Opisz sposoby redukcji na stanowisku pracy

Redukcja stanowiska pracy może być powodem, dla którego pracodawca decyduje się na rozstanie z pracownikiem. Co ważne, ocena przydatności i celowości utrzymywania określonego stanowiska leży wyłącznie w gestii szefa, nie podlegając jednocześnie weryfikacji sądów pracy. Pracodawcy powinni przy tym pamiętać, że o ile sąd pracy nie oceni przydatności i zasadności utrzymywania etatu, o tyle może wypowiedzieć się w kwestii prawidłowości postępowania pracodawcy w zakresie doboru pracowników przewidzianych do zwolnień.

Sąd pracy może także opiniować o tym, czy zmniejszenie zatrudnienia i redukcja stanowiska były autentyczne, czy też miały charakter pozorny, którego celem było jedynie rozwiązanie umowy o pracę z danym pracownikiem. Praktyka pokazuje bowiem, że pracodawcy niejednokrotnie redukują stanowiska, aby na ich miejsce utworzyć inne, które nie różnią się zasadniczo od siebie.

O pozornej redukcji stanowiska pracy można mówić, gdy warunki pracy i płacy pracownika zatrudnionego na danym stanowisku nie odbiegają w istotnych kwestiach (a więc w takich, których zmiana wymaga wypowiedzenia) od treści stosunku pracy pracownika, który wykonywał pracę na formalnie zlikwidowanym stanowisku. Ocena, czy doszło do fikcyjnej redukcji etatu sprowadza się więc do porównania warunków pracy i płacy na dwóch stanowiskach - nowym i zlikwidowanym. Tak więc, ustalenie, że redukcja stanowiska była jedynie pozorna przesądza o tym, że okoliczność ta nie może być traktowana jako obiektywna przesłanka uzasadniająca rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem. Pracownikowi natomiast przysługuje w takiej sytuacji roszczenie o uznanie wypowiedzenia za bezskuteczne i przywrócenie do pracy.

Redukcja stanowiska pracy w ramach rzeczywistych zmian organizacyjnych w firmie, polegających na zmniejszeniu zatrudnienia, jest wystarczającym uzasadnieniem wypowiedzenia pracownikowi umowy o pracę. Ocena, czy doszło do rzeczywistej czy pozornej redukcji stanowiska, jest elementem ustaleń dotyczących stanu faktycznego sprawy i nie może być skutecznie zaskarżona w kasacji poprzez zarzut naruszenia prawa materialnego. Nieznaczne różnice w kwalifikacjach oraz w wykonywaniu obowiązków pomiędzy pracownikami nie dają z reguły podstaw do kwestionowania zasadności wypowiedzenia umowy o pracę dokonanego wskutek redukcji stanowisk pracy.

Scharakteryzuj barwy i znaki bezpieczeństwa

Głównym zadaniem znaków, barw i sygnałów bezpieczeństwa jest informowanie pracowników o występujących w danym zakładzie pracy zagrożeniach. Wszystkie miejsca zakładu, w których występują zagrożenia powinny być oznakowane widocznymi znakami lub barwami bezpieczeństwa.

Przed zastosowaniem znaków i barw bezpieczeństwa w konkretnym miejscu w zakładzie należy:

• dokonać analizy oceny ryzyka zawodowego,

• zastosować wszystkie możliwe środki eliminujące to ryzyko.

Pracodawca ma obowiązek zastosowania w przedsiębiorstwie barw, znaków lub sygnałów bezpieczeństwa wszędzie tam, gdzie nie można zlikwidować zagrożenia przez zastosowanie środków ochrony zbiorowej lub innych środków stosowanych w organizacji pracy. Powinien on również zapewnić pracownikom informacje dotyczące ich stosowania.

W zależności od potrzeb powinno się zastosować:

• stałe znaki bezpieczeństwa (np. zakazu, ostrzegawcze, nakazu, ewakuacyjne),

• tymczasowe znaki bezpieczeństwa (np. sygnalizowanie niebezpieczeństwa, kierowanie ludźmi wykonującymi niebezpieczne czynności).

