Plik jest zabezpieczony znakiem wodnym

Sylvia Day

Dotyk Crossa

W Dotyku Crossa odnajdujemy podobnie intymną atmosferę co w Pięćdziesięciu twarzach Greya. Rzeczywiście, gdybym dzisiaj miała polecić jakąś pozycję czytelnikom, którzy dali się porwać lekturze Pięćdziesięciu twarzy Greya i poszukują kolejnej książki w takim stylu, to byłaby moja pierwsza propozycja... To książka przesiąknięta emocjonalnym niepokojem i pełnymi ognia scenami erotycznymi, wśród których rozwija się wciągająca historia. „Dear Author”

Nie można zaprzeczyć, że Dotyk Crossa ma wiele cech wspólnych z Pięćdziesięcioma twarzami Greya, jednak trzeba przyznać, że w Dotyku Crossa historia jest bardziej kompletna i lepiej napisana. Psychologia bohaterów jest głębiej rozwinięta, a fabuła o wiele bardziej seksowna. To romans erotyczny, którego nie można przegapić. Dla czytelników będzie to miłość od pierwszego wejrzenia. „Romance Novel News”

Drugoplanowi bohaterowie są tak samo pokaleczeni jak Eva i Gideon, co sprawia, że Dotyk Crossa jest dla mnie bogatszy i bardziej realistyczny, niż wiele współczesnych powieści, które miałam okazję przeczytać w ostatnim czasie. „Romance Junkies”

To wyszukana, prowokacyjna, podniecająca, głęboko erotyczna, napędzana seksem powieść, która jest do tego niezwykle dobrze napisana. Pięćdziesiąt twarzy Greya przeczytałam z przyjemnością, ale Dotyk Crossa po prostu pokochałam. „Swept Away by RRomance”

Ta książka jest niesamowita. Nie mogłam jej odłożyć! Seks był tak gorący, a napięcie między głównymi bohaterami tak intensywne, że po prostu musiałam się dowiedzieć, co stanie się w następnym rozdziale! „Read Our Lips!”

Muszę was ostrzec, że gdy raz dacie się wciągnąć w historię tej dwójki, będziecie tylko chcieć więcej... Jeśli szukacie gorącego, namiętnego romansu, którego historia nie toczy się tylko wśród róż i bąbelków szampana, ale wiedzie przez kamieniste ścieżki i strome

zbocza, Dotyk Crossa jest książką godną polecenia. Ja przynajmniej jestem zdania, że owe kamieniste ścieżki i strome zbocza sprawiają, że krajobraz zapiera dech w piersiach. „Sizzling Hot Book Reviews”

Dotyk Crossa to fantastyczna powieść i z przyjemnością zdałam sobie sprawę, że nie mogę się od niej oderwać. Od pierwszego rozdziału dałam się złapać w sidła tej wciągającej historii namiętności pomieszanej z bezbronnością, którą pani Day utkała z tak wielką wprawą. Ah, czy wspomniałam już, że w grę wchodzi płomienny seks? Te płomienie sprawiają, że strony niemal parzą dłonie. „Darhk Portal”

Dotyk Crossa zostawia konkurencję daleko w tyle dzięki swoim prawdziwym, złożonym bohaterom, którzy walczą ze swoją przeszłością i bólem w sposób bardzo realistyczny. Wnikając w ich historię czujemy, że postacie obnażają przed nami swoje dusze i serca. Czasami obserwowanie tego, jak ranią się nawzajem słowami i czynami było tak prawdziwe, że aż bolesne. Jednak właśnie dzięki temu historia ta jest tak niepowtarzalnie autentyczna i zostaje z nami na długo po odłożeniu książki na półkę. „Joyfully Reviewed”

Książka ta wywarła na mnie ogromne wrażenie i nawet po przeczytaniu ostatniego rozdziału nie byłam w stanie przestać o niej myśleć!... Dotyk Crossa jest powieścią gęstą emocjonalnie, pełną trudnych prawd, złamanych serc, pokonywania przeciwności losu, budowania zaufania, a przede wszystkim... niewyczerpanego wysiłku poszukiwania miłości w związku, który wydaje się z góry skazany na porażkę. Od pierwszego zdania dałam się porwać tej niesamowitej historii. „Happy Every After”

1

– Dobra, uderzamy do baru, żeby to uczcić. Stanowcza deklaracja mojego współlokatora nie zdziwiła mnie ani trochę. Cary Taylor miał prawdziwy dar wynajdowania powodów do świętowania, nieważne jak błahych czy absurdalnych. Uważałam to zawsze za część jego chłopięcego uroku. – Jestem pewna, że skucie się w wieczór poprzedzający pierwszy dzień w nowej pracy to zły pomysł. – Wyluzuj, Eva. Cary siedział na podłodze w naszym nowym salonie pośród kilku ciągle nierozpakowanych kartonów i próbował rozbroić mnie swym zabójczym uśmiechem. Harowaliśmy przy przeprowadzce już od kilku dni, a jego uroda wciąż lśniła. Smukły, ciemnowłosy i zielonooki, Cary należał do tego typu facetów, którzy zawsze wyglądają fantastycznie, niezależnie od sytuacji. Z tego powodu mogłabym patrzeć na niego zawistnym okiem, gdyby nie fakt, że był najdroższą mi osobą na świecie. – Ależ ja wcale nie mówię o wielkiej balandze – nalegał. – Jedna lampka wina, no, może dwie. Wstrzelimy się w happy hour i będziemy w domu przed ósmą. – Nie wiem, czy uda mi się wrócić na czas. – Wskazałam na moje spodnie do jogi i dopasowany sportowy top. – Jak już zaliczę dystans stąd do pracy, chcę jeszcze iść na siłownię. – To leć i załatw się z tym raz-dwa. – Cary filuternie uniósł doskonale zarysowaną brew, wywołując jak zawsze uśmiech na mej twarzy. Byłam głęboko przekonana, że któregoś dnia ta jego buźka za milion dolarów będzie zdobić billboardy i okładki magazynów mody na całym świecie. Nieważne, czy i w jaki sposób by ją wykrzywiał, był powalający. – A co powiesz na jutro po pracy? – zaproponowałam w zamian. – Jeśli uda mi się przetrwać pierwszy dzień, będziemy mieli prawdziwy powód do świętowania. – Zgoda. Wobec tego wypróbuję nową kuchnię i zrobię coś na kolację. – Och... – Gotowanie było jedną z wielkich miłości Cary’ego, ale nie jednym z jego talentów. – Wspaniale. Zdmuchując z czoła niesforny kosmyk włosów, uśmiechnął się do mnie. – Mamy kuchnię, za którą większość właścicieli restauracji gotowa byłaby zabić. Tu po

prostu nie da rady czegoś schrzanić. Mimo uzasadnionych wątpliwości postanowiłam nie wdawać się z Carym w dyskusję na temat gotowania. Zjechałam na dół windą i uśmiechnęłam się do portiera, gdy ten zamaszystym gestem otworzył przede mną drzwi na ulicę. Ledwie znalazłam się na zewnątrz, otoczyły mnie dźwięki i zapachy Manhattanu, nęcąc i zapraszając do ich zgłębienia. Miałam wrażenie, że od mojego poprzedniego domu w San Diego dzieli mnie nie szerokość kontynentu, lecz całe galaktyki. Dwie wielkie metropolie – jedna wiecznie opanowana i wręcz zmysłowo leniwa, druga tętniąca życiem i nieposkromioną energią. W marzeniach wyobrażałam sobie mieszkanie w zwykłej kamienicy bez windy na Brooklynie, jednak będąc posłuszną córką, poddałam się woli rodziców, którzy wynajęli dla mnie apartament na Upper West Side. Gdyby nie Cary, czułabym się przygnębiająco samotna na tej gigantycznej przestrzeni, za którą miesięczny czynsz przewyższał roczne zarobki większości zwykłych zjadaczy chleba. Portier uchylił cylindra i zwrócił się do mnie: – Dobry wieczór, panno Tramell. Czy zawołać taksówkę? – Nie, dziękuję, Paul. – Zakołysałam się na piętach sportowych butów. – Przejdę się. – Ochłodziło się nieco. Dobra pogoda na spacer – uśmiechnął się. – Ktoś poradził mi, żebym korzystała z czerwcowej pogody, zanim upał stanie się nieznośny. – Bardzo dobra rada, panno Tramell. Wychodząc spod szklanego daszka nad wejściem, który współgrał w pewien sposób z wiekiem tego budynku i sąsiednich, rozkoszowałam się względną ciszą i spokojem mojej trzypasmowej ulicy, aż dotarłam do skrzyżowania, gdzie porwał mnie gwar i ruch na Broadwayu. Miałam nadzieję, że pewnego dnia wtopię się całkowicie w ten tłum, ale na razie ciągle czułam się jak typowy nowojorczyk z awansu. Miałam wprawdzie adres i posadę, ale wciąż bałam się korzystać z metra i nie mogłam opanować sztuki łapania taksówek. Teraz próbowałam nie leźć z wytrzeszczonymi gałami, rozkojarzona niczym prowincjuszka, ale nie wychodziło mi to najlepiej. Wokół było tak dużo do oglądania i spróbowania. Manhattan atakował zmysły bezpardonowo i ze wszystkich stron – odór spalin mieszał się z niewiele lepszą wonią jedzenia z ulicznych wózków, krzyki handlujących z ręki walczyły o lepsze z instrumentami rozlicznych grajków, fascynujący i trochę straszny w swej różnorodności korowód twarzy, stylów i akcentów, przytłaczające architektoniczne cuda... I te samochody. Boże. Oszalały potok ciasno upchanych samochodów nie przypominał niczego, co wcześniej widziałam. Co chwilę jakaś karetka, samochód policyjny albo wóz strażacki próbowały

z rozdzierającym uszy elektronicznym zawodzeniem syreny desperacko sforsować potok żółtych taksówek. Grozą napawał mnie widok wielkich niezdarnych śmieciarek, manewrujących po wąziutkich jednokierunkowych ulicach, i kurierskich furgonetek, które przedzierały się przez ruch uliczny na granicy stłuczki, by dotrzymać nierealistycznych terminów. Prawdziwi nowojorczycy przemierzali ten chaos swobodnie, oswojeni ze swym miastem jak z parą starych wygodnych butów. W widoku pary buchającej ze studzienek i otworów wentylacyjnych nie dostrzegali niczego romantycznego. Nawet nie mrugnęli, gdy huczące wagoniki metra przejeżdżały pod ziemią, a płyty chodnikowe drżały pod ich stopami, podczas gdy ja szczerzyłam się jak idiotka i podkurczałam palce u stóp. Nowy Jork był dla mnie zupełnie nową przygodą miłosną. Miałam wciąż oczy w słup, i to było widać. Naprawdę musiałam się postarać, by wyglądać na wyluzowaną, gdy zmierzałam do budynku, w którym następnego dnia miałam zacząć pracę. Przynajmniej jeśli chodzi o posadę udało mi się postawić rodzicom. Chciałam zarabiać na życie dzięki własnym kwalifikacjom i umiejętnościom, a to oznaczało pozycję na samym dole hierarchii, przeznaczoną dla absolwentów. Począwszy od jutrzejszego ranka miałam być asystentką Marka Garrity’ego w Waters Field & Leaman, jednej z przodujących agencji reklamowych w Stanach Zjednoczonych. Mój ojczym, megafinansista Richard Stanton, był wyraźnie zirytowany, gdy dostałam tę robotę, wytykając mi, że gdyby nie moje niedorzeczne poczucie dumy, mógłby załatwić mi o wiele bardziej intratne zajęcie u swego przyjaciela. – Jesteś równie uparta jak twój ojciec – zauważył. – Z policyjną pensją wieki zajmie mu spłacenie twojego kredytu studenckiego. Stanton nawiązywał do głównego konfliktu między nim a moim tatą, który nie chciał dać za wygraną. – Prędzej zdechnę, niż pozwolę, by obcy facet płacił za edukację mojej córki – zapewnił Victor Reyes, gdy Stanton złożył tę ofertę. Szanowałam jego stanowisko. Podejrzewałam, że Stanton również, ale oczywiście nigdy by się do tego nie przyznał. Ja z kolei rozumiałam podejście i jednego, i drugiego. Obaj dobitnie dali mi do zrozumienia, że upieranie się, bym spłaciła kredyt sama, było walką z wiatrakami. Ojciec traktował to jak sprawę honoru. Moja matka odmówiła wyjścia za niego, lecz on stanowczo upierał się, żeby być moim tatusiem w każdy możliwy sposób. Wiedząc, że nie ma sensu szarpać sobie nerwów dawnymi frustracjami, skupiłam się na dotarciu do przyszłej pracy najszybciej, jak się da. Celowo na przebycie tej trasy wybrałam godzinę szczytu w poniedziałkowe popołudnie i byłam bardzo zadowolona, że udało mi się dotrzeć do wieżowca Crossfire[1], w którym mieściła się siedziba Waters Field & Leaman, w czasie krótszym niż pół godziny.

Zadarłam głowę i ogarnęłam wzrokiem ogromny budynek od podstaw aż po wąską wstęgę nieba. Biurowiec Crossfire był naprawdę imponujący – z gładką, mieniącą się odcieniami szafiru iglicą, która przebijała obłoki. Z moich poprzednich wizyt w budynku podczas rozmów kwalifikacyjnych zapamiętałam, że bogato zdobione drzwi obrotowe w miedzianej oprawie prowadzą do wnętrza równie spektakularnego, z marmurowymi podłogami i ścianami przeplatanymi złotymi nitkami, z blatem stanowiska ochrony ze szczotkowanego aluminium i rzędem bramek kontrolnych. Wyciągnęłam nowy identyfikator z wewnętrznej kieszonki spodni i pomachałam nim przed dwoma ochroniarzami w ciemnych garniturach stojącymi przy recepcji. Zatrzymali mnie mimo wszystko, prawdopodobnie dlatego, że byłam ubrana nie dość elegancko, ale po chwili pozwolili mi wejść. Gdy dotrę windą na dwudzieste piętro, będę wiedziała w przybliżeniu, ile zajmuje mi pokonanie całej trasy od drzwi mieszkania do drzwi nowego biura. Zaraz padnie wynik. Już skierowałam się w stronę wind, gdy nagle smukła elegancka brunetka zaczepiła paskiem torebki o kołowrotek bramki kontrolnej. Zamek torebki puścił i wysypał się z niej deszcz monet, które potoczyły się beztrosko po marmurowej posadzce. Patrzyłam, jak inni pracownicy pokonywali slalomem ten chaos i biegli dalej, udając, że nic nie zauważyli. Zrobiło mi się żal kobiety, więc przykucnęłam, by pomóc jej pozbierać rozsypane pieniądze. Dołączył do mnie jeden z ochroniarzy. – Dziękuję – powiedziała, rzucając mi szybki udręczony uśmiech. Odwzajemniłam go, mówiąc: – Nie ma sprawy. Mnie też się to zdarza. Przykucnęłam, by dosięgnąć pięciocentówki leżącej obok wyjścia, gdy na mojej drodze stanęła para luksusowych czarnych oksfordów, na które opadały nogawki szytych na miarę czarnych spodni. Czekałam, aż mężczyzna zejdzie mi z drogi. Kiedy stało się jasne, że nie zamierza się ruszyć, odgięłam się do tyłu, by go zobaczyć. Już sam widok eleganckiego, szytego na zamówienie trzyczęściowego garnituru sprawił, że moje serce zabiło szybciej, a świadomość kryjącego się pod nim wysportowanego ciała zmieniła i tak szybkie tempo w szaleńczy galop. Szczupła, a zarazem muskularna sylwetka mężczyzny, emanująca energią i witalnością, sprawiła, że zrobiło mi się gorąco, ale dopiero gdy moje oczy spoczęły na jego twarzy, zostałam całkowicie rozłożona na łopatki. Łał. Właśnie tyle i aż tyle. Łał. Mężczyzna zgrabnie przykucnął naprzeciwko mnie. Mając przed sobą to ucieleśnienie męskości, mogłam tylko patrzeć. W olśnieniu. Poczułam, że nagle coś się zmieniło, że zadziałała między nami jakaś mistyczna siła. Kiedy odwzajemnił moje spojrzenie, wyraz jego twarzy był inny... Jakby niewidzialna

maska zsunęła mu się z oczu, ukazując palącą siłę woli, zdającą się wysysać powietrze z moich płuc. Intensywny magnetyzm, którym emanował, stawał się coraz bardziej odczuwalny. Miałam wrażenie, że ta wibrująca, niesłabnąca energia, która go otaczała, była niemal namacalna. Reagując czysto instynktownie, odsunęłam się do tyłu. I... wylądowałam na tyłku. Moje łokcie aż jęknęły od gwałtownego kontaktu z marmurową posadzką, lecz ja ledwie poczułam ten ból. Byłam zbyt pochłonięta gapieniem się, zahipnotyzowana widokiem mężczyzny przede mną. Czarne jak atrament włosy okalały zapierającą dech w piersiach twarz, której struktura kostna kazałaby każdemu rzeźbiarzowi załkać ze szczęścia. Mocno zarysowane usta, prosty nos i intensywnie błękitne oczy czyniły go dziko pięknym. Jedynie te oczy były lekko przymrużone, poza tym rysy twarzy pozostawały w bezruchu. Zarówno jego garnitur, jak i koszula były czarne, ale krawat został perfekcyjnie dobrany do oczu, bystrych i taksujących, które teraz wwiercały się we mnie. Moje serce przyspieszyło, usta rozchyliły się, by nadążyć z oddychaniem. Pachniał wręcz grzesznie dobrze. To nie była woda kolońska. Może żel do ciała. Albo szampon. Cokolwiek to było, sprawiało, że ciekła mi ślinka. Na niego. On tymczasem wyciągnął do mnie rękę, prezentując przy tym spinkę do mankietu ze złota i onyksu i zegarek, który wyglądał na diablo kosztowny. Chwyciłam ją z urywanym oddechem. Gdy ścisnął moją dłoń mocniej, puls zaczął mi bić jeszcze szybciej. Jego dotyk był elektryzujący, wywołał dreszcz, który przebiegł w górę mego ramienia, podnosząc włoski na karku. Przez chwilę się nie ruszał, marszcząc zuchwale zarysowane brwi. – Nic ci nie jest? Jego głos był kulturalny i aksamitny, lecz z chrypką, która sprawiła, że ścisnęło mnie w brzuchu. Przywodził na myśl seks. Nadzwyczajny seks. Pomyślałam, że mógłby doprowadzić mnie do orgazmu, tylko mówiąc wystarczająco długo. Wargi tak mi wyschły, że musiałam je oblizać, nim odpowiedziałam: – Nie, wszystko w porządku. Podniósł się z oszczędną elegancją, pociągając mnie do góry. Cały czas patrzyliśmy sobie w oczy, gdyż nie mogłam oderwać od niego wzroku. Był młodszy, niż początkowo myślałam. Na moje wyczucie jeszcze przed trzydziestką, ale z oczami, które już wiele widziały. Patrzącymi twardo i bardzo bystro. Poczułam, jak coś ciągnie mnie ku niemu, jakbym była obwiązana w pasie liną, którą on powoli, konsekwentnie przyciągał do siebie. Próbując wyrwać się z oszołomienia, wyswobodziłam się z jego uścisku. Nie był zwyczajnie przystojny, był... urzekający. Prezentował typ faceta sprawiającego, że kobieta

pragnie rozerwać mu koszulę i patrzeć, jak wraz z guzikami pryskają zahamowania. Patrzyłam na ten jego uładzony, miejski, skandalicznie drogi garnitur i myślałam o brutalnym, pierwotnym, kotłującym prześcieradło rżnięciu. Przykucnął i podniósł mój identyfikator, który najwyraźniej musiałam upuścić, uwalniając mnie od tego prowokacyjnego wgapiania się. Mój mózg ze zgrzytem wrócił do trybu roboczego. Irytowało mnie, że zachowywałam się tak głupio, podczas gdy on był całkowicie opanowany. I dlaczego? Bo byłam olśniona, ot co. Niech to szlag. Spojrzał w górę na mnie i ta jego poza – niemal klęczącego przede mną – znów wytrąciła mnie z równowagi. Wstał, nie spuszczając ze mnie wzroku. – Jesteś pewna, że dobrze się czujesz? Powinnaś usiąść na chwilę. Twarz mi płonęła. No wprost cudownie jest zrobić z siebie kretynkę przed najbardziej pewnym siebie i urzekającym mężczyzną, jakiego w życiu spotkałam. – Tylko straciłam równowagę. Naprawdę nic mi nie jest. Odwracając wzrok, dostrzegłam kobietę, która miała niefortunną przygodę z torebką. Skończyła dziękować życzliwemu ochroniarzowi, po czym podeszła do mnie, przepraszając gorąco za to, że po części przyczyniła się do mojego małego wypadku. Zwróciłam się więc ku niej, wyciągając dłoń wypełnioną monetami, które zebrałam z podłogi, ale jej wzrok przywarł do bóstwa w garniturze i z miejsca o mnie zapomniała. Odczekałam chwilkę i zniecierpliwiona po prostu wrzuciłam monety do jej otwartej torebki. Zaryzykowałam jeszcze jedno spojrzenie na tajemniczego nieznajomego i zauważyłam, że nadal mnie obserwował, choć brunetka obsypywała go podziękowaniami. J e g o. Cudownie. Nie mnie, oczywiście, która naprawdę jej pomogłam. Weszłam jej w słowo: – Mogę prosić o mój identyfikator? Wyciągnął kartę w moją stronę. Chociaż starałam się ująć ją tak, by uniknąć jego dotyku, musnął palcami moją dłoń, znów rozsyłając ten elektryzujący impuls świadomości po całym moim ciele. – Dziękuję – wymamrotałam, po czym wyminęłam go i wypadłam na ulicę przez obrotowe drzwi. Przystanęłam na środku chodnika, wciągając w płuca powietrze Nowego Jorku, przepełnione milionem zapachów, czasem przyjemnych, czasem toksycznych. Przed budynkiem stał zaparkowany lśniący czarny bentley SUV. W przyciemnianych szybach samochodu zobaczyłam swoje odbicie. Byłam zaczerwieniona, a moje szare oczy przesadnie lśniły. Widziałam już ten wyraz twarzy – w lustrze łazienki, tuż przed tym, gdy miałam iść do łóżka z facetem. To był mój standardowy wygląd jestem-gotowa-na- pieprzenie, ale był to chyba najbardziej nieodpowiedni czas i najbardziej niestosowne

miejsce, by spojrzenie to gościło na mojej twarzy. Jezu. Weź się w garść. Wystarczyło pięć minut z Panem Mrocznym i Niebezpiecznym, bym stała się roztrzęsiona i wyprana z energii. Ciągle czułam jego pociągającą siłę, niewytłumaczalną potrzebę zawrócenia do budynku, do niego. Mogłabym wprawdzie wmawiać sobie, że zrobiłam tak, by dokończyć to, po co przybyłam do Crossfire, ale wiedziałam, że będę to sobie później wyrzucać. W końcu ile razy jednego dnia można robić z siebie idiotkę? – Starczy tego – warknęłam do siebie pod nosem. – Rusz się. Rozległo się wściekłe trąbienie. Taksówka zajechała drogę innej, unikając zderzenia o parę centymetrów, po czym zahamowała ostro, gdy kilku pełnych brawury przechodniów wkroczyło na pasy sekundę przed zmianą świateł. Wybuchła awantura, z wiązanką epitetów i pantomimą gestów, za którymi jednak nie kryła się autentyczna złość. Za kilka sekund wszystkie strony konfliktu powrócą do swoich spraw i zapomną o incydencie będącym tylko jedną z części naturalnego rytmu miasta. Kiedy wtopiłam się w potok ruchu ulicznego i ruszyłam w stronę siłowni, na wargach miałam lekki uśmiech. Ach, Nowy Jorku, pomyślałam, znów czując się pewniej. Jesteś nie do podrobienia. *

Zamierzałam po rozgrzewce na bieżni powalczyć z godzinę na kilku sprzętach siłowych, ale kiedy zobaczyłam, że do zajęć szykuje się klasa kick boxingu dla początkujących, podążyłam za uczestnikami do ich sali. Po skończonym treningu poczułam się bardziej sobą. Moje mięśnie drżały od odpowiedniej dawki wysiłku i wiedziałam, że będę tej nocy twardo spać. – Byłaś naprawdę dobra. Wytarłam ręcznikiem pot z czoła i zerknęłam na młodego mężczyznę, który mnie zagadnął. Był wysoki i atletycznie zbudowany, miał ogoloną głowę, łagodne piwne oczy i skórę w odcieniu kawy z mlekiem. Jego rzęsy, długie i gęste, mogły wzbudzać zazdrość. – Dzięki. – Moja twarz wykrzywiła się w smutnym grymasie. – Na pierwszy rzut oka widać, że jestem żółtodziobem, prawda? Uśmiechnął się i wyciągnął do mnie dłoń. – Parker Smith. – Eva Tramell. – Masz naturalną gibkość, Evo. Gdybyś trochę poćwiczyła, byłabyś niesamowita. W takim mieście jak Nowy Jork umiejętność samoobrony to konieczność. – Wskazał na

tablicę ogłoszeń na ścianie, na której wisiała cała masa poprzypinanych pinezkami wizytówek i ulotek. Parker oderwał karteczkę z numerem telefonu z dołu odblaskowej ulotki i wręczył mi z uśmiechem. – Słyszałaś kiedyś o krav madze? – W filmie z Jennifer Lopez. – Jestem trenerem tej sztuki walki. I bardzo chciałbym cię uczyć. To moja strona internetowa i numer do sali treningowej. Podziwiałam jego podejście. Bezpośrednie, szczere, jak jego spojrzenie i uśmiech. Zastanawiałam się, czy nie chodzi mu o to, żeby zaciągnąć mnie do łóżka, ale zachowywał się tak swobodnie, że nie mogłam być pewna. Parker skrzyżował ręce na piersi, ukazując rzeźbione bicepsy. Miał na sobie podkoszulek bez rękawów i dłuższe szorty, a na nogach znoszone conversy. W wycięciu koszulki widniały tatuaże, prawdopodobnie typowe dla dzielnicy, w której się wychował. – Na stronie znajdziesz grafik zajęć. Wpadnij i sama oceń, czy to coś dla ciebie. – Jeszcze to sobie przemyślę. – Liczę na to. – Parker ponownie uścisnął moją dłoń, mocno i pewnie. – Mam nadzieję, że cię jeszcze zobaczę. *

Gdy wróciłam do domu, w mieszkaniu unosił się miły zapach, a Adele zawodziła smętnie z głośników o ciężkiej doli ulicznej dziwki. Spojrzałam poprzez salon do otwartej kuchni i ujrzałam Cary’ego kołyszącego się w rytm muzyki i mieszającego coś w rondlu. Na kontuarze stała otwarta butelka wina i dwa duże kieliszki, jeden do połowy napełniony czerwonym winem. – Hej – zawołałam, podchodząc bliżej. – Co tam pichcisz? Zdążę jeszcze wziąć prysznic? Cary nalał wina do drugiego kielicha i podał mi przez kontuar, przy którym jadaliśmy śniadania. Jego ruchy były zwinne i eleganckie. Patrząc na niego, nikt by nie odgadł, że spędził dzieciństwo przerzucany między uzależnioną od narkotyków matką a rodzinami zastępczymi, w okresie dojrzewania zaś był stałym pensjonariuszem poprawczaków i państwowych klinik odwykowych. – Makaron z sosem. I wstrzymaj się z prysznicem, bo kolacja gotowa. Dobrze się bawiłaś? – Kiedy już dotarłam na siłownię, tak. – Wysunęłam stołek barowy z drewna tekowego i usiadłam. Opowiedziałam Cary’emu o lekcji kick boxingu i o Parkerze Smisie. – Chcesz mi towarzyszyć?

– Krav maga? – Cary pokręcił głową. – To mocna rzecz. Skończyłbym cały w siniakach i straciłbym kontrakty reklamowe. Ale mogę się z tobą przejść, żeby sprawdzić to miejsce. Wyczuć, czy koleś nie jest jakimś zbokiem. Przyglądałam się, jak Cary przelewa zawartość garnka z makaronem do durszlaka. – Jakim znowu zbokiem? Mój tata nauczył mnie odczytywać zamiary facetów całkiem nieźle, stąd wiedziałam, że bóstwo w garniturze oznaczało kłopoty. Normalni ludzie uśmiechają się przecież symbolicznie do osoby, której pomagają, by nawiązać chwilową więź i złagodzić krępującą sytuację. A on nic. Chociaż patrząc z drugiej strony, ja też się do niego nie uśmiechnęłam. – Mała – zaczął Cary, wyciągając miski z szafki – jesteś świetną, seksowną babką. Każdy facet, który nie ma dość jaj, żeby otwarcie zaprosić cię na randkę, wydaje mi się podejrzany. Zmarszczyłam na niego nos. Postawił przede mną miskę zawierającą cienkie rurki makaronu polane oszczędnie sosem z grudkami mielonej wołowiny i zielonym groszkiem. – Widzę, że coś cię gryzie. Powiesz mi, co? Hm... Chwyciłam łyżkę wystającą z miski i postanowiłam nie wyrażać opinii na temat tego, co siedziało w środku. – Wydaje mi się, że wpadłam dzisiaj na najgorętszego faceta na tej planecie. Może nawet najgorętszego faceta w historii. – Co? Myślałem, że ja nim jestem. No dobrze, dawaj pikantne szczegóły. Cary jadł na stojąco po drugiej stronie kontuaru. Odczekałam, aż pochłonie kilka łyżek swego przysmaczku, zanim odważyłam się też wziąć to do ust. – Tak naprawdę nie za bardzo jest o czym opowiadać. Wylądowałam na tyłku w lobby Crossfire, a on pomógł mi się podnieść. – Wysoki czy niski? Blondyn czy brunet? Umięśniony czy szczupły? Kolor oczu? Nie żałowałam sobie wina, by popić drugi kęs paćki Cary’ego. – Wysoki. Ciemnowłosy, jednocześnie szczupły i umięśniony. Błękitne oczy. Sądząc po jego ciuchach i zabawkach, obrzydliwie bogaty. No i oczywiście szaleńczo seksowny. Wiesz, jak to jest – zdarzają się śliczni faceci, którzy wcale nie mają powodzenia, albo brzydale, w których towarzystwie twoje libido szaleje. Ten facet miał pełen pakiet. Mój żołądek ścisnął się na wspomnienie dotyku Pana Mrocznego i Niebezpiecznego. W pamięci widziałam jego zapierającą dech w piersiach twarz jak żywą. To powinno być zabronione, żeby facet wywoływał tak wstrząsające wrażenie. Wciąż jeszcze próbowałam odzyskać szare komórki, które tamten mi usmażył.

Cary oparł się łokciami na kontuarze. Długa grzywka opadła mu na czoło, przysłaniając jedno z jego intensywnie szmaragdowych oczu. – No i co dalej? Co stało się po tym, jak ci pomógł? Wzruszyłam ramionami. – Nic. – Nic? – Wyszłam. – Jak to? Nie poflirtowałaś z nim? Wzięłam kolejny kęs. W sumie jedzenie nie było złe. Albo ja po prostu umierałam z głodu. – To nie był typ faceta, z którym się flirtuje, Cary. – Nie istnieje na świecie taki facet, z którym nie dałoby się tego robić. Nawet żonaci faceci w szczęśliwych związkach z przyjemnością oddają się niewinnemu flirtowi od czasu do czasu. – Uwierz mi, temu gościowi daleko było do niewinności – oznajmiłam sucho. – Ach, jeden z tych. – Cary mądrze pokiwał głową. – Niegrzeczni chłopcy mogą być zabawni, jeśli potrafisz zachować odpowiedni dystans. Faktycznie, w sprawach sercowo-łóżkowych Cary miał niemałe doświadczenie. Niezliczeni mężczyźni i kobiety tracili dla niego głowę. Mimo tego dziwnym zrządzeniem losu jego wybory zawsze były niefortunne. Miał za sobą związki z prześladowcami, kłamcami i szaleńcami, którzy grozili, że popełnią z jego powodu samobójstwo, albo kochankami, którzy zapominali wspomnieć, że w ich życiu jest ktoś ważniejszy... Cary przebrnął przez wszystkie rodzaje toksycznych relacji, jakie istnieją. – Ten facet nie wydał mi się specjalnie zabawny – zauważyłam. – Robił wrażenie zbyt... intensywnego. Z drugiej strony, mógłby być znakomity w łóżku z tą całą intensywnością. – I o to chodzi. Zapomnij o rzeczywistym facecie. Po prostu użyj jego twarzy w swoich fantazjach i w nich uczyń go perfekcyjnym. Szczerze mówiąc, wolałam pozbyć się tego mężczyzny z mojej głowy całkowicie, dlatego zmieniłam temat: – Masz jutro jakieś castingi? – Pewnie. – Cary chętnie wprowadził mnie w szczegóły swojego planu dnia, obejmującego sesje zdjęciowe do reklam dżinsów, samoopalacza, bielizny i perfum. Przepędziłam wszystkie niewygodne myśli kłębiące się w mojej głowie, skupiając się na nim i jego coraz bardziej spektakularnych sukcesach. Zapotrzebowanie na Cary’ego Taylora w świecie mody rosło z każdym dniem, a swoim profesjonalizmem i pracowitością zyskiwał coraz większą renomę wśród fotografów i przedstawicieli agencji reklamowych.

Byłam z niego dumna i podekscytowana jego karierą. Pokonał długą drogę i wiele doświadczył, by osiągnąć sukces. Zaaferowana wydarzeniami dzisiejszego dnia dopiero po kolacji zwróciłam uwagę na dwa duże pudła na prezenty oparte o tył sofy w pokoju dziennym. – A to co? – To jest – rzekł Cary, dołączając do mnie – coś super. Od razu domyśliłam się, że prezenty pochodzą od Stantona i mojej matki. Pieniądze były tym, czego potrzebowała matka, by być szczęśliwa, zatem cieszyłam się, że Stanton, mąż numer trzy, był w stanie zaspokoić nie tylko tę potrzebę, ale również wiele innych. Wielokrotnie pragnęłam, by dała spokój mojemu życiu, ale jej trudno było zaakceptować, że postrzegam pieniądze w inny sposób niż ona. – Co oni znowu wymyślili? Cary położył mi dłonie na ramionach, co nie było dla niego trudne, zważywszy na to, że był ode mnie wyższy o dwanaście centymetrów. – Nie bądź niewdzięczna. On kocha twoją matkę. Uwielbia ją rozpieszczać, a ona uwielbia rozpieszczać ciebie. I może ci się to nie podobać, ale on nie robi tego dla ciebie, lecz dla niej. Westchnęłam, w duchu przyznając mu rację. – A więc co my tu mamy? – Olśniewające ciuchy na wytworny bankiet w sobotę, ze szlachetnym celem w tle. Seksbombowa kiecka dla ciebie i smoking od Brioniego dla mnie, ponieważ kupując mi prezenty, robi je właściwie tobie. Stajesz się bardziej tolerancyjna, gdy jestem pod ręką i wysłuchuję twojego warczenia. – Cholerna prawda. Dzięki Bogu, że chociaż to wie. – Oczywiście, że wie. Stanton nie doszedłby do tych miliardów, gdyby nie był bystrym facetem. – Cary chwycił mnie za rękę i pociągnął w stronę pudeł. – No chodź, rzuć tylko okiem. *

Przeszłam przez drzwi obrotowe i znalazłam się w lobby Crossfire dziesięć minut przed dziewiątą następnego ranka. Chciałam zrobić jak najlepsze wrażenie pierwszego dnia w nowej pracy, dlatego zdecydowałam się na prostą, dopasowaną sukienkę i czarne czółenka, na które w windzie szybko zamieniłam moje wygodne płaskie baleriny. Blond włosy miałam upięte w wyszukany kok przypominający ósemkę, rezultat fryzjerskich talentów Cary’ego. Zawsze byłam niezdarna, jeśli chodzi o układanie włosów, ale Cary ma

do tego prawdziwą smykałkę i potrafi stworzyć na głowie efektowne dzieła sztuki. W uszach błyszczały mi drobne perłowe kolczyki, które dostałam od taty z okazji ukończenia studiów, a na przegubie pysznił się rolex, podarunek od Stantona i matki. Miałam pewne wątpliwości, czy nie przesadziłam z dbałością o wygląd, ale gdy tylko wkroczyłam do lobby, przypomniałam sobie, jak rozciągnęłam się na podłodze w moich treningowych łachach, i odetchnęłam z ulgą, że w obecnej stylizacji w niczym nie przypominałam tamtej niezdarnej dziewuchy. Wydawało się, że dwóch ochroniarzy, którym machnęłam identyfikatorem, idąc do bramki kontrolnej, nie skojarzyło mnie z wczorajszym incydentem. Dwadzieścia pięter później znalazłam się w holu Waters Field & Leaman. Przede mną wznosiła się ściana z kuloodpornego szkła, a w niej podwójne drzwi, które prowadziły do recepcji. Recepcjonistka siedząca przy biurku w kształcie półksiężyca zauważyła, jak macham moją kartą przed szybą. Nacisnęła przycisk i drzwi się otworzyły. Schowałam identyfikator z powrotem. – Cześć, Megumi – powitałam ją, wchodząc do środka i chwaląc jej bluzkę w kolorze żurawiny. Dziewczyna była bardzo ładna, o oryginalnej mieszanej urodzie, z pewnością z kroplą azjatyckiej krwi. Miała błyszczące, gęste ciemne włosy, obcięte w stylu chanelowskim, krócej z tyłu, z przodu sięgające do podbródka, piwne oczy w kształcie migdałów emanujące ciepłem, a usta pełne i naturalnie zaróżowione. – Eva, cześć. Marka jeszcze nie ma, ale wiesz, gdzie jest twoje biurko, prawda? – Oczywiście. – Machnęłam jej i ruszyłam korytarzem na lewo od recepcji do samego końca, gdzie znów skręciłam w lewo. Dotarłam do biura zajmującego jedno wielkie pomieszczenie z wydzielonymi boksami, z których jeden był mój. Podeszłam do funkcjonalnego metalowego biurka, wrzuciłam torebkę oraz siatkę z płaskimi butami do dolnej szuflady, po czym włączyłam komputer. Przyniosłam ze sobą kilka drobiazgów, żeby nadać otaczającej mnie przestrzeni bardziej osobisty charakter. Wśród nich znajdował się oprawiony w ramkę zestaw trzech zdjęć – na pierwszym ja z Carym na plaży w Coronado, na drugim mama i Stanton na jachcie na Lazurowym Wybrzeżu, na trzecim tata w radiowozie podczas służby w City of Oceanside, w Kalifornii. Oprócz tego wyciągnęłam z torby barwną kompozycję szklanych kwiatów, prezent od Cary’ego z okazji pierwszego dnia w pracy. Postawiłam je obok ramki ze zdjęciami i odchyliłam się, żeby ocenić efekt. – Dzień dobry, Evo. Podniosłam się z krzesła i stanęłam na wprost mojego szefa. – Dzień dobry, panie Garrity. – Proszę, mów do mnie Mark. Zapraszam do gabinetu.

Podążyłam za nim korytarzem, myśląc sobie po raz kolejny, że ze swoją lśniącą ciemną skórą, starannie przyciętą bródką i śmiejącymi się piwnymi oczami mój szef był miłym dla oka mężczyzną. Miał kwadratową szczękę i uroczo szelmowski uśmiech. Wysportowany i trzymający się prosto, kroczył z dyskretną pewnością siebie, budzącą zaufanie i szacunek. Wskazał na jedno z siedzisk przed szklano-metalowym biurkiem i poczekał, aż usiądę, zanim usadowił się w swoim bajeranckim fotelu. Na tle nieba pociętego drapaczami chmur Mark wyglądał na zrealizowanego i wszechmogącego. W rzeczywistości był tylko junior account managerem[2], a jego gabinet to była nędzna garderoba w porównaniu z tymi, które zajmowali dyrektorzy i kierownicy, ale widok i tak robił wrażenie. Teraz pochylił się do przodu i uśmiechnął. – Zadomowiłaś się już w nowym mieszkaniu? Zaskoczył mnie tym pytaniem i było mi bardzo miło, że pamiętał. Poznałam go podczas drugiego etapu rekrutacji i od razu polubiłam. – W zasadzie tak – odparłam. – Wciąż jeszcze kilka pudeł poniewiera się tu i tam. – Przeprowadziłaś się z San Diego, prawda? Miłe miasto, ale bardzo różne od Nowego Jorku. Tęsknisz za palmami? – Tęsknię za suchym klimatem. Wciąż nie mogę się przyzwyczaić do tutejszego wilgotnego powietrza. – Poczekaj, aż lato walnie z pełną siłą. – Uśmiechnął się. – A więc... to twój pierwszy dzień w pracy i jesteś moją pierwszą asystentką, więc będziemy musieli wszystko sobie ułożyć z biegiem czasu. Nie byłem dotąd przyzwyczajony do przekazywania obowiązków, ale mam nadzieję, że szybko wejdzie mi to w krew. Od razu poczułam się swobodniej. – Z wielką chęcią przejmę te obowiązki. – Współpraca z tobą jest dla mnie dużym krokiem naprzód, Evo. Mam nadzieję, że będzie ci się tutaj podobało. Pijesz kawę? – To podstawa mojej codziennej diety. – Ach, asystentka o podobnych upodobaniach! – Uśmiechnął się jeszcze szerzej. – Nie będę cię prosił o podawanie kawy, ale przydałaby mi się twoja pomoc, żeby rozgryźć, jak działają te nowe ekspresy, które ustawili w kafeterii. Uśmiechnęłam się. – Nie ma sprawy. – Szkoda, że w tej chwili nie mam dla ciebie nic innego do roboty. – Potarł się po karku z zakłopotaną miną. – Ale może pokażę ci kontrakty reklamowe, nad którymi obecnie pracuję, i razem coś z tym zrobimy?

Niewiele pamiętam z reszty dnia, wszystko działo się tak szybko. Mark skontaktował się z dwoma klientami, po czym odbył długie spotkanie z zespołem kreatywnym pracującym nad pomysłami wypromowania szkoły biznesu. Z zafascynowaniem obserwowałam z bliska, jak różne działy przekazują sobie pałeczkę, by poprowadzić kampanię od początku do końca. Chciałam nawet zostać trochę dłużej, by lepiej zaznajomić się z rozkładem biura, ale mój telefon zadzwonił pięć minut przed piątą. – Biuro Marka Garrity’ego. Eva Tramell przy telefonie. – Rusz łaskawie swój tyłek do domu, żebyśmy mogli pójść na tego drinka, którego obiecałaś mi wczoraj. Udawana powaga w głosie Cary’ego wywołała uśmiech na mojej twarzy. – Dobra, dobra, już. Wyłączyłam komputer i uporządkowałam biurko. Gdy dotarłam do wind, wyciągnęłam komórkę, by wysłać Cary’emu wiadomość: „jestem w drodze”. Dzwonek poinformował mnie, która winda zatrzyma się na moim piętrze. Podeszłam więc tam i ponownie skupiłam się na telefonie, by wysłać wiadomość. Kiedy drzwi windy się otworzyły, ze wzrokiem wciąż wbitym w ekran komórki zrobiłam krok do przodu. Rozkojarzona podniosłam głowę i... mój wzrok spotkał się ze szmaragdami jego oczu. Wstrzymałam oddech. Jedynym pasażerem w windzie był bóg seksu.

[1] Gra słów – crossfire (ang.) oznacza „ogień krzyżowy”; to kombinacja słów cross – „krzyż” oraz fire – „ogień”, Cross zaś to również nazwisko głównego bohatera (przyp. tłum.). [2] Junior Account Manager – młodszy specjalista odpowiedzialny za kontakt z klientem w agencji reklamowej (przyp. tłum.).

2

Świadomy ascetyzm barw jego stroju, surowość srebrnego krawata i chłód śnieżnobiałej koszuli podkreślały niezwykły szmaragdowy kolor jego oczu. Moja reakcja na widok tajemniczego nieznajomego stojącego ze swobodnie odpiętą marynarką i rękami włożonymi nonszalancko do kieszeni była niczym uderzenie w niewidzialną ścianę, która niespodziewanie wyrosła przede mną. Stanęłam jak wryta, nie mogąc oderwać oczu od mężczyzny, który wydawał się jeszcze bardziej olśniewający, niż pamiętałam. Nigdy nie widziałam tak kruczoczarnych włosów. Były lśniące i nieco długie, niemal do kołnierzyka jego koszuli. Ta seksowna fryzura uzupełniała wizerunek prężnego biznesmena nutką zmysłowości niegrzecznego chłopca, jak cierpka wisienka na słodkim torcie. Jak zwykła mówić moja matka, tylko awanturnicy i bandyci mieli takie włosy. Zacisnęłam dłonie, by powstrzymać nieprzepartą ochotę dotknięcia ich, sprawdzenia, czy były w dotyku tak jedwabiste, jak się zdawało. Drzwi zaczęły się zamykać. Zrobił energiczny krok do przodu i nacisnął przycisk, by przytrzymać je otwarte. – Zmieścimy się tu oboje, Evo. Dźwięk tego zmysłowego, nieznoszącego sprzeciwu głosu wyrwał mnie z chwilowego oszołomienia. Skąd znał moje imię? Wtedy przypomniałam sobie, że we wczorajszym zamieszaniu w jego ręce wpadł mój identyfikator. W panice rozważałam, czy nie skłamać, że czekam na kogoś, i nie przepuścić tej windy, ale mój mózg w końcu zaczął pracować. Co się, do diabła, ze mną działo? Mężczyzna ewidentnie pracował w tym samym budynku. Nie mogłam robić uników za każdym razem, kiedy na niego wpadałam. I dlaczego w ogóle miałabym to robić? Jeśli będę spotykać go częściej, w końcu nauczę się patrzeć na niego bez emocji i uodpornię się na erotyzm, którym emanował. Z czasem nie będę na niego zwracała większej uwagi niż na meble w lobby. Ha! To wcale nie było takie proste. Wkroczyłam do windy. – Dziękuję – wymamrotałam. Puścił przycisk i wszedł za mną. Drzwi się zamknęły i ruszyliśmy w dół.

Momentalnie pożałowałam, że zdecydowałam się wsiąść razem z nim. Od bliskości jego ciała mrowiła mnie skóra. Miałam wrażenie, że jego siła rozsadza niewielką przestrzeń klatki, w której byliśmy zamknięci. Emanował niemal namacalną energią i takim seksualnym magnetyzmem, że poczułam, jak miękną mi nogi. Mój oddech stał się tak samo nierówny, jak uderzenia serca. Znowu poczułam to niewytłumaczalne przyciąganie, jakby promieniował niemym żądaniem, na które instynktownie odpowiadałam. – Dobrze się pani bawi pierwszego dnia? – zapytał, wprawiając mnie w osłupienie. Jego głos był dźwięczny, opływał mnie uwodzicielskim rytmem. Skąd, do diabła, wiedział, że to mój pierwszy dzień w pracy? – Na razie tak – odpowiedziałam gładko. – A pan? Czułam, jak jego wzrok prześlizguje się po moim profilu, ale siłą woli starałam się nie odrywać oczu od aluminiowych drzwi windy. Serce galopowało mi w piersi, w brzuchu trzepotały motyle. Miałam mętlik w głowie. – No cóż, nie był to wprawdzie mój pierwszy dzień – odpowiedział z rozbawieniem w głosie – ale był całkiem udany. I z każdą chwilą staje się lepszy. Skinęłam głową i zmusiłam się do uśmiechu, nie mając pojęcia, o co mogło mu chodzić. Winda przystanęła na dwunastym piętrze, by zabrać trójkę rozprawiających z ożywieniem facetów. Przesunęłam się do tyłu, by zrobić im miejsce, jednocześnie próbując schować się w przeciwległym rogu z dala od Pana Mrocznego i Niebezpiecznego. Tyle że on podążył za mną. Nagle znalazłam się bliżej niego niż wcześniej. Gdy poprawiał perfekcyjnie zawiązany krawat, jego ramię otarło się o mnie. Wciągnęłam głęboko powietrze i udręczona starałam się ignorować jego towarzystwo, próbując skupić się na rozmowie tamtych. Mogłam się nie wysilać. Jego obecność była zbyt namacalna. Stał tuż obok. Cały perfekcyjny, zachwycający i pachnący bosko. Moje myśli pogalopowały niekontrolowane, trzepocząc wokół tego, jak twardy może być ten kawałek jego ciała w dole garnituru. Kiedy winda stanęła na parterze, niemal westchnęłam z ulgi. Czekałam niecierpliwie, aż zrobi się luźniej, i gdy tylko nadarzyła się okazja, ruszyłam do przodu. Wtedy poczułam, jak kładzie dłoń na moim krzyżu i idzie obok, sterując mną. Jego dotyk w tak wrażliwym miejscu wywołał dreszcz, który przepłynął przez całe moje ciało. Dotarliśmy do bramek i wtedy cofnął dłoń, pozostawiając poczucie dziwnej pustki. Zerknęłam na niego, starając się go rozszyfrować, ale chociaż patrzył wprost na mnie, jego twarz nie zdradzała żadnych emocji. – Eva! Widok Cary’ego, opierającego się swobodnie o marmurową kolumnę w lobby, położył

kres tym torturom. Mój przyjaciel miał na sobie dżinsy, eksponujące długie na milę nogi, oraz obszerny sweter w kolorze ciepłej zieleni, który podkreślał jego oczy. Bez trudu przyciągał uwagę mijających go ludzi. Zwolniłam, podchodząc do niego i bóg seksu wyminął nas, przeszedł przez obrotowe drzwi, po czym opadł płynnie na tylne siedzenie zaparkowanego przed budynkiem czarnego bentleya SUV-a, którego już widziałam tutaj poprzedniego dnia. Cary zagwizdał, podążając wzrokiem za limuzyną. – No, no. Sądząc po maślanych oczach, to musiał być facet, o którym mi wczoraj opowiadałaś, mam rację? – O tak, to był zdecydowanie on. – Pracujecie razem? – Cary chwycił mnie za rękę i pociągnął na ulicę przez boczne wyjście. – Nie. – Przystanęłam na chodniku wśród rzeki przechodniów, by zmienić buty, przytrzymując się jego ramienia. – Nie mam pojęcia, kim on jest, ale niepokoi mnie, że zapytał o wrażenia z pierwszego dnia w pracy, więc chyba powinnam zrobić małe dochodzenie. – No cóż... – Cary wyszczerzył zęby w uśmiechu, przytrzymując mnie za łokieć, gdy podskakiwałam niezdarnie na jednej nodze. – Nie wiem, jak ludzie mogą skupić się na pracy, gdy on jest w pobliżu. Aż mi przez chwilę mózg zaskwierczał. – Wydaje mi się, że to powszechna reakcja. – Wyprostowałam się. – Chodźmy. Potrzebuję drinka. *

Następnego ranka powitało mnie lekkie pulsowanie z tyłu głowy, jakby kpiące ze mnie za wypicie tego jednego kieliszka za dużo. Jadąc windą na dwudzieste piętro, nie wyrzucałam sobie kaca tak bardzo, jak powinnam. Do wyboru miałam bowiem danie sobie w gardło lub randkę z wibratorem, która skończyłaby się najpewniej dostarczonym przez baterię orgazmem wywołanym fantazjami z Panem Mrocznym i Niebezpiecznym w roli głównej. Nie żeby miał się w jakiś sposób dowiedzieć albo żeby w ogóle obchodziło go, że tak mnie rozpalał, ale ja to wiedziałam i nie zamierzałam poddawać się fantazjom o nim. Wrzuciłam swoje rzeczy do dolnej szuflady biurka i sprawdziwszy, że Marka jeszcze nie ma, wróciłam z kubkiem kawy do boksu, by nadrobić zaległości na ulubionych blogach reklamowo-biznesowych. – Eva! Aż podskoczyłam, gdy nagle pojawił się koło mnie z szerokim uśmiechem,

odznaczającym się śnieżną bielą na ciemnej twarzy. – Dzień dobry, Mark. – A żebyś wiedziała, że dobry. Chyba przynosisz mi szczęście. Chodź do mnie, proszę, i weź swój tablet. Możesz dzisiaj zostać dłużej? Podążyłam za nim, zarażając się jego entuzjazmem. – Pewnie. – Miałem nadzieję, że to powiesz. – Zanurzył się w swym fotelu. Usadowiłam się na tym samym krześle, które wybrałam wczoraj, i szybko otworzyłam program tekstowy. – A więc – zaczął – otrzymaliśmy zapytanie o ofertę od Kingsman Vodka i wyraźnie wymienili moje nazwisko. Pierwszy raz ktoś zasugerował, że chce pracować właśnie ze mną. – Gratulacje! – To miłe z twojej strony, ale zachowajmy pochwały do czasu, gdy faktycznie dostaniemy kontrakt. Kiedy już przedstawimy im naszą propozycję, i tak będziemy musieli brać udział w przetargu. Chcą spotkać się ze mną jutro wieczorem. – Łał. Czy to standardowa procedura? – Nie. Zwykle czekają, aż przygotujemy i złożymy ofertę, zanim zaaranżują spotkanie. Kingsman Vodka została niedawno przejęta przez Cross Industries, giganta sprawującego kontrolę na dziesiątkami zależnych firm. Jeśli nam się uda, możemy nieźle na tym zarobić. Oni dobrze o tym wiedzą, dlatego chcą, żebyśmy tańczyli, jak nam zagrają. Pierwszy etap to spotkanie ze mną. – Nad przygotowaniem oferty pracuje cały zespół, prawda? – Tak, prezentujemy pomysły jako grupa. Ale oni znają reguły gry. Wiedzą, że po tym, jak nasz dyrektor kreatywny roztoczy przed nimi piękną wizję kampanii, właściwą robotę będzie faktycznie wykonywał dla nich młodszy specjalista. Ktoś taki, jak ja. Chcą mnie po prostu wcześniej przetestować, zanim podejmą z nami współpracę. Poza tym muszę oddać im tę sprawiedliwość, że ich zapytanie o ofertę obfituje w informacje, co oszczędza mi mnóstwo pracy, jeśli chodzi o przygotowania. Naprawdę nie mogę zarzucić im, że ich wymagania są zbyt wygórowane. Są tylko skrupulatni. To standardowe postępowanie, gdy masz do czynienia z takimi rekinami jak Cross Industries. Przejechał nerwowo dłonią po krótkich, mocno skręconych włosach, zdradzając tym gestem presję, jaką czuł. – Co sądzisz o Kingsman Vodka? – Uhm... No cóż... Szczerze mówiąc, nigdy o nich nie słyszałam. Mark opadł na oparcie fotela i się zaśmiał.

– Dzięki Bogu. Już myślałem, że jestem jedyny. No cóż, dobrą stroną jest to, że nie mają złej prasy, z którą trzeba by walczyć. Brak informacji to czasami najlepsza informacja. – Więc w czym mam ci pomóc? Oprócz zdobycia informacji na temat rynku wódki i gotowości, by zostać po godzinach? Myślał przez chwilę, zagryzając wargi. – Dobrze, zanotuj następujące rzeczy... Pracowaliśmy nieprzerwanie, odpuszczając sobie lunch, i siedzieliśmy nad projektem jeszcze długo po tym, jak budynek opustoszał, analizując wstępne dane przygotowane przez dział strategii. Było kilka minut po siódmej, gdy ze skupienia wyrwał mnie dźwięk telefonu Marka, który zakłócił ciszę uśpionego biura. Nie przerywając pracy, Mark włączył funkcję głośnomówiącą. – Cześć, najdroższy. – Czy ty w ogóle nakarmiłeś to biedactwo? – odezwał się ciepły męski głos po drugiej stronie słuchawki. Mark zerknął na mnie przez szklaną ścianę biura ze zmieszaną miną. – Oj... zapomniałem. Szybko odwróciłam wzrok, przygryzając wargę, żeby powstrzymać chichot. Z telefonu wydobyło się wyraźne prychnięcie: – To dopiero jej drugi dzień, a ty każesz jej harować jak wół i do tego ją głodzisz. Zobaczysz, tylko czekać, aż zrezygnuje. – Cholera, masz rację. Steve, kochanie... – Przestań mi tu słodzić. Myślisz, że lubi chińszczyznę? Podniosłam kciuki do góry. Uśmiechnął się. – Myślę, że tak. – Dobrze. Będę u was za dwadzieścia minut. Daj znać ochronie, żeby mnie wpuścili. Niemal dokładnie dwadzieścia minut później prowadziłam Stevena Ellisona przez poczekalnię do naszej części biura. Był postawnym mężczyzną, miał na sobie ciemne dżinsy, zdarte robociarskie buty i starannie wyprasowaną rozpinaną koszulę. Rudowłosy, ze śmiejącymi się niebieskimi oczami, był równie przystojny jak jego partner, tyle że w zupełnie inny sposób. Rozsiedliśmy się całą trójką wokół biurka Marka. Wyłożyliśmy na papierowe tacki kurczaka kung pao i wołowinę z brokułami, dodaliśmy kleisty biały ryż i zaatakowaliśmy to pałeczkami. Dowiedziałam się, że Steven był przedsiębiorcą budowlanym. Wraz z Markiem stanowili parę od czasów college’u. Obserwując, jak odnoszą się do siebie, czułam podziw i lekkie ukłucie zazdrości. Ich związek wydawał się funkcjonować tak fantastycznie, że

spędzanie czasu w ich towarzystwie było prawdziwą przyjemnością. – Niech mnie diabli, dziewczyno! – Steven aż gwizdnął ze zdziwienia, gdy sięgałam po trzecią dokładkę. – Ty to możesz wtrząchnąć! Gdzie to się podziewa? Wzruszyłam ramionami. – Myślę, że na siłowni. Może to pomaga...? – Nie zwracaj na niego uwagi – powiedział Mark, szczerząc zęby. – Steven jest po prostu zazdrosny. Musi uważać na swoją dziewczęcą figurę. – Do diabła. – Steven wykrzywił się do partnera. – Może powinienem zabierać ją na lunch z załogą. Mógłbym załapać sporo kasy na zakładach z chłopakami, ile ona może zjeść. Uśmiechnęłam się. – Mogłoby być zabawnie. – Ha! Od razu wiedziałem, że jesteś ciut zakręcona. Widać to w twoim uśmiechu. Ze wzrokiem wbitym w jedzenie próbowałam odgonić od siebie wspomnienia, jak byłam popieprzona, kiedy przechodziłam swoją buntowniczą i samodestrukcyjną fazę. Mark przyszedł mi z pomocą, mówiąc: – Nie napastuj mojej asystentki. I co ty tak naprawdę wiesz o szalonych kobietach? – Wiem, że niektóre z nich lubią spędzać czas w towarzystwie gejów. Lubią nasz punkt widzenia. – Wyszczerzył zęby w uśmiechu. – Wiem również parę innych rzeczy, jeśli rozumiecie, co mam na myśli... Hej, nie bądźcie tacy zaszokowani. Chciałem tylko sprawdzić, czy ten seks hetero nie jest za bardzo przereklamowany. Najwyraźniej dla Marka była to nowość, ale sądząc z jego drgających warg, był na tyle pewien ich związku, że uznał całe to wyznanie za zabawne. – Ach tak? – I jak ci się podobało? – spytałam odważnie. Steven wzruszył ramionami. – Nie chcę mówić, że to jest przereklamowane, gdyż bez wątpienia nie jestem grupą docelową i moja ocena bazuje na ograniczonej próbce, ale z całą odpowiedzialnością mogę stwierdzić, że nie jest mi to potrzebne do szczęścia. Uznałam to za dosyć wymowne, że Steven relacjonował swoją historyjkę, używając języka marketingowego, którym operował w pracy Mark. Było jasne, że wymieniali się doświadczeniami z pracy, mimo że ich dziedziny dzieliły lata świetlne. – Biorąc pod uwagę twoją obecną sytuację życiową – powiedział z udawaną powagą Mark, chwytając pałeczkami łodyżkę brokułu – to chyba dobrze dla ciebie. Gdy skończyliśmy jeść, zrobiła się ósma i do biura wkroczyła ekipa sprzątająca. Mark nalegał, by zamówić mi taksówkę.

– Czy chcesz, żebym przyszła jutro wcześniej? – zapytałam. Steven szturchnął Marka znacząco. – Ty naprawdę musiałeś zrobić coś dobrego w poprzednim życiu, że zostałeś wynagrodzony taką asystentką. – Wydaje mi się, że zasłużyłem na nią, wytrzymując z tobą w obecnym – odgryzł się Mark. – O co ci chodzi! – zaprotestował Steven. – Przecież zrobiłeś ze mnie prawdziwego pantofla. Opuszczam nawet deskę klozetową. Mark posłał w moją stronę udręczone spojrzenie, w którym kryły się pokłady czułości dla partnera. – Mam ci za to wręczyć medal? *

Wraz z Markiem harowaliśmy jak opętani, żeby przygotować jego spotkanie z zespołem z Kingsmana o szesnastej. Spędziliśmy roboczy lunch z ludźmi z działu kreacji, którzy mieli wziąć udział w przyszłej prezentacji podczas przetargu. Głowa mi pękała od natłoku informacji i pomysłów. Następnie przestudiowaliśmy materiały na temat obecności Kingsmana w sieci i na portalach społecznościowych. Około trzeciej trzydzieści zrobiłam się trochę nerwowa, wiedząc, że korki o tej porze potrafią dać w kość, ale Mark nie przestawał pracować, nawet gdy sygnalizowałam mu czas. Kwadrans przed czwartą wyskoczył ze swego biura z szerokim uśmiechem na ustach, zmagając się z marynarką. – Dołącz do mnie, Evo. Zamrugałam ze zdziwienia. – Naprawdę? – Hej, ciężko pracowałaś, pomagając mi w przygotowaniach. Nie jesteś ciekawa, jak pójdzie spotkanie? – Ależ oczywiście. – Zerwałam się na równe nogi. Wiedząc, że asystentka jest najlepszą wizytówką szefa, wygładziłam czarną ołówkową spódnicę i wyprostowałam mankiety mojej jedwabnej bluzki z długimi rękawami. Przypadkowym zrządzeniem losu jej szkarłatna barwa idealnie pasowała do krawata Marka. – Dziękuję. Kiedy wsiedliśmy do windy, ta ku mojemu zaskoczeniu ruszyła do góry zamiast w dół. Wjechaliśmy na ostatnie piętro i znaleźliśmy się w poczekalni, która była zdecydowanie bardziej przestronna i ozdobna niż ta na dwudziestym piętrze. Wiszące w koszach z paprocie i lilie wypełniały powietrze miłym zapachem. Na przydymionym szkle drzwi

wejściowych widniał napis Cross Industries, wygrawerowany boldem, typowo męskim krojem pisma. Wpuszczono nas do środka i poproszono, byśmy poczekali chwilę. Oboje grzecznie odmówiliśmy zaoferowanej nam wody i kawy. Po mniej więcej pięciu minutach zostaliśmy poprowadzeni do zamkniętego pokoju konferencyjnego. Gdy recepcjonistka chwytała za klamkę drzwi, Mark popatrzył na mnie z błyskiem w oku. – Gotowa? Odpowiedziałam uśmiechem. – Gotowa. Drzwi otworzyły się i Mark puścił mnie przodem. Wchodząc do sali, zadbałam o promienny uśmiech... który dosłownie zamarł mi na ustach na widok mężczyzny podnoszącego się z krzesła, by nas powitać. Stanęłam tak gwałtownie, że zatarasowałam drogę Markowi, który wpadł z impetem na moje plecy, i poleciałam do przodu. Pan Mroczny i Niebezpieczny złapał mnie w talii. Zachwiałam się na nogach i wpadłam prosto w jego ramiona. W jednej chwili wstrzymałam oddech, tym samym chyba wyłączając tryb zdrowego rozsądku. Mimo że dzieliły nas warstwy materiału, i tak czułam jego stalowe mięśnie pod mymi dłońmi, a jego twardy brzuch stykał się z moim. Gdy wciągnął gwałtownie powietrze, moje sutki stwardniały pod bluzką, pobudzone ruchem jego szerokiej klatki piersiowej. Och nie. Ktoś musiał rzucić na mnie klątwę. Niczym w kalejdoskopie przez moją głowę przewinęły się obrazy ilustrujące moje upokorzenia, uświadamiając mi tysiące sposobów, na które mogłam potknąć się, upaść, stracić równowagę, poślizgnąć się lub uderzyć w coś na oczach boga seksu w ciągu następnych dni, tygodni i miesięcy. – Witaj ponownie – mruknął swym wibrującym głosem, który obudził we mnie bolesną żądzę. – Jak zawsze to wielka przyjemność wpaść na ciebie. Zaczerwieniłam się ze wstydu i pożądania zarazem, niezdolna, aby się cofnąć, pomimo obecności dwóch innych osób w pomieszczeniu. Nie pomagało wcale, że jego uwaga skupiona była wyłącznie na mnie, a silne ciało wydawało się żądać i zniewalać mnie promieniującą od niego potężną energią. – Panie Cross – zaczął Mark zza moich pleców – przepraszamy za to gwałtowne wejście. – Niepotrzebnie. Na pewno wyryje się w mojej pamięci. Gdy Cross wypuścił mnie wreszcie z ramion, aż zachwiałam się na szpilkach. Po tak bliskim kontakcie z jego ciałem nogi miałam jak z waty. Znów otulała go czerń marynarki, którą uzupełniały stonowane szarości koszuli i krawata. Jak zwykle wyglądał

niewiarygodnie dobrze. Co czuje ktoś o tak bajecznym wyglądzie? Byłam pewna, że gdziekolwiek się pojawił, wywoływał sensację. Mark pomógł mi złapać równowagę, po czym puścił mnie ostrożnie. Wzrok Crossa śledził jego dłoń na moim łokciu, dopóki jej nie cofnął. – No dobrze. – Mark wziął się w garść. – To jest moja asystentka, Eva Tramell. – Spotkaliśmy się już wcześniej. – Cross podsunął mi krzesło obok swojego. – Zapraszam, Evo. Spojrzałam na Marka, licząc na jakąś wskazówkę, wciąż niezdolna wrócić do siebie po tym, jak tkwiłam przylepiona do tego seksualnego supergeneratora w garniturze od Fioravantiego. Cross pochylił się ku mnie i rozkazał cicho: – Siadaj, Evo. Mark skinął szybko głową, ale ja już opadałam na krzesło na komendę Crossa; moje ciało podporządkowało mu się instynktownie, zanim umysł zdążył zgłosić obiekcje. Starałam się usiedzieć spokojnie w miejscu, gdy przez następną godzinę Mark zwijał się w ogniu pytań Crossa i dwóch atrakcyjnych brunetów w eleganckich garniturach, dyrektorów Kingsmana. Ten w malinowym szczególnie gorliwie zabiegał o uwagę Crossa, podczas gdy ten w kremowym skupiał się wyłącznie na moim szefie. Cała trójka wydawała się pod wrażeniem elokwencji i siły przekonywania Marka, gdy prezentował, w jaki sposób dzięki jego efektywnemu podejściu do klienta współpraca z naszą agencją reklamową może przerodzić się w wymierną wartość dla marki klienta. Podziwiałam Marka za to, że zachowywał spokój, znajdując się pod tak dużą presją wywieraną przez Crossa, który w naturalny sposób zdominował spotkanie. – Dobra robota, panie Garrity. – Cross pochwalił Marka oszczędnie, kiedy podsumowywali spotkanie. – Z przyjemnością przyjrzę się waszej ofercie w odpowiednim czasie. A co ciebie by skłoniło do spróbowania wódki Kingsmana, Evo? Zamrugałam zaskoczona. – Słucham? Patrzył na mnie tym swoim intensywnym, świdrującym spojrzeniem. Odnosiłam wrażenie, jakby nie widział nikogo poza mną, jakby koncentrował się wyłącznie na mnie, co tylko utwierdziło mnie w podziwie wobec Marka, który musiał wytrzymać nacisk tego spojrzenia przez godzinę. Cross obrócił swój fotel równolegle do długości stołu, odwracając się ku mnie całym ciałem. Jego prawa dłoń spoczywała na blacie, długie eleganckie palce wybijały rytm, przesuwając się po gładkiej drewnianej powierzchni. Zerknęłam mimowolnie na jego

nadgarstek wyłaniający się z mankietu koszuli i z jakiegoś szalonego powodu widok tego niewielkiego skrawka złocistej skóry pokrytej delikatnym meszkiem ciemnych włosów sprawił, że moja łechtaczka zaczęła pulsować w oczekiwaniu pieszczot. On był po prostu taki... samczy. – Która z koncepcji zaproponowanych przez Marka podoba ci się najbardziej? – ponowił pytanie. – Myślę, że wszystkie są znakomite. Jego twarz pozbawiona była wszelkich emocji, gdy oznajmił: – Pozbędę się wszystkich z sali, żeby poznać twoją szczerą opinię, jeśli krępujesz się mówić przy nich. Moje palce wbiły się kurczowo w podłokietniki fotela. – Właśnie wyraziłam szczerą opinię, panie Cross, ale jeśli już musi pan wiedzieć, wydaje mi się, że seksowny luksus po przystępnej cenie trafi do najszerszej grupy odbiorców. Niestety brak mi... – Zgadzam się. – Cross wstał i zapiął marynarkę. – No to ma pan wskazówkę, w jakim kierunku podążać, panie Garrity. Wrócimy do tego w przyszłym tygodniu. Przysiadłam na chwilę, oszołomiona zawrotnym tempem wydarzeń. Następnie zerknęłam na Marka, który zdawał się oscylować między pełną zaskoczenia radością a konsternacją. Podniosłam się i ruszyłam w kierunku drzwi. Byłam do bólu świadoma obecności Crossa idącego obok mnie. Sposób, w jaki się poruszał, ta zwierzęca zwinność i arogancka powściągliwość, działał jak afrodyzjak. Wyobrażałam sobie, że musiał być świetny w łóżku, drapieżny niczym zwierzę, biorący, co chciał, w sposób, który sprawiał, że kobieta szalała, pragnąc dać mu jeszcze więcej. Cross szedł przy mnie przez całą drogę do windy. Wymienił z Markiem kilka uwag, chyba na temat sportu, ale zbyt rozpraszała mnie jego obecność, bym mogła skupić się na konwencjonalnej wymianie zdań. Gdy winda przyjechała, odetchnęłam z ulgą i pospieszyłam za Markiem. – Zaczekaj, Evo – powiedział gładko Cross, przytrzymując mnie za łokieć. – Za chwilę będzie z powrotem – rzucił zaskoczonemu Markowi, zanim drzwi windy zamknęły się mojemu szefowi przed nosem. Cross nie odezwał się słowem, dopóki winda nie znalazła się na dole i nie przywołał jej z powrotem, po czym zapytał: – Sypiasz z kimś? Zadał to pytanie tak swobodnym tonem, że nie od razu dotarło do mnie, co powiedział. Wzięłam głęboki oddech.

– A dlaczego to pana tak interesuje? Obrzucił mnie uważnym spojrzeniem i dostrzegłam w jego oczach to samo, co podczas naszego pierwszego spotkania – ogromną siłę i chłodną kontrolę. Obie sprawiły, że mimowolnie zrobiłam krok do tyłu. Znowu. Przynajmniej tym razem nie upadłam. Najwidoczniej robiłam postępy. – Ponieważ mam ochotę cię przelecieć, Evo. Chcę wiedzieć o wszystkim, co może stanąć mi na drodze. Poczułam gwałtowny skurcz między udami, tak że musiałam przytrzymać się ściany, by zachować równowagę. Chciał mi pomóc, ale podniosłam ostrzegawczo dłoń, by zachował dystans. – A wziął pan pod uwagę, że pańska oferta może mnie w ogóle nie interesować, panie Cross? Na jego ustach pojawił się cień uśmiechu, przez co stał się jeszcze bardziej przystojny. Dobry Boże... Moje ciało było w stanie takiego napięcia, że aż podskoczyłam na dźwięk dzwonka, który zasygnalizował przybycie windy. Nigdy w życiu nie byłam tak podniecona, tak rozpalona, tak obsesyjnie zafascynowana drugą osobą. I nigdy w życiu nie zostałam potraktowana w równie arogancki sposób przez obiekt mojego pożądania. Wkroczyłam do windy i odwróciłam się w jego stronę. Uśmiechnął się. – Do następnego razu, Evo. Kiedy drzwi się zamknęły, oparłam się bezwładnie na mosiężnej barierce, próbując odzyskać równowagę. Ledwo doszłam do siebie, gdy drzwi windy się otworzyły i ujrzałam Marka, drepczącego nerwowo w poczekalni na naszym piętrze. – Jezu, Eva – wymamrotał, stając gwałtownie w miejscu na mój widok. – Co to miało, do diabła, znaczyć? – Nie mam zielonego pojęcia – pospiesznie wypuściłam powietrze, w duchu żałując, że nie mogę natychmiast zwierzyć się komuś z tej niepokojącej, zuchwałej propozycji Crossa, zdawałam sobie jednak sprawę, że mój szef nie byłby najtrafniejszym wyborem. – A zresztą jakie to ma znaczenie? Przynajmniej wiesz, że jest gotów dać ci ten kontrakt. Promienny uśmiech przegonił strapiony grymas z jego twarzy. – Mam taką cichą nadzieję. – Jak mawia mój współlokator, powinieneś to uczcić. Mam zarezerwować stolik dla ciebie i Stevena na wieczór? – Czemu nie? Pure Food and Wine na siódmą, jeśli mogliby nas gdzieś wcisnąć. Jeśli nie, zaskocz nas. Po powrocie Marka do pokoju oblegli go członkowie zarządu, żądni szczegółów

spotkania z Crossem – Michael Waters, główny dyrektor zarządzający i prezes, a także Christine Field i Walter Leaman, przewodnicząca i wiceprzewodniczący rady nadzorczej. Wyminęłam chyłkiem całą czwórkę i wślizgnęłam się do mojego boksu. Zadzwoniłam do Pure Food and Wine, błagając o stolik dla dwóch osób. Po kilku minutach negocjacji, lamentów i próśb menedżer sali w końcu zmiękł. Zostawiłam wiadomość na skrzynce głosowej Marka: – To z całą pewnością twój szczęśliwy dzień. Stolik zarezerwowany na siódmą. Baw się dobrze! Następnie odbiłam kartę zegarową, z niecierpliwością oczekując powrotu do domu. *

– Powiedział coś takiego?! – Cary siedział na drugim końcu naszej ogromnej kanapy i kręcił głową z niedowierzaniem. – Właśnie, dasz wiarę? – Z przyjemnością pociągnęłam kolejny łyk wina, rześkiego i dobrze schłodzonego sauvignon blanc, które kupiłam w drodze do domu. – Moja reakcja była dokładnie taka sama. Ciągle nie jestem pewna, czy nie zmyśliłam sobie całej tej konwersacji, odurzona jego feromonami. – A więc? Podwinęłam nogi i wcisnęłam się w róg kanapy. – A więc co? – Wiesz, Evo. – Cary wziął netbooka ze stolika kawowego i umieścił go na skrzyżowanych nogach. – Zamierzasz na to pójść, czy jak? – Przecież w ogóle go nie znam. Nawet nie wiem, jak ma na imię, a on rzuca mi taką podkręconą piłkę. – On w jakiś sposób poznał twoje. – Zaczął stukać w klawiaturę. – A ta cała sprawa z reklamą wódki? Dlaczego tak zależało mu akurat na twoim szefie? Dłoń, którą bawiłam się rozpuszczonymi włosami, zastygła w powietrzu. – Mark jest niezwykle utalentowany. Jeśli Cross ma smykałkę do interesów, na pewno musiał o nim słyszeć i chciał go wypróbować. – Wygląda na to, że to Cross ma łeb do interesów. – Cary odwrócił netbooka w moją stronę i pokazał mi stronę główną Cross Industries, na której dumnie prezentowało się imponujące zdjęcie Crossfire. – To jego budynek, Eva. Własność Gideona Crossa. Niech to szlag. Zamknęłam oczy. Gideon Cross. Pomyślałam, że to imię doskonale do niego pasowało. Było seksowne i elegancko męskie, jak on sam. – Ma ludzi od tego, żeby zajmowali się marketingiem jego różnych firm.

