Mapka 22
Opis morfologii terenu:
Na mapie, której skalę obrałem 1:2000, różnica pomiędzy kolejnymi poziomicami wynosi 20m. Największa wartość poziomic wynosi 540 m, a najniższa 440 m n.p.m.. W centralnej części mapy występuje najwyższe wzniesienie terenu, ponad 540 m n.p.m.. Kierując się na południe od tego wzniesienia natrafimy na przełęcz, a następnie na kolejne wzniesienie, tym razem niższe (ponad 520m n.p.m.). Na wschód od osi wyznaczonej przez te dwa wzniesienia jest stok góry o nachyleniu wynoszącym około 25 stopni. Linia o rozciągłości W-E poprowadzona przez najwyższy szczyt, oddziela dwie doliny, które są na północny-zachód i południowy-zachód od tego szczytu. Osie tych dolin posiadają rozciągłość N-S. W obu dolinach występują strumienie lub potoki. W dolinie południowej jeden ciek wodny o południowym kierunku spływu z lewobrzeżnym dopływem o zachodnim kierunku spływu. W dolinie północnej jest strumień płynący na północ i potok z dopływem płynący w kierunku północno-zachodnim, być może ten potok jest dopływem strumienia, ale tego nie widać.

Opis budowy geologicznej:
Na mapie występuje jedno piętro strukturalne, paleozoiczno - dolno mezozoiczne. W strukturze występują utwory z następujących okresów: kambr (Cm), ordowik (O), sylur (S), dewon (D), karbon (C), perm (P) i trias (T). Wszystkie te utwory tworzą monoklinę o rozciągłości SWW-NEE i upadzie SSE, kąt upadu warstw wynosi około 48 stopni. Wszystkie linie są współkształtne więc kąt zapadania poszczególnych warstw będzie taki sam. Na mapie znajdują się dwa uskoki, w południowo-zachodniej części mapy o rozciągłości NW-SE i w północno-centralnej części o rozciągłości SWW-NEE. Uskok na południu jest uskokiem przesuwczym, bo grubość poszczególnych utworów na mapie nie uległa zmianie (lub uległa minimalnej zmianie). Natomiast uskok drugi jest uskokiem zrzutowym. Świadczy o tym zmiana grubości utworów dewonu. Skrzydło wiszące zawiera utwory kambru, ordowiku i syluru (skrzydło na północy).

Opracował:

Piotr Nowicki

Gr.5, Rok 1, INIG