Informacje dotyczące stosowania barw, znaków i sygnałów bezpieczeństwa (np. w formie instrukcji przekazywanych podczas szkoleń wstępnych i okresowych) powinny obejmować:

• wyjaśnienie znaczenia znaków i sygnałów,

• zasady zachowania się pracowników, gdy natkną się na dany znak lub sygnał,

• konsekwencje nieprzestrzegania ustalonych zasad postępowania.

Pracownicy i ich przedstawiciele powinni uczestniczyć w konsultacjach dotyczących stosowania barw i znaków bezpieczeństwa w zakładzie pracy. Powinni przede wszystkim otrzymywać:

• informacje o wszystkich działaniach dotyczących barw i znaków bezpieczeństwa oraz ochrony zdrowia,

• instrukcje dotyczące stosowanych znaków bezpieczeństwa.

Sposób przekazania tego typu instrukcji uzależniony jest m.in. od wielkości przedsiębiorstwa oraz panujących w nim zwyczajów. Instrukcje mogą np. przybrać formę tablic informacyjnych, ulotek rozdawanych pracownikom podczas szkoleń okresowych lub mogą zostać przekazane ustnie.

W zależności od potrzeb, znaki bezpieczeństwa powinny być:

• czyszczone i konserwowane,

• sprawdzane,

• naprawiane i wymieniane w regularnych odstępach czasu, tak aby zapewnić zachowanie ich dobrej jakości.

Zasady stosowania znaków i sygnałów bezpieczeństwa

Liczba i umiejscowienie znaków i sygnałów bezpieczeństwa powinno być uzależnione od wielkości terenu, na którym są one stosowane oraz od rodzajów i poziomu występujących zagrożeń. Znaki zakazu, ostrzegawcze, nakazu, ewakuacyjne i informacyjne powinny być stosowane jako znaki stałe. Stosowane w zakładzie pracy znaki i sygnały bezpieczeństwa powinny być odpowiednio czytelne, widoczne i słyszalne. Ich czytelność, widoczność i słyszalność nie może być zmniejszana przez:

• umieszczenie zbyt wielu znaków lub sygnałów blisko siebie,

• jednoczesne stosowanie dwóch sygnałów świetlnych, które mogą być łatwo pomylone,

• stosowanie sygnału świetlnego blisko innego źródła światła,

• używanie jednocześnie dwóch sygnałów dźwiękowych,

• stosowanie sygnałów dźwiękowych przy zbyt dużym natężeniu hałasu otoczenia,

• zastosowanie nieodpowiedniego wzoru znaku,

• niewystarczającą liczbę znaków lub sygnałów oraz ich nieodpowiednie umiejscowienie,

• niezadowalający stan techniczny lub nieprawidłowe funkcjonowanie urządzeń sygnalizacyjnych.

Jeśli zdolność słyszenia lub widzenia pracowników jest ograniczona, w szczególności w związku ze stosowaniem środków ochrony indywidualnej, znaki i sygnały bezpieczeństwa powinny być dostosowane do możliwości percepcyjnych pracowników.

Przykład znaków ostrzegawczych dotyczących identyfikacji zagrożeń na stanowiskach pracy.

Znak	Znaczenie znaku	Grupa czynników szkodliwych i niebezpiecznych
	Ostrzeżenie przed niebezpieczeństwem zatrucia substancjami toksycznymi	Czynniki chemiczne
	Ostrzeżenie przed substancjami żrącymi	Czynniki chemiczne
	Ostrzeżenie przed substancjami radioaktywnymi i promieniowaniem jonizującym	Promieniowanie jonizujące
	Ostrzeżenie przed wiszącymi przedmiotami	Czynniki mechaniczne
	Ostrzeżenie przed urządzeniami do transportu poziomego	Czynniki mechaniczne
	Ostrzeżenie przed porażeniem prądem elektrycznym	Czynniki elektryczne
	Ostrzeżenie przed promieniowaniem laserowym	Promieniowanie optyczne
	Ostrzeżenie przed niebezpieczeństwem uszkodzenia głowy	Czynniki mechaniczne
	Ostrzeżenie przed śliską nawierzchnią	Czynniki mechaniczne
	Ostrzeżenie przed silnym polem magnetycznym	Promieniowanie elektromagnetyczne
	Ostrzeżenie przed skażeniem biologicznym	Czynniki biologiczne