Prawdopodobnie całe dziesiątki. – Przestań, Cary. – Jest seksowny, bogaty i chce zerżnąć cię na wylot. Zatem w czym problem? Spojrzałam na niego. – Byłoby dosyć niezręcznie ciągle wpadać na niego w biurze. Mam zamiar dłużej zagrzać miejsca w tej firmie. Naprawdę lubię moją pracę. Lubię Marka. Całkowicie wciągnął mnie w projekt i już tyle się od niego nauczyłam. – Pamiętasz, co doktor Travis mówił ci o skalkulowanym ryzyku. Jeśli psychiatra radzi ci, żebyś trochę się zabawiła, to musisz mu zaufać. Poradzisz sobie z tym. Ty i Cross jesteście dorośli – przekonywał Cary, po czym znów pochłonęło go internetowe śledztwo. – Łał. Wiesz, że facet przekroczy trzydziestkę dopiero za dwa lata? Pomyśl o jego sile żywotnej. – Pomyśl o jego chamstwie. Obraził mnie tym zachowaniem. Nienawidzę, gdy ktoś traktuje mnie jak chodzącą waginę. Cary przerwał poszukiwania i spojrzał na mnie współczująco. W jego oczach malowało się zrozumienie. – Przepraszam, mała. Jesteś taka silna, o wiele silniejsza ode mnie. Po prostu przestałem dostrzegać, że ty też taszczysz swój bagaż, jak ja. – Spoko, nie robię tego non stop. – Odwróciłam wzrok, gdyż nie chciałam rozmawiać o tym, przez co oboje przeszliśmy w przeszłości. – Nie chodzi o to, żeby zaraz obsypywał mnie kwiatami czy śpiewał serenady pod balkonem. Ale istnieją chyba subtelniejsze sposoby powiedzenia kobiecie, że chcesz zaciągnąć ją do łóżka. – Masz rację. To arogancki dupek. Możesz rozpalać go, aż się tak rozgrzeje, że spuchną mu jaja. Należy mu się. To mnie rozśmieszyło. Cary zawsze potrafił mnie rozbawić. – Nie wydaje mi się, żeby temu facetowi kiedykolwiek zdążyły spuchnąć jaja, ale to całkiem zabawny obrazek. Cary zatrzasnął netbooka energicznym ruchem. – To co robimy dziś wieczorem? – Myślałam o tym, żeby sprawdzić tę szkołę krav magi na Brooklynie. – Po tym, jak spotkałam Parkera Smitha podczas treningu w Equinoksie, zebrałam trochę informacji na temat tej sztuki walki. Po głębszym namyśle ten rodzaj surowego fizycznego wysiłku wydawał się idealnym sposobem, by zapomnieć o stresach i napięciach. Wiedziałam, że krav maga nie mogła wprawdzie równać się z demonicznym rżnięciem przez Gideona Crossa, ale podejrzewałam, że było to zajęcie o wiele bezpieczniejsze dla mojego zdrowia.

3

– Nie ma szans, żeby twoja mama i Stanton pozwolili ci włóczyć się tutaj wieczorami, kiedy tylko będziesz miała ochotę – powiedział Cary, otulając się szczelnie stylową dżinsową kurteczką, jakby temperatura była znacznie niższa niż w rzeczywistości. Na potrzeby swojej szkoły Parker Smith przystosował dawny magazyn mieszczący się w jednym z ceglanych gmachów w niegdyś przemysłowej dzielnicy Brooklynu, w której w ostatnich latach powoli można było zaobserwować pewne ożywienie. Patrząc z ulicy na masywną metalową bramę wjazdową, nie sposób było odgadnąć, co tak naprawdę kryje się wewnątrz budynku. Przestrzeń była imponująca. Siedzieliśmy wraz z Carym na aluminiowych ławkach na trybunie i przyglądaliśmy się kilku adeptom krav magi walczącym na matach na dole. – Auć! – Skrzywiłam się ze współczucia dla zawodnika płci męskiej, który zainkasował solidnego kopniaka prosto w genitalia. Nawet z ochraniaczem musiało zaboleć. – A w jaki sposób Stanton miałby się dowiedzieć, Cary? – Ponieważ wylądujesz w szpitalu? – Zerknął w moją stronę. – Poważnie. Krav maga to brutalny, w pełni kontaktowy sport. Treningi polegają przeważnie na sparingach, gdzie niemal wszystkie ciosy są dozwolone. Jeśli nawet nie zdradzą cię siniaki, twój ojczym i tak wszystko wywęszy. Znasz go. – To przez mamę, która zawsze musi mu wszystko wypaplać. Ale o tym akurat nie zamierzam jej nic mówić. – Dlaczego nie? – Nie zrozumie tego. Ubzdura sobie, że chcę nauczyć się samoobrony z powodu tego, co zaszło, uzna, że to jej wina, i będzie mi tym zatruwać życie. Nie uwierzy, że moją jedyną motywacją jest poprawa kondycji i rozładowanie stresów. Z podbródkiem opartym na dłoniach przyglądałam się, jak Parker Smith ćwiczy z jakąś kobietą. Był dobrym instruktorem, cierpliwym i skrupulatnym. Potrafił przekazywać wiedzę w bardzo przystępny sposób. Jego szkoła miała nieciekawe sąsiedztwo, ale pasujące do tego, czego uczył, uznałam. Nie można było znaleźć niczego bardziej realnego niż ten wielki opuszczony magazyn. – Ten cały Parker jest naprawdę seksowny – wyszeptał Cary. – I w seksowny sposób nosi obrączkę na palcu.

– Zauważyłem. Najlepsze towary zawsze znikają z rynku jako pierwsze. Kiedy trening dobiegł końca, Parker dołączył do nas. Jego ciemne oczy promieniały, a uśmiech miał jeszcze jaśniejszy. – Jak wrażenia, Evo? – Gdzie mogę się zapisać? Jego zmysłowy uśmiech sprawił, że Cary chwycił mnie za rękę i ścisnął, niemal zatrzymując krążenie krwi w dłoni. – Zapraszam tędy. *

Piątek zaczął się fantastycznie. Mark wciągnął mnie w proces pozyskiwania informacji do oferty przetargowej, a także opowiedział nieco więcej o Cross Industries i o Gideonie Crossie, podkreślając, że on i Gideon są w tym samym wieku. – Zawsze muszę to sobie przypominać – powiedział. – Łatwo zapomnieć, że jest tak młody, gdy siedzi naprzeciwko ciebie podczas negocjacji. – To prawda – zgodziłam się, skrycie zawiedziona, że nie zobaczę Crossa przez kolejne dwa dni. Powiedziałam sobie, że to nic ważnego, ale czułam rozczarowanie. Nie chciałam przyznać sama przed sobą, że podniecała mnie możliwość wpadnięcia na niego przypadkowo, dopóki ta możliwość nie została mi odebrana. Jego bliskość doprowadzała mnie do wrzenia. Nie mówiąc o tym, że tak cholernie fajnie było patrzeć na niego. Moje plany na weekend nie zapowiadały się nawet w połowie tak ekscytująco. Sporządzałam notatki w pokoju Marka, gdy usłyszałam dzwonek mojego biurowego telefonu. Przeprosiłam szefa i popędziłam do boksu, by odebrać. – Biuro Marka Garrity’ego... – Eva, kochanie, jak się miewasz? Opadłam na krzesło na dźwięk głosu ojczyma. Stanton zawsze brzmiał dla mnie jak arystokrata pieniądza – kulturalny, apodyktyczny i arogancki. – Richardzie, czy coś się stało? Z mamą wszystko w porządku? – Oczywiście, w jak najlepszym. Twoja matka jest cudowna, jak zawsze. Ton jego głosu stawał się łagodniejszy, gdy mówił o żonie, i byłam mu za to wdzięczna. W gruncie rzeczy dziękować mu mogłam za wiele rzeczy, chociaż czasami ciężko było mi znaleźć równowagę między wdzięcznością wobec ojczyma a lojalnością wobec taty. Zdawałam sobie sprawę, że kolosalna różnica w grubości ich portfeli była dla tego drugiego niezwykle krępująca. – To dobrze – odetchnęłam z ulgą. – Cieszę się. Otrzymaliście kartkę

z podziękowaniami za sukienkę i smoking Cary’ego? – Tak, ładnie z twojej strony, że pamiętałaś, ale wiesz przecież, że nie musisz nam dziękować za takie drobiazgi. Przepraszam cię na sekundę. – Odezwał się do kogoś z boku, prawdopodobnie do sekretarki, po czym wrócił do naszej rozmowy. – Eva, kochanie, chciałbym, żebyśmy zjedli razem lunch. Przyślę Clancy’ego, żeby cię odebrał. – Dzisiaj? Ale przecież zobaczymy się jutro wieczorem. Czy to nie może poczekać? – Nie, powinniśmy spotkać się dzisiaj. – Ale moja przerwa na lunch trwa tylko godzinę. Klepnięcie w ramię kazało mi się odwrócić. Ujrzałam Marka stojącego przy moim stanowisku pracy. – Weź dwie – szepnął. – Zasłużyłaś na nie. Westchnęłam i podziękowałam bezgłośnie. – Może być dwunasta, Richard? – Doskonale. Będę czekał niecierpliwie. Ja nie miałam zbyt wielu powodów, by cieszyć się na prywatną pogawędkę ze Stantonem, ale karnie wyszłam z biura tuż przed południem. Limuzyna już czekała, zaparkowana przy krawężniku. Przywitałam się z Clancym, kierowcą i ochroniarzem Stantona, który otworzył mi drzwi, a następnie usiadł za kółkiem i zawiózł mnie do centrum. Po dwudziestu minutach siedziałam przy stole konferencyjnym w biurze Stantona, patrząc na pięknie podany lunch dla dwóch osób. Stanton pojawił się wkrótce po moim przybyciu, dystyngowany i elegancki. Włosy miał zupełnie białe, a twarz naznaczoną zmarszczkami, ale wciąż bardzo atrakcyjną. Jego oczy o barwie spranego dżinsu spoglądały z błyskotliwą inteligencją. Był zadbany i atletycznie zbudowany, ponieważ zawsze znajdował w napiętym grafiku czas na ćwiczenie kondycji, nawet na długo zanim poślubił dużo młodszą żonę – moją mamę. Podniosłam się na jego widok, a on pocałował mnie w policzek. – Wyglądasz ślicznie, Evo. – Dziękuję. – Byłam podobna do mamy, również naturalnej blondynki. Szare oczy odziedziczyłam jednak po tacie. Stanton umyślnie wybrał miejsce u szczytu stołu, na tle okna, wykorzystując linię drapaczy chmur przecinających niebo niczym teatralny rekwizyt, aby dodać sobie powagi dzięki temu imponującemu widokowi. – Jedz – niemal rozkazał. Z jaką łatwością mężczyznom dzierżącym władzę przychodziło wydawanie poleceń. Takim pokroju Gideona Crossa. Czy Stanton również dążył do celu z podobną determinacją, co Gideon Cross, gdy był w jego wieku?

Chwyciłam widelec i zabrałam się do sałatki z kurczakiem, żurawiną, orzechami włoskimi i serem feta. Była pyszna, a ja umierałam z głodu. Cieszyłam się, że Stanton nie zaczął rozmowy od razu, żebym mogła nacieszyć się posiłkiem, ale egzekucja nie została odłożona na długo. – Eva, moja droga, chciałem porozmawiać o twoim zainteresowaniu krav magą. Zesztywniałam. – Słucham? Stanton wypił łyczek wody z lodem i odchylił się na oparcie fotela, a jego napięta szczęka była dla mnie znakiem ostrzegawczym, że nie spodoba mi się to, co zamierza powiedzieć. – Twoja matka była zupełnie wytrącona z równowagi ubiegłego wieczoru, gdy poszłaś do tej szkoły na Brooklynie. Zajęło mi trochę czasu, by uspokoić ją i zapewnić, że poczynię pewne kroki, żebyś zechciała rozwijać swoje zainteresowania w bezpieczniejszy sposób. Ona nie chciałaby... – Zaczekaj. – Odłożyłam ostrożnie widelec, nagle straciwszy apetyt. – W jaki sposób dowiedziała się, że tam poszłam? – Namierzała twoją komórkę. – Nie wierzę – parsknęłam, opadając bezwładnie na oparcie fotela. Beztroska, z jaką oznajmił tę nowinę, jakby to była najnormalniejsza rzecz na świecie, przyprawiła mnie o mdłości. Mój żołądek ścisnął się nagle, bardziej próbując zwrócić lunch niż go strawić. – To dlatego nalegała, żebym używała jednego z twoich firmowych telefonów. To nie miało nic wspólnego z tym, aby oszczędzić mi płacenia rachunków. – Oczywiście częściowo chodziło też o finanse. Ale również o to, żeby była spokojniejsza. – Spokojniejsza? Dzięki śledzeniu dorosłej córki? To jest chore, Richardzie. Chyba sam to dostrzegasz. Czy ona ciągle chodzi do doktora Petersena? Miał na tyle przyzwoitości, by okazać pewne skrępowanie. – Tak, oczywiście. – Czy zwierza mu się ze swoich poczynań? – Nie wiem – odpowiedział chłodno. – To jest prywatna sprawa Moniki. Ja się w to nie wtrącam. Jasne, że się nie wtrącał. On ją hołubił. Rozpieszczał. Zgadzał się na jej wszystkie zachcianki. I pozwolił na to, by jej obsesja na punkcie mojego bezpieczeństwa urosła do kolosalnych rozmiarów. – Ona musi o tym zapomnieć. Ja zapomniałam. – Byłaś bezbronnym dzieckiem, Evo. Dręczą ją wyrzuty sumienia, że nie zapewniła ci dostatecznej ochrony. Musimy przymknąć oko i dać jej trochę swobody.

– Swobody? Ona zachowuje się niczym psychopatyczny prześladowca! – Myśli kłębiły mi się w głowie. Jak mama mogła wedrzeć się w moją prywatność w tak niewybredny sposób? Dlaczego? Doprowadzała do szaleństwa siebie, próbując pociągnąć mnie za sobą. – To się musi skończyć. – Załatwimy to w prosty sposób. Już rozmawiałem z Clancym. Będzie cię odwoził, gdy tylko najdzie cię ochota na wycieczkę krajoznawczą po Brooklynie. Wszystko zostało już zorganizowane. Tak będzie dla ciebie wygodniej. – Nie próbuj wmawiać mi, że to wszystko dla mojego dobra. – Gardło miałam ściśnięte, a piekące oczy z trudem powstrzymywały łzy bezradności. Byłam wściekła, że wypowiadał się o Brooklynie, jakby to był kraj Trzeciego Świata. – Jestem dorosłą kobietą. Sama podejmuję decyzje. Mam do tego pieprzone prawo! – Nie mów do mnie tym tonem, Evo. Ja po prostu opiekuję się twoją matką. I tobą. Wstałam gwałtownie od stołu. – Spełniasz wszystkie jej zachcianki. W ten sposób podsycasz jej szaleństwo, a przy okazji doprowadzasz do szału mnie. Niedobrze mi się robi. – Usiądź. Powinnaś coś zjeść. Monica martwi się, że nie odżywiasz się dostatecznie zdrowo. – Ona martwi się o w s z y s t k o, Richardzie. I w tym właśnie tkwi problem. – Rzuciłam serwetkę na stół. – Muszę wracać do pracy. Odwróciłam się na pięcie i pognałam do drzwi, by wyjść najszybciej, jak to możliwe. Odebrałam torebkę od sekretarki Stantona i zostawiłam komórkę na jej biurku. Clancy czekał na mnie przy recepcji. Ruszył za mną, a ja miałam dość zdrowego rozsądku, by nie oponować, ponieważ Clancy przyjmował rozkazy tylko od Stantona. Gotując się ze złości na tylnym siedzeniu, pozwoliłam odwieźć się do pracy. Mogłam wyklinać i narzekać, ile się da, ale gdzieś w głębi serca wiedziałam, że nie jestem lepsza od Stantona, gdyż koniec końców i tak się poddam. Ulegnę i pozwolę jej postawić na swoim, gdyż bolało mnie serce na myśl, że coś mogłoby przysporzyć jej jeszcze więcej cierpień, niż doznała do tej pory. Była taka wrażliwa i kochała mnie do szaleństwa. Kiedy dotarliśmy do Crossfire, wciąż dręczyły mnie czarne myśli. Poczekałam, aż Clancy i jego limuzyna znikną w tłumie samochodów, i stojąc pośrodku zatłoczonej ulicy, rozglądałam się za miejscem, gdzie mogłabym kupić coś słodkiego na poprawę humoru, oraz za sklepem z komórkami, by zaopatrzyć się w nowy telefon. Skończyło się na tym, że nim wróciłam do pracy, zrobiłam sobie spacer wokół budynku i kupiłam kilka batoników w sklepie na rogu. Nie było mnie dokładnie godzinę, ale nie zamierzałam wykorzystywać dodatkowego czasu, który dał mi Mark. Chciałam skupić się na pracy, żeby zapomnieć o mojej popieprzonej rodzince.

Gdy tylko znalazłam się w pustej windzie, rozdarłam opakowanie i łapczywie wbiłam zęby w czekoladowy batonik. Istniało duże prawdopodobieństwo, że w tym tempie osiągnę narzucony sobie tygodniowy limit czekolady, zanim dotrę do dwudziestego piętra. Nagle winda zatrzymała się na czwartym. Z wdzięcznością przyjęłam ten niespodziewany przystanek, by przez kilka dodatkowych chwil cieszyć się ukojeniem, jakie odnajdowałam w smaku ciemnej czekolady i karmelu rozpływającym się na języku. Drzwi windy się rozsunęły, ukazując Gideona Crossa rozmawiającego z jakimiś dwoma facetami. Tradycyjnie na jego widok wstrzymałam oddech, co sprawiło, że ledwo już tlący się gniew wewnątrz mnie zapłonął z nową siłą. Dlaczego tak na mnie działał? Kiedy w końcu uodpornię się na emanujący z niego erotyzm? Podniósł wzrok i gdy mnie dostrzegł, koniuszki jego ust uniosły się powoli w leniwym uśmiechu. Cudownie. Ja i moje gówniane szczęście, nie ma co. Stałam się dla niego czymś w rodzaju wyzwania. W ułamku sekundy uśmiech zniknął, a jego miejsce zajął zniecierpliwiony grymas. – Dokończymy później – burknął do swoich towarzyszy, nie spuszczając ze mnie wzroku. Wkraczając do windy, powstrzymał ich gestem dłoni, by nie szli za nim. Obaj wytrzeszczyli oczy ze zdumienia, przenosząc wzrok to na mnie, to na Crossa. Postanowiłam wysiąść i złapać inną windę w przeświadczeniu, że tylko dzięki ucieczce zachowam zdrowe zmysły. Zrobiłam krok ku wyjściu. – Nie tak szybko, Evo. – Cross chwycił mnie za łokieć i wciągnął z powrotem do środka. Drzwi się zasunęły i winda ruszyła do góry. – Co pan wyprawia? – warknęłam. Po przeprawie ze Stantonem ostatnią rzeczą, jakiej potrzebowałam do szczęścia, był kolejny dominujący samiec, który próbował mną dyrygować. Cross złapał mnie za ramiona i wpił się w moją twarz tym swoim intensywnie szafirowym spojrzeniem. – Coś jest nie tak. Co cię dręczy? Poczułam, jak między naszymi naelektryzowanymi ciałami znowu przebiegają niewidzialne iskry, jak wytwarza się między nami ta znajoma energia, podsycana jeszcze przez mój gniew. – Pan. Musnął kciukami moje ramiona, po czym mnie puścił. Następnie wyciągnął z kieszeni pojedynczy klucz i włożył go do gniazdka w tablicy z numerami pięter. Wszystkie

numerki zgasły oprócz tego symbolizującego ostatnie piętro. Kolejny raz ubrany był w czerń, przełamaną tym razem wąskimi szarymi prążkami. Widok jego sylwetki z tyłu przyjęłam niczym objawienie. Ramiona miał atrakcyjnie szerokie, lecz nie przesadnie rozrośnięte, jak u niektórych mężczyzn. W perfekcyjny sposób podkreślały jego wąską talię i długie nogi. Jedwabiste kosmyki włosów opadały kusząco na kołnierzyk, budząc we mnie pragnienie, by chwycić je i przyciągnąć. Z całej siły. Nieważne jak wściekła i podminowana, wciąż go pragnęłam. Chciałam podgrzać atmosferę, nawet poprzez kłótnię. – Nie jestem w nastroju na pańskie gierki, panie Cross. Wpatrywał się w stylizowaną na zabytkową wskazówkę nad drzwiami, odmierzającą mijane piętra. – Mogę wprawić cię w odpowiedni nastrój. – Nie mam na to ochoty. Cross odwrócił głowę i rzucił mi spojrzenie przez ramię. Jego koszula i krawat miały tę samą niesamowitą błękitną barwę, co szafiry jego oczu. Efekt był piorunujący. – Żadnych kłamstw, Evo. Nigdy. – To nie kłamstwo. Może i w jakiś sposób fascynuje mnie pan, ale co z tego? Pewnie tak odbiera pana większość kobiet. – Zawinęłam w papierek resztki batonika i wcisnęłam do reklamówki, a tę do torebki. Nie potrzebowałam innych doznań zmysłowych, gdy dzieliłam przestrzeń z Gideonem Crossem. – Po prostu nie mam ochoty ulegać tej fascynacji. Obrócił się leniwie i stanął ze mną twarzą w twarz, z cieniem uśmiechu igrającym na grzesznych ustach. Jego spokój i beztroska rozjątrzyły mnie jeszcze bardziej. – Fascynacja to zbyt banalne słowo na określenie... – wskazał dłonią na przestrzeń pomiędzy nami – tego. – Może wyda się to panu szalone, ale muszę najpierw p o l u b i ć drugą osobę, zanim zerwiemy z siebie ubrania i wylądujemy w łóżku. – Nie szalone – odparł – ale ja nie mam czasu ani skłonności, żeby umawiać się na randki. – W takim razie jest nas dwoje. Cieszę się, że to sobie wyjaśniliśmy. Podszedł bliżej, unosząc dłoń ku mojej twarzy. Zmusiłam się, aby nie drgnąć. Nie chciałam dawać mu satysfakcji, że może mnie zastraszyć. Musnął kciukiem kącik moich ust, po czym podniósł do warg. Polizał opuszek palca i wymruczał: – Czekolada i ty. Przepyszne. Przez moje ciało przeszedł dreszcz, a kiedy wyobraziłam sobie, że zlizuję rozlewającą się czekoladę z jego zabójczo seksownego ciała, poczułam słodki skurcz w dole brzucha. Jego

spojrzenie nabrało niepokojącego wyrazu, a tembr głosu stał się niższy i bardziej zmysłowy. – Nie mam romantyzmu w repertuarze, Evo. Znam za to tysiące sposobów, żeby doprowadzić cię do orgazmu. Pozwól mi na to. Winda zwolniła, wreszcie stanęła. Wyciągnął klucz z gniazdka i drzwi się otworzyły. Wycofałam się w róg windy i odtrąciłam go machnięciem nadgarstka. – Naprawdę nie mam na to ochoty. – Przedyskutujemy to jeszcze. – Cross złapał mnie za łokieć i delikatnie, acz stanowczo wyprowadził na zewnątrz. Przystałam na tę grę, ponieważ podniecał mnie ten ładunek energii, jaki czułam, będąc blisko niego, i ponieważ byłam ciekawa, na co go stać, gdy dostanie więcej niż pięć minut mojego czasu. Odblokowano przed nim drzwi tak szybko, że nawet nie musiał zwalniać kroku. Ładna rudowłosa recepcjonistka poderwała się momentalnie z miejsca z zamiarem przekazania mu jakichś informacji, ale tylko pokręcił głową ze zniecierpliwieniem. Słowa zamarły jej na wargach i zamknęła usta, nie wydawszy żadnego dźwięku, a gdy mijaliśmy jej biurko w energicznym tempie, przypatrywała mi się szeroko otwartymi oczami. Droga do biura Crossa szczęśliwie nie trwała długo. Jego asystent wstał na widok szefa, ale nie odezwał się słowem, widząc, że ten ma towarzystwo. – Nie łącz mnie z nikim, Scott – rzucił jego pan, wprowadzając mnie do biura przez podwójne szklane drzwi. Pomimo mojej irytacji wciąż byłam pod wrażeniem przestronnego centrum dowodzenia Gideona Crossa. Okna sięgające od podłogi do sufitu wychodziły na dwie strony miasta, a od reszty piętra oddzielała biuro kolejna szklana bariera. Na jedynej masywnej ścianie naprzeciwko imponującego biurka wisiało kilka płaskich ekranów, z których płynęły wiadomości z całego świata. Powierzchnia biura była tak ogromna, że wygospodarowano na niej trzy odrębne strefy przeznaczone do różnego typu spotkań, z kanapami, fotelami lub stołami konferencyjnymi, każda z nich większa od biura Marka. Znajdował się tu również bar z kryształowymi karafkami, wysadzanymi szlachetnymi kamieniami, które były jedynymi plamkami koloru w tej czarno-szaro-białej palecie. Cross nacisnął przycisk, którym zamknął drzwi, a po chwili kolejny, co sprawiło, że krystalicznie przezroczyste szkło pokryło się szronem, skutecznie osłaniając nas przed ciekawskimi spojrzeniami podwładnych. Szafirowa osłona na zewnętrznych oknach, mieniąca się refleksami światła, zapewniła nam całkowitą prywatność. Cross zdjął marynarkę i powiesił ją na chromowanym wieszaku. Następnie powrócił do miejsca, w którym stałam, onieśmielona, tuż za drzwiami.

– Napijesz się czegoś, Evo? – Nie, dziękuję. – Niech to diabli. W kamizelce był jeszcze bardziej ponętny. Miałam okazję dokładniej przyjrzeć się, jak wysportowane było jego ciało. Jak silne były jego ramiona. Jak cudownie poruszały się jego bicepsy i pośladki. Wskazał na czarną skórzaną kanapę. – Siadaj. – Muszę wracać do pracy. – A ja mam spotkanie o drugiej. Im szybciej dojdziemy do porozumienia, tym szybciej wrócimy do naszych spraw. A teraz siadaj. – Niby w jakiej sprawie mamy dojść do porozumienia? Wzdychając, wziął mnie na ręce jak pannę młodą i zaniósł w kierunku sofy. Posadził mnie tam, po czym usiadł koło mnie. – W sprawie twojego oporu. Najwyższy czas, aby przedyskutować, co musi się zdarzyć, żebyś mi w końcu uległa. – Cud. – Odsunęłam się od niego, zwiększając dystans. Obciągnęłam brzegi szmaragdowej spódnicy, żałując, że nie włożyłam spodni. – Uważam pańskie zachowanie za ordynarne i obraźliwe. I diabelnie podniecające, ale tego nigdy bym nie powiedziała głośno. Spojrzał na mnie, mrużąc oczy. – Jestem może nieco bezpośredni, ale szczery. Nie wyglądasz mi na kobietę, która wolałaby tanie pochlebstwa i bujdy zamiast prawdy. – Wolałabym, by postrzegano mnie jak kogoś, kto ma więcej do zaoferowania niż dmuchana lala. Brwi Crossa się uniosły. – No cóż. – Czy to już wszystko? – powiedziałam, wstając. Oplatając palce wokół mojego nadgarstka, pociągnął mnie z powrotem w dół. – Bynajmniej. Ustaliliśmy dopiero tematy do negocjacji. A więc czujemy do siebie silny pociąg seksualny i żadne z nas nie ma czasu na randki. Czego zatem dokładnie oczekujesz? Uwiedzenia, Evo? Chcesz być uwodzona? Byłam zarówno zbulwersowana, jak i zafascynowana tą rozmową. I tak, kusiło mnie. Musiałoby być ze mną coś grubo nie w porządku, żeby nie kusiło mnie, gdy tak wspaniały, pełen temperamentu samiec był gotów mnie rozpalić i posunąć. Konsternacja jednak zwyciężyła. – Myśl o seksie zaplanowanym niczym transakcja biznesowa wydaje mi się odrażająca. – Jasne wyznaczenie zasad na początku pozwala na uniknięcie wygórowanych

oczekiwań czy rozczarowania przy rozstaniu. – Czy pan sobie żartuje? – żachnęłam się. – Niech pan siebie posłucha. Dlaczego w ogóle nazywać to seksem? Dlaczego nie być bardziej dosłownym i nie nazwać tego emisją nasienia do wyselekcjonowanej waginy? Odchylił głowę do tyłu i zaniósł się śmiechem. Głęboki gardłowy dźwięk spłynął na mnie niczym strumień gorącej wody. Osiągnęłam stan, w którym odczuwałam niemal fizyczny ból na myśl o jego bliskości. To, że potrafił tak zwyczajnie odczuwać radość, uczyniło tego boga seksu bardziej ludzkim. Człowiekiem z krwi i kości. Prawdziwym. Skoczyłam na nogi i odsunęłam się, by nie mógł mnie dosięgnąć. – Przygodny seks nie musi koniecznie zawierać w pakiecie wina i róż, ale, na miłość boską, jakikolwiek by był, musi mieć charakter osobisty. Nawet przyjacielski. A przynajmniej kochankowie powinni czuć do siebie szacunek. Gdy wstał, jego dobry humor gdzieś się ulotnił. – W moich prywatnych relacjach nie ma miejsca na sprzeczne sygnały. Chcesz, żebym zatarł te granice. Nie widzę powodu, dla którego warto byłoby to zrobić. – Nikt nie każe panu nic robić, gówno mnie to obchodzi. Byle pozwolił mi pan w końcu wrócić do pracy. – Podeszłam zdecydowanym krokiem do drzwi i szarpnęłam za klamkę, ale ani drgnęły. Zaklęłam pod nosem. – Wypuść mnie, Cross. Poczułam, jak zachodzi mnie od tyłu. Oparł dłonie na szybie z dwóch stron, zamykając mnie w klatce swych ramion. Mój instynkt samozachowawczy zawodził, gdy był tak blisko. Siła i kategoryczność jego woli roztaczały niemal namacalne pole siłowe. Kiedy postąpił krok bliżej, otoczyło mnie i zamknęło z nim w swym ciasnym kręgu. Świat na zewnątrz przestał istnieć, a wewnątrz każda cząstka mego ciała rwała się ku niemu. To zaś, że wywierał na mnie tak dogłębny, przemożny wpływ, było jednocześnie na tyle wkurzające, że aż mózg mi kipiał. Jak to możliwe, że byłam tak podniecona przez mężczyznę, którego zachowanie powinno budzić we mnie wstręt? – Odwróć się. Przymknęłam oczy wobec napływu pobudzenia, które wyczułam w jego władczym tonie. Boże, pachniał tak nieziemsko. Mocarna rama, w którą mnie ujął, promieniowała żarem i głodem, potęgując moje pożądanie wobec niego. Ta niekontrolowana reakcja była zintensyfikowana przez mają frustrację po spotkaniu ze Stantonem i najnowszą potyczkę z samym Crossem. Pragnęłam go. Szaleńczo. Ale wiedziałam, że był draniem. Szczerze mówiąc, mogłam sobie przez to spieprzyć życie. Na własne życzenie.

Moje rozpalone czoło dotknęło zimnej szyby. – Daj mi spokój, Cross. – To właśnie zamierzam. Sprawiasz za dużo trudności. – Musnął wargami wrażliwe miejsce za moim uchem. Jego otwarta dłoń przylgnęła mocno do mojego brzucha, by przyciągnąć mnie jeszcze bliżej. Był równie pobudzony jak ja, czułam napór jego potężnej erekcji nad moimi pośladkami. – Odwróć się i powiedz do widzenia. Zawiedziona i pełna żalu odwróciłam się w jego uścisku, opierając bezwładnie rozpalone lędźwie o zimne szkło, by je ostudzić. Bujne włosy opadały na jego piękną twarz, gdy tak pochylał się nade mną z przedramieniem wspartym o drzwi, osaczając mnie jeszcze bardziej. Z trudem łapałam powietrze. Dłoń, którą wcześniej trzymał mnie w pasie, powędrowała na biodro, głaszcząc je miarowo i doprowadzając mnie do szału. Wpatrywał się we mnie płonącym wzrokiem. – Pocałuj mnie – powiedział ochryple. – Daj mi chociaż tyle. Lekko dysząc, oblizałam suche wargi. Zamruczał, nachylił głowę i zamknął usta na moich. Zaskoczyło mnie, jak miękkie w dotyku były jego mocne wargi i jak delikatnie naciskały na moje. Westchnęłam, lekko je rozchylając, a wtedy jego język wtargnął pomiędzy nie i zanurzył się głębiej, liżąc i smakując mnie od środka długimi, powolnymi ruchami. Jego pocałunek był śmiały i perfekcyjny. Zawierał odpowiednią dawkę drapieżności, by rozbudzić we mnie dziką żądzę. Kątem oka zauważyłam na wpół świadomie, że moja torebka upada na podłogę, potem moje dłonie zanurzyły się w jego włosach. Chwyciłam te jedwabiste pasma, by przyciągnąć jego głowę i pokierować ustami. Wydał z siebie głośny pomruk, po czym zaczął całować jeszcze mocniej i jeszcze głębiej, łapczywie eksplorując i oplatając mój język swoim. Czułam szaleńcze bicie jego serca na moich piersiach, namacalny dowód na to, że nie był nieosiągalnym ideałem zrodzonym przez rozpaloną wyobraźnię. Odepchnął się od drzwi. Jedną ręką podtrzymał mi z tyłu głowę, a drugą chwycił pod pośladki i uniósł mnie z ziemi. – Pragnę cię, Eva. Bez względu na to, ile sprawiasz trudności, nie mogę się powstrzymać. Obejmowałam go mocno, rozpaczliwie łaknąc każdego rozgrzanego, twardego centymetra jego ciała. Oddałam pocałunek z taką siłą, jakbym chciała zjeść go żywcem. Skórę miałam wilgotną i nadmiernie wrażliwą, piersi nabrzmiałe i czułe na dotyk. Moja łechtaczka domagała się pieszczot, pulsując w tym samym rytmie, co rozszalałe serce. Wszystko działo się jakby w zwolnionym tempie, aż poczułam pod sobą kanapę. Cross pochylał się nade mną, z jedną nogą na podłodze i kolanem drugiej wspartym o poduszki kanapy. Oparł się na lewej ręce, prawą zaś wsunął pod wewnętrzną stronę mojego kolana.

Zaczął przesuwać dłoń w górę uda zdecydowanym, władczym ruchem, niczym konkwistador podbijający nowy ląd. Kiedy dotarł do miejsca, w którym podwiązka łączyła się z elastyczną koronką pończochy, jego oddech aż zasyczał. Oderwał wzrok od mojej twarzy i spojrzał w dół, równocześnie podciągając mi spódnicę do góry i obnażając biodra. – Boże, Eva. – Z jego piersi wyrwał się wibrujący głęboki pomruk, zwierzęcy odgłos, który przyprawił mnie o gęsią skórkę na całym ciele. – Twój szef ma cholerne szczęście, że jest gejem. W zamroczeniu patrzyłam, jak jego ciało opuszcza się coraz niżej i moje nogi rozchylają się bezwolnie, by je przyjąć. Moje mięśnie naprężyły się, aby chłonąć jego bliskość, aby przyspieszyć zespolenie, którego pragnęłam od pierwszego przelotnego spotkania. Nachylił się nad moją twarzą i ponownie zaanektował wargi, szarpiąc je i gryząc w eksplozji agresywnej namiętności. Nagle, zupełnie niespodziewanie, poderwał się chwiejnie na równe nogi. Ja zaś leżałam, zdyszana i wilgotna, tak chętna i gotowa na niego. I wówczas zdałam sobie sprawę, dlaczego zareagował tak gwałtownie. Ktoś był w pokoju.

4

Zawstydzona tym nagłym wtargnięciem w naszą prywatność chwyciłam oparcie kanapy i błyskawicznie wróciłam do pozycji siedzącej, gwałtownym szarpnięciem ściągając spódnicę w dół. – ...przyszli na spotkanie o drugiej. Wydawało mi się, że minęły wieki, zanim uświadomiłam sobie, że Cross i ja nadal jesteśmy w biurze sami i że głos, który usłyszałam, dobiega z głośnika. Cross stał przy drugim końcu kanapy, gniewny i rozpalony, a jego klatka piersiowa falowała w rytm szybkich, gwałtownych oddechów. Krawat miał poluzowany, a rozporek spodni wybrzuszał się pod naporem imponującej erekcji. Przez głowę przemknęła mi upiorna wizja tego, jak ja sama wyglądam. A musiałam szybko wracać do pracy. Byłam nieźle spóźniona. – Jezu. – Przeczesał dłońmi zmierzwione włosy. – W środku pieprzonego dnia. W moim pieprzonym biurze! Wstałam z kanapy i próbowałam doprowadzić się do porządku. – Poczekaj. – Podszedł do mnie i bardziej obciągnął mi spódnicę. Odepchnęłam jego dłoń, wściekła, że w ogóle dopuściłam do tej sytuacji, zamiast trzymać się pierwotnego planu i wrócić od razu do siebie. – Przestań. Zostaw mnie w spokoju. – Zamknij się, Eva – uciszył mnie zdecydowanym tonem, łapiąc za brzeg mojej czarnej jedwabnej bluzki i poprawiając ją tak, by guziki tworzyły równy rządek. Następnie znów skupił się na spódnicy, wygładzając ją łagodnymi, wprawnymi ruchami. – Popraw włosy. Cross zdjął z wieszaka marynarkę, nałożył ją i podciągnął krawat. Dotarliśmy do drzwi równocześnie i gdy przykucnęłam, by podnieść torebkę, on zrobił to samo. Ujął mój podbródek i zmusił mnie, bym na niego spojrzała. – Hej – powiedział łagodnie. – Wszystko w porządku? Paliło mnie w gardle. Byłam pobudzona, wściekła i totalnie zażenowana. Nigdy wcześniej nie straciłam głowy w taki sposób. I do szału doprowadzało mnie, że stało się to właśnie z nim, mężczyzną, którego podejście do aktu seksualnego było tak kliniczne, że sama myśl o tym dołowała.

Przesunęłam po twarzy dłonią, by uwolnić podbródek. – Czy wyglądam, jakby wszystko było w porządku? – Wyglądasz pięknie i tak cholernie podniecająco, że mam wielką ochotę cię zerżnąć. Jestem o krok od tego, by rzucić cię z powrotem na kanapę i doprowadzać do orgazmu tyle razy, że sama będziesz błagała, bym przestał. – A toś posunął, Jasiu Złotousty – wymamrotałam, ale tak naprawdę nie czułam się urażona. Szczerze mówiąc, świadomość, że wzbudzałam w nim tak dzikie pożądanie, działała na mnie jak prawdziwy afrodyzjak. Ściskając pasek torebki, stanęłam na chwiejnych nogach. Musiałam się od niego uwolnić. A po pracy musiałam pobyć trochę sama, z dużą butelką wina pod ręką. Cross podniósł się razem ze mną. – Powinienem wyrobić się przed piątą. Odbiorę cię. – O co to, to nie. To niczego nie zmieniło. – Ależ tak, do cholery. – Nie bądź arogancki, Cross. Straciłam na chwilę głowę, ale nadal nie jestem zainteresowana. Jego palce zamknęły się na klamce. – Jesteś. Nie podoba ci się tylko sposób, w jaki chcę ci to dać. Zatem musimy spotkać się ponownie i renegocjować metody. Znowu interesy. Omówione, przyklepane. Cała zesztywniałam. Kładąc rękę na jego dłoni, pociągnęłam za klamkę i przecisnęłam się przez drzwi, nurkując mu pod ramieniem. Jego asystent zerwał się z krzesła z rozdziawionymi ustami, podobnie jak jakaś kobieta i dwóch mężczyzn, którzy czekali na spotkanie z Crossem. Za plecami usłyszałam jego głos: – Scott zaprowadzi państwa do biura. Zaraz wracam. Dogonił mnie przy recepcji, jego dłoń przesunęła się po moim krzyżu i chwyciła za biodro. Nie chciałam robić sceny, dlatego wyrwałam się z jego uścisku dopiero, gdy dotarliśmy do wind. Z opanowaniem nacisnął przycisk, by przywołać windę. – Do zobaczenia o piątej, Evo. Wpatrywałam się w lampkę świecącą nad wejściem. – Będę zajęta. – W takim razie jutro. – Jestem zajęta przez cały weekend. Zagrodził mi drogę do drzwi windy i zapytał zdławionym głosem: – A z kim?

– To nie twój... Zakrył mi usta dłonią. – Przestań. Powiedz mi w takim razie kiedy. I zanim przyjdzie ci do głowy pomysł, by odpowiedzieć, że nigdy, przyjrzyj mi się jeszcze raz dokładnie i zastanów się, czy widzisz przed sobą mężczyznę, który łatwo daje za wygraną. Jego twarz była napięta, a oczy zwężone i pełne determinacji. Nie byłam pewna, czy uda mi się odnieść zwycięstwo w tym pojedynku na siłę woli z Gideonem Crossem. Przełknęłam ślinę i czekałam. W końcu opuścił dłoń i powiedział: – Myślę, że oboje powinniśmy nieco ochłonąć. Dać sobie kilka dni, żeby to wszystko poukładać. Nie odpuszczał. – Poniedziałek po pracy – powiedział. Weszłam do windy. Odwracając się do niego, odparowałam: – Poniedziałkowy lunch. Ta opcja ograniczała moje tortury do godziny i dawała mi gwarancję ucieczki. W ostatniej chwili, zanim drzwi się zamknęły, rzucił: – Jesteśmy na siebie skazani. Brzmiało to trochę jak groźba, trochę jak obietnica. *

– Nie stresuj się – zapewnił mnie Mark, gdy dopadłam mojego biurka. – Nic cię nie ominęło. Poszedłem na późny lunch z panem Leamanem. Sam dopiero co wróciłem. – Dziękuję. – Bez względu na to, co mówił, i tak miałam ogromne wyrzuty sumienia. Byłam wściekła, że zepsułam dobre wrażenie po moim popisowym poranku. Pracując bez przerwy do piątej, omówiliśmy strategię dla klienta z branży fast foodów i rozważaliśmy poprawki do tekstu reklamowego dla sieci sklepów z żywnością organiczną. – Fast food i zdrowa żywność. Nie mogła nam się trafić bardziej niedobrana para – zażartował Mark, nieświadomy, jak trafnie brzmiał ten komentarz w kontekście ostatnich wypadków w moim życiu osobistym. Właśnie zamknęłam komputer i sięgałam po torebkę do dolnej szuflady, gdy rozległ się dzwonek telefonu. Zerknęłam na zegarek, który wskazywał dokładnie piątą. Przez chwilę rozważałam zignorowanie telefonu, gdyż teoretycznie było już po godzinach pracy. Wciąż jeszcze jednak cholernie źle się czułam z powodu tego przydługiego lunchu, dlatego uznałam to za zasłużoną karę i podniosłam słuchawkę.

– Biuro Marka... – Eva, słonko. Richard powiedział mi, że zostawiłaś komórkę w jego biurze. Westchnęłam z rezygnacją i opadłam ciężko na fotel. Oczami wyobraźni widziałam już zmiętą chusteczkę, która zazwyczaj towarzyszyła temu zatroskanemu tonowi mojej matki. Doprowadzało mnie to do szału, a zarazem rozdzierało mi serce. – Cześć, mamo. Co słychać? – Och, cudownie, dziękuję. – Głos mamy był jednocześnie dziewczęcy i lekko ochrypły, niczym połączenie Marilyn Monroe i Scarlett Johansson. – Clancy podrzucił ci telefon do domu i zostawił go w recepcji. Naprawdę nie powinnaś ruszać się nigdzie bez niego. Nigdy nie wiesz, kiedy zajdzie potrzeba, by po kogoś zadzwonić... Rozważałam w myślach, czy byłoby logistycznie możliwe, by dla świętego spokoju zostawić starą komórkę i po prostu ustawić przekazywanie rozmów na nowy numer, którego nie zdradziłabym mamie. To jednak nie był teraz mój największy problem. – Co doktor Petersen myśli na temat tego, że śledzisz mnie za pomocą telefonu? Po drugiej stronie słuchawki zapanowała wymowna cisza. – Doktor Petersen wie, że martwię się o ciebie. Pocierając nerwowo czubek nosa, zaryzykowałam. – Wydaje mi się, że nadszedł czas, żebyśmy odbyły kolejną wspólną sesję, mamo. – Och... oczywiście. Faktycznie wspominał, że chciałby się z tobą znowu spotkać. Prawdopodobnie podejrzewa, że nie jesteś z nim do końca szczera, pomyślałam. Postanowiłam zmienić temat. – Naprawdę podoba mi się w nowej pracy. – To wspaniale, Eva. Czy twój szef dobrze cię traktuje? – Tak, jest świetny. Nie mogłam trafić lepiej. – Przystojny? Uśmiechnęłam się pod nosem. – Tak, bardzo. Ale zajęty. – Niech to diabli. Zawsze tak jest z przystojniakami. – Zachichotała, a ja uśmiechnęłam się jeszcze szerzej. Uwielbiałam, gdy była szczęśliwa. Chciałam, żeby tych szczęśliwych momentów było w jej życiu jak najwięcej. – Cieszę się, że zobaczymy się jutro na tym bankiecie dobroczynnym. Już nie mogę się doczekać. Brylując na spotkaniach towarzyskich, przyjęciach i rautach, Monica Tramell Barker Mitchell Stanton czuła się w swoim żywiole – błyszcząca perła, niespotykana piękność, która przyciągała wszystkie męskie spojrzenia, gdziekolwiek się znalazła.

– Zabawmy się trochę przy tej okazji. – W jej głosie pojawiła się nutka podniecenia. – Ty, ja i Cary. Wybierzmy się do spa i zróbmy się na bóstwa. Jestem pewna, że przydałby ci się masaż po pracowitym tygodniu w biurze. – Na pewno nie odmówię, spokojna głowa. I wiem, że Cary również będzie zachwycony. – Och, jestem taka podekscytowana! Przyślę po was samochód około jedenastej, pasuje? – Będziemy czekać. Po odłożeniu słuchawki odchyliłam się w fotelu i odetchnęłam. Potrzebowałam gorącej kąpieli i orgazmu. Nawet gdyby Gideon Cross miałby jakimś cudem się dowiedzieć, że masturbowałam się, snując seksualne fantazje z jego udziałem, miałam to gdzieś. Frustracja z powodu braku seksu działała na moją niekorzyść w zmaganiach z Crossem. Jemu z pewnością wstrzemięźliwość seksualna nie groziła. Mogłam się założyć, że zanim zajdzie słońce, będzie czekała na niego długa kolejka wyselekcjonowanych cip. Ledwo zdążyłam zmienić szpilki na płaskie buty, gdy telefon odezwał się ponownie. Niełatwo było ją zwieść. Pięć minut, jakie minęło od czasu, gdy się rozłączyłyśmy, wystarczyło jej prawdopodobnie, by zdać sobie sprawę, że nie zdołała rozwiązać kwestii komórki. Po raz kolejny zastanowiłam się, czy nie zignorować dzwonka, ale chciałam mieć to już za sobą, by nie wlec tego zasranego bagażu nierozwiązanych problemów do domu. Odebrałam więc, używając mojej standardowej formułki, ale zupełnie bez przekonania. – Wciąż nie mogę przestać o tobie myśleć. Na dźwięk aksamitnej chrypki Crossa rozlała się we mnie taka ulga, że zdałam sobie sprawę, iż tak naprawdę miałam nadzieję usłyszeć ten głos znowu. Dzisiaj. Boże. Żądza była tak nieznośna, jakby obecność Crossa stała się narkotykiem dla mojego ciała, głównym źródłem najintensywniejszych doznań. – Cały czas czuję cię, Eva. Twój smak. Wciąż cię smakuję. Kiedy wyszłaś, stał mi jeszcze przez dwa spotkania i telekonferencję. Zdobyłaś przewagę, postaw swoje żądania. – Cóż – wymruczałam – niech pomyślę. Kazałam mu czekać, uśmiechając się pod nosem na wspomnienie komentarza Cary’ego o spuchniętych jajkach. – Hmm... Nic nie przychodzi mi do głowy. Ale mam dla ciebie przyjacielską radę. Znajdź sobie panienkę, która zaślini się na twój widok i sprawi, że poczujesz się jak bóg. Rżnij ją, aż nie będziesz mógł chodzić. A gdy spotkamy się w poniedziałek, nie będziesz już miał głowy do dymania i twoje życie powróci do obsesyjno-kompulsywnego porządku. W słuchawce usłyszałam skrzypienie skóry i zobaczyłam oczami wyobraźni, jak rozpiera się w swoim fotelu przy biurku. – Tym razem puszczę ci to płazem, Eva. Następnym razem, gdy spróbujesz obrazić

moją inteligencję, po prostu przełożę cię przez kolano i dam ci klapsa. – Nie kręcą mnie tego typu zabawy. – A jednak ostrzeżenie wypowiedziane tym głosem wywołało u mnie podniecenie. Pan Mroczny i Niebezpieczny, niemoralny i niebezpieczny, bez dwóch zdań. – Przedyskutujemy to jeszcze. A na razie, może zdradzisz mi, co cię kręci. Podniosłam się ze słuchawką przy uchu. – Z pewnością z tym głosem zrobiłbyś karierę w sekstelefonie, ale muszę lecieć. Mam randkę z wibratorem. By osiągnąć pełny efekt spławienia delikwenta, powinnam teraz odłożyć słuchawkę, ale moja ciekawość była silniejsza. Chciałam sprawdzić, czy będzie triumfował, tak jak podejrzewałam. Nie mówiąc już o tym, że dobrze się bawiłam jego kosztem. – Och, Eva. – Cross wypowiedział moje imię zmysłowym dekadenckim tonem. – Postawiłaś sobie za cel, by rzucić mnie na kolana, nieprawdaż? A co byś powiedziała na trójkącik z twoim chłopakiem na baterie i ze mną? Zignorowałam oba pytania, zarzucając torebkę i torbę sportową na ramię, wdzięczna, że nie mógł widzieć, jak drżą mi dłonie. Nie miałam ochoty dyskutować o Kumplu z Sexshopu z Gideonem Crossem. Nigdy nie rozmawiałam otwarcie o masturbacji z żadnym mężczyzną, więc tym bardziej nie zamierzałam tego robić z tym, którego moralność i intencje były mi całkiem obce. – Moje relacje z chłopakiem na baterie opierają się na długotrwałym obopólnym zrozumieniu. Kiedy jest już po wszystkim, nie mamy wątpliwości, że to on został wykorzystany, a nie na odwrót. Dobranoc, Gideonie. Rozłączyłam się i skierowałam w stronę schodów, podjąwszy decyzję, że piesza wycieczka z dwudziestego piętra na dół będzie doskonałą strategią uniknięcia przeciwnika, a zarazem ciekawą alternatywą dla wizyty na siłowni. *

Po dniu, jaki miałam, powrót do domu był taką ulgą, że przekroczyłam próg mieszkania niemal tanecznym krokiem. Moje wejście z płynącym prosto z serca okrzykiem „Boże, jak dobrze być w domu!” i towarzyszącym mu piruetem wprawiło w osłupienie parę spoczywającą na kanapie. – Och – wydusiłam, w myślach karcąc się za popełnioną gafę. Gdy wparowałam do salonu, nie zastałam wprawdzie Cary’ego i jego gościa w niedwuznacznej sytuacji, ale siedzieli dostatecznie blisko, bym domyśliła się, że łączą ich miłosne relacje. Chociaż bardzo się przed tym broniłam, moje myśli ponownie zdominował Gideon Cross,

mężczyzna, który pragnął obedrzeć z wszelkiej intymności najbardziej intymny akt, jaki mogłam sobie wyobrazić. Zdarzały mi się wprawdzie przelotne jednonocne przygody czy kumpelski seks bez zobowiązań i nikt lepiej niż ja nie rozumiał różnicy między seksem a miłością, ale chyba nigdy nie byłabym w stanie postrzegać seksu w tak chłodny, pozbawiony emocji sposób, jakby to był zwykły uścisk dłoni. Podejście Crossa wydawało mi się przygnębiające, chociaż nie był typem człowieka, który wzbudzał żal czy współczucie. – Hej, mała – wykrzyknął Cary, zrywając się z kanapy. – Miałem nadzieję, że zdołasz jeszcze zastać Treya. Rzuciłam torbę sportową na podłogę, a torebkę odłożyłam na wysoki stołek przy kontuarze. – Za godzinę zaczynam zajęcia – wyjaśnił Trey, okrążając stolik do kawy. – Ale cieszę się, że udało mi się spotkać cię przed wyjściem. – Ja również. – Potrząsnęłam dłonią, którą wyciągnął w moim kierunku, dyskretnie mierząc go wzrokiem. Wydawało mi się, że był w moim wieku. Średniego wzrostu i ładnie zbudowany. Jego twarz z łagodnymi brązowymi oczami otaczała niesforna jasna czupryna. W przeszłości musiał mieć złamany nos. – Nie będziesz miał nic przeciwko, jeśli naleję sobie wina? – zapytałam. – To był długi dzień. – Oczywiście, że nie. Na zdrowie – odparł Trey. – Ja też się skuszę. – Cary dołączył do nas przy kuchennym kontuarze. Miał na sobie luźne czarne dżinsy i czarny sweter z szeroko wyrobionym dekoltem, odsłaniającym niedbale jedno ramię. Stylizacja ta była zarazem swobodna i elegancka i świetnie współgrała z jego ciemnobrązowymi włosami i szmaragdowymi oczami. Podeszłam do chłodziarki z winami i chwyciłam pierwszą z brzegu butelkę. Z rękami w kieszeniach, kołysząc się na piętach, Trey opowiadał coś Cary’emu spokojnym głosem, podczas gdy ja zajęłam się otwieraniem i nalewaniem wina. Nagle odezwał się telefon. Zdjęłam słuchawkę ze ściany. – Halo? – Eva? Cześć. Tu Parker Smith. – Parker, cześć. – Oparłam się biodrem o kontuar. – Jak się masz? – Mam nadzieję, że nie masz nic przeciwko temu, że pozwoliłem sobie zadzwonić. Twój ojczym podał mi ten numer. Grr. Miałam już serdecznie dosyć Stantona na dzisiaj. – Oczywiście, że nie. Co słychać? – Szczerze? Wszystko zapowiada się coraz lepiej. Twój ojczym jest niczym męska

wersja dobrej wróżki. Postanowił sfinansować dodatkowe środki bezpieczeństwa i zapłacić za kilka długo wyczekiwanych ulepszeń. Dlatego właśnie dzwonię. Studio będzie nieczynne do końca tygodnia. Treningi zostaną wznowione od poniedziałku. Zamknęłam oczy, starając się ugasić w sobie płomień gniewu. To przecież nie była wina Parkera, że Stanton i moja matka byli nadopiekuńczymi, despotycznymi świrami z obsesją na punkcie mojego bezpieczeństwa. Najwyraźniej nie dostrzegali, jak paradoksalny był pomysł, by chronić mnie w miejscu, gdzie byłam otoczona ludźmi wyszkolonymi właśnie w tym celu. – Brzmi nieźle. Już nie mogę się doczekać naszych zajęć. Jestem bardzo podekscytowana. – Też jestem podekscytowany. Zamierzam dać ci niezły wycisk. Twoi rodzice mogą być pewni, że ich pieniądze nie pójdą na marne. Postawiłam pełen kieliszek przed Carym i pociągnęłam spory łyk wina z mojego. Nigdy nie przestawało mnie dziwić, jak wiele życzliwości i entuzjazmu można było kupić za pieniądze. No ale przecież nie mogłam za to winić Parkera. – Nie widzę żadnych przeciwwskazań. – Zaczniemy zaraz na początku przyszłego tygodnia. Twój kierowca dostał już grafik. – Świetnie. Do zobaczenia. – Rozłączyłam się i kątem oka dostrzegłam tęskne, pełne czułości spojrzenie, jakim Trey obdarzył Cary’ego. To uświadomiło mi, że moje problemy mogą zaczekać. – Przykro mi, że dzisiaj nie udało nam się dłużej pogadać. Co powiesz na pizzę w środę wieczorem? Chciałabym, żebyśmy spędzili razem więcej czasu. – W środę mam zajęcia – powiedział, uśmiechając się przepraszająco, i ponownie spojrzał ukradkiem na Cary’ego. – Ale mógłbym wpaść we wtorek. – To świetnie. – Wysłałam w jego stronę uśmiech. – Moglibyśmy zamówić pizzę do domu i urządzić sobie wieczór filmowy. – Dobry pomysł. Cary nagrodził mnie, posyłając w powietrzu całusa, gdy odprowadzał Treya do drzwi. Kiedy wrócił do kuchni, wziął kieliszek do ręki i powiedział: – No dobrze. Mów, co cię gryzie, Evo. Wyglądałaś na zestresowaną. – Wciąż jestem – przyznałam, chwytając butelkę i przenosząc się do salonu. – Chodzi o Gideona Crossa, prawda? – O tak. Ale nie mam ochoty o nim mówić. – Mimo że posunięcia Gideona wydawały mi się ekscytujące, jego prawdziwe zamiary zalatywały tandetą. – Porozmawiajmy lepiej o tobie i Treyu. Jak się poznaliście? – Wpadłem na niego podczas jednego zlecenia. Trey pracuje na pół etatu jako asystent fotografa. Seksowny jest, co? – Oczy Cary’ego promieniały szczęściem. – I jest

prawdziwym dżentelmenem. W staroświeckim stylu. – Któż by przypuszczał, że tacy jeszcze istnieją – mruknęłam pod nosem, kończąc pierwszy kieliszek. – I skąd u ciebie to rozgoryczenie? – Nieważne. Przepraszam, Cary. Trey wydaje się fantastyczny i bez dwóch zdań leci na ciebie. Studiuje fotografię? – Weterynarię. – Łał. Jestem pod wrażeniem. – Ja też. Ale zapomnijmy na chwilę o Treyu. Powiedz, co cię trapi. Wyduś to w końcu z siebie. Westchnęłam. – Chodzi o mamę. Dowiedziała się o moim zainteresowaniu szkołą Parkera i oczywiście robi z tego wielki dramat. – Co takiego? Jak się o tym dowiedziała? Przysięgam, że nikomu nie mówiłem. – Wiem, że nie. Nigdy by mi to nie przyszło do głowy. – Wzięłam butelkę ze stołu i ponownie napełniłam kieliszek. – A teraz uważaj. Namierzała moją komórkę. Brwi Cary’ego się uniosły. – Poważnie? To jest... chore. Jak prześladowania maniaka z jakiegoś filmu grozy. – Dokładnie tak. To właśnie próbowałam uświadomić Stantonowi, ale nie chciał mnie słuchać. – O cholera. – Cary przeczesał dłonią długą grzywkę. – Więc co zamierzasz zrobić? – Kupić nowy telefon. I przekonać doktora Petersena, żeby przemówił jej do rozumu. – Sprytnie. Zepchnij to na doktorka. A... w pracy wszystko w porządku? Nadal jesteś zachwycona? – Całkowicie. – Oparłam głowę o poduszkę i przymknęłam oczy. – Ty i praca jesteście w tej chwili moim wybawieniem. – A co z tym gorącym multimiliarderem, który chce cię przelecieć? Nie daj się prosić, Eva. Wiesz, że umieram z ciekawości. Zdradź, co się wydarzyło. Oczywiście wszystko mu opowiedziałam. Chciałam poznać jego zdanie na temat tego, co zaszło między mną a Crossem. Ale gdy skończyłam, nie odezwał się ani słowem. Podniosłam głowę i zobaczyłam, że przygryza dolną wargę, a wzrok mu płonie. – Cary, co o tym wszystkim myślisz? – Nie wiem, chyba ta historia trochę mnie podnieciła. – Zaczął się śmiać, a jego ciepły, głęboki męski głos był dla mnie niczym balsam łagodzący wcześniejsze poirytowanie. – Facet musi być teraz nieźle skołowany. Dużo bym dał, żeby zobaczyć jego minę, gdy spławiłaś go tym mocnym tekstem. No wiesz, tym, za którego chciał dać ci klapsa.

– Nie mogę uwierzyć, że powiedział coś takiego. – Na samo wspomnienie głosu Crossa, gdy droczył się ze mną i wypowiadał groźby, moje dłonie stały się tak wilgotne, że pozostawiły ślady na kieliszku. – Co w ogóle chodzi mu po głowie? – Nie przesadzaj, klapsy to żadna perwersja. Oprócz tego na kanapie kombinował, jak wziąć cię na misjonarza, więc najprawdopodobniej nie jest przeciwnikiem tradycji. – Opadł na kanapę z zawadiackim uśmiechem rozświetlającym jego urodziwą twarz. – Facet najwyraźniej jest typem zdobywcy, a ty stanowisz dla niego prawdziwe wyzwanie. I jest skłonny pójść na ustępstwa, by cię zdobyć, do czego z pewnością nie jest przyzwyczajony. Po prostu powiedz mu, czego oczekujesz. Rozlałam między nas resztkę wina pozostałą w butelce. Z alkoholem krążącym w żyłach poczułam się odrobinę lepiej. A jakie były moje oczekiwania? Oprócz tych oczywistych? – Nie pasujemy do siebie. – To właśnie sobie pomyślałaś, wijąc się pod nim na kanapie w jego biurze? – Cary, daj spokój. Nie wyolbrzymiaj tego. Sprawa wygląda tak, że spotkaliśmy się przelotnie kilka razy i nim się obejrzałam, oznajmił mi bezczelnie, że ma ochotę mnie bzyknąć. Tak po prostu. Pierwszy lepszy koleś z baru, którego zgarniam do domu po pijackim wieczorze, wykazuje większą finezję. Hej, jak masz na imię? Często tu przychodzisz? Kim jest twoja przyjaciółka? Czego się napijesz? Chcesz potańczyć? Pracujesz gdzieś w okolicy? – Dobrze już, dobrze. Zrozumiałem. – Odstawił kieliszek na stolik. – Chodźmy się zabawić. Walmy do baru. Wytańczymy się, wyszalejemy na całego. Może spotkamy jakichś facetów, którzy zabawią cię kulturalną rozmową. – Albo przynajmniej postawią mi drinka. – Hej, Cross zaoferował ci coś do picia w swoim gabinecie. Potrząsnęłam głową z rozdrażnieniem i wstałam. – Nieważne. Wezmę tylko prysznic i idziemy. *

Rzuciłam się w wir clubbingu zupełnie jak nie ja. Wraz z Carym skakaliśmy od klubu do klubu w centrum, od Tribeca po East Village, przepuszczając pieniądze na bilety wstępu i doskonale się przy tym bawiąc. Hulałam na parkiecie z taką energią, że w pewnym momencie nie czułam już stóp, ale przetrzymałam ból i tańczyłam dalej, dopóki Cary pierwszy nie zaczął uskarżać się na swoje buty na obcasach. Wytoczyliśmy się właśnie z klubu, gdzie królował techno-pop, z planem kupienia mi pary japonek w pobliskiej samoobsługowej drogerii, gdy zaczepił nas naganiacz

namawiający do odwiedzenia baru kilka przecznic dalej. – Świetne miejsce, by na chwilę dać odpocząć nogom – powiedział spokojnie, bez efekciarskiego uśmiechu czy nachalnej agitacji, sztuczek typowych dla większości naganiaczy. Zaintrygowały mnie jego markowe ciuchy, czarne dżinsy i golf, które również wyróżniały go spośród innych trudniących się tą profesją. Nie miał także żadnych ulotek czy pocztówek. Wręczył mi jedynie elegancką wizytówkę z papieru czerpanego, z napisem wytłoczonym złotą czcionką, która mieniła się w świetle otaczających nas neonów. W myślach postanowiłam sobie zapamiętać ten wzór jako świetny przykład drukowanej reklamy. Wokół nas płynęła rzeka poszukiwaczy wrażeń piątkowej nocy. Cary, który wlał w siebie o kilka drinków więcej niż ja, zmrużył oczy, usiłując przeczytać literki na wizytówce. – To chyba jakiś bar dla snobów. – Pokażcie tę wizytówkę przy wejściu – zachęcał naganiacz. – Nie będziecie musieli płacić za wejście. – To słodkie. – Cary złapał mnie pod ramię i pociągnął za sobą. – Chodźmy. Może w takiej bajeranckiej melinie znajdziesz markowego faceta. Zanim dotarliśmy na miejsce, moje stopy dawały mi się już nieźle we znaki, ale przestałam marudzić, gdy ujrzałam zachwycające drzwi wejściowe. Kolejka przed klubem była długa, ciągnęła się wzdłuż ulicy i zakręcała za rogiem. Z klubu wypływały grupki dobrze ubranych gości z szerokimi uśmiechami na ustach. Żegnał ich soulowy, rozdzierający głos Amy Winehouse, dobiegający zza otwartych drzwi. Zgodnie z obietnicą naganiacza wizytówka zdziałała cuda, zapewniając nam natychmiastowe darmowe wejście do klubu. Zjawiskowa hostessa zaprowadziła nas na górę do bardziej kameralnego baru dla VIP-ów, z którego roztaczał się widok na scenę i parkiet na dole. Podążyliśmy za nią do zacisznego zakątka przy balkonie i usadowiliśmy się przy stoliku okolonym dwoma aksamitnymi sofami w kształcie półksiężyców. Hostessa postawiła kartę drinków na środku stołu i powiedziała: – Wszystkie drinki na koszt firmy. Życzę państwu miłego wieczoru. – Fiu, fiu – zagwizdał Cary. – Szczęście nam sprzyja. – Możliwe, że naganiacz rozpoznał cię z reklamy. – Czy to nie byłoby obłędne? – Uśmiechnął się. – Co za cudowny wieczór. Spędzam czas z najlepszą kumpelą, a do tego w moim życiu pojawił się przystojniak, w którym zaczynam się bujać. – Naprawdę? – Chyba spróbuję dać nam szansę i zobaczyć, co z tego wyjdzie.

Bardzo mnie to ucieszyło. Miałam wrażenie, że całe wieki czekałam, aż znajdzie sobie kogoś, kto będzie traktował go z szacunkiem. – Zaprosił cię już na randkę? – Jeszcze nie, ale raczej nie dlatego, że nie ma ochoty. – Wzruszył ramionami i wygładził swój artystycznie poszarpany T-shirt. Jego seksownego i dzikiego image’u dopełniały czarne skórzane spodnie i nabijana ćwiekami bransoletka. – Wydaje mi się, że chce najpierw wybadać sytuację z tobą. Spanikował, kiedy powiedziałem mu, że mieszkam z kobietą, dla której przeniosłem się do Nowego Jorku z drugiego końca kraju. Stresuje się, że kręcą mnie również babki i że wzdycham do ciebie potajemnie. Dlatego właśnie chciałem was dzisiaj zapoznać, żeby zobaczył, jak się sprawy mają między nami. – Przykro mi, Cary. Zrobię wszystko, żeby nie miał podobnych obaw. – To nie jest twoja wina. Nie przejmuj się tym. Wszystko samo się ułoży, jeśli tak nam jest pisane. Jego zapewnienia nie poprawiły mi samopoczucia. Zastanawiałam się, co mogłabym zrobić, żeby pomóc. Dwóch facetów zatrzymało się przy naszym stoliku. – Możemy się przyłączyć? – zapytał wyższy. Zerknęłam na Cary’ego, a następnie z powrotem na nieznajomych. Obstawiałam, że byli braćmi. Stali przed nami w swobodnych pozach, obaj bardzo przystojni, uśmiechnięci i wyluzowani. Właśnie miałam odpowiedzieć „Pewnie”, gdy na odkrytym ramieniu poczułam stanowczy uścisk ciepłej dłoni. – Ta pani ma już towarzystwo. Naprzeciwko mnie Cary gapił się na tę scenę z otwartymi ustami. Gideon Cross okrążył sofę i podał mu dłoń. – Taylor, prawda? Gideon Cross. – Cary Taylor. – Uścisnął dłoń Gideona, rozpływając się w uśmiechu. – No tak, to już wiedziałeś wcześniej. Miło cię poznać. Dużo o tobie słyszałem. Mogłabym go zabić. Poważnie to rozważałam. – Dobrze wiedzieć. – Gideon usadowił się obok mnie i nonszalancko położył ramię na oparciu sofy za moimi plecami, by jego palce mogły swobodnie, niby od niechcenia przesuwać się po moim ramieniu tam i z powrotem, jakby znaczył swoje terytorium. – A więc może jest jeszcze dla mnie jakaś nadzieja. Obracając się w bok, spojrzałam mu w twarz i wyszeptałam z wściekłością: – Co ty robisz? Rzucił mi surowe spojrzenie.

– Wszystko, co konieczne. – Idę potańczyć. – Cary podniósł się z sofy z szelmowskim uśmiechem. – Wrócę jak wrócę. Ignorując moje błagalne spojrzenie, mój najlepszy przyjaciel przesłał mi całusa i odszedł w towarzystwie dwóch nieznajomych. Gdy odprowadzałam ich wzrokiem, moje serce zaczęło walić jak szalone. Minęła kolejna minuta i dalsze ignorowanie Gideona stawało się nie tylko absurdalne, ale wręcz niemożliwe. Mój wzrok prześlizgnął się po jego sylwetce. Miał na sobie grafitowe spodnie z cienkiej wełny i czarny sweter z dekoltem w szpic, co dawało ogólny efekt beztroskiej wytworności. Byłam zachwycona tą stylizacją, również dlatego, że nadawała jego twarzy i sylwetce pewną łagodność, przez którą mimowolnie lgnęłam do niego, chociaż wiedziałam, że to tylko iluzja. Był przecież twardym człowiekiem i okazywał to na każdym kroku. Wzięłam głęboki oddech, jak gdyby prowadzenie z nim towarzyskiej rozmowy wymagało ode mnie wysiłku. Ale czyż to właśnie nie był mój podstawowy zarzut wobec niego? To, że chciał, abyśmy pominęli etap poznawania się i od razu wskoczyli do łóżka? – Wyglądasz... – Zawiesiłam głos. Fantastycznie. Wspaniale. Niesamowicie. Tak cholernie seksownie... Ostatecznie zdecydowałam się na banał. – Podoba mi się, jak wyglądasz. Uniósł brew. – O, jednak jest coś, co ci się we mnie podoba. Czy ta przychylność dotyczy zarówno opakowania, jak i tego, co kryje się wewnątrz? A może ogranicza się tylko do opakowania? Tylko swetra? Tylko spodni? Uszczypliwość jego tonu rozdrażniła mnie. – A jeśli powiem, że chodzi tylko o sweter? – Wykupiłbym ich cały zapas i nosił każdego pieprzonego dnia. – A to byłaby szkoda. – Czyli jednak nie podoba ci się sweter? – Wyrzucał z siebie szybkie, urywane słowa. Był wyraźnie podminowany. Zaciskałam nerwowo dłonie na kolanach. – Ależ podoba, lecz w garniturach też wyglądasz świetnie. Przyglądał mi się przez dobrą minutę, po czym skinął głową. – Jak udała się randka z chłopakiem na baterie? Cholera. Odwróciłam wzrok. O wiele łatwiej było prowadzić pogawędkę o masturbacji przez telefon. Teraz na samo wspomnienie tamtej rozmowy płonęłam ze wstydu pod przeszywającym spojrzeniem jego szafirowych oczu.

– Jestem damą, nie zdradzam tajemnic alkowy. Musnął mój policzek zewnętrzną częścią palców i wymruczał: – Zarumieniłaś się. Usłyszałam nutkę rozbawienia w jego głosie, więc pospiesznie zmieniłam temat: – Często tutaj bywasz? Jasna cholera. Jakim cudem ten wyświechtany tekst wyszedł z moich ust? Przeniósł rękę na moje kolano i oplótł palcami moją dłoń. – Kiedy jest mi to potrzebne. Sparaliżowało mnie niespodziewane ukłucie zazdrości. Rzuciłam mu piorunujące spojrzenie, chociaż tak naprawdę byłam wściekła na siebie, że w ogóle mnie to obeszło. – To znaczy co? Polujesz tutaj na panienki? Na twarzy Gideona po raz pierwszy pojawił się szczery, niewymuszony uśmiech, który dosłownie zwalił mnie z nóg. – Przychodzę tutaj, kiedy trzeba podjąć ważne decyzje finansowe. Ten klub należy do mnie, Eva. No jasne, przecież to takie oczywiste. Niech to szlag. Ładniutka kelnerka postawiła na stoliku dwie prostokątne szklanki wypełnione różowawym płynem i kostkami lodu. Spojrzała na Gideona i posłała mu zalotny uśmiech. – Proszę bardzo, panie Cross. Dwa razy Stolicznaja Elite z sokiem żurawinowym. Czy życzy pan sobie coś jeszcze? – To na razie wszystko. Dziękuję. Z całą pewnością mogłam stwierdzić, że robiła, co się dało, by znaleźć się na liście tych wyselekcjonowanych. Najeżyłam się na myśl o tym, ale zaraz moją uwagę zwróciło to, co nam podała. To był mój ulubiony drink, gdy bawiłam się w klubach, i to właśnie piłam dzisiaj przez całą noc. Poczułam mrowienie na całym ciele. Obserwowałam, jak podnosi szklankę do ust, przytrzymuje napój w ustach, smakując go tak, jak smakuje się wino, po czym przełyka. Poczułam falę gorąca na widok jego poruszającego się jabłka Adama, ale to było nic w porównaniu z podnieceniem, jakie wywoływała we mnie intensywność jego spojrzenia. – Niezłe – mruknął. – Oceń, czy przyrządziliśmy go jak trzeba. Pocałował mnie. Wpił się w moje usta błyskawicznie, ale spodziewałam się tego i nie odwróciłam głowy. Jego wargi były zimne i smakowały żurawiną z lekką nutką alkoholu. Przepyszne. Cała nagromadzona energia, wszystkie nieuporządkowane emocje, które kłębiły się we mnie przez cały dzień, stały się tak intensywne, że nie byłam w stanie powstrzymać eksplozji. Wplotłam palce w jego cudowne włosy i chwyciłam mocno, przytrzymując go w miejscu, gdy ssałam jego język. Wydał z siebie jęk, który był

najbardziej erotycznym dźwiękiem, jaki słyszałam w życiu, i pod którego wpływem płatki między moimi udami nabrzmiały gwałtownie. Wstrząśnięta siłą własnej reakcji wyrwałam się z tego pocałunku, dysząc ciężko. Gideon rzucił się za mną, muskając wargami ucho i policzek. On także oddychał z trudem. Grzechot kostek lodu w szklance, którą przez cały czas trzymał w dłoni, przedarł się przez moje rozpalone zmysły. – Muszę być w tobie, Eva – wyszeptał dziko. – Tęsknię za tobą. Mój wzrok zatrzymał się na szklance z drinkiem na stole. W głowie wirowały tysiące myśli, pieprzona plątanina odczuć, wspomnień i wątpliwości. – Skąd to wszystko wiesz? Jego język przesunął się wzdłuż muszli mego ucha, wywołując dreszcz rozkoszy. Miałam wrażenie, jakby wszystkie mięśnie mojego ciała napinały się, spragnione dotyku. Opieranie się jego pieszczotom kosztowało mnie niewyobrażalną ilość energii. Czułam się wypompowana i zmęczona. – Co takiego? – Co zwykle piję w barze? Jak nazywa się mój współlokator? Wciągnął głęboko powietrze, po czym puścił mnie i trochę się odsunął. Odstawił szklankę na stolik, po czym zmienił pozycję i podciągnął kolano na poduszkę między nami, by móc patrzeć mi prosto w twarz. Ponownie wyciągnął ramię wzdłuż oparcia, rysując palcami niewidzialne koła na łuku mojego ramienia. – Odwiedziłaś już wcześniej jeden z moich klubów. W systemie była odnotowana twoja karta kredytowa z wyszczególnionymi transakcjami. A Cary Taylor widnieje w umowie wynajmu twojego apartamentu. Wszystko wokół zaczęło wirować. Nie wierzę... Moja komórka. Moja karta kredytowa. Mój pieprzony apartament. Nie mogłam oddychać. Pomiędzy szaleństwem mojej matki i napastliwością Gideona czułam się jak w potrzasku. – Eva. Jezu, jesteś blada jak śmierć. – Wcisnął drinka w moją dłoń. – Napij się. Wlałam wódkę z sokiem do ust, opróżniając szklankę do dna. Żołądek podszedł mi do gardła, ale po chwili się uspokoił. – Jesteś właścicielem budynku, w którym mieszkam? – Z trudem łapałam powietrze. – To niesamowity zbieg okoliczności, ale tak. – Podniósł się i usiadł na blacie twarzą do mnie, tak że znalazłam się w pułapce jego nóg. Odebrał mi szklankę i odstawił na bok, po czym ogrzał moje lodowate dłonie w swoich. – Gideonie, czy cierpisz na jakąś chorobę psychiczną? Jego usta się zacisnęły. – Pytasz poważnie?

