hale według ich przeznaczenia:

-hale produkcyjne, dość często wyposażone w suwnice pomostowe lub
podwieszone,

-hale magazynowe, wyposażone w suwnice lub w przejezdne środki transportu (wózki widłowe),

-chłodnie składowe (z temperaturą -18 -*- -24°C),

-hale masowej obsługi (dworce lotnicze, kolejowe i autobusowe, zajezdnie, hangary lotnicze),

-hale sportowe (baseny kąpielowe, sztuczne lodowiska, hale do gier zespołowych, hale tenisowe, hipodromy itp.),

-hale widowiskowe (koncertowe, zgromadzeń publicznych itp.), hale wystawowe (targowe).

Główne ustroje nośne hal i wiat stalowych W budynkach halowych i wiatach stalowych, których rzuty mają kształt wydłużonego prostokąta główne ustroje nośne są najczęściej poprzecznymi, płaskimi ramami, rozmieszczone prostopadle do podłużnej osi. Ramy te mogą być jedno- lub wielonawowe i mieć różne schematy statyczne. Rygle i słupy ram mogą mieć przekroje pełnościenne (najczęściej dwuteowe, niekiedy skrzynkowe) lub kratowe. Obecnie dość powszechnie stosuje się w ramach poprzecznych hal pełnościenne przekroje blachownicowe ze stali 18G2A, spawane na zautomatyzowanych stanowiskach spawalniczych. Jeśli przewidujemy znaczne różnice w osiadaniach stóp fundamentowych to stosujemy statycznie wyznaczalne ramy poprzeczne (nie powstają dodatkowe siły od przemieszczeń podpór). Stosowanie układów statycznie niewyznaczalnych zmniejsza ekstremalne siły wewnętrzne (M, N, T) w przekrojach ramy w stosunku do ram statycznie niewyznaczalnych i wpływa na mniejsze zużycie stali. Utwierdzenie słupów w fundamentach można stosować jedynie w przypadku dobrych warunków gruntowych, gdyż fundament nie może doznawać obrotu lub przesuwu przy przenoszeniu reakcji podporowych M i H. W wielonawowych układach stosuje się statycznie wyznaczalne lub statycznie niewyznaczalne układy ram poprzecznych (przykłady). W niektórych przypadkach stosuje się przestrzenne układy nośne hal stalowych w postaci ram przestrzennych, rusztów, przekryć strukturalnych, kopuł prętowych lub walcowych przekryć prętowych. Stosowane są również linowe przekrycia wiszące.

Podstawowe stężenia hal i wiat Aby z płaskich ustrojów nośnych, zastosowanych w przestrzennym obiekcie jakim jest hala, uzyskać geometrycznie niezmienny oraz odpowiednio sztywny ustrój przestrzenny (czyli we wszystkich płaszczyznach) należy zastosować odpowiednie układy stężeń. Najczęściej stosuje się prętowe układy stężeń, choć zdarzają się również ustroje tarczowe. Stążenia mają za zadanie zapewnić przestrzenną geometryczną niezmienność ustroju nośnego całej hali, a niektóre stężenia przenoszą realne obciążenia (np. wiatr od czoła, hamowanie mostu suwnicy), działające w kierunku podłużnym hali. Zakłada się, że przestrzenną niezmienność geometryczną hali złożonej z płaskich, jednonawowych ram poprzecznych można uzyskać poprzez zapewnienie geometrycznej niezmienności każdej płaszczyzny, w której zlokalizowana jest obudowa hali (ściany podłużne, połacie dachowe, ściany szczytowe oddalone od ram skrajnych) Jeśli rygle dachowe ram poprzecznych są wykonane w postaci kratownic płaskich, to wymagają one zastosowania stężeń poprzecznych wg ogólnych wymagań, przedstawionych już podczas omawiania zasad projektowania kratownic płaskich. Stężeń pionowych poprzecznych - takich jak w przypadku rygli kratowych - nie ma potrzeby stosowania w pełnościennych ryglach dachowych, gdyż mają one wystarczającą sztywność skrętną i wielokrotnie większą niż płaskie rygle kratowe.

Elementy lekkich obudów hal Obecnie najczęściej stosuje się lekkie ściany ocieplone lub nieocieplone. Na nieocieplone ściany i dachy stosuje się przede W przypadku stosowania ocieplanych obudów stosuje się gotowe płyty warstwowe lub indywidualnie wykonywane przegrody, w których elementem nośnym jest blacha trapezowa. Płyty warstwowe produkowane w specjalnych wytwórniach składają ze stalowych okładzin z powlekanych blach o grubości 0,5 + 0,55 mm i warstwy ocieplenia z poliuretanu, styropianu lub wełny mineralnej, która jako jedyna ma przy odpowiedniej grubości wymaganą odporność ogniową. Indywidualnie realizowane obudowy ocieplane składają się z warstwy nośnej w postaci jednej lub dwóch blach fałdowych, profili dystansowych i warstwy lekkiego ocieplenia (miękka wełna mineralna, styropian). Na dachu stosuje się często twardą wełnę mineralną na blasze fałdowej. Na wełnie mineralnej stosuje się wtedy pokrycie papowe. Większość stosowanych obudów (blachy fałdowe, gotowe panele, składane indywidualnie) wymaga stosowania podpór w dość gęstych rozstawach (1,2 -^ 3,5 m), które wykonywane są w postaci rygli ściennych i płatwi dachowych (walcowanych dwuteowników i ceowników, profili zimnogiętych oraz kratowych płatwi.