Znaki nakazu, dotyczące stosowania środków ochrony indywidualnej na stanowiskach pracy

Znak	Znaczenie znaku	Grupa środków ochrony indywidualnej
	Nakaz stosowania ochrony oczu	Środki ochrony oczu i twarzy
	Nakaz stosowania ochrony głowy	Sprzęt ochrony głowy
	Nakaz stosowania ochrony słuchu	Sprzęt ochrony słuchu
	Nakaz stosowania ochrony dróg oddechowych	Sprzęt ochrony układu oddechowego
	Nakaz stosowania ochrony nóg	Środki ochrony nóg
	Nakaz stosowania ochron rąk	Środki ochrony rąk
	Nakaz stosowania ochrony twarzy	Środki ochrony oczu i twarzy
	Nakaz stosowania sprzętu chroniącego przed upadkiem z wysokości	Sprzęt chroniący przed upadkiem z wysokości

Środki ochrony indywidualnej oraz zasady doboru

Środki ochrony indywidualnej - zgodnie z definicją zawartą w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 z pozn. zm.), to wszelkie środki noszone lub trzymane przez pracownika w celu jego ochrony przed jednym lub większą liczbą zagrożeń związanych z występowaniem niebezpiecznych lub szkodliwych czynników w środowisku pracy, w tym również wszelkie akcesoria i dodatki przeznaczone do tego celu.

Środki ochrony indywidualnej powinny być stosowane dopiero wówczas, gdy nie można uniknąć zagrożeń lub nie można ich wystarczająco ograniczyć za pomocą środków ochrony zbiorowej lub odpowiedniej organizacji pracy. Innymi słowy – należy przestrzegać zasady nadawania priorytetu środkom ochrony zbiorowej przed środkami ochrony indywidualnej.

Pracodawca ma obowiązek dostarczyć pracownikom do stosowania środki ochrony indywidualnej, które powinny być odpowiednio dobrane do istniejącego zagrożenia i dopasowane do danego pracownika (co powinien zapewnić niezbędny system regulacji), nie powinny przy tym powodować, same z siebie, zwiększonego zagrożenia. Środki te, powinny uwzględniać wymagania ergonomii i stan zdrowia pracownika oraz warunki istniejące w danym miejscu pracy.

W szczególności środki ochrony indywidualnej powinny zapewniać wystarczającą, rzeczywistą ochronę przed występującymi zagrożeniami, w taki sposób, aby podczas używania w warunkach, do których są przeznaczone, pracownik mógł normalnie wykonywać wszystkie czynności, zachowując równocześnie ochronę na możliwie najwyższym osiągalnym poziomie.

Klasyfikacja środków ochrony indywidualnej

Zgodnie z normą środki ochrony indywidualnej pod względem konstrukcji oraz ich ogólnego przeznaczenia można podzielić na 9 grup .

Podział środków ochrony indywidualnej według ich ogólnego przeznaczenia.

Nazwa grupy	Symbol oznaczenia
Odzież ochronna	U
Środki ochrony kończyn dolnych	N
Sprzęt ochrony głowy	G
Sprzęt ochrony twarzy i oczu	T
Sprzęt ochrony układu oddechowego	D
Sprzęt ochrony słuchu	S
Sprzęt chroniący przed upadkiem z wysokości	W
Środki izolujące cały organizm	I
Środki ochrony kończyn górnych	R

Środki izolujące cały organizm - stanowią połączenie odzieży gazoszczelnej oraz sprzętu izolującego ochrony układu oddechowego.