– Tak, jak najbardziej. Moja matka, która regularnie odwiedza psychiatrę, prześladuje mnie w podobny sposób. Czy ty też masz swojego psychiatrę? – Jeszcze nie, ale doprowadzasz mnie do szaleństwa wystarczająco skutecznie, by ta wizja stała się realna. – Czyli to nie jest twoje standardowe zachowanie? – Serce waliło mi jak oszalałe. Słyszałam, jak w tętnicach pulsowała mi krew. – A może jest? Przeczesał dłonią włosy, by uporządkować fryzurę, którą zmierzwiłam podczas naszego pocałunku. – Wykorzystałem informacje, które mi dobrowolnie udostępniłaś. – Nie tobie! I nie w celu, do jakiego ich użyłeś. To jest z pewnością naruszenie prawa do prywatności. – Wpatrywałam się w niego, zdezorientowana jak nigdy dotąd. – Dlaczego to zrobiłeś? Miał na tyle przyzwoitości, by wreszcie okazać zmieszanie. – Żeby cię rozgryźć, jeśli już, kurwa, musisz wiedzieć. – Dlaczego mnie po prostu nie zapytałeś, Gideonie? Czy to jest, kurwa, takie trudne w dzisiejszych czasach? – W twoim wypadku tak. – Chwycił swojego drinka i wychylił niemal w całości. – Nie mam okazji pobyć z tobą sam na sam dłużej niż kilka minut za każdym razem. – Ponieważ jedyne, o czym chcesz rozmawiać, to rozważania na temat, co takiego musisz zrobić, żeby mnie wyruchać! – Jezu, Eva – syknął, ściskając moją dłoń. – Bądź ciszej! Przyglądałam się uważnie, studiując każdą linię i płaszczyznę jego twarzy. Niestety ta szczegółowa analiza nie zmniejszyła mojego podziwu ani o jotę. Zaczynałam podejrzewać, że jego uroda nigdy nie przestanie mnie olśniewać. I nie byłam w tym osamotniona. Widziałam reakcje innych kobiet w jego towarzystwie. Do tego był nieprzyzwoicie bogaty, a wiadomo, że bogactwo dodaje atrakcyjności nawet facetom starym, łysym i brzuchatym. Nic dziwnego, że Cross przyzwyczajony był do tego, że wystarczyło pstryknąć palcami, gdy miał ochotę na numerek. Jego wzrok błądził niespokojnie po mojej twarzy. – Dlaczego tak mi się przyglądasz? – Zastanawiam się. – Nad czym? – Jego szczęka napięła się mocniej. – Ostrzegam cię, że jeśli chociaż wspomnisz o wyselekcjonowanych waginach czy umieszczaniu nasienia, nie ręczę za siebie. Jego słowa omal nie wywołały uśmiechu na mojej twarzy. – Chciałabym lepiej zrozumieć kilka spraw. Możliwe przecież, że oceniam cię

niesprawiedliwie. – Sam chciałbym lepiej zrozumieć kilka spraw – wymamrotał. – Zgaduję, że metoda „mam ochotę cię przelecieć” ma w twoim wykonaniu dużą skuteczność? Twarz Gideona oblekła się w maskę nieodgadnionej obojętności. – Nie zamierzam o tym rozmawiać. – Okej. Chcesz dowiedzieć się, co musisz zrobić, żeby zaciągnąć mnie do łóżka. Dlatego właśnie jesteś teraz w tym klubie, tak? Z mojego powodu? Tylko nie mów mi czegoś, co według ciebie chciałabym usłyszeć. Jego spojrzenie było ostre i pewne. – Tak, jestem tutaj z twojego powodu. Zaaranżowałem wszystko. Nagle wyjaśniła się sprawa stylowych ciuchów naganiacza. Zostaliśmy zwerbowani przez kogoś opłacanego przez Cross Industries. – Wykalkulowałeś sobie, że ściągnięcie mnie tutaj pomoże ci mnie zaliczyć? Jego usta zadrżały, gdy próbował ukryć rozbawienie. – Nigdy nie należy tracić nadziei, ale spodziewałem się, że będzie mnie to kosztowało nieco więcej wysiłku niż zorganizowanie przypadkowego spotkania przy drinku. – Bardzo słusznie. Więc po co to całe przedstawienie? Dlaczego nie mogłeś poczekać do poniedziałkowego lunchu? – Ponieważ szlajasz się po mieście w piątkową noc, zarzucając przynętę. Nie mogę nic poradzić w sprawie twoich kontaktów z chłopakiem na baterie, ale mogę cię powstrzymać przed wyrwaniem jakiegoś dupka z baru. Jak masz ochotę kogoś zaliczyć, Evo, jestem do twojej dyspozycji. – Nie zarzucam żadnej przynęty. Rozładowuję napięcie po stresującym dniu. – Nie tylko ty. – Zaczął bawić się moimi srebrnymi wiszącymi kolczykami. – Czyli kiedy jesteś spięta, upijasz się i odreagowujesz na parkiecie. Ja przede wszystkim staram się rozwiązać problem, który wywołuje u mnie stres. Jego głos przybrał łagodniejszy ton, budząc niepokojące pragnienia. – Czy tym właśnie dla ciebie jestem? Problemem? – Oczywiście – odparł, ale na jego ustach zadrgał cień uśmiechu. Wiedziałam, że na tym w dużej mierze polegał jego urok. Gideon Cross nie osiągnąłby tak wiele w równie młodym wieku, gdyby potrafił z godnością przyjąć porażkę. – Jaka jest twoja definicja randki? Zmarszczył brwi. – Przydługie spotkanie towarzyskie z kobietą, podczas którego nie dochodzi do aktu seksualnego.

– Nudzi cię towarzystwo kobiet? Jego czoło zmarszczyło się jeszcze bardziej, a twarz przybrała wyraz jawnego niezadowolenia. – Ależ nie, chyba że pojawiają się wygórowane oczekiwania czy przesadne żądania wobec mojej dyspozycyjności. Doszedłem do wniosku, że najlepszym wyjściem, aby tego uniknąć, jest wytyczenie wyraźnej granicy między relacjami seksualnymi a przyjaźnią. Te dwa układy wzajemnie się wykluczają. Znów wspomniał te nieznośne „wygórowane oczekiwania”. Najwyraźniej leżało mu to na sercu. – A więc zdarza ci się miewać relacje z kobietami bez podłoża seksualnego? – Oczywiście. – Jego nogi zacisnęły się wokół moich jak potrzask. – Do czego zmierzasz? – Nie widzisz związku między seksem a resztą twojego życia. Oddzielasz go od przyjaźni, pracy... od wszystkiego. – I mam ku temu dobre powody. – Jestem tego pewna. Dobra, z mojej strony sprawy wyglądają tak. – Trudno było mi zebrać myśli, gdy Gideon siedział tak blisko. – Powiedziałam ci, że nie mam ochoty na randki i to podtrzymuję. Moja praca jest teraz dla mnie głównym priorytetem, nie chcę też rezygnować z mojej niezależności i uroków życia singielki. Nie chcę tego poświęcać dla związku. Te dwie sprawy pochłaniają tak dużo mojego czasu, że nie pozostaje wiele miejsca na nic stałego. – Doskonale to rozumiem. – Ale lubię seks. – Świetnie. Uprawiajmy go razem. – Jego uśmiech był niczym zaproszenie do krainy cielesnych rozkoszy. Trzepnęłam go w ramię. – Muszę czuć bliskość, pewną osobistą więź z mężczyzną, z którym idę do łóżka. Nie musi to być głębokie czy intensywne, ale seks jest dla mnie czymś więcej niż pozbawioną emocji transakcją. – Dlaczego? Z tonu jego głosu wywnioskowałam, że pytał zupełnie serio. Zatem, choć ta rozmowa musiała wydawać mu się dziwaczna, Gideon podchodził do niej z całą powagą. – Powiedzmy, że leży to w mojej naturze, taki mój mały kaprys, ale uwierz mi, nie żartuję. Nienawidzę czuć się wykorzystana przez mężczyznę. Jest to dla mnie upokarzające. – A nie możesz do tego podejść w taki sposób, że to t y wykorzystujesz m n i e wyłącznie

dla seksu? – Akurat w twoim wypadku to nie działa. – Był zbyt silny, zbyt władczy. Kiedy obnażyłam przed nim swoje słabości, w jego rozjarzonych oczach błysnęły iskry, jak u drapieżnika. – Zresztą – dodałam szybko – nie próbuj bawić się ze mną w słowne gierki. Lubię, gdy w moich relacjach seksualnych jest równy układ sił. Albo gdy to ja mam przewagę. – Okej. – Okej? Przystałeś na to z zaskakującą łatwością, biorąc pod uwagę fakt, że dla mnie niezwykle ważne jest połączenie dwóch sfer, które ty tak stanowczo rozdzielasz. – Nie czuję się z tym komfortowo i nawet nie zamierzam udawać, że to rozumiem, ale widzę, że to może być pewną przeszkodą. Poradź mi, jak ją ominąć. Wstrzymałam oddech. Tego się nie spodziewałam. Był mężczyzną, który nie chciał, aby seks powodował jakiekolwiek komplikacje w jego życiu, a ja byłam kobietą, dla której seks z natury rzeczy był skomplikowany, a jednak on wciąż się nie poddawał. Przynajmniej na razie. – Gideon, chcę, żeby nasze stosunki były przyjazne. Nie oznacza to, że musimy od razu być najlepszymi kumplami czy powiernikami, ale przynajmniej dwojgiem ludzi, których wiedza na swój temat nie ogranicza się do anatomii. To oznacza, że powinniśmy spędzać ze sobą czas również wtedy, gdy, jak to ująłeś, nie dochodzi do aktu seksualnego. Obawiam się, że będziemy spędzać czas w miejscach, w których będziemy zmuszeni powstrzymać się od aktów seksualnych. – Czyż nie to właśnie robimy? – Tak. Widzisz, właśnie o tym mówię. W tej kwestii źle cię oceniłam. Szkoda tylko, że zaaranżowałeś to spotkanie w sposób typowy dla psychopaty z thrillera – położyłam dłoń na jego ustach, gdy chciał mi przerwać – ale przyznaję, że próbowałeś umówić się ze mną w konwencjonalny sposób, a ja za bardzo ci w tym nie pomogłam. Skubnął zębami moje palce, tak że krzyknęłam i szybko cofnęłam dłoń. – Hej, a to za co? Podniósł pokrzywdzoną dłoń do swoich ust i pocałował ugryzione miejsce. Przesuwał językiem po skórze, kojąc ból. I podniecając mnie przy tym niesamowicie. W odruchu samoobrony wyrwałam rękę i położyłam ją z powrotem na kolanach. Ciągle nie byłam pewna, czy wszystko sobie wyjaśniliśmy. – Nie obawiaj się, że moje oczekiwania są wygórowane. Gdy będziemy spędzać czas razem, nie uprawiając seksu, nie będę tego postrzegała jako randki. W porządku? – Umowa stoi. – Gideon wyszczerzył zęby, a ja utwierdziłam się w przekonaniu, że chcę z nim zaryzykować. Jego uśmiech był niczym błyskawica na nocnym niebie, oślepiający,

piękny i enigmatyczny. Pragnęłam go tak bardzo, że ta tęsknota wywoływała we mnie niemal fizyczny ból. Jego dłonie ześlizgnęły się niżej, by objąć z zewnątrz moje uda. Delikatnie je ściskając, przyciągnął mnie odrobinę bliżej. Brzeg mojej krótkiej czarnej sukienki, która odsłaniała plecy i ramiona, podniósł się wyżej, niemal nieprzyzwoicie wysoko, obnażając nagą skórę ud. Widok ten całkowicie pochłonął Gideona. Z parkietu pod nami dobiegł nas głos Duffy, która zaczęła melodyjnie błagać tajemniczego mężczyznę o litość. Poczułam w piersi bolesne ukłucie. Mimo że tej nocy wlałam już w siebie cebrzyk alkoholu, z moich ust, jakby bez udziału woli, popłynęły słowa: – Mam ochotę na jeszcze jednego drinka.

5

W sobotni poranek obudził mnie gigantyczny kac, ale przyjęłam go z pokorą jako zasłużoną karę za moje uczynki poprzedniej nocy. Mimo szczerej odrazy do metod Gideona, który negocjował seks z równym zaangażowaniem, z jakim omawia się propozycję fuzji, koniec końców wdałam się z nim w te negocjacje. Pragnęłam go bowiem wystarczająco mocno, by podjąć wkalkulowane ryzyko i złamać własne zasady. Pocieszało mnie nieco, że on też musiał zdobyć się na pewne ustępstwa wobec mnie. Po długim gorącym prysznicu udałam się do salonu, gdzie znalazłam Cary’ego z jego netbookiem na kanapie. Wyglądał na odświeżonego i gotowego, by rozpocząć nowy dzień. Z kuchni niósł się zapach kawy. Pospieszyłam tam i napełniłam największy kubas, jaki udało mi się znaleźć. – Dzień dobry, słoneczko! – zawołał Cary. Obejmując dłońmi cenną porcję kofeiny, niezbędną, by postawić mnie na nogi, dołączyłam do niego na kanapie. Cary wskazał na małe pudełko na stole. – To przyszło do ciebie, gdy byłaś pod prysznicem. Odstawiłam kubek na stolik i podniosłam pudełeczko. Było owinięte szarym papierem przewiązanym sznurkiem, a na górze, napisane ukośnie, widniało moje imię, wykaligrafowane ręcznie z ozdobnymi zawijasami. W środku znajdowała się bursztynowa buteleczka z napisem wymalowanym białą, staroświecką czcionką: Remedium na kaca. Do szyjki miała doczepioną rafią karteczkę, która zachęcała: „Wypij mnie”. We wgnieceniu, odciśniętym w bibułce wyściełającej pudełko przytaiła się wizytówka Gideona. Przyjrzawszy się bliżej upominkowi, uznałam go za niezwykle trafny. Od czasu gdy poznałam Gideona, czułam się właśnie jak Alicja w Krainie Czarów, jakbym przez króliczą norę trafiła do fascynującego świata pełnego pokus, gdzie nie obowiązywały żadne ogólnie przyjęte reguły. Wypływałam na nieznane wody w ekscytującą, a zarazem przerażającą podróż. Zerknęłam na Cary’ego, który przyglądał się buteleczce podejrzliwie. – Zdrówko. – Odkorkowałam ją i nie zastanawiając się długo, wypiłam całą zawartość. Remedium smakowało jak mdły, słodkawy syrop na kaszel. Wstrząsnęło mną, po czym

poczułam, jak pali mnie w żołądku. Wytarłam usta wierzchem dłoni i zakorkowałam z powrotem pustą buteleczkę. – Co to, do diabła, było? – Czuję pożar w żołądku, więc chyba wypiłam klina. Zmarszczył nos. – Skuteczne, acz nieprzyjemne. I faktycznie poskutkowało. Już czułam się dużo lepiej. Cary wziął pudełko i wygrzebał wizytówkę Gideona. Odwrócił ją, po czym wyciągnął w moim kierunku. Z tyłu kartonika widniało „Zadzwoń do mnie”, skreślone śmiałym charakterem pisma, plus numer telefonu. Wzięłam wizytówkę i zamknęłam ją w dłoni. Ten podarunek był dowodem, że myślał o mnie. Jego nieustępliwość i adoracja były kuszące. Schlebiało mi, że poświęcał mi tyle uwagi. Trudno zaprzeczyć, iż byłam bezradna wobec poczynań Gideona. Łaknęłam jego dotyku i ekscytował mnie sposób, w jaki on reagował na mój dotyk. Gdy zastanawiałam się, n a c o n i e b y ł a b y m skłonna przystać, by znowu czuć jego dłonie na moim ciele, niewiele rzeczy przychodziło mi na myśl. Kiedy Cary chciał podać mi telefon, powstrzymałam go. – Nie teraz, ciągle jeszcze trochę kręci mi się w głowie. W stosunkach z Gideonem trzeźwy umysł jest moją jedyną bronią. – Wczoraj wyglądaliście jak dwa gruchające gołąbki. Zdecydowanie ma do ciebie słabość. – Zdecydowanie ja mam do niego słabość. – Zwinęłam się w kłębek w rogu kanapy, obejmując dłońmi kolana, i przyłożyłam policzek do poduszki. – Postanowiliśmy, że spędzimy ze sobą trochę czasu, żeby lepiej się poznać. Układ obejmuje również niezobowiązujący, aczkolwiek fizycznie intensywny seks. Żadnych oczekiwań, żadnych obowiązków, żadnych pretensji. Cary nacisnął klawisz na swoim netbooku i z drukarki po drugiej stronie pokoju zaczęły wypadać kartki. Następnie zamknął komputer, odłożył go na stolik i poświęcił mi całą uwagę. – Może przerodzi się to w coś poważniejszego. – Już szykuję welon – zadrwiłam. – Nie bądź cyniczna. – Cary, nie spodziewam się, że finałem tej historii będzie „i żyli długo i szczęśliwie”, tym bardziej że chodzi o takiego krezusa jak Cross. Na przykładzie mamy widzę, co to znaczy być związaną z wpływowym mężczyzną. To praca w pełnym wymiarze godzin

z partnerem na pół etatu. Dla mamy rekompensatą są pieniądze, ale dla mnie to za mało. Tata kochał moją mamę. Poprosił ją o rękę z nadzieją, że będzie chciała dzielić z nim życie. Odrzuciła jego oświadczyny, gdyż ani nie zajmował ważnego stołka, ani nie mógł się pochwalić pokaźnym kontem w banku, co ona postrzegała jako niezbędne atrybuty przyszłego męża. W rozumieniu Moniki Stanton miłość nie była warunkiem koniecznym, by zawrzeć małżeństwo. A skoro mało który mężczyzna mógł oprzeć się jej urodzie, z tymi jej uwodzicielskimi oczętami i zmysłowym, lekko chropowatym głosem, nigdy nie była zmuszona zejść poniżej swoich standardów. Niestety, mój tata nie był dla niej dostatecznie atrakcyjną zdobyczą. Zerknęłam na zegar i okazało się, że jest już wpół do jedenastej. – Chyba powinnam zacząć się szykować. – Uwielbiam spa z twoją mamą. – Uśmiech Cary’ego przegonił chmury zbierające się w mojej głowie. – Po wszystkim czuję się jak młody bóg. – Ja też. Jak bogini w ludzkiej skórze. Nie mogliśmy się doczekać błogich chwil w spa, dlatego zamiast nasłuchiwać dzwonka telefonu z recepcji, zbiegliśmy na dół, by stamtąd wyglądać limuzyny. Portier powitał nas uśmiechem, gdy wyszliśmy na zewnątrz – ja w sandałkach na obcasach i długiej powiewnej sukni, Cary w dżinsach osuwających się na biodra i T-shircie z długim rękawem. – Dzień dobry, panno Tramell, panie Taylor. Czy potrzebują państwo dzisiaj taksówki? – Nie, dziękujemy, Paul. Czekamy na samochód. – Cary uśmiechnął się szeroko. – Dzisiaj dzień rozkoszy w Perrini’s! – Ach, Perrini’s Day Spa. – Paul pokiwał głową z pełnym zrozumieniem. – Kupiłem tam żonie bon upominkowy z okazji naszej rocznicy. Tak jej się podobało, że chyba uczynię z tego tradycję. – Dobrze zrobiłeś, Paul – powiedziałam. – Rozpieszczanie kobiet nigdy nie wychodzi z mody. Wkrótce zajechała czarna limuzyna z Clancym za kółkiem. Paul otworzył nam tylne drzwi i wpakowaliśmy się do środka, piszcząc z radości jak małe dzieci, gdy znaleźliśmy pudełko obłędnie drogich ekskluzywnych czekoladek na tylnym siedzeniu. Pomachaliśmy Paulowi na do widzenia, rozsiedliśmy się wygodnie i rzuciliśmy na słodkości, małymi kęsami i powoli, z rozkoszą smakując każdą bajeczną pralinkę. Clancy zawiózł nas prosto do Perrini’s, miejsca, za którego drzwiami rozciągała się pełna przepychu kraina piękna i błogiego odpoczynku. Niezwykłą atmosferę czuć było od samego wejścia. Przestępując próg tej świątyni relaksu, czuliśmy się, jakbyśmy wyjechali na egzotyczne wakacje w odległym zakątku świata. Na łukowych ościeżach każdych drzwi

udrapowane były prążkowane kotary z jedwabiu o nasyconych barwach, a na stylowych szezlongach i fotelach królewskich rozmiarów leżały haftowane poduszki. W wiszących pozłacanych klatkach ćwierkały ptaki, a doniczkowe rośliny rozpościerały bujne liście w każdym rogu. W miniaturowych ozdobnych fontannach szumiała woda, a z dyskretnie ukrytych głośników płynęła instrumentalna muzyka. Powietrze przesycała woń wschodnich przypraw i kadzideł. Czułam się, jakbym trafiła do krainy z Baśni z tysiąca i jednej nocy. Cały efekt balansował na granicy kiczu, ale jej nie przekraczał. Perrini’s oferował luksus i egzotykę, wyrafinowaną przyjemność dla tych, którzy mogli sobie na to pozwolić. Takich jak moja matka, która właśnie kończyła kąpiel w mleku i miodzie, gdy dotarliśmy na miejsce. Po przeanalizowaniu karty dostępnych zabiegów zdecydowałam się zastąpić mój standardowy wybór „kobiety wojownika” zabiegiem o kuszącej nazwie „zmysłowa pielęgnacja”. Wprawdzie miałam robioną depilację ledwie tydzień temu, ale pozostała część zabiegu – „opracowana, by uczynić cię tak seksowną, że nikt nie zdoła ci się oprzeć” – wydawała się dokładnie tym, czego potrzebowałam. Kiedy w końcu udało mi się skierować myśli na bezpieczny tor tematów związanych z pracą, z krzesła do pedikiuru zza moich pleców dobiegł mnie głos Cary’ego. – Pani Stanton, czy poznała pani Gideona Crossa? Rzuciłam mu spojrzenie pełne nienawiści. Skurczybyk dobrze wiedział, że matka miała świra na punkcie moich spraw sercowych oraz – jak to miało miejsce w tym wypadku – tych bardziej łóżkowych. Jak mogłam się spodziewać, na wzmiankę o bogatym, przystojnym mężczyźnie moja matka wychyliła się ze swojego stanowiska po mojej drugiej stronie, zaaferowana niczym podlotek. – Oczywiście. Jest jednym z najzamożniejszych ludzi na świecie. Jeśli mnie pamięć nie myli, na dwudziestym piątym miejscu na liście „Forbesa”, czy coś koło tego. Niezwykle zdeterminowany i rzutki młody człowiek, bez dwóch zdań, i hojny darczyńca na rzecz wielu organizacji charytatywnych dla dzieci, w których się udzielam. Świetna partia, to oczywiste, ale obawiam się, Cary, że nie gustuje w mężczyznach. Ma zdecydowanie reputację kobieciarza. – Mój pech. – Na twarzy Cary’ego igrał szelmowski uśmiech. Udawał, że nie widzi, jak daję mu znaki, gwałtownie kręcąc głową. – Ale i tak byłaby to nieodwzajemniona miłość, bo on najwyraźniej czuje miętę do naszej Evy. – Eva! Nie mogę uwierzyć, że nic mi nie powiedziałaś! Jak mogłaś ukrywać przede mną coś takiego?

Spojrzałam na swoją matkę. Jej odświeżona zabiegami twarz wyglądała na młodą, gładką i tak podobną do mojej. Byłam nieodrodną córką mamy, nosiłam nawet jej nazwisko. Jedynym ustępstwem, na które zgodziła się wobec mojego ojca, było nadanie mi imienia po jego matce. – Naprawdę nie ma o czym mówić – wykręcałam się. – Jesteśmy tylko... znajomymi. – Stać nas na więcej – powiedziała Monica, a jej oczy przybrały wyraz chłodnej kalkulacji, co przyprawiło mnie o ciarki. – Nie wiem, jak mogło umknąć mojej uwadze, że pracujesz w tym samym budynku, co on. Jestem pewna, że stracił dla ciebie głowę w momencie, kiedy cię zobaczył. Chociaż mówią, że preferuje brunetki... Hmm... Tak czy inaczej, mówią też, że ma doskonały gust. I to się w takim razie jak najbardziej sprawdza. – Mylisz się. Proszę, tylko się nie wtrącaj. Zrobisz mi wstyd. – Nonsens. Nikt nie umie obchodzić się z mężczyznami lepiej niż ja. Skuliłam się, wciągając głowę w ramiona. Gdy nadszedł czas na mój masaż, potrzebowałam go bardziej niż kiedykolwiek. Wyciągnęłam się na stole i zamknęłam oczy, licząc na drzemkę, gdyż miałam przed sobą wizję długiej i męczącej nocy. Jak każda dziewczyna uwielbiałam wystroić się od czasu do czasu, ale bankiety dobroczynne pociągały za sobą wiele przykrych obowiązków. Kurtuazyjna wymiana uprzejmości była męką, paradowanie z przyklejonym uśmiechem prawdziwą katorgą, a wysłuchiwanie obcych ludzi wygłaszających tyrady na temat prowadzenia interesów nudne jak flaki z olejem. Gdyby nie to, że chciałam pomóc Cary’emu w karierze, prawdopodobnie stawiłabym większy opór, żeby wymigać się od tej wieczornej gali. Zdawałam sobie jednak sprawę, że dla niego udział w tego typu wydarzeniach był świetną okazją do autopromocji. Westchnęłam. Kogo ja chciałam oszukać? I tak skończyłoby się na tym, że poszłabym bez słowa skargi. Moja mama i Stanton wspierali organizacje walczące z wykorzystywaniem dzieci, gdyż było to ważne dla mnie. Przebrnięcie raz na jakiś czas przez sztywniacką imprezę było niewielką ceną za ich pomoc dla tej inicjatywy. Wzięłam głęboki oddech, aby się zrelaksować. Zapisałam w pamięci, aby po powrocie do domu zadzwonić do taty, i zaczęłam się zastanawiać, w jaki sposób podziękować Gideonowi za lekarstwo na kaca. Mogłam wprawdzie wysłać mu wiadomość z podziękowaniem na adres mejlowy widniejący na wizytówce, nie byłoby to jednak w dobrym guście. Poza tym nie wiedziałam przecież, kto miał dostęp do jego służbowej skrzynki. Postanowiłam, że po prostu zadzwonię do niego po powrocie do domu. Czemu nie? Poprosił mnie o to – a nie, przepraszam – k a z a ł mi. Umieścił swoje żądanie na wizytówce. Tak czy inaczej, dzięki temu znowu mogłambym usłyszeć jego uwodzicielski

głos. Drzwi się otworzyły i do pokoju wkroczyła masażystka. – Witaj, Evo. Gotowa? Nie do końca. Ale zmierzałam w dobrym kierunku. *

Po kilku bajecznych godzinach w spa moja mama i Cary odwieźli mnie do domu, po czym sami ruszyli szukać nowych spinek do mankietów dla Stantona. Wykorzystałam tę chwilę prywatności, by zadzwonić do Crossa. Sytuacja była niby wymarzona, ale kilka razy zawahałam się, zanim odważyłam się nawiązać połączenie. Odebrał po pierwszym sygnale. – Eva. Byłam zaskoczona, że wiedział, kto dzwoni, zanim jeszcze zdążyłam się odezwać. Miałam mętlik w głowie. W jaki sposób moje imię i numer znalazły się na jego liście kontaktów? – Uhm... Cześć, Gideonie. – Jestem przecznicę od twojego domu. Powiadom recepcję, że zaraz będę. – Słucham? – Czułam się, jakbym przegapiła jakąś część konwersacji. – Gdzie będziesz? – U ciebie. Właśnie skręcam w twoją ulicę. Zadzwoń na recepcję, Eva. Rozłączył się, a ja wlepiałam oczy w telefon, próbując uświadomić sobie, że za kilka chwil znów znajdę się w jego towarzystwie. Nieco oszołomiona podeszłam w końcu do domofonu i zawiadomiłam recepcję, że czekam na pana Gideona Crossa. Nie zdążyłam odwiesić słuchawki, kiedy był już w lobby, a za chwilę pukał do drzwi. Dopiero wówczas zdałam sobie sprawę, że mam na sobie jedynie szlafroczek sięgający mi do połowy uda, podczas gdy moja twarz była w pełnym makijażu, a włosy wystylizowane na wieczorny bankiet. Mógł z mojego wyglądu wysnuć nieco pochopne wnioski. Zanim mu otworzyłam, zakryłam się szczelniej, mocniej zaciskając pasek. Nie chciałam, by pomyślał sobie, że wpuszczam go do środka, by go uwieść. Gideon zatrzymał się na dłuższą chwilę w progu, taksując mnie wzrokiem, począwszy od mojej ułożonej fryzury aż po paznokcie z francuskim manikiurem. Byłam równie olśniona jego wyglądem. W znoszonych dżinsach i T-shircie prezentował się tak oszałamiająco, że miałam ochotę zedrzeć z niego ubranie zębami. – Warto było odbyć tę podróż, by zastać taki widok. – Wszedł do środka, zamykając za sobą drzwi. – Jak się czujesz?

– Dobrze. Dzięki tobie. Dziękuję. – Był tutaj, przy mnie. Poczułam, jak coś ściska mnie w żołądku i zaczyna kręcić mi się w głowie. – Ale to chyba nie powód, dla którego tutaj jesteś. – Jestem tutaj, ponieważ zajęło ci zbyt wiele czasu, by do mnie oddzwonić. – Nie sądziłam, że jest jakiś nieprzekraczalny termin. – Mam do ciebie pilną sprawę, ale przede wszystkim chciałem sprawdzić, czy wszystko u ciebie w porządku po wczorajszej nocy. – Jego twarz, którą okalały bujne kosmyki czarnych jak atrament włosów, zapierała dech w piersiach. Wpatrywał się we mnie ciemnymi oczami, pożerając mnie wzrokiem. – Boże. Wyglądasz tak pięknie, Eva. Nie pamiętam, bym kiedykolwiek pragnął kogoś tak bardzo. To jedno proste zdanie sprawiło, że stałam się rozpalona i pragnąca. I co za tym idzie, zbyt bezbronna. – A więc cóż to za pilna sprawa? – Chcę, żebyś towarzyszyła mi dzisiaj podczas kolacji dobroczynnej. Cofnęłam się z wrażenia, zarazem osłupiała i podekscytowana tą propozycją. – Idziesz tam? – Podobnie jak ty. Sprawdziłem, bo wiedziałem, że twoja matka tam będzie. Chodźmy razem. Położyłam dłoń na piersi w geście zaskoczenia. W głowie miałam mętlik. Nie byłam pewna, czy bardziej przerażające było jego niezdrowe, obsesyjne zainteresowanie moim życiem, czy sama propozycja i wszystkie konsekwencje, które mogła za sobą pociągnąć. – Nie to miałam na myśli, gdy mówiłam, że powinniśmy spędzać razem czas. – Dlaczego nie? – W tym prostym pytaniu kryło się wyzwanie. – Dlaczego nie mielibyśmy udać się razem na imprezę, na którą każde z nas zamierzało przyjść z osobna? – To nie byłoby zbyt dyskretne. To wydarzenie jest mocno nagłaśniane przez media. – I co z tego? – Gideon podszedł bliżej i dotknął kosmyka moich włosów. Jego zmysłowy, niebezpiecznie prowokujący głos sprawił, że cała zadrżałam. Czułam żar bijący od jego atletycznego, nabitego ciała i odurzający, niezwykle męski zapach. Z każdą chwilą coraz bardziej ulegałam jego urokowi. – Ludzie będą snuć domysły, szczególnie moja matka. Już zwęszyła w wodzie twoją kawalerską krew. Pochylając głowę, Gideon dotknął ustami wgłębienia między moją szyją a ramieniem. – Nie obchodzi mnie, co myślą ludzie. My wiemy, co jest między nami. I potrafię poradzić sobie z twoją matką. – Jeśli myślisz, że potrafisz – powiedziałam bez tchu – to nie znasz jej za dobrze. – Przyjadę po ciebie o siódmej. – Jego język wytropił pulsującą dziko tętnicę na mojej

szyi, stapiając resztki oporu. Moje ciało rozluźniło się i poddało bezwolnie, gdy przyciągnął mnie bliżej. Ostatkiem sił zdołałam wydyszeć: – Nie powiedziałam tak. – Ale nie powiesz nie. – Chwycił zębami płatek mojego ucha. – Nie pozwolę ci. Otworzyłam usta, by zaprotestować, ale uciszył mnie namiętnym, wilgotnym pocałunkiem. Jego język wykonywał powolne ruchy, liżąc mnie z rozkoszą, tak że zapragnęłam, by zrobił dokładnie to samo między moimi nogami. Moje dłonie powędrowały do jego włosów, gładząc je, a potem chwytając mocno. Gdy mnie objął, wygięłam się w łuk i zatonęłam w jego ramionach. Tak jak wtedy w jego biurze, nawet nie zorientowałam się, kiedy przeniósł mnie na kanapę i położył na plecach, tłumiąc mój okrzyk zdziwienia łapczywym pocałunkiem. Materiał szlafroczka rozsunął się pod jego zręcznymi dłońmi. Utorował sobie drogę do piersi i zaczął ugniatać je delikatnymi, rytmicznymi ruchami. – Gideon... – Cii... – uciszył mnie, ssąc moją dolną wargę, podczas gdy jego palce drażniły i ściskały sutki, nadwrażliwe i nabrzmiałe z podniecenia. – Wariowałem na myśl, że jesteś naga pod tą szmatką. – Przyszedłeś zupełnie bez uprzedze... Och! O Boże... Jego wargi zamknęły się wokół brodawki. Moim ciałem wstrząsnął gorący spazm, aż kropelki potu wystąpiły na rozpalonej skórze. Błądząc rozpaczliwie rozgorączkowanym wzrokiem, spojrzałam na wyświetlacz zegara w dekoderze kablówki. – Gideon, nie. Podniósł głowę i popatrzył na mnie roziskrzonymi błękitnymi oczami. – To czyste szaleństwo, wiem. Nie mogę, nie potrafię tego wytłumaczyć, ale muszę, muszę sprawić, żebyś doszła. Myślę o tym nieustannie od tych paru dni. Jedna z jego dłoni wdarła się między moje uda. Rozchyliłam je, nie czując już wstydu, poczerwieniała i rozgorączkowana w erotycznym uniesieniu. Drugą dłonią nie przestawał ugniatać moich piersi, które stawały się coraz bardziej nabrzmiałe i nieznośnie wrażliwe pod wpływem jego nieustępliwych pieszczot. – Zwilgotniałaś dla mnie – wyszeptał, przesuwając wzrok w dół mego ciała, aż do miejsca, w którym rozchylał dolne wargi palcami. – Tu też jesteś piękna. Aksamitna i różowa. Taka delikatna. Nie depilowałaś się dzisiaj, prawda? Pokręciłam głową. – Całe szczęście. Nie mógłbym wytrzymać kolejnych dziesięciu minut, nie dotykając cię

tutaj, nie mówiąc już o dziesięciu godzinach. – Wsunął we mnie ostrożnie jeden palec. Przymknęłam oczy, uzmysławiając sobie, jak bezbronna byłam wobec tego mężczyzny, gdy leżałam tak przed nim, naga i pobudzona, podczas gdy on penetrował mnie palcami, klęcząc na podłodze, wciąż w pełni ubrany. Mężczyzny, którego znajomość tajników brazylijskiej depilacji zdradzała głęboką wiedzę na temat kobiet i kobiecego ciała. – Jesteś taka ciepła i wąska. – Gideon cofnął palec i pchnął go we mnie z powrotem zdecydowanym, a zarazem finezyjnym ruchem. Wygięłam się w łuk, zaciskając się wokół niego łapczywie, niecierpliwie, zachłannie. – I taka nienasycona. Kiedy ostatnim razem ktoś zrobił ci dobrze? Gorączkowo przełknęłam ślinę. – Byłam bardzo zajęta. Moja praca magisterska, poszukiwanie pracy, przeprowadzka... – A więc zgaduję, że upłynęło trochę czasu. – Wycofał się, po czym natarł z powrotem dwoma palcami. Nie udało mi się powstrzymać jęku rozkoszy. Miał niezwykle utalentowane dłonie, zdecydowane i wprawne, i zgarniał nimi wszystko, na co miał ochotę. – Stosujesz antykoncepcję? – Tak. – Moje palce wbiły się w poduszki kanapy. – Oczywiście. – Dowiodę ci, że jestem w porządku. Ty zrobisz to samo, a potem pozwolisz mi, żebym w ciebie wszedł. – Boże, Gideon! – Dyszałam rozgorączkowana, bezwstydnie krążąc biodrami wokół jego poruszających się rytmicznie palców. Miałam wrażenie, że za chwilę samoistnie zajmę się ogniem i zginę w płomieniach, jeśli nie przestanie się tak bawić i szybko mnie nie rozładuje. Nigdy wcześniej nie byłam równie podniecona. Niemal traciłam rozum z desperackiej potrzeby orgazmu. Gdyby do pokoju wszedł teraz Cary, stając się świadkiem spektaklu w naszym salonie, gdzie ja naga wiję się w konwulsjach na kanapie, podczas gdy Gideon robi mi palcówkę, chyba nawet by mnie to nie obeszło. Gideon również oddychał z trudem. Jego twarz była rozpalona pożądaniem. Pożądaniem mnie. Ja zaś nie robiłam niczego więcej, prócz bezradnego poddawania się jemu. Jego dłoń powędrowała z mojej piersi na policzek, muskając go delikatnie. – Zarumieniłaś się. Zawstydziłem cię. – Tak. Na jego twarzy pojawił się uśmiech, łajdacki i triumfalny zarazem, na którego widok moje piersi napięły się jeszcze bardziej. – Chcę czuć w tobie moją spermę, kiedy pieprzę cię palcami. Chcę, żebyś ty czuła w sobie tę spermę, żebyś myślała o mnie, o tym, jak wyglądałem i jakie dźwięki

wydawałem z siebie, gdy spuszczałem się w tobie. Będziesz myślała o tym i pragnęła, bym robił to jeszcze i jeszcze. Moja cipka nabrzmiewała pod wpływem stymulacji jego zręcznych palców, a nieprzyzwoite słowa wyrzucane ochrypłym głosem z jego ust sprawiły, że byłam o krok od orgazmu. – Powiem ci o wszystkich sposobach, na jakie chcę, żebyś mnie zaspokajała. I zrobisz wszystko, co ci każę, zgodzisz się na wszystko, co będę chciał z tobą zrobić. I będziemy pieprzyć się głośno i nieprzytomnie, jak zwierzęta, bez żadnych zahamowań. Wiesz o tym, prawda? Przeczuwasz już, jak będzie wyglądał nasz seks. – Tak – wydyszałam, chwytając kurczowo piersi, by złagodzić ból stwardniałych sutków. – Błagam, Gideon. – Cii... Zajmę się tobą. – Opuszkiem kciuka łagodnie masował łechtaczkę kolistymi ruchami. – Patrz mi w oczy, kiedy będziesz dla mnie szczytować. Wewnątrz mnie narastało niewyobrażalne napięcie, każdy centymetr ciała się naprężał, gdy masował mój guziczek i jednocześnie penetrował mnie palcami, wsuwając je i wysuwając w stałym, niespiesznym rytmie. – Pokaż mi, jak dochodzisz, Eva – rozkazał. – Natychmiast. Szczytowałam, wydając z siebie ekstatyczny jęk, z całej siły wbijając paznokcie w poduszkę, podczas gdy moje biodra pompowały w przód i w tył na jego dłoni, daleka od onieśmielenia czy poczucia wstydu. Przywarłam wzrokiem do jego twarzy, niezdolna patrzeć gdzie indziej, zahipnotyzowana okrutnym samczym triumfem, który płonął w jego oczach. W tym momencie należałam do niego, posiadł mnie całkowicie. Zrobiłabym wszystko, czego by zapragnął. I on dobrze o tym wiedział. Cała drżałam, targana spazmami zniewalającej rozkoszy. Wydawało mi się, że przez ryk krwi w uszach słyszę jego zachrypnięty głos, lecz nim cokolwiek zrozumiałam, on zadarł moje nogi aż na oparcie kanapy, rozchylił je i przywarł ustami do mojej szczeliny. – Nie. – Naparłam na jego głowę rękami. – Nie wytrzymam. Byłam zbyt opuchnięta, zbyt czuła. Ale gdy jego wibrujący język dotknął mojej łechtaczki, znów poczułam ten głód, odradzający się z każdą chwilą. Jeszcze intensywniej niż za pierwszym razem. Prowadził język wzdłuż mojego rozedrganego sromu, drażniąc i nęcąc obietnicą kolejnego orgazmu, a ja wiedziałam, że nie będę mogła mieć go znowu tak szybko. Nagle jego język wdarł się we mnie, a ja zagryzłam wargi, by stłumić krzyk, kiedy dochodziłam po raz drugi. Wiłam się desperacko, czułe mięśnie zaciskały się wokół wibrującego języka, moje ciało drżało od zmysłowych pomruków Gideona. Nie miałam siły go odepchnąć, gdy powrócił do łechtaczki i zaczął ssać ją delikatnie... wytrwale... aż

eksplodowałam kolejnym orgazmem, wykrzykując zdyszanym głosem jego imię. Byłam jak z gumy, gdy wreszcie mnie uwolnił, i wciąż nie mogłam złapać tchu, kiedy całował mnie od brzucha aż po piersi. Na koniec polizał moje brodawki, po czym chwycił mnie pod plecy i gwałtownie przyciągnął do siebie. Leżałam w jego ramionach bezwładna i uległa, podczas gdy on napierał na moje wargi ze stłumioną furią, gniotąc je i zdradzając, jak blisko krawędzi był on sam. Kiedy oderwał się od moich ust, zakrył mnie, zbierając z powrotem poły szlafroczka, po czym wstał i spojrzał na mnie z góry. – Gideon...? – Będę o siódmej. – Wyciągnął dłoń i dotknął mojej kostki, pieszcząc palcami miejsce, gdzie zapięty był diamentowy łańcuszek, który założyłam z myślą o wieczornym przyjęciu. – I nie zdejmuj tego. Gdy będę cię ujeżdżać, masz mieć na sobie tylko to.

6

– Cześć, tato. Cieszę się, że cię złapałam. – Ujęłam wygodniej słuchawkę i przystawiłam stołek do kuchennego kontuaru. Bardzo tęskniłam za ojcem. Przez ostatnie cztery lata mieszkaliśmy na tyle blisko siebie, że mogliśmy widywać się przynajmniej raz w tygodniu. Obecnie od jego domu w Oceanside dzieliła mnie szerokość kontynentu. – Jak się czujesz? Usłyszałam, jak ścisza telewizor. – Teraz, gdy dzwonisz, o wiele lepiej. Jak ci minął pierwszy tydzień w pracy? Zdałam mu relację z ostatnich dni, pomijając te części z Gideonem. – Bardzo lubię mojego szefa, Marka – powiedziałam na zakończenie. – A w agencji panuje bardzo energetyczna atmosfera, na swój sposób nawet pokręcona. Każdego ranka chętnie idę do pracy i wcale nie rwę się do powrotu do domu. – Mam nadzieję, że tak zostanie. Ale pamiętaj też o odpoczynku. Musisz mieć jakąś odskocznię. Wyjdź na miasto, ciesz się młodością, baw się dobrze. Byle nie za dobrze. – Taaa, właśnie wczoraj było ciut za dobrze. Odwiedziliśmy z Carym kilka klubów i dzisiaj rano miałam paskudnego kaca. – Nawet mi nie mów takich rzeczy – jęknął. – Czasami budzę się w nocy zlany potem, gdy dopada mnie świadomość, że wałęsasz się gdzieś sama po Nowym Jorku. Ale jakoś się z tym godzę, gdy tłumaczę sobie, że jesteś zbyt rozsądna, by popełnić jakieś głupstwo. Nie po tym, jak dwójka rodziców zakodowała w twoim DNA zasady bezpieczeństwa. – Święta prawda – powiedziałam, śmiejąc się. – A skoro o tym mowa... Zamierzam uczyć się krav magi. – Naprawdę? – Nastąpiła pełna zadumy przerwa. – Jeden z moich kolegów z policji ma bzika na tym punkcie. Może popytam go i porównamy notatki, gdy przyjadę do ciebie z wizytą. – Zamierzasz mnie odwiedzić w Nowym Jorku? – Nie kryłam podekscytowania. – Och, tato, to byłoby cudowne. Bardzo tęsknię za południową Kalifornią, ale Manhattan też jest obłędny. Myślę, że ci się spodoba. – Spodoba mi się każde miejsce na świecie, jeśli ty tam będziesz. Zawahał się przez chwilę, po czym zapytał: – Jak tam twoja mama?

– No cóż... jak to ona. Piękna, czarująca i obsesyjno-kompulsywna. Zrobiło mi się ciężko na sercu. Pomyślałam, że tata może nadal kochać mamę. Nigdy nie zdecydował się na małżeństwo z inną kobietą. To był jeden z powodów, dla których nigdy nie powiedziałam mu o tym, co się stało. Jako gliniarz, naciskałby, żeby wnieść oskarżenie. Nie dałoby się uniknąć skandalu, a ten zniszczyłby matkę. Bałam się również, że straci do niej szacunek albo, co gorsza, obarczy ją odpowiedzialnością za wszystko, co się stało, podczas gdy ja wiedziałam, że to nie była jej wina. Kiedy tylko się dowiedziała, co robił mi jej pasierb, natychmiast odeszła od męża i bez żalu wniosła sprawę o rozwód. Cary zastał mnie wciąż wiszącą na telefonie. Pomachałam mu, gdy wpadł do mieszkania z małą niebieską torbą od Tiffany & Co. – Dzisiaj spędziłyśmy dzień w spa. Cudowne ukoronowanie całego tygodnia. Po jego głosie poznałam, że uśmiechał się, gdy mówił: – Cieszę się, że udaje wam się spędzać razem trochę czasu. Jakie masz plany na resztę weekendu? Postanowiłam odpowiedzieć wymijająco, przemilczając nasz udział w gali dobroczynnej, wiedziałam bowiem, że cały ten blichtr czerwonego dywanu i astronomicznie drogie bilety wstępu podkreślą jeszcze przepaść dzielącą statusy społeczne moich rodziców. – Razem z Carym wychodzimy wieczorem coś zjeść, a jutro zamierzam odpoczywać w domu. Pospać do południa, powałęsać się po mieszkaniu w piżamie przez cały dzień, obejrzeć jakiś film, może zamówić coś do jedzenia. Trochę słodkiego lenistwa przed poniedziałkiem, zanim znów wpadnę w wir pracy. – Brzmi dla mnie jak dzień w raju. Chyba pójdę za twoim przykładem następnym razem, gdy będę miał wolne. Zerkając na zegar, zorientowałam się, że wskazówki pokazują kilka minut po szóstej. – Tato, muszę się szykować. Uważaj na siebie na służbie, dobrze? Ja też się o ciebie martwię. – Będę uważał. Na razie, dziecinko. Te znajome słowa pożegnania ścisnęły mnie za gardło. – Ach, poczekaj! Zmieniam komórkę. Wyślę ci numer, jak tylko będę miała. – Znowu? Dopiero co go zmieniłaś, zaraz po przeprowadzce. – To długa i nudnawa historia. – Hmm... Nie odkładaj tego zbyt długo. Komórki są bardzo przydatne ze względów bezpieczeństwa, no i do grania w Angry Birds. – Już się wyleczyłam z tej gry! – Roześmiałam się na cały głos i zrobiło mi się ciepło na sercu, słysząc, że on również się śmiał. – Zadzwonię do ciebie za kilka dni. Bądź grzeczny. – Hej, ukradłaś mi kwestię.

Rozłączyliśmy się. Posiedziałam chwilę w ciszy, czując, że jak na razie wszystko w moim świecie jest na swoim miejscu, co nigdy nie trwało długo. Zastanawiałam się nad tym przez parę minut, po czym Cary podkręcił Hindera na stereo w swojej sypialni, co dało i mnie kopa, bym w końcu ruszyła tyłek. Pospieszyłam do mojego pokoju, by przygotować się na wieczór z Gideonem. *

– Z naszyjnikiem czy bez? – zapytałam Cary’ego, gdy przyszedł mnie przynaglać, prezentując się olśniewająco. W nowym smokingu wyglądał czarująco i wytwornie. Z pewnością zwróci na siebie uwagę. – Hmm. – Przechylił głowę na bok, przyglądając mi się uważnie. – Przyłóż go jeszcze raz. Przytrzymałam naszyjnik obrożę ze złotych monet powyżej dekoltu krwistoczerwonej sukni od mamy. Była stylizowana na strój greckiej bogini, z odsłoniętym ramieniem i asymetrycznym cięciem. Zaczepiona na jednym barku, przecinała ukośnie linię piersi, spływając na biodro i niżej, z rozcięciem zaczynającym się na wysokości górnej części uda. Praktycznie odsłaniała całe plecy, jeśli nie liczyć cienkiego paseczka z kryształów górskich, łączącego dwie strony sukienki, by nie zjechała w dół. Ale poza tym cały mój tył był goły, od karku aż po wcięcie w kształcie litery V, kończące się tuż powyżej pośladków. – Zapomnij o naszyjniku – doradził Cary. – Skłaniałem się w stronę złotych kolczyków żyrandoli, ale teraz stawiam na diamentowe koła. Największe, jakie masz. – Co? Naprawdę? – Z powątpiewaniem skrzywiłam się do naszych odbić w psyche[3], patrząc jak Cary grzebie w mojej szkatułce z biżuterią. – Te. – Cary wyłowił ze szkatułki pięciocentymetrowe diamentowe koła, które matka podarowała mi na osiemnaste urodziny. – Zaufaj mi. Przymierz je. Zrobiłam, jak mówił, i przekonałam się, że miał rację. Dzięki złotej obroży mogłam uzyskać efekt barokowego przepychu i wytworności, ale diamentowe kolczyki nadały całej stylizacji subtelnie zmysłowy charakter. Poza tym doskonale pasowały do diamentowego łańcuszka na prawej kostce, który już nigdy nie miał być dla mnie zwykłą biżuterią po tym, co powiedział o nim Gideon. Moje włosy, ściągnięte do tyłu, opadały na plecy w pozornym nieładzie kaskadą grubych niesfornych loków, nadając mi wygląd dopiero co bzykniętej, podkreślony jeszcze przez przydymione cienie wokół oczu i usta bez pomadki pociągnięte tylko bezbarwnym błyszczykiem. – Co ja bym bez ciebie zrobiła, Cary Taylorze? – Mała – położył mi dłonie na ramionach – nie pozwolę, żebyś musiała się o tym

przekonać. – Tak przy okazji, wyglądasz odlotowo. – Prawda? – Zrobił krok do tyłu, puścił do mnie oko i zaczął się wygłupiać, prężąc się i wdzięcząc. W pewien sposób Cary mógł powalczyć z Gideonem o palmę pierwszeństwa... ekhm, oczywiście w konkursie piękności. Rysy miał bardziej regularne, niemal delikatne i kobiece w porównaniu z surowym pięknem Gideona, ale obaj byli uderzająco przystojnymi mężczyznami, za którymi każda się oglądała z zaślinionymi wargami, tymi i tymi. Kiedy spotkałam Cary’ego po raz pierwszy, nie był takim przystojniakiem. Wychudzony i wyniszczony przez narkotyki również wtedy spoglądał na świat wielkimi szmaragdowymi oczami, ale nieobecnymi i zamglonymi. Coś mnie do niego ciągnęło, dlatego zawsze starałam się usiąść obok niego na terapii grupowej. Aż w końcu ordynarnie zaproponował mi seks, bo wierzył święcie, że jedynym powodem, dla którego ludzie się do niego zbliżają, jest zerżnięcie jego albo rżnięcie się z nim. Odmówiłam stanowczo i nieodwołalnie. Wówczas przestał się jeżyć, nawiązała się między nami nić porozumienia, aż w końcu zostaliśmy najlepszymi przyjaciółmi. Był mi bratem, którego nigdy nie miałam. Z zamyślenia wyrwał mnie gwałtownie brzęczyk domofonu. Niemal podskoczyłam na jego dźwięk, co uświadomiło mi, jak bardzo byłam podenerwowana. Zerknęłam na Cary’ego. – Zapomniałam zawiadomić recepcję, że przyjedzie po mnie. – Zejdę po niego. – Na pewno nie przeszkadza ci, że zabierzesz się ze Stantonem i moją mamą? – Żartujesz sobie? Oni mnie uwielbiają. – Jego uśmiech przygasł. – Masz wątpliwości, czy to dobry pomysł jechać z Crossem? Wzięłam głęboki oddech, przypomniawszy sobie, jak skończyłam podczas naszego ostatniego spotkania – na plecach, obnażona, oszołomiona wielokrotnym orgazmem. – Nie, nie o to chodzi. Po prostu wszystko dzieje się tak szybko i sprawy układają się lepiej, niż oczekiwałam. – Zastanawiasz się, gdzie w tym jest haczyk? – Wyciągnął dłoń i po przyjacielsku postukał w mój nos czubkiem palca. – Haczykiem operujesz ty i udało ci się na niego złowić niezłą sztukę. Ciesz się swoją zdobyczą. – Staram się. – Byłam wdzięczna za to, że Cary rozumiał mnie i znał mój sposób myślenia. Czułam się tak swobodnie w jego towarzystwie, ponieważ potrafił uładzić sprawę nawet wtedy, gdy sama nie umiałam wytłumaczyć, w czym tkwi problem.

– Przeprowadziłem solidne śledztwo na jego temat dzisiejszego ranka i wydrukowałem co ciekawsze fragmenty. Wszystko jest na twoim biurku, jeśli masz ochotę dowiedzieć się o nim więcej. Przypomniałam sobie, jak drukował coś przed naszym wyjściem do spa. Stając na palcach, pocałowałam go w policzek. – Jesteś najlepszy. Kocham cię. – Z wzajemnością, mała. – Skierował się do wyjścia. – Zejdę do recepcji i przyprowadzę go na górę. Pospiesz się. Przyjechał dziesięć minut za wcześnie. Z uśmiechem na twarzy odprowadzałam go wzrokiem, gdy znikał w holu. Kiedy drzwi się za nim zatrzasnęły, przeniosłam się do małego saloniku przylegającego do mojej sypialni. Na wybitnie niepraktycznym sekretarzyku, który wybrała moja matka, znalazłam teczkę wypełnioną artykułami i wydrukowanymi zdjęciami. Usadowiłam się w fotelu i pogrążyłam w historii Gideona Crossa. Czytanie o jego dzieciństwie nie było miłą lekturą. Jego ojciec, Geoffrey Cross, był prezesem firmy zajmującej się inwestycjami papierów wartościowych, która okazała się przykrywką malwersacji finansowych. Gideon miał zaledwie pięć lat, gdy jego ojciec strzelił sobie w łeb, wybierając samobójstwo zamiast więzienia. Och, Gideonie. Próbowałam wyobrazić go sobie jako małego i prawdopodobnie ślicznego czarnowłosego chłopca z pięknymi szafirowymi oczami przepełnionymi smutkiem i niepewnością. Ten obraz niemal złamał mi serce. Jak druzgocące musiało być dla niego i jego matki samobójstwo ojca i wszystkie okoliczności z tym związane. Obciążenie psychiczne i stres w tak trudnej sytuacji musiały być ogromne, szczególnie dla dziecka w tym wieku. Jego matka poślubiła Christophera Vidala, grubą rybę w branży muzycznej, i miała z nim dwójkę dzieci, Christophera Vidala Juniora i Ireland Vidal, ale najwyraźniej powiększona rodzina i stabilizacja finansowa przyszły zbyt późno, by pomóc Gideonowi otrząsnąć się po tak ogromnym ciosie. Był zbyt zamknięty w sobie i pielęgnował w sercu bolesne blizny. Wprawnym i krytycznym okiem badałam kobiety, które towarzyszyły Gideonowi na fotografiach, równocześnie myśląc o jego podejściu do randkowania, spotkań towarzyskich i seksu. Mama miała rację – wszystkie były brunetkami. Kobieta, która najczęściej pojawiała się na zdjęciach, najpewniej miała w sobie hiszpańską krew. Była wyższa ode mnie i bardziej szczupła niż zaokrąglona. – Magdalene Perez – mruknęłam pod nosem, niechętnie przyznając, że była zniewalająca. Jej sylwetka emanowała tą ostentacyjną pewnością siebie, którą podziwiałam.

– Okej, chyba już wystarczy. – Cary przerwał mi lekturę z delikatną nutką rozbawienia w głosie. Otworzył drzwi na oścież i oparł się o nie nonszalancko. – Naprawdę? – Byłam tak zaabsorbowana lekturą, że nie zauważyłam, ile czasu minęło. – Wydaje mi się, że jeśli będziesz zwlekać jeszcze choćby minutę, sam tu przyjdzie. Aż go nosi. Zamknęłam teczkę i wstałam. – Ciekawa lektura, prawda? – Bardzo – odpowiedziałam. Nurtowało mnie, w jaki sposób ojciec Gideona – a raczej jego samobójstwo – wpłynęło na życie syna. Wiedziałam, że odpowiedzi na wszystkie dręczące mnie pytania czekały na mnie w drugim pokoju. Wyszłam z sypialni i podążyłam przez hol do salonu. Zatrzymałam się w progu zafascynowana widokiem Gideona, który stał tyłem do mnie, przy oknie, i spoglądał na panoramę miasta pogrążony w myślach. Moje serce zaczęło bić szybciej. Wydawało się, że jest w refleksyjnym nastroju. Patrzył w dal niewidzącym wzrokiem, z zaciśniętymi ustami. Jego skrzyżowane na piersi ręce zdradzały wewnętrzny niepokój, jakby czuł się nieswojo. Wydał mi się odległy i zamknięty w sobie, jak człowiek, dla którego samotność jest drugą naturą. Zorientował się, że jestem w pokoju, a może wyczuł moje pożądanie. Odwrócił się i znów zamarł w bezruchu. Wykorzystałam tę chwilę, by upajać się jego widokiem. W każdym calu prezentował się jak potężny magnat finansowy. Był tak zmysłowo przystojny, że rozpalało mnie samo patrzenie na niego. Zacisnęłam palce, próbując powstrzymać się przed dotknięciem tych zawadiackich czarnych włosów, okalających jego twarz. I sposób, w jaki na mnie patrzył... Mój puls przyspieszył. – Eva. – Podszedł do mnie krokiem pełnym gracji i energii. Ujął moją dłoń i podniósł ją do ust. Wzrok miał intensywny – pożądliwy i badawczy. Dotyk jego warg na skórze wywołał dreszcz biegnący od nadgarstka w górę ramienia, przywołując wspomnienie tych grzesznych ust pieszczących inne części mojego ciała. Momentalnie poczułam żar podniecenia. – Cześć. W jego oczach pojawiło się rozbawienie, łagodząc surowość spojrzenia. – I wzajemnie. Wyglądasz wspaniale. Nie mogę się doczekać, żeby się tobą pochwalić. Westchnęłam zachwycona tym komplementem. – Mam nadzieję, że cię nie zawiodę. Nieznacznie zmarszczył brwi. – Czy masz wszystko, czego potrzebujesz?

Dołączył do nas Cary, z moim czarnym zwiewnym szalem i rękawiczkami za łokcie w dłoniach. – Trzymaj. Schowałem ci błyszczyk do kopertówki. – Jesteś niezastąpiony, Cary. Puścił do mnie oko, dając do zrozumienia, że zauważył prezerwatywy wetknięte w wewnętrzną kieszonkę. – Zjadę z wami na dół. Gideon wziął szal od Cary’ego i owinął mi go wokół ramion. Wyciągnął zaplątane włosy spod szala i dotyk jego dłoni na karku rozproszył mnie tak bardzo, iż ledwie zauważyłam, że Cary wciska mi do rąk rękawiczki. Przejażdżka windą, w której panowała gęsta atmosfera nieznośnego seksualnego napięcia, była prawdziwą próbą silnej woli. Cary, który stał na lewo ode mnie z rękami w kieszeniach, pogwizdując beztrosko, zdawał się tego nie zauważać. Natomiast Gideon po mojej drugiej stronie był niczym uśpiony wulkan. Chociaż stał nieruchomo i nie wydawał z siebie żadnego dźwięku, czułam, że gotuje się w nim z trudem poskramiana żądza. Biła od niego potężna siła. Magnetyczne przyciąganie między nami wywołało mrowienie na mojej skórze i przyspieszyło oddech. Poczułam ogromną ulgę, gdy drzwi się otworzyły, wyzwalając nas z udręki zamkniętej przestrzeni. Na parterze czekały dwie kobiety, żeby pojechać na górę. Gdy ujrzały Gideona i Cary’ego, szczęki im opadły. Widok ten trochę rozładował moje napięcie i sprawił, że się uśmiechnęłam. – Drogie panie – powitał je Cary z szarmanckim uśmiechem, co było trochę wredne. Niemal usłyszałam, jak smażą im się szare komórki. Gideon tylko skinął uprzejmie głową i skierował mnie do wyjścia, kładąc mi dłoń na obnażonych plecach. Ten dotyk zelektryzował mnie, rozlewając falę gorąca po całym ciele. Ścisnęłam dłoń Cary’ego. – Zachowaj dla mnie jeden taniec. – Masz to jak w banku. Do zobaczenia wkrótce. Limuzyna czekała przy krawężniku. Gdy wyszliśmy z budynku, szofer otworzył przed nami drzwiczki. Prześlizgnęłam się wzdłuż długiego siedzenia na jego koniec i usiadłam w samym kącie, poprawiając suknię. Gdy Gideon usadowił się obok mnie i drzwiczki się zatrzasnęły, uświadomiłam sobie, jak boski roztaczał zapach. Zaciągnęłam się nim głęboko, przekonując samą siebie w myślach, że powinnam się odprężyć i cieszyć jego towarzystwem. Ujął moją dłoń i przesunął palcami po jej wewnętrznej stronie. Ten drobny gest rozpalił we mnie gorący płomień żądzy. Po wpływem uderzenia gorąca zrzuciłam z ramion szal.

– Eva. – Nacisnął przycisk i pomiędzy nami i kierowcą wyrosła szyba gwarantująca całkowitą prywatność. W następnej chwili przechylił mnie nad swoimi kolanami i przydusił moje usta swoimi, miażdżac je gwałtownymi pocałunkami. Zrobiłam to, na co miałam ochotę od chwili, gdy ujrzałam go w salonie – wczepiłam się palcami w jego włosy i odwzajemniłam pieszczoty. Uwielbiałam sposób, w jaki mnie całował, jakby m u s i a ł to robić, bo w przeciwnym razie postradałby zmysły od zbyt długiego czekania. Ssałam jego język, wiedząc już, jak go to podniecało, jak to podniecało mnie, i czułam pragnienie, by ssać z równą pasją inne części jego ciała. Jego dłonie ślizgały się po moich nagich plecach. Wydałam z siebie jęk, gdy poczułam napór erekcji na biodrze. Uniosłam się i dosiadłam go okrakiem, odrzucając do tyłu materiał sukni i w myślach dziękując mamie za kieckę z tak praktycznym rozcięciem. Z kolanami po obu stronach jego bioder oplotłam mu ramionami szyję i całowałam jeszcze głębiej. Penetrowałam językiem wnętrze jego ust, gryzłam dolną wargę, lizałam język. Nagle Gideon chwycił mnie w talii i odepchnął. Opadł na oparcie siedzenia z falującą klatką piersiową, wyginając szyję, by patrzeć mi w twarz. – Co ty ze mną robisz? Przejechałam dłońmi po jego piersi, czując stalowe mięśnie pod materiałem koszuli. Moje palce znalazły drogę do pasma twardej muskulatury brzucha i wyobraziłam sobie, jak mógł wyglądać nago. – Dotykam cię. Upajam się tobą. Pragnę cię, Gideonie. Złapał mnie za nadgarstki, blokując ruchy. – Nie teraz. Jesteśmy w samym środku Manhattanu. – Nikt nas nie widzi. – Nie o to chodzi. To nie jest miejsce ani czas, by zaczynać coś, czego nie będziemy mogli dokończyć przez następnych kilka godzin. I tak odchodzę już od zmysłów od naszego spotkania po południu. – A więc musimy się postarać, by skończyć wszystko teraz. Ścisnął mnie jeszcze mocniej, aż zabolało. – Nie możemy zrobić tego tutaj. – Dlaczego nie? – Uderzyła mnie zaskakująca myśl. – Nigdy wcześniej nie uprawiałeś seksu w limuzynie? – Nie. – Szczęki mu się napięły. – A ty? Odwróciłam się, pozostawiając to pytanie bez odpowiedzi, i mój wzrok padł na rzekę samochodów i przechodniów płynącą wokół nas. Tylko centymetry dzieliły nas od setek ludzi, ale dzięki intymności, którą zapewniała nam przyciemniana szyba, nie zważałam na to i dałam się ponieść fantazji. Chciałam go zadowolić. Przekonać się, czy jestem

w stanie zaspokoić Gideona Crossa, dotrzeć do niego, i jedyną przeszkodą, która stała na mojej drodze, był on sam. Zaczęłam kołysać biodrami, ocierając się o niego na całej długości jego stężałego kutasa. Wypuścił gwałtownie powietrze przez zaciśnięte zęby. – Potrzebuję cię, Gideonie – wyszeptałam bez tchu, chłonąc jego zapach, który wraz z rosnącym podnieceniem stawał się coraz intensywniejszy. Możliwe, że to przez niego zachowywałam się tak wyzywająco. – Doprowadzasz mnie do szaleństwa. Puścił nadgarstki i chwycił w dłonie moją twarz, gwałtownie przyciskając usta do moich. Sięgnęłam do rozporka jego spodni, odpinając dwa guziki, by dostać się do ukrytego zamka. Spiął się. – Potrzebuję tego – wyszeptałam tuż przy jego ustach. – Pozwól mi. Nie rozluźnił się, ale też nie próbował mnie już powstrzymywać. Gdy jego fallus opadł ciężko w moją dłoń, Gideon wydał z siebie jęk, bolesny i erotyczny. Wzięłam go w obie dłonie, dotykając z czułością i delikatnie ściskając. Był twardy jak kamień i rozpalony. Trzymając go ciasno, przesuwałam dłonie wzdłuż całej jego imponującej długości, od czubka do podstawy, dysząc z podniecenia, podczas gdy Gideon dygotał nade mną. Instynktownie sięgnął ku moim udom, wsunął między nie dłoń i pociągnął ją aż do czerwonej koronki stringów. – Twoja szparka jest taka słodka – wymruczał w moje usta. – Chcę rozkraczyć cię i lizać tak długo, aż będziesz błagała o mojego fiuta. – Już cię błagam, jeśli tego chcesz. – Masując go posuwistymi ruchami jednej ręki, drugą sięgnęłam do kopertówki, z której wyłowiłam prezerwatywę. Gideon wsunął kciuk pod krawędź moich majtek i zanurzył opuszek w wilgoci mego pożądania. – Ledwo cię dotknąłem – wyszeptał, wpatrując się we mnie, a jego oczy iskrzyły się w półmroku limuzyny – a już jesteś gotowa. – Nic nie mogę na to poradzić. – Nie chcę, żebyś mogła coś na to poradzić. – Wsunął we mnie kciuk i zagryzł dolną wargę, gdy zacisnęłam się instynktownie i chciwie wokół niego. – To nie byłoby fair, bo ja nie jestem w stanie powstrzymać ciebie przed tym, co mi robisz. Rozerwałam folię zębami i podałam mu naderwane opakowanie z wystającym krążkiem prezerwatywy. – Nie jestem w tym najlepsza. Jego dłoń zamknęła się wokół mojej. – Przy tobie łamię wszystkie zasady. Powaga, która zabrzmiała w jego niskim głosie, wypełniła mnie słodyczą i dodałam

z czułością i pewnością siebie: – Zasady są po to, żeby je łamać. W półmroku błysnęła biel jego zębów. Nacisnął przycisk na tablicy obok mnie i powiedział do kierowcy: – Nie zatrzymuj się, dopóki nie wydam innego polecenia. Policzki mi zapłonęły. Światła mijającego nas samochodu przebiły się przez przyciemniane szyby i prześlizgnęły po mojej twarzy, demaskując ogarniające mnie skrępowanie. – O co chodzi, Evo? – powiedział kpiąco, zręcznie nakładając gumkę. – Skusiłaś mnie do uprawiania seksu w limuzynie, ale rumienisz się, kiedy mówię kierowcy, że nie chcę, by nam przeszkadzano, gdy będziesz mi to robiła? Jego nagłe rozbawienie podziałało na mnie jak afrodyzjak. Desperacko pragnęłam go mieć. Kładąc mu dłonie na ramionach, by utrzymać równowagę, uniosłam się na kolanach tak, by znaleźć się nad główką sterczącego penisa Gideona. Przesunął pod sukienką dłonie na moje biodra i złapał za cienkie paski majtek. Nagły dźwięk rozdzieranego materiału i ta gwałtowność rozpaliły mnie jeszcze bardziej. – Powoli – rozkazał ochrypłym głosem, unosząc biodra, by zsunąć niżej spodnie. Kiedy się poruszył, jego drapieżnie wzwiedziony członek otarł się o moje uda. Wydałam z siebie nieprzytomny jęk, czując taką pustkę i niezaspokojenie, jakby wszystkie orgazmy, które dał mi wcześniej, tylko podsyciły pragnienie, zamiast je zaspokoić. Napiął się, gdy objęłam go palcami i odchyliłam, kierując jego okazałą główkę między mokre wargi okalające szparkę. W ciężkim wilgotnym powietrzu unosił się zapach naszego pożądania, uwodzicielska mieszanka namiętności i feromonów, która pobudzała każdą komórkę w moim ciele. Po rozpalonej skórze rozchodziło się rozkoszne mrowienie, piersi miałam nabrzmiałe i wrażliwe. Właśnie tego chciałam od pierwszej chwili, gdy go zobaczyłam – zdobyć, posiąść jego wspaniałe ciało i poczuć go głęboko we mnie. – Boże, Eva – wydyszał, dłońmi ściskając gorączkowo moje uda, gdy zaczęłam napychać się na niego. Przymknęłam oczy, czując się zbyt wyeksploatowana. Pragnęłam intymności z nim, ale to jednak wydawało się trochę dziwne. Dzieliły nas tylko centymetry, siedzieliśmy twarzą w twarz, zamknięci na niewielkiej przestrzeni niczym w kokonie, gdy wokół, o grubość szyby, życie płynęło wartkim nurtem. Odbierałam jego niepokój i wiedziałam, że czuł się równie niepewnie, jak ja. – Jesteś taka ciasna. – W słowach, które wyrzucał z siebie w pośpiechu, rozbrzmiewały echa słodkiej agonii.

Wzięłam go więc w siebie więcej i opadłam niżej. Aż się zachłysnęłam, rozciągając się dla niego coraz bardziej. – Jesteś taki wielki. Przyciskając dłoń płasko do mojego wzgórka Wenery, położył kciuk na pulsującej łechtaczce i zaczął masować ją okrężnymi ruchami, powoli i umiejętnie. Wszystko w moim wnętrzu naprężyło się i ścisnęło, wsysając go głębiej. Otworzyłam oczy i spojrzałam na niego spod ciężkich powiek. Był taki piękny, rozłożony pode mną w swym eleganckim smokingu, podczas gdy nad jego ciałem kontrolę przejęła pierwotna potrzeba kopulacji. Odchylił szyję, wciskając głowę w oparcie z całej siły, jakby walczył z niewidzialnymi więzami. – O Boże – wyrzucił zza zaciśniętych zębów. – Ależ trysnę. Od tej bezwstydnej obietnicy pot wystąpił mi na skórze. Zrobiłam się tak wilgotna i rozgrzana, że osunęłam się wzdłuż całej długości jego członka, biorąc go w siebie niemal całkowicie. Krzyknęłam w uniesieniu, gdy wchłonęłam go całego, aż po samą podstawę. Tkwił we mnie tak głęboko, że musiałam przesuwać się na boki, by złagodzić niecodzienny, przenikliwy ucisk. Ale moje ciało zdawało się nie zważać na to, że był zbyt duży. Prężyło się wokół niego, ściskało go, drżąc na krawędzi orgazmu. Gideon, dysząc gwałtownie i klnąc, chwycił moje biodro wolną ręką, zmuszając mnie, bym odchyliła się do tyłu. Pozycja ta zmieniła kąt penetracji i otworzyłam się bardziej, przyjmując go bez bólu w całej okazałości. Temperatura jego ciała podniosła się natychmiast, od torsu buchnęło zmysłowe ciepło, które poczułam przez ubranie. Nad górną wargą pojawiły mu się kropelki potu. Pochylając się do przodu, przesunęłam językiem po rowku nad nią i zgarnęłam tę słoność z ekstatycznym pomrukiem. Jego biodra poruszyły się niecierpliwie. Uniosłam się ostrożnie, ledwie kilka centymetrów w górę, gdy powstrzymał mnie brutalnym uściskiem na biodrze. – Rób powoli – nakazał znów tym apodyktycznym tonem, który wzmógł kipiącą we mnie żądzę. Opadłam więc, ponownie wsysając go do wnętrza. Poczułam osobliwie słodki ból, gdy pchnął nieco poza moją granicę wytrzymałości. Nasze spojrzenia napotkały się w momencie, gdy z miejsca, w którym byliśmy połączeni, zaczęła promieniować obezwładniająca rozkosz. Uderzyło mnie, że oboje byliśmy w pełni ubrani poza najbardziej intymnymi częściami naszych ciał. Wydało mi się to nieznośnie zmysłowe, podobnie jak dźwięki, które wydawał, jak gdyby ekstaza była równie ekstremalna dla niego, jak i dla mnie.

Dzika dla niego i przez niego rzuciłam się na jego usta, jednocześnie chwytając wilgotne kosmyki jego włosów przy samej skórze. Całowałam go i kołysałam biodrami, ujeżdżając go w rytm drażniących ruchów jego kciuka na łechtaczce, czując, jak za każdym razem, gdy jego długi, gruby penis szturmuje moje topniejące wnętrze, jestem coraz bliższa spełnienia. Nie wiem dokładnie, kiedy wyłączyłam rozum, pozwalając prymitywnym instynktom przejąć całkowitą kontrolę nad moim ciałem. Nie mogłam skupić się na niczym innym poza dominującym pragnieniem, by pieprzyć się do utraty tchu, dziką potrzebą, by ujeżdżać jego kutasa tak długo, aż całe napięcie eksploduje, uwalniając mnie od tego nieznośnego głodu. – Jest mi tak dobrze – łkałam, zatracając się w nim. – Czuję cię tak... O Boże, jak mi dobrze. Teraz Gideon obiema dłońmi nadawał mi rytm, odchylając mnie tak, że główka penisa pocierała czuły, drażliwy punkt wewnątrz mnie. Zaciskając się i podrygując, poczułam, że to doprowadzi mnie za sekundę do szczytowania, te wprawne pchnięcia jego prącia we mnie spowodują, że dojdę. Gi-de-oon. Chwycił mnie za kark, gdy orgazm wstrząsał moim ciałem, rozchodząc się ekstatycznymi spazmami z jądra żądzy na zewnątrz, kiedy dygotałam na całym ciele. Wpatrywał się we mnie, gdy rozpadałam się na części, przytrzymując mój wzrok, abym nie zamknęła oczu. Obezwładniona jego spojrzeniem doszłam mocniej niż kiedykolwiek, targana konwulsjami rozkoszy. – Jeb, jeb, jeb – zawył, dźgając biodrami w górę i jednocześnie pociągając mnie w dół, by poraziła mnie pełna siła jego zabójczej szarży. Docierał do samego krańca każdym głębokim pchnięciem, smagając mnie, bombardując moje wnętrze, zmuszając do uległości. Czułam, jak nabrzmiewa, jak rośnie wszerz i wzdłuż, do granic możliwości. Obserwowałam go zachłannie, żarłocznie, by widzieć, jak doprowadzam go do ostateczności. W oczach płonęło mu pożądanie, jego spojrzenie stawało się coraz bardziej rozmyte, gdy tracił kontrolę i pozwalał nieść się emocjom, a na jego pięknej twarzy malowała się wściekła pogoń za orgazmem. – Eva! – Wytrysnął ze zwierzęcym rykiem ekstazy, którego dzikość wręcz mnie unieruchomiła. Drgał i wyginał się w spazmach wytrysku, po czym jego rysy złagodniały w jednej chwili, ukazując nieoczekiwaną bezbronność. Trzymając w dłoniach twarz Gideona, musnęłam ustami jego wargi, próbując przynieść mu ukojenie. Na policzkach wciąż czułam jego szaleńczy, zdyszany oddech. – Eva. – Objął mnie ramieniem i przyciągnął do siebie, kryjąc wilgotną twarz w zagłębieniu mego obojczyka.

Wiedziałam dokładnie, jak się czuł. Nagi. Obnażony. Trwaliśmy tak przez dłuższą chwilę, tuląc się kurczowo i dochodząc do siebie po tym potężnym wstrząsie. Podniósł głowę i pocałował mnie delikatnie, czułymi ruchami języka kojąc moje rozedrgane emocje. – Łał. – Sapnęłam wstrząśnięta. Jego usta zadrżały. – Tak, wiem. Uśmiechnęłam się, czując oszołomienie i euforię równocześnie. Gideon odgarnął mi wilgotne kosmyki włosów ze skroni. Jego palce dotykały mojej twarzy niemal nabożnie. Sposób, w jaki mi się przyglądał, sprawił, że poczułam ucisk w piersiach. Wyglądał, jakby był olśniony i... wdzięczny, a w oczach miał ciepło i czułość. – Nie chcę psuć tej chwili. Ponieważ czułam, że niewypowiedziane „ale” wisi w powietrzu, zapytałam na głos: – Ale? – Ale nie mogę wymigać się od tej kolacji. Mam wygłosić przemówienie. – Och. – Rzeczywiście, chwilę szlag trafił. Podniosłam się ostrożnie z jego kolan, przygryzając dolną wargę, gdy wysuwał się ze mnie, opływając wilgocią. Samo tarcie wystarczyło, bym zapragnęła więcej. Prawie wcale nie zwiotczał. – Cholera – powiedział ostrym głosem. – Znowu mam na ciebie ochotę. Złapał mnie, nim zdążyłam się odsunąć, wyciągając skądś chusteczkę, i wytarł mnie delikatnie między nogami. Było to niemal równie intymne, jak nasze zespolenie przed chwilą. Gdy byłam już sucha, przeniosłam się na siedzenie obok niego i wygrzebałam błyszczyk z kopertówki. Zerkałam znad kompaktowego lusterka na Gideona, kiedy zdejmował prezerwatywę i zawiązywał jej koniec. Owinął ją w serwetkę i wyrzucił do zmyślnie ukrytego kosza na śmieci. Po przywróceniu się do porządku powiedział kierowcy, żeby wiózł nas do celu naszej podróży. Potem usiadł głębiej i patrzył przez okno. Czułam, jak z każdą mijającą sekundą zamykał się w sobie coraz bardziej, jak zanikało to cenne połączenie między nami. Wcisnęłam się w róg siedzenia, z dala od niego, podświadomie odzwierciedlając dystans, który narastał między nami. Całe ciepło, które dopiero co czułam, przeszło w wyczuwalny chłód, takie że zarzuciłam na ramiona szal. Kiedy sięgnęłam przez niego, by odłożyć lusterko, nawet się nie poruszył, jakby nie zauważał mojej obecności. Raptem Gideon otworzył barek i wyciągnął butelkę. Nie patrząc na mnie, zapytał: – Brandy?

– Nie, dziękuję. – Mój głos był cichy, zgaszony, ale on zdawał się tego nie dostrzegać. Nalał sobie i wypił jednym haustem. Naciągając rękawiczki, zmieszana i dotknięta, próbowałam zrozumieć, co poszło nie tak.

[3] Psyche – wysokie przechylne lustro w prostokątnej lub owalnej ruchomej ramie, dające możliwość oglądania całej postaci pod różnym kątem (przyp. tłum.).

7

Nie pamiętam wiele z tego, co działo się, gdy dotarliśmy na miejsce. Błyski fleszy strzelały wokół nas niczym fajerwerki, kiedy kroczyliśmy po czerwonym dywanie wzdłuż szeregu fotoreporterów. Ledwie zwracałam na nich uwagę Szłam ze sztucznym uśmiechem przyklejonym do twarzy, zamknięta w sobie, desperacko wyglądając momentu, w którym uda mi się uciec od magnetyzmu Gideona, promieniującego od niego falami. Kiedy zbliżaliśmy się do budynku, ktoś z tyłu zawołał jego imię. Odwrócił się, a ja skorzystałam z tego i wymknęłam mu się ukradkiem, wciskając się w tłum gości tarasujących wejście. Dotarłszy do sali recepcyjnej, chwyciłam dwa kieliszki szampana z tacy przechodzącego kelnera i z miejsca wychylając jeden do dna, ruszyłam na poszukiwania Cary’ego. Dojrzałam go w drugiej części sali z moją mamą i Stantonem. Zaczęłam przedzierać się w ich stronę, po drodze odstawiając pusty kieliszek na stół. – Eva! – Twarz matki rozpromieniła się, gdy tylko mnie zobaczyła. – Ta suknia wygląda na tobie oszałamiająco! Ucałowała mnie, cmokając w powietrzu obok policzków. Prezentowała się fantastycznie w połyskliwej dopasowanej sukni w kolorze mroźnego błękitu. W jej uszach, na szyi i nadgarstku błyszczały szafiry, podkreślając błękit jej oczu i alabastrową cerę. – Dziękuję. – Napoczęłam drugi kieliszek szampana, pociągając spory łyk. Przypomniałam sobie, że zamierzałam podziękować za suknię. Chociaż jednak nadal byłam wdzięczna za podarunek, już się tak nie zachwycałam praktycznym rozcięciem na udzie. Cary podszedł bliżej i ujął mnie pod ramię. Wystarczyło mu jedno spojrzenie, by domyślić się, że byłam roztrzęsiona. Pokręciłam dyskretnie głową, dając mu do zrozumienia, że nie chciałabym teraz poruszać tego tematu. – W takim razie więcej szampana? – zapytał łagodnie. – Poproszę. Wyczułam, że gdzieś z tyłu zbliża się do nas Gideon, zanim jeszcze twarz matki rozświetliła się niczym noworoczna iluminacja na Times Square. Wydawało mi się, że Stanton również sprężył się i zebrał w sobie.

– Evo. – Gideon położył mi dłoń na nagiej skórze pleców, wywołując przenikliwy dreszcz, który wstrząsnął moim ciałem. Jego palce się poruszyły i zastanawiałam się, czy on również coś poczuł. – Uciekłaś mi. Zesztywniałam, słysząc wyrzut w jego głosie. Rzuciłam mu spojrzenie mówiące wszystko, czego nie mogłam powiedzieć głośno w miejscu publicznym. – Richard, znasz Gideona Crossa? – Tak, oczywiście. – Mężczyźni podali sobie dłonie. Gideon przyciągnął mnie bliżej siebie. – Łączy nas to, że obaj mamy szczęście towarzyszyć dzisiejszego wieczoru dwóm najpiękniejszym kobietom w Nowym Jorku. Stanton przytaknął, spoglądając na moją matkę jak wniebowzięty. Wychyliłam resztę szampana i z wdzięcznością wymieniłam pusty kieliszek na nowy, który wręczył mi Cary. W moim brzuchu rozpływało się miłe uczucie ciepła wywołane alkoholem, powoli rozluźniając zaciśnięty tam węzeł. Gideon pochylił się i wysyczał szorstko w moje ucho: – Pamiętaj, że przyszłaś tu ze mną. On był wściekły? Co, u diabła? Moje oczy się zwęziły. – Ciekawe, że akurat ty masz mi coś do zarzucenia. – Nie tutaj, Eva. – Ukłonił się wszystkim i odprowadził mnie na bok. – Nie teraz. – Raczej nigdy – burknęłam pod nosem, dając się mu prowadzić tylko dlatego, by oszczędzić wstydu matce. Sącząc szampana, przeszłam w automatyczny tryb instynktu samozachowawczego, którego nie używałam od lat. Gideon przedstawiał mnie wielu osobom i wydawało mi się, że odgrywałam swoją rolę całkiem dobrze – odzywałam się w odpowiednich momentach i uśmiechałam, kiedy trzeba – ale tak naprawdę nie byłam skupiona na tym, co działo się wokół. Za bardzo dręczyła mnie świadomość, że między nami wyrosła ściana lodu, i wściekłość z powodu zranionej dumy. Jeśli potrzebowałam dowodu na to, że Gideon nie żartował, mówiąc, iż nie utrzymuje przyjacielskich kontaktów z kobietami, z którymi sypia, to właśnie go dostałam. Gdy poproszono gości do stołu, jak w transie podążyłam za nim do sali bankietowej. Podczas kolacji grzebałam widelcem w talerzu, markując jedzenie. Wypiłam kilka kieliszków czerwonego wina serwowanego do posiłku i słuchałam Gideona rozmawiającego z sąsiadami przy stole. Nie zwracałam uwagi na słowa, słyszałam tylko intonację i uwodzicielską głębię jego głosu. Nie podjął najmniejszej próby, żeby wciągnąć mnie w rozmowę, z czego byłam zadowolona. Nie sądzę, bym potrafiła powiedzieć coś mądrego.

Zaczęłam zwracać uwagę na otoczenie dopiero wtedy, gdy Gideon wstał z miejsca pośród burzy oklasków i ruszył ku podium. Odwróciłam się na krześle i patrzyłam, jak zmierza ku mównicy, podziwiając jego zwierzęcą grację i olśniewającą prezencję. Każdy jego krok nakazywał uwagę i respekt, co było nie lada wyczynem, zważywszy na to, jak niespiesznie i swobodnie szedł. Mimo naszego rozpasanego seksu w samochodzie ubiór miał nieskazitelny. W rzeczywistości patrzyłam na zupełnie innego człowieka. Znów był mężczyzną, którego spotkałam w lobby Crossfire, doskonale opanowanym i powściągliwie władczym. – W Ameryce Północnej – zaczął – co czwarta kobieta i co szósty mężczyzna byli w dzieciństwie wykorzystywani seksualnie. Rozejrzyjcie się uważnie wokół siebie. Ktoś przy waszym stoliku może być ofiarą molestowania albo zna kogoś, kto doświadczył tego w dzieciństwie. Jest to fakt, który trudno nam zaakceptować. Słuchałam go jak zaczarowana. Gideon przygotował doskonałą przemowę, a jego wibrujący baryton działał na publiczność hipnotyzująco. Ale co poruszyło mnie najbardziej, to przedmiot jego wystąpienia, tak dla mnie bolesny, a także pełen pasji, miejscami szokujący sposób, w jakim o nim mówił. Ślepa furia i zraniona duma zaczęły we mnie topnieć, ustępując miejsca podziwowi. Mój stosunek do niego uległ zmianie, kiedy nasza relacja utraciła osobisty charakter, gdy stałam się po prostu częścią zasłuchanej widowni. Nie widziałam w nim już mężczyzny, który dopiero co zranił moje uczucia, teraz był wytrawnym mówcą omawiającym temat, który był dla mnie naprawdę ważny. Kiedy skończył, zerwałam się z miejsca, żarliwie go oklaskując, czym wprawiłam w zdumienie i jego, i siebie. Szczęśliwie inni zaraz przyłączyli się do mojej owacji na stojąco. Wokół mnie słyszałam szum rozgorączkowanych dyskusji i wypowiadane szeptem, w pełni zasłużone komplementy. – Ależ z pani szczęściara. Odwróciłam się na dźwięk tych słów, stając twarzą w twarz z uroczą rudowłosą kobietą po czterdziestce, która mnie zagadnęła. – Jesteśmy tylko... przyjaciółmi – sprostowałam. Jej pogodny uśmiech zdawał się mówić, że mogłaby o tym podyskutować. Goście zaczęli odchodzić od stołów. Właśnie miałam zabrać swoją torebkę i ruszyć do domu, gdy podszedł do mnie młody człowiek. Jego niesforne kasztanowe włosy natychmiast budziły zazdrość, a szarozielone oczy patrzyły łagodnie i przyjaźnie. Przystojny i wysportowany, szczerzący się w chłopięcy sposób, wywołał na mojej twarzy uśmiech, pierwszy od czasu przejażdżki limuzyną. – Siemanko – zagadnął. Zdawał się wiedzieć, kim jestem, co postawiło mnie w niezręcznej sytuacji, gdyż nie

miałam pojęcia, kim on jest. – Cześć. Zaśmiał się beztrosko i czarująco. – Jestem Christopher Vidal, brat Gideona. – Ach, oczywiście. – Oblałam się rumieńcem. Nie mogłam uwierzyć, że tak pochłonęło mnie użalanie się nad sobą, iż nie zorientowałam się od razu. – Czerwienisz się – zauważył. – Sorry. – Posłałam mu uśmiech pełen zakłopotania. – Nie byłam pewna, w jaki sposób przekazać ci, że czytałam o tobie artykuł, by nie zabrzmiało to niezręcznie. Zaśmiał się. – Jestem zaszczycony, że o tym pomyślałaś. Tylko nie mów mi, że to było w rubryce „Z życia gwiazd”. Kolumna plotkarska była znana z artykułów o nowojorskich celebrytach i śmietance towarzyskiej. – Nie – zaprzeczyłam szybko. – Bodajże w „Rolling Stone”. – Chyba jakoś to przeżyję. – Wyciągnął dłoń w moją stronę. – Miałabyś ochotę zatańczyć? Spojrzałam ku Gideonowi stojącemu na stopniach schodków prowadzących na scenę. Otaczała go grupa osób pragnących z nim porozmawiać, wiele z nich to były kobiety. – Jak widzisz, to może chwilę potrwać – powiedział Christopher z nutką rozbawienia. – Fakt. – Już miałam odwrócić głowę, gdy rozpoznałam kobietę stojącą u boku Gideona. Magdalene Perez. Zgarnęłam torebkę i zmusiłam się do uśmiechu. – Uwielbiam tańczyć. Podążyliśmy ramię w ramię do sali balowej i gdy wkraczaliśmy na parkiet, zespół zaczął grać pierwsze takty walca. Lekko i naturalnie wpasowaliśmy się w muzykę. Był dobrym tancerzem, zwinnym i prowadzącym z wyczuciem. – A więc skąd znasz Gideona? – Szczerze mówiąc, nie znam go zbyt dobrze. – Kiwnęłam głową Cary’emu, który sunął nieopodal po parkiecie z posągową blondynką. – Pracuję w Crossfire i wpadliśmy na siebie raz czy dwa. – Pracujesz dla niego? – Nie. Jestem asystentką w Waters Field & Leaman. – Aha. – Uśmiechnął się. – Agencja reklamowa. – Zgadza się. – Gideon musi cię naprawdę lubić, skoro po wpadnięciu na ciebie raz czy drugi

wyciągnął cię na taką randkę. Zaklęłam w myślach. Zdawałam sobie sprawę, że ludzie wysnują pewne wnioski, ale bardziej niż kiedykolwiek pragnęłam uniknąć kolejnego upokorzenia. – Gideon zna moją matkę, która już wcześniej zaprosiła mnie na ten bankiet, dlatego nie chodzi o nic więcej poza tym, że dwoje ludzi przyjechało na przyjęcie jednym samochodem, zamiast w dwóch oddzielnych. – A więc jesteś wolna? Zaczerpnęłam tchu, czując się niezręcznie pomimo płynności naszych ruchów na parkiecie. – No cóż, nie jestem z nikim związana. Christopher zaprezentował swój urzekający chłopięcy uśmiech. – Mój wieczór nagle zaczął zmierzać ku lepszemu. Resztę tańca wypełnił zabawnymi anegdotami z branży muzycznej, rozśmieszając mnie i pozwalając mi zapomnieć o Gideonie. Ledwie muzyka ucichła, Cary już był przy mnie, by przejąć pałeczkę. Tańczyło nam się świetnie, ponieważ w przeszłości braliśmy razem lekcje. Zrelaksowałam się w jego objęciach, wdzięczna, że mam w nim moralne wsparcie. – Dobrze się bawisz? – zapytałam. – Musiałem się uszczypnąć podczas kolacji, gdy stwierdziłem, że siedzę obok głównej koordynatorki Tygodnia Mody. I wyobraź sobie, flirtowała ze mną. – Uśmiechnął się, ale jego oczy zdradzały, że coś nie dawało mu spokoju. – Za każdym razem, gdy znajduję się w miejscach takich jak to... ubrany w ten sposób... z trudem mogę w to uwierzyć. Ocaliłaś mnie, Evo. A potem kompletnie odmieniłaś moje życie. – Ty ratujesz moje zdrowie psychiczne każdego dnia. Uwierz mi, jesteśmy kwita. Jego dłoń zacisnęła się na mojej, a twarz spoważniała. – Wyglądasz na nieszczęśliwą. W jaki sposób spieprzył sprawę? – Możliwe, że to moja wina. Pogadamy o tym później. – Boisz się, że skopię mu tyłek na oczach wszystkich? Westchnęłam. – Wolałabym, żebyś tego nie robił ze względu na moją matkę. Cary przyłożył na chwilę usta do mojego czoła. – Ostrzegałem go wcześniej. Wie, że czeka go łomot. – Och, Cary. – Moje serce ścisnęło się z miłości do niego, a na twarzy, trochę wbrew mojej woli, pojawiło się rozbawienie. Mogłam się domyślić, że Cary odbył z Gideonem ostrzegawczą pogawędkę, odgrywając rolę starszego brata. To było do niego podobne. Nagle obok nas wyrósł Gideon.

– Odbijany. To nie była prośba. Cary zatrzymał się i spojrzał na mnie. Skinęłam głową. Wycofał się z ukłonem i z płonącym, zawziętym spojrzeniem utkwionym w twarzy Gideona. Gideon przyciągnął mnie blisko do siebie, przejmując kontrolę nad tańcem, tak jak nad wszystkim – z dominującą pewnością siebie. Taniec z nim był całkowicie innym doświadczeniem niż z dwoma poprzednimi partnerami. Z jednej strony Gideon posiadał kunszt swojego brata, z drugiej, podobnie jak Cary, znał sposób, w jaki się poruszałam, ale miał śmiały, agresywny styl, dla mnie głęboko seksualny. Nie pomagało i to, że bliskość mężczyzny, z którym dzieliłam tak niedawno intymne chwile, kusiła moje zmysły pomimo całego smutku i upokorzenia. W jego zniewalającym zapachu czułam wspomnienie naszego seksu, a sposób, w jaki mnie prowadził śmiałym, szerokim krokiem, wywołał bolesny ucisk głęboko w moim wnętrzu, przypominając mi, że był tam nie tak dawno temu. – Ciągle mi uciekasz – mruknął, patrząc na mnie z wyrzutem. – Wydawało mi się, że Magdalene dosyć szybko wypełniła tę pustkę. Podniósł brwi i przyciągnął mnie bliżej. – Zazdrosna? – Poważnie? – Uciekłam od niego wzrokiem. Wydał z siebie westchnięcie pełne frustracji. – Trzymaj się z daleka od mojego brata, Eva. – Dlaczego? – Bo tak mówię. Zapłonął we mnie gniew, przez co poczułam się znacznie lepiej. Każdy stan psychiczny był lepszy od nurzania się w kałuży wyrzutów i wątpliwości, co robiłam od czasu, gdy skończyliśmy się pieprzyć jak zwierzęta w rui. Postanowiłam sprawdzić, czy w świecie Gideona Crossa dopuszczalna była zasada wzajemności. – Trzymaj się z daleka od Magdalene, Gideonie. Zacisnął szczęki. – Jest tylko znajomą. – Co oznacza, że z nią nie spałeś...? Jeszcze. – Nie, cholera jasna. I nie mam zamiaru. Posłuchaj... – Utwór dobiegał końca i Gideon zwolnił. – Muszę iść. Przywiozłem cię tutaj i wolałbym również odwieźć cię z powrotem, ale nie chcę ciągnąć cię na siłę i psuć ci zabawy. Czy wolałabyś zostać dłużej i wrócić do domu ze Stantonem i matką? Zabawy? Czy on drwił, czy był po prostu ślepy? Albo gorzej. Może skreślił mnie tak

gruntownie, że już w ogóle nie zwracał na mnie uwagi. Odepchnęłam go. Potrzebowałam więcej przestrzeni, gdyż jego zapach mieszał mi w głowie. – Dam sobie radę. Zapomnij o mnie. – Eva. – Wyciągnął dłoń w moją stronę, a ja szybko cofnęłam się o krok. Poczułam, jak ktoś obejmuje mnie ramieniem, i usłyszałam głos Cary’ego. – Zabieram ją, Cross. – Nie wchodź mi w drogę, Taylor – ostrzegł Gideon. – Wprowadzasz tylko zamieszanie. – Coś mi się zdaje, że sam świetnie sobie z tym radzisz – parsknął Cary. Z trudem przełknęłam ślinę. – Wygłosiłeś wspaniałe przemówienie, Gideonie. To był szczyt mojego wieczoru. Wciągnął gwałtownie powietrze, słysząc tę ukrytą zniewagę, i przeciągnął dłonią po włosach. Nagle zaklął. Zrozumiałam dlaczego, gdy wyjął z kieszeni wibrujący telefon i spojrzał na wyświetlacz. – Muszę iść. – Spojrzał mi w oczy przeciągle i musnął palcami mój policzek. – Zadzwonię. I odszedł. – Chcesz zostać? – zapytał łagodnie Cary. – Nie. – W takim razie zabiorę cię do domu. – Nie, nie trzeba. – Chciałam trochę pobyć sama. Zanurzyć się w ciepłej kąpieli z butelką chłodnego wina i leczyć się z depresji. – Powinieneś zostać. To może pomóc twojej karierze. Porozmawiamy, kiedy wrócisz, albo jutro rano. Planuję lenić się przez cały dzień. Przyjrzał się badawczo mojej twarzy. – Jesteś pewna? Skinęłam głową. – W porządku. – Ale nie wyglądał na przekonanego. – Gdybyś mógł tylko wyjść i poprosić, by podstawili limuzynę Stantona, a ja skoczę na sekundkę do łazienki. – Nie ma sprawy. – Cary pogładził mnie po ramieniu. – Wezmę twój szal i zobaczymy się na zewnątrz. Dojście do damskiej toalety zajęło mi więcej czasu, niż przypuszczałam. Po pierwsze zadziwiająco dużo osób zatrzymywało mnie po drodze na słówko, co prawdopodobnie miało związek z tym, że przyszłam jako osoba towarzysząca Gideonowi Crossowi. Po drugie ominęłam najbliższą toaletę, przez której drzwi płynęły nieprzerwanie dwa sznureczki

wchodzących i wychodzących kobiet, aż w końcu udało mi się znaleźć drugą, leżącą nieco dalej. Zamknęłam się w kabinie i spędziłam w niej więcej czasu, niż potrzebowałam. W łazience nie było nikogo poza kobietą z obsługi, zatem nikt mnie nie popędzał. Gideon zranił mnie tak bardzo, że z trudem mogłam oddychać. Byłam kompletnie zdezorientowana jego huśtawkami nastrojów. Dlaczego dotknął w ten sposób mojej twarzy? Dlaczego wściekł się, że nie towarzyszyłam mu przez cały czas? I dlaczego, do diabła, groził Cary’emu? Gideon nadał nowe znaczenie staremu powiedzonku „być jak pies ogrodnika”, nie dbał o mnie, ale też nie chciał zostawić w spokoju. Zamknęłam oczy, próbując odzyskać panowanie nad sobą. Boże. Na co mi to wszystko było? Otworzyłam się przed nim w limuzynie, ujawniłam swoje emocje i teraz czułam się strasznie bezbronna – stan, z którego próbowałam się wyleczyć podczas niezliczonych godzin terapii. Teraz pragnęłam tylko wrócić do domu i ukryć się przed światem, uwolnić od presji i konieczności udawania, że czuję się świetnie, podczas gdy było dokładnie na odwrót. Sama się w to wpakowałaś, przypomniałam sobie, więc sama się z tego wygrzeb. Westchnąwszy głęboko, otworzyłam drzwi kabiny i z rezygnacją odkryłam, że byłam skazana na towarzystwo nie kogo innego jak Magdalene Perez, która opierała się o blat toaletki ze skrzyżowanymi ramionami. Było jasne, że przyszła tu za mną, wyczekując okazji, kiedy mój system obronny będzie osłabiony. Zachwiałam się, ale odzyskałam równowagę i podeszłam do umywalki. Zwróciła się twarzą do lustra, przy którym stałam, by widzieć moje odbicie. Ja również jej się przyglądałam. Na żywo była jeszcze bardziej zachwycająca niż na zdjęciach. Wysoka i szczupła, z wielkimi ciemnymi oczami i prostymi brązowymi włosami opadającymi ciężką falą na plecy. Jej wargi były pełne, czerwone, a wysoko sklepione kości policzkowe mocno zarysowane. Miała na sobie subtelnie seksowną sukienkę z kremowej satyny, która opływała jej idealną figurę i kontrastowała przepięknie z oliwkową skórą. Wyglądała jak pieprzona supermodelka, emanująca egzotycznym seksapilem. Wzięłam ręcznik, który podała mi kobieta z obsługi, po czym Magdalene zażądała po hiszpańsku, żeby zostawiła nas same. Wtrąciłam się, uzupełniając jej prośbę słowami „Por favor, gracias”, na co Magdalene uniosła brew i przyjrzała mi się uważniej. Zrewanżowałam jej się równie opanowanym spojrzeniem. – No, no, proszę – mruknęła, gdy tylko tamta nie mogła jej już słyszeć. Cmoknęła pogardliwie językiem i odgłos ten, porównywalny do dźwięku kredy przyciskanej do tablicy, sprawił, że przeszył mnie nieprzyjemny dreszcz. – Już zdążyłaś zaciągnąć go do

wyra. – W przeciwieństwie do ciebie. Zdawała się zaskoczona tą złośliwą uwagą. – Masz rację, w przeciwieństwie do mnie. A wiesz dlaczego? Wyciągnęłam z kopertówki pięciodolarówkę i rzuciłam na srebrną tacę na napiwki. – Bo cię nie chce. – Bo ja tego nie chcę, ponieważ on nie lubi zobowiązań. Jest młody, cudowny, bogaty i przyjemnie spędza czas. – Tak. – Skinęłam głową. – Z całą pewnością przyjemnie spędził czas. Zmrużyła oczy i wyraz jej twarzy stał się mniej sympatyczny. – Dla twojej wiadomości, on nie szanuje kobiet, które posuwa. Gdy tylko wsadził w ciebie fiuta, przestałaś dla niego cokolwiek znaczyć. Tak jak wszystkie inne, które były przed tobą. A ja ciągle jestem obecna w jego życiu, ponieważ to właśnie ze mną chce być na stałe, gdy już się wyszumi. Zachowałam spokój, choć cios został wymierzony w czuły punkt. – To żałosne – powiedziałam. Wyszłam z łazienki i nie zatrzymując się po drodze, dotarłam do limuzyny Stantona. Wsiadając, ścisnęłam dłoń Cary’ego. Ostatkiem sił powstrzymywałam się, dopóki samochód nie ruszył z miejsca, po czym natychmiast wybuchnęłam płaczem. *

– Hej, mała! – zawołał Cary, gdy przywlokłam się następnego ranka do salonu. Ubrany w stare, luźne spodnie dresowe rozwalał się na kanapie, opierając wyciągnięte skrzyżowane w kostkach nogi na stoliku do kawy. Był cudownie rozmemłany i wydawał się czuć świetnie w takim stanie. – Jak ci się spało? Podniosłam kciuki do góry i udałam się do kuchni po kawę. Zatrzymałam się przy kontuarze na widok imponującej kompozycji z czerwonych róż stojącej na blacie. W powietrzu unosił się cudowny zapach, którym zaciągnęłam się głęboko. – A to co? – Przyszły do ciebie jakąś godzinę temu. Niedzielna przesyłka. Ładniutka i warta sporą kasę. Zerwałam bilecik z przezroczystego drucika i otworzyłam go.

Ciągle o Tobie myślę. Gideon

– Od Crossa? – zapytał Cary. – Tak. – Opuszkiem palca przejechałam po, jak przypuszczałam, jego odręcznym piśmie, śmiałym, męskim i seksownym. Romantyczny gest ze strony mężczyzny, w którego repertuarze nie było miejsca na romantyzm. Upuściłam bilecik na kontuar, jakby parzył moje dłonie, i nalałam sobie kubek kawy w nadziei, że kofeina doda mi energii i przywróci zdrowy rozsądek. – Wyglądasz, jakby ten gest nie zrobił na tobie najmniejszego wrażenia. – Ściszył dźwięk telewizora, na którego ekranie toczył się mecz futbolowy. – Ten facet jest moim przekleństwem. To jeden wielki katalizator problemów. Muszę trzymać się od niego z daleka. – Cary chodził ze mną na terapię, dzięki czemu znał te szablonowe oceny i całą terminologię. Nie patrzył na mnie jak na wariatkę, gdy analizowałam wszystko, używając terapeutycznego żargonu, i bez problemu odpowiadał mi w ten sam sposób. – Telefon dzwonił od rana. Wyłączyłem dźwięk, żebyś mogła spokojnie się wyspać. Ciągle czułam uporczywą bolesność między nogami. Zwinęłam się na kanapie i walczyłam z pokusą, by odsłuchać pocztę głosową i sprawdzić, czy Gideon faktycznie dzwonił. Chciałam usłyszeć jego głos. Chciałam poznać jakieś logiczne wytłumaczenie tego, co stało się wczorajszego wieczoru. – Bardzo dobry pomysł – uznałam. – Nie włączajmy go przez resztę dnia. – Co się stało? Podmuchałam na kawę w moim kubku, po czym ostrożnie pociągnęłam łyk. – Pieprzyliśmy się jak opętani w jego limuzynie, a po wszystkim zamienił się w sopel lodu. Cary przyglądał mi się tymi swoimi szmaragdowymi oczami pełnymi życiowej mądrości, którymi widział więcej, niż człowiek powinien oglądać. – Wstrząsnęłaś jego światem, prawda? – Taa, chyba tak. – Byłam zirytowana samym myśleniem o tym. Nawiązaliśmy więź. Wiedziałam to. Wczorajszej nocy pragnęłam go bardziej niż czegokolwiek na świecie, a dzisiaj nie chciałam mieć z nim nic wspólnego. – To było intensywne, głębokie. Najlepsze doświadczenie seksualne mojego życia, i dla niego to też było coś wielkiego. Wiem, że tak było. Po raz pierwszy robił to w samochodzie. Na początku trochę się opierał, ale tak go rozpaliłam, że nie był w stanie się powstrzymać. – Serio? Nigdy nie robił tego w samochodzie? – Przeciągnął dłonią po porannym zaroście. – Większość facetów odhacza ten punkt na liście doświadczeń seksualnych już w liceum. Szczerze mówiąc, trudno mi znaleźć kogoś, kto by tego nie zrobił, no może z wyjątkiem nerdów[4] i totalnych pasztetów, ale on raczej nie należy do żadnej z tych

kategorii. Wzruszyłam ramionami. – Najwidoczniej dymanie w aucie robi ze mnie dziwkę. Cary zamarł w bezruchu. – Tak ci powiedział? – Nie. Tak naprawdę to gówno powiedział. Wysnułam to z wypowiedzi jego „przyjaciółeczki” Magdalene. Pamiętasz tę laskę z większości zdjęć, które wydrukowałeś dla mnie z internetu? Postanowiła pokazać pazurki podczas uszczypliwej babskiej pogawędki w toalecie. Suka. – Ździra jest zazdrosna. – Seksualnie sfrustrowana. Nie może się z nim bzykać, ponieważ rzekomo wszystkie panny, które dadzą mu dupy, trafiają do kosza z brudną bielizną. – On tak powiedział? – Ponownie za spokojnym pytaniem Cary’ego kryła się wściekłość. – Nie tymi słowami. Powiedział, że nie sypia z kobietami, z którymi się przyjaźni. Nie lubi, gdy baby żądają od niego czegoś więcej niż tylko dobrej zabawy w pakiecie, dlatego dzieli je na dwie kategoride, te od dymania i te od dotrzymywania mu towarzystwa. – Pociągnęłam kolejny łyk kawy. – Ostrzegłam go, że taki układ mi nie pasuje, i obiecał, że w naszym przypadku zmieni to podejście, ale teraz wydaje mi się, że jest jednym z tych kolesi, którzy sprzedadzą ci każdy bajer, żeby tylko móc dobrać ci się do majtek. – Albo napędziłaś mu niezłego stracha. Rzuciłam mu piorunujące spojrzenie. – Przestań go bronić. Po czyjej ty w ogóle jesteś stronie? – Po twojej, mała. – Wyciągnął dłoń i poklepał mnie po kolanie. – Zawsze po twojej. Objęłam dłonią jego umięśnione przedramię i pogłaskałam lekko wewnętrzną część, w ten milczący sposób okazując swoją wdzięczność. Nie wyczuwałam wprawdzie dotykiem mnóstwa drobnych białych blizn, szpecących śladów cięcia na jego skórze, ale nigdy nie zapomniałam, że tam są. Każdego dnia dziękowałam losowi, że żyje, jest zdrowy i odgrywa tak ważną rolę w moim życiu. – A jak tobie minął wieczór? – Nie mogę narzekać. – W jego oczach pojawiły się psotne iskierki. – Ta cycata blondi zaciągnęła mnie do schowka na szczotki. Wyruchałem ją jak się patrzy. A dodatkowym bonusem było to, że cycki okazały się prawdziwe. – Cóż mogę powiedzieć. – Uśmiechnęłam się. – Na pewno sprawiłeś, że jej wieczór był wyjątkowy. – Starałem się. – Puścił do mnie oko i chwycił za słuchawkę telefonu. – Co zamawiamy? Na co masz ochotę? Kanapki z Subwaya? Chińszczyzna? Coś indyjskiego?

– Nie jestem głodna. – Zawsze jesteś głodna. Jeśli czegoś nie wybierzesz, to sam ugotuję i będziesz musiała to zjeść. Podniosłam dłonie w geście kapitulacji. – Dobra, dobra. Ty wybierz. *

W poniedziałek przyszłam do pracy dwadzieścia minut wcześniej, aby przypadkiem nie natknąć się na Gideona. Kiedy bez przygód dotarłam do swojego biurka, poczułam wielką ulgę, bo wiedziałam, że w jego obecności byłabym w dużych tarapatach. Mój nastrój wrócił do normy. Mark zjawił się w świetnym humorze, wciąż niesiony falą wielkiego sukcesu z zeszłego tygodnia, i od razu zabraliśmy się do roboty. W niedzielę pracowałam trochę nad raportem porównawczym na temat rynku wódki i byłam mu bardzo wdzięczna, że znalazł czas, by przeanalizować zebrane przeze mnie materiały i wysłuchać wniosków. Oprócz tego został przydzielony do projektu dla nowego producenta czytników książek elektronicznych, więc zaczęliśmy również wdrażać się w ten temat. W tak pracowity poranek czas płynął szybko i nie miałam nawet sekundy, by roztrząsać moje życie osobiste. Bardzo mi to pasowało. Do czasu, gdy odebrałam telefon i po drugiej stronie usłyszałam Gideona. Na to nie byłam przygotowana. – Jak ci mija poniedziałkowe przedpołudnie? – zapytał, a na dźwięk jego głosu ciało przeszył mi dreszcz. – W szalonym tempie. – Zerknęłam na zegar i zaskoczyło mnie, że za dwadzieścia minut miało wybić południe. – Świetnie. – Nastała dłuższa cisza. – Wczoraj próbowałem się do ciebie dodzwonić. Zostawiłem ci kilka wiadomości. Chciałem usłyszeć twój głos. Wzięłam głęboki oddech i zamknęłam oczy. Przetrwanie wczorajszego dnia bez odsłuchania sekretarki wymagało ode mnie heroicznego wysiłku i zaangażowania wszystkich zapasów silnej woli. W tę sprawę wciągnęłam nawet Cary’ego, który miał przykazane, by powstrzymać mnie choćby siłą, gdybym chciała ulec pokusie. – Bawiłam się w pustelnika i pracowałam trochę. – Dostałaś kwiaty, które ci wysłałem? – Tak. Są cudowne. Dziękuję. – Kiedy je zobaczyłem, przypomniały mi twoją sukienkę. Co on, u diabła, wyprawiał? Zaczynałam podejrzewać, że cierpi na rozdwojenie jaźni.

– Niektóre kobiety mogłyby uznać to za romantyczne. – Dbam tylko o twoje zdanie. – Jego fotel zaskrzypiał, jakby podniósł się z miejsca. – Myślałem wczoraj, czyby nie wpaść do ciebie... Bardzo chciałem to zrobić. Westchnęłam, całkowicie zdezorientowana. – Cieszę się, że tego nie zrobiłeś. Nastąpiła kolejna dłuższa przerwa. – Zasłużyłem sobie na to. – Nie powiedziałam tego, bo jestem suką. To po prostu prawda. – Wiem. Posłuchaj... Zorganizowałem dla nas lunch w moim biurze, żebyśmy nie musieli tracić czasu na wychodzenie, a potem powrót. Po jego sobotnim „Zadzwonię” rzuconym na odchodnym zastanawiałam się, czy gdy wróci już z tego odległego miejsca, w którym zamknął się po naszym seksie w limuzynie, będzie chciał jeszcze się ze mną spotkać. Możliwość ta napawała mnie lękiem od tamtej nocy. Wiedziałam, że powinnam całkowicie z nim zerwać, ale z drugiej strony czułam, że w pewien sposób uzależniłam się od jego obecności jak od narkotyku. Chciałam ponownie przeżyć ten moment prawdziwej, doskonałej bliskości, której razem doświadczyliśmy. Ale przecież nie mogłam stawiać na szali tego jednego momentu zniewalającej rozkoszy przeciwko tym wszystkim, kiedy czułam się przez niego jak szmata. – Gideon, nie ma żadnego powodu, dla którego musielibyśmy jeść razem lunch. Omówiliśmy biznes w piątek i... zakończyliśmy transakcję w sobotę. I nie wracajmy już do tego. – Eva. – Jego głos stał się szorstki. – Wiem, że spieprzyłem sprawę. Pozwól mi wszystko wytłumaczyć. – Nie musisz. Wszystko jest okej. – Nieprawda. Muszę się z tobą zobaczyć. – Ale ja nie chcę... – Możemy załatwić to prosto, Eva. Albo możesz to utrudniać. – W jego głosie pobrzmiewał ten nieustępliwy ton, który przyspieszał mi puls. – Ale tak czy owak, będziesz musiała mnie wysłuchać. Zamknęłam oczy, uświadamiając sobie, że nie będę miała tyle szczęścia, by zakonczyć sprawę za pomocą szybkiej pożegnalnej pogawędki przez telefon. – Dobra. Przyjdę. – Dziękuję. – Słyszałam, jak wypuszcza powietrze. – Nie mogę się doczekać, żeby cię zobaczyć. Odłożyłam słuchawkę na miejsce i zapatrzyłam się na fotografie na biurku, obracając w myślach wszystkie kwestie, które zamierzałam wygłosić, i przygotowując psychiczny

pancerz, by uchronić się przed wstrząsem kolejnego spotkania z Gideonem. Siła i żywiołowość, z jaką moje ciało reagowało na niego, były tak potężne, że nie potrafiłam nad nimi zapanować. Musiałam sobie z tym jakoś poradzić i doprowadzić sprawę do końca. Później będę się martwić, jak dam sobie radę z jego obecnością w budynku przez następne dni, tygodnie i miesiące. Teraz musiałam skoncentrować się tylko na tym, jak przebrnąć przez lunch. Poddając się z rezygnacją temu, co nieuniknione, postanowiłam skupić się na pracy. Zaczęłam porównywać wizualny efekt próbek różnego rodzaju wkładek do magazynów. – Eva. Podskoczyłam i obróciłam się na krześle, ku ogromnemu zaskoczeniu spotykając wzrok Gideona, który stał przy moim boksie. Jak zwykle jego widok był jak cios, aż poczułam w piersi nieznośne ukłucie. Szybkie zerknięcie na zegarek potwierdziło, że kwadrans minął jak z bicza strzelił. – Gid... Panie Cross. Nie musiał pan po mnie schodzić. Jego twarz była spokojna, niewzruszona, ale oczy mu płonęły. – Gotowa? Otworzyłam szufladę i pochyliłam się, by wyciągnąć torebkę. Wykorzystywałam tę cenną chwilę, by wziąć kilka głębszych, choć wciąż drżących oddechów. Pachniał fenomenalnie, a wyglądał jeszcze lepiej. – Panie Cross – usłyszałam głos Marka. – Cieszę się, że pana widzę. Czy mógłbym panu w czymś... – Przyszedłem do Evy. Wychodzimy razem na lunch. Zdążyłam wyprostować się w porę, by dostrzec, jak brwi Marka się unoszą, zdradzając zdumienie. Szybko jednak opanował się i jego przystojna twarz przybrała swój zwykły, dobroduszny wyraz. – Będę z powrotem o pierwszej – zapewniłam. – Do zobaczenia zatem. Miłego lunchu. Gideon położył dłoń na moich plecach i poprowadził w stronę wind, wprawiając Megumi w osłupienie, gdy mijaliśmy recepcję. Poruszyłam się niespokojnie, kiedy nacisnął przycisk, by przywołać windę. Zastanawiałam się, jak zdołam funkcjonować, unikając mężczyzny, od którego dotyku byłam wręcz uzależniona. Tymczasem on stanął naprzeciwko i przesunął palce wzdłuż rękawa mojej satynowej bluzki. – Za każdym razem, gdy zamykam oczy, widzę cię w tej czerwonej sukni. Słyszę dźwięki, które wydajesz z siebie, kiedy jesteś podniecona. Czuję, jak podnosisz się i opuszczasz na moim kutasie, ściskasz go sobą tak mocno i zachłannie, doprowadzasz

mnie do tak intensywnego orgazmu, że to aż boli. – Przestań. – Odwróciłam wzrok, nie mogąc znieść tego znajomego sposobu, w jaki na mnie patrzył. – Nic nie mogę na to poradzić. Z ulgą stwierdziłam, że nadjechała winda. Złapał mnie za rękę i wciągnął do środka. Włożył klucz do panelu sterującego, po czym przyciągnął mnie ku sobie. – Zamierzam cię pocałować, Eva. – Nie... Wziął mnie w ramiona i przywarł ustami do moich. Opierałam się, jak długo zdołałam, ale gdy poczułam jego język pieszczący mój powolnymi, pełnymi słodyczy ruchami, poddałam się bez reszty. Pragnęłam jego pocałunku od czasu, gdy uprawialiśmy seks. Potrzebowałam zapewnienia, że cenił to, co wspólnie przeżyliśmy, że miało to dla niego jakieś znaczenie, tak jak miało dla mnie. Kiedy w końcu się odsunął, poczułam pustkę. – Chodź. – Wyjął klucz i drzwi się otworzyły. Rudowłosa recepcjonistka tym razem nie odezwała się słowem, chociaż nie omieszkała obrzucić mnie wymownym spojrzeniem. Z kolei Scott, asystent Gideona, na nasz widok wstał z miejsca i przywitał mnie uprzejmie z użyciem nazwiska. – Dzień dobry, panno Tramell. – Cześć, Scott. Gideon rzucił mu szorstko: – Nie łącz mnie z nikim. – Tak, oczywiście. Wkroczyłam do imponującego biura Gideona, a mój wzrok bezwiednie spoczął na kanapie, na której po raz pierwszy dotykał mnie w intymny sposób. Lunch czekał przygotowany na barze – dwa talerze nakryte metalowymi pokrywkami. – Mogę wziąć twoją torebkę? – zapytał. Spojrzałam na niego i zauważyłam, że zdjął marynarkę i przewiesił ją przez ramię. Stał przede mną w swych szytych na miarę spodniach, kamizelce, nieskazitelnie białej koszuli i krawacie, z czarnymi gęstymi włosami okalającymi jego zjawiskową twarz, z oczami niczym niespokojne błękitne jeziora. Jednym słowem, oczarował mnie. Nie mogłam uwierzyć, że kochałam się z tak zachwycającym mężczyzną. A jednak dla niego nasz seks nie miał takiego znaczenia, jak dla mnie. – Eva? – Jesteś piękny, Gideonie. – Słowa wymknęły mi się mimo woli. Podniósł brwi, po czym jego spojrzenie złagodniało.

– Miło mi, że podoba ci się to, co widzisz. Podałam mu torebkę i odsunęłam się, by zwiększyć dystans między nami. Odwiesił marynarkę i moją torebkę na wieszak, po czym podszedł do baru. Skrzyżowałam ramiona na piersi. – Miejmy to już za sobą. Nie chcę cię już więcej widywać.

[4] Nerd – z ang. obraźliwe określenie osoby pasjonującej się informatyką, naukami ścisłymi, grami komputerowymi, fantastyką i komiksami. Nerd to introwertyk, który nie potrafi odnaleźć się w grupie i nie dba o formę fizyczną, przez co często staje się obiektem drwin i przemocy ze strony rówieśników (przyp. tłum.).

8

Gideon nerwowo przeczesał dłonią włosy i gwałtownie wypuścił powietrze z płuc. – Wcale tak nie myślisz. Nagle poczułam się bardzo zmęczona, wyczerpana wewnętrzną walką z jego powodu. – Mówię poważnie. Ty i ja... to był błąd. Zacisnął zęby. – Nie, to nie był błąd. Błędem było to, jak zachowałem się po wszystkim. Wpatrywałam się w niego zaskoczona porywczością, z jaką zaprzeczył moim słowom. – Nie miałam na myśli seksu, Gideonie. Mówię o mojej zgodzie na ten szalony układ między nami. Nieznajomi z łóżkowym bonusem. Od początku wiedziałam, że to nie wypali. Powinnam kierować się instynktem. – Chcesz być ze mną, Eva? – Nie. To właśnie... – Nie w taki sposób, o jakim mówiliśmy w barze. Czy chcesz więcej? Serce zaczęło mi walić jak młot. – O czym ty mówisz? – O wszystkim. – Ruszył w moim kierunku. – Chcę być z tobą. – W sobotę wyglądało to zupełnie inaczej. – Jeszcze mocniej objęłam się ramionami. – Byłem... zdezorientowany. – No i? Ja także. Oparł dłonie na biodrach, po czym skrzyżował je na piersi, tak jak ja. – Chryste, Eva. Wyglądał na zmieszanego. Nie wiedział, co zrobić z rękami ani co powiedzieć. Obserwując go w takim stanie, dostrzegłam światełko nadziei. – Jeśli to wszystko, co dla mnie przygotowałeś, to kończymy tę szopkę. – Niczego nie kończymy, cholera jasna. – Jeśli za każdym razem, kiedy będziemy uprawiać seks, zamierzasz odstawiać takie jazdy, to właśnie doszliśmy do końca ślepej uliczki. Wyczułam, że kolejne wyznanie nie przyszło mu łatwo. – Jestem przyzwyczajony do tego, że mam nad wszystkim kontrolę. P o t r z e b u j ę tego. W limuzynie zburzyłaś ten porządek i wszystko potoczyło się cholernie szybko, jakby poza

mną. Nie przyjąłem tego zbyt dobrze. – No co ty? – Eva. – Podszedł do mnie. – Nigdy wcześniej niczego takiego nie doświadczyłem. Nie przypuszczałem nawet, że coś takiego może wydarzyć się w moim życiu. Teraz, kiedy już tego zaznałem... nie mogę tego stracić. Nie mogę stracić ciebie. – To tylko seks, Gideonie. Przyznaję, megaobłędny seks, lecz jeśli uprawiający go ludzie nie pasują do siebie, może im to nieźle namieszać w głowach. – Gówno prawda. Przyznaję, że spaprałem sprawę. Nie mogę zmienić tego, co się stało, ale możesz być pewna, że doprowadzisz mnie do kurwicy, jeśli będziesz próbowała olać mnie właśnie z tego powodu. Przedstawiłaś swoje reguły gry i dostosowałem się do nich, ale ty nie jesteś skłonna do żadnych ustępstw wobec mnie. Musisz spróbować wyjść mi naprzeciw. – Na jego zaciętej twarzy malowała się frustracja. – Przynajmniej te kilka centymetrów w moją stronę. Wpatrywałam się w niego, próbując dociec, o co mu chodziło i dokąd to zmierzało. – Czego tak naprawdę chcesz, Gideonie? – zapytałam łagodnie. Przyciągnął mnie do siebie i położył dłoń na moim policzku. – Chcę nadal czuć się tak, jak się czuję, gdy jestem z tobą. Tylko powiedz mi, co muszę zrobić. I pozwól mi od czasu do czasu coś spieprzyć, zaakceptuj to, że mogę od czasu do czasu popełnić jakiś błąd. Nigdy wcześniej tego nie robiłem. Zrozum, jestem na poziomie dla początkujących. Położyłam dłoń na jego sercu i poczułam dudniący rytm. Był pełen pasji i niepokoju, przez co miałam nad nim pewną przewagę. Jak powinnam na to zareagować? Kierować się libidem czy zdrowym rozsądkiem? – Czego wcześniej nie robiłeś? – Nie stawałem na głowie, aby spędzić z kobietą tyle czasu, ile to tylko możliwe. W łóżku i poza nim. Przebiegła przeze mnie potężna, niemal absurdalna erupcja radości. – Czy zdajesz sobie sprawę, jak wiele czasu i wysiłku kosztowałby nas ten związek, Gideonie? Ja już teraz jestem wypompowana z energii i wyczerpana psychicznie. W dodatku ciągle zmagam się z pewnymi osobistymi sprawami, mam wiele wyzwań w nowej pracy... Do tego jeszcze moja zwariowana matka... Położyłam dłoń na jego ustach, zanim zdążył się odezwać. – Ale jesteś tego wart i szalenie cię pragnę. A więc chyba nie mam wyboru, prawda? – Eva, niech cię diabli. – Gideon uniósł mnie, podsuwając dłoń pod moje pośladki, w ten sposób zachęcając mnie, bym owinęła nogi wokół jego talii. Pocałował mnie namiętnie i z czułością trącił nosem mój nos. – Coś wymyślimy.

– Mówisz tak, jakby to miało być łatwe. – Zdawałam sobie sprawę, że mam trudny charakter, wymagam od partnera ciągłej uwagi i miewam swoje humory, a Gideon wydawał się pod tym względem dokładnie taki sam. – Łatwe rzeczy szybko się nudzą. – Zaniósł mnie do baru i posadził na krześle. Podniósł pokrywkę mojego talerza, pod którą ukrywał się ogromny cheeseburger z frytkami. Posiłek był ciągle ciepły dzięki podgrzewanej granitowej płycie pod spodem. – Pychota – zamruczałam, uświadamiając sobie, jak bardzo byłam głodna. Teraz, gdy wszystko już sobie wyjaśniliśmy, apetyt powrócił ze zdwojoną siłą. Strzepnął serwetkę i rozłożył mi na kolanach, nie omieszkając przy tym dotknąć moich ud. Następnie przysiadł obok mnie. – A więc jak zamierzamy to zrobić? – zapytał. – No cóż, chwytasz go obiema rękami i wkładasz do ust. Spojrzał na mnie krzywo, co sprawiło, że się uśmiechnęłam. Dobrze było się uśmiechać. Dobrze było być z nim. I zwykle trwało to... krótką chwilę. Ugryzłam kęs burgera i jęknęłam, gdy poznałam pełnię jego smaku. Był to tradycyjny cheeseburger, ale smakował nieziemsko. – Niezły, prawda? – Bardzo dobry. Faceta, który zna się tak dobrze na burgerach, warto byłoby zachować na własność. – Wytarłam usta i dłonie. – Jak bardzo oporny jesteś wobec zasady wyłączności? Odłożył swojego burgera i zamarł w dziwacznym bezruchu. Nie byłam w stanie odgadnąć, jakie myśli krążyły mu po głowie. – Byłem pewien, że wynika to jasno z naszej umowy. Żeby jednak uniknąć wszelkich wątpliwości, powiem otwarcie i bez ogródek, że nie będzie w twoim życiu innych mężczyzn, Evo. Jego kategoryczny, nietolerujący sprzeciwu ton i lodowate spojrzenie sprawiły, że przeszył mnie zimny dreszcz, a krew zamarła w żyłach. Wiedziałam, że ma swoją mroczną stronę; dawno temu nauczyłam się rozpoznawać i omijać mężczyzn, w których oczach błąkają się niebezpieczne cienie. Ale z jakiegoś powodu znajome ostrzegawcze dzwony nie biły na alarm w pobliżu Gideona, chociaż może powinny. – Ale zgadzasz się na inne kobiety? – zażartowałam, by rozładować atmosferę. Podniósł brwi. – Wiem, że twój współlokator jest biseksualny. Ty również? – Czy przeszkadzałoby ci to? – Przeszkadzałoby mi dzielenie się tobą. Nie ma takiej opcji. Twoje ciało należy do mnie, Evo.

– A czy twoje należy do mnie? Wyłącznie do mnie? Jego spojrzenie zapłonęło. – Tak, i oczekuję, że będziesz korzystała z niego często i z rozmachem. No, skoro tak... – Ale ty widziałeś mnie już nago – drażniłam się z nim, modulując głos, by zabrzmiał szczególnie zmysłowo. – Wiesz, co dostajesz w wyniku tej umowy. Ja nie. Uwielbiam te fragmenty twojego ciała, które miałam już okazję zobaczyć, ale to wciąż niewiele. – Możemy to natychmiast naprawić. Na samą myśl o jego prywatnym striptizie dla mnie zaczęłam wiercić się niecierpliwie na krześle. Zauważył to i na jego usta wypłynął swawolny, kusicielski uśmiech. – Lepiej nie – powiedziałam z żalem. – Wystarczy, że spóźniłam się w piątek. – A więc dziś wieczorem. Z trudem przełknęłam ślinę. – Zgoda. – Postaram się uporać z moimi sprawami do piątej. – Kontynuował jedzenie, zupełnie beztroski i spokojny wobec faktu, że właśnie wpisaliśmy w myślach w nasz dzisiejszy grafik „rozsadzający mózg, ekstatyczny seks”. – Nie musisz. – Otworzyłam miniaturową buteleczkę ketchupu, która stała przy moim talerzu. – Chciałabym wpaść po pracy na siłownię. – Wybierzemy się razem. – Naprawdę? – Odwróciłam buteleczkę do góry nogami i próbowałam wytrząsnąć ketchup, klepiąc dłonią w denko. Wziął ją ode mnie i użył noża, by wydobyć sos na talerz. – To chyba dobry pomysł, żebym spalił trochę energii, zanim dobiorę się do twojego nagiego ciała. Przypuszczam, że byłoby dla ciebie nieco krępujące, gdybyś miała jutro poważne problemy z utrzymaniem się na nogach. Wpatrywałam się w niego, nie mogąc ukryć zaskoczenia wobec swobody, z jaką wypowiedział to zdanie, jak również wyrazu nieco ponurego rozbawienia na jego twarzy, który sugerował, że nie do końca żartował. Mój srom ścisnął się w rozkosznym oczekiwaniu. Łatwo mogłam sobie wyobrazić, jak staję się poważnie uzależniona od przyjemności, jaką dawał mi Gideon Cross. Zjadłam kilka frytek i nagle przypomniałam sobie o innej kobiecie, która była uzależniona od Crossa. – Mogę mieć pewien problem z Magdalene. Przełknął kęs burgera i popił łykiem wody z butelki. – Mówiła mi, że z tobą rozmawiała i że rozmowa nie poszła zbyt dobrze.

W myślach pogratulowałam Magdalene jej intryganctwa i sprytnego pomysłu, by mnie zdyskredytować. Musiałam być przy niej niezwykle ostrożna, a Gideon musiał coś z nią zrobić – na przykład zostawić ją w cholerę. – To prawda, rozmowa nie poszła zbyt dobrze – zgodziłam się. – Ale chyba tylko dlatego, że nie do końca podoba mi się, gdy ktoś próbuje mnie przekonać, że nie szanujesz kobiet, które posuwasz, i że ledwie wyjąłeś ze mnie fiuta, przestałam dla ciebie cokolwiek znaczyć. Gideon zamarł. – Ona tak ci powiedziała? – Słowo w słowo. Dodała również, że ją zachowujesz sobie na deser, gdy będziesz chciał się w końcu ustatkować. – A to ciekawe. – W jego niskim głosie zabrzmiała chłodna nuta. Poczułam skurcz w żołądku, świadoma tego, że sprawy mogły potoczyć się albo bardzo dobrze, albo bardzo kiepsko, w zależności od jego reakcji na moje słowa. – Nie wierzysz mi? – zaryzykowałam. – Oczywiście, że ci wierzę. – Mogę mieć z nią problem – nie odpuszczałam. – Nie będziesz mieć żadnego problemu. Porozmawiam z nią. Ten pomysł nie wzbudził we mnie entuzjazmu, gdyż na samą myśl, że Gideon i Magdalene się spotkają, skręciłam się z zazdrości. Doszłam do wniosku, że w tej kwestii powinnam być z nim szczera od samego początku. – Gideonie... – Tak? – Skończył swojego burgera i zabrał się do frytek. – Jestem z natury zazdrosna. Do tego stopnia, że w pewnych sytuacjach mogę reagować irracjonalnie. – Dziobnęłam mojego burgera frytką. – Może wolałbyś zawczasu się zastanowić, czy chcesz mieć do czynienia z osobą, która ma problemy z poczuciem własnej wartości. To był mój główny dylemat, gdy po raz pierwszy złożyłeś mi propozycję seksu. Nie mogłam zaakceptować tego, że wokół ciebie kręcą się tabuny kobiet śliniących się na twój widok, a ja nie będę miała prawa w ogóle na to reagować. – Teraz masz to prawo. – Nie bierzesz tego, co mówię, na poważnie. – Pokręciłam głową i ugryzłam kolejny kęs cheeseburgera. – Nigdy w życiu nie brałem niczego poważniej. – Wyciągnął dłoń i przejechał koniuszkiem palca w kąciku moich ust, po czym zlizał odrobinkę zebranego sosu. – Nie jesteś jedyną osobą, która potrafi stać się bardzo zaborcza. Ja bacznie strzegę tego, co należy do mnie.

Nie wątpiłam w to ani przez chwilę. Wzięłam kolejny kęs i pomyślałam o nocy, która rysowała się przed nami. Byłam pobudzona. Wręcz niedorzecznie. Nie mogłam się doczekać, żeby zobaczyć Gideona nagiego, by poznawać jego ciało za pomocą dłoni i ust. Nie mogłam doczekać się kolejnej okazji do doprowadzenia go do szaleństwa. I rozpaczliwie pragnęłam znaleźć się pod nim, czuć, jak pręży się i napiera na mnie z całej siły, jak najeżdża i bombarduje mnie od wewnątrz, jak dochodzi mocno i głęboko we mnie... – Snuj te fantazje dalej – powiedział bezceremonialnie – a znowu spóźnisz się do pracy. Spojrzałam na niego, nie kryjąc osłupienia. – Skąd wiesz, o czym myślałam? – Masz to spojrzenie, kiedy jesteś podniecona. Postaram się, żeby pojawiało się ono tak często, jak się da. Przykrył swój talerz i wstał, wyciągając z kieszeni wizytówkę i kładąc ją przede mną. Zauważyłam, że dopisał numer telefonu domowego oraz komórki. – Głupio mi o to prosić, zważywszy na naszą rozmowę, ale chciałbym dostać numer twojej komórki. – Och. – Z wysiłkiem wyciągnęłam myśli z sypialni. – Najpierw muszę ją sobie kupić. To jest na mojej liście zadań w tym tygodniu. – A co się stało z telefonem, z którego wysyłałaś wiadomości w zeszłym tygodniu? Zmarszczyłam nos. – Moja matka używała go, żeby śledzić moje ruchy i sprawdzać miejsca, w których bywam. Ona jest odrobinę... nadopiekuńcza. – Rozumiem. – Musnął wierzchem dłoni mój policzek. – To do tego nawiązywałaś, mówiąc, że twoja matka cię prześladuje. – Tak, niestety. – No dobrze. Zajmiemy się sprawą telefonu po pracy, zanim pójdziemy na siłownię. To ważne dla twojego bezpieczeństwa. No i chciałbym mieć możliwość dzwonienia do ciebie, kiedy tylko będę miał na to ochotę. Odłożyłam na talerz ćwiartkę burgera, której nie mogłam już w siebie wepchnąć, po czym wytarłam usta i dłonie. – To było pyszne. Dziękuję. – Cała przyjemność po mojej stronie. – Pochylił się i na krótką chwilę przyłożył swoje usta do moich. – Chciałabyś skorzystać z łazienki? – Tak. I potrzebuję też mojej szczoteczki do zębów z torebki. Kilka minut później znalazłam się w łazience ukrytej za drzwiami, które wtapiały się

niezauważalnie w mahoniowe panele na ścianie z płaskimi monitorami. Czyściliśmy zęby, stojąc obok siebie, przy toaletce z dwiema umywalkami, a nasze spojrzenia spotykały się w lustrzanym odbiciu. To była taka zwyczajna domowa scenka, a wydawało się, że oboje czerpaliśmy z niej rozkosz. – Odprowadzę cię na dół – powiedział, kierując się przez akry podłogi do wieszaka. Podążyłam za nim, zbaczając z kursu, gdy mijaliśmy jego biurko. Podeszłam do blatu i przejechałam dłonią po pustej powierzchni przed krzesłem Gideona. – Czy to tutaj spędzasz większość dnia? – Tak. – Narzucił na siebie marynarkę, a ja miałam ochotę go zjeść. Wyglądał tak apetycznie. Zamiast tego wskoczyłam na biurko dokładnie naprzeciw jego krzesła. Według mojego zegarka miałam jeszcze pięć minut. Ledwie starczało, by wrócić na czas do biura, ale co mi tam, zaryzykowałam. Nie mogłam oprzeć się pokusie, by wyegzekwować nowo nabyte prawa. Wskazałam na krzesło. – Siadaj. Uniósł brwi, ale podszedł do mnie bez słowa protestu i usiadł z gracją na krześle. Rozsunęłam nogi i przywabiłam go ruchem palca. – Bliżej. Przysunął się, wypełniając przestrzeń między moimi udami. Objął ramionami moje biodra i spojrzał mi w oczy. – Pewnego dnia, już niedługo, zamierzam przelecieć cię dokładnie w tym miejscu. – Na razie musi nam wystarczyć tylko pocałunek – wyszeptałam, pochylając się do przodu, by dosięgnąć jego ust. Chwytając go za ramiona dla utrzymania równowagi, polizałam rozchylone wargi, po czym wsunęłam język między nie i kusiłam go delikatnością pieszczot. Pomrukując, pogłębił pocałunek, pożerając moje usta w taki sposób, że zrobiłam się mokra i boleśnie nabrzmiała. – Pewnego dnia, już niedługo – powtórzyłam za nim, tuż przy jego ustach – zamierzam zsunąć się na kolana pod tym biurkiem i ssać twoją pałę. Może wtedy, gdy będziesz akurat gadał przez telefon i grał swoimi milionami jak w Monopolu. Panie Cross, zakończy pan rundę i zgarnie swoje dwieście dolarów. Czułam, jak jego usta wygięły się w uśmiechu. – Już chyba wiem, jak to będzie wyglądać. Doprowadzisz mnie do utraty zmysłów, żądając, bym brał cię w najbardziej szalonych miejscach i szczytował w twoim napiętym, seksownym ciele. – Czyżbyś narzekał?

– Aniołku, ślinka cieknie mi na samą myśl o tym. Speszyłam się, słysząc to czułe określenie, chociaż urzekła mnie kryjąca się za nim słodycz. – Aniołku? Wymruczał łagodne potwierdzenie i znów skupił się na moich ustach. Nie mogłam uwierzyć, jak wiele mogło zmienić się w ciągu godziny. Opuściłam biuro Gideona w zupełnie innym nastroju, niż gdy do niego wchodziłam. Dotyk jego ręki na moich plecach sprawiał, że całe ciało miałam przepełnione radosnym oczekiwaniem. Godzinę wcześniej, kiedy prowadził mnie do swego biura, ten sam gest wypełniał mnie cierpieniem. Pomachałam na pożegnanie Scottowi i uśmiechnęłam się do recepcjonistki o kamiennym wyrazie twarzy. – Chyba mnie nie lubi – zwierzyłam się Gideonowi, gdy czekaliśmy na windę. – Kto? – Twoja recepcjonistka. Odwrócił się i spojrzał w stronę rudowłosej, która odpowiedziała mu promiennym uśmiechem. – No cóż – mruknęłam pod nosem. – Ciebie najwyraźniej lubi. – Trudno się dziwić. W końcu co miesiąc przelewam pensję na jej konto. Uśmiechnęłam się pobłażliwie. – Tak, z pewnością o to chodzi. I z całą pewnością nie ma to nic wspólnego z faktem, że jesteś najseksowniejszym facetem na ziemi. – Jestem, naprawdę? – Przygwoździł mnie do ściany i utkwił we mnie palący wzrok. Położyłam dłonie na jego brzuchu. Gdy poczułam, jak jego twarde mięśnie napinają się pod wpływem dotyku, musiałam zwilżyć dolną wargę. – Takie drobne spostrzeżenie. – Podobasz mi się. – Z dłońmi opartymi płasko o ścianę po obu stronach mojej głowy pochylił się i delikatnie pocałował mnie w usta. – Ty też mi się podobasz. Ale zdajesz sobie sprawę, że jesteś w pracy, prawda? – A co to by była za atrakcja być szefem, jeśli nie mógłbym robić, co tylko zechcę? – Hmm. Gdy przyjechała winda, dałam nura pod ramieniem Gideona i wskoczyłam do środka. Rzucił się za mną w pogoń, po czym okrążył mnie niczym drapieżnik i zakradł się, by przyciągnąć mnie do siebie od tyłu. Jego dłonie wtargnęły do moich przednich kieszeni i wbiły się rozczapierzonymi palcami w biodra, przyszpilając mnie nieruchomo do jego ciała. Ciepło jego dotyku tak niedaleko miejsca, które aż konało z tęsknoty za nim, było

najbardziej wyszukaną torturą. W akcie zemsty zaczęłam poruszać pośladkami, ocierając się o niego. Uśmiechnęłam się, gdy syknął i stwardniał. – Zachowuj się – upomniał mnie szorstko. – Mam spotkanie za piętnaście minut. – Będziesz o mnie myślał, siedząc za biurkiem? – Bez dwóch zdań. A ty będziesz myślała o mnie, siedząc przy swoim. To polecenie służbowe, panno Tramell. Oparłam głowę o jego pierś, zachwycona siłą jego rozkazującego tonu. – Nie wyobrażam sobie, żeby mogło być inaczej, panie Cross, biorąc pod uwagę, że myślę o panu na okrągło. Wyszedł ze mną, gdy dojechaliśmy na dwudzieste piętro. – Dziękuję za lunch. – To ja powinnam ci dziękować. – Zaczęłam się wycofywać. – Do zobaczenia później, Mroczny i Niebezpieczny. Uniósł ze zdziwienia brwi, słysząc, jaki wymyśliłam dla niego przydomek. – Punkt piąta. Nie każ mi czekać. Przyjechała kolejna winda. Wysiadła z niej Megumi, a Gideon wszedł do kabiny, patrząc mi w oczy, dopóki nie zamknęły się drzwi. – Fiu, fiu – wyraziła swoją aprobatę Megumi. – Ale ci się trafiło. Zielenieję z zazdrości. Nie wiedziałam, co na to odpowiedzieć. Ta sytuacja była zbyt świeża i nie chciałam zapeszać. Gdzieś w głębi duszy czaiła się myśl, że to uczucie szczęścia nie będzie trwać zbyt długo. Wszystko szło aż za dobrze. Pospieszyłam do swojego biurka i zabrałam się do pracy. – Eva. – Podniosłam wzrok i zobaczyłam Marka, stojącego na progu swojego biura. – Możemy chwilę porozmawiać? – Oczywiście. – Chwyciłam swój tablet, chociaż jego ponura mina i grobowy ton podpowiadały mi, że raczej nie będzie mi potrzebny. Kiedy Mark zamknął za mną drzwi, moje obawy się nasiliły. – Wszystko w porządku? – Tak. – Poczekał, aż zajmę miejsce, po czym usiadł obok mnie, a nie, jak zwykle na swoim miejscu za biurkiem. – Nie bardzo wiem, jak to powiedzieć... – Po prostu powiedz. Jakoś to zniosę. Spojrzał na mnie wzrokiem pełnym współczucia i aż skręcił się z zażenowania. – To nie jest moja sprawa i nie powinienem się wtrącać. Jestem w końcu tylko twoim szefem i ten układ wyznacza pewną granicę, ale postanowiłem ją przekroczyć, ponieważ cię lubię, Evo, i mam nadzieję, że nasza współpraca potrwa dłużej. Poczułam skurcz w żołądku.

– To wspaniale. Uwielbiam tę pracę. – Świetnie. Świetnie, cieszę się. – Posłał mi przelotny uśmiech. – Tylko... uważaj z Crossem, dobra? Zamrugałam zaskoczona kierunkiem, jaki obrała nasza rozmowa. – Dobra. – Jest błyskotliwy, bogaty i seksowny, więc oczywiście rozumiem, że może się podobać. Mnie samemu w jego towarzystwie robi się gorąco, choć bardzo kocham Stevena. On tak po prostu działa na ludzi. – Mark szybko wyrzucał z siebie słowa, wyraźnie skrępowany. – I całkowicie rozumiem, dlaczego zainteresował się akurat tobą. Jesteś piękna, bystra, szczera, taktowna... Mógłbym wymieniać dalej, bo naprawdę uważam, że jesteś wspaniała. – Dziękuję – powiedziałam cichym głosem, z nadzieją, że nie wyglądałam tak koszmarnie, jak się czułam. Właśnie tego typu sytuacje, przyjacielskie dobre rady czy świadomość, że inni będą mnie postrzegać jako „zdobycz tygodnia”, były pożywką dla mojego braku pewności siebie. – Po prostu nie chciałbym widzieć, jak cierpisz – wymamrotał, wyglądając tak marnie, jak ja się czułam. – W pewnym sensie jest to samolubne, przyznaję. Nie chciałbym stracić wspaniałej asystentki tylko dlatego, że nie będzie chciała pracować w budynku, którego właścicielem jest jej były. – Mark, to wiele dla mnie znaczy, że się o mnie troszczysz i że cenisz mój wkład w działanie tej firmy. Ale naprawdę nie musisz się o nic martwić. Jestem dużą dziewczynką. Poza tym nic nie jest w stanie zmusić mnie do rzucenia tej pracy. Wypuścił powietrze z głębi płuc, jakby kamień spadł mu z serca. – W porządku. A więc dajmy temu spokój i wracajmy do pracy. Tak też zrobiliśmy, ale znalazłam również chwilę, by skazać się na przyszłe tortury, subskrybując codzienne powiadomienia z Googla o wszystkich newsach związanych z Gideonem Crossem. Kiedy wybiła piąta, świadomość moich niedoskonałości wciąż kładła się cieniem na moim szczęściu. Gideon zjawił się tak błyskawicznie, jak zapowiadał, i zdawał się nie zauważać mojego introspektywnego nastroju, gdy zjeżdżaliśmy na dół zatłoczoną windą. Kilka kobiet gapiło się na niego ukradkiem, ale to mi akurat nie przeszkadzało. Był taki seksowny. Zdziwiłabym się, gdyby nie patrzyły. Złapał mnie za rękę, gdy znaleźliśmy się między bramkami kontrolnymi, i splótł palce z moimi. Ten prosty intymny gest znaczył dla mnie w tej chwili tak wiele, że uścisnęłam mocniej jego dłoń. Naprawdę musiałam uważać. Gdybym zaczęła naciskać na niego, żebyśmy spędzali razem więcej czasu, i byłabym mu za to wdzięczna, to byłby początek

końca. Straciłabym do siebie szacunek, a i on przestałby mnie szanować, gdyby do tego doszło. Bentley SUV czekał przed budynkiem, a kierowca stał już w gotowości przy tylnych drzwiach. Gideon spojrzał na mnie i powiedział: – Spakowałem i wziąłem ze sobą strój do treningu na wypadek, gdybyś wolała iść do swojej siłowni. Equinox, prawda? Albo możemy pójść do mojej. – A gdzie się znajduje twoja? – Zwykle chodzę do CrossTrainer na Trzydziestej Piątej. Byłam zaintrygowana, skąd wiedział, do którego centrum fitnessu uczęszczałam, ale ciekawość ta odeszła na dalszy plan, gdy usłyszałam słowo „Cross” w nazwie jego siłowni. – Czy mówiąc „moja siłownia”, miałeś może na myśli, że ona n a l e ż y do ciebie? Błysnął zębami, uśmiechając się szeroko. – To cała sieć. Zwykle trenuję różne sztuki walki z osobistym trenerem, ale okazjonalnie korzystam też z tej siłowni. – Cała sieć – powtórzyłam. – Oczywiście. – A więc wybór należy do ciebie – powiedział uprzejmie. – Pójdziemy tam, gdzie będziesz miała ochotę. – Wobec tego jedźmy do twojej siłowni. Sam otworzył przede mną tylne drzwi, a ja wślizgnęłam się do środka, kładąc torebkę i torbę sportową na kolanach. Gdy samochód ruszył, spojrzałam w okno. Sedan jadący obok nas był tak blisko, że nie musiałabym wychylać się daleko, by go dotknąć. Ciągle nie mogłam przyzwyczaić się do godzin szczytu na Manhattanie. W południowej Kalifornii również mieliśmy korki, ale tam sznury samochodów poruszały się w ślimaczym tempie. Tutaj, w Nowym Jorku, gdzie na ulicach królowała prędkość, a widok stłuczek nie był niczym niezwykłym, podczas jazdy samochodem często zamykałam oczy i modliłam się, by dotrzeć do celu w jednym kawałku. Przeniosłam się do zupełnie innego świata. Nowe miasto, nowe mieszkanie, nowa praca i nowy mężczyzna. To całkiem sporo, jak na tak krótki okres. Nic dziwnego, że czułam się lekko wytrącona z równowagi. Zerknęłam na Gideona i odkryłam, że przyglądał mi się cały czas z nieprzeniknionym wyrazem twarzy. Wszystko we mnie zawirowało w chaosie dzikiego pożądania i niecierpliwego oczekiwania. Nie miałam pojęcia, gdzie razem z nim podążam, wiedziałam tylko, że nie mogę tego zatrzymać, nawet gdybym chciała.

9

Najpierw zajrzeliśmy do sklepu z telefonami komórkowymi. Sprzedawczyni, która nas obsługiwała, wydawała się wysoce podatna na magnetyzm Gideona. Dosłownie wyłaziła ze skóry, gdy tylko wykazywał czymś zainteresowanie. Skwapliwie udzielała szczegółowych wyjaśnień i z jeszcze większą ochotą wkraczała w osobistą przestrzeń Gideona, by coś zademonstrować. Próbowałam się od nich odłączyć i znaleźć kogoś, kto dla odmiany zechciałby pomóc mnie, ale stanowczy uścisk Gideona na moim przegubie nie pozwalał mi oddalić się na odległość większą niż długość ręki. Potem sprzeczaliśmy się, kto ma za wszystko zapłacić. Gideon uparł się, że to on powinien uiścić rachunek, chociaż telefon i umowa zostały zapisane na mnie. – Postawiłeś na swoim przy wyborze operatora – zauważyłam, odsuwając na bok jego kartę kredytową i wyciągając moją w kierunku dziewczyny. – Bo to praktyczne rozwiązanie. Będziemy w tej samej sieci, więc będziesz mogła dzwonić do mnie za darmo. – Zręcznie podmienił karty. – W ogóle nie będę do ciebie dzwonić, jeśli nie zabierzesz swojej cholernej karty z powrotem! To poskutkowało, chociaż widziałam, że nie był z tego powodu zbyt szczęśliwy. Gdy wsiedliśmy z powrotem do bentleya, zdawał się już odzyskiwać swój zwykły nastrój. – Teraz prosto do siłowni, Angus – wydał polecenie kierowcy i rozsiadł się na tylnym siedzeniu. Następnie wyciągnął smartfona z kieszeni. Dodał mój numer do listy kontaktów, po czym wyjął mi z ręki nowy telefon i zapisał w nim wszystkie swoje dane kontaktowe – telefon domowy, do biura i komórkę. Ledwie skończył, a już staliśmy pod CrossTrainer. Jak można się było spodziewać, trzypiętrowe centrum fitnessu wyglądało niczym spełnienie marzeń każdego entuzjasty sportu. Byłam pod wrażeniem każdego szczegółu – wszystko tu było lśniące, nowoczesne i najlepszej jakości. Nawet szatnia dla kobiet przypominała scenografię do filmu science fiction. Wszystko to jednak przyćmił całkowicie sam Gideon, gdy skończyłam się przebierać w strój do ćwiczeń i znalazłam go czekającego na mnie w holu. Miał na sobie dłuższe

szorty i podkoszulek bez rękawów, dzięki czemu po raz pierwszy mogłam podziwiać jego obnażone ramiona i nogi. Stanęłam jak wryta, tak nagle, że osoba, która szła z tyłu, wpadła mi na plecy. Ledwie bąknęłam jakieś przeprosiny, tak byłam skupiona na pożeraniu wzrokiem ciała Gideona. Nogi miał silne i wysportowane, idealnie zharmonizowane z biodrami i talią. Na widok jego ramion zrobiło mi się słabo z wrażenia. Bicepsy były doskonale wyrzeźbione, a przedramiona poznaczone nitkami ciemnych żyłek, co wyglądało samczo i seksownie jak diabli. Włosy związał z tyłu, odsłaniając w ten sposób nasadę karku i wyraziste rysy twarzy. Boże. Ten mężczyzna był moim kochankiem. Mój umysł nie mógł tego ogarnąć, nie w obliczu jego wyjątkowego piękna. A on stał i patrzył na mnie wilkiem. Wreszcie odepchnął się od ściany, o którą się opierał, podszedł i okrążył mnie, przyglądając mi się ze wszystkich stron. Po drodze przesuwał palcami po moim nagim brzuchu i plecach, wywołując gęsią skórkę. Kiedy wreszcie zatrzymał się przede mną, zarzuciłam mu ramiona na szyję i przyciągnęłam jego usta, by ucałować go beztrosko i soczyście. – Co ty, do diabła, masz na sobie? – zapytał, minimalnie ułagodzony entuzjastycznym powitaniem. – Ubranie. – Wyglądasz w tym topie, jakbyś była naga. – Myślałam, że lubisz, gdy jestem naga. – W głębi duszy byłam zadowolona z mojego wyboru. O dziwo, dokonałam go tego ranka, zanim jeszcze wiedziałam, że spędzimy popołudnie razem. Top miał kształt dwóch trójkątów z długimi ramiączkami przy ramionach i przy żebrach wzmocnionych rzepami i mógł być noszony na wiele sposobów w zależności od tego, gdzie piersi potrzebowały najwięcej wsparcia. Został specjalnie zaprojektowany dla kobiet o krągłych kształtach i był pierwszym sportowym stanikiem, który potrafił ujarzmić moje piersi, by nie podskakiwały na wszystkie strony. Gideon oponował najprawdopodobniej przeciwko cielistemu kolorowi topu, który współgrał z identycznymi paskami na legginsach. – Lubię cię nagą, gdy jesteśmy sami – warknął. – Będę musiał towarzyszyć ci za każdym razem, gdy zachce ci się iść na siłownię. – Nie będę narzekać, ponieważ niezmiernie przypadło mi do gustu to, co widzę. – Nie mówiąc o tym, że byłam wręcz perwersyjnie podniecona jego zaborczością po tym, jak zranił mnie swym zachowaniem w sobotni wieczór. Dwie skrajności – pierwsze z wielu, tego byłam pewna.

– Załatwmy to szybko. – Złapał mnie za rękę i pociągnął w kierunku przeciwnym do szatni, chwytając po drodze dwa firmowe ręczniki ze stosu. – Potrzebuję cię zerżnąć. – Potrzebuję być zerżnięta. – Jezu, Eva. – Ścisnął moją dłoń tak mocno, że aż sprawił mi ból. – To co? Hantle? Maszyny? Bieżnie? – Bieżnie. Chcę trochę pobiegać. Zaprowadził mnie do odpowiedniej sekcji. Widziałam, jak kobiety śledziły go wzrokiem, by po chwili śledzić go dosłownie, leząc za nim z miejsca na miejsce. Pragnęły być w tej części sali, co on, i nie miałam im tego za złe. Ja również nie mogłam się doczekać, by zobaczyć go w akcji. Kiedy dotarliśmy do niekończących się rzędów bieżni i rowerków, okazało się, że nie było dwóch wolnych stanowisk obok siebie. Gideon podszedł do mężczyzny, który miał takie po obu stronach swojej bieżni. – Byłbym wdzięczny, gdyby zechciał pan przesunąć się o jedną bieżnię w bok. Mężczyzna spojrzał na mnie i się uśmiechnął. – Jasne, nie ma sprawy. – Dziękuję. Jestem zobowiązany. Gideon przejął bieżnię zajmowaną wcześniej przez sympatycznego mężczyznę i gestem wskazał mi tę drugą obok siebie. Zanim nastawił tempo, nachyliłam się w jego stronę i szepnęłam: – Nie spal za dużo energii. Chcę, żebyśmy zrobili to najpierw na misjonarza. Od dłuższego czasu marzę o tobie na górze, walącym mnie tak, że dusza ze mnie uchodzi. Utkwił we mnie rozpalony wzrok. – Eva, nie masz pojęcia, co ze mną robisz. Niemal kręciło mi się w głowie od tego pełnego napięcia oczekiwania i rozkosznego przypływu kobiecej siły. Weszłam na bieżnię i zaczęłam od żwawego marszu. Rozgrzewając się, włączyłam pierwszą z brzegu piosenkę na iPodzie. Rozległy się dźwięki Sexy Back Justina Timberlake’a, a ja zwiększyłam tempo do maksimum. Bieganie było dla mnie doskonałym ćwiczeniem zarówno dla ciała, jak i umysłu. Czasami zdawało mi się, że gdybym biegła wystarczająco szybko, zdołałabym uciec od wszystkich dręczących mnie problemów. Po dwudziestu minutach zwolniłam, wreszcie stanęłam, ośmielając się w końcu spojrzeć na Gideona, który biegł tak płynnie, jak dobrze naoliwiona maszyna. Był zaabsorbowany wiadomościami na CNN wyświetlanymi na ekranach zawieszonych pod sufitem, ale uchwycił kątem oka moje spojrzenie i przesłał mi uśmiech, gdy wycierałam twarz ręcznikiem. Napiłam się wody z butelki, przechodząc do maszyn, i wybrałam taką,

z której miałam na niego najlepszy widok. Przeszedł cały trzydziestominutowy program na bieżni, po czym przeniósł się na hantle, cały czas tak wybierając miejsce, by mieć na mnie oko. Kiedy ćwiczył tak szybko i efektywnie, nie mogłam przestać upajać się tym, jak bardzo był męski. Moją wyobraźnię z pewnością podsycała wiedza na temat tego, co kryło się w jego szortach, ale godny podziwu był też fakt, że pracując codziennie przy biurku, potrafił utrzymać ciało w formie godnej komandosa. Gdy chwyciłam dużą piłkę, by poćwiczyć mięśnie ud i pośladków, podszedł do mnie jeden z trenerów. Jak przystało na luksusowe centrum fitnessu, był bardzo przystojny i fantastycznie zbudowany. – Cześć – przywitał mnie z uśmiechem godnym gwiazdy filmowej, prezentując rząd perfekcyjnych białych zębów. Miał ciemnobrązowe włosy i oczy niemal tego samego koloru. – Pierwszy raz u nas, prawda? Nigdy wcześniej cię tu nie widziałem. – Zgadza się, pierwszy raz. – Jestem Daniel. – Podaliśmy sobie dłonie i ja też się przedstawiłam. – Czy znalazłaś wszystko, czego ci potrzeba, Evo? – Na razie sobie radzę, dziękuję. – Jaki smak smoothie[5] wybierzesz? Zmarszczyłam czoło. – Przepraszam, nie rozumiem? – Twój darmowy powitalny smoothie. – Skrzyżował ramiona na piersiach, co jeszcze uwypukliło jego i tak wydatne bicepsy wyglądające spod rękawów koszulki polo. – Nie zaoferowano ci go w barze na dole, gdy zapisywałaś się do klubu? – Och, no cóż. – Wzruszyłam ramionami z zakłopotaniem, równocześnie przyznając w myślach, że był to miły zwyczaj. – Nie zostałam wprowadzona w standardowy sposób. – Nie miałaś wprowadzenia? Jeśli nie, mogę przejść się z tobą po siłowni i pokazać ci wszystko. – Złapał mnie delikatnie za ramię i wskazał na schody. – Przysługuje ci również darmowa godzina indywidualnych zajęć z trenerem. Możemy zrobić to dzisiaj albo umówić się na spotkanie w tygodniu. I z przyjemnością zaprowadzę cię do baru ze zdrową żywnością, żebyś mogła już to odhaczyć na swojej liście. – No cóż, chyba jednak nie możemy tego zrobić. – Zmarszczyłam nos. – Nie należę do klubu. – Aha. – Puścił do mnie oko. – Masz tylko jednorazowe próbne wejście? Nic nie szkodzi. Nie możemy oczekiwać, że postanowisz przyłączyć się do nas, jeśli nie doświadczysz wszystkich atrakcji. Chociaż już teraz mogę cię zapewnić, że CrossTrainer jest najlepszą siłownią na Manhattanie.

Za ramieniem Daniela pojawił się Gideon. – Wszystkie możliwe atrakcje są dostępne – oznajmił, podchodząc i okrążając mnie, by objąć mnie z tyłu w talii – jeśli jest się dziewczyną właściciela. Określenie „dziewczyna” odbiło się echem w mojej głowie, wywołując szaleńcze uderzenie adrenaliny w ciele. Wiedziałam, że musi minąć jeszcze sporo czasu, zanim to będzie prawda, ale i tak zrobiło mi się miło. – Pan Cross. – Daniel wyprostował się i zrobił krok do tyłu, po czym wyciągnął rękę. – To zaszczyt poznać pana. – Daniel przekonał mnie do tego miejsca – poinformowałam Gideona, gdy potrząsali dłońmi. – Myślałem, że ja to zrobiłem. – Miał wilgotne włosy i pachniał nieziemsko. Nie przypuszczałam, że spocony mężczyzna może cuchnąć tak cholernie dobrze. Przesunął dłońmi w dół moich ramion i poczułam jego usta na czubku głowy. – Chodźmy. Do zobaczenia, Danielu. Odchodząc, pomachałam trenerowi na pożegnanie. – Dzięki, Danielu. – Zawsze do usług. – W to nie wątpię – burknął pod nosem Gideon. – Nie mógł oderwać oczu od twoich cycków. – Bo to całkiem niezłe cycki. Wydał długi, głęboki pomruk. Próbowałam zachować powagę. Uraczył mnie na to siarczystym klapsem w tyłek, aż postąpiłam krok do przodu, czując piekący ból w pośladku pomimo spodni. – Ten strzępek bandaża, który nazywasz sportowym topem, nie pozostawia wiele miejsca wyobraźni. Nie marnuj za dużo czasu na prysznic. Za chwilę znowu będziesz spocona. – Poczekaj. – Złapałam go za ramię, gdy mijał damską szatnię w drodze do męskiej. – Czy uznałbyś to za odrażające, gdybym poprosiła, żebyś jednak zrezygnował z prysznica? Gdybym zaproponowała, żebyśmy znaleźli jakieś miejsce naprawdę niedaleko, abym mogła wskoczyć na ciebie, gdy wciąż jeszcze spływa z ciebie pot? Zęby Gideona się zacisnęły, a jego wzrok stał się bardziej mroczny. – Zaczynam bać się o twoje bezpieczeństwo, Eva. Bierz swoje rzeczy. Tuż za rogiem jest hotel. Żadne z nas się nie przebrało, więc już pięć minut później byliśmy na zewnątrz. Gideon kroczył tak żwawo, że musiałam dobrze wyciągać nogi, żeby dotrzymać mu tempa. Nagle

stanął gwałtownie, odwrócił się, chwycił mnie, przechylił do tyłu i wpił się w moje wargi gorącym pocałunkiem na samym środku zatłoczonego chodnika. Byłam tak oszołomiona, że mogłam tylko poddać mu się bezwolnie i trzymać go mocno. Ten wzruszający moment, pełen pasji i spontaniczności, wywołał dziwne ukłucie w mojej piersi. Tłum przechodniów nagrodził nas oklaskami. Kiedy podniósł mnie do pozycji pionowej, brakowało mi tchu i wirowało w głowie. – Co to było? – wysapałam. – Mały wstęp. – Pociągnął mnie za sobą, kontynuując sprint do najbliższego hotelu, którego nazwy nawet nie zauważyłam, w takim tempie minęliśmy portiera i przecięliśmy lobby, by dopaść do windy. Zorientowałam się, że hotel musi być własnością Gideona, nawet zanim menedżer zdążył w ostatniej chwili powitać go nazwiskiem, gdy zamykały się za nami drzwi. Gideon cisnął sportowy worek na podłogę kabiny i zaczął się gimnastykować, by zerwać ze mnie wymyślny stanik, a ja się broniłam, odpychając jego natarczywe dłonie. Drzwi się otworzyły i Gideon chwycił torbę. W holu i na całym piętrze nie było żywego ducha. Cross wyczarował skądś klucz uniwersalny i już po chwili byliśmy w jednym z pokoi. Rzuciłam się na niego, łapczywie wpychając dłonie pod koszulkę, by poczuć wilgotną skórę i twarde napięte mięśnie. – Rozbieraj się. Natychmiast. Zaśmiał się, zrzucając tenisówki i ściągając przez głowę podkoszulek. O mój Boże... Widok jego nagiego ciała – nagiego bez reszty, gdy jego szorty opadły na podłogę – rozpalił mnie do czerwoności, aż skwierczały połączenia nerwowe w mojej głowie. Nie było na nim ani grama tłuszczu, składał się wyłącznie z segmentów doskonale wyrzeźbionych mięśni. Na brzuchu tworzyły idealny kaloryfer, a na miednicy układały się w obłędnie seksowne V, które Cary nazywał lędźwiami Apolla. Gideon nie depilował całkowicie swojej klatki piersiowej jak Cary, ale była wypielęgnowana z tą samą dbałością, co reszta ciała. Stanowił okaz męskości w najczystszym wydaniu, uosobienie wszystkiego, na co czekałam, o czym snułam fantazje i czego pragnęłam. – Chyba umarłam i znalazłam się w niebie – uznałam, pożerając go zachłannym wzrokiem. – A ty jeszcze nie rozebrana? – Przypuścił szturm na moje ubrania, zrywając ze mnie poluzowany stanik, zanim zdążyłam się zorientować, co robi. Moje legginsy zostały szarpnięciem ściągnięte w dół, buty sama skopałam z nóg w takim pośpiechu, że straciłam równowagę i wylądowałam plecami na łóżku. Nie zdążyłam nawet złapać głębszego oddechu, gdy już był na mnie. Turlaliśmy się po materacu, spleceni w uścisku. Czułam, jakby w każdym miejscu,

którego dotykał, wybuchały płomienie. Naturalny, wzmożony wysiłkiem zapach jego skóry działał na mnie jak afrodyzjak i zarazem narkotyk, wzmagając moje pożądanie tak, że niemal traciłam zmysły. – Jesteś taka piękna, Eva. – Ściskał dłonią moją pierś, po czym nachylił się, chwycił w usta sutek i zaczął ssać go zapamiętale. Krzyczałam pod wpływem spopielającego żaru i smagnięć jego języka, a mój srom nabrzmiewał z każdym zaciśnięciem jego warg na moim sutku. Błądziłam zachłannie dłońmi po wilgotnej skórze, głaszcząc i uciskając, poszukując tych najczulszych miejsc na jego ciele, na których pieszczenie odpowiadał zmysłowymi pomrukami i ekstatycznymi jękami. Próbowałam chwycić go nogami w nożyce i przewrócić na plecy, ale był zbyt ciężki i silny. Uniósł głowę i uśmiechnął się tuż nad moją twarzą. – Tym razem moja kolej. To, co czułam do niego, widząc ten uśmiech i ogień w jego oczach, było tak intensywne, że niemal bolesne. Zbyt szybki, pomyślałam. Zbyt szybko traciłam głowę. – Gideon... Pocałował mnie, głęboko wsuwając język i liżąc wnętrze mych ust, jak tylko on potrafił. Pomyślałam, że mógłby naprawdę doprowadzić mnie do szczytowania samym długim pocałunkiem. Wszystko mnie w nim rozpalało, począwszy od jego wyglądu i dotyku ciała pod moimi palcami, kończąc na sposobie, w jaki na mnie patrzył i jak mnie pieścił. Jego zachłanność i milczące rozkazy, jakie wydawał mojemu ciału, siła, z jaką sprawiał mi przyjemność i odbierał przyjemność sprawianą jemu, doprowadzały mnie do dzikiego szaleństwa. Zatopiłam dłonie w jego wilgotnych, jedwabistych włosach. Szorstkie męskie włoski na piersi drażniły moje nadwrażliwe stwardniałe sutki, a samo pocieranie twardego jak żelazo torsu o moje ciało wystarczyło, bym zwilgotniała w tęsknym wyczekiwaniu orgazmu. – Ubóstwiam twoje ciało – wyszeptał, przesuwając językiem wzdłuż mojej szyi. Jego dłoń wędrowała od moich piersi przez brzuch do bioder, nie ustając w pieszczotach. – Nie mogę się nim nasycić, wciąż chcę cię dotykać. – Nie miałeś jeszcze zbyt wielu okazji – drażniłam się z nim. – Nie wyobrażam sobie, abym kiedykolwiek mógł mieć dosyć. – Skubiąc mnie zębami i sunąc językiem wzdłuż ramienia, przesuwał się niżej, aż złapał między zęby mój drugi sutek. Szarpnął go lekko, wywołując rozkoszne ukłucie bólu, które wygięło moje ciało w łuk i wydobyło z gardła stłumiony krzyk. Possał ostrożnie brodawkę, by złagodzić efekt ukąszenia, po czym ruszył w dół namiętnymi pocałunkami.

– Nigdy w życiu nie pragnąłem posiąść niczego tak bardzo. – Więc zrób to. – Jeszcze nie – wymruczał, przesuwając się niżej, okrążając czubkiem języka wgłębienie mojego pępka. – Jeszcze nie jesteś gotowa. – Co? O Boże... Nie mogłabym być bardziej gotowa. – Chwyciłam za jego włosy, próbując podciągnąć go wyżej. Gideon złapał moje nadgarstki i przygwoździł je do materaca. – Eva, masz cudownie ciasną cipkę. Poranię cię, jeśli nie będziesz wystarczająco rozluźniona i nawilżona. Poczułam huraganową falę podniecenia zalewającą całe ciało. Strasznie rajcowało mnie, gdy tak bezwstydnie i obcesowo mówił o seksie. W następnej chwili jego twarz była już między moimi udami. – Gideon, nie. Najpierw muszę się umyć. Kiedy zanurzył usta w wargach okalających wejście do pochwy, zaczęłam się rzucać i odpychać jego głowę, czerwona od nagłego uderzenia wstydu. Skubnął zębami skórę na wewnętrznej stronie mego uda. – Przestań – rozkazał. – Nie rób tego. Błagam. Nie musisz tego robić. Spojrzał na mnie tak, że przestałam szarpać się gorączkowo. – Myślisz, że obchodzę się z twoim ciałem inaczej niż ty z moim? – zapytał szorstko. – Pragnę cię, Eva. Zwilżyłam spierzchnięte wargi, tak szaleńczo podniecona jego zwierzęcym pragnieniem, że nie mogłam sformułować prostego słowa. Mruknął coś i pochylił się nad śliską szczeliną między moimi nogami, wpychając we mnie język i liżąc nadwrażliwą tkankę. Nieprzytomnie kręciłam biodrami, moje ciało bez słów błagało o więcej. Było mi tak dobrze, że mogłabym wyć z rozkoszy. – Boże, Eva. Pragnąłem smakować twoją cipkę od pierwszego dnia, gdy cię spotkałem. Gdy jego aksamitnie miękki język masował moją obrzmiałą łechtaczkę, z całej siły wcisnęłam głowę w poduszkę. – Tak. Właśnie tak. Pomóż mi dojść. Zrobił to, najpierw ssąc mnie delikatnie, a potem liżąc ostro. Wiłam się w konwulsjach, gdy wstrząsała mną eksplozja orgazmu. Mój srom napiął się gwałtownie, kończyny uderzały spazmatycznie. Język Gideona wtargnął w głąb mojej drżącej, oszalałej z podniecenia cipki, która opięła się na nim, zachłannie próbując wessać go głębiej. Zmysłowo pomrukiwał, dodatkowo stymulując wibracjami moje nabrzmiałe wargi sromowe, podsycając mój orgazm, który zdawał się nie mieć końca. Do oczu napłynęły mi

łzy, ściekając w dół po skroniach, jakby fizyczna rozkosz zniszczyła zaporę, która do tej pory powstrzymywała wszystkie skumulowane we mnie emocje. A Gideon nie przestawał. Koniuszkiem języka krążył wokół drżących wrót do mego ciała, a potem drażnił pulsującą łechtaczkę, znów wzmagając moje podniecenie. Wsunął we mnie dwa palce, którymi zaczął masować mnie miarowo od wewnątrz. Byłam tak uwrażliwiona, że zaczęłam rzucać się po łóżku pod wpływem tej nowej ofensywy pieszczot. Kiedy natarł na łechtaczkę i zaczął ssać ją w miarowym, nieprzerwanym rytmie, doszłam po raz drugi z ochrypłym okrzykiem. W następnej chwili poczułam w sobie już trzy jego palce, którymi zataczał kręgi w moim wnętrzu i otwierał mnie jeszcze bardziej. – Nie. – Rzucałam głową na wszystkie strony, czując mrowienie i żar w każdym centymetrze skóry. – Już nie dam rady. – Jeszcze jeden raz – nakłaniał mnie zachrypłym, zmysłowym głosem. – Jeszcze tylko raz, a potem cię zerżnę. – Nie wytrzymam... – Wytrzymasz. – Wypuścił powoli powietrze na moją wilgotną szczelinę, studząc chłodnym powiewem rozgorączkowaną skórę i rozbudzając na nowo otarte, niemal pozbawione czucia zakończenia nerwowe. – Uwielbiam na ciebie patrzeć, kiedy dochodzisz. Uwielbiam słuchać dźwięków, które wydajesz, uwielbiam patrzeć, jak wije się twoje ciało... Masował czuły punkt we mnie i znów poczułam orgazm, pulsujący powolną gorącą falą rozkoszy, już nie tak wyniszczający jak poprzednie, łagodniejszy od nich. Nagle poczułam brak jego ciężaru i ciepła. W odległym zakamarku oszołomionego umysłu usłyszałam dźwięk otwieranej szuflady, a zaraz po nim odgłos rozrywanej folii. Głębsze zapadnięcie się materaca oznajmiło, że jest z powrotem. Jego dłonie z delikatnych stały się brutalne, gdy gwałtownie szarpnął mnie i pociągnął na środek łóżka. Uniósł się nade mną i przyszpilił mnie, opierając się na przedramionach tuż przy moich barkach, przyciskając je i unieruchamiając tym całe ciało. Nie mogłam oderwać oczu od surowego piękna jego twarzy. Rysy miał tak wyostrzone przez żądzę, że skóra na kościach policzkowych i na szczękach aż się napięła, źrenice zaś tak się powiększyły i pociemniały, że jego oczy sprawiały wrażenie czarnych. Wiedziałam, że patrzę w twarz mężczyzny, który przekroczył granice samokontroli. I było dla mnie ważne, że to ze względu na mnie czekał tak długo, by sprawić mi rozkosz i przygotować mnie na, jak się domyślałam, ostrą jazdę. Wpiłam się paznokciami w prześcieradło w pełnym napięcia oczekiwaniu. Gideon dał z siebie wiele, abym była usatysfakcjonowana, i to parę razy z rzędu. Ta runda miała być

dla niego. – Zerżnij mnie – rozkazałam, prowokując go spojrzeniem. – Eva. – Wydyszał moje imię, po czym uderzył jednym wściekłym, taranującym ruchem, wdzierając się we mnie po samą nasadę penisa, aż poczułam nabrzmiałe jądra napierające na moje pośladki. Wydałam z siebie stłumiony okrzyk. Był wielki, twardy jak kamień i tkwił we mnie tak głęboko. Nasze zespolenie było zdumiewająco intensywne. Emocjonalnie. Psychicznie. Nigdy wcześniej nie czułam się taka... zdobyta. Nikt nigdy nie posiadł mnie w ten sposób. Nie przypuszczałam, że będę mogła znieść takie unieruchomienie podczas seksu, nie wobec prześladujących mnie wciąż demonów przeszłości, ale kompletna dominacja Gideona nad moim ciałem wydała mi się naturalna, a do tego windowała pożądanie do granic możliwości. Nigdy wcześniej nie byłam tak rozpalona, co wydawało się szalone, wziąwszy pod uwagę, ile już razy doprowadził mnie dzisiaj do szczytowania. Zacisnęłam się wokół niego, delektując się jego obecnością wypełniającą mnie, jego energią wewnątrz mnie. Jego biodra uciskały moje, napierając, żądając mojej uwagi, jakby chciał powiedzieć: Czujesz mnie? Jestem w tobie. Zdobyłem cię. Całe jego ciało stężało, mięśnie klatki piersiowej i ramion się naprężyły, gdy wysunął się, pozostając we mnie jedynie koniuszkiem. Energiczne napięcie mięśni jego brzucha było jedynym ostrzeżeniem, zanim przypuścił kolejny szturm. Z całej siły. Krzyknęłam, a z jego piersi wydobyły się niskie pierwotne dźwięki. – Chryste... Tak dobrze mi w tobie. Ściskając jeszcze silniej moje ramiona, zaczął dźgać mnie bezlitośnie, wbijając moje biodra w materac wściekłymi, dzikimi uderzeniami. Na nowo poczułam bijące w ciele kaskady ekstazy, napędzane i wpompowywane we mnie z każdym gorączkowym pchnięciem jego ciała w moje. O tak, właśnie tak, słyszałam w głowie. Chcę, żebyś posuwał mnie właśnie tak. Schował twarz w zagłębieniu mojej szyi i przytrzymywał mnie ciasno, z całej siły, krępując zupełnie moje ruchy, najeżdżając mocno i szybko, wyrzucając z siebie zdyszanym głosem wulgarne, przepełnione erotyzmem słowa, wzmagając moje podniecenie i doprowadzając mnie na skraj obłędu. – Nigdy nie byłem taki twardy i wielki. Jestem w tobie tak głęboko... Czuję go, jak rozrywa twój brzuch... Czuję, jak mój kutas grzmoci cię w środku. Myślałam początkowo, że to będzie jego runda, a on ciągle był ze mną, ciągle skoncentrowany na mnie, poruszając biodrami, by tłoczyć przyjemność i rozpalać ogień rozkoszy w moim topniejącym wnętrzu. Wydałam z siebie piskliwy dźwięk bezsilności,

dając mu do zrozumienia, jak głodna byłam jego ciała, a on pochylił nade mną usta, ale nie mogłam ich dosięgnąć. Tak go pragnęłam, że wbijałam paznokcie w jego młócące biodra, bez możliwości zrobienia ruchu, walcząc z desperacką potrzebą, by kołysać się wraz z brutalnymi pchnięciami jego wielkiego członka. Spływał z nas pot, nasze rozognione śliskie ciała trwały zwarte w uścisku, z trudem łapaliśmy powietrze. Orgazm narastał we mnie jak nadchodząca burza, która miała uderzyć z całą mocą. Wszystko we mnie napinało się, prężyło i zaciskało rytmicznie. Zaklął i wdarł się dłońmi pod moje biodra, chwycił mnie za pośladki, uniósł je i nakierował na szaleńcze pchnięcia tak, by główka jego kutasa uderzała, drażniła i pieściła w nieskończoność ten najbardziej zachłanny punkt wewnątrz mnie, który tak pragnął jego dotyku. – Daj mi to, Eva – zażądał ochrypłym głosem. – Daj mi to teraz. Szczytowałam gwałtownie, łkając jego imię, a moje doznania były tym bardziej intensywne, że ograniczył moje ruchy i zniewolił ciało. Gwałtownie odchylił głowę do tyłu, trzęsąc się na całym ciele, by w końcu eksplodować. – O, Eva! – Ścisnął mnie tak mocno, że nie mogłam oddychać, a jego biodra uderzały we mnie z furią, gdy dochodził długo i z impetem. Nie wiem, ile czasu minęło, gdy leżeliśmy tak, nasze ciała blisko siebie, pieszcząc i całując wzajemnie ramiona i szyje, by złagodzić emocje i ochłonąć po tym żywiołowym wybuchu. Całe moje ciało drżało i pulsowało. – Łał – wydusiłam z siebie wreszcie. – Wykończysz mnie – wymamrotał z ustami przy mojej szyi. – Zginiemy, zajeżdżając się nawzajem na śmierć. – Ja? Ja nic nie zrobiłam. – Zdominował mnie całkowicie i czyż nie było to perwersyjnie seksowne? – Oddychasz. To wystarczy. Zaśmiałam się i go przytuliłam. Podnosząc głowę, potarł nosem o mój. – Zjemy coś, a potem to powtórzymy. Uniosłam brwi ze zdziwienia. – Masz siłę, by zrobić to jeszcze raz? – Mogę robić to przez całą noc. – Gdy cofnął biodra, poczułam, że wciąż był na wpół twardy. – Jesteś cyborgiem – powiedziałam. – Albo bóstwem. – Tylko przy tobie. – Odsunął się, wykupując się delikatnym, słodkim pocałunkiem. Zdjął prezerwatywę, owinął w chusteczkę z pudełka na nocnym stoliku i wyrzucił do

kosza na śmieci stojącego tuż przy łóżku. – Weźmiemy prysznic, a potem zamówimy coś z restauracji na dole. Chyba że masz ochotę tam zejść? – Wydaje mi się, że nie mogę chodzić. Posłał mi szeroki obezwładniający uśmiech, który sprawił, iż moje serce na chwilę zamarło. – To jest nas dwoje – zauważył. – Wyglądasz dobrze. – A czuję się fenomenalnie. – Usiadł na brzegu łóżka i odgarnął mi włosy z czoła. Rysy jego twarzy były łagodne, a uśmiech ciepły i czuły. Wydawało mi się, że zobaczyłam w jego oczach coś jeszcze, i ta wizja ścisnęła mnie za gardło. Przeraziła mnie. – Chodź ze mną pod prysznic – zaproponował, przesuwając dłonią wzdłuż mojego ramienia. – Daj mi chwilę, żebym złożyła w całość mózg, a potem do ciebie dołączę. – Dobra. – Skierował się w stronę łazienki, dając mi znakomitą okazję do podziwiania jego rzeźbionych pleców i perfekcyjnego tyłka. Westchnęłam, przepełniona czysto kobiecym uznaniem dla tego pierwszorzędnego okazu męskości. Usłyszałam, jak odkręcił wodę. Udało mi się usiąść i opuścić nogi na podłogę. Wciąż byłam rozdygotana. Mój wzrok natrafił na uchyloną szufladę nocnego stolika, a w szczelinie dojrzałam kolekcję prezerwatyw. Poczułam skurcz w żołądku. Hotel był zbyt ekskluzywny, by oprócz zwyczajowej Biblii wyposażać pokoje również w kondomy. Jeszcze drżącą ręką wyciągnęłam szufladę bardziej i moim oczom ukazała się spora kolekcja środków antykoncepcyjnych i artykułów z sex shopu, między innymi buteleczka żelu nawilżającego dla kobiet i płyn plemnikobójczy. Moje serce zaczęło walić jak młotem. W myślach odtworzyłam nasz napędzany pożądaniem bieg do hotelu. Gideon nie zapytał, które pokoje były dostępne. Nawet jeśli jako właściciel posiadał klucz otwierający wszystkie zamki, musiałby dowiedzieć się przedtem, które pokoje są zajęte, zanim wparował do jednego z nich... Chyba że z góry wiedział, że ten właśnie będzie wolny. To był najwyraźniej jego pokój – kącik do ruchania, wyposażony we wszystkie niezbędne gadżety, by spędzać miło czas z kobietami, które służyły mu właśnie w tym celu. Słysząc, że drzwi kabiny prysznicowej otwierają się i zamykają, zerwałam się i podeszłam do szafy garderobianej. Chwyciłam za gałki żaluzjowych orzechowych drzwi i otworzyłam je szeroko. Wewnątrz na metalowych wieszakach wisiała niewielka kolekcja

męskich ubrań, eleganckie koszule i spodnie do biura, a także bojówki i dżinsy. Temperatura mojego ciała spadła momentalnie, a wywołane orgazmem upojenie ustąpiło miejsca obezwładniającemu uczuciu smutku. Szuflady po prawej stronie komody mieściły starannie ułożone T-shirty, bokserki i skarpetki. Górna szuflada po lewej stronie skrywała arsenał sekszabawek, ciągle w nienaruszonych opakowaniach. Nie zaglądałam nawet do szuflad poniżej. Zobaczyłam już wystarczająco dużo. Wciągnęłam legginsy i ukradłam jedną z koszul Gideona. Ubierając się, w myślach przechodziłam przez wszystkie kroki, których nauczyłam się na terapii: Omów to szczegółowo. Wytłumacz, co było katalizatorem negatywnych emocji wobec partnera. Staw czoła problemowi i postaraj się z nim uporać. Może gdybym była mniej wstrząśnięta głębią swoich uczuć wobec Gideona, byłabym w stanie to zrobić. Może gdybym nie doświadczyła przed chwilą rozsadzającego umysł, ekstatycznego seksu, nie miałabym wrażenia, że jestem tak odkryta i bezbronna. Tego nigdy się nie dowiem. Jak się tak naprawdę czułam? Zbrukana, trochę wykorzystana i ogromnie zraniona. Uświadomienie sobie właśnie tego uderzyło mnie boleśnie, z potworną siłą, i jak dziecko chciałam się oderwać i skrzywdzić go równie mocno. Zgarnęłam prezerwatywy, lubrykanty oraz seksgadżety i rozrzuciłam je na łóżku. Potem, akurat gdy zaczął wołać mnie wesołym, kusicielskim tonem, podniosłam z podłogi torbę i zatrzasnęłam za sobą drzwi.

[5] Smoothie – zmiksowany napój bezalkoholowy na bazie owoców z dodatkiem lodu, o gęstej kremowej konsystencji (przyp. tłum.).

10

Ze spuszczoną głową przemknęłam w hańbie obok recepcji i opuściłam hotel bocznymi drzwiami. Płonęłam ze wstydu i upokorzenia na wspomnienie menedżera hotelu, który powitał Gideona, kiedy wsiadaliśmy do windy. Dobrze wiedziałam, co musiał sobie wtedy o mnie pomyśleć. Dla niego z pewnością nie było tajemnicą, do jakich celów szef wynajmował ten pokój. Wcześniej nie mogłam znieść myśli, że mogę być postrzegana jako jedna z wielu zabawek Gideona – a od momentu, gdy przekroczyliśmy drzwi hotelu, zostałam zaszufladkowana dokładnie w tej roli. Czy tak trudno byłoby zatrzymać się przy recepcji i zamówić pokój, który byłby tylko nasz? Zaczęłam iść przed siebie bez określonego celu. Było już ciemno i miasto pulsowało zupełnie innym rytmem i energią niż za dnia, kiedy to pracownicy niezliczonych okolicznych firm biegali za swoimi interesami, narzucając sobie mordercze tempo. Teraz na chodniki wyjechały parujące wózki z jedzeniem, wylegli artyści sprzedający oprawione obrazy i handlarze namawiający do zakupu zabawnych T-shirtów. Jeden rozstawił nawet dwa rozkładane stoliki, zasypane scenariuszami filmów i seriali. Z każdym krokiem stopniowo uchodziła ze mnie adrenalina nagromadzona z chwilą ucieczki. Pełne złośliwego triumfu obrazy w mojej głowie przedstawiające Gideona, który po wyjściu z łazienki zastaje pusty pokój i wszystkie erotyczne rekwizyty rozsypane na łóżku, stopniowo zanikały. Zaczęłam się uspokajać... i poważnie zastanawiać nad tym, co właściwie zaszło. Czy to był przypadek, że Gideon zaprosił mnie do siłowni, która dziwnym trafem była tak dogodnie usytuowana tuż obok jego kącika do ruchania? Przypomniałam sobie rozmowę w jego biurze podczas lunchu, kiedy walczył ze sobą, by wyrazić swoje uczucia i zatrzymać mnie przy sobie. Wydawał się taki zagubiony i rozdarty w obliczu tego, co działo się między nami, tak samo zresztą jak ja. Wiedziałam dobrze, co to znaczy wpaść w błędne koło i powtarzać własne błędy. Czyż ja również nie powieliłam schematu, katapultując się z pokoju hotelowego bez zastanowienia? Spędziłam wystarczająco wiele lat na niezliczonych terapiach, by wiedzieć, że kiedy sama czuję się zraniona, nie powinnam zadawać bólu drugiej osobie i uciekać. Przybita rozwojem wypadków weszłam do włoskiego bistro i usiadłam przy stoliku.

Zamówiłam kieliszek shiraza i pizzę margheritę w nadziei, że wino i posiłek uspokoją moje rozdygotanie i będę mogła nad wszystkim się zastanowić jak należy. Kiedy kelner powrócił z moim winem, wychyliłam pół kieliszka, właściwie nie czując jego smaku. Już tęskniłam za Gideonem. Za radosnym, beztroskim nastrojem, w jakim się znajdował, gdy go opuszczałam. Na całym ciele czułam jego zapach – zapach jego skóry i płomiennego, żywiołowego seksu. Poczułam, jak zaczynają szczypać mnie oczy, i pozwoliłam kilku łzom spłynąć po policzkach, chociaż byłam wśród obcych ludzi w zatłoczonej po brzegi knajpie. Nadeszło moje zamówienie i próbowałam zmusić się do jedzenia. Wszystko smakowało jak styropian, więc tylko grzebałam widelcem w talerzu. Wiedziałam jednak, że moje doznania nie miały nic wspólnego z umiejętnościami szefa kuchni ani klasą lokalu. Przyciągnęłam krzesło, na które odłożyłam torebkę, i wygrzebałam z niej smartfona z zamiarem zostawienia wiadomości doktorowi Travisowi. Zasugerował, abyśmy odbywali spotkania w formie wideokonferencji, dopóki nie znajdę nowego terapeuty w Nowym Jorku. Właśnie postanowiłam skorzystać z tej oferty. Spoglądając na wyświetlacz, odkryłam, że mam dwadzieścia jeden nieodebranych połączeń od Gideona i jedną wiadomość: „Znowu spieprzyłem sprawę. Nie zrywaj ze mną. Porozmawiajmy. Proszę”. Do mych oczu znów napłynęły łzy. Przycisnęłam telefon do serca, zupełnie nie wiedząc, co powinnam zrobić. Oczami wyobraźni ciągle widziałam Gideona z innymi kobietami, nie mogłam wyprzeć tych obrazów z myśli. Nie mogłam przestać wyobrażać sobie, jak pieprzy do utraty tchu inną kobietę na tym samym łóżku, jak używa na niej seksgadżetów, jak doprowadza ją do szaleństwa, jak czerpie przyjemność z jej ciała... Torturowanie się takimi myślami było irracjonalne i bezsensowne. Poczułam się przez to tak małostkowa i żałosna, że aż mnie zemdliło. Gdy telefon zaczął wibrować w moich dłoniach, przestraszyłam się i omal go nie upuściłam. Upajając się swoim nieszczęściem, rozważałam przez chwilę, czyby nie odrzucić połączenia, gdyż na ekranie wyświetlił się numer Gideona – telefon nie mógł być zresztą od nikogo innego, bo tylko on znał mój nowy numer. Ale nie mogłam go zignorować. Było jasne, że odchodził od zmysłów. Chociaż wcześniej tak bardzo chciałam go zranić, teraz wydawało się to zbyt okrutne. – Halo. – Mój głos brzmiał obco, przytłumiony przez łzy i emocje. – Eva! Dzięki Bogu. – Gideon wydawał się poważnie zaniepokojony. – Gdzie jesteś? Rozglądając się wokół, szukałam czegoś, co pozwoliłoby mi zidentyfikować nazwę restauracji, ale nie miałam szczęścia. – Nie wiem. Ja... przepraszam, Gideon. – Nie, Eva, przestań. To moja wina. Muszę cię znaleźć. Spróbuj opisać to miejsce. Szłaś

piechotą? – Tak. – Wiem, którym wyjściem wyszłaś. Ale gdzie poszłaś potem? – Oddychał szybko, a w tle słyszałam ruch uliczny i trąbienie samochodów. – W lewo. – Czy skręciłaś w jakąś boczną ulicę? – Nie sądzę. Nie wiem. – Wzrokiem szukałam kelnera, który mógłby udzielić mi informacji. – Jestem w restauracji. Włoskiej. Na ulicy jest ogródek... i kuty żelazny płotek. Przeszklone drzwi... Jezu, Gideon, ja... Nagle zobaczyłam zarys jego sylwetki na tle drzwi wejściowych. Stał z telefonem przy uchu. Rozpoznałam go od razu. Obserwowałam, jak zamarł, gdy dostrzegł mnie siedzącą z tyłu pod ścianą. Wsuwając telefon do kieszeni dżinsów, znalezionych prawdopodobnie w garderobie hotelowego pokoju, przeszedł bez słowa obok kierowniczki sali, która próbowała nawiązać z nim rozmowę, i ruszył prosto w moim kierunku. Ledwo zdążyłam podnieść się z miejsca, gdy przyciągnął mnie do siebie i przytulił z całej siły. – Boże. – Zadrżał i wtulił twarz w moją szyję. – Eva. Odwzajemniłam jego uścisk. Był świeżo spod prysznica, co uświadomiło mi dobitnie, że mi samej również przydałaby się kąpiel. – Nie mogę tutaj być – powiedział ochrypłym głosem, odchylając się lekko do tyłu, by wziąć w dłonie moją twarz. – Nie mogę być teraz w miejscu publicznym. Pojedziesz ze mną do domu? Coś w mojej twarzy musiało zdradzić ciągle żywą nieufność, gdyż przyłożył usta do mojego czoła, po czym wyszeptał: – Nie będzie tak jak w hotelu, obiecuję. Nie licząc gospodyni i służby, jedyną kobietą, która była kiedykolwiek w moim mieszkaniu, jest moja matka. – To jest głupie – wymamrotałam. – Zaczynam od tego głupieć. – Nieprawda. – Odgarnął mi włosy z twarzy i nachylił się niżej, by mówić wprost do mojego ucha. – Gdybyś to ty zabrała mnie w miejsce przeznaczone przez ciebie do pieprzenia się z innymi mężczyznami, to szlag by mnie trafił. Podszedł do nas kelner i odsunęliśmy się od siebie. – Czy życzy pan sobie menu? – Niekoniecznie. – Gideon wyłowił z tylnej kieszeni spodni portfel i podał mu swoją kartę kredytową. – Wychodzimy. *

Wzięliśmy taksówkę i przez całą drogę do jego domu Gideon nie puszczał mojej dłoni. Nie powinnam tak się denerwować, jadąc prywatną windą do luksusowego penthouse’a na szczycie budynku przy Piątej Alei. Widok wysokich sufitów i architektury z lat trzydziestych nie był dla mnie nowością i naprawdę mogłam się tego spodziewać, randkując z facetem, który wydawał się właścicielem każdego cholernego biznesu w mieście. I budzący powszechną pożądliwość widok na Central Park też, oczywiście, miał. Nie tyle więc sama się denerwowałam tą wizytą, ile udzielało mi się wyczuwalne napięcie Gideona, które uświadomiło mi, że dla niego był to poważny krok. Gdy drzwi windy otworzyły się prosto na marmurowy hol jego apartamentu, kurczowo ścisnął moją dłoń, po czym puścił ją, by otworzyć kluczem podwójne drzwi. Gestem dłoni zaprosił mnie do środka, a następnie wstrzymując oddech, obserwował moją reakcję. Dom Gideona był tak samo piękny jak jego właściciel. Różnił się radykalnie od jego biura – nowoczesnego, lśniącego i chłodnego. Jego prywatna przestrzeń była ciepła i wystawna, zastawiona antykami i dziełami sztuki, ze wspaniałymi dywanami z Aubusson na błyszczących drewnianych parkietach. – Tu jest... niesamowicie – powiedziałam przytłumionym głosem, czując się wyróżniona, że mogę to oglądać. Jakbym zerkała w prywatność tego Gideona, którego desperacko pragnęłam poznać, i widok był olśniewający. – Wchodź. – Pociągnął mnie w głąb mieszkania. – Chcę, żebyś tu przenocowała. – Nie mam ubrań i innych rzeczy... – Potrzebujesz jedynie szczoteczki do zębów, którą masz w torebce. Możemy zahaczyć o twoje mieszkanie rano, żebyś wzięła wszystko, czego potrzebujesz. Obiecuję, że zawiozę cię do pracy na czas. – Przyciągnął mnie do siebie i oparł podbródek na czubku mojej głowy. – Bardzo chciałbym, żebyś ze mną została, Evo. Nie mam pretensji o to, że uciekłaś, ale cholernie mnie wystraszyłaś. Muszę mieć cię blisko przy sobie przez jakiś czas. – Potrzebuję być blisko przy tobie. – Wsunęłam dłonie pod jego T-shirt i zaczęłam pieścić jedwabną skórę twardych pleców. – Potrzebuję także prysznica. Z twarzą przy moich włosach głęboko wciągnął powietrze. – Lubię, gdy pachniesz miętą. Poprowadził mnie przez salon i korytarz do sypialni. – Łał! – Aż sapnęłam, kiedy zapalił światło. W pokoju dominowało zabytkowe łoże z ciemnego drewna z pościelą w ciepłym kremowym odcieniu. Dobrano do niego pozostałe meble, gdzieniegdzie muśnięte złotem. Była to przytulna męska przestrzeń, bez obrazów na ścianach, by nie odwracać uwagi od tchnącego spokojem nocnego widoku Central

Parku i imponujących budynków mieszkalnych po drugiej stronie. Po mojej stronie Manhattanu. – Tutaj jest łazienka. Podczas gdy ja oglądałam toaletkę, która wydawała się przerobionym antycznym sekretarzykiem z orzechowego drewna, na nóżkach w formie lwich łap, Gideon wyciągnął ręczniki z pasującej do niej szafy. Podał mi je, poruszając się z tą zmysłową gracją, którą tak bardzo w nim podziwiałam. Byłam przejęta, patrząc na niego ubranego tak zwyczajnie, w jego własnym domu. Świadomość, że jestem jedyną kobietą, której dane było tego doświadczyć, jeszcze bardziej chwyciła mnie za serce. Czułam się tak, jakbym widziała go bardziej obnażonego niż kiedykolwiek przedtem. – Dziękuję ci. Spojrzał na mnie i wydawał się rozumieć, że miałam na myśli coś więcej niż tylko ręczniki. Jego spojrzenie przepalało mnie na wskroś. – Dobrze jest mieć cię tutaj. – Nie mam pojęcia, w jaki sposób skończyłam tutaj, z tobą. – Ale naprawdę, naprawdę mi się to podobało. – Czy to ważne? – Gideon podszedł bliżej i podniósł mój podbródek, by pocałować mnie jak dziecko w nosek. – Zostawię ci na łóżku T-shirt. Może być kawior i wódka? – No cóż... To wyraźnie szczebel wyżej niż pizza. Uśmiechnął się. – Ossetra[6] od Petrossiana. – Dobra, poprawka. – Odwzajemniłam uśmiech. – To kilkaset szczebli wyżej. Wzięłam prysznic i włożyłam na siebie przydużą koszulkę z logo Cross Industries, którą dla mnie przygotował. Następnie zadzwoniłam do Cary’ego, aby uprzedzić go, że nie wrócę na noc, i zdać mu skróconą relację z incydentu w hotelu. Aż zagwizdał z wrażenia. – Sam nie wiem, co na to powiedzieć. Oniemiały Cary Taylor był wymowniejszy, niż gdyby darł się na cały regulator. Dołączyłam do Gideona w salonie. Usiedliśmy na podłodze przy stoliku, by delektować się kosztownym kawiorem na tostach z dodatkiem śmietany. Podczas posiłku oglądaliśmy powtórkę serialu policyjnego, który, jak się okazało, zawierał sceny nakręcone na ulicy przed frontem Crossfire. – To chyba fajne uczucie widzieć własny budynek w telewizji – zauważyłam. – Całkiem niezłe, o ile z powodu zdjęć nie zamykają ulicy na cały dzień. Szturchnęłam ramieniem jego ramię. – Maruda.

Wślizgnęliśmy się do łóżka Gideona o dziesiątej trzydzieści i przytuleni do siebie oglądaliśmy drugą część programu. Seksualne napięcie aż iskrzyło między nami, ale on nie wykonał żadnego ruchu, zatem ja też się z niczym nie wyrywałam. Podejrzewałam, że wciąż chciał się zrehabilitować za swój hotelowy występek, próbując dowieść, iż pragnął być ze mną również bez „aktywności seksualnej”. I to działało. Choć tak bardzo go pragnęłam, miło było również zwyczajnie być razem. Spał nago, co dla mnie było super, bo dzięki temu mogłam tulić się do niego, ile chciałam. Przerzuciłam nogę przez jego udo, objęłam go w talii i położyłam policzek tam, gdzie biło serce. Nie przypominam sobie końcówki programu; musiałam zasnąć, zanim się skończył. Kiedy się ocknęłam, w pokoju wciąż było ciemno. Przesunęłam się na moją połowę łóżka i uniosłam, by spojrzeć na cyfrowy wyświetlacz zegara na nocnym stoliku Gideona. Dochodziła trzecia nad ranem. Zwykle spałam mocno przez całą noc, dlatego pomyślałam, że to może wina obcego miejsca, gdy nagle Gideon jęknął, poruszając się niespokojnie, i wtedy zrozumiałam, co mnie obudziło. Dźwięk, który wydał z siebie, był pełen bólu, a przyspieszony oddech wskazywał, że dręczyły go jakieś koszmary. – Nie dotykaj mnie – wychrypiał. – Zabieraj ode mnie te pieprzone łapy! Zamarłam w bezruchu, a moje serce gwałtownie przyspieszyło. Jego przepełnione wściekłością słowa przecinały ciemność niczym noże. – Ty chory skurwielu. – Rzucał się po łóżku, kopiąc i rozgrzebując nakrycie. Jego plecy wygięły się w łuk, gdy wydał z siebie jęk, który zdawał się perwersyjnie erotyczny. – Przestań. Chryste... To boli. Napinał się i zwijał z bólu. Nie mogłam na to patrzeć. – Gideon. – Cary również miewał złe sny, więc z doświadczenia wiedziałam, że lepiej nie dotykać mężczyzny uwięzionego i szarpiącego się w szponach koszmaru. Zamiast tego uklękłam po mojej stronie łóżka i zawołałam: – Gideon, obudź się! Ucichł nagle i obrócił się na plecy, spięty i oczekujący. Jego pierś unosiła się gwałtownie w spazmatycznych oddechach. Nabrzmiały penis opadł pod wpływem własnego ciężaru wzdłuż jego brzucha. Powiedziałam stanowczym głosem, choć serce mi krwawiło: – Gideon, to tylko sen. Wróć do mnie. Rozluźnił się i opadł na materac. – Eva...? – Tu jestem. – Przesunęłam się tak, by oświetliło go światło księżyca wpadające przez okno, ale nie zauważyłam w jego twarzy lśnienia otwartych oczu. – Obudziłeś się? Jego oddech zaczął się uspokajać, ale ciągle milczał. Miął kurczowo prześcieradło.

Ściągnęłam przez głowę T-shirt, który miałam na sobie, i cisnęłam go na łóżko. Przysunęłam się bliżej, wyciągając dłoń i dotykając ostrożnie jego ramienia. Nie poruszył się, zaczęłam go zatem pieścić, przesuwając delikatnie palce wzdłuż mięśni na jego bicepsie. – Gideon? Drgnął wyrwany ze snu. – Co? Co się stało? Przysiadłam na piętach z dłońmi na udach. Patrzyłam, jak zdezorientowany mruga oczami, patrząc na mnie, po czym przeczesuje palcami włosy. Czułam, że koszmar ciągle trzyma go kurczowo w swych objęciach. Cały czas zdawał się zesztywniały ze strachu. – Stało się coś złego? – zapytał ochryple, unosząc się na łokciu. – Wszystko w porządku? – Pragnę cię. – Przysunęłam się i rozciągnęłam wzdłuż niego, wtulając twarz w jego wilgotną szyję i liżąc delikatnie słoną skórę. Z własnych doświadczeń z koszmarami wiedziałam, że bliskość i uczucie drugiej osoby potrafią przepędzić złe duchy z powrotem do szafy, choćby na krótką chwilę. Objął mnie i zaczął gładzić wzdłuż łuku pleców. Czułam, jak wraz z długim głębokim westchnieniem opuszczają go wszystkie demony. Pchnęłam go na plecy i ułożyłam się na nim, przywierając wargami do jego ust. Czułam napór samczej erekcji w wąskiej szczelinie mego sromu. Zaczęłam poruszać biodrami w górę i w dół, przesuwając się rytmicznie wzdłuż penisa. Chwycił mnie za włosy, by przejąć kontrolę nad pocałunkiem, i samo to sprawiło, że stałam się wilgotna i gotowa na niego. Przesuwałam łechtaczką wzdłuż całej jego obfitej długości, używając go do masturbacji, aż z nieartykułowanym pomrukiem pożądania przewrócił mnie na plecy, by znaleźć się na górze. – Nie mam w domu żadnych prezerwatyw – wymruczał, zanim objął wargami mój sutek i zaczął ssać go delikatnie. Rozkoszowałam się myślą, że na to nie był przygotowany. Że to nie był jego kącik do ruchania, lecz jego dom, a ja byłam jedyną kochanką, którą tutaj przyprowadził. – Wiesz, gdy wspomniałeś o antykoncepcji i żebyśmy wymienili się wynikami badań, to było odpowiedzialne podejście, ale... – Ufam ci. – Uniósł głowę i spojrzał na mnie w półmroku pokoju oświetlonego tylko bladym światłem księżyca. Rozchylił mi kolanem uda i wsunął we mnie pierwsze naprężone centymetry. Był rozpalony i aksamitnie gładki. – Eva – wydyszał, przyciskając mnie kurczowo do siebie. – Nigdy w życiu... Boże, jesteś taka... Cieszę się, że tu jesteś. Przyciągnęłam jego usta do moich i pocałowałam go.

– Ja również.

*

Obudziłam się tak, jak zasnęłam, z Gideonem na mnie i we mnie. Patrzył pożądliwie spod na wpół przymkniętych powiek, gdy otwierając oczy, przeniosłam się z nieświadomości wprost w płomienną rozkosz. Jego włosy, seksownie zmierzwione podczas snu, opadały na twarz i ramiona. Najlepsze jednak było to, że w tych pięknych oczach nie dostrzegłam już bólu, żadnych mrocznych cieni, które nawiedziły w nocy jego sny. – Mam nadzieję, że nie masz nic przeciwko temu – wymruczał z szelmowskim uśmiechem, na przemian cofając się i wsuwając. – Jesteś taka ciepła i miękka. Nie mogę nic na to poradzić, że tak cię pragnę. Przeciągnęłam się szeroko, ocierając się piersiami o jego tors. Przez wysokie łukowe okna widziałam, że wschodzące słońce łagodnie rozświetla widnokrąg. – Umm... Mogłabym się przyzwyczaić do takiej pobudki. – To samo pomyślałem sobie o trzeciej nad ranem. – Pchnął biodrami, zanurzając się we mnie głębiej. – Pomyślałem, że pora się odwdzięczyć. Moje ciało obudziło się do życia, a puls gwałtownie przyspieszył. – O, tak. Doskonały pomysł... *

Kiedy dotarliśmy do mojego mieszkania, Cary’ego już nie było. Zostawił mi karteczkę z wiadomością, że podłapał zlecenie, ale zdąży bez problemów na nasz filmowy wieczór z pizzą w towarzystwie Treya. Wczoraj targało mną zbyt wiele emocji, bym mogła cieszyć się pizzą w restauracji, więc byłam gotowa dać temu daniu drugą szansę, gdy będę mogła je docenić. – Mam wieczorem kolację biznesową – powiedział Gideon, zaglądając mi przez ramię, żeby odczytać wiadomość. – Pomyślałem, że może poszłabyś ze mną i uczyniła ją bardziej znośną. – Nie mogę zawieść Cary’ego – odpowiedziałam przepraszającym tonem, obracając się ku niemu. – No wiesz, solidarność jajników i takie tam. Jego usta zadrżały, jakby z trudem walczył z rozbawieniem, po czym przyparł mnie do kontuaru w kuchni. Włożył do pracy garnitur, który sama bym wybrała, grafitowoszary, od Prady, z lekkim połyskiem. Błękitny krawat pasował do jego oczu. Obserwując, jak się ubiera, musiałam bardzo się starać, by zwalczyć pokusę zdarcia z niego tego wszystkiego

i zaciągnięcia go z powrotem do łóżka. – Wątpię, by Cary miał jajniki. Ale rozumiem, o co ci chodzi. Mogę wpaść po kolacji i zostać na noc? Nagły dreszcz antycypacji przeszył mnie na wskroś. Wygładziłam dłonią jego kamizelkę, czując się, jakbym znała wyjątkową tajemnicę, gdyż wiedziałam dokładnie, jak wyglądał bez tych wszystkich ciuchów. – Byłoby super. – Świetnie. – Skinął głową z zadowoleniem. – Przygotuję kawę, gdy będziesz się ubierała. – Ziarna są w zamrażarce. Młynek stoi obok dzbanka. – Wskazałam gdzie i co. – Lubię dużo mleka i trochę słodziku. Kiedy wróciłam do kuchni dwadzieścia minut później, Gideon chwycił z barku dwa przenośne kubki termiczne z kawą i zeszliśmy do lobby. Paul otworzył przed nami drzwi frontowe, a potem tylne drzwiczki czekającego na nas bentleya. Gideon poczekał, aż kierowca włączy się w uliczny ruch, po czym zmierzył mnie wzrokiem od stóp do głów. – Ty naprawdę chcesz mnie wykończyć. Dziś też masz te podwiązki? Podciągając do góry rąbek spódnicy, odkryłam przed nim miejsce, gdzie koronkowa góra czarnych jedwabnych pończoch łączyła się z fikuśnym pasem. Zaklął pod nosem, wywołując uśmiech na mojej twarzy. Do czarnego golfa z krótkimi rękawami dobrałam krótką, acz w granicach przyzwoitości, plisowaną sukienkę w krwistoczerwonym kolorze, a do tego botki Mary Janes na wysokim obcasie. Jako że Cary’ego nie było w pobliżu, by zrobić coś bajeranckiego z moimi włosami, związałam je zwyczajnie w koński ogon. – Podoba ci się? – Stanął mi – powiedział zachrypniętym głosem i zaczął poprawiać spodnie w kroku. – Jak, do diabła, mam skupiać się przez cały dzień na pracy, myśląc o tobie tak ubranej? – Zawsze jest przerwa na lunch – zasugerowałam, wyobrażając sobie szybki numerek w środku dnia na kanapie w jego biurze. – Mam dzisiaj lunch biznesowy. Przesunąłbym go, gdyby nie to, że już go przełożyłem z wczoraj. – Przełożyłeś dla mnie spotkanie? Schlebiasz mi. Wyciągnął dłoń i musnął palcami mój policzek już niemal tradycyjnym gestem, którym wyrażał swoje uczucia wobec mnie, czułym i głęboko intymnym. Zaczynałam stawać się coraz bardziej uzależniona od tego dotyku. Pochyliłam głowę, by oprzeć policzek o jego dłoń.

– A zdołasz wygospodarować dla mnie piętnaście minut w swoim napiętym grafiku? – Dam radę. – Zadzwoń, gdy już będziesz wiedział kiedy. Biorąc głęboki wdech, zanurzyłam rękę w torebce i zacisnęłam palce na upominku, który dla niego przygotowałam. Nie byłam pewna, czy go zechce, ale wciąż nie mogłam wymazać z pamięci dręczących go koszmarów i miałam nadzieję, że przedmiot ten będzie przypominał mu o mnie i naszych chwilach o trzeciej nad ranem, i to pomoże mu odgonić złe myśli. – Mam coś tutaj. Pomyślałam sobie... Nagle ogarnęło mnie przeświadczenie, że byłam zarozumiała, myśląc, iż spodoba mu się niespodzianka, którą dla niego przygotowałam. Zmarszczył brwi. – Co się stało? – Nic. Po prostu... – Szybko wypuściłam powietrze z płuc. – Słuchaj, mam coś dla ciebie, ale właśnie zdałam sobie sprawę, że to jeden z tych prezentów... no, że to nawet nie jest prezent. Teraz wydaje mi się nie na miejscu... Wyciągnął dłoń w moją stronę. – Dawaj. – Jeżeli ci się nie spodoba, wcale nie musisz go zatrzymywać i... – Zamknij się już, Eva. – Zgiął palce i pokiwał nimi w przynaglającym geście. – Daj mi to. Wyciągnęłam to zatem z torebki i mu podałam. Gideon wpatrywał się w oprawioną fotografię w kompletnej ciszy. Była to jedna z tych zabawnych ramek wyklejonych kolażem kilku absurdalnie dobranych ilustracji, wśród nich znajdował się zegarek cyfrowy wskazujący trzecią rano. Zdjęcie przedstawiało mnie na Coronado Beach, w koralowym bikini i wielkim słomkowym kapeluszu z opadającym rondem. Opalona i uśmiechnięta posyłałam całusa w kierunku Cary’ego, który robił to zdjęcie. Pamiętam dokładnie, jak wygłupialiśmy się wtedy na plaży i jak Cary odgrywał rolę fotografa z sesji haute couture, ośmielając mnie niedorzecznymi okrzykami: „Przepięknie, ślycznotko. Pokaż, jaka jesteś classy. Pokaż, jaka jesteś sexy. Twoje oczy są hipnotajzing. Kocico... rrraauurr...”. Zakłopotana wierciłam się niepewnie na siedzeniu. – Jak już mówiłam, nie musisz go zatrzymywać... – Ja... – Odchrząknął. – Dziękuję ci, Evo. – No cóż, proszę... – Ucieszyłam się, gdy za oknami samochodu ujrzałam wreszcie budynek Crossfire. Ledwie zaparkowaliśmy, wyskoczyłam na zewnątrz jak oparzona

i zaczęłam nerwowo poprawiać spódniczkę. – Jeśli chcesz, mogę to jeszcze potrzymać u siebie. Gideon zatrzasnął drzwiczki bentleya i pokręcił głową. – To jest już moje. Nie odbierzesz mi tego. Splótł palce z moimi i zaprosił mnie do środka budynku okrągłym gestem dłoni, w której trzymał ramkę. Zrobiło mi się cieplej na sercu, gdy zorientowałam się, że zamierza wziąć moje zdjęcie do biura. *

Jedną z rzeczy fascynujących mnie na rynku reklamy była różnorodność zadań. Żaden dzień nie był taki sam jak poprzedni. Przez cały ranek uwijałam się z pracą i właśnie zaczynałam się zastanawiać, jak wykorzystać porę lunchu, gdy zadzwonił telefon na biurku. – Biuro Marka Garrity’ego, mówi Eva Tramell. – Mam wieści – oznajmił Cary zamiast powitania. – Mów. – Po brzmieniu jego głosu mogłam poznać, że były to dobre wieści. – Wzięli mnie do kampanii Grey Isles. – O rany, Cary, to wspaniale! Kocham ich dżinsy. – Jakie masz plany na lunch? Uśmiechnęłam się. – Świętować z tobą twój sukces. Dasz radę być tu w południe? – Już jestem w drodze. Rozłączyłam się i odchyliłam do tyłu na krześle. Byłam tak podekscytowana nowym kontraktem Cary’ego, że aż chciało mi się tańczyć. Aby zabić piętnaście minut, które zostały mi do przerwy lunchowej, sprawdziłam ponownie skrzynkę mejlową i znalazłam tam powiadomienie Google z przeglądem wiadomości na temat Gideona. Ponad trzydzieści wzmianek, i to w ciągu jednego dnia. Otworzyłam mejla i aż się przestraszyłam na widok licznych nagłówków donoszących o „tajemniczej kobiecie”. Kliknęłam na pierwszy link i wylądowałam na plotkarskim blogu. Tam w pełnej krasie pyszniło się zdjęcie Gideona całującego mnie nieprzytomnie na chodniku przed centrum fitnessu. Towarzyszący mu tekst był zwięzły i konkretny.

Gideon Cross, najlepsza partia w Nowym Jorku od czasu Johna F. Kennedy’ego, został wczoraj przyłapany na namiętnym uścisku w miejscu publicznym. Jeden z naszych informatorów z Cross Industries zidentyfikował tajemniczą wybrankę jako Evę Tramell,

bywalczynię salonów, córkę multimilionera Richarda Stantona i jego małżonki Moniki. Zapytany o naturę relacji między Crossem i panną Tramell nasz rozmówca potwierdził, że jest ona w tej chwili „ważną kobietą” w życiu magnata finansowego. Możemy się domyślać, że przystojny biznesmen złamał dzisiejszego ranka wiele kobiecych serc.

– No to mam przesrane – sapnęłam.

[6] Ossetra (pol. osetra) – wysokogatunkowy kawior w cenie 5400 USD za kilogram, dystrybuowany przez luksusową firmę Petrossian (przyp. red.).

11

Pootwierałam wszystkie linki załączone w powiadomieniu i przejrzałam błyskawicznie wyskakujące strony, by odkryć dokładnie to samo zdjęcie z podpisami i artykułami w podobnym duchu. Zaniepokojona opadłam na oparcie krzesła i zaczęłam się zastanawiać nad konsekwencjami tych rewelacji. Jeśli jeden pocałunek trafiał od razu na plotkarskie portale, to jakie w tych warunkach mieliśmy z Gideonem szanse, by stworzyć udany związek? Gdy zamykałam karty w przeglądarce, palce mi drżały. Nie brałam pod uwagę znalezienia się na okładkach czasopism, ale tam byłam. – Niech to szlag. Anonimowość była moim sprzymierzeńcem. Chroniła mnie przed przeszłością. Chroniła moją rodzinę przed wstydliwym skandalem. Gideona również. Nie udzielałam się nawet na żadnych portalach społecznościowych, żeby nikt ze znajomych z dawnych lat nie mógł mnie odnaleźć. Zamknęłam się w hermetycznym kręgu najbliższych osób i było mi z tym dobrze. A teraz ta cienka niewidzialna ściana, chroniąca moją prywatność przed medialnym szumem, została zburzona. – Cholera – wyszeptałam. Wpakowałam się w kłopoty, chociaż mogłam tego uniknąć, gdybym nie wyłączyła mózgu na wszystko inne poza Gideonem. Musiałam jeszcze rozważyć jego reakcję na tę medialną wrzawę... Z zażenowania aż się wzdrygnęłam. A do tego wszystkiego jeszcze moja matka. Ani się obejrzę, jak zacznie do mnie wydzwaniać i rozdmuchiwać wszystko do niewyobrażalnych roz... – O kurwa. – Przypomniałam sobie, że nie miała numeru mojej nowej komórki. Podniosłam słuchawkę i wystukałam numer, by odsłuchać drugą pocztę głosową i sprawdzić, czy już nie próbowała się ze mną skontaktować. Skrzywiłam się, odkrywszy, że skrzynka jest pełna. Rozłączyłam się, chwyciłam torebkę i wybiegłam na lunch w nadziei, że Cary pomoże mi nabrać do tego wszystkiego dystansu. Kiedy dotarłam do lobby, byłam tak wytrącona z równowagi, że skupiałam się wyłącznie na jak najszybszym znalezieniu mojego współlokatora. Gdy go wypatrzyłam, ruszyłam ku niemu, nie zwracając na nic uwagi, dopóki nie wyrósł przede mną Gideon i nie zablokował mi drogi.

– Eva. – Dostrzegłszy moje zaaferowanie, zmarszczył czoło. Przytrzymując mnie za łokieć, łagodnie obrócił mnie w kierunku swoich towarzyszy, dwóch kobiet i mężczyzny. Nie dostrzegłam go wcześniej, bo prawdopodobnie szedł z tyłu za nimi. Zmusiłam się, by wykrzesać dla nich uśmiech. – Dzień dobry państwu. Gideon przedstawił mnie swoim gościom, z którymi właśnie wychodził na lunch, po czym przeprosił ich na chwilę i odciągnął mnie na stronę. – Co się stało? Jesteś zdenerwowana. – Wszędzie o tym trąbią – wyszeptałam. – Nasze wspólne zdjęcie wyciekło do mediów. Skinął głową. – Tak, widziałem. Zamrugałam zdezorientowana jego wyraźnie lekceważącym stosunkiem do całej sprawy. – Nie przeszkadza ci to? – A niby czemu? W końcu ten jeden raz piszą prawdę. Nagle zaczęłam węszyć w tym wszystkim podstęp i to uczucie nie dawało mi spokoju. – Ukartowałeś to. Sam włożyłeś im w ręce tę historię. – Niezupełnie – powiedział łagodnym głosem. – Fotograf przechodził tamtędy przypadkiem. Po prostu dałem mu szansę pstryknięcia fotki wartej czołówki i zleciłem moim PR-owcom, żeby dziennikarze otrzymali informacje, jak się nazywasz i kim dla mnie jesteś. – Dlaczego? Po co to zrobiłeś? – Ty masz swoje sposoby radzenia sobie z zazdrością, ja mam swoje. Oboje nie jesteśmy już do wzięcia i wszyscy o tym wiedzą. Dlaczego widzisz w tym jakiś problem? – Obawiałam się twojej reakcji, ale jest coś jeszcze... Są rzeczy, o których nie wiesz, a ja... – Wzięłam głęboki, nierówny wdech. – Nie może tak być w naszym wypadku, Gideonie. Nasz związek nie może być na widoku. Nie chcę tego. Cholera. Przyniosę ci tylko wstyd. – Nie wierzę. To niemożliwe. – Odgarnął opadający kosmyk włosów z mojej twarzy. – Możemy porozmawiać o tym później? Jeśli chcesz, mogę... – Nie, w porządku. Leć. Podszedł do nas Cary. Miał na sobie obszerne czarne bojówki, a do tego podkoszulek z dekoltem w szpic i nawet w tym niezobowiązującym stroju prezentował się efektownie. – Wszystko w porządku? – Cześć, Cary. Wszystko w najlepszym porządku. – Gideon ścisnął moją dłoń. – Baw się dobrze podczas lunchu i niczym się nie przejmuj.

Mówił tak, bo nie był niczego świadomy. A ja nie byłam pewna, czy pragnąłby mnie nadal, gdyby poznał prawdę. Kiedy Gideon się oddalił, Cary stanął przede mną i badawczo przyjrzał się mojej twarzy. – Czym się przejmujesz? Co jest nie tak? – Wszystko. – Westchnęłam. – Wynośmy się stąd. Opowiem ci na lunchu. *

– No, no – mruknął Cary, patrząc na link, który przesłałam na jego smartfona. – To się nazywa pocałunek. I to imponujące przegięcie. Nie wyszłoby lepiej, nawet gdyby pozował. – I o to chodzi. – Wzięłam kolejny duży łyk wody. – On pozował. Schował telefon do kieszeni. – W zeszłym tygodniu spławiałaś go raz za razem dlatego, że sprawiał wrażenie, jakby chciał tylko dobrać ci się do majtek. W tym tygodniu ogłasza wszem wobec, że jest zaangażowany w poważny i namiętny związek z tobą, a ty nadal jesteś nieszczęśliwa. Zaczynam współczuć facetowi. Nie da ci się dogodzić. To mnie ubodło. – Dziennikarze zaczną węszyć, Cary, i wywleką stare brudy na światło dzienne. A że historia jest pikantna, obrzucą nas błotem, które będzie tak bryzgać na boki, że wyląduje również na nieskazitelnym garniturze Gideona. – Mała. – Przykrył dłonią moją dłoń. – Stanton wszystko zatuszował. Stanton. Zesztywniałam. Nie pomyślałam o moim ojczymie. Z pewnością wyczułby zbliżające się kłopoty i zdusił skandal w zarodku, ponieważ zdawał sobie sprawę, jaką krzywdę wyrządziłaby matce choćby najmniejsza wzmianka o tym. Mimo wszystko... – Będę musiała o tym porozmawiać z Gideonem. Ostrzec go. Ma prawo się dowiedzieć. Na samą myśl o tej rozmowie posmutniałam. Cary dobrze wiedział, co działo się w mojej głowie. – Jeśli uważasz, że zerwie z tobą i da dyla, to jesteś w błędzie. Patrzy na ciebie, jakbyś była jedyną kobietą na świecie. Pogrzebałam widelcem w mojej sałatce z tuńczykiem. – Wydaje mi się, że on ma swoje własne demony. Nocne koszmary. Myślę, że jest taki zamknięty w sobie, bo to ciągle go zżera. – Ale ciebie wpuścił do swojego życia. I już zdążył mi pokazać, jak bardzo jest zaborczy. Była to wada, którą zaakceptowałam, bo sama borykałam się z chorobliwą zazdrością, ale...

– Za bardzo wszystko analizujesz, Eva – zauważył Cary. – Myślisz, że jego uczucia do ciebie to szczęśliwy traf albo pomyłka. Że ktoś taki jak on nie mógłby być z tobą tylko z powodu twojego wielkiego serca i błyskotliwego umysłu, zgadza się? – Moje poczucie własnej wartości nie jest a ż t a k niskie – zaprotestowałam. Cary pociągnął łyk szampana. – Doprawdy? Więc spróbuj wymienić jedną rzecz, którą według ciebie lubi w tobie Cross i która nie ma nic wspólnego ani z seksem, ani ze współzależnością. Myślałam intensywnie, ale nic nie przychodziło mi do głowy. Na mojej twarzy pojawił się grymas niezadowolenia. – No właśnie – kontynuował Cary, kiwając głową. – I jeśli Cross jest choć odrobinę tak pogięty jak my, to też wszystko dokładnie analizuje i kombinuje, co taka gorąca babka widzi w gościu jego pokroju. Sama masz pieniądze, więc jasne, że nie lecisz na jego kasę. No to co takiego może ci zaoferować? Jest tylko dobrym w łóżku ogierem. Ale poza tym ciągle wszystko knoci. Odchylona na krześle chłonęłam każde jego słowo. – Cary, kocham cię do szaleństwa. Uśmiechnął się. – Ja ciebie też, cukiereczku. Chcesz usłyszeć moją radę, o ile jest coś warta? Terapia dla par. Zawsze planowałem pójść na coś takiego, jeśli znajdę kogoś, z kim chciałbym związać się na stałe. I postaraj się po prostu dobrze z nim bawić. Jeśli złych chwil jest więcej niż tych dobrych, bycie razem staje się zbyt bolesne i wymaga za wiele wysiłku. Wyciągnęłam dłoń i ścisnęłam jego rękę. – Dziękuję ci. – Za co? – Zbył moją wdzięczność eleganckim machnięciem dłoni. – Łatwo jest rozbierać na kawałki życie kogoś innego. Wiesz, że nie poradziłbym sobie z moimi problemami i odchyłami bez ciebie. – Które obecnie są wyłącznie wspomnieniem. – Teraz ja przeniosłam uwagę na niego. – Lada moment będziesz spoglądał na miasto z billboardu na Times Square. Już nie będziesz moim sekretem. Czy z tej okazji nie powinniśmy podnieść rangi dzisiejszej kolacji do czegoś bardziej wykwintnego? Co ty na to, żebyśmy otworzyli skrzynkę tego cristala, którą dostaliśmy od Stantona? – No, teraz mówisz do rzeczy! – I filmy, co? Chciałbyś obejrzeć coś konkretnego? – Sama wybierz. Nie chciałbym naruszać delikatnej równowagi i zadzierać z twoim filmowym szóstym zmysłem. Uśmiechnęłam się, czując się po godzinnej rozmowie z Carym lepiej, niż mogłam

przypuszczać. – Daj mi jakiś znak, jeśli nie zorientuję się w porę, że ty i Trey chcecie trochę prywatności. – Ha! Nie martw się, jakby co, wyproszę cię gładko. W porównaniu z twoimi burzliwymi perypetiami miłosnymi moje życie wydaje się takie nudne i spokojne. Nie powiem, mnie też przydałaby się gorąca, szalona noc z rozpalonym ogierem. – Przecież kilka dni temu baraszkowałeś w najlepsze w schowku na szczotki! Westchnął. – Już prawie o tym zapomniałem. Czy to nie smutne? – Nie, kiedy twoje oczy się śmieją. *

Ledwie wróciłam do swojego biurka, rzuciłam się na telefon i odkryłam wiadomość od Gideona. Informował, że znajdzie dla mnie piętnaście minut tuż przed trzecią. Przez następne półtorej godziny rozsadzała mnie euforia radosnego oczekiwania, gdyż postanowiłam pójść za radą Cary’ego i trochę się zabawić. Gideon i ja będziemy musieli w końcu przebrnąć przez parszywe bagno mojej przeszłości, ale na razie chciałam zrobić coś, co wprawi nas oboje w dobry humor. Wysłałam do niego esemesa tuż przed wyjściem, dając mu znać, że jestem w drodze. Biorąc pod uwagę granice czasowe, jakie wyznaczył, nie mogliśmy stracić ani sekundy. Gideon musiał myśleć w podobny sposób. Gdy recepcjonistka otworzyła mi drzwi i weszłam do poczekalni Cross Industries, Scott już na mnie czekał. – Jak leci? – zapytałam go z grzeczności. Jego twarz się rozpromieniła. – Na razie świetnie. A jak u ciebie? Odwzajemniłam uśmiech. – Bywało gorzej. Kiedy weszłam do gabinetu Gideona, właśnie rozmawiał przez telefon. Jego ton był oschły i poirytowany, gdy pouczał osobę po drugiej stronie słuchawki, że powinna umieć tak zarządzać działalnością, za którą jest odpowiedzialna, żeby on nie musiał nadzorować wszystkiego osobiście. Wyciągnął w moim kierunku palec, dając mi do zrozumienia, że potrzebuje jeszcze minutki. Odpowiedziałam, wydmuchując z gumy do żucia pokaźny balon, który pękł z trzaskiem. Zaskoczony uniósł brwi, po czym nacisnął magiczny przycisk, który blokował drzwi

i matowił szklaną ścianę, zapewniając nam pełną prywatność. Uśmiechając się, podeszłam powoli do jego biurka, po czym wskoczyłam na blat, położyłam palec na ustach i zaczęłam wymachiwać nogami. Wydmuchałam kolejny balon, który przebił szybkim ruchem palca. Nadąsałam się tak uroczo, jak umiałam. – Zrób z tym porządek – powiedział ze spokojnym naciskiem do rozmówcy. – Mogę być na miejscu dopiero w przyszłym tygodniu, a przez ten czas wszystko opóźni się jeszcze bardziej. Nie ma na co czekać. Przestań już się tłumaczyć. Na biurku mam sprawę niecierpiącą zwłoki, a ty odciągasz mnie od niej. Załatw, co trzeba załatwić, i złóż mi jutro sprawozdanie. Odłożył słuchawkę na widełki z tłumioną złością. – Eva... Uniosłam dłoń, przerywając mu w pół zdania, i zawinęłam gumę w samoprzylepną karteczkę, którą wzięłam z dozownika na biurku. – Zanim otrzymam pańską reprymendę, panie Cross, chciałabym tylko zaznaczyć, że gdy wczorajszego wieczoru w hotelu nasze rozmowy w sprawie fuzji osiągnęły impas, nie powinnam opuszczać sali obrad. Nie miało to pozytywnego wpływu na całokształt negocjacji. I zdaję sobie sprawę, że moja reakcja na PR-owy projekt z wykorzystaniem zdjęcia nie była dostatecznie entuzjastyczna. Ale cóż... Chociaż byłam ostatnio wyjątkowo niegrzeczną sekretarką, myślę, że powinnam dostać od pana jeszcze jedną szansę, by móc się wykazać. Jego oczy się zwęziły, kiedy zmierzył mnie od góry do dołu, po czym skupił wzrok na swoim rozporku, jakby oceniając sytuację w tamtym rejonie. – Czy pytałem panią o opinię na temat najbardziej pożądanych działań do podjęcia, panno Tramell? Pokręciłam głową i zerknęłam na niego spod rzęs. Widziałam, że uporczywe uczucie frustracji wywołane niedawną rozmową telefoniczną zaczęło powoli go opuszczać, wypierane przez rosnącą ciekawość i podniecenie seksualne. Zeskoczyłam z biurka i przysunęłam się bliżej, wygładzając jego nieskazitelnie gładki krawat. – Może moglibyśmy razem coś wymyślić? Dysponuję szerokim wachlarzem przydatnych umiejętności. Złapał mnie za biodra. – To jeden z powodów, dla których była pani jedyną kandydatką na to stanowisko. Na dźwięk tych słów poczułam w środku falę ciepła. Śmiało namacałam jego fallusa i zaczęłam gładzić go przez spodnie. – Może powinnam ponownie udowodnić, iż nadaję się najlepiej do powierzonych mi

zadań? Mogłabym zademonstrować umiejętności w dziedzinach, w których moje wyjątkowe kwalifikacje będą panu szczególnie przydatne. Gideon twardniał z imponującą szybkością. – Godna podziwu inicjatywa, panno Tramell. Ale mam następne spotkanie za niecałe dziesięć minut. Poza tym nie jestem przyzwyczajony do negocjowania z pracownikami możliwości wzbogacania ich doświadczeń zawodowych w moim gabinecie. Odpięłam górny guzik w pasie jego spodni i rozsunęłam zamek. Z ustami przy jego szyi wyszeptałam: – Jeśli myślisz, że jest jakieś miejsce, w którym nie doprowadzę cię do orgazmu, to proponuję, żebyś ponownie się nad tym zastanowił i zrewidował swoją opinię. – Eva. – Dyszał szybko, a jego oczy były pełne żaru i czułości. Objął dłońmi moją szyję, kciukami muskając podbródek. – Sprawiasz, że nie mogę ci się oprzeć. Sterujesz mną. Wiesz o tym? Robisz to celowo? Sięgnęłam do jego bokserek i zacisnęłam na nim dłoń, równocześnie nadstawiając usta do pocałunku. Wpił się w moje wargi z taką zapalczywością, że straciłam dech. – Pragnę cię – wymruczał. Opadłam na kolana i ściągnęłam mu spodnie na tyle, by mieć swobodę działania. Gwałtownie wypuścił powietrze. – Eva, co ty... Moje usta przesunęły się płynnie po jego szerokiej koronie. Sięgnął do tyłu i chwycił się brzegu biurka, zaciskając dłonie tak mocno, że z jego palców niemal odpłynęła krew. Trzymałam go w obu dłoniach, obejmując ustami aksamitną główkę i ssąc ją delikatnie. Gładkość jego skóry i zapach były tak pociągające, że aż jęknęłam. Czułam, jak jego napięte ciało zaczyna drgać i słyszałam dobiegający z głębi jego piersi iście zwierzęcy pomruk. Gideon dotknął mojego policzka. – Poliż go. Podniecona tym rozkazem zaczęłam uderzać językiem od spodu w krawędź główki penisa i zadrżałam z zachwytu, gdy nagrodził mnie gorącym wyciekiem pierwszej wilgoci. Zaciskając go u podstawy jedną dłonią, zaczęłam ssać, aż policzki zapadły mi się w głąb, i suwać zamkniętymi wokół niego ustami rytmicznie w dół i w górę, licząc na więcej. Żałowałam, że nie miałam dość czasu, by przedłużać tę chwilę w nieskończoność. By doprowadzić go do utraty zmysłów. Wydawał z siebie ekstatyczne jęki. – Boże, Eva... twoje usta. Ssij dalej. O tak... bierz go mocno i głęboko. Byłam tak podniecona rozkoszą, którą mu dawałam, że niemal wiłam się na podłodze.

Chwycił mnie za nasadę końskiego ogona, odsuwając i zachłannie przysuwając z powrotem moją głowę, dyktując tempo coraz szybciej, coraz drapieżniej. Byłam urzeczona tym, jak zaczął, spokojnie, z czułością, która stopniowo przeradzała się w brutalność, w miarę jak żądza przejmowała nad nim kontrolę. Lekki ból sprawiał, że robiłam się jeszcze bardziej głodna i pożądliwa. Moja głowa unosiła się i opadała, gdy zadowalałam go bez opamiętania, masując go energicznie, a równocześnie ssąc i pieszcząc ustami jego wierzchołek. Na całej długości członka rysowały się nabrzmiałe żyłki. Przejechałam wzdłuż nich rozciągniętym płasko językiem, przekrzywiając głowę, żeby odnaleźć i popieścić każdą z nich. W odpowiedzi na ruchy mojego języka stał się jeszcze grubszy i dłuższy. Zaczynały boleć mnie kolana, ale nie zwracałam na to uwagi. Podniosłam na chwilę wzrok i już nie mogłam oderwać od niego oczu. Odchylił się do tyłu i walczył o oddech. – Eva, obciągasz mi tak dobrze. – Przytrzymał moją głowę w bezruchu i przejął inicjatywę, dźgając wściekle biodrami, pieprząc moje usta. Sprowadzony do stanu pierwotnej żądzy, gdzie liczyło się tylko parcie do wytrysku. Rozpalała mnie myśl o tym, jak musimy wyglądać: Gideon z tą swoją wielkomiejską wykwintnością, opierający się o biurko, zza którego zarządzał potężnym imperium, wbijający – cofający – pchający swego wielkiego kutasa w moje chciwe usta. Objęłam oburącz jego poruszające się uda, jak oszalała ssąc i liżąc, niestrudzenie pilotując go w tym szaleńczym wyścigu ku szczytowaniu. Jego jądra były ciężkie i nabrzmiałe, niczym zuchwała demonstracja jego potężnej chuci. Zamknęłam je w dłoniach, przetaczając je delikatnie, czując, jak napinają się i ściągają. – Ach, Eva. – Jego głos przypominał gardłowy skowyt. Dłonie zacisnął jeszcze mocniej na moich włosach. – Zaraz dojdę. Pierwszy strumień spermy był tak obfity, że z trudem zdołałam go przełknąć. Zupełnie zaślepiony rozkoszą Gideon napierał na tylną ścianę mojego gardła, a jego kutas pulsował w moich ustach, zalewanych kolejnymi kaskadami nasienia. Oczy zaszły mi mgłą, a w krtani czułam nieznośne pieczenie, ale nie przestawałam rytmicznie zaciskać dłoni, wyciskając go do ostatka. Jego ciało przeszył dreszcz, gdy przyjęłam wszystko, co miał do oddania. Dźwięki, które z siebie wyrzucał, ta wydyszana, wymruczana aprobata, były największą nagrodą, jaką mogłam otrzymać. Wylizałam go do czysta, pełna zdziwienia i zachwytu wobec faktu, że cały czas pozostał twardy, nawet po takiej erupcji. Ciągle był w stanie pieprzyć mnie do nieprzytomności i wiedziałam, że miał na to ogromną ochotę. Nie było jednak na to czasu i nawet cieszyłam się z tego powodu. Chciałam zrobić to dla niego. Dla nas. Dla siebie tak naprawdę, ponieważ musiałam dowiedzieć się, czy jestem w stanie znaleźć przyjemność

w jednostronnym akcie seksualnym i nie czuć się z tego powodu wykorzystaną. – Muszę uciekać – wyszeptałam, podnosząc się i przyciskając usta do jego ust. – Mam nadzieję, że twoje popołudnie będzie fantastyczne, podobnie jak wieczorna kolacja biznesowa. Zaczęłam się odsuwać, ale złapał mnie za nadgarstek. Wzrok utkwiony miał w ekranie zegara na aparacie telefonicznym. Wtedy zauważyłam swoje zdjęcie, stojące na honorowym miejscu na biurku, tam gdzie mógł na nie patrzeć – nie, na mnie – przez cały dzień. – Eva... Niech to szlag. Czekaj. Zmarszczyłam czoło na ton jego głosu, który wydawał się przepełniony niepokojem. Sfrustrowany. Błyskawicznie uporządkował ubranie, chowając penisa z powrotem w bokserki, rozprostowując koszulę i zapinając spodnie. Było coś rozczulającego w tym widoku. Obserwowałam, jak wraca do normalnego stanu, poprawiając maskę, którą nosił przed całym światem i za którą krył swoje prawdziwe ja. Byłam szczęśliwa, że udało mi się w pewnym stopniu wedrzeć pod nią i odrobinę poznać jego intymną stronę. Przyciągnął mnie blisko do siebie i przytknął usta do mojego czoła. Dłońmi przeczesał mi włosy i odpiął turkusową klamrę. – Nie sprawiłem, żebyś doszła. – Nie musiałeś. – Uwielbiałam dotyk jego dłoni we włosach. – I bez tego było niesamowicie. Był całkowicie skupiony na poprawianiu mojej fryzury, a jego policzki wciąż płonęły od niedawnego orgazmu. – Wiem, że potrzebujesz, by w twoich relacjach seksualnych był równy układ sił – oświadczył szorstko. – Nie mogę pozwolić, byś czuła się, jakbym cię wykorzystał. Przeszyło mnie słodkie wzruszenie zaprawione nutką goryczy. Słuchał mnie. Obchodziło go, co mówię. Ujęłam w dłonie jego twarz. – Wykorzystałeś mnie, za moją zgodą, i było to naprawdę podniecające. Chciałam ci to dać, Gideonie. Pamiętasz? Mówiłam ci o tym. Chciałam ofiarować ci to wspomnienie mnie, dającej ci przyjemność w tym miejscu. Jego oczy otworzyły się szerzej, pełne niepokoju. – Po co mi, do diabła, wspomnienia, jeśli mam przy sobie ciebie? Eva, jeśli chodzi ci o nasze zdjęcie... – Nic nie mów i ciesz się chwilą. – Nie mieliśmy czasu, by poruszać teraz kwestię zdjęcia i w gruncie rzeczy nie miałam na to ochoty. Całkowicie zepsułoby to nastrój. –

Nawet gdybyśmy mieli całą godzinę, nie pozwoliłabym ci zabrać się do mnie. To nie są wyścigi i w niczym nie rywalizujemy, mistrzu. I szczerze mówiąc, jesteś pierwszym mężczyzną, któremu mogę to powiedzieć. A teraz naprawdę muszę już lecieć. Ty również. Spróbowałam ruszyć w stronę wyjścia, ale złapał mnie z powrotem. Z głośnika dobiegł nas głos Scotta: – Proszę mi wybaczyć, panie Cross. Przyszedł gość umówiony na trzecią. – Wszystko jest w porządku, Gideonie – zapewniłam go. – Wpadniesz dzisiaj wieczorem, prawda? – Nic nie mogłoby mnie powstrzymać. Wspięłam się na palce i pocałowałam go w policzek. – Wtedy porozmawiamy. *

Po pracy postanowiłam zejść na dół schodami, żeby zabić poczucie winy z powodu opuszczenia dzisiejszego treningu na siłowni, ale pożałowałam tej decyzji grubo wcześniej, nim dotarłam do lobby. Brak dostatecznej ilości snu poprzedniej nocy dał mi się we znaki. Zbyt wykończona, by wracać do domu pieszo, rozważałam właśnie skorzystanie z metra, kiedy dostrzegłam przy krawężniku bentleya Gideona. Gdy na mój widok kierowca wysiadł z samochodu i przywitał mnie po imieniu, zaskoczona zatrzymałam się w pół kroku. – Pan Cross polecił, żebym odwiózł panią do domu – powiedział. W swoim czarnym uniformie i czapce szofera wyglądał bardzo profesjonalnie. Był starszym dżentelmenem z siwiejącymi rudymi włosami i wyblakłymi niebieskimi oczami, a wysławiał się kurtuazyjnie z ledwie wyczuwalnym akcentem. Biorąc pod uwagę, jak bardzo bolały mnie nogi, byłam niezmiernie wdzięczna za tę propozycję. – Dziękuję... Przepraszam, zapomniałam pana imienia... – Angus, panno Tramell. Jak mogło mi to wypaść z głowy? Imię było tak odjazdowe, że aż wywołało uśmiech na mojej twarzy. – Dziękuję, Angus. Uchylił czapki. – Cała przyjemność po mojej stronie. Otworzył i w lekkim ukłonie przytrzymał dla mnie tylne drzwi limuzyny, i gdy sadowiłam się na tylnym siedzeniu, przez rozchylone poły jego marynarki kątem oka

dostrzegłam pod pachą kaburę z pistoletem. Wyglądało na to, że Angus, podobnie jak Clancy, pełnił równocześnie rolę szofera i ochroniarza. Gdy ruszyliśmy, zwróciłam się do niego: – Jak długo pracujesz dla pana Crossa, Angus? – Będzie osiem lat. – Kawał czasu. – Znam go znacznie dłużej – wyznał sam z siebie, szukając mojego wzroku w lusterku wstecznym. – Woziłem go do szkoły, gdy był małym chłopcem. Kiedy nadszedł jego czas, zaproponował mi posadę i odszedłem od pana Vidala. Po raz kolejny próbowałam wyobrazić sobie Gideona jako dziecko. Wierzyłam, że już wówczas był piękny i charyzmatyczny. Czy próbował angażować się w „normalne” relacje seksualne, jak większość nastoletnich chłopaków? Mogłam sobie wyobrazić, że już wtedy nie mógł opędzić się od wielbicielek. Wnosząc z jego nienasyconego apetytu seksualnego, musiał być niezwykle napalonym nastolatkiem. Poszperałam w torebce, by wydobyć klucze. Wychyliłam się i położyłam je na przednim siedzeniu pasażera. – Czy mógłbyś przekazać je Gideonowi? Ma do mnie wpaść dzisiaj wieczorem, jak już załatwi swoje sprawy. Nie wiem dokładnie o której, więc mogę nie usłyszeć jego pukania. – Oczywiście. Kiedy dotarliśmy pod mój dom, Paul otworzył mi drzwiczki i przywitali się z Angusem po imieniu, co przypomniało mi, że musieli się znać, skoro Gideon był właścicielem budynku. Pomachałam obu na pożegnanie, uprzedziłam recepcję, że Gideon wpadnie później, po czym ruszyłam na górę. Wybuchnęłam śmiechem na widok skonsternowanej miny Cary’ego, który otworzył mi drzwi. – Gideon odwiedzi mnie później wieczorem – wytłumaczyłam – ale czuję się tak skonana, że mogę nie wytrzymać zbyt długo na nogach. Dlatego dałam mu klucze, żeby sam sobie otworzył. Złożyłeś już zamówienie? – Tak jest. I wsadziłem kilka butelek szampana do chłodziarki na wina. – Jesteś najlepszy. – Rzuciłam mu moją torbę. Wzięłam prysznic i zadzwoniłam do mamy z telefonu w sypialni. Wzdrygnęłam się na dźwięk jej wojowniczego tonu. – Próbuję się z tobą skontaktować od kilku dni! – Mamo, jeśli chodzi ci o Gideona Crossa... – Oczywiście, że chodzi również o niego! Na miłość boską, Eva, nazywają cię ważną kobietą w jego życiu. Jakże mogłabym nie chcieć o tym z tobą porozmawiać?

– Mamo... – I jest jeszcze sprawa wizyty u doktora Petersena, którą kazałaś mi zaaranżować. – Uśmiechnęłam się, słysząc w jej głosie nutę zadowolenia z siebie. – Jesteśmy z nim umówione w czwartek na szóstą. Mam nadzieję, że ci pasuje. Nie ma wielu wolnych wieczornych terminów. Z westchnieniem opadłam plecami na łóżko. Byłam tak pochłonięta pracą i rozwojem wypadków z Gideonem, że wizyta u doktora zupełnie wyleciała mi z głowy. – Czwartek o szóstej jest w porządku. Dziękuję. – No dobrze, a teraz opowiedz mi wszystko o Crossie... Gdy wyłoniłam się w końcu z sypialni ubrana w dzianinowe spodnie i bluzę z logo uniwersytetu w San Diego, Trey siedział już w towarzystwie Cary’ego na kanapie. Obaj wstali na mój widok, a Trey powitał mnie szerokim przyjacielskim uśmiechem. – Przepraszam, że wyglądam jak menel – powiedziałam z zakłopotaniem, dotykając dłonią mokrego kucyka. – Niemal wykończyła mnie dzisiejsza wycieczka po schodach. – Winda wzięła sobie dzisiaj wolne? – Nie, mój mózg wziął sobie wolne. Co ja sobie, do cholery, wyobrażałam? – Noc w towarzystwie Gideona zapewniła mi wystarczającą ilość ruchu. Rozległ się dzwonek do drzwi i Cary poszedł otworzyć, a ja udałam się do kuchni po cristala. Spotkaliśmy się przy kontuarze, gdzie Cary podpisywał rachunek. Musiałam ukryć uśmiech na widok błysku w jego oczach, gdy posłał Treyowi ukradkowe spojrzenie. Wraz z upływem wieczoru tych ukradkowych spojrzeń między nimi dwoma było coraz więcej. I musiałam przyznać Cary’emu rację, że Trey był gorącym przystojniakiem. Ubrany w fabrycznie postarzone dżinsy, dobrany podkoszulek i koszulę z długimi rękawami, początkujący weterynarz wyglądał swobodnie, a zarazem stylowo. Jeśli chodzi o osobowość, nie był typem faceta, za którymi zwykle uganiał się Cary. Wydawał się rozsądniejszy, jakby stąpał twardo po ziemi – co nie znaczy, żeby był drętwy czy przesadnie poważny, ale na pewno nie lekkomyślny. Pomyślałam, że mógłby mieć dobry wpływ na Cary’ego, gdyby ich związek przetrwał dostatecznie długo. We trójkę wykończyliśmy dwie butelki cristala i dwie pizze, a także zaliczyliśmy Człowieka demolkę, po czym powiedziałam im dobranoc. Zachęciłam Treya, żeby został jeszcze na Wyścig, aby zakończyć minimaraton z Sylvestrem Stallone’em. Następnie poszłam do sypialni i przebrałam się w seksowną czarną haleczkę, którą dostałam kiedyś w pakiecie podczas jakiegoś wieczoru panieńskiego. Zrezygnowałam jednak z pasujących do niej majteczek. Zostawiłam zapaloną świeczkę dla Gideona i ledwie przyłożyłam głowę do poduszki, zapadłam w głęboki sen.

*

Obudziłam się otoczona ciemnością i zapachem skóry Gideona, odgrodzona od świateł i hałasów miasta dźwiękoszczelnymi oknami i opuszczonymi roletami. Gideon wślizgnął się na mnie niczym ruchomy cień, jego naga skóra była chłodna w dotyku. Odnalazł po ciemku moje usta i całował mnie powoli i głęboko. Poczułam miętę i jego własny, wyjątkowy słodki smak. Moje dłonie powędrowały na jego muskularne plecy, rozchyliłam nogi, by mógł ułożyć się wygodnie między nimi. Pod jego ciężarem serce mi zadrżało, a krew zawrzała z pożądania. – Hej, mnie też miło cię widzieć – wyszeptałam, gdy puścił mnie na chwilę, bym mogła zaczerpnąć tchu. – Następnym razem idziesz ze mną – wymruczał tym swoim seksownym dekadenckim głosem, skubiąc moją szyję. – Na pewno? – zapytałam przekornie. Sięgnął niżej, chwycił i ścisnął moje pośladki, unosząc je ku swym wprawnie kołyszącym się biodrom. – Tak. Tęskniłem za tobą, Evo. Przeczesałam palcami jego włosy, żałując, że z powodu ciemności nie mogę w pełni cieszyć się urodą kochanka. – Nie znasz mnie wystarczająco długo, by za mną tęsknić. – A ty nie znasz mnie wystarczająco dobrze, jeśli w to wątpisz – odparował Gideon, przesuwając się niżej i chowając twarz na mych piersiach. Zaczęłam oddychać szybciej, gdy objął wargami sutek i zaczął ssać go delikatnie, pieszcząc go aksamitnymi, długimi liźnięciami, którym zaczęły akompaniować skurcze wewnątrz mnie. Obdarzył pieszczotami również drugą pierś, równocześnie unosząc do góry rąbek mojej halki. Wygięłam się w łuk, napierając na niego, całkowicie zatracając się w magii jego ust. Jego język zanurzył się w zagłębieniu pępka, po czym ruszył niżej. – Ty również za mną tęskniłaś – wymruczał przepełniony męską satysfakcją, sunąc czubkiem środkowego palca wokół mojej szczeliny. – Taka jesteś nabrzmiała i wilgotna. Zarzucił moje nogi na ramiona i lizał mnie między moimi rozwartymi płatkami. Miękkie, prowokacyjne okrążenia jego gorącego, śliskiego języka rozpalały najczulsze miejsce na moim ciele. Dyszałam ciężko, zaciskając w dłoniach prześcieradło, gdy wodził koniuszkiem języka wokół łechtaczki, po czym pocierał miarowo nieskończenie wrażliwy splot nerwowy. Jęczałam bezwstydnie, poruszając niespokojnie biodrami wśród tych słodkich tortur, a wszystkie moje mięśnie naprężały się w uporczywym pragnieniu, by osiągnąć rozkosz.

Lekkie, pobudzające dotknięcia języka wprawiały mnie w obłęd na tyle, bym wiła się w rozkosznej agonii, ale świadomie nie były tak mocne, by doprowadzić mnie do końca i uwolnić od nieznośnego napięcia. – Gideon, proszę. – Jeszcze nie. Torturował mnie, kusząc i wiodąc moje ciało na krawędź orgazmu, a gdy już chwiałam się nad przepaścią rozkoszy, odciągał mnie z powrotem. Raz za razem. Bezlitośnie. Aż na skórę wystąpił mi pot, a moje serce omal nie eksplodowało. Jego język był niestrudzony, demoniczny, czujnie skupiony na mojej łechtaczce, pracujący nad nią gorliwie, dopóki jedno ostatnie posunięcie nie dzieliło mnie od szczytowania. Wówczas przerywał i przenosił się niżej, by wniknąć we mnie. Delikatne, płytkie penetracje jego języka były obezwładniające, a kiedy zaczął nim poruszać pośród ukrwionych tkanek mych dolnych warg, nie mogłam powstrzymać się od bezwstydnego, desperackiego błagania. – Proszę, Gideon... Pozwól mi dojść... Muszę dojść, błagam. – Sza, aniołku... Dobrze się tobą zajmę. Doprowadził mnie do szczytu tak umiejętnie, że orgazm przetoczył się przeze mnie niczym spieniona fala, kumulując się, wzbierając i rozlewając po ciele morzem rozkoszy. Ponownie kładąc się na mnie, splótł palce z moimi, krępując mi ręce. Gdy główka penisa znalazła się tuż przy śliskich, wilgotnych wrotach do mojej pochwy, nic nie mogło go powstrzymać, by staranować je i wedrzeć się do środka. Jęknęłam, unosząc biodra i przyjmując całą siłę natarcia jego potężnego fallusa. Na szyi czułam ciężki wilgotny oddech Gideona. – Jesteś taka miękka i ciepła. Taka moja, Evo. Jesteś moja. Oplotłam nogi wokół jego bioder, zapraszając go głębiej, czując na skórze łydek napinanie się i rozluźnianie jego pośladków, gdy uniósł się i opadł, zanurzając się we mnie cały, od czubka po nasadę. Cały czas przytrzymując mi dłonie, wpił się w moje usta i zaczął poruszać biodrami mocniej, tłocząc śmiało, w precyzyjnym, nieodmiennie równym tempie, a zarazem gładko i ze swobodą. Czułam każdy centymetr drążącego we mnie wiertła, czułam niepozostawiające żadnych wątpliwości roszczenie jego ciała, powtarzające rytmicznie, że każdy centymetr mnie był po to, by mógł go zdobywać. Wybijał tę wiadomość zapalczywie, raz po raz, póki nie zaczęłam dyszeć jak oszalała tuż przy jego ustach, rzucając się i wierzgając pod nim nieprzytomnie, aż krew odpłynęła z moich palców, ściśniętych kurczowo w uścisku jego dłoni. Wyrzucał z siebie na przemian komplementy i sprośności, mówiąc, jaka jestem piękna... jak dobrze mu jest we mnie... jaka jestem jedwabista i idealna... że nigdy nie przestanie

mnie rżnąć... że nie mógłby przestać. Doszłam z gwałtownym krzykiem ulgi, drżąc w ekstazie, a on był we mnie, razem ze mną. Przyspieszył tempo kilku ostatnich przeszywających pchnięć i szczytował, wystękując moje imię, wylewając się wewnątrz mnie. Opadłam na materac, spływająca potem, bezwładna, pozbawiona czucia, nasycona. – Jeszcze nie skończyłem – wyszeptał głosem, który dobywał się z jego najmroczniejszych zakamarków. Poprawił ułożenie kolan, by zwiększyć siłę uderzeń. Wciąż umiejętnie odmierzał tempo, a każdy jego sztych w głąb mnie był niczym zwycięski gest zdobywcy – twoje ciało istnieje tylko po to, by mi służyć. Zagryzłam wargę, z trudem powstrzymując krzyki nieokiełznanej rozkoszy, aby nie zakłóciły spokoju nocnej ciszy... i nie zdradziły zatrważającej głębi uczuć, jakimi zaczynałam darzyć Gideona Crossa.

12

Następnego ranka Gideon odnalazł mnie pod prysznicem. Wparował do łazienki zupełnie nagi, z tą swoją zwierzęcą gracją i stanowczością, które podziwiałam w nim od samego początku. Potargane włosy ułożyły się wokół jego twarzy w seksownie niedbałą fryzurę. Pokusa, by zatopić dłonie w tym cudownym gąszczu czarnego jedwabiu, była nie do odparcia dla zachłannych kobiecych dłoni. Obserwowałam jego wspaniałe mięśnie przesuwające się pod skórą przy każdym ruchu. Nawet nie próbowałam udawać, że nie gapię się wciąż w dół, na jego imponujące uzbrojenie. I chociaż woda była gorąca, na mojej skórze pojawiła się gęsia skórka, a sutki stwardniały mi jak guziczki. Gdy do mnie dołączył, jego znaczący uśmiech sugerował, że doskonale zdawał sobie sprawę, jaki wywierał na mnie efekt. Wzięłam odwet, najpierw pieszcząc namydlonymi dłońmi jego ciało, po czym siadłszy na krawędzi brodzika, zaczęłam obciągać go z takim entuzjazmem, że dla zachowania równowagi musiał oprzeć się obiema rękami o kafelki. Jego podniecające żądania wypowiadane ostrym, zachrypniętym głosem nadal rozbrzmiewały w mojej głowie, kiedy ubierałam się do pracy. Starałam się zrobić to jak najszybciej, zanim Gideon skończy swój prysznic i przyjdzie mu do głowy zrealizować obietnice solidnego rżnięcia, które wyrzucał z siebie na chwilę przed tym, nim eksplodował w moich ustach. W nocy nie miał żadnych koszmarów. Seks zdawał się działać na niego jak środek uspokajający i sprawiło mi to wielką ulgę. – Nie myśl, że uda ci się uciec – powiedział, skradając się za mną do kuchni. Był nienagannie ubrany. Czarny idealnie skrojony garnitur leżał na nim niczym druga skóra. Wziął ode mnie kubek z kawą i spojrzał na mnie tym swoim kusicielskim wzrokiem, który krył najbardziej grzeszne pokusy. Widząc go w tej cywilizowanej wersji, pomyślałam o nienasyconym samcu, który tej nocy wślizgnął mi się do łóżka. Mój puls przyspieszył. Byłam obolała, moje nadwyrężone mięśnie wciąż jeszcze żyły wspomnieniem zaznanej przyjemności, a ja już pragnęłam więcej. – Śmiało, patrz na mnie dalej w taki sposób – ostrzegł mnie, opierając się swobodnie o blat i popijając swoją kawę. – Zobaczymy, do czego to doprowadzi. – Stracę przez ciebie pracę.

– Dam ci inną. – Niby jaką? – prychnęłam. – Twojej seksniewolnicy? – Cóż za nieszablonowy pomysł. Przedyskutujmy to. – Zwierzę – wymamrotałam, opłukując kubek w zlewie i wstawiając go do zmywarki. – Gotowy? Do pracy? Kiedy skończył kawę, wyciągnęłam rękę po jego kubek. Wyminął mnie, podszedł do zlewu i wypłukał go sam. Była to kolejna codzienna czynność, dzięki której z nieosiągalnej fantazji stawał się w moich oczach kimś bardziej przystępnym, bardziej ludzkim. Odwrócił się w moją stronę. – Chciałbym zabrać cię dzisiaj na kolację, a potem do siebie do domu, do mojego łóżka. – Nie chcę, żebyś za szybko się mną znudził, Gideonie. – Był mężczyzną przywykłym do samotności, który od dawna nie był w poważnym związku. O ile w ogóle kiedykolwiek był. Zastanawiałam się, ile czasu trzeba, by uaktywnił się jego instynkt ucieczki. Poza tym uważałam, że naprawdę powinniśmy unikać wystawiania się na widok publiczny... – Nie szukaj wymówek. – Jego twarz spoważniała. – Nie będziesz decydowała za mnie. Miałam ochotę ugryźć się w język, zła na siebie, że go obraziłam. Starał się, próbował, dlatego powinnam była go za to nagradzać, a nie zniechęcać. – Nie o to mi chodziło. Po prostu nie chcę na ciebie naciskać. No i nadal musimy... – Eva. – Westchnął, a wraz z tym ciężkim westchnieniem opuściło go całe napięcie. – Musisz mi zaufać. Ja tobie zaufałem. Musiałem to zrobić, bo inaczej nie byłoby nas tutaj. Okej. Przytaknęłam, z trudem przełykając ślinę. – W takim razie kolacja i nocowanie u ciebie. I wiesz co? Naprawdę nie mogę się doczekać. *

Słowa Gideona na temat zaufania odbijały się echem w mojej głowie przez cały poranek i byłam za to szczególnie wdzięczna w momencie, gdy na moją skrzynkę odbiorczą przyszedł raport z powiadomieniami Google. Tym razem pojawiło się zdecydowanie więcej zdjęć. Do każdego artykułu czy postu z bloga było załączonych kilka zdjęć, na których ja i Cary przytulaliśmy się do siebie na pożegnanie przed restauracją, gdzie dzień wcześniej jedliśmy lunch. Podpisy pod zdjęciami spekulowały na temat charakteru naszego związku, a niektóre donosiły nawet, że mieszkamy razem. Jeszcze inne sugerowały, że próbuję złowić Crossa, „miliardera i playboya”, jednocześnie utrzymując na boku romans z moim chłopakiem, dobrze zapowiadającym się modelem.

Powód tego rozgłosu stał się jasny, kiedy pomiędzy fotkami przedstawiającymi mnie i Cary’ego zobaczyłam wplecione zdjęcie Gideona. Zostało zrobione ostatniej nocy, gdy ja oglądałam filmy w towarzystwie Cary’ego i Treya... podczas gdy on rzekomo uczestniczył w kolacji biznesowej. Na zdjęciu Gideon i Magdalene Perez uśmiechali się do siebie w zmysłowy, intymny sposób. Stali przed restauracją, a ona trzymała dłoń na jego ramieniu. Podpisy pod zdjęciem zamieszczonym na różnych stronach wahały się między podziwem dla Gideona za jego wyjątkowy dar otaczania się „rojem pięknych przedstawicielek śmietanki towarzyskiej” oraz spekulacjami, że prawdopodobnie leczy serce złamane przez niewierną kochankę w ramionach innej kobiety. „Musisz mi zaufać”. Gdy zamknęłam skrzynkę mejlową, serce waliło mi w piersi, a oddech alarmująco przyspieszył. W głowie miałam mętlik, a żołądek skręcał mi się z zazdrości. Wierzyłam, że nie mógł mieć intymnych relacji z inną kobietą i że zależało mu na mnie. Niemniej traktowałam Magdalene jak zaprzysięgłego wroga i darzyłam ją niemal fanatyczną nienawiścią – dała mi ku temu doskonały powód w trakcie naszej małej pogawędki w łazience – dlatego odchodziłam od zmysłów, widząc ją w towarzystwie Gideona, obdarzającego ją tym pieprzonym czułym uśmiechem, zwłaszcza po tym, jak zostałam przez nią potraktowana. Szybko otrząsnęłam się z czarnych myśli. Schowałam je do symbolicznej szufladki w mojej głowie i skoncentrowałam się na pracy. Mark spotykał się jutro z Gideonem, aby przedyskutować szczegóły oferty na kampanię Kingsmana, a ja byłam odpowiedzialna za przepływ informacji między moim szefem a innymi departamentami biorącymi udział w przygotowaniach. – Hej, Eva. – Mark wychylił głowę ze swojego pokoju. – Spotykam się na lunchu ze Steve’em w Bryant Park Grill. Zapytał, czy miałabyś ochotę przyjść. Chciałby znowu cię zobaczyć. – Chętnie. – Moje popołudnie nagle zaczęło malować się w pogodnych barwach na myśl o przyjemnym lunchu w jednej z moich ulubionych restauracji z dwójką uroczych facetów. Z pewnością pozwolą mi chociaż na chwilę zapomnieć o rozmowie na temat mojej przeszłości, którą za kilka godzin miałam przeprowadzić z Gideonem. Moją prywatność najwyraźniej szlag trafił. Musiałam zebrać się na odwagę i porozmawiać z Gideonem przed naszym wyjściem na kolację, zanim po raz kolejny pokaże się ze mną w miejscu publicznym. Musiał wiedzieć, jakie ryzyko podejmuje, decydując się na powiązanie swojego nazwiska z moim. Gdy chwilę później wręczono mi biurową kopertę, byłam przekonana, że otrzymałam próbną makietę jednej z reklam Kingsmana. Ku mojemu zaskoczeniu w środku znalazłam

notatkę od Gideona.

W południe. W moim biurze.

– Serio? – wymamrotałam, zirytowana brakiem grzecznościowego powitania i konwencjonalnego zakończenia wiadomości. Nie mówiąc już o oburzająco rozkazującym tonie. Oczywiście cały czas nie mogłam wybaczyć Gideonowi, że słowem nie wspomniał o wczorajszym spotkaniu z Magdalene, więc łatwo się zagotowałam. Czy zaprosił ją na randkę w moje miejsce? Przecież na tym najbardziej jej zależało. Chciała być tą, z którą spędza czas w miejscach publicznych, z dala od swojego pokoju hotelowego. Odwróciłam kartkę od Gideona na drugą stronę i odpisałam mu w równie lakonicznym stylu, nie podpisując się nawet.

Sorry. Mam już plany.

Gówniarskie zagranie, ale w pełni na nie zasłużył. Za piętnaście dwunasta wraz z Markiem zjechaliśmy na dół. Kiedy zostałam zatrzymana przez pracownika ochrony, który zadzwonił do Gideona, żeby poinformować go, że jestem w lobby, moja irytacja sięgnęła zenitu. – Idziemy – powiedziałam do Marka, po czym ruszyłam w stronę obrotowych drzwi, głucha na prośby ochroniarza, abym poczekała jeszcze chwilę. Miałam wyrzuty sumienia, że wciągam go w sam środek tego bajzlu. Zobaczyłam Angusa i zaparkowanego przy krawężniku bentleya dokładnie w momencie, w którym Gideon wykrzyczał moje imię. Poczułam się, jakbym została smagnięta biczem. Obróciłam się i spojrzałam na niego. Jego twarz nie wyrażała żadnych emocji, ale spojrzenie miał lodowate. – Idę na lunch z szefem – powiedziałam, bojowo unosząc brodę. – Dokąd idziecie, Garrity? – zapytał, nie spuszczając ze mnie wzroku. – Do Bryant Park Grill. – Dopilnuję, żeby się tam znalazła. – Powiedziawszy to, złapał mnie za rękę i stanowczo pociągnął w stronę tylnych drzwiczek samochodu, które Angus już trzymał otwarte. Gideon wsiadł za mną, zmuszając mnie do przesunięcia się na siedzeniu. Drzwi trzasnęły i ruszyliśmy. Poprawiłam wąską sukienkę, która podwinęła się podczas wsiadania do auta. – Co ty wyprawiasz? Oprócz tego, że ośmieszasz mnie przed moim szefem! Nerwowo zarzucił rękę na oparcie siedzenia i nachylił się ku mnie.

– Czy Cary jest w tobie zakochany? – Co? Nie! – Pieprzyłaś się z nim? – Odbiło ci? – Przerażona spojrzałam w stronę Angusa i odkryłam, że zachowuje się tak, jakby nie dochodziły do niego żadne dźwięki. Był profesjonalistą w każdym calu. – A wal się! Znalazł się miliarder i playboy, otoczony rojem najpiękniejszych przedstawicielek śmietanki towarzyskiej! – Więc widziałaś zdjęcia. Byłam tak wściekła, że z trudem łapałam oddech. Co za tupet! Odwróciłam głowę, ostentacyjnie lekceważąc jego idiotyczne oskarżenia i jego samego. – Cary jest dla mnie jak brat. Wiesz o tym. – Dobra, a kim ty jesteś dla niego? Zastanawiałaś się nad tym? Na zdjęciach widać wszystko aż nadto wyraźnie, Evo. Potrafię rozpoznać miłość na pierwszy rzut oka. Angus zwolnił, przepuszczając tłumek przechodniów na przejściu. Otworzyłam gwałtownie drzwi i wymownie spojrzałam na Gideona przez ramię, pozwalając mu dokładnie przyjrzeć się mojej twarzy. – Najwyraźniej nie potrafisz. Trzasnęłam drzwiami i ruszyłam przed siebie, gnana uzasadnionym gniewem. Herkulesowym wysiłkiem zwalczyłam własne pragnienie zasypania go pytaniami, zdusiłam w sobie zazdrość. I co dostałam w nagrodę? Gideona miotającego się w irracjonalnym gniewie. – Eva. Zatrzymaj się w tej chwili. Nie odwracając się, pokazałam mu przez ramię środkowy palec, po czym ruszyłam energicznym krokiem schodkami w głąb Bryant Park, oazy spokoju i bujnej zieleni w samym środku miasta. Już samo zejście z głównego chodnika było niczym przeniesienie do zupełnie innej rzeczywistości. Przycupnięty wokół otaczających go drapaczy chmur Bryant Park jawił się niczym tajemniczy ogród ukryty za sekretnym przejściem w pięknej starej bibliotece. Był miejscem, gdzie zegary wolniej odmierzały czas, dzieci wybuchały niewinnym śmiechem, czerpiąc frajdę z przejażdżki na karuzeli, a książki były traktowane jak bezcenni towarzysze. Na moje nieszczęście do tego zaczarowanego królestwa podążył za mną przystojny ogr z innej baśni. Gideon złapał mnie w pasie. – Nie uciekaj – wydyszał w moje ucho. – Zachowujesz się jak obłąkany. – Może dlatego, że doprowadzasz mnie do szaleństwa. – Jego ramiona zamieniły się w stalowe kajdany. – Jesteś moja. Powiedz mi, że Cary wie o tym.

– Jasne. Tak jak Magdalene wie o tym, że jesteś mój. – Żałowałam, że trzymał mnie w takiej niewygodnej pozycji i nie mogłam go ugryźć. – Robisz scenę. – Mogliśmy porozmawiać u mnie w biurze, gdybyś nie była tak cholernie uparta. – Miałam plany, dupku. I pieprzysz mi je w tym momencie. – Mój głos się załamał, a po twarzy popłynęły strumienie łez, gdy poczułam na sobie wzrok gapiów. Stałam się żenującym spektaklem pośrodku parku i mogłam przez to stracić pracę. – Wszystko pieprzysz. Gideon wypuścił mnie momentalnie, obracając tak, by mógł widzieć moją twarz. Jego dłonie na moich ramionach wciąż nie pozwalały mi się wydostać. – Chryste. – Przygarnął mnie do siebie, przyciskając mocno i zatapiając usta w moich włosach. – Nie płacz. Przepraszam. Uderzyłam go pięścią w pierś, co przyniosło równie owocny rezultat, jak uderzenie w kamienną ścianę. – Co jest z tobą nie tak? Ty możesz szwendać się ze złośliwą zdzirą, która nazywa mnie kurwą i święcie wierzy, że się z nią ożenisz, a ja nawet nie mogę zjeść lunchu z moim najbliższym przyjacielem? Przyjacielem, który nieustannie, od samego początku, przekonuje mnie, że powinnam z tobą spróbować. – Eva. – Objął dłonią tył mojej głowy i oparł policzek na mej skroni. – Maggie przez przypadek znalazła się w tej samej restauracji, w której jadłem kolację ze wspólnikami. – Mam to gdzieś. Chciałeś rozmawiać o uczuciach, które malują się na czyjejś twarzy? Proszę bardzo, porozmawiajmy. Zacznijmy od ciebie... Jak możesz patrzeć na nią w taki sposób po tym, jak mnie potraktowała? – Aniołku... – Jego zgłodniałe usta wędrowały z zapałem po mojej twarzy. – To spojrzenie było przeznaczone dla ciebie. Maggie złapała mnie na ulicy, a ja powiedziałem jej, że umówiłem się z tobą. Nic nie mogę poradzić na to, że tak właśnie wyglądam, kiedy myślę o nas. – I próbujesz mi wmówić, że z tego powodu ma taką rozmarzoną minę? – Powiedziała mi, żebym przekazał ci pozdrowienia. Ale stwierdziłem, że nie jest to najlepszy pomysł. Nie miałem zamiaru psuć z jej powodu naszej wspólnej nocy. Moje ręce objęły go w pasie, pod marynarką. – Musimy porozmawiać. Dzisiaj, Gideonie. Są sprawy, o których muszę ci powiedzieć. Jeśli jakiś reporter poszpera w odpowiednich miejscach i jeśli mu się poszczęści... Musimy trzymać nasz związek z dala od fleszy albo go zakończyć. Oba rozwiązania byłyby dla ciebie lepsze niż takie afiszowanie się ze mną. Gideon przyciągnął mnie za kark i oparł swoje czoło o moje. – Żadne z tych rozwiązań nie wchodzi w grę. Cokolwiek cię gnębi, znajdziemy sposób,

żeby sobie z tym poradzić. Wspięłam się na palce i przywarłam ustami do jego ust. Nasze języki spotkały się w dzikim, pełnym pasji pocałunku. Nie byłam w pełni świadoma tłumu ludzi wokół nas, szumu niezliczonych rozmów i dudnienia nieustającego popołudniowego ruchu ulicznego. Cały świat przestawał dla mnie istnieć, kiedy byłam przy Gideonie. Chroniona przez niego. Otaczana czułą opieką. Był zarazem moim oprawcą i dostarczycielem rozkoszy. Mężczyzną, którego zmiany nastroju i wybuchy namiętności dorównywały moim. – Proszę bardzo – wyszeptał, przebiegając palcami po moim policzku. – Niech to wrzucą do sieci. – W ogóle mnie nie słuchasz, ty popaprany mule. Muszę iść. – Po pracy pojedziemy do domu razem. – Cofał się, wciąż trzymając mnie za rękę, dopóki dystans nie rozdzielił naszych palców. Kiedy obróciłam się w stronę oplecionej bluszczem restauracji, dostrzegłam Marka i Stevena czekających na mnie przy wejściu. Tworzyli niezwykle oryginalną parę – Mark w garniturze i krawacie, Steven w wytartych dżinsach i znoszonych buciorach. Ten ostatni wyszczerzył się, trzymając ręce w kieszeniach. – Już miałem zacząć bić brawo. To było lepsze niż scena z opery mydlanej. Poczułam, że twarz mi płonie, i w zakłopotaniu przestąpiłam z nogi na nogę. Mark otworzył przede mną drzwi i gestem dłoni zaprosił mnie do środka. – Sądzę, że możesz zignorować moje wcześniejsze mądrości na temat Crossa i jego rzekomego uganiania się za spódniczkami. – Dzięki, że nie postanowiłeś mnie zwolnić – zauważyłam cierpko, gdy czekaliśmy, aż hostessa sprawdzi naszą rezerwację. – Albo za to, że zanim się na to zdecydujesz, najpierw mnie nakarmisz. Steven poklepał mnie po ramieniu. – On nie może sobie pozwolić na to, żeby cię stracić. Mark pomagał mi zająć miejsce, a na jego twarzy igrał uśmiech. – Właśnie! No bo jak mógłbym wtedy regularnie informować Stevena o twoim życiu uczuciowym? On jest uzależniony od seriali, po prostu kocha romanse i dramaty miłosne. – Bez jaj – prychnęłam. Steven podrapał się po brodzie i uśmiechnął. – Nie potwierdzam ani nie zaprzeczam. Mężczyzna musi mieć swoje sekrety. Skrzywiłam się w niewyraźnym uśmiechu, boleśnie świadoma własnych ukrytych tajemnic. I przerażona tym, jak szybko zbliżałam się do wyjawienia ich Gideonowi. *

Gdy zegar wybił piątą, właśnie przygotowywałam się psychicznie na trudne spotkanie z Gideonem, podczas którego zamierzałam wyznać mu całą prawdę. Wsiadając do bentleya, byłam spięta i pogrążona w ponurym nastroju. Pod wpływem wzroku Gideona, bacznie przyglądającego się mojemu profilowi, mój niepokój jeszcze się nasilił. Kiedy chwycił mnie za rękę i podniósł ją do ust, pomyślałam, że zaraz się rozpłaczę. Nadal próbowałam pozbierać się emocjonalnie po kłótni w parku, ale to było akurat najmniejsze zmartwienie. Przez całą drogę nie odezwaliśmy się do siebie ani słowem. Zaraz po wejściu do jego apartamentu poprowadził mnie przez piękny rozległy salon i korytarzem do sypialni. Tam, rozłożona na łóżku w pełnej krasie, leżała olśniewająca sukienka koktajlowa w kolorze oczu Gideona oraz czarny, długi do ziemi jedwabny szlafrok. – Wczoraj przed kolacją znalazłem trochę czasu na zakupy – wyjaśnił. Towarzyszące mi uczucie lęku opadło nieco, osłabione przyjemnością płynącą z jego troskliwości. – Dziękuję. Postawił moją torebkę na krześle obok komody. – Chciałbym, abyś czuła się tutaj swobodnie. Możesz włożyć ten szlafrok albo coś z mojej szafy. Otworzę butelkę wina i usiądziemy sobie wygodnie. Kiedy tylko będziesz gotowa, porozmawiamy. – Chciałabym wziąć szybki prysznic. – Wolałabym, abyśmy mogli oddzielić scenę w parku od tego, co musiałam mu powiedzieć, ale nie miałam wyboru. Z każdym dniem ryzykowałam bardziej, że Gideon usłyszy od kogoś innego to, co powinien usłyszeć ode mnie. – Cokolwiek zechcesz, aniołku. Czuj się jak u siebie w domu. Zrzucając z nóg szpilki i kierując się do łazienki, niemal wyczuwałam w powietrzu ciężar jego troski, ale prawda musiała poczekać, dopóki nie uspokoję się dostatecznie. Próbując odzyskać równowagę, spędziłam pod strumieniem wody dłuższą chwilę. Kąpiel ta niestety przypomniała mi o innej, tej, którą braliśmy rano. Czy był to nasz pierwszy i zarazem ostatni wspólny prysznic? W końcu zebrałam się na odwagę i odnalazłam Gideona w salonie, stojącego obok kanapy. Przebrał się w czarne jedwabne spodnie od piżamy, które wisiały nisko na jego biodrach. Poza tym nie miał na sobie nic. W kominku płonął niewielki ogień, a butelka wina chłodziła się w kubełku z lodem stojącym na stoliku. Na jego środku widniało skupisko świec w kolorze kości słoniowej. Ich złote płomyki oraz ogień w kominku stanowiły całe oświetlenie pokoju.

– Przepraszam bardzo – powiedziałam, wchodząc – szukam Gideona Crossa, mężczyzny, który nie ma romantycznych gestów w swym repertuarze. Odchrząknął z zakłopotaniem, a na jego twarzy pojawił się chłopięcy uśmiech, tak bardzo sprzeczny z dojrzałą seksualnością ciała. – Nie myślę o tym w ten sposób. Po prostu staram się odgadnąć, co może sprawić ci przyjemność. A potem to robię i trzymam kciuki, żeby się udało. – Ty sprawiasz mi przyjemność. – Gdy szłam w jego kierunku, czarny szlafrok falował wokół moich nóg. Podobało mi się, że włożył na siebie strój, który pasował do mojego. – Bardzo chciałbym, żeby tak było – powiedział poważnie. – Pracuję nad tym. Stojąc przed nim, chłonęłam piękno jego twarzy, jego jedwabistych włosów, których końce tak seksownie muskały mu ramiona. Przejechałam dłońmi w dół po bicepsach, uciskając delikatnie twarde mięśnie, po czym zrobiłam ostatni krok i przytuliłam twarz do jego piersi. – Hej – wyszeptał, otaczając mnie ramionami. – Chodzi o to, że zachowałem się jak dupek w porze lunchu? Czy chciałabyś powiedzieć mi o czymś innym? Porozmawiaj ze mną, Evo, żebym mógł przekonać cię, że wszystko będzie dobrze. Potarłam nosem jego pierś, czując łaskotanie włosów na policzku. Wciągnęłam powietrze, upajając się znajomym uspokajającym zapachem jego skóry. – Powinieneś usiąść. Muszę powiedzieć ci o sobie kilka rzeczy. Paskudnych rzeczy. Gideon niechętnie wypuszczał mnie z objęć, gdy odsuwałam się od niego. Usiadłam na kanapie z podwiniętymi nogami, a on nalał nam po kieliszku złotawego wina, po czym sam też usiadł. Przerzucił jedną rękę przez oparcie kanapy, w drugiej trzymał kieliszek. Nachylił się ku mnie, ucieleśnienie skupionej uwagi. – No dobrze. Od początku. – Zanim zaczęłam, wzięłam głęboki oddech, jednocześnie czując zawroty głowy od przyspieszonego pulsu. Nie mogłam sobie przypomnieć, kiedy ostatnio byłam tak zdenerwowana. – Moja matka i ojciec nigdy się nie pobrali. Nie wiem tak naprawdę, jak się poznali, ponieważ żadne z nich nie lubi o tym mówić. Wiem, że matka pochodziła z zamożnej rodziny. Nie tak bogatej jak ta, w którą się wżeniła, ale i tak miała więcej niż przeciętny człowiek. Była prawdziwą młodą arystokratką. Miała białą suknię i prawdziwy bal debiutantek. Popełniła błąd, zaszła w ciążę i mogła zhańbić rodzinę. Mimo to zdecydowała się mnie zatrzymać. Spojrzałam na swój kieliszek. – Naprawdę podziwiam ją za to. Wywierano na nią ogromne naciski, żeby pozbyła się dziecka. Żeby pozbyła się mnie. A ona, chociaż wiedziała, że się jej wyprą, nie zrobiła tego. Co zresztą widać. Przeczesał dłonią moje włosy, nadal wilgotne po prysznicu.

– Na szczęście dla mnie – powiedział. Złapałam jego palce i pocałowałam kostki, po czym położyłam dłoń Gideona na swoich kolanach. – Nawet ze mną na ręku zdołała upolować milionera. Był wdowcem, miał syna starszego ode mnie o dwa lata. Wydaje mi się, że obydwoje uznali to za świetny układ. On dużo podróżował, więc rzadko bywał w domu. Moja matka wydawała jego pieniądze i wychowywała mu syna. – Rozumiem potrzebę posiadania pieniędzy, Evo – powiedział cicho. – Ja też muszę je mieć. Potrzebuję ich siły. Poczucia bezpieczeństwa, które dają. Nasze spojrzenia się spotkały. Poczułam, że wraz z tym wyznaniem przepłynęła między nami pewna energia, pojawiła się nić zrozumienia. Dzięki temu łatwiej było mi przebrnąć przez dalszą część historii. – Miałam dziesięć lat, kiedy mój przyrodni brat zgwałcił mnie po raz pierwszy... Nóżka od kieliszka trzasnęła w jego ręce. Zareagował błyskawicznie, w ułamku sekundy wysuwając dłoń, by złapać czarkę tuż przy udzie, zanim jej zawartość zdążyła rozlać się na kanapę. Wstał, a ja skoczyłam na nogi. – Skaleczyłeś się? Wszystko w porządku? – Nic mi nie jest – rzucił krótko. Poszedł do kuchni i wyrzucił zniszczony kieliszek, tłukąc go w drobny mak. Drżącymi dłońmi odstawiłam ostrożnie na stolik swoje wino. Nasłuchiwałam, jak Gideon otwiera i zamyka drzwiczki kuchennej szafki. Po kilku minutach wrócił ze szklaneczką wypełnioną ciemniejszym płynem. – Siadaj, Evo. Wpatrywałam się w niego. Jego ciało było spięte, a w spojrzeniu krył się lód. Przejechał dłonią po twarzy, po czym powiedział bardziej łagodnie: – Usiądź, proszę. Moje osłabione kolana poddały się i usiadłam na brzegu kanapy, owijając się ciaśniej szlafrokiem. Gideon pozostał w pozycji stojącej, pochłaniając duszkiem zawartość swojej szklanki. – Powiedziałaś „po raz pierwszy”. Ile razy to się powtórzyło? Wzięłam kilka kontrolowanych oddechów, próbując się uspokoić. – Nie wiem. Straciłam rachubę. – Powiedziałaś o tym komuś? Swojej matce? – Nie. Chryste, gdyby wiedziała, natychmiast by mnie stamtąd zabrała. Nathan jednak postarał się, abym była zbyt przerażona, żeby jej o tym powiedzieć. – Próbowałam przełknąć ślinę, ale moje gardło było tak suche i ściśnięte, że poczułam ostre pieczenie i aż

się skrzywiłam. Gdy w końcu przemówiłam, z moich ust wydobył się ledwo słyszalny szept. – Nastał taki czas, że byłam już u kresu sił i chciałam jej powiedzieć, bez względu na wszystko. Ale on wiedział. Nathan czuł, że jestem bliska załamania. Więc skręcił mojej kotce kark i zostawił ją na moim łóżku. – Jezu Chryste. – Jego pierś wznosiła się gwałtownie i opadała. – On nie był zwyczajnie popieprzony, był pełnowymiarowym psychopatą. I dotykał ciebie... Eva. – Służba musiała wiedzieć – kontynuowałam martwym głosem, wpatrując się w swoje dłonie. Chciałam mieć to już za sobą, wyrzucić z siebie wszystko, by móc na nowo zamknąć bolesne wspomnienia w tej specjalnej szufladzie w mojej głowie, która pozwalała mi zapomnieć o przeszłości i prowadzić normalne życie. – To, że żadne z nich nic nie powiedziało, utwierdziło mnie tylko w przekonaniu, że i oni się bali. Chociaż byli dorośli, nie zareagowali w żaden sposób. A ja byłam tylko dzieckiem. Skoro oni byli bezsilni, jak ja mogłam z tym walczyć? – Jak od tego uciekłaś? – zapytał ochryple. – Kiedy to się skończyło? – Kiedy miałam czternaście lat. Myślałam, że zaczął mi się okres, ale było za dużo krwi. Matka spanikowała i zabrała mnie na ostry dyżur. Poroniłam. W trakcie badań znaleźli dowody na to, że były... inne urazy. Okaleczenia. Waginalne i analne... Gideon odstawił szklankę na blat z głośnym stukiem. – Przepraszam – wyszeptałam i poczułam, że robi mi się coraz bardziej słabo. – Oszczędziłabym ci tych szczegółów, ale musisz wiedzieć o wszystkim, do czego ktoś mógłby się dokopać. Szpital powiadomił o wykorzystaniu seksualnym odpowiednie organy. Wszystko zostało zapisane w rejestrach publicznych, które zostały zapieczętowane, ale kilka osób zna całą historię. Kiedy moja matka wyszła za Stantona, ten wykorzystał swoje znajomości, aby zagrzebać to wszystko jeszcze głębiej. Sypnął pieniędzmi, by kupić milczenie... Umowy o zakazie ujawniania informacji czy coś w tym rodzaju. Ale masz całkowite prawo wiedzieć, że mimo wszystko to kiedyś może wypłynąć i przynieść ci wstyd. – Przynieść mi w s t y d? – warknął, kipiąc wściekłością. – Wstyd nie znajduje się na liście uczuć, które kierowałyby wówczas moim zachowaniem. – Gideonie... – Zniszczyłbym karierę każdego dziennikarza podejmującego ten temat, a następnie rozniósłbym w pył wydawnictwo, które śmiałoby to opublikować. – Czułam bijącą od niego lodowatą furię. – Znajdę tego potwora, który cię skrzywdził, Evo, gdziekolwiek by się ukrył, i sprawię, że będzie pragnął swojej śmierci. Przeszył mnie dreszcz, ponieważ zrozumiałam, iż nie żartuje. Miał to wypisane na twarzy. Słychać to było w jego głosie. Czuć to było w bijącej od niego energii i w jego

wyostrzonym skupieniu. Mrok i niebezpieczeństwo, które wcześniej kojarzyły mi się głównie z jego wyglądem zewnętrznym, kryły się również głęboko w jego wnętrzu. Gideon był mężczyzną realizującym wszystko, co postanowił. Bez względu na cenę. Zerwałam się z kanapy. – Nie jest wart takiego wysiłku. Nie jest wart twojego czasu. – Ty jesteś. Ty jesteś tego warta. Chryste. Cholera jasna... Kurwa mać. Zbliżyłam się do kominka, łaknąc odrobiny ciepła. – Istnieje jeszcze szlak pieniędzy. Gliny i reporterzy zawsze idą tym tropem. Ktoś może zacząć się zastanawiać, dlaczego moja matka zakończyła swoje pierwsze małżeństwo z dwoma milionami dolarów, podczas gdy jej córka z poprzedniego związku zgarnęła aż pięć. Nawet nie spoglądając w jego stronę, czułam, że zamarł w bezruchu. – Oczywiście – kontynuowałam – pieniądze z rekompensaty za ten bestialski czyn urosły teraz prawdopodobnie do jeszcze pokaźniejszych rozmiarów. Nie dotykam się ich, ale Stanton zarządza kontem, na którym je umieściłam, a jak wszyscy wiedzą, jego talent do inwestowania potrafi zdziałać cuda, niczym dotyk Midasa. Jeśli kiedykolwiek zastanawiałeś się, czy uganiam się za twoimi pieniędzmi... – Przestań mówić. Odwróciłam się w jego stronę. Zbadałam dokładnie jego twarz, oczy. Ujrzałam w nich współczucie, przerażenie, odrazę. Najbardziej zabolało mnie jednak to, czego w nich nie zobaczyłam. Jakby ziścił się mój najgorszy koszmar. Obawiałam się już wcześniej, że moja przeszłość może odbić się na tym, jak mnie postrzegał, że może zabić jego pożądanie. Mówiłam Cary’emu, że Gideon może zdecydować się na związek ze mną ze złych powodów. Że może i zostanie przy moim boku, lecz na dobrą sprawę utracę go na zawsze. I wyglądało na to, iż tak się właśnie stało.

13

Zacisnęłam mocniej pasek szlafroka. – Ubiorę się i idę. – Co? – Gideon wpatrywał się we mnie z niedowierzaniem. – Dokąd? – Do domu – odpowiedziałam, wyczerpana do granic wytrzymałości. – Musisz to wszystko przetrawić. Skrzyżował ramiona na klatce piersiowej. – Możemy zrobić to razem. – Nie sądzę. – Uniosłam drżący podbródek, przytłoczona bezdennym smutkiem, który powoli zaczynał dominować nad uczuciem wstydu i rozdzierającym serce rozczarowaniem. – Nie, kiedy w twoich oczach widzę współczucie. – Nie jestem z kamienia, do cholery. Każdy normalny człowiek byłby tym poruszony. Wszystkie emocje, które przetoczyły się we mnie lawiną od czasu lunchu, wezbrały teraz w mojej piersi w postaci przejmującego bólu i eksplodowały w oczyszczającym wybuchu wściekłości. – Nie potrzebuję twojej pierdolonej litości! Nerwowo zanurzył obie dłonie we włosach. – To czego, do diabła, w takim razie chcesz? – Ciebie! Chcę ciebie! – Przecież mnie masz! Ile razy mam ci to jeszcze powtórzyć? – Twoje słowa gówno znaczą, jeśli nic za nimi nie stoi! Od momentu, gdy się spotkaliśmy, widziałeś we mnie gorącą, podniecającą kobietę. Nie byłeś w stanie patrzeć na mnie bez tego błysku w oku, który mówił wyraźnie, że masz ochotę pieprzyć mnie do upadłego. I to zniknęło. – W piekących oczach zaczęły wzbierać mi łzy – To spojrzenie... zniknęło. – Chyba nie mówisz poważnie. – Gapił się na mnie, jakby nagle wyrosła mi druga głowa. – Myślę, że nie zdajesz sobie sprawy, co znaczy dla mnie twoje pożądanie. – Objęłam się ramionami, kuląc się i zakrywając piersi. Nagle poczułam się naga w najgorszy możliwy sposób. – Dzięki temu czuję się piękna. Dzięki temu czuję się silna i pełna życia. Ja... ja nie zniosę, byśmy byli razem, jeśli nie będziesz już czuł do mnie tego, co czułeś wcześniej.

– Eva, ja... – zaczął, ale jego głos zanikł, wtapiając się w ciszę. Z zaciętą twarzą i zaciśniętymi pięściami wydawał się w tym momencie taki odległy. Poluzowałam pasek i zsunęłam szlafrok na podłogę. – Spójrz na mnie, Gideonie. Spójrz na moje ciało. To nadal to samo ciało, którym nie mogłeś się wczoraj nasycić. To samo, które tak bardzo pragnąłeś posiąść, że zabrałeś mnie do tego cholernego pokoju hotelowego. Jeśli już go nie pragniesz... jeśli nie robisz się twardy na jego widok... – Czy jest dla ciebie dostatecznie twardy? – Rozwiązał sznurek spodni i pozwolił im opaść na ziemię, odsłaniając potężną, poprzecinaną nabrzmiałymi żyłkami erekcję. Rzuciliśmy się ku sobie jednocześnie, wpijając się w siebie. Nasze usta pożerały się w chciwym pocałunku, kiedy podniósł mnie, abym mogła objąć jego biodra nogami. Potknął się o kanapę i runął, amortyzując nasz upadek wyprostowaną ręką. Rozłożyłam się pod nim, łkając i dysząc ciężko, a on przyssał się do mojej obrzmiałej rozchylonej szczeliny i zaczął obłąkańczo eksplorować ją językiem, ostry i niecierpliwy, zatracając finezję, do której już zaczęłam się przyzwyczajać. Niezmiernie mnie to podnieciło. Spodobało mi się jeszcze bardziej, gdy nagle podniósł mnie i wbił na swego kutasa. Nie byłam jeszcze wystarczająco wilgotna, więc zapiekło mnie tak, że wydałam z siebie stłumiony krzyk. Położył kciuk na łechtaczce i zaczął zataczać nim kręgi, wprawiając moje biodra w rytmiczne kołysanie. – Tak – wyjęczałam, wbijając paznokcie w jego plecy. Nie był już lodowaty. Płonął w nim ogień. – Pieprz mnie, Gideonie. Pieprz mnie mocno. – Eva. – Pocałunkiem zamknął moje usta. Mocno chwycił mnie za włosy, unieruchamiając moje ciało, i zaszarżował, przypuszczając atak, pchnięcie za pchnięciem, posuwając mnie potężnie i głęboko. Nogą wykopał boczne oparcie kanapy, nabierając wewnątrz mnie energii i prędkości, zmierzając w stronę własnego orgazmu z nieposkromioną dzikością. – Moja... moja... moja... Rytmiczne uderzenia ciężkich jąder w krągłości moich pośladków, w połączeniu z wykrzykiwaną zapamiętale zaborczą litanią, wzmagały moje pożądanie do granic szaleństwa. Czułam, jak sama przyspieszam z każdym ukłuciem bólu, jak moja wagina napina się w narastającym podnieceniu. Zaczął dochodzić z długim gardłowym pomrukiem, aż jego naprężone ciało zadrżało, kiedy wyładowywał się i tryskał wewnątrz mnie. Trzymałam go mocno podczas jego szczytowania, głaszcząc jego plecy i chaotycznie całując ramiona. – Poczekaj – nakazał ostrym tonem, po czym wsunął dłonie pod moje łopatki

i przyciągnął mnie do siebie, niemal zgniatając mi piersi. Potem uniósł mnie i opadł na kanapę, ze mną siedzącą okrakiem na jego udach. Byłam tak śliska od jego orgazmu, że bez problemu znowu wsunął się do środka. Odgarnął włosy z mojej twarzy i delikatnie otarł łzy ulgi, które spływały mi po policzkach. – Zawsze jestem twardy, myśląc o tobie. Zawsze jestem rozpalony dla ciebie. Zawsze jestem na wpół oszalały, pragnąc ciebie. Gdyby cokolwiek mogło to zmienić, zrobiłbym to, nim zabrnęlibyśmy tak daleko. Rozumiesz? – Tak – powiedziałam, zaciskając dłonie wokół jego nadgarstków. – A teraz pokaż mi, że ty ciągle pragniesz mnie po tym wszystkim. – Twarz mu płonęła, zroszona potem, a spojrzenie miał mroczne i wzburzone. – Muszę wiedzieć, że utrata kontroli nie oznacza utraty ciebie. Odciągnęłam jego dłonie od mojej twarzy i przesunęłam je niżej, na stęsknione pieszczot piersi. Kiedy zaczął je masować, puściłam go i położywszy dłonie na jego barkach, zaczęłam rytmicznie kołysać biodrami. Na początku był na wpół miękki, ale pod wpływem moich poruszeń szybko powrócił do potężnych rozmiarów. Skubiąc i szarpiąc moje sutki, wysyłał fale rozkoszy w głąb mojego ciała, wzmagając stymulację u źródła. Kiedy przyciągnął mnie bliżej i chwycił ustami stwardniałą brodawkę, krzyknęłam, a moje ciało aż skręciło się z żądzy. Naprężając uda, zaczęłam powoli się unosić. Zamknęłam oczy, aby skoncentrować się na wszystkich doznaniach, gdy wyślizgiwał się ze mnie prawie do końca, po czym zagryzałam dolną wargę, kiedy rozciągał mnie, wchodząc we mnie ponownie. – Właśnie tak – zamruczał, liżąc zachłannie moje piersi. – Dojdź dla mnie. Chcę, abyś doszła, ujeżdżając mnie. Pracując dalej biodrami, rozkoszowałam się cudownym uczuciem bycia wypełnioną przez jego męskość. Tak całkowicie. Nie czułam już wstydu, żalu ani smutku, gdy doprowadzałam się do szaleństwa, ujeżdżając jego sztywnego penisa, dopasowując kąt nachylenia w taki sposób, by jego masywna główka pocierała mnie dokładnie tam, gdzie tego pragnęłam. – Gideonie – wydyszałam. – Och, tak... och, proszę... – Jesteś taka piękna. – Jedną ręką złapał mnie za kark, drugą położył mi na talii, podnosząc biodra, aby wejść jeszcze głębiej. – Taka seksowna. Dojdę dla ciebie jeszcze raz. To właśnie mi robisz, Eva. Przy tobie nigdy nie mam dosyć. Jęknęłam, kiedy wszystko się we mnie ścisnęło, a słodkie napięcie narastało wraz z głębokimi, rytmicznymi pchnięciami. Dyszałam, odchodząc od zmysłów, uporczywie pracując biodrami. Sięgając dłonią między nogi, potarłam łechtaczkę czubkami palców,

przyspieszając szczytowanie. – Czuję, że zaczynasz dochodzić. Twoja cipka robi się taka gorąca i ciasna, taka chciwa – wydyszał, opierając zesztywniały z napięcia kark o oparcie kanapy. Jego słowa, jego głos, pchnęły mnie do przodu. Krzyknęłam, kiedy poczułam pierwszy wstrząs. Krzyknęłam znowu, gdy orgazm zaczął rozchodzić się falami po moim ciele, a moja pochwa zaczęła się zaciskać w spazmach wokół twardej jak stal erekcji Gideona. Zaciskając agonalnie zęby, czekał, aż moje dreszcze zaczną słabnąć, po czym uniósł wyżej moje biodra i zaczął dźgać pionowo w górę. Raz, drugi. Za trzecim głębokim pchnięciem wykrzyczał moje imię i wytrysnął we mnie falą gorąca, rozwiewając resztki moich wątpliwości i obaw. *

Nie wiem, jak długo leżeliśmy tak na kanapie, tuż przy sobie, ja z głową opartą o jego ramię, on z palcami błądzącymi pieszczotliwie wzdłuż moich pleców. – Zostań – wyszeptał, przykładając usta do mojej skroni. – Dobrze. Przytulił mnie mocniej. – Jesteś taka dzielna. Taka silna i szczera, Evo. Jesteś cudem. Moim cudem. – Cudem współczesnych metod terapeutycznych, z tym się zgodzę – zakpiłam, bawiąc się jego bujnymi włosami. – Ale nawet mimo to przez pewien czas byłam zdrowo pogięta. Zresztą i teraz wiele słów, wiele sytuacji budzi złe wspomnienia i chyba nigdy do końca sobie z tym nie poradzę. – Cholera. Teraz wszystko widzę w innym świetle. Sposób, w jaki cię zaczepiłem i zacząłem naszą znajomość... Mogłem zrujnować wszystko między nami już na samym początku, zanim cokolwiek zdążyłoby się rozwinąć. I tamten bankiet charytatywny... – Wzdrygnął się, po czym wtulił twarz w mój kark. – Eva, nie pozwól mi tego zniszczyć. Nie pozwól, by moje zachowanie cię odstraszyło. Podniosłam głowę i wpatrzyłam się badawczo w jego twarz. Był po prostu niewyobrażalnie piękny. Czasami trudno było mi uwierzyć, że to wszystko dzieje się na jawie. – Nie możesz analizować wszystkich swoich słów i czynów przez pryzmat Nathana i tego, co mi zrobił. To by nas rozdzieliło. Zabiłoby to, co jest między nami. – Nie mów tak. Nawet tak nie myśl. Pogładziłam jego zmarszczoną brew opuszkiem kciuka. – Żałuję, że musiałam ci to powiedzieć. Chciałabym, żebyś nigdy nie musiał tego

usłyszeć. Złapał moją dłoń i przycisnął usta do moich palców. – Muszę wiedzieć o tobie wszystko, poznać każdą cząstkę twojej duszy, na wskroś. Muszę znać każdy szczegół. – Kobieta musi mieć swoje tajemnice – drażniłam się z nim. – Ze mną nie będziesz miała żadnych. – Złapał mnie za włosy, a drugą ręką otoczył biodra, przyciągając mnie do siebie i przypominając mi w ten sposób, tak jakbym w ogóle mogła o tym zapomnieć, że nadal był we mnie. – Zamierzam cię posiąść, Eva. To jedyne uczciwe rozwiązanie, ponieważ ty już posiadłaś mnie. – A co z twoimi sekretami, Gideonie? Jego twarz momentalnie przybrała maskę obojętności, która wskoczyła na swoje miejsce tak gładko i błyskawicznie, jakby była jego drugą naturą. – Zacząłem składać siebie od nowa, kiedy poznałem ciebie. Wszystko, czym wydawało mi się, że jestem. Wszystko, czego wydawało mi się, że potrzebuję... – Pokręcił głową. – Razem odkrywamy, kim jestem. Jesteś jedyną osobą, która zna mnie naprawdę. A jednak go nie znałam. Nie do końca. Starałam się go rozgryźć, ucząc się kawałek po kawałku, lecz nadal pozostawał dla mnie zagadką, na tak wiele sposobów. – Eva... gdybyś tylko powiedziała mi, czego pragniesz... – Zaschło mu w gardle i z trudem przełknął ślinę. – Mogę stać się lepszy, jeśli tylko dasz mi szansę. Tylko... tylko nie rezygnuj ze mnie. Chryste. Z jaką łatwością potrafił mnie rozklejać, rozkładać na łopatki. Kilka słów, zdesperowane spojrzenie i moje serce zaczynało krwawić. Dotknęłam jego twarzy, włosów, ramion. Był tak samo złamany przez życie jak ja, nie wiedziałam tylko jeszcze, z jakiego powodu. – Potrzebuję czegoś od ciebie, Gideonie. – Co tylko zechcesz. Wystarczy, że mi powiesz. – Chcę, abyś każdego dnia mówił mi coś nowego na swój temat. Coś istotnego, intymnego, nieważne, jak małe by to było. Musisz mi to obiecać. Zmierzył mnie nieufnym spojrzeniem. – Cokolwiek będę chciał? Przytaknęłam z wahaniem, pełna wątpliwości, co tak naprawdę spodziewałam się usłyszeć. – Dobrze. – Gwałtownie wypuścił powietrze z płuc. Pocałowałam go delikatnie, dając milczący dowód wdzięczności. – Chodźmy na kolację. Czy wolisz coś zamówić? – zapytał, trącając swoim nosem mój. – Jesteś pewien, że powinniśmy wychodzić?

– Chcę iść z tobą na randkę. Nie mogłam odmówić, wiedząc, jak duży był to dla niego krok. Jak duży krok dla nas. W głowie cały czas miałam wspomnienie katastrofy, w jaką przemieniła się nasza ostatnia randka. – Brzmi romantycznie. Nie sposób się oprzeć. Moją nagrodą był jego szczęśliwy uśmiech, a także prysznic, który wzięliśmy razem, żeby doprowadzić się do porządku. Cieszyłam się intymną atmosferą wspólnej kąpieli. Uwielbiałam pieścić go, myjąc jego ciało, tak jak uwielbiałam dotyk jego dłoni mydlących moją skórę. Złapałam jego rękę i poprowadziłam ją między moje uda, zachęcając go, by wsunął we mnie dwa palce. Gdy wyczuł lepkość, którą pozostawił w moim wnętrzu, jego oczy zapłonęły ogniem pożądania, tak dobrze mi już znanym i tak przeze mnie upragnionym. Pocałował mnie i wyszeptał: – Moja. Zachęciło mnie to, by chwycić w dłonie jego penisa i odbić to samo roszczenie w kierunku Gideona. Kiedy wróciliśmy do sypialni, podniosłam z łóżka nową niebieską sukienkę i przytuliłam ją do piersi. – Sam ją wybrałeś, Gideonie? – Tak. Podoba ci się? – Jest piękna. – Uśmiechnęłam się. – Moja matka mówiła mi, że masz doskonały gust... może z wyjątkiem zamiłowania do brunetek. Rzucił mi przez ramię spojrzenie w chwili, kiedy jego niezwykle apetyczne, niezwykle jędrne nagie pośladki znikały za drzwiami garderoby. – Jakich brunetek? – O, ładne odbicie. – Sprawdź prawą górną szufladę! – krzyknął do mnie. Czy chciał odwrócić moją uwagę od tych wszystkich brunetek, z którymi był fotografowany... w tym Magdalene? Rzuciłam sukienkę z powrotem na łóżko i podeszłam do komody. W szufladzie znalazłam tuzin zestawów bielizny od Carine Gilson, wszystkie w moim rozmiarze, w szerokiej gamie kolorów. Leżały tam też podwiązki oraz jedwabne pończochy, wciąż w opakowaniach. Spojrzałam na Gideona, który wyłonił się z garderoby, trzymając swoje ubranie. – A więc mam u ciebie szufladę? – zapytałam. – Trzy w komodzie i dwie w łazience.

– Gideonie. – Uśmiechnęłam się. – Dojście do etapu szuflady zwykle trwa kilka miesięcy. – Skąd wiesz? – Położył ubrania na łóżku. – Mieszkałaś kiedyś z jakimś innym mężczyzną niż Cary? Rzuciłam mu zaskoczone spojrzenie. – Własna szuflada u kogoś w mieszkaniu to nie to samo, co mieszkanie z kimś. – To nie jest odpowiedź. – Podszedł i delikatnie przesunął mnie na bok, by wyjąć z szuflady bokserki. Wyczułam, że zaczyna się wycofywać i popadać w mroczny nastrój, dlatego odpowiedziałam szybko, zanim zdążył oddalić się bezpowrotnie. – Nie mieszkałam z żadnym innym mężczyzną, nigdy. Nachylając się, Gideon złożył szorstki pocałunek na moim czole, po czym odwrócił się i podszedł do łóżka. Wciąż stojąc do mnie plecami, powiedział: – Chcę, żeby ten związek znaczył dla ciebie więcej niż jakikolwiek wcześniej. – I znaczy. Do tej pory. – Mocniej zacisnęłam ręcznik na piersiach. – Szczerze mówiąc, trochę mnie to męczy. Nasz związek nabrał dla mnie wagi tak szybko. Może aż za szybko. Cały czas obawiam się, że to wszystko jest zbyt piękne, by było prawdziwe. Odwrócił się i spojrzał na mnie. – Może to i jest zbyt piękne. Jeśli tak jest, zasługujemy na to. Podeszłam do niego i pozwoliłam, by wziął mnie w ramiona. Nigdzie nie czułam się lepiej niż w jego objęciach. Pocałował mnie w czubek głowy. – Nie mogę znieść myśli, że zachowujesz się tak, jakby to wszystko miało się skończyć. Tak właśnie myślisz, prawda? Bo tak właśnie brzmisz. – Przepraszam. – Po prostu musimy zadbać o to, abyś poczuła się pewniej, bezpieczniej. – Zaczął gładzić mnie po włosach. – Masz pomysł, jak to zrobić? Przez chwilę patrzyłam na niego w milczeniu, aż w końcu zaryzykowałam. – Czy poszedłbyś ze mną na terapię dla par? Głaskanie ustało, gdy jego dłoń zamarła w bezruchu. Przez moment stał w ciszy, oddychając głęboko. – Pomyśl o tym – zasugerowałam. – Może poczytaj, sprawdź, jak to się zwykle odbywa i o co w tym chodzi. – Czy źle się do tego zabieram? Do nas? Czy aż tak bardzo wszystko pieprzę? Odchyliłam się, żeby na niego spojrzeć. – Nie, Gideonie. Jesteś idealny. Na pewno idealny dla mnie. Szaleję za tobą. Uważam,

że jesteś... Pocałował mnie. – Zrobię to. Zrobię. Kochałam go w tym momencie. Dziko. I po tym momencie też. Również w drodze na randkę, która okazała się olśniewającą, intymną kolacją w Masa. Byliśmy tam jedną z trzech tylko par, a obsługa powitała Gideona z nazwiska. Potrawy, które nam podano, były nieziemsko smaczne, a wino zbyt drogie, by o tym myśleć, jeśli nie chciałam zepsuć sobie przyjemności delektowania się nim. Podczas kolacji Gideon był mrocznie charyzmatyczny, czarujący, zrelaksowany i uwodzicielski. W sukience, którą dla mnie wybrał, czułam się piękna i udzielił mi się dobry nastrój wieczoru. Wiedział o mnie najgorsze rzeczy z możliwych, a mimo to nadal był ze mną. Jego palce pogłaskały moje ramię... zatoczyły krąg na karku... ześlizgnęły się w dół moich pleców. Pocałował mnie w skroń, trącił nosem ucho, delikatnie dotykając językiem wrażliwej skóry tuż za nim. Pod stołem ścisnął mnie za udo, pomasował kolano. Całe moje ciało drżało, świadome jego bliskości. Pragnęłam go tak bardzo, że ledwie wytrzymywałam tę palącą tęsknotę. – Jak poznałaś się z Carym? – zapytał, patrząc na mnie znad brzegu kieliszka napełnionego winem. – Na terapii grupowej. – Położyłam rękę na dłoni Gideona, powstrzymując jej wędrówkę w górę uda. Uśmiechnęłam się na widok figlarnego błysku w jego spojrzeniu. – Mój ojciec jest gliniarzem i usłyszał o terapeucie, który stosował niekonwencjonalne metody, by radzić sobie z takimi niepokornymi dzieciakami jak ja. Cary także chodził na spotkania do doktora Travisa. – Niekonwencjonalne metody? – Gideon się uśmiechnął. – Nigdy wcześniej ani później nie spotkałam takiego terapeuty, jak doktor Travis. Urządził swój gabinet w przerobionej dawnej sali gimnastycznej. Prowadził politykę otwartych drzwi dla „swoich dzieciaków”. Spędzanie czasu na tej sali było dla mnie dużo prawdziwsze niż leżenie na jakiejś kozetce. Do tego miał zerową tolerancję na wciskanie kitu. Jeśli nie byłeś z nim zupełnie szczery, potrafił naprawdę się wkurzyć. Zawsze mi się to w nim podobało, że zależało mu na tyle, by okazywać emocje. – Czy wybrałaś uniwersytet stanowy w San Diego, ponieważ twój ojciec mieszka w południowej Kalifornii? Wykrzywiłam usta w cierpkim grymasie, słysząc z jego ust kolejną porcję informacji na mój temat, których nie uzyskał ode mnie. – Ile zdążyłeś już wygrzebać na mój temat? – Wszystko, co tylko mogłem znaleźć.

– Czy chcę wiedzieć, jak obszerna jest ta wiedza? Podniósł moją dłoń do ust i pocałował jej grzbiet. – Chyba nie. Potrząsnęłam głową z irytacją. – Tak, dlatego poszłam na tę uczelnię. Nie miałam wielu okazji, aby spędzać czas z tatą, kiedy dorastałam. Poza tym matka przytłaczała mnie swoją troskliwością. – I nigdy nie powiedziałaś ojcu o tym, co ci się przydarzyło? – Nie. – Bawiłam się nóżką od kieliszka, kręcąc nią między palcami. – Wie, że byłam zbuntowanym dzieciakiem z niską samooceną, ale nie ma pojęcia o Nathanie. – Dlaczego? – Ponieważ nie zmieniłby tego, co już się wydarzyło. Nathan został ukarany zgodnie z prawem. Jego ojciec zapłacił ogromne odszkodowanie. Sprawiedliwości stało się zadość. Gideon odparł chłodno: – Nie zgadzam się. – Czego więcej można oczekiwać? Zanim odpowiedział, pociągnął spory łyk wina. – Nie wypada mówić o tym przy kolacji. – Och. – Ponieważ jego słowa zabrzmiały złowieszczo, zwłaszcza w połączeniu z groźbą ukrytą w jego spojrzeniu, skierowałam uwagę na kuszące wyglądem potrawy. W Masa nie było menu, tylko omakase, więc każdy kęs był przepyszną niespodzianką, a jako że w restauracji nie było wielu innych gości, miałam wrażenie, jakbyśmy mieli cały lokal tylko dla siebie. – Uwielbiam patrzeć, jak jesz – powiedział po chwili. Spojrzałam na niego zaskoczona. – Co to ma znaczyć? – Jesz z entuzjazmem. A te twoje jęki rozkoszy sprawiają, że od razu mi staje. Uderzyłam go w ramię. – Jak sam przyznałeś, zawsze ci staje. – To akurat twoja wina – powiedział, szczerząc zęby, co wywołało uśmiech również na mojej twarzy. W przeciwieństwie do mnie Gideon jadł niespiesznie, smakując każdy kęs. Gdy skończyliśmy, nawet nie mrugnął okiem, gdy wręczono mu astronomiczny rachunek. Przed wyjściem na zewnątrz narzucił mi na ramiona swoją marynarkę i powiedział: – Chodźmy jutro na twoją siłownię. – Przecież twoja jest fajniejsza. – Spojrzałam na niego zaskoczona. – Oczywiście, że jest. Ale pójdę tam, gdzie zechcesz.

– Gdzieś, gdzie nie będzie pomocnego trenera o imieniu Daniel? – zapytałam z afektowaną słodyczą w głosie. Spojrzał na mnie spod zmarszczonych brwi, krzywiąc usta w kpiarskim grymasie. – Uważaj, aniołku. Bo zacznę zastanawiać się nad nałożeniem odpowiednich sankcji w odwecie za naśmiewanie się z mojej zaborczości względem ciebie. Zauważyłam, że tym razem nie zagroził mi klapsem. Czy zrozumiał, że mieszanie bólu z seksem było dla mnie głównym katalizatorem złych emocji? Że tego rodzaju propozycje zabierały mnie w mentalną podróż do miejsc, do których wcale nie chciałam wracać? W drodze do domu wtuliłam się w niego na tylnym siedzeniu bentleya. Nogi przełożyłam nad jego udami, a moja głowa spoczęła wygodnie na jego ramieniu. Myślałam o tym, jak zło wyrządzone przez Nathana wpłynęło na moje życie. Zwłaszcza na relacje seksualne. Jak wiele z tych demonów przeszłości będziemy w stanie pokonać z Gideonem wspólnymi siłami? Pobieżne oględziny zabawek w szufladzie w pokoju hotelowym uświadomiły mi wyraźnie, że był ode mnie bardziej doświadczony i mniej pruderyjny w sprawach seksu. Rozkosz, którą czerpałam z jego nieposkromionej żądzy, kochając się z nim wcześniej tego wieczoru na kanapie, udowodniła mi, że mógł robić ze mną rzeczy, których nikt inny nie potrafił. – Ufam ci – wyszeptałam. Jego ramiona zacisnęły się wokół mnie jeszcze mocniej. Z ustami w moich włosach wymruczał: – Będziemy dla siebie dobrzy, Evo. Kiedy tej nocy zasypiałam w jego ramionach, właśnie te słowa krążyły mi po głowie. *

– Przestań... Nie! Nie, zostaw... Proszę! Krzyki Gideona sprawiły, że poderwałam się w panice do pozycji siedzącej, z sercem walącym jak oszalałe. Z trudem łapiąc oddech, wpatrywałam się szeroko otwartymi oczami w miotającego się obok mnie mężczyznę. Warczał niczym dzika bestia. Pięści miał zaciśnięte, a nogami zaciekle kopał pustą przestrzeń. Odsunęłam się w obawie, że dręczony złym snem może nieświadomie mnie uderzyć. – Złaź ze mnie – wydyszał. – Gideon! O b u d ź s i ę . – Złaź... – Poderwał gwałtownie biodra, sycząc z bólu. Przez chwilę tkwił w tej pozycji,

zgrzytając zębami, wygięty w łuk, jakby łóżko pod nim stało w płomieniach. Potem opadł, wstrząsając materacem, gdy odbił się od niego. – Gideon. – Po omacku szukałam nocnej lampki, w gardle mi zaschło. Była za daleko i musiałam wygrzebać się z kłębowiska pościeli, by jej dosięgnąć. Za moimi plecami Gideon zwijał się w cierpieniu, rzucając się tak gwałtownie, że łóżko dygotało. W końcu zapaliłam lampkę i pokój zalała fala światła. Odwróciłam się z powrotem w jego stronę... ...i z przerażeniem odkryłam, że masturbował się z szokującą brutalnością. W prawej dłoni ściskał z zatrważającą siłą swój sztywny fallus, młócąc go z dziką furią, lewą wbijał w skotłowane prześcieradło. Piękną twarz wykrzywiał mu grymas bólu i cierpienia. W obawie o jego bezpieczeństwo zaczęłam szarpać oburącz jego ramię. – Gideon, do cholery! Obudź się! Mój krzyk zdołał wreszcie przebić się przez warstwę koszmaru. Uniósł powieki i wyprostował się błyskawicznie, strzelając wokół rozbieganym błędnym wzrokiem. – Co? – wysapał, oddychając ciężko. Był zaczerwieniony, usta i policzki płonęły mu żarem podniecenia. – Co się stało? – Chryste. – Przejechałam dłońmi po włosach i wymknęłam się z łóżka, chwytając po drodze czarny szlafrok wiszący na wezgłowiu. Co mu się śniło? Co mogło wywoływać tak intensywnie seksualne sny? – Miałeś koszmar. Przeraziłeś mnie – powiedziałam drżącym głosem. – Eva. – Spojrzał na swoją erekcję i ze wstydu krew nabiegła mu pod skórę jeszcze mocniej. Ze swojego bezpiecznego miejsca pod oknem wbijałam w niego wzrok, próbując jednocześnie ciaśniej zawiązać pasek szlafroka. – Co ci się śniło? Potrząsnął głową i z zażenowaniem spuścił wzrok, przybierając bezbronną postawę upokorzonego człowieka, której nigdy u niego nie widziałam ani nie spodziewałam się zobaczyć. Jakby ktoś inny przejął kontrolę nad jego ciałem. – Nie wiem – wydusił z siebie. – Gówno prawda. Coś cię gryzie, zżera od środka. Co to takiego? W miarę jak resztki sennych zmór opuszczały jego świadomość, stawał się coraz bardziej powściągliwy. – To był tylko sen, Eva. Zdarzają się każdemu. Spiorunowałam go wzrokiem, dotknięta do żywego tym jego protekcjonalnym tonem, jakbym była niedorozwinięta.

– Pierdol się. Rozprostował ramiona, potem owinął prześcieradło wokół bioder. – Czemu się wściekasz? – Bo łżesz. Zaczerpnął głęboko powietrze, po czym gwałtownie je wypuścił. – Przepraszam, że cię obudziłem. Ścisnęłam nasadę nosa, czując narastający ból głowy. Oczy mi zwilgotniały z potrzeby zapłakania nad nim, nad cierpieniem, które musiało go kiedyś dotknąć. I nad nami, ponieważ wiedziałam, że jeśli nie otworzy się przede mną, nasz związek nie będzie miał przyszłości. – Gideonie, pytam po raz ostatni, o czym śniłeś? – Nie pamiętam. – Przejechał ręką po włosach i obracając się w pościeli, opuścił nogi na podłogę. – Nie daje mi spokoju pewna sprawa związana z moimi interesami i pewnie przez to nie mogę spać. Mam zamiar chwilę popracować w gabinecie. Wracaj do łóżka i spróbuj się przespać. – Na moje pytanie było kilka prawidłowych odpowiedzi, Gideonie. „Pogadajmy o tym rano”, na przykład. Albo „Porozmawiajmy o tym w weekend”, też by wystarczyło. Nawet „Nie jestem jeszcze gotowy, by to z tobą poruszać” przyjęłabym ze zrozumieniem. Zamiast tego udajesz, że nie wiesz, o co chodzi, traktując mnie przy tym, jakbym miała nierówno pod sufitem. – Aniele... – Daj spokój. – Skrzyżowałam ręce na piersi. – Myślisz, że było mi łatwo opowiadać ci o swojej przeszłości? Myślisz, że to nie bolało, tak otworzyć się i pozwolić całemu temu gównu wylewać się na zewnątrz? Dużo prościej byłoby skonczyć z tobą i związać się z kimś mniej prominentnym. Ale podjęłam to ryzyko, bo chcę z tobą być. Może któregoś dnia i ty dorośniesz do tego, by zachować się tak samo wobec mnie. I wymaszerowałam z pokoju. – Eva! Eva, do cholery, wracaj. Co się z tobą dzieje? Przyspieszyłam kroku. Wiedziałam, co musiał czuć: mdły niesmak we wnętrzu, jakby toczył je rak, bezsilny gniew, potrzebę zwinięcia się w kłębek w swej prywatności i szukania siły do zepchnięcia wspomnień w tę głęboką ciemną norę, którą zwykle zamieszkiwały. Ale to nie był powód, żeby mnie okłamywać bądź spychać winę na mnie. Zgarnęłam torebkę z krzesła, na którym leżała od czasu powrotu z kolacji, po czym wypadłam przez drzwi wejściowe prosto do windy. Przez otwarte drzwi do apartamentu zobaczyłam jeszcze, jak Gideon wychodzi z sypialni na korytarz, po czym drzwi windy się

zasunęły. Dzięki Bogu wciąż był goły, co gwarantowało, że nie rzuci się za mną, zwłaszcza że wyraz jego oczu utwierdził mnie w przekonaniu, że nie mogłabym zostać z nim tej nocy. Znów przybrał tę swoją wystudiowaną, nieprzejednaną maskę, dzięki której trzymał świat na bezpieczny dystans. Roztrzęsiona oparłam się ciężko o mosiężną poręcz. Byłam rozdarta między troską o niego, która skłaniała mnie do pozostania, i boleśnie zdobytą wiedzą o nim, która mówiła mi, że jego strategia odgradzania się murem nie jest tym, z czym mogłabym żyć. Dla mnie droga ku uzdrowieniu wiodła przez trudne prawdy, a nie przez zaprzeczenia i kłamstwa. Mijając trzecie piętro, otarłam wilgotne policzki, odetchnęłam głęboko i spróbowałam wziąć się w garść, zanim drzwi windy otworzą się na parterze. Portier zatrzymał dla mnie przejeżdżającą taksówkę. Był tak nieskazitelnie profesjonalny, że zachowywał się, jakbym miała na sobie oficjalny strój biurowy, a nie czarny szlafrok i do tego nie była na bosaka. Serdecznie mu za to podziękowałam. Równie wdzięczna byłam taksówkarzowi, który zawiózł mnie błyskawicznie do domu. Dałam mu hojny napiwek. Zignorowałam ukradkowe spojrzenia, jakimi obrzucili mnie portier i recepcjonista w moim budynku. Nie przejęłam się nawet podejrzliwym spojrzeniem oszałamiającej posągowej blondynki, która wysiadła z windy, dopóki nie wyczułam na niej wody kolońskiej Cary’ego i nie zorientowałam się, że ma na sobie jedną z jego koszul. Z rozbawieniem zmierzyła wzrokiem moją na wpół odzianą postać. – Ładny szlafroczek – zakpiła. – Ładna koszula – odgryzłam się. Blondyna odpłynęła, uśmiechając się złośliwie. Kiedy wjechałam na swoje piętro, Cary stał oparty o framugę. Również był w szlafroku. Wyprostował się i wyciągnął ręce w moją stronę. – Chodź tutaj, mała. Wpadłam w jego objęcia i przytuliłam go mocno, wyczuwając na nim zapach kobiecych perfum i ostrego seksu. – Co to za laska, która dopiero co wyszła? – Też modelka. Nie zawracaj sobie nią głowy. – Wciągnął mnie do mieszkania i zamknął za nami drzwi. – Dzwonił Cross. Powiedział, że wracasz i nie masz kluczy, bo zostały u niego. Chciał się upewnić, że jestem w domu i cię wpuszczę. Jeśli cię to pocieszy, brzmiał, jakby był rozbity i zaniepokojony. Chcesz o tym pogadać? Odłożyłam torebkę na blat śniadaniowy i poszłam do kuchni. – Miał kolejny koszmar. Naprawdę straszny. Kiedy go o to zapytałam, wyparł się

wszystkiego, okłamał mnie, a potem zachowywał się, jakbym była walnięta. – Ach, klasyka. Zadzwonił telefon. Wyłączyłam dźwięk w głównym aparacie, a Cary zrobił to samo ze słuchawką leżącą na blacie. Następnie wyjęłam smartfona, skasowałam informacje o niezliczonych nieodebranych połączeniach od Gideona, po czym wysłałam mu wiadomość: „Już bezpiecznie w domu. Mam nadzieję, że resztę nocy prześpisz spokojnie”. Wyłączyłam telefon i wrzuciłam go z powrotem do torebki. Z lodówki wyciągnęłam butelkę wody. – Najlepsze jest to, że wcześniej powiedziałam mu o sobie. Wszystko. Na twarzy Cary’ego odmalowało się zaskoczenie. – A więc jednak się odważyłaś. Jak to przyjął? – Lepiej, niż się spodziewałam. Nathan powinien się modlić, żeby nigdy na siebie nie wpadli. – Wypiłam wodę do końca. – Do tego Gideon zgodził się na terapię dla par, którą zasugerowałeś. Zdawało mi się, że pokonaliśmy ostry zakręt. Tylko że za nim była ściana. – A mimo to wyglądasz dobrze. – Nachylił się nad kontuarem. – Żadnych łez. Naprawdę spokojna. Czy powinienem się martwić? Potarłam brzuch, by złagodzić strach, który tam się zagnieździł. – Nie, dam radę. Ja... ja po prostu chcę, aby nam się udało. Chcę z nim być, ale kłamstwo w tak poważnych kwestiach może oznaczać koniec. Boże. Nawet nie chciałam dopuścić do siebie myśli, że nie damy rady pokonać tej przeszkody. Już teraz nie mogłam znaleźć sobie miejsca. Potrzeba bliskości Gideona pulsowała gorączkowo w mojej krwi. – Jesteś twardą dziewczyną, mała. Jestem z ciebie dumny. – Podszedł do mnie, złapał mnie za rękę i zgasił światło w kuchni. – Idziemy spać. Jutro też jest dzień. – Myślałam, że między tobą i Treyem dobrze się układa. Na jego twarz wypłynął uśmiech zwycięzcy. – Najdroższa, chyba się zakochałem. – W kim? – Położyłam policzek na jego piersi. – W Treyu czy w blondynie? – W Treyu, głupia. Blondyna tylko zapewniła mi trochę sportu. Miałam wiele do powiedzenia w tej kwestii, ale to nie był właściwy czas, aby raczyć Cary’ego tyradą o sabotowaniu jego szczęścia. Może zatem lepiej było mu wskazać, jak dobrym wyborem był Trey. – Więc w końcu trafiłeś na porządnego gościa. Powinniśmy to uczcić. – Hej, to mój tekst.

14

Nowy dzień od początku był dziwnie odrealniony. Drogę do pracy i większość dnia przed przerwą na lunch spędziłam jakby w chłodnej mgle. Wciąż było mi zimno, chociaż na bluzkę narzuciłam ciepły kardigan oraz szalik, który do niczego nie pasował. Wykonanie każdego polecenia zabierało mi parę minut więcej niż zwykle i nie mogłam otrząsnąć się z irracjonalnego uczucia lęku. Gideon nie próbował skontaktować się ze mną w żaden sposób. Od czasu, kiedy wczorajszej nocy wysłałam mu esemesa, nie odezwał się ani na komórkę, ani na mój prywatny adres mejlowy. Na firmowej skrzynce też nie znalazłam żadnej wiadomości. Żadnej karteczki na biurku. To milczenie było nie do wytrzymania. Zwłaszcza gdy na moją skrzynkę zwaliły się kolejne powiadomienia Google i na wyświetlaczu wyskoczyły zdjęcia oraz nagrane komórkami filmiki, ukazujące mnie z Gideonem w Bryant Park. Patrząc, jak wyglądaliśmy razem, widząc tę namiętność, wzajemną potrzebę bliskości, radość pojednania, z bolesną wyrazistością malujące się na naszych twarzach, czułam ni to słodycz, ni to gorycz. W sercu odezwał się bolesny skurcz. Gideon. Jeżeli nie zdołamy tego naprawić, czy kiedykolwiek przestanę o nim myśleć i żałować, że nam się nie udało? Zmusiłam się do wzięcia się w garść. Mark miał na dzisiaj wyznaczone spotkanie z Gideonem. Może zakładając, że zobaczy mnie tak czy inaczej, Gideon nie spieszył się, by skontaktować się ze mną z samego rana? A może był po prostu zbyt zajęty? Mogło tak być, biorąc pod uwagę jego kalendarz biznesowy. I jeśli się nie myliłam, nadal mieliśmy w planach wyskoczenie razem po pracy na siłownię. Odetchnęłam głęboko kilka razy, żeby się uspokoić, i powiedziałam sobie, że wszystko jakoś się ułoży. Właśnie. Za piętnaście dwunasta odezwał się telefon na moim biurku. Widząc na wyświetlaczu, że dzwoni recepcja, westchnęłam rozczarowana i podniosłam słuchawkę. – Hej, Eva – przywitała się wesoło Megumi. – Magdalene Perez chciałaby się z tobą zobaczyć. – A to ciekawe. – Gapiłam się w monitor, zaskoczona i zła. Czy to zdjęcia z Bryant Park wywabiły tę sukę Magdalene spod jej trollowego mostu, który nazywa domem?

Niezależnie od powodu, zupełnie nie miałam ochoty z nią rozmawiać. – Mogłabyś ją tam chwilę zatrzymać? Muszę najpierw zająć się jedną sprawą. – Oczywiście. Powiem jej, żeby gdzieś usiadła. Odłożyłam słuchawkę, po czym chwyciłam smartfona i przewinęłam listę kontaktów, aż odnalazłam numer do biura Gideona. Poczułam ulgę, gdy Scott odebrał. – Cześć, Scott. Z tej strony Eva Tramell. – Witaj, Evo. Chciałabyś rozmawiać z panem Crossem? Jest teraz na spotkaniu, ale mogę go wydzwonić. – Nie, nie chcę mu przeszkadzać. – Wydał mi takie polecenie na stałe. Nie będzie więc miał nic przeciwko temu. Słowa Scotta przyniosły mi ogromną ulgę. – Głupio mi obarczać cię czymś takim, ale miałabym do ciebie prośbę. – Wszystko, czego zechcesz. To także stałe zlecenie. – Rozbawienie w jego głosie jeszcze bardziej mnie uspokoiło. – Magdalene Perez jest tutaj, na dwudziestym piętrze. Szczerze mówiąc, jedyne, co nas łączy, to znajomość z Gideonem, i raczej nie jestem z tego powodu szczęśliwa. Jeżeli ma coś do powiedzenia, to powinna porozmawiać bezpośrednio z twoim szefem. Czy mógłbyś przysłać kogoś, żeby zabrał ją do was na górę? – Oczywiście, zaraz się tym zajmę. – Dziękuję, Scott. Jestem ci bardzo wdzięczna. – Cała przyjemność po mojej stronie, Evo. Rozłączyłam się i rozsiadłam wygodniej na krześle, od razu w znacznie lepszym nastroju. Byłam z siebie dumna, że nie pozwoliłam zazdrości kierować moimi działaniami. Wprawdzie wkurzała mnie myśl, że Magdalene może przypaść bodaj odrobina uwagi Gideona, ale nie kłamałam, mówiąc, że mu ufam. Wierzyłam, że jego uczucie do mnie jest prawdziwe i głębokie. Nie byłam tylko pewna, czy to wystarczało, by zwalczyć ten jego ochronny instynkt. Megumi zadzwoniła ponownie. – O mój Boże! – Chichotała do słuchawki. – Powinnaś była zobaczyć jej minę, kiedy ten, ktokolwiek to był, zabierał ją stąd. – I dobrze. – Ja też się uśmiechnęłam. – Byłam pewna, że coś knuła. Czyli już jej nie ma? – Taa. – Dzięki. – Rozłączyłam się i poszłam do pokoju Marka. Zapukałam i wsadziłam głowę do środka, żeby zapytać, czy przynieść mu jakiś lunch. Zmarszczył brwi, gdy się namyślał.

– Nie, dzięki. Z nerwów nie będę w stanie nic przełknąć, dopóki nie wygłoszę tej prezentacji przed Crossem. A do tego czasu wszystko by ostygło. – To może proteinowy smoothie? Zapewni ci szybki zastrzyk energii, dopóki nie będziesz mógł zjeść normalnego posiłku. – Dobry pomysł. – Jego ciemne oczy rozjaśnił uśmiech. – Wybierz coś, co dobrze pasuje do wódki, żeby wprawić mnie w odpowiedni nastrój. – Jakieś zastrzeżenia? Alergie? – Nic a nic. – Dobra, to do zobaczenia za godzinę. Znałam idealne miejsce, gdzie mogłam znaleźć coś dobrego dla nas obojga. Bar, o którym myślałam, znajdował się kilka przecznic dalej i poza szybką obsługą oferował smoothies, sałatki oraz mnóstwo rodzajów włoskich grillowanych kanapek robionych na zamówienie. Zjechałam na dół, próbując nie myśleć o przeciągającej się ciszy ze strony Gideona. Prawdę mówiąc, liczyłam na jakiś odzew po incydencie z Magdalene. Brak reakcji z jego strony znów wprawił mnie w niepewność. Wychodząc przez obrotowe drzwi na ulicę, w ogóle nie zwróciłam uwagi na mężczyznę wyłaniającego się w tym samym momencie z tylnych drzwi limuzyny. Dopóki nie zawołał mnie po imieniu. Odwróciłam się i stanęłam twarzą w twarz z Christopherem Vidalem. – Och... cześć – przywitałam go. – Jak się masz? – Kiedy cię widzę, od razu lepiej. Wyglądasz wspaniale. – Dzięki, to samo mogę powiedzieć o tobie. Pomimo że zupełnie różnił się urodą od Gideona, ze swoimi mahoniowymi falującymi włosami, szarozielonymi oczami i czarującym uśmiechem był na swój sposób niezwykle przystojnym mężczyzną. Dzisiaj miał na sobie luźne dżinsy i kremowy sweter z dekoltem w szpic, w którym wyglądał bardzo seksownie. – Wpadłeś zobaczyć się z bratem? – zapytałam. – Tak. I z tobą. – Ze mną? – Idziesz na lunch? To pójdę kawałek z tobą i powiem, co i jak. Przypomniało mi się ostrzeżenie Gideona, bym trzymała się od Christophera z daleka. Uznałam jednak, że do tej pory zdążył mi już zaufać. Zwłaszcza gdy chodziło o jego brata. – Idę do baru prosto tą ulicą – powiedziałam. – Jeśli ci pasuje. – Jak najbardziej. Ruszyliśmy więc. – Dlaczego chciałeś się ze mną widzieć? – zapytałam pierwsza, zbyt zaintrygowana, by

czekać, aż sam zacznie mówić. Sięgnął do jednej z obszernych kieszeni dżinsów i wyciągnął z niej eleganckie zaproszenie w welinowej kopercie. – Przyjechałem zaprosić cię na przyjęcie ogrodowe, które urządzamy w posiadłości moich rodziców w niedzielę. Połączenie interesów i przyjemności. Będzie wielu artystów z Vidal Records. Pomyślałem, że to może być świetna okazja dla twojego współlokatora, aby poszerzyć znajomości. Myślę, że ma odpowiedni wygląd do teledysków. – To byłoby wspaniałe! – Rozpromieniłam się. Christopher również się uśmiechnął i wręczył mi zaproszenie. – Zapewniam, że oboje będziecie się świetnie bawić. Moja matka nie ma sobie równych w urządzaniu imprez. Zerknęłam kątem oka na kopertę w mojej dłoni. Dlaczego Gideon nie wspomniał o tym przyjęciu? – Jeśli zastanawiasz się, dlaczego Gideon nic ci o tym nie powiedział – Christopher najwyraźniej czytał w moich myślach – to dlatego, że on sam się nie wybiera. Nigdy nie pojawia się na takich imprezach, choć ma pakiet większościowy firmy. Wydaje mi się, że uważa przemysł muzyczny i samych muzyków za zbyt nieprzewidywalnych jak na jego gust. Zresztą sama pewnie wiesz, jaki on jest. Mroczny i intensywny. Szalenie magnetyzujący i ekstremalnie seksowny. Tak, wiedziałam bardzo dobrze, jaki potrafił być. Kontrolujący i weryfikujący wszystko, w co się angażował, bez względu na koszty. Wskazałam bar, który był tuż przed nami. Weszliśmy do środka i stanęliśmy w kolejce. – Pachnie niesamowicie – stwierdził Christopher ze wzrokiem utkwionym w ekran telefonu, na którym pisał wiadomość. – I te zapachy dotrzymują swoich obietnic. Zaufaj mi. Uśmiechnął się w czarująco chłopięcy sposób, który, byłam tego pewna, sprawiał, że kobietom miękły kolana. – Moi rodzice naprawdę nie mogą się doczekać, żeby cię poznać, Evo. – Naprawdę? – Zdjęcia twoje i Gideona, które pojawiały się w ostatnim tygodniu, były dla nas prawdziwą niespodzianką. Pozytywną niespodzianką – sprecyzował szybko, spostrzegłszy moją niepewną minę. – Jeszcze nigdy nie widzieliśmy go tak zaangażowanego w związek z kobietą. Westchnęłam, zauważając w myślach, że w tej chwili nie był zbytnio zaangażowany. Czy popełniłam błąd, zostawiając go wczoraj samego? Kiedy dotarliśmy do kasy, zamówiłam panini z grillowanymi warzywami i serem oraz

dwa smoothies o smaku granatów. Poprosiłam o przechowanie w lodówce jednego z nich, żebym mogła spokojnie zjeść na miejscu. Christopher zamówił to samo, po czym usiedliśmy przy stoliku, który cudem udało nam się znaleźć w zatłoczonym barze. Rozmawialiśmy o pracy, śmiejąc się z wpadki z reklamą jedzenia dla dzieci, która ostatnio robiła furorę w internecie, a także z zakulisowych anegdotek z planów zdjęciowych, na których pracował Christopher. Czas minął nam szybko i gdy żegnaliśmy się przed wejściem do Crossfire, powiedziałam „do zobaczenia” ze szczerą sympatią. Wjechałam na dwudzieste piętro i zastałam Marka nadal pochylonego nad biurkiem. Pomimo skupienia posłał mi szybki uśmiech. – Jeśli nie jestem ci tam koniecznie potrzebna – powiedziałam – wolałabym raczej odpuścić sobie tę prezentację. Chociaż próbował to ukryć, zauważyłam wyraz ulgi, który w ułamku sekundy przemknął mu po twarzy. Nie poczułam się urażona. Stres to stres i Mark, pracując nad zleceniem, nie powinien się przejmować moim nieprzewidywalnym związkiem z Gideonem. – Jesteś prawdziwym skarbem, Eva. Wiesz o tym? Uśmiechnęłam się i postawiłam przed nim plastikowy kubek z napojem. – Wypij swojego smoothie. Jest naprawdę dobry, a proteiny zaspokoją głód jeszcze na jakiś czas. Będę przy swoim biurku, jakbyś mnie potrzebował. Zanim odłożyłam torebkę do szuflady, pchnęłam do Cary’ego esemesa z pytaniem, czy ma jakieś plany na niedzielę i czy może chciałby wybrać się na imprezę organizowaną przez Vidal Records. Następnie wróciłam do pracy. Zaczęłam organizować pliki Marka na serwerze, katalogując je i umieszczając w odpowiednich folderach, abyśmy mogli w razie potrzeby szybko składać portfolia. Kiedy Mark poszedł na spotkanie do Cross Industries, mój puls przyspieszył, a żołądek ścisnął się w nerwowym oczekiwaniu. Byłam podekscytowana samym faktem, że wiedziałam, co w tym konkretnym momencie robił Gideon, i że musiał pomyśleć o mnie, kiedy zobaczył Marka. Miałam nadzieję, że odezwie się do mnie po spotkaniu. Mój humor momentalnie się poprawił. Przez następną godzinę czekałam niecierpliwie na jakieś wieści. Gdy w końcu pojawił się Mark, idący sprężystym krokiem i z uśmiechem od ucha do ucha, wstałam i zgotowałam mu owację na stojąco. Teatralnie skłonił się w moją stronę. – Dziękuję, panno Tramell. – Tak się cieszę, że ci się udało! – Cross poprosił mnie, abym ci to dał. – Wręczył mi zapieczętowaną szarą kopertę. –

Przyjdź do mnie do biura, to opowiem ci wszystko ze szczegółami. Koperta była ciężka, a w środku coś zabrzęczało. Nim jeszcze ją otworzyłam, po samym dotyku domyśliłam się, co znajdę w środku. Niemniej i tak na widok kluczy wyślizgujących się na moją dłoń nie potrafiłam ukryć, jaki to był cios. Z trudem łapałam powietrze, czując w piersi ból silniejszy niż kiedykolwiek. Z kluczami z koperty wypadła karteczka.

Eva, dziękuję Ci. Za wszystko.

Twój G. Spławienie za pomocą liściku w stylu „było miło, ale się skończyło”. Cóż innego miałam o tym myśleć? Gdyby było inaczej, przekazałby mi klucze po pracy, w drodze na siłownię. W moich uszach szumiała krew. Czułam zawroty głowy. Byłam zdezorientowana. Przerażona i udręczona. Wściekła. Poza tym byłam w pracy. Zamknęłam oczy i zacisnęłam pięści. Zebrałam się w sobie i zwalczyłam narastające pragnienie, by z hukiem wpaść do biura Gideona i wykrzyczeć mu prosto w twarz, że jest tchórzem. Najprawdopodobniej widział we mnie zagrożenie. Nieproszonego, niechcianego gościa, który staranował drzwi do jego życia i zburzył porządek w jego idealnie poukładanym świecie. Kogoś, kto wymagał od niego więcej niż tylko gorącego ciała i potężnego konta w banku. Wyciszyłam emocje i zagnałam je w mroczny kąt mego umysłu, chociaż wiedziałam, że przyczają się tam i w końcu zaatakują. Dzięki temu dałam jednak radę przebrnąć przez resztę dnia. Gdy opuszczałam biuro i zmierzałam na dół, nadal nie miałam żadnych wiadomości od Gideona. Na tym etapie byłam już tak wykończona emocjonalnie, że wychodząc z Crossfire, poczułam jedynie pojedyncze ostre szarpnięcie rozpaczy. Jakoś udało mi się dotrzeć na siłownię. Wyłączyłam umysł i z pełnym zaangażowaniem wskoczyłam na bieżnię, próbując uciec przed cierpieniem, które i tak miało mnie wkrótce dopaść. Biegłam, dopóki na mojej twarzy i ciele nie pojawiły się strużki potu, a drżące z bólu nogi nie odmówiły posłuszeństwa. Po ćwiczeniach poszłam pod prysznic. Stałam długo pod strumieniem wody, poturbowana i wykończona. Potem zadzwoniłam do mamy i poprosiłam, żeby przysłała Clancy’ego pod siłownię. Stąd miałam jechać na nasze wspólne spotkanie z doktorem Petersenem. Ubierając się, gromadziłam w sobie energię, by przetrwać to ostatnie zadanie na dziś, zanim w końcu będę mogła pojechać do domu i zwalić się do łóżka. Czekałam na limuzynę przy krawężniku, czując się wyobcowana w samym środku

rojnego miasta. Gdy Clancy zatrzymał się i wysiadł, żeby otworzyć mi drzwi, z zaskoczeniem odkryłam, że w środku czekała na mnie mama. Było jeszcze wcześnie. Spodziewałam się, że Clancy zawiezie mnie najpierw do apartamentu, który matka dzieliła ze Stantonem, gdzie poczekam na nią jeszcze co najmniej dwadzieścia minut. Taka była nasza zwykła rutyna. – Cześć, mamo – powiedziałam ze znużeniem, siadając obok niej. – Jak mogłaś, Evo? – Wtedy dopiero spostrzegłam, że płakała, wycierając nos chusteczką z monogramem. Jej twarz sprawiała wrażenie pięknej nawet wtedy, gdy była zaczerwieniona i mokra od łez. – Dlaczego? Zamarłam, wygrzebując się z lochu własnych męczarni, przejęta jej cierpieniem. – Co zrobiłam tym razem? – zapytałam, marszcząc czoło. Nowy telefon, jeśli się o nim jakimś cudem dowiedziała, nie wywołałby aż takiego dramatu. A na to, żeby doszły do niej słuchy o moim rozstaniu z Gideonem, było jeszcze zdecydowanie za wcześnie. – Powiedziałaś Gideonowi Crossowi o tym, jak... jak cię skrzywdzono. – Jej dolna warga zadrżała na wspomnienie tragedii, która wywołała w naszym życiu tyle cierpienia. Zszokowana odrzuciłam głowę do tyłu. Skąd mogła o tym wiedzieć? Dobry Boże... czy założyła podsłuch w moim nowym mieszkaniu? W mojej torebce...? – Co? – Nie udawaj głupiej! – Skąd wiesz, że mu powiedziałam? – Mój głos przeszedł w wypełniony bólem szept. – Rozmawialiśmy o tym dzisiejszej nocy. – Spotkał się dzisiaj z Richardem w tej sprawie. Spróbowałam wyobrazić sobie twarz Stantona w trakcie tej rozmowy i byłam bardziej niż pewna, że nie przyjął tego dobrze. – Po co miałby robić coś takiego? – Chciał wiedzieć, jakie kroki zostały podjęte, aby zapobiec przeciekowi informacji. I gdzie teraz jest Nathan... – Załkała. – Chciał wiedzieć wszystko. Mój oddech zaświszczał między zębami. Nie wiedziałam, jakie były motywy Gideona, ale uzmysłowienie sobie, że mógł rzucić mnie z powodu Nathana, a teraz upewniał się, czy jest bezpieczny przed ewentualnym skandalem, zabolało mnie bardziej niż wszystko inne. Aż się zgięłam z bólu. Myślałam, że to jego przeszłość kładła się cieniem na naszym szczęściu, ale teraz wszystko wskazywało na to, że stanęła nam na drodze moja historia. Po raz pierwszy byłam wdzięczna za to, że matka głównie koncentrowała się na samej sobie, dzięki czemu nie zauważyła, jak byłam zdruzgotana. – Miał prawo wiedzieć – powiedziałam głosem tak zimnym i oschłym, jakby należał do

kogoś innego. – I miał prawo chronić siebie przed potencjalnymi konsekwencjami. – Nie mówiłaś o tym żadnemu ze swoich wcześniejszych chłopaków. – Nigdy też nie spotykałam się z kimś, kto trafia na okładki gazet za każdym razem, gdy podrapie się po głowie. – Patrzyłam za okno na gęsty ruch uliczny, w którym pełznęliśmy. – Gideon Cross i Cross Industries to światowa czołówka, mamo. Od chłopaków, z którymi spotykałam się na studiach, dzielą go lata świetlne. Mówiła dalej, ale już jej nie słuchałam. Zamknęłam się w sobie w odruchu obronnym, odcinając się od rzeczywistości, bo ta nagle stała się zbyt bolesna i zbyt trudna do zniesienia. *

Gabinet doktora Petersena był dokładnie taki, jakim go zapamiętałam. Urządzony w kojącej neutralnej kolorystyce, sprawiał wrażenie zarówno profesjonalnego, jak i przytulnego. Sam doktor Petersen był przystojnym mężczyzną o szarych włosach i łagodnych niebieskich oczach, w których kryła się życiowa mądrość. Przywitał nas z szerokim uśmiechem na twarzy, prawiąc mojej matce komplementy, jak to cudownie wygląda, oraz zauważając, jak jestem do niej podobna. Powiedział, że cieszy się, widząc mnie w tak dobrej formie. Czułam jednak, że dodał to tylko ze względu na moją matkę. Był zbyt fachowym obserwatorem, aby przeoczyć szalejące we mnie emocje, które nieporadnie próbowałam tłumić. – No dobrze – zaczął, moszcząc się wygodnie w fotelu ustawionym naprzeciwko kanapy, na której usiadłyśmy razem z matką. – A więc co was dzisiaj do mnie sprowadza? Opowiedziałam mu, jak mama śledziła moje ruchy za pomocą sygnału komórki i jak bardzo czułam się przez to skrzywdzona. Mama z kolei opowiedziała mu o krav madze oraz o swoich podejrzeniach, że moje zainteresowanie sportami walki wynika z tego, że nie czuję się bezpiecznie. Zrewanżowałam się opowieścią, jak ona i Stanton praktycznie przejęli szkołę Parkera, przez co poczułam się stłamszona i zniewolona. Mama odbiła piłeczkę oskarżeniem, że zawiodłam jej zaufanie, wyjawiając nasze ściśle prywatne sprawy obcym, przez co ona poczuła się bezbronna i boleśnie obnażona. Podczas naszej wymiany zdań doktor Petersen słuchał nas uważnie, robiąc notatki i tylko od czasu do czasu wtrącając jakieś pytanie, dopóki nie wyrzuciłyśmy z siebie wszystkiego. Wtedy zapytał: – Monico, dlaczego nie powiedziałaś mi, że śledzisz telefon Evy? Uniosła podbródek w charakterystycznym geście obronnym.

– Nie widziałam w tym nic złego. Wielu rodziców kontroluje dzieci w ten sposób. – Dzieci, mamo. Małoletnie dzieci – zaperzyłam się. – Ja jestem dorosła. I jak każda dorosła osoba, sama decyduję, jak spędzam wolny czas. – Gdybyś spróbowała wyobrazić sobie siebie w takiej sytuacji, Monico – wtrącił doktor Petersen – czy to możliwe, że czułabyś się tak samo, jak Eva? Co by było, gdybyś nagle odkryła, że ktoś obserwuje każdy twój krok bez twojej wiedzy czy zgody? – Nie miałabym nic przeciwko temu, gdyby tym kimś była moja matka i wiedziałabym, że dzięki temu jest o mnie spokojna – obstawała przy swoim. – A czy wzięłaś pod uwagę, jaki wpływ mogą mieć twoje działania na wewnętrzny spokój Evy? – zapytał łagodnie. – Twoja potrzeba chronienia jej jest całkowicie zrozumiała, ale wszystkie kroki, które podejmujesz w tym kierunku, powinnaś najpierw z nią przedyskutować. To ważne, żebyś poznała jej zdanie. I oczekiwała współpracy tylko wtedy, jeśli ona sama się na nią zdecyduje. Musisz uszanować jej przywilej ustanawiania granic, a te mogą nie być tak elastyczne, jak byś chciała. Moja matka wyburczała coś pod nosem z oburzenia. – Eva potrzebuje prywatności, Monico – kontynuował. – I poczucia kontroli nad własnym życiem. To wszystko zostało jej odebrane dawno temu i musimy uszanować jej prawo do ustanowienia tych granic na nowo w taki sposób, jaki jej najbardziej odpowiada. – Och. – Owinęła chusteczkę wokół palca. – Nie myślałam o tym w ten sposób. Gdy jej dolna warga znowu zaczęła niebezpiecznie drżeć, złapałam ją za rękę. – Nic nie powstrzymałoby mnie przed wyjawieniem Gideonowi prawdy o mojej przeszłości, mamo. Ale przynajmniej mogłam cię na to przygotować. Przepraszam, że o tym nie pomyślałam. – Jesteś dużo silniejszą kobietą, niż ja kiedykolwiek byłam – powiedziała moja matka. – Ale to nie zmienia faktu, że się o ciebie martwię. – Jeśli mogę – wtrącił doktor Petersen – chciałbym zasugerować, Monico, żebyś poświęciła trochę czasu i poważnie zastanowiła się nad tym, jakie wydarzenia i sytuacje wywołują w tobie niepokój. A potem spisała je na kartce. Matka skinęła głową. – Kiedy uda ci się przygotować kilka punktów... Nie musi to być wyczerpująca lista, raczej solidna podstawa do dalszej pracy... Proponuję, abyście usiadły razem z Evą i przedyskutowały, w jaki sposób możecie zaradzić tym obawom. Ustaliły strategie działania, z którymi obie będziecie czuć się swobodnie i bezpiecznie. Na przykład jeśli niepokoi cię brak kontaktu z Evą przez kilka dni, może rozwiązaniem będzie wysłanie jej esemesa lub mejla. – Okej.

– Jeśli chcecie, możemy spróbować omówić tę listę razem. To bujanie się wte i wewte między tą dwójką sprawiało, że chciałam wyć. To było oburzające i niepoważne. Oczywiście nie spodziewałam się cudów. Wiedziałam, że doktorowi Petersenowi trudno będzie wlać jej do głowy choćby kropelkę zdrowego rozsądku, ale miałam nadzieję, że podejdzie do tematu w sposób bardziej stanowczy. Bóg mi świadkiem, że ktoś przecież musiał to zrobić – najlepiej ktoś, kto był dla niej autorytetem i z czyim zdaniem się liczyła. Po skończonej godzinnej terapii, gdy już kierowałyśmy się do drzwi, poprosiłam mamę o chwilę prywatności z doktorem Petersenem. Cofnęłam się, aby zadać mu ostatnie, bardzo osobiste pytanie. – Tak, Evo? – Stał przede mną, emanując cierpliwością i życiową mądrością. – Tak się zastanawiałam... – Zamilkłam, aby przełknąć gulę siedzącą w moim gardle. – Czy możliwe jest, aby dwie osoby, które padły ofiarą molestowania, zbudowały zdrowy, romantyczny związek? – Oczywiście. – Jego natychmiastowa jednoznaczna odpowiedź sprawiła, że odetchnęłam z ulgą. Uścisnęłam jego dłoń. – Dziękuję. *

Kiedy dotarłam do domu, otworzyłam drzwi kluczami, które zwrócił mi Gideon, i poszłam prosto do swojego pokoju. Po drodze apatycznie pomachałam Cary’emu, który ćwiczył w salonie jogę pod dyktando instruktora na DVD. Rozebrałam się do bielizny w drodze od drzwi do łóżka, po czym wślizgnęłam się w zimną pościel. Objęłam poduszkę i zamknęłam oczy, wykończona psychicznie i fizycznie. Usłyszałam, że drzwi się otwierają, i po chwili Cary siedział już przy mnie. – Co jest, mała? – Delikatnie odgarniał włosy z mojej twarzy, po której spływały strużki łez. – Zostałam dzisiaj wykopana na bruk. Z klasą, za pomocą pierdolonej karteczki. Westchnął. – Znasz ten schemat, Eva. Będzie cię odpychał od siebie, ponieważ obawia się, że zawiedziesz go tak samo, jak zrobili to wszyscy inni. – I na każdym kroku udowadniam mu, że ma rację. – W opisie Cary’ego rozpoznałam swoją własną taktykę. Uciekałam, kiedy tylko sprawy zaczynały się komplikować,

ponieważ żyłam w przeświadczeniu, że wszystko i tak skończy się tragicznie. Jedyna forma kontroli, jaką stosowałam, to decyzja, by odejść, zanim ktoś odejdzie ode mnie. – Ponieważ też się bronisz, ponieważ walczysz, żeby wylizać się z własnych ran. – Położył się koło mnie i przytulił się do moich pleców, obejmując mnie muskularnym ramieniem i przygarniając mocno. Wtuliłam się w niego, dopiero teraz zdając sobie sprawę, jak bardzo potrzebowałam uspokajającego dotyku i fizycznej czułości. – Możliwe, że rzucił mnie z powodu mojej przeszłości, nie swoich doświadczeń. – Jeżeli to prawda, to tym lepiej dla ciebie, że wszystko się skończyło. Ale mam przeczucie, że w końcu odnajdziecie się w tym chaosie. Przynajmniej mam taką nadzieję. – Czułam jego lekki oddech na karku. – Naprawdę chciałbym, aby w tym tłumie pojebców znaleźli się ludzie, którzy będą żyli razem długo i szczęśliwie. Pokaż mi, że to jest możliwe, mała. Spraw, żebym w to uwierzył.

15

Piątek zaczął się od wspólnego śniadania z Carym i Treyem, który został na noc. Pijąc pierwszą filiżankę kawy tego dnia, patrzyłam, w jaki sposób odnoszą się do siebie i czułam miły dreszczyk, widząc intymne uśmiechy i ukradkowe pieszczoty, jakimi się darzyli. W przeszłości również bywałam w zgodnych związkach, jak ten, i nie potrafiłam ich wtedy docenić. Były wygodne i nieskomplikowane, ale w pewien sposób z natury powierzchowne. Jaką głębię mógł osiągnąć romans, jeśli nie znało się najmroczniejszych zakamarków duszy kochanka? To był dylemat, przed którym stanęłam w związku z Gideonem. Tak wystartował Dzień Drugi po Gideonie. Złapałam się na tym, że rozważałam, czy nie pójść do niego i nie przeprosić za to, że go zostawiłam, powiedzieć, że stanę przy nim, jeśli będzie mnie potrzebował, gotowa go wysłuchać lub po prostu ofiarować milczące pocieszenie. Byłam jednak zbyt zaangażowana emocjonalnie. Za łatwo można było mnie zranić. Za bardzo bałam się odrzucenia. A świadomość, że nigdy nie dopuściłby mnie do siebie zbyt blisko, dodatkowo potęgowała ten strach. Nawet gdyby udało się nam wszystko ułożyć, życie z przeświadczeniem, że ukrywa coś przede mną, dzieląc się jedynie skrawkami swojej przeszłości i okruchami przeżyć, rozdzierałoby mnie od środka. Przynajmniej w pracy wszystko układało się świetnie. Wiadomość o lunchu planowanym przez kierownictwo z okazji podpisania umowy z Kingsmanem wprawiła mnie w doskonały nastrój. Miałam ogromne szczęście, że pracowałam z takimi ludźmi. Ale kiedy dowiedziałam się, że Gideon również został zaproszony – chociaż tak naprawdę nikt nie wierzył, że zdecyduje się zaszczycić nas swoją obecnością – wróciłam do biurka i skoncentrowałam się na pracy przez resztę dnia. W drodze do domu wpadłam na siłownię. Później kupiłam kilka niezbędnych składników do przygotowania fettuccini alfredo na kolację oraz crème brûlée na deser – była to standardowa wyżerka na poprawę humoru, która gwarantowała węglowodanową śpiączkę. Miałam nadzieję, że sen uwolni mnie od maratonu myśli przetwarzających scenariusze pod tytułem „Co by było, gdyby”. Przynajmniej do późnego sobotniego poranka. Razem z Carym zjedliśmy kolację pałeczkami, co według mojego towarzysza miało mnie rozweselić. Pochwalił jedzenie, zapewniając, że jest wyśmienite, ale ja nie byłam do końca

przekonana, ponieważ dla mnie nie miało smaku. Dopiero jego milczenie w końcu wyrwało mnie z apatii i uświadomiło, jak daleko mi do bycia wzorową przyjaciółką. – Kiedy ruszają reklamy do Grey Isles? – zapytałam. – Nie jestem pewien, ale posłuchaj tego... – Wyszczerzył zęby w uśmiechu. – Wiesz, jak to jest z męskimi modelami, nie? Ciska się nami na lewo i na prawo, niczym gumkami podczas orgii. Nie jest łatwo wybić się z tłumu, chyba że spotykasz się z kimś sławnym. I teraz uważaj, bo okazuje się, że tak jest właśnie w moim wypadku, od kiedy nasze wspólne zdjęcia pojawiają się wszędzie. Jestem skokiem w bok w twoim związku z Gideonem Crossem. Dokonałaś cudu, czyniąc ze mnie gorący i pożądany towar. – Akurat do tego nie potrzebowałeś żadnej pomocy – zaśmiałam się. – Cóż, to z pewnością nie zaszkodziło. W każdym razie zadzwonili i umówili mnie na dodatkową sesję. Mam wrażenie, że chcą, bym pobłyszczał dla nich dłużej niż standardowe pięć minut – zażartował. – Będziemy musieli to uczcić. – Absolutnie. Kiedy tylko będziesz gotowa. Skończyło się na tym, że zostaliśmy w domu i zaczęliśmy oglądać oryginalny Tron. Po dwudziestu minutach filmu zadzwonił smartfon Cary’ego i zorientowałam się, że rozmawia ze swoją agencją. – Pewnie. Będę za piętnaście, maks. Zadzwonię, jak dojadę. – Dostałeś fuchę? – zapytałam, kiedy się rozłączył. – Tak. Jeden z modeli pojawił się na nocnej sesji nawalony jak stodoła i nic nie da się z niego wykrzesać. – Przyjrzał mi się uważnie. – Chcesz iść ze mną? Wyciągnęłam nogi na kanapie. – Nie. Dobrze mi tu. – Jesteś pewna, że wszystko jest w porządku? – Wszystko, czego teraz potrzebuję, to mało ambitna rozrywka. Czuję się znużona samą myślą, że musiałabym ponownie się ubierać. – Chciałam przesiedzieć cały weekend we flanelowych spodniach od piżamy i starym dziurawym podkoszulku. Przy całym tym cierpieniu wewnętrznym wygoda zewnętrzna wydawała się kluczowa. – Nie martw się o mnie. Wiem, że ostatnio wyglądam jak kupa nieszczęścia, ale jakoś się z tego wygrzebię. Idź i baw się dobrze. Gdy Cary pobiegł na spotkanie, wcisnęłam pauzę i poszłam do kuchni po wino. Zatrzymałam się przy kontuarze i palcami przesunęłam po różach, które Gideon przesłał mi w zeszły weekend. Płatki opadły na ladę niczym łzy. Przez chwilę myślałam, że mogłabym przyciąć końcówki i wsypać do wody odżywkę do kwiatów, którą przysłano razem z bukietem, ale ostatecznie wydało mi się to bezsensowne. Jutro i tak

wyrzuciłabym całą kompozycję do kosza, pozbywając się ostatniej pamiątki po moim równie uwiędłym związku. Z Gideonem dotarłam dalej w ciągu tygodnia niż z innymi partnerami w czasie dwóch lat. Za to zawsze będę go kochać. Może po prostu zawsze będę go kochać. I może pewnego dnia ból stanie się w końcu do zniesienia. *

– Słonko świeci, ptaszki śpiewają, czas wstawać, śpiochu – zaćwierkał Cary, zdzierając ze mnie kołdrę. – Och, idź sobie. – Masz pięć minut, żeby zatargać swój tyłek pod prysznic, albo prysznic przyjdzie do ciebie. Otworzyłam jedno oko i zerknęłam na niego. Był bez koszulki, w luźnych spodniach, które ledwie trzymały się na biodrach. Jeśli chodzi o pobudki, Cary był w tym mistrzem. – Po jaką cholerę mam wstawać? – Ponieważ gdy leżysz na plecach, nie możesz iść do przodu. – Rany, serio? Cary Taylorze, muszę przyznać, że to było głębokie. Skrzyżował ręce na piersiach i spojrzał na mnie krytycznie. – Musimy iść na zakupy. – Nie – zaprotestowałam, chowając twarz w poduszce. – Tak. O ile się nie mylę, wymieniłaś „niedzielne przyjęcie ogrodowe” i „spotkanie gwiazd rocka” w jednym zdaniu? Może mi powiesz, cholera jasna, co powinienem włożyć na taką okazję? – No cóż, dobre pytanie. – A w co ty się ubierzesz? – Ja... jeszcze nie wiem. Z początku skłaniałam się w stronę stylizacji „angielska herbatka w kapeluszu”, ale teraz nie jestem już taka pewna. Skinął szybko głową. – Jasne. Czyli robimy rajd po sklepach w poszukiwaniu czegoś seksownego, z klasą, ale na luzie. Mamrocząc pod nosem protesty, wygrzebałam się z łóżka i poczłapałam do łazienki. Niepodobna było brać prysznic i nie myśleć przy tym o Gideonie, o jego idealnie wyrzeźbionym ciele i dźwiękach rozkoszy, które wydawał z siebie, dochodząc w moich ustach. Zresztą gdziekolwiek bym spojrzała, wszędzie widziałam Gideona. Krążąc po mieście, w tłumie samochodów wciąż dostrzegałam czarnego bentleya, chociaż pewnie

była to tylko fatamorgana. Zjedliśmy z Carym lunch, po czym pełni energii ruszyliśmy w miasto, obchodząc wszystkie second-handy z odzieżą vintage na Upper East Side i butiki na Madison Avenue, po czym złapaliśmy taksówkę, która zabrała nas do SoHo. Po drodze dwie nastolatki poprosiły Cary’ego o autograf, co chyba połechtało bardziej moją dumę niż jego. – A nie mówiłem? – spytał trywialnie. – Co takiego? – Rozpoznały mnie z bloga z newsami ze świata rozrywki. Z jednego z postów na temat ciebie i Crossa. – Cieszę się, że moje życie miłosne przynajmniej komuś służy – prychnęłam. Około trzeciej znowu został wezwany na sesję zdjęciową. Poszłam z nim i spędziłam kilka godzin w studiu bardzo głośnego, aroganckiego fotografa. Przypomniałam sobie, że jest sobota, usiadłam więc w najdalszym kącie i wykonałam swój cotygodniowy telefon do taty. – Nadal jesteś szczęśliwa w Nowym Jorku? – zapytał, przekrzykując dyspozytornię rozbrzmiewającą w radiowozie. – Jak na razie wszystko układa się dobrze – skłamałam, bo prawda nie pomogłaby nikomu. Jego partner powiedział coś, czego nie dosłyszałam. Tata parsknął. – Hej, Chris się tu wcina, że widział cię w telewizji kilka dni temu. Na jakimś kanale z kablówki, w programie „Plotki ze świata gwiazd”. Chłopaki nie dają mi żyć z tego powodu. Westchnęłam. – Powiedz mu, że oglądanie takich programów zabija szare komórki. – A więc nie spotykasz się z jednym z najbogatszych facetów w Ameryce? – Nie. A jak tam twoje życie uczuciowe? – zapytałam, błyskawicznie zmieniając temat. – Spotykasz się z kimś? – Z nikim na poważnie. Poczekaj chwilę. – Odpowiedział na wezwanie przez radio. – Przepraszam, kochanie. Muszę znikać. Kocham cię. Tęsknię za tobą szalenie. – Ja za tobą też, tatusiu. Uważaj na siebie. – Zawsze. Pa. Rozłączyłam się i wróciłam na poprzednie miejsce, by poczekać, aż Cary dopnie wszystko na ostatni guzik. W tym chwilowym przestoju zaatakował mnie korowód uprzykrzonych myśli. Gdzie teraz był Gideon? Co takiego robił? Z kim? Czy w poniedziałek znajdę w skrzynce cały pakiet wiadomości z jego zdjęciami w objęciach innej kobiety?

*

W niedzielne popołudnie pożyczyłam jedną z limuzyn Stantona, a także Clancy’ego, by zawiózł nas do posiadłości rodziny Vidal w Dutchess County. Wygodnie rozpostarta, wyglądałam przez okno, w zamyśleniu podziwiając spokojny krajobraz falujących łąk i zielonych lasów ciągnących się po horyzont. Zdałam sobie sprawę, że właśnie stawiałam czoła rzeczywistości Dnia Czwartego po Gideonie. Ból, który pierwotnie odczuwałam, przeszedł w tępe pulsowanie, dręczące niczym wyczerpująca choroba. Bolał mnie każdy centymetr ciała, jak gdybym była na narkotycznym głodzie, a w gardle paliło od nieprzelanych łez. – Denerwujesz się? – zapytał Cary. – Nie, raczej nie – odpowiedziałam, spoglądając na niego. – Gideona tam nie będzie. – Jesteś pewna? – Gdyby było inaczej, nie jechałabym. Wiesz, mam swój honor. Patrzyłam, jak nerwowo wybijał palcami rytm na oparciu między naszymi siedzeniami. Podczas wczorajszego maratonu po sklepach kupił tylko jedną rzecz: czarny skórzany krawat. Nabijałam się z niego niemiłosiernie, nie mogąc uwierzyć, że przy całym swoim doskonałym wyczuciu stylu idzie na imprezę w czymś takim. Przyłapał mnie na tym, że znowu wpatrywałam się w ten żałosny dodatek. – No co? Nadal nie podoba ci się mój krawat? Uważam, że współgra idealnie z moimi dżinsami emo i kurtką z jaszczurczej skóry. Na moich ustach zadrgał cień uśmiechu. – Cary, możesz nosić wszystko, co ci się tylko podoba. To akurat była prawda. Cary wyglądał świetnie w każdej stylizacji. Była to zaleta posiadania rzeźbionej smukłej sylwetki młodego boga i twarzy, przez którą anioły płakały z zazdrości. Przykryłam dłonią jego niespokojne palce. – A ty? Denerwujesz się? – Chodzi o Treya. Nie zadzwonił wczoraj – wymamrotał. – A mówił, że zadzwoni. Ścisnęłam jego dłoń, chcąc dodać mu otuchy. – To tylko jeden przegapiony telefon, Cary. Jestem pewna, że to nic nie znaczy. – Mógł zadzwonić dzisiaj rano – upierał się. – Trey nie jest tak walnięty jak inni, z którymi się spotykałem. On nie zapomina o takich rzeczach, co znaczy, że po prostu nie chciał zadzwonić. – A to kawał drania. Masz moje słowo, że już się o to postaram, by narobili ci mnóstwo zdjęć, na których świetnie się bawisz, taki seksowny, stylowy i odprężony, i którymi

będziesz zadręczał go w poniedziałek. Jego usta drgnęły z rozbawienia. – Ach, ta przebiegłość kobiecego umysłu. Wielka szkoda, że Cross nie zobaczy cię dzisiaj. Wydaje mi się, że trochę mi stanął, kiedy wyszłaś z sypialni w tej sukience. – Ble! – Walnęłam go w rękę i zaczęłam przedrzeźniać jego minę, gdy zaczął się śmiać. Kiedy natknęliśmy się na tę kieckę, obydwoje uznaliśmy, że jest idealna na planowaną okazję. Miała krój typowy dla klasycznych sukienek na przyjęcia ogrodowe – obcisła dopasowana góra z sięgającą kolan spódnicą, która rozszerzała się od pasa w dół. Nawet kolor był odpowiedni – biały z kwiecistym wzorem. Na tym jednakże kończył się styl „herbatki z krakersami”. Brak ramiączek oraz czarna skóra, z której zrobione były kwiaty przypominające mroczne rozgwiazdy, sprawiały, że w sukience widać było pazur. Dodatkowo naprzemiennie ułożone warstwy halki – czarne i szkarłatne – dodawały jej objętości. Do tego Cary dobrał z mojej szafy czerwone buty na obcasie od Jimmiego Choo z odsłoniętymi palcami, a rubinowe kolczyki w kształcie kropli dopełniły całości. Postanowiliśmy, że włosy zostawię luźno puszczone na ramiona, na wypadek gdyby okazało się, że kapelusze były jednak wymagane. W sumie czułam się atrakcyjnie i bardzo pewnie. Minęliśmy rząd imponujących, bogato zdobionych bram i skręciliśmy na okrągły podjazd, podążając za wskazówkami boya. Wysiedliśmy przed wejściem. Cary wziął mnie pod ramię, ponieważ moje obcasy zatapiały się w niebiesko-szarym żwirze, którym wysypany był chodnik. Wkroczywszy do okazałej rezydencji rodziny Vidal, zaprojektowanej w stylu Tudorów, zostaliśmy gorąco przywitani przez stojących w rzędzie członków rodziny Gideona – po kolei przez jego matkę, ojczyma, Christophera oraz siostrę. Westchnęłam, kiedy uświadomiłam sobie, że rodzina Vidal mogłaby wyglądać jeszcze wspanialej tylko wtedy, gdyby stanął przy nich nieobecny dzisiaj Gideon. Jego matka i siostra przypominały go z wyglądu, z dumą prezentując lśniące obsydianowe włosy i błękitne oczy z gęstymi rzęsami. Obie były piękne subtelną, delikatną urodą. – Eva! – Matka Gideona przyciągnęła mnie do siebie, markując w powietrzu całusy. – Jestem taka szczęśliwa, że w końcu mogę cię poznać. Jakaż z ciebie cudowna dziewczyna! I ta sukienka! Wspaniała! – Dziękuję. Dłońmi przejechała po moich włosach, musnęła twarz, a potem ramiona. Była to dla mnie próba trudna do wytrzymania, ponieważ dotyk, zwłaszcza obcej osoby, często stawał się katalizatorem moich niepokojów. – Twoje włosy... jesteś naturalną blondynką?

– Tak – odpowiedziałam zaskoczona i zmieszana tym pytaniem. Kto pyta o takie rzeczy nieznajomą osobę? – Fascynujące. Cóż, witaj. Mam nadzieję, że będziesz się wspaniale bawić. Bardzo się cieszymy, że mogłaś przyjechać. Z jakiegoś powodu wywołała we mnie niepokój, dlatego poczułam ulgę, gdy jej uwaga przeniosła się na Cary’ego. – A to musi być Cary – rzuciła śpiewnie. – A wydawało mi się, że moi dwaj chłopcy są najpiękniejsi na świecie. Najwyraźniej się myliłam. Jesteś po prostu boski, młodzieńcze. Cary błysnął uśmiechem niczym megawatowa lampa. – Ach, chyba się zakochałem, pani Vidal. Zaśmiała się z rozbawieniem. – Proszę, mów mi Elizabeth. Albo Lizzie, jeśli jesteś wystarczająco śmiały. Ktoś wziął mnie za rękę, jak się okazało, był to Christopher Vidal senior. Pod wieloma względami był podobny do syna, z tymi szarozielonymi oczami i chłopięcym uśmiechem. Poza tym jego wygląd mile mnie zaskoczył. Ubrany w spodnie w kolorze khaki, mokasyny oraz kaszmirowy kardigan przypominał bardziej profesora uniwersytetu niż dyrektora firmy fonograficznej. – Eva. Mogę mówić ci Eva, prawda? – Oczywiście, proszę. – A ty mów mi Chris. W ten sposób łatwiej odróżnić mnie od Christophera. – Przechylił głowę na bok, przyglądając mi się przez ekscentryczne okulary w mosiężnej oprawie. – Teraz widzę, dlaczego Gideon jest tobą tak zafascynowany. Twoje oczy mają kolor wzburzonego morza, są wyraziste i śmiałe. Szczerze powiedziawszy, są to najpiękniejsze oczy, jakie kiedykolwiek widziałem. Poza oczami mojej żony, oczywiście. Poczułam, że się rumienię. – Dziękuję. – Czy Gideon zamierza się pojawić? – Nic mi o tym nie wiadomo. – Czyżby jego rodzice nie znali odpowiedzi na to pytanie? – Pozostaje nam mieć nadzieję. Jak zawsze. – Gestem wezwał czekającego nieopodal służącego. – Zapraszam do ogrodu. Czuj się jak u siebie w domu. Christopher objął mnie na powitanie i pocałował w policzek, natomiast siostra Gideona, Ireland, zmierzyła mnie mistrzowskim spojrzeniem nadąsanej, ponurej nastolatki. – Jesteś blondynką – zauważyła. Jezu. Czy preferowanie przez Gideona ciemnowłosych kobiet było ustalone jakimś cholernym dekretem? – A ty jesteś uroczą brunetką.

Cary zaoferował mi ramię, a ja przyjęłam je z wdzięcznością. – Są tacy, jak się spodziewałaś? – zapytał, kiedy już znaleźliśmy się w takiej odległości, by nie mogli nas usłyszeć. – Jego matka, może. Ojczym, nie. – Przez ramię zerknęłam za siebie, chłonąc wzrokiem elegancką kremową sukienkę, ściśle przylegającą do smukłej figury Elizabeth Vidal. Uświadomiłam sobie, jak niewiele wiedziałam o rodzinie Gideona. – Powiedz mi, jak to się dzieje, że chłopiec dorasta, by stać się biznesmenem i przejąć rodzinny interes ojczyma? – Cross jest właścicielem Vidal Records? – Ma pakiet kontrolny. – Może był to sposób dofinansowania firmy? – zgadywał. – Pomocna dłoń w trudnych czasach dla przemysłu muzycznego? – Dlaczego po prostu nie dał ojczymowi pieniędzy? – dziwiłam się. – Bo jest sprytnym biznesmenem? Odetchnęłam głęboko, ruchem ręki odganiając od siebie to pytanie i oczyszczając umysł z wszelkich niepokojących myśli. Byłam tutaj dla Cary’ego, nie dla Gideona, i miałam zamiar bezwzględnie trzymać się tego założenia. Kiedy znaleźliśmy się na zewnątrz, naszym oczom ukazał się ogromny, misternie zdobiony namiot rozstawiony na tyłach ogrodu. Chociaż dzień był wystarczająco przyjemny, aby wygrzewać się w słońcu, znalazłam miejsce przy zadaszonym okrągłym stoliku przykrytym białym adamaszkiem. Cary poklepał mnie po ramieniu. – Odpręż się. Ja idę nawiązywać kontakty. – Załatw ich, tygrysie. Ruszył na łowy, skupiając się na celu, dla którego tu przyszliśmy. Sączyłam szampana i gawędziłam z każdym, kto zatrzymał się przy mnie, by zamienić parę słów. Na przyjęcie przybyło mnóstwo artystów, których muzyki słuchałam. Obserwowałam ich ukradkiem, zafascynowana i onieśmielona blaskiem ich sławy. Mimo otaczającego nas przepychu i rzeszy służących atmosfera była swobodna i relaksująca. Gdy już zaczynałam się odprężać, na tarasie pojawił się ktoś, kogo miałam nadzieję nie spotkać już nigdy w życiu: Magdalene Perez. Wyglądała fenomenalnie w czerwonej szyfonowej sukni, która falowała wokół jej kolan. Wtem na moim ramieniu spoczęła czyjaś dłoń, a moje serce zaczęło bić jak szalone, bo przypomniałam sobie noc, gdy trafiliśmy z Carym do klubu Gideona. Ale tym razem to Christopher wyłonił się zza moich pleców. – Hej. – Zajął krzesło obok mnie i oparł łokcie na kolanach, nachylając się w moją stronę. – Dobrze się bawisz? Zauważyłem, że nie za bardzo masz ochotę wmieszać się

w tłum. – Bawię się bardzo dobrze. – Przynajmniej do tej pory tak było. – Dziękuję za zaproszenie. – Dziękuję, że przyszłaś. Moi rodzice są podekscytowani twoją obecnością. Ja oczywiście też. – Jego słynny uśmiech oraz krawat w komiksowe rysunki płyt winylowych sprawił, że i ja się uśmiechnęłam. – Jesteś głodna? Ciasteczka krabowe są świetne. Jak zobaczysz kelnera krążącego z tacą, musisz koniecznie spróbować. – Nie omieszkam. – Daj mi znać, jeśli będziesz czegoś potrzebować. I zarezerwuj dla mnie taniec. – Puścił do mnie oko i odpłynął gdzieś dalej. Jego miejsce zajęła Ireland, zasiadając z wyćwiczonym wdziękiem siedemnastolatki, lada dzień absolwentki szkoły średniej. Jej równo obcięte włosy opadały aż do pasa, a z pięknych oczu emanowała bezpośredniość, którą musiałam docenić. Wyglądała dużo bardziej światowo niż wskazywałby na to jej wiek. – Hej. – Cześć. – Gdzie jest Gideon? Wzruszyłam ramionami na dźwięk tego obcesowego tonu. – Nie jestem pewna. Pokiwała głową. – Dobrze się czuje w roli samotnika. – Zawsze taki był? – Możliwe. Wyprowadził się, gdy byłam mała. Kochasz go? Wstrzymałam oddech na ułamek sekundy, po czym wypuściłam powietrze i powiedziałam po prostu: – Tak. – Tak mi się wydawało, gdy zobaczyłam to nagranie z wami w Bryant Park. – Zagryzła dolną wargę. – Czy jest zabawny? No wiesz... kiedy spędzasz z nim czas? – No cóż... – Boże. Czy ktokolwiek w ogóle znał Gideona? – Nie powiedziałabym, że jest zabawny, ale na pewno nie jest nudny. Zespół zaczął grać I’ve Got You Under My Skin, a za moimi plecami, jakby za dotknięciem magicznej różdżki, pojawił się Cary. – Nadszedł czas, by zaprezentować moje mocne strony, Ginger. – Zrobię wszystko, co w mojej mocy, Fred. – Uśmiechnęłam się do Ireland. – Przepraszam na minutę. – Trzy minuty i czterdzieści sekund – poprawiła mnie, wykazując się znajomością

branży muzycznej charakterystyczną dla całej rodziny. Cary wyciągnął mnie na pusty parkiet i poprowadził w energicznym fokstrocie. Potrzebowałam chwili, żeby wejść w rytm, bo przez te kilka ostatnich dni stałam się spięta i sztywna. Ale w końcu zadziałało zgranie dwojga partnerów znających się od lat i popłynęliśmy po parkiecie, zataczając szerokie koła. W końcu głos wokalisty i muzyka ucichły, a my zatrzymaliśmy się bez tchu, mile zaskoczeni aplauzem pozostałych gości. Cary podziękował eleganckim ukłonem, a ja stylowo dygnęłam, przezornie nie puszczając jego ramienia, żeby się nie wywalić. Gdy wyprostowałam się i uniosłam głowę, ujrzałam przed sobą Gideona. Wystraszona aż się cofnęłam. Ubrany był bardziej niż niedbale jak na taką okazję, w dżinsy oraz wypuszczoną na wierzch białą koszulę z podwiniętymi rękawami i rozpiętym kołnierzykiem. Mimo to nadal wyglądał wspaniale, przyćmiewając wszystkich innych mężczyzn na przyjęciu. Na jego widok przytłoczył mnie ogrom tęsknoty, która rozrywała mi serce. Gdzieś w innej galaktyce i w innym czasie Cary został porwany przez wokalistę zespołu, ale ja nie mogłam oderwać wzroku od Gideona, którego błękitne oczy wpatrywały się w moje, zdając się jarzyć. – Co ty tutaj robisz? – warknął gniewnie. Wzdrygnęłam się, słysząc tę wrogość w jego głosie. – Słucham? – Nie powinno cię tu być. – Złapał mnie za łokieć i zaczął ciągnąć w stronę domu. – Nie chcę cię tutaj. Gdyby napluł mi twarz, nie mógłby zranić mnie bardziej. Wyszarpnęłam rękę z jego uścisku. Oswobodzona ruszyłam szybkim krokiem do budynku, trzymając głowę wysoko i modląc się w duchu, żebym dała radę dotrzeć do samochodu, pod opiekuńcze skrzydła Clancy’ego, zanim zaleję się łzami. Za sobą usłyszałam prowokujący damski głos przywołujący Gideona. Miałam ogromną nadzieję, że kobieta zatrzyma go wystarczająco długo, bym mogła wydostać się stąd bez konieczności kolejnej konfrontacji. Kiedy wkroczyłam do chłodnego wnętrza, byłam niemal pewna, że mi się udało. – Eva, zaczekaj. Moje ramiona zgarbiły się na dźwięk głosu Gideona. Nie miałam zamiaru odwracać się, by na niego spojrzeć. – Odwal się. Sama znajdę wyjście. – Jeszcze nie skończyłem... – Ale ja tak! – Rozwścieczona obróciłam się jednak na pięcie, stając z nim twarzą

w twarz. – Nie masz prawa zwracać się do mnie w taki sposób! Wydaje ci się, że kim ty, do kurwy nędzy, jesteś? Sądzisz, że przyszłam tu dla ciebie? Że miałam nadzieję znowu cię zobaczyć, abyś rzucił mi jakieś resztki ze swego stołu... aby w żałosny sposób zmusić cię, byś dostrzegł moje istnienie? Myślisz sobie, że chciałam zaciągnąć cię w jakiś ciemny kąt i dać się szybko i obrzydliwie wyruchać, żywiąc godną politowania nadzieję, że do mnie wrócisz? – Eva, zamknij się. – W jego oczach płonął ogień, a szczęka się napięła. – Posłuchaj mnie... – Przyszłam tylko dlatego, że ciebie miało tutaj nie być. Przyszłam dla Cary’ego i dla jego kariery. Możesz zatem spokojnie wrócić sobie na imprezę i zapomnieć o mnie jeszcze raz. Zapewniam cię, gdy tylko przekroczę ten próg, zrobię to samo z tobą. – Zamknijże się w końcu, do cholery. – Złapał mnie za ramiona i potrząsnął tak mocno, że zęby mi zadzwoniły. – Po prostu się zamknij i pozwól mi mówić. Strzeliłam go w twarz z całej siły, aż odwrócił głowę. – Nie dotykaj mnie. Gideon warknął, przyciągnął mnie do siebie i pocałował brutalnie, niemal miażdżąc mi usta. Jego dłoń chwyciła mocno moje włosy, unieruchamiając głowę, bym nie mogła jej uchylić. Ugryzłam go w język, który wsuwał agresywnie w moje usta, a zaraz potem w dolną wargę. Poczułam krew, ale on nie przestawał. Z całych sił próbowałam odepchnąć go od siebie, lecz wciąż nie ustępował. Pieprzony Stanton! Gdyby nie on i moja sfiksowana matka, miałabym już za sobą kilka lekcji krav magi... Gideon całował mnie, jakby nie mógł się nasycić moim smakiem. Zaczynałam słabnąć. Pachniał tak cudownie, tak znajomo. Jego ciało tak blisko mojego zdawało się być dokładnie tam, gdzie powinno. Powolna gorąca strużka pobudzenia rozlewała się w moim wnętrzu, a sutki zaczęły mi twardnieć, zamieniając się w napięte koniuszki zdradzające rosnące podekscytowanie. Serce waliło jak oszalałe w mojej piersi. Boże, tak bardzo go pragnęłam. To pragnienie nigdy mnie nie opuściło, nawet na minutę. Uniósł mnie w górę. Uwięziona w jego mocnym uścisku nie mogłam oddychać, zaczęło kręcić mi się w głowie. Gdy przenosił mnie przez drzwi i zatrzaskiwał je nogą, nie mogłam zrobić nic poza wydaniem słabego jęku protestu. Nagle znalazłam się po drugiej stronie biblioteki, przyparta do ciężkich szklanych drzwi, zdominowana przez twarde, silne ciało Gideona. Jego dłoń zsunęła się z moich bioder niżej, sięgnęła pod sukienkę, obmacując wypukłości moich pośladków obciągniętych koronkowymi majtkami. Szarpnął moje biodra i przycisnął je do swoich, bym poczuła, jaki

jest twardy. Moja cipka zadrżała z pożądania, z głodu zapełnienia wilgotnej pustki. Opuściła mnie wola walki. Moje ręce opadły, a dłonie przywarły płasko do szkła. Miałam wrażenie, że w miarę topnienia mojego oporu i podporządkowywania się jego woli agresywne napięcie go opuszczało, bo nacisk jego ust zelżał, przemieniając pocałunek w namiętną perswazję. – Eva – wydyszał chrapliwie. – Nie odpychaj mnie. Nie zniosę tego. Zamknęłam oczy. – Puść mnie, Gideonie. Potarł policzkiem o mój, a ja poczułam podmuch jego gorącego oddechu na swoim uchu. – Nie mogę. Wiem, że zbrzydziło cię to, co zobaczyłaś tamtej nocy... tym, co sobie robiłem... – Gideon, nie! – Boże. Więc on myślał, że wyszłam z tego powodu? – To nie dlatego... – Bez ciebie wariuję, tracę zmysły. – Jego usta błądziły po mojej szyi, a jego język naśladował rytm mojego oszalałego pulsu. Gdy ssał moją skórę, czułam rozkosz promieniującą na całe ciało. – Nie jestem w stanie myśleć. Nie mogę pracować ani spać. Jestem jak w gorączce. Tęsknię za tobą. Mogę sprawić, że znowu mnie zapragniesz. Pozwól mi tylko spróbować. Po mojej twarzy potoczyły się łzy, spływając na wypukłości piersi, a on zlizywał tę wilgoć. Jak mogłabym kiedykolwiek dojść do siebie, gdybyśmy zaczęli kochać się raz jeszcze? Jak mogłabym wytrzymać, gdybyśmy tego nie zrobili? – Nigdy nie przestałam cię pragnąć – wyszeptałam. – Nie mogę przestać. Ale zraniłeś mnie, Gideonie. Potrafisz ranić mnie jak nikt inny. Jego spojrzenie zatrzymało się na mojej twarzy, zdumione i nierozumiejące. – Ja zraniłem ciebie? Jak? – Okłamałeś mnie. Odsunąłeś mnie od siebie. – Złapałam jego twarz w dłonie, ponieważ musiał zrozumieć tę jedną rzecz bez cienia wątpliwości. – Twoja przeszłość nie jest w stanie odepchnąć mnie od ciebie. Tylko ty jesteś w stanie to zrobić, i tak się właśnie stało. – Nie wiedziałem, co mam robić – wychrypiał. – Nigdy nie chciałem, żebyś widziała mnie w takim stanie... – Na tym właśnie polega problem, Gideonie. Pragnę poznać cię takiego, jakim jesteś naprawdę, zarówno tę dobrą, jak i mroczną stronę, a ty chcesz ukryć fragmenty siebie przede mną. Jeśli się nie otworzysz, zgubimy siebie gdzieś po drodze, a ja nie będę w stanie tego przeżyć. Sama nie wiem, jak teraz daję radę. Przez ostatnie cztery dni pełzałam po omacku. Jeszcze tydzień, miesiąc... Utrata ciebie złamałaby mi serce.

– Mogę cię wpuścić, Eva. Staram się. Ale gdy tylko coś spaprzę, twoją pierwszą reakcją jest ucieczka. Robisz to za każdym razem. Nie mogę znieść tego uczucia, że w każdym momencie mogę zrobić lub powiedzieć coś nie tak, a ty znowu zwiejesz. Jego usta znowu stały się czułe i namiętne, gdy raz po raz muskał nimi moje wargi. Nie spierałam się z nim. Nie mogłam, przecież miał rację. – Cały czas liczyłem na to, że sama do mnie wrócisz – powiedział cicho. – Ale dłużej już nie mogłem być z dala od ciebie. Wyniosę cię stąd, jeśli będę musiał. Zrobię wszystko, żeby znów znaleźć się razem z tobą i wyprostować sprawy między nami. Moje serce zatrzepotało. – Miałeś nadzieję, że do ciebie wrócę? Myślałam... Oddałeś mi przecież klucze. Myślałam, że to koniec. – Eva. – Cofnął twarz wykrzywioną dzikim grymasem. – Między nami nigdy nie będzie końca. Patrzyłam na niego, a moje serce bolało jak otwarta rana, gdy widziałam, jaki był piękny, jaki załamany i cierpiący, do czego w pewnym stopniu sama się przyczyniłam. Stając na palcach i chwytając jego gęste jedwabiste włosy, pocałowałam czerwieniejący ślad po wymierzonym przeze mnie policzku. Gideon ugiął nogi w kolanach tak, by jego oczy znalazły się na poziomie moich. Dyszał ciężko i nierówno. – Zrobię, co tylko zechcesz, cokolwiek rozkażesz. Wszystko. Tylko przyjmij mnie z powrotem. Może powinnam była się bać głębi jego pragnienia, ale czułam tę samą namiętną potrzebę jego bliskości. Przesunęłam dłońmi w dół jego torsu, próbując w ten sposób ukoić drżenie jego ciała, i wypowiedziałam bolesną prawdę: – Wygląda na to, że nie możemy przestać krzywdzić się nawzajem, Gideonie. Wiem, że nie mogę cię dalej ranić. Wiem również, że nie jestem w stanie żyć dalej na tej emocjonalnej huśtawce, przeżywając kolejne wzloty i upadki. Potrzebujemy pomocy, Gideonie. Jesteśmy poważnie dysfunkcyjni. – W piątek widziałem się z doktorem Petersenem. Zgodził się przyjąć mnie jako swojego pacjenta i jeżeli się zgodzisz, przyjmie nas również jako parę. Doszedłem do wniosku, że jeżeli ty możesz mu zaufać, to i ja spróbuję. – Z doktorem Petersenem? – Przypomniałam sobie, że gdy Clancy odjeżdżał spod gabinetu doktora, coś mnie tknęło na widok czarnego bentleya. Wtedy uznałam, że widzę to, co chciałam zobaczyć. W końcu w Nowym Jorku było mnóstwo czarnych SUV-ów. – Kazałeś mnie śledzić?

Jego pierś się uniosła, gdy nabrał powietrza w płuca. Nie zaprzeczył. Zdusiłam w sobie wzbierającą złość. Mogłam tylko próbować wyobrazić sobie, jak trudne dla niego musiało być uzależnienie od czegoś – od kogoś – będącego poza jego kontrolą. W tej chwili najważniejsze było, że tak bardzo chciał spróbować wszystko naprawić i że nie były to tylko puste deklaracje. Podjął w tym kierunku konkretne działania. – To będzie nas kosztować dużo pracy, Gideonie – ostrzegłam. – Nie boję się pracy. – Nie przestawał błądzić dłońmi po moich plecach i pośladkach, jakby dotyk mojej skóry był dla niego tak niezbędny do życia, jak powietrze. – Boję się tylko tego, że mogę cię stracić. Oparłam policzek na jego policzku. Dopełnialiśmy się. Nawet teraz, gdy zagarniał moje ciało w niespokojnej gonitwie zaborczych dłoni, czułam w duszy odwilż, bezgraniczną ulgę, że znajduję się – nareszcie – w objęciach mężczyzny, który rozumiał i zaspokajał moje najgłębsze, najbardziej intymne pragnienia. – Potrzebuję cię. – Ustami ześlizgnął się w dół mojego policzka, ku szyi. – Muszę w ciebie wejść... – Nie. Mój Boże. Nie tutaj. – Mój protest brzmiał mało przekonująco nawet w moich uszach. Pragnęłam go wszędzie, zawsze, w każdy sposób... – To musi być tutaj – wymruczał, opadając na kolana. – Musi być teraz. Otarł mi skórę, rozrywając koronkę i zdzierając ze mnie majtki. Szybkim ruchem zadarł mi sukienkę powyżej pasa i przywarł do mojej obrzmiałej szczeliny, językiem rozsuwając wargi, aby dostać się do pulsującej łechtaczki. Zachłysnęłam się i próbowałam się cofnąć, ale nie było odwrotu. Nie z drzwiami za moimi plecami i zdeterminowanym Gideonem przede mną. Przygważdżając mnie jedną ręką do płaskiej powierzchni szyby, drugą przerzucił moją lewą nogę nad swoim ramieniem, otwierając mnie i czyniąc bezbronną wobec jego zachłannych ust. Moja głowa uderzała o szklane drzwi. Popłynęła przeze mnie fala gorąca, rozchodząc się pulsująco w koncentrycznych kręgach od punktu, w którym jego język odbierał mi zmysły. Moja noga nacisnęła na jego plecy, przybliżając go do mnie, a ręce chwyciły tył jego głowy, trzymając go nieruchomo i napierając na niego kołyszącymi biodrami. Jedwabiste kosmyki jego włosów, drażniące wewnętrzną stronę moich ud, jeszcze wzmagały moją żądzę, zwiększając świadomość wszystkiego, co działo się wokół mnie... Byliśmy w domu rodziców Gideona, pośrodku przyjęcia, na którym bawiły się dziesiątki sławnych gości, a on na kolanach, wydając z siebie dzikie pomruki, zaspokajał swój głód, liżąc i ssąc moją śliską, obolałą z pożądania cipkę. Wiedział, jak do mnie dotrzeć, wiedział, co lubię i czego potrzebuję. Jego zrozumienie moich potrzeb wykraczało daleko poza

tajniki miłości francuskiej. Ta znajomość mojego ciała w połączeniu z perfekcyjnym opanowaniem sztuki miłosnej były nieodpartą, uzależniającą kombinacją. Moje ciało drżało, a powieki ciążyły, gdy pogrążaliśmy się w tej zakazanej przyjemności. – Gideonie... Sprawiasz, że dochodzę tak mocno. Jego język niestrudzenie masował napięte wejście do mojego ciała, drażniąc mnie, sprawiając, że bezwstydnie napierałam na jego pracujące usta. Złapał mnie za nagie pośladki, ściskając je i naciągając mnie wprost na język, który wepchnął do środka. W zachłanności, z jaką się mną rozkoszował, czułam uwielbienie dla mojego ciała, nieomylne poczucie, że otaczał je kultem, że jego zadowalanie i czerpanie z niego zadowolenia było dla niego tak niezbędne, jak krew płynąca w żyłach. – Tak – wydyszałam, czując, jak wzbiera we mnie fala nadchodzącego spełnienia. Byłam otumaniona szampanem oraz własnym podnieceniem wymieszanym z gorącym zapachem skóry Gideona. Czułam ucisk w piersiach, uwięzionych w coraz ciaśniejszym staniku, a moje ciało trzęsło się na krawędzi tak upragnionego orgazmu. – Jestem tak blisko. Moją uwagę zwrócił jakiś ruch na drugim krańcu pokoju. Zamarłam, kiedy moje spojrzenie napotkało wzrok Magdalene. Stała tuż przy drzwiach, jakby zatrzymała się w pół kroku, z otwartymi ustami, wpatrując się równie szeroko otwartymi oczami w tył poruszającej się głowy Gideona. Ale on był zbyt pochłonięty dawaniem mi przyjemności, zbyt natchniony, aby zważać na cokolwiek innego. Z wciągniętymi policzkami krążył ustami wokół mojej łechtaczki. Ssąc rytmicznie, masował czubkiem języka mój nadzwyczaj wrażliwy splot nerwów. Wszystko we mnie napięło się i skurczyło, po czym eksplodowało w płomiennym wybuchu rozkoszy. Orgazm przepłynął przeze mnie niczym paląca fala ognia. Wykrzyknęłam, mimowolnie napierając rozedrganymi biodrami na jego usta, zatracona w pierwotnej więzi powstałej między nami. Gideon przytrzymał mnie, gdy ugięły się pode mną kolana, liżąc moje drżące tkanki, dopóki nie ostygły po ostatnim dreszczu. Otworzyłam oczy i stwierdziłam, że nasza jednoosobowa widownia gdzieś zniknęła. Podrywając się niecierpliwie, Gideon chwycił mnie i zaniósł na kanapę, rzucił na poduszki, po czym podniósł i przyciągnął moje biodra do siebie, układając je na miękkiej poręczy kanapy i wyginając moje ciało w łuk. Spojrzałam na niego wzdłuż swego ciała. Dlaczego od razu nie zgiął mnie wpół i nie wziął od tyłu? Następnie rozpiął suwak rozporka dżinsów i wydobył swego wielkiego, pięknego kutasa, i już nie dbałam o to, jak mnie weźmie, byle tylko zrobił to jak najszybciej. Jęknęłam,

kiedy wpychał się we mnie, starając się przyjąć go całego, dostosować się do tego cudownego wypełnienia, którego tak bardzo pragnęłam. Podnosząc moje biodra jeszcze wyżej, Gideon dźgał moją wrażliwą cipkę brutalnymi pchnięciami imponującej sztywnej kolumny swego prącia. Spojrzenie miał mroczne i zaborcze, a wraz z każdym oddechem z jego piersi wyrywał się pierwotny pomruk, gdy wdzierał się w najodleglejszy kraniec mojej pochwy. Wydawałam z siebie urywane jęki. Tarcie wywoływane przez jego gwałtowne ruchy pobudzało tę wiecznie niezaspokojoną potrzebę bycia pieprzoną przez niego bez końca. Wyłącznie przez niego. Po kilku kolejnych pchnięciach odrzucił głowę do tyłu i wydyszał moje imię, doprowadzając mnie wściekłymi ruchami swoich tłoczących bioder niemal do utraty zmysłów. – Ściśnij mnie, Eva. Ściśnij mojego kutasa. Gdy posłusznie wykonałam jego polecenie, z jego gardła wyrwał się udręczony ryk, tak nabrzmiały żądzą, że moje rozgorączkowane wnętrze zadrżało w podnieceniu. – Dokładnie tak, aniołku... dokładnie tak. Zacisnęłam się wokół niego jeszcze mocniej, aż zaklął. Gdy jego spojrzenie odnalazło moje, zatonęłam w jego zamglonych seksualną euforią, zniewalająco niebieskich oczach. Spazmatyczny dreszcz przebiegł przez jego potężne ciało, a za nim nastąpił udręczony jęk ekstazy. Jego kutas począł drgać we mnie gwałtownie, raz, drugi, po czym jął tryskać długo i obficie, wypełniając lepkim ciepłem moją zaciskającą się kurczowo głębię. Nie zdążyłam dojść po raz kolejny, ale to nie było ważne. Patrzyłam na niego i rozpierała mnie kobieca duma. To ja doprowadzałam go do tego stanu. W chwilach orgazmu był całkowicie mój, tak jak ja byłam jego.

16

Gideon pochylił się nade mną, oddychając ciężko, a opadające kosmyki jego włosów łaskotały moje piersi. – Boże. Nie jestem w stanie wytrzymać bez tego tyle czasu. Nawet godziny w pracy ciągną się w nieskończoność. Przeczesałam palcami jego wilgotne włosy. – Też za tobą tęskniłam. Trącił nosem moje piersi. – Kiedy nie jesteś ze mną, czuję... Nie uciekaj już więcej, Eva. Nie jestem w stanie tego znieść. Pociągnął mnie i postawił przed sobą, wciąż tkwiąc we mnie, chociaż moje stopy dotknęły drewnianej podłogi. – Wróć ze mną do domu – poprosił. – Nie mogę zostawić Cary’ego. – W takim razie wyciągniemy go stąd i pojedzie z nami. Sza... Zanim zaczniesz narzekać, obiecuję, że jeśli Cary planuje osiągnąć jakieś korzyści z tego przyjęcia, wystarczy, że mi powiesz, a pociągnę za sznurki. Zostając tutaj, nie osiągnie niczego więcej. – Może po prostu dobrze się bawi. – Nie chcę, żebyś tutaj została. – Wypowiadając to zdanie aż nadto opanowanym tonem, nagle wydał się taki odległy. – Czy zdajesz sobie sprawę, jak bardzo boli mnie, gdy mówisz coś takiego? – powiedziałam cichym głosem, bo pierś ścisnęła mi się pod ciężarem tego bólu. – Co jest ze mną nie tak, że nie chcesz, abym przebywała razem z twoją rodziną? – Aniołku, nie. – Objął mnie, gładząc moje plecy kojącym gestem. – Nie chodzi o ciebie, tylko o to miejsce. Ten dom. Ja nie chcę... ja n i e m o g ę tu być. Chcesz wiedzieć, co widzę w moich koszmarach? Właśnie ten dom. – Och. – Poczułam, jak ściska mi się żołądek w przypływie nagłej troski i konsternacji. – Przepraszam, nie wiedziałam. Niespokojna nuta w moim głosie sprawiła, że pocałował mnie między brwiami. – Byłem dzisiaj za ostry w stosunku do ciebie. Przepraszam. To wina tego miejsca,

przez to jestem taki wzburzony i poirytowany, ale to mnie wcale nie usprawiedliwia. Dotknęłam jego twarzy i spojrzałam mu w oczy. Zobaczyłam w nich ogrom burzliwych emocji, do tej pory tak skrupulatnie skrywanych. – Nigdy więcej nie przepraszaj mnie za to, że jesteś sobą, że jesteś szczery w stosunku do mnie. Właśnie tego pragnę. Chcę być twoją bezpieczną przystanią, Gideonie. – Jesteś. Nawet nie zdajesz sobie sprawy, jak bardzo, ale znajdę sposób, żeby ci to okazać. – Zetknęliśmy się czołami. – Wracajmy do domu. Kupiłem ci parę rzeczy. – Naprawdę? Uwielbiam prezenty. – Zwłaszcza kiedy pochodziły od chłopaka, który uparcie wypierał się swojej romantycznej natury. Ostrożnie zaczął się ze mnie wycofywać. Zaskoczyło mnie, jak bardzo byłam mokra, jak obfity miał wytrysk. Ostatnie kilka centymetrów wyciągnął szybciej i sperma pociekła po wewnętrznej stronie mojego uda. Chwilę później dwie zuchwałe krople spadły na drewnianą podłogę między moimi nogami. – O szlag – wyrzucił z siebie. – To jest tak diabelnie podniecające. Znowu mi staje. Gapiłam się na tę zuchwałą demonstrację jego męskości i poczułam falę ciepła rozchodzącą się po ciele. – Nie możesz zrobić tego jeszcze raz po czymś t a k i m . – Diabła tam nie mogę. – Sięgnął dłonią do mojego sromu, rozprowadzając po nim wilgoć, po czym zaczął masować zewnętrzne wargi, przygotowując mnie. Wypełniła mnie euforia, rozchodząc się po moim ciele niczym uczucie gorąca po łyku dobrej wódki, rodzaj zadowolenia biorący się z pewności, że Gideon znalazł we mnie i w moim ciele zaspokojenie. – Przy tobie czuję się jak zwierzę – wymruczał. – Chcę cię oznaczyć. Chcę cię posiąść całkowicie, ostatecznie, żeby nie było między nami żadnej granicy. Moje biodra zaczęły zataczać niewielkie kręgi, gdy jego słowa i dotyk na nowo rozpalały we mnie pragnienie, rozbudzone już wcześniej pchnięciami jego pały. Pragnęłam dojść jeszcze raz, wiedząc, że będę nieszczęśliwa, jeżeli przyjdzie mi na to czekać aż dotrzemy do jego łóżka. Przy nim i ja stawałam się seksualną bestią, tak fizycznie dopasowaną do niego i tak pewną, że nigdy mnie nie skrzywdzi. Przez to czułam się... wolna. Otoczyłam jego nadgarstek palcami i poprowadziłam mu dłoń wokół mego biodra, by dotknął mnie z tyłu. Lekko skubiąc zębami jego szczękę, zebrałam całą odwagę, którą we mnie obudził, i wyszeptałam: – Dotknij mnie tam palcami. Oznacz mnie tam. Zamarł, a jego pierś podniosła się i opadła gwałtownie. – Ja nie... – wyszeptał, po czym jego głos nabrał mocy – ja nie bawię się w seks analny, Eva.

Patrząc w jego oczy, dostrzegłam coś mrocznego. Coś bardzo bolesnego. Ze wszystkich rzeczy, które nas łączą... Surową namiętność naszego pożądania łagodziła ciepła poufałość miłości. Z bolącym sercem wyznałam: – Ja też nie. Przynajmniej nie z własnej woli. – W takim razie... dlaczego? – Głęboko poruszyło mnie zmieszanie w jego głosie. Przytuliłam się do niego, kładąc policzek na jego ramieniu i wsłuchując się w nieco spanikowane uderzenia jego serca. – Ponieważ wierzę, że twój dotyk może wymazać wspomnienie Nathana. – Och, Eva. – Oparł twarz o czubek mojej głowy. Wtuliłam się w niego jeszcze mocniej. – Sprawiasz, że czuję się bezpieczna. Trzymaliśmy się nawzajem w objęciach przez dłuższą chwilę. Słyszałam, jak jego serce zwalnia, a oddech się uspokaja. Wciągnęłam głęboko powietrze, napawając się zapachem jego pożądania oraz wyraźną nutą ostrego seksu. Kiedy czubek jego środkowego palca prześlizgnął się delikatnie po zagłębieniu mojej drugiej dziurki, zamarłam i odchyliłam się, aby na niego spojrzeć. – Gideonie? – Dlaczego ja? – zapytał cicho. W jego pięknych oczach czaiły się mrok i wzburzenie. – Wiesz dobrze, jak jestem pokręcony, Eva. Widziałaś, co ja... tej nocy, kiedy mnie obudziłaś... widziałaś, do cholery. Jak po czymś takim możesz mi ufać i powierzyć mi swoje ciało w ten sposób? – Ufam swojemu sercu i temu, co mi podpowiada. – Cienie na jego twarzy zaczęły się rozwiewać. – Możesz sprawić, że moje ciało znowu będzie w pełni moje, Gideonie. Uważam, że jesteś jedyną osobą, która jest w stanie tego dokonać. Zamknął oczy i przyłożył wilgotne czoło do mojego. – Eva, czy masz słowo bezpieczeństwa? Zaskoczona odchyliłam się ponownie, by przyjrzeć się jego twarzy. Niektórzy członkowie mojej grupy terapeutycznej opowiadali o związkach opartych na dominacji i uległości. Niektórzy potrzebowali pełnej kontroli, żeby czuć się bezpiecznie podczas takiego seksu. Inni przeciwnie, wybierali drugie ekstremum. Dla nich związanie i upokorzenie były czynnikami niosącymi spełnienie, zaspokajającymi ich głęboko zakorzenioną potrzebę odczuwania bólu dla doznania rozkoszy. Dla tych, którzy podążali tą ścieżką, słowo bezpieczeństwa było kategorycznym sygnałem, by zakończyć seksualną przemoc. Nie miałam jednak pojęcia, jaki to mogło mieć związek ze mną i Gideonem. – A ty masz?

– Nie potrzebuję takiego. – Ruchy jego palca pomiędzy moimi pośladkami stawały się coraz śmielsze. Powtórzył swoje pytanie: – Czy masz słowo bezpieczeństwa? – Nie. Nigdy żadnego nie potrzebowałam. Na misjonarza, na pieska i z moim chłopakiem na baterie... to by było tyle, jeśli idzie o repertuar moich szalonych doświadczeń w sferze erotyki. Moje wyznanie sprawiło, że na jego poważnej dotąd twarzy zagościł cień rozbawienia. – Dzięki Bogu. Padłbym z wyczerpania, gdyby było inaczej. A jego palec masował mnie dalej, pobudzając mroczne tęsknoty. Gideon mógł zrobić to z moim ciałem, mógł sprawić, że zapomnę o wszystkim, co wydarzyło się wcześniej. Przy nim nie miałam żadnego negatywnego seksualnego katalizatora, żadnych zahamowań ani lęków. Dawał mi to bezpieczeństwo. W zamian chciałam mu ofiarować moje ciało, które on uwolnił z więzów przeszłości. Wysoki zegar pod ścianą zaczął wybijać pełną godzinę. – Gideonie, nie ma nas już od dłuższego czasu. Ktoś zaraz zacznie nas szukać. Ledwie wyczuwalnie nacisnął moją wrażliwą rozetkę. – Naprawdę się tym przejmujesz? Moje biodra wygięły się pod jego dotykiem. Niecierpliwe oczekiwanie na nowo rozpalało we mnie ogień. – Kiedy mnie dotykasz, obchodzisz mnie ty i tylko ty. Uniósł wolną dłoń i złapał mnie za włosy, unieruchamiając mi głowę. – Czy seks analny kiedykolwiek sprawił ci przyjemność? Przez przypadek lub celowo? – Nie – odpowiedziałam. – A mimo to ufasz mi na tyle, że o to prosisz. – Pocałował mnie w czoło, jednocześnie rozprowadzając śliską spermę wokół mojego tylnego wejścia. Złapałam go za nadgarstek. – Nie musisz... – Owszem, muszę. – Stanowczy ton jego głosu wykluczał wszelki sprzeciw. – Jeśli czegoś pragniesz, ja będę tym, który ci to da. Wszystkie twoje potrzeby zostaną spełnione tylko i wyłącznie przeze mnie. Bez względu na cenę. – Dziękuję ci, Gideonie. – Moje biodra poruszały się niespokojnie, a on nie przestawał mnie nawilżać. – Też chcę dawać ci to, czego potrzebujesz. – Mówiłem ci, czego potrzebuję, Evo. Kontroli. – Muskał rozchylonymi ustami moje wargi. – Prosisz mnie, abym zaprowadził cię z powrotem w miejsca, które są dla ciebie bolesne. Skoro tego potrzebujesz, zrobię to. Ale musimy być niezwykle ostrożni. – Wiem. – Zaufanie nie jest czymś łatwym dla żadnego z nas. Jeśli na tym ucierpi, możemy

utracić wszystko. Pomyśl o słowie, które kojarzy ci się z mocą, siłą. Pomyśl o twoim słowie bezpieczeństwa. Wybierz je. Opuszek jego palca w moim delikatnym punkcie stawał się coraz bardziej natarczywy, a wywierany przezeń nacisk coraz silniejszy. – Crossfire – wyjęczałam. – Hmm... podoba mi się. Bardzo trafne. – Zanurzył swój język w moich ustach, ledwie dotykając mojego, zanim znowu się wycofał. Jego palec napierał na mój odbyt, z każdym ruchem odrobinę intensywniej, wpychając spermę w głąb mojej ściągniętej dziurki. Gdy rozluźniła się w milczącej prośbie o więcej, z jego piersi wydobył się delikatny pomruk. Następnym razem, kiedy nacisnął na pierścień mojego otworu, naparłam w tył pośladkami. Czubek jego palca wślizgnął się we mnie. Uczucie penetracji było szokująco intensywne. Zupełnie jak poprzednio, moje ciało przeszyła omdlewająca uległość. – Wszystko w porządku? – zapytał Gideon, kiedy zapadłam się w niego. – Czy mam przestać? – Nie... nie przestawaj. Wsunął palec odrobinę głębiej, a ja zacisnęłam się wokół niego w odruchowej reakcji na taką stymulację moich delikatnych tkanek. – Jesteś taka ciasna. I taka ciepła, taka rozpalona – wyszeptał. – I taka delikatna. Czy to cię boli? – Nie. Proszę. Jeszcze. Gideon cofnął palec, pozostawiając w środku tylko czubek, po czym wsunął go z powrotem, powoli i delikatnie, aż po staw. Zadrżałam z zachwytu, zaskoczona, jak było mi dobrze, jaką rozkosz sprawiało mi to stymulujące uczucie wypełnienia w t y m otworze. – A teraz? – zapytał ochrypłym głosem. – Przyjemnie. Wszystko, co mi robisz, sprawia mi przyjemność. Cofnął palec, a potem pchnął go trochę głębiej. Pochyliłam się, wypinając pośladki, aby ułatwić mu dostęp, i napierając piersiami na jego ciało. Zacisnął mocniej dłoń na moich włosach, odchylając mi głowę, by móc zaanektować moje usta namiętnym, wilgotnym pocałunkiem. Nasze otwarte wargi dotykały się coraz śmielej, coraz bardziej szaleńczo wraz z narastaniem mojego podniecenia. Rozkosz, jaką przynosił mi palec Gideona w tym mrocznie erotycznym miejscu, poruszając się we mnie delikatnym rytmem, sprawiała, że napierałam kołyszącymi się pośladkami na jego dłoń, by zwiększyć jeszcze intensywność doznań. – Jesteś taka piękna – wyszeptał zaskakująco miękkim głosem. – Uwielbiam robić ci dobrze. Uwielbiam patrzeć, jak orgazm przejmuje władzę nad twoim ciałem.

– Gideonie. – Byłam zagubiona, zatracona w tej potężnej radości płynącej z tego, że byłam przezeń dotykana, kochana. Cztery samotne dni z dala od niego uświadomiły mi, jak bardzo byłabym nieszczęśliwa, gdyby nie udało nam się znaleźć porozumienia. Jak nudny i szary byłby mój świat, gdyby go w nim zabrakło. – Potrzebuję cię. – Wiem. – Przejechał językiem po moich ustach, a świat zawirował mi w oczach. – Jestem tutaj. Twoja cipka pulsuje i się zaciska. Dojdziesz dla mnie jeszcze raz. Drżącymi dłońmi sięgnęłam pomiędzy nas w poszukiwaniu jego penisa. Był twardy i gotowy. Podniosłam te wszystkie szeleszczące halki, aby móc wprowadzić go w siebie. Wszedł tylko na kilka centymetrów. Pozycja stojąca uniemożliwiała głębszą penetrację, ale samo połączenie naszych ciał wystarczyło. Zarzuciłam mu ręce na barki i schowałam twarz w jego szyi, gdy kolana odmówiły mi posłuszeństwa. Puścił moje włosy i złapał mnie w pasie, przyciągając do siebie. – Eva. – Tempo pchnięć jego palca stało się szybsze. – Czy zdajesz sobie sprawę, co ze mną wyprawiasz? Napierał na mnie biodrami, a szeroka korona jego penisa masowała mój wrażliwy słodki punkt. – Tymi głodnymi skurczami ściskasz czubek mojego fiuta. Drażnisz go. Sprawiasz, że dojdę dla ciebie. Kiedy zaczniesz szczytować, ja zrobię to samo. Jakby z oddali słyszałam pełne bezsilności jęki, które wyrywały mi się z gardła. Byłam odurzona zapachem Gideona, żarem jego naprężonego ciała, tarciem jego kutasa w mojej pochwie połączonym z ruchami jego palca, który penetrował mnie zapamiętale od tyłu. Byłam przez niego osaczona z każdej strony, przepełniona nim, cudownie owładnięta na każdy możliwy sposób. Narastała we mnie zapowiedź potężnego orgazmu, mobilizująca się w moim wnętrzu. I rodziła się nie tylko z fizycznej rozkoszy, lecz również ze świadomości, że Gideon chciał podjąć ryzyko. Po raz kolejny. Dla mnie. Jego palec znieruchomiał, na co wydałam pomruk protestu. – Cicho – wyszeptał. – Ktoś tu idzie. – O Boże! Magdalene była tu wcześniej i nas widziała. A co jeśli powiedziała... – Nie ruszaj się. – Gideon wciąż mnie trzymał. Stał tak jak wcześniej, wypełniając mnie z przodu i od tyłu, a jego dłoń przesuwała się po moich plecach, wygładzając sukienkę. – Warstwy twojej kiecki wszystko zakrywają. Odwrócona plecami do wejścia schowałam rozpaloną twarz w jego koszuli. Usłyszałam dźwięk otwieranych drzwi, po czym nastąpiła chwila ciszy. – Wszystko w porządku? Christopher. Czułam się jak głupia, nie mogąc się odwrócić w jego kierunku. – Oczywiście – odpowiedział Gideon spokojnym, opanowanym głosem. – Czego chcesz?

Ku mojemu przerażeniu wznowił penetrację od tyłu, wsuwając we mnie i wysuwając palec. Pchnięcia nie były tak głębokie jak poprzednio, wślizgiwał się spokojnie i płytko, aby nie poruszyć sukienką. Rozgorączkowana i pobudzona przed chwilą do granicy wytrzymałości balansowałam na krawędzi orgazmu, wbijając paznokcie w jego kark. Napięcie, które w moim ciele wywołało pojawienie się w pokoju Christophera, tylko spotęgowało erotyczne doznania. – Eva? – Christopher nie dawał za wygraną. – Tak? – Przełknęłam głośno ślinę. – Wszystko w porządku? Gideon zmienił pozycję, co sprawiło, że jego penis poruszył się we mnie, a jego miednica podrażniła łechtaczkę. – T-tak. Właśnie... Właśnie rozmawialiśmy... o... kolacji. – Zamknęłam oczy w momencie, gdy opuszek palca Gideona potarł cienką ściankę oddzielającą moje dwie dziurki. Jeżeli jeszcze raz musnąłby łechtaczkę, doszłabym od razu. Byłam zbyt podrajcowana, aby to zatrzymać. Czułam policzkiem wibrowanie w piersi Gideona, gdy zaczął mówić. – Skończymy wcześniej, jeśli sobie pójdziesz, więc mów szybko, o co chodzi? – Matka cię szuka. – Po co? – Gideon znowu się poruszył, napierając na moją łechtaczkę w tej samej chwili, w której wykonał szybkie głębokie pchnięcie palcem w tylną dziurkę. Zaczęłam szczytować. Nie dałam rady. Nie wytrzymałam. Bojąc się, że wyrwie się ze mnie wrzask rozkoszy, zatopiłam zęby w twardych mięśniach na piersi Gideona. Ten chrząknął cicho, po czym sam zaczął dochodzić. Jego fallus trysnął w głąb mnie gęstymi strumieniami palącego nasienia. Pozostała część konwersacji została zagłuszona przez szum krwi pulsującej w mojej głowie. Christopher coś powiedział. Gideon ripostował. Trzasnęły drzwi. Zostałam uniesiona i posadzona na oparciu fotela, po czym Gideon zaczął szarżować pomiędzy moimi udami, finiszując ze swoim orgazmem, wykorzystując moje ciało do uwolnienia resztek swojego wytrysku, warcząc przy tym tuż przy moich ustach. W ten sposób zakończyliśmy najbardziej dziką, surową i ekshibicjonistyczną przygodę seksualną mojego życia. *

Po wszystkim Gideon zaprowadził mnie za rękę do łazienki, gdzie lekko namydlił myjkę i wytarł mnie między nogami, po czym poświęcił taką samą uwagę swojemu penisowi.

Sposób, w jaki się mną zajął, był cudownie intymny. Pokazywał, że bez względu na pierwotne podłoże jego pożądania byłam dla niego cenna. – Nie chcę, żebyśmy się więcej kłócili – powiedziałam cicho z mojego miejsca na obudowie umywalki. Wrzucił ręcznik do zamaskowanego zsypu na brudną bieliznę i poprawił rozporek. Następnie podszedł do mnie i przejechał palcami po moim policzku. – My się nie kłócimy, aniołku. Musimy się tylko nauczyć, żeby nie wpadać w panikę i nie straszyć się nawzajem w ten sposób. – Mówisz, jakby to było takie proste – wymruczałam. Określenia „dziewica” lub „prawiczek” w naszym kontekście brzmiały idiotycznie, ale emocjonalnie właśnie nimi byliśmy. Miotający się w ciemności i zbyt niecierpliwi, zupełnie zagubieni, samokrytyczni i nieśmiali, próbujący zaimponować sobie nawzajem i w ten sposób gubiący wszystkie subtelne niuanse. – Proste czy trudne, to bez znaczenia. Damy sobie z tym radę, bo nie mamy innego wyboru. – Przeczesał moje włosy, porządkując potargane kosmyki. – Porozmawiamy o tym, kiedy wrócimy do domu. Sądzę, że odkryłem przyczynę naszego problemu. Jego przekonanie i determinacja rozwiały wszystkie troski, które dręczyły mnie przez kilka ostatnich dni. Zamknęłam oczy i z zachwytem poddałam się przyjemności, którą odczuwałam, gdy ktoś bawił się moimi włosami. – Twoja matka zdawała się zaskoczona faktem, że jestem blondynką. – Doprawdy? – Moja matka też była zaskoczona. Oczywiście nie tym, że jestem blondynką – sprecyzowałam – ale tym, że możesz być mną zainteresowany. – Doprawdy? – Gideonie! – Hmm? – Pocałował mnie w czubek nosa i pogłaskał po ramionach. – Nie należę do typu kobiet, który zwykle cię pociągał, prawda? Zmarszczył brwi. – Mam tylko jeden typ: Eva Lauren Tramell. I tyle. Przewróciłam oczami. – Dobra, jak chcesz. – Zresztą jakie to ma znaczenie? To ty jesteś kobietą, z którą jestem. – To nie ma żadnego znaczenia. Po prostu mnie ciekawi. Ludzie zazwyczaj nie zmieniają upodobań ot tak, bez powodu. Stając pomiędzy moimi kolanami, położył mi ręce na biodrach. – W takim razie mam szczęście, że jestem w twoim typie.

– Gideonie, ty nie pasujesz do żadnego typu – powiedziałam, przeciągając słowa. – Jesteś klasą samą w sobie. W jego oczach pojawił się błysk. – Podoba ci się to, co widzisz, prawda? – Dobrze wiesz, że tak. I właśnie dlatego naprawdę powinniśmy się stąd zbierać, zanim znowu zaczniemy pieprzyć się jak króliki. Przytulając policzek do mojego policzka, wymruczał: – Tylko ty mogłaś doprowadzić mnie do takiego stanu w miejscu, które zawsze wywoływało we mnie dreszcze. Dziękuję ci, że jesteś właśnie tym, czego pragnę i potrzebuję. – Och, Gideonie. – Objęłam go nogami i ramionami, przyciskając do siebie z całych sił. – Przyszedłeś tutaj dla mnie, prawda? Aby zabrać mnie z miejsca, którego tak nienawidzisz. – Poszedłbym po ciebie do piekła, Evo, a to miejsce wcale się od niego zbytnio nie różni. – Wypuścił gwałtownie powietrze. – Właśnie miałem jechać do twojego mieszkania, żeby cię stamtąd wyciągnąć i zabrać ze sobą, kiedy dowiedziałem się, że jesteś tutaj. Musisz trzymać się z dala od Christophera. – Dlaczego ciągle to powtarzasz? Wydaje się bardzo miły. Gideon odchylił się do tyłu, przepuszczając moje włosy przez palce. Utkwił we mnie surowe spojrzenie. – On podnosi braterską rywalizację do ekstremum, a do tego jest wystarczająco niestabilny, żeby być niebezpiecznym. Próbuje wkraść się w twoje łaski, ponieważ wie, że poprzez ciebie może mnie zranić. Musisz mi w tej kwestii zaufać. Dlaczego Gideon był tak podejrzliwy wobec motywów przyrodniego brata? Na pewno musiał mieć ku temu dobre powody. Była to jednak kolejna rzecz, którą nie dzielił się ze mną w pełni. – Ufam ci. Oczywiście, że ci ufam. Będę trzymać się od niego z daleka. – Dziękuję. – Trzymając mnie za nadgarstki, ściągnął mnie z blatu umywalki i postawił na podłodze. – Zgarnijmy Cary’ego i spadajmy stąd. Wyszliśmy na zewnątrz, trzymając się za ręce. Czułam zakłopotanie, bo zdawałam sobie sprawę, jak długo nas nie było. Słońce chyliło się już ku zachodowi. No i nie miałam na sobie majtek. Te koronkowe, teraz zniszczone, tkwiły w kieszeni dżinsów Gideona. Zerknął na mnie, kiedy wkroczyliśmy pod namiot. – Powinienem był powiedzieć ci to wcześniej. Wyglądasz cudownie, Eva. Ta sukienka jest fantastyczna. Podobnie zresztą jak te czerwone buty na obcasach, które wprost prowokują do seksu.

– No cóż, swoje już zdziałały. – Trąciłam go ramieniem. – Dziękuję. – Za komplement? Czy za seks? – Cicho – syknęłam, oblewając się rumieńcem. Jego mroczny aksamitny śmiech sprawił, że wszystkie słyszące go kobiety, a także kilku mężczyzn, obróciło głowy w naszą stronę. Przyciągnął mnie do siebie i pocałował w usta. – Gideonie! – Jego matka sunęła w naszą stronę z błyszczącymi oczami i szerokim uśmiechem na uroczej twarzy. – Tak się cieszę, że jesteś. Wyglądała, jakby zamierzała rzucić mu się na szyję, ale nieznacznie zmienił postawę, wytwarzając w powietrzu wokół siebie niewidzialne pole siłowe, które objęło również mnie. Elizabeth zatrzymała się nagle w pół kroku. – Matko. – Jego powitanie było równie ciepłe, jak arktyczna śnieżyca. – Za moją obecność możesz podziękować Evie. Przyszedłem, aby ją stąd zabrać. – Ależ ona doskonale się bawi, prawda, Evo? Powinieneś zostać ze względu na nią. – Elizabeth spojrzała na mnie błagalnie. Zacisnęłam palce wokół dłoni Gideona. Dla mnie on był ważniejszy, co do tego nie było wątpliwości, ale nie mogłam nic poradzić na to, że chciałam odkryć, co kryje się za tym jego chłodem wobec matki, która zdawała się tak bardzo go kochać. Jej pełne uwielbienia spojrzenie błądziło po jego twarzy, tak podobnej do jej własnej, chłonąc każdy szczegół. Ile czasu minęło, odkąd widziała go po raz ostatni? A może kochała go za bardzo... Na samą myśl o tym zesztywniałam z odrazy. – Nie stawiaj jej w niezręcznej sytuacji, matko – powiedział Gideon, gładząc moje spięte plecy. – Osiągnęłaś to, czego chciałaś. Poznałaś ją. – A może oboje wpadlibyście na kolację pod koniec tygodnia? Jego jedyną odpowiedzią było zmarszczenie brwi. Potem zwrócił wzrok gdzieś dalej, skłaniając mnie, bym również spojrzała w tamtą stronę. Zobaczyłam Cary’ego wyłaniającego się z czegoś na kształt roślinnego szpaleru przypominającego labirynt, z bardzo znaną gwiazdką popu uwieszoną jego ramienia. Gideon przywołał go gestem dłoni. – Och, on też? Tylko nie Cary – zaprotestowała Elizabeth. – Jest duszą towarzystwa. Rozkręca tę imprezę. – Tak myślałem, że możesz go polubić. – Gideon obnażył zęby w grymasie zbyt ostrym, by można go było uznać za uśmiech. – Pamiętaj tylko, że jest przyjacielem Evy. To czyni go także moim przyjacielem.

Poczułam ulgę, gdy Cary dołączył do nas, rozładowując napięcie swym luzackim stylem bycia. – Szukałem cię – zwrócił się do mnie. – Miałem nadzieję, że będziesz chciała już się zbierać. Dostałem telefon, na który czekałem. Spojrzawszy w jego roziskrzone oczy, domyśliłam się, że telefon był od Treya. – Tak, jesteśmy gotowi. Razem z Carym zrobiliśmy pożegnalną rundkę, by podziękować gospodarzom i gościom. Gideon nie odstępował mnie na krok niczym zaborczy cień, spokojny, ale wyraźnie zdystansowany. Kiedy szliśmy już w stronę domu, zauważyłam Ireland stojącą na uboczu i zapatrzoną w Gideona. Zatrzymałam się i spojrzałam na niego. – Przyprowadź siostrę, żebyśmy mogli się pożegnać. – Co? – Stoi po twojej lewej. – Sama patrzyłam w prawo, by ukryć moją inicjatywę przed szczeniarą, która najwyraźniej wielbiła starszego brata jak bohatera. Przywołał Ireland szorstkim ruchem ręki. Przywlokła się do nas, jakby jej nie zależało, krzywiąc buźkę w wyćwiczonym grymasie skrajnego znudzenia. Spojrzałam znacząco na Cary’ego, kręcąc głową, gdyż oboje zbyt dobrze pamiętaliśmy czas, gdy ja sama przechodziłam tę fazę. – Posłuchaj mnie. – Ścisnęłam nadgarstek Gideona. – Powiedz jej, że jest ci przykro, bo nie mieliście czasu nadrobić zaległości, i że jeśli chce, może czasami do ciebie zadzwonić. Gideon spojrzał na mnie zaskoczony. – Nadrobić zaległości w czym? Masując jego biceps, powiedziałam: – Sama ci wszystko powie, jeśli dasz jej szansę. Na jego twarzy pojawił się grymas niezadowolenia. – To nastolatka. Dlaczego miałbym dawać jej szansę, żeby zanudziła mnie na śmierć? Stając na palcach, szepnęłam mu do ucha: – Bo będziesz miał u mnie przysługę. – Ty coś kombinujesz. – Przyjrzał mi się nieufnie przez chwilę, po czym pocałował mnie mocno w usta, mrucząc: – Dobrze, spróbujemy, może coś z tego wyjdzie. I to nie będzie jedna przysługa. Liczba zostanie określona później. Kiwnęłam głową. Cary huśtał się na piętach, kręcąc jednym palcem wskazującym wokół drugiego, co w naszym sekretnym języku oznaczało „owinięty wokół palca”. Coś za coś, pomyślałam, ponieważ on owinął mnie wokół swego serca.

*

Byłam zaskoczona, kiedy Gideon odebrał kluczyki do bentleya od jednego z chłopców przyprowadzających samochody. – Ty prowadziłeś? Gdzie jest Angus? – Ma wolne. – Trącił nosem moją skroń. – Tęskniłem za tobą, Eva. Usiadłam na miejscu pasażera, a on zamknął za mną drzwi. Gdy zapinałam pas bezpieczeństwa, zauważyłam, że zatrzymał się na chwilę i popatrzył na dwóch facetów w czerni, którzy stali przy lśniąco czarnym mercedesie zaparkowanym na krańcu podjazdu. Skinęli głowami ze zrozumieniem i wsiedli do swego wozu. Kiedy wyjeżdżaliśmy z podjazdu rezydencji rodziny Vidal, trzymali się tuż za nami. – Ochrona? – zapytałam. – Tak. Kiedy dowiedziałem się, że jesteś tutaj, tak przycisnąłem gaz, że na chwilę mnie zgubili. Cary pojechał do domu z Clancym, zatem Gideon i ja skierowaliśmy się prosto do jego mieszkania. Odkryłam, że podnieca mnie widok Gideona za kierownicą. Prowadził luksusowy samochód w takim samym stylu, w jakim załatwiał wszystkie inne sprawy – zdecydowanie, agresywnie, w pełni panując nad sytuacją. Jechał szybko, ale uważnie, gładko pokonując zakręty i proste odcinki malowniczej drogi prowadzącej z powrotem do miasta. Dopóki nie utknęliśmy w korku na Manhattanie, nie widzieliśmy prawie żadnego ruchu na drodze. Gdy znaleźliśmy się w apartamencie Gideona, od razu ruszyliśmy do głównej łazienki i rozebraliśmy się, by wziąć prysznic. Umył mnie od stóp do głów, jakby nie mógł się powstrzymać od ciągłego dotykania mojego ciała, po czym wysuszył ręcznikiem i ubrał w nowy szlafrok z haftowanego jedwabiu z kimonowymi rękawami. Na koniec wyjął z szuflady jedwabne spodnie z tasiemką w pasie, w kolorze pasującym do mojego szlafroka, i wciągnął je na siebie. – A ja nie dostanę żadnych majtek? – zapytałam, myśląc o mojej szufladzie pełnej seksownej bielizny. – Nie. W kuchni wisi telefon. Wciśnij jedynkę w menu szybkiego wybierania i powiedz człowiekowi, który się zgłosi, żeby odebrał moją kolację u Petera Lugera, tylko tym razem podwójną porcję. – Dobrze. – Poszłam do kuchni i zadzwoniłam. Potem ruszyłam na poszukiwania Gideona. Znalazłam go w jego gabinecie, w którym nigdy przedtem nie byłam. Początkowo nie przyjrzałam się dobrze wnętrzu, ponieważ światło pochodziło tylko z lampki z abażurem, stojącej na wypolerowanym biurku, oraz z kinkietów na ścianach.

Dodatkowo moje oczy były bardziej zajęte gapieniem się na niego. Wyglądał tak zmysłowo i prominentnie, gdy siedział rozparty w wielkim, czarnym fotelu obitym skórą. W obu dłoniach ogrzewał pękaty kieliszek jakiegoś alkoholu. Piękno jego pełnego bicepsa oraz gra cieni na mięśniach jego brzucha sprawiły, że poczułam mrowienie. Jego wzrok był skupiony na ścianie, podążyłam więc za nim spojrzeniem. Zatkało mnie, kiedy zobaczyłam wiszący na niej obraz. Ogromny kolaż składał się z naszych powiększonych zdjęć: pocałunek na ulicy przed budynkiem siłowni... my dwoje na czerwonym dywanie przed siedzibą palestry... naturalne ujęcie z naszym czułym pojednaniem po pamiętnej kłótni w Bryant Park... Centralny punkt kompozycji stanowiło moje zdjęcie zrobione, gdy spałam w swoim łóżku, oświetlona tylko świeczką, którą zostawiłam specjalnie dla niego. Było to bardzo intymne ujęcie, jakby wykonane przez podglądacza, i mówiło więcej o samym fotografie niż o jego obiekcie. Byłam wzruszona tym dowodem, że zadurzał się we mnie równie szybko, jak ja w nim. Gideon wskazał mi drinka, którego zawczasu dla mnie przygotował i postawił na brzegu biurka. – Usiądź. Posłuchałam go zaintrygowana. Odkryłam dzisiaj jego nowe oblicze, do tej pory zupełnie mi nieznane, charakteryzujące się poczuciem celu i opanowaną determinacją, idącymi w parze z precyzyjnym skupieniem. Co wprowadziło go w ten nastrój? I co to oznaczało dla pozostałej części naszego wieczoru? Wówczas dostrzegłam małą ramkę ze zdjęciami, ustawioną na biurku obok mojego drinka, na której widok moje obawy się rozwiały. Była podobna do tej stojącej na moim biurku w firmie, z tą różnicą, że zawierała trzy zdjęcia przedstawiające mnie wraz z Gideonem. – Chciałbym, żebyś zabrała ją do pracy – powiedział cichym głosem. – Dziękuję. – Po raz pierwszy od kilku dni byłam naprawdę szczęśliwa. Jedną dłonią przycisnęłam ramkę do piersi, a drugą ujęłam drinka. Jego wpatrzone we mnie oczy błyszczały, kiedy zajmowałam miejsce naprzeciw niego. – Ty przez cały dzień przesyłasz mi pocałunki ze zdjęcia, które mam na biurku. Sądzę, że uczciwie będzie, żeby i tobie coś przypominało o mnie. O nas. Oddychałam szybko, gdyż moje serce nie było jeszcze do końca spokojne. – Nigdy nie zapomnę ani o tobie, ani o nas. – Nie pozwoliłbym ci na to, nawet gdybyś próbowała. – Gideon pociągnął duży łyk ze swojego kieliszka. – Wydaje mi się, że rozgryzłem w końcu, gdzie popełniliśmy nasz

pierwszy błąd. Ten, który pociągnął za sobą wszystkie problemy, z jakimi borykaliśmy się później. – Och? – Napij się armaniaku, kochanie. Myślę, że możesz go potrzebować. Ostrożnie upiłam łyk aromatycznego trunku, momentalnie czując, jak po moim gardle rozchodzi się przyjemne ciepło. Stwierdziłam, że jego aromat bardzo mi odpowiadał. Napiłam się jeszcze trochę. Obróciwszy kieliszek w dłoniach, Gideon pociągnął kolejny łyk, po czym utkwił we mnie badawcze spojrzenie. – Powiedz mi, co było dla ciebie bardziej podniecające: seks w limuzynie, kiedy ty przejęłaś kontrolę, czy seks w hotelu, kiedy dominowałem ja? Poruszyłam się niespokojnie, niepewna, dokąd zmierza ta rozmowa. – Sądziłam, że podobało ci się to, co działo się w limuzynie. To znaczy w trakcie. Potem najwyraźniej już nie. – Bardzo mi się podobało – przyznał z głębokim przekonaniem. – Obraz ciebie w tej czerwonej sukience, jęczącej, jak dobrze ci ze mną w środku, będzie nawiedzać mnie do końca życia. Jeśli jeszcze kiedyś będziesz chciała mnie zdominować, to masz zielone światło. Poczułam ucisk w żołądku, a mięśnie moich ramion zaczęły się napinać. – Gideonie, zaczynam lekko panikować. Ta cała rozmowa o słowach bezpieczeństwa i dominacji... Mam wrażenie, że zaczynamy zmierzać w kierunku, który mnie nie pociąga. – Myślisz o krępowaniu i bólu. Ja mówię o przekazaniu kontroli za przyzwoleniem drugiej strony. – Gideon przyjrzał mi się dokładnie. – Dolać ci jeszcze? Jesteś bardzo blada. – Tak ci się wydaje? – Odstawiłam pusty kieliszek na blat. – To brzmi tak, jakbyś mówił mi, że jesteś dominantem. – Aniołku, o tym już wiesz. – Jego usta wygięły się w lekkim, seksownym uśmieszku. – Próbuję ci powiedzieć, że ty jesteś uległa.

17

Zerwałam się na równe nogi. – Nie. – Ostrzegł mnie z mrocznym pomrukiem. – Nigdzie nie uciekasz. Jeszcze nie skończyliśmy. – Nie masz pojęcia, o czym mówisz. – Pozwolić wziąć się na smycz... utracić prawo do tego, aby móc powiedzieć „nie”... to miało się już nigdy więcej nie powtórzyć w moim życiu. – Wiesz dobrze, przez co przeszłam. Potrzebuję kontroli tak samo, jak ty. – Siadaj, Evo. Stałam dalej, by dowieść swojej racji. Uśmiechnął się szerzej, a ja zaczęłam topnieć w środku. – Czy ty w ogóle masz pojęcie, jak oszalałem na twoim punkcie? – zamruczał. – Najwyraźniej oszalałeś, jeśli myślisz, że zgodzę się, abyś mną sterował i wydawał mi rozkazy, zwłaszcza w łóżku. – Daj spokój, Eva. Przecież wiesz, że nie chcę cię maltretować, karać, krzywdzić, poniżać ani tresować jak jakieś zwierzątko. To nie są potrzeby żadnego z nas. – Wyprostował się, pochylił do przodu i oparł łokcie o blat. – Jesteś najważniejszą częścią mojego życia. Jesteś moim skarbem i cenię cię ponad wszystko. Chcę cię chronić i sprawić, żebyś czuła się bezpiecznie. Właśnie dlatego rozmawiamy na ten temat. Boże. Jakim cudem on może być tak wspaniały i tak obłąkany zarazem? – Jakoś nie czuję potrzeby bycia zdominowaną. – Potrzebujesz kogoś, komu możesz zaufać... Nie. Nic nie mów, Eva. Jeszcze nie skończyłem. Poczekaj, aż skończę. Stałam dalej w niemym proteście. – Poprosiłaś mnie, abym ponownie zaznajomił twoje ciało z praktykami, które wcześniej były wykorzystywane, aby cię krzywdzić i terroryzować. Nawet nie jestem w stanie powiedzieć, jak wiele znaczy dla mnie twoje zaufanie i czym by dla mnie było, gdybym je utracił. Nie mogę w ten sposób ryzykować, Eva. Musimy zrobić to właściwie. Założyłam ręce na piersi. – Wychodzi na to, że jestem głupia jak but. Myślałam, że nasze życie seksualne jest super. Odstawiając kieliszek, Gideon kontynuował, jakby zupełnie nie słyszał moich słów.

– Poprosiłaś mnie, abym zaspokoił dzisiaj twoją potrzebę. Zgodziłem się. Teraz musimy... – Jeśli nie jestem tym, czego pragniesz, to wyduś to w końcu z siebie! – Odstawiłam ramkę i kieliszek, żeby nie zrobić z nimi czegoś, czego potem bym żałowała. – Nie próbuj mi tu upiększać... Poderwał się zza biurka i stanął przede mną tak błyskawicznie, że zdążyłam cofnąć się ledwie o krok. Ustami zamknął moje, a ramionami uwięził w stalowym uścisku. Tak jak robił to już wcześniej, pchnął mnie pod ścianę i przyparł do niej płasko, chwytając mocno moje nadgarstki, unosząc i przyciskając do muru wysoko nad moją głową. Byłam uwięziona, niezdolna wykonać najmniejszy ruch, kiedy ugiął kolana i zaczął masować moją szparkę całą sztywną długością imponującej erekcji. Raz, drugi. Jedwab ocierał się o nabrzmiałą łechtaczkę. Kiedy delikatnie zacisnął zęby na moim okrytym sutku, ciało przeszył mi dreszcz. Odurzał mnie czysty zapach jego ciepłej skóry. Z jękiem rozkoszy zatonęłam bezwolnie w jego objęciach. – Widzisz, jak łatwo mi się poddajesz, gdy przejmuję kontrolę? – Jego usta podążyły wzdłuż łuku mojej brwi. – I to cię podnieca, prawda? Czujesz, że tak powinno być. – To nie fair. – Wpatrywałam się w niego. Jakiej innej reakcji mógł się spodziewać? Niezależnie od tego, jak bardzo byłam niespokojna i wytrącona z równowagi, nie umiałam przeciwstawić się sile, która przyciągała mnie do niego. – Oczywiście, że nie. Ale taka jest prawda. Błądziłam spojrzeniem po tej wspaniałej grzywie czarnych jak atrament włosów, po wyrazistych rysach jego niepospolitej twarzy. Pragnienie, które odczuwałam, było tak przenikliwe, że aż bolesne. Zadra ukryta głęboko w jego duszy sprawiała, że kochałam go jeszcze bardziej. Były takie chwile, kiedy miałam pewność, że znalazłam w nim swoją drugą połówkę. – Nic na to nie poradzę, że mnie podniecasz – wyszeptałam. – Moje ciało jest w naturalny sposób zaprogramowane do tego, aby rozluźnić się i stopnieć, abyś mógł wepchnąć we mnie tego wielkiego kutasa. – Eva. Bądźmy szczerzy. Ty c h c e s z, abym przejął kontrolę. To dla ciebie ważne, móc zaufać mi na tyle, by całkowicie oddać się w moje ręce. Nie ma w tym nic złego. U mnie jest odwrotnie. Ja muszę wiedzieć, że ufasz mi na tyle, żeby oddać mi tę kontrolę. Nie mogłam trzeźwo myśleć, gdy tak przywierał do mojego ciała, świadomego jego każdego twardego centymetra. – Nie jestem uległa. – Przy mnie jesteś. Jeśli spojrzysz wstecz, sama zobaczysz, jak posłusznie oddawałaś mi się przez cały ten czas.

– Jesteś fantastyczny w łóżku! I masz więcej doświadczenia. To jasne, że pozwalałam ci robić ze mną, co chciałeś. – Zagryzłam wargi, żeby powstrzymać ich drżenie. – Przepraszam, że ja nie byłam dla ciebie aż tak podniecająca. – Przestań pieprzyć, Eva. Dobrze wiesz, jak uwielbiam się z tobą kochać. Gdybym mógł wymigać się od wszystkich obowiązków, nie robiłbym niczego innego. Ale nie mówimy teraz o tym, co mnie kręci. – Czy dobrze rozumiem, że rozmawiamy o tym, co rzekomo m n i e kręci? O to ci chodzi? – Tak. Przynajmniej tak mi się zdawało. – Zmarszczył brwi. – Jesteś zdenerwowana. Nie chciałem... Kurwa. Myślałem, że ta rozmowa nam pomoże. – Gideonie. – Poczułam pieczenie oczu i po chwili łzy potoczyły się po moich policzkach. Wyglądał na zranionego i zdezorientowanego, czyli dokładnie tak, jak ja się czułam. – Łamiesz mi serce. Puścił moje nadgarstki, chwycił na ręce i poniósł przez korytarz, w stronę zamkniętych drzwi. – Otwórz je – powiedział cicho. Weszliśmy do oświetlonego świecami pokoju, w którym unosił się ledwo wyczuwalny zapach świeżego malowania. Przez chwilę byłam skołowana, nie mogąc pojąć, jakim cudem wprost z apartamentu Gideona przenieśliśmy się do mojej sypialni. – Nie rozumiem. – To było mało powiedziane, ale mój mózg nadal starał się uporać z uporczywym wrażeniem teleportacji. – Ty... przeprowadziłeś mnie do siebie? – Nie do końca. – Postawił mnie na ziemi, ale nie wypuścił. – Odtworzyłem twoją sypialnię na podstawie zdjęcia, które zrobiłem, kiedy spałaś. – Dlaczego? Co jest, do cholery? Kto robi coś takiego? Czy to wszystko miało być jakimś środkiem prewencyjnym, bym więcej nie mogła być świadkiem jego koszmarów? Ta myśl zraniła jeszcze głębiej moje i tak już zranione serce. Czułam, jakbym z każdą minutą coraz bardziej oddalała się od Gideona. Jego dłoń pogładziła moje wilgotne włosy, co tylko spotęgowało rosnące we mnie wzburzenie. Miałam ochotę odtrącić jego rękę i odgrodzić się od niego przestrzenią całego pokoju. Albo dwóch. – Gdy poczujesz potrzebę ucieczki – zaczął łagodnie – możesz przyjść tutaj i zamknąć drzwi. Obiecuję, że nie będę cię niepokoić, dopóki sama nie będziesz gotowa. W ten sposób ty będziesz mieć swoją bezpieczną strefę, a ja będę wiedział, że mnie nie zostawiłaś. Milion pytań i podejrzeń przegalopowało mi przez głowę, ale jedno wybiło się ponad resztę. – Czy nadal będziemy spać w jednym łóżku?

– Każdej nocy. – Usta Gideona musnęły moje czoło. – Jak w ogóle mogłaś pomyśleć inaczej? Powiedz mi, Evo, co ci chodzi po tej ślicznej główce? – Co m n i e chodzi po głowie? – Szlag mnie trafił. – Co, do kurwy nędzy, chodzi po twojej? Co stało się z tobą przez te cztery dni, które minęły od czasu, kiedy ze sobą zerwaliśmy? – Nigdy ze sobą nie zerwaliśmy, Eva – powiedział przez zaciśnięte zęby. W drugim pokoju zadzwonił telefon. Zaklęłam pod nosem. Chciałam, żebyśmy kontynuowali tę rozmowę, a jednocześnie, żeby poszedł w cholerę. Ścisnął moje ramię, po czym mnie puścił. – To nasza kolacja. Nie poszłam za nim, kiedy wyszedł z pokoju. Byłam zbyt zdenerwowana. Zamiast tego wślizgnęłam się do łóżka, które wyglądało jak moje, i zamknąwszy oczy, zwinęłam się wokół poduszki. Nie usłyszałam, kiedy Gideon wrócił do pokoju, ale wyczułam jego obecność przy brzegu łóżka. – Proszę, nie każ mi jeść w samotności – powiedział do moich oziębłych pleców. – Dlaczego po prostu nie rozkażesz mi, żebym z tobą zjadła? Westchnął i sam wszedł do łóżka, przytulając się do moich pleców na łyżeczkę. Jego ciepło niosło pewien rodzaj ulgi, odganiając chłód, który wkradł się w moje serce i wywołał gęsią skórkę. Przez dłuższy czas milczał, zwyczajnie niosąc mi pocieszenie swoją bliskością. A może to on czerpał pocieszenie ode mnie? – Eva – powiedział w końcu, głaszcząc moją rękę przez jedwabny materiał – nie mogę znieść, że jesteś nieszczęśliwa. Porozmawiaj ze mną. – Nie mam pojęcia, co miałabym ci powiedzieć. Sądziłam, że między nami wszystko znowu się prostuje. – Mocniej objęłam poduszkę. – Nie denerwuj się, Eva. Boli mnie, kiedy odsuwasz się ode mnie. A ja się odsuwałam, bo on na mnie c i s n ą ł . Odwracając się, pchnęłam Gideona na plecy, po czym go dosiadłam. Śliski szlafrok rozchylił się, kiedy okraczyłam nogami jego biodra. Przejechałam paznokciami po jego szerokiej klatce piersiowej, zostawiając jasne smugi na opalonej skórze. Zaczęłam kołysać biodrami, przyciskając się sromem do jego nabrzmiewającego fiuta. Przez cieniutki jedwab czułam każdą wypukłość, każdą żyłkę na jego penisie. Po sposobie, w jaki jego oczy pociemniały, a kształtne usta rozchyliły się w przyspieszonym oddechu, zorientowałam się, że on również wyczuwał moje zarysy i ich wilgotne ciepło. – Czy to jest dla ciebie takie okropne? – zapytałam, kołysząc się na nim. – Czy naprawdę leżysz teraz i myślisz, że nie dajesz mi tego, czego pragnę, ponieważ nie ty kontrolujesz sytuację?

Gideon położył dłonie na moich biodrach. Nawet ten gest wydawał się dominujący. Zdenerwowanie i zaostrzona koncentracja, które wyczułam w nim przed chwilą, nagle nabrały dla mnie sensu – nie powstrzymywał już swej woli. Potężna moc, kłębiąca się w mrocznych zakamarkach jego duszy, została teraz skierowana na mnie, niczym wrzący strumień magmy. – Mówiłem ci, że będę cię brał, jak tylko będę mógł. – Jasne. Nie myśl sobie, że nie zdaję sobie sprawy, że próbujesz zdominować mnie, nawet będąc pode mną. Jego usta wygięły się w pozbawionym skruchy rozbawieniu. Ześlizgując się niżej, zaczęłam drażnić koniuszkiem języka płaską tarczę jego sutka. Okryłam go swoim ciałem, tak jak on robił to wielokrotnie, rozciągając się na jego biodrach i nogach, z dłońmi wsuniętymi pod