentacja limfocytom LiTc z markerem CD8
Rozróżnianie komórek własnego organizmu od patogennych
MHC 2 na powierzchni komórek odpornościowych, gł. makrofagach, LiB
Prezentacja limfocytom LiTh z markerem CD4
Regulacja interakcji pomiędzy LiT i LiB oraz komórkami prezentującymi antygen (APC)
ODPORNOŚĆ HUMORALNA I KOMÓRKOWA
Humoralna warunkowana przez przeciwciała wytwarzane przez LiB oraz LiTh.
LiTh rozpoznaja antygeny na podstawie prezentowanego im przez makrofagi fr. antygenu razem z cząsteczką MHC 2.
LiTh wydzielają interleukiny i aktywują kompetentne LiB, które przekształcają się szybko w dzielące się komórki plazmatyczne wytwarzające przeciwciała i komórki pamięci immunologicznej, kontynuujące wydzielanie niewielkich ilości przeciwciał długo po ustąpieniu infekcji.
Komórkowa mobilizacja LiTc i komórek NK
Limfocyty te niszczą zwykle komórki zainfekowane wirusem i nowotworowe
Przykładem odporności komórkowej jest odrzucenie przeszczepu
Komórki prezentujące przez MHC 1 limfocytom T cytotoksycznym zostaje zabita przez toksyny z LiTc (np. perforyna, która przedziurawia błonę, stymuluja lizę)
ODPOWIEDŹ PIERWOTNA I WTÓRNA
Pierwotna pierwszy kontakt z antygenem
Wzrost poziomu przeciwciał
Namnożenie limfocytów rozpoznających jego epitopy
Wtórna następny kontakt
Szybsza dzięki komórkom pamięci
PRZESZCZEPY A ODPORNOŚĆ
Reakcja organizmu na obcy przeszczep
Rozpoznanie obcych kompleksów zgodności tkankowej
Odpowiedź komórkowa powodująca odrzucenie
Rodzaje przeszczepów
Autoprzeszczepy (ten sam organizm)
Izprzeszczepy (dawca i biorca są genetycznie identyczni)
Allogeniczne (ten sam gatunek)
Ksenogeniczne (inny gatunek)
ZABURZENIA FUNKCJONOWANIA UO:
Autoimmunizacja
Reumatoidalne zapalenie stawów
Cukrzyca typu I
W autoagresji biorą udział LiT i LiB
Przyczyny:
Predyspozycje genetyczne
Podobieństwo antygenów pochodzenia bakteryjnego lub wirusowego do własnych – przeciwciała wytworzone przez organizm do zwalczania patogenów później atakują własne komórki
Utrata LiTs
Alergie
Komórki efektorowe procesów alergicznych komórki tuczne i eozyno file
Efekty działania histaminy:
Zwęża drogi oddechowe trudność w oddychaniu
Rozszerza naczynia krwionośne zaczerwienienie, wstrząs anafilaktyczny
Zwiększenie przepuszczalności naczyń krwionośnych lokalny obrzek tkanek
Zwiększa wydzielanie śluzu w drogach oddechowych trudności w oddychaniu
Stymuluje zakończenia nerwowe swędzenie, bolesność miejscowe
Antygeny kontaktowe
Nikiel
Chrom
Guma
Pasta do podłogi
Niedobory immunologiczne
Przyczyny niedoboru:
Niedorozwój centalnych narządów limfoidalnych
Mutacja genu deaminazy adenozynowej
Niedobory białek, witamin, Fe/ Zn/ Se
Infekcja wirusem HIV
REGULACJA UKŁADU ODPORNOŚCIOWEGO
Nerwy współczulne
Działanie neurotransmiterów, np. noradrenalina stymuluje proces wytwarzania przeciwciał przez LiB, ahamuje LiT
Cytokiny po kontakcie z antygenem wpływaja na działanie niektórych ośrodków nerwowych (np. interleukiny pobudzają ośrodek sytości w podwzgórzu, powodują gorączke wpływając na podwzgórze)
Regulacja hormonalna
Pytania
Odporność nabyta w toku filogenezy nieswoista
Ontogenezy swoista