Gdyby ty moją była, aniele Gdyby ty moja była, aniele1 U nóg bym twoich siadywał, W skroń osmuconą wiałbym wesele I myśli twoje zgadywał. I kwiat wplatając do twych warkoczy Woń z twoich ust bym wysysał, I patrząc w twoje niebieskie oczy Na rękach bym cię kołysał. Gdyby ty moja była, aniele! Ja bym z twym stróżem aniołem Jako dwaj bracia, dwaj przyjaciele, Dumał nad sennym twym czołem. Rankiem z ogródka, wraz z słońca przyjściem Z bogatą wracałbym dłonią I obsypując cię kwietnym liściem Budziłbym rosą i wonią. A gdy półsenna, okrytą wrzosem, Wznosiłabyś się z pościeli, To jak rusałka z rozwianym włosem, Gdy wstaje z nocnej kąpieli, To jak rusałka, nim wodne ziele, Co się w jej włosy ulepi, Drobniuchną rączką spłucze, odczepi… Gdyby ty moją była, aniele! Gdyby ty moją była, aniele! Ja bym ci wiosną w noc jasną Śpiewał, jak dawni ognia czciciele, Dopóki gwiazdy nie zgasną. W spółce z słowikiem śpiewałbym rzewnie, A gwiazdy by się spłakały I z żalu chwiejąc, świecąc niepewnie, Na twoją skroń by spadały 581 A ty śród woni, pieśni i blasku, Srebrna jasnością księżyca, Tak byś świeciła jak na obrazku Świeci Najświętsza Dziewica. A ja bym oczy wznosił nieśmiało, Słowik by umilkł wraz ze mną Bo inną pieśń by słuchał codzienną… Gdyby ty moją była, aniele! Gdyby ty moją była, aniele! Ja bym na ziemi niedoli Do życia wiązał wznioślejsze cele, Uciszał serce, gdy boli. I chciałbym wielkim czynem po sobie Taką pamiątkę zostawić, Żeby lud płakał na moim grobie I moje imię mógł sławić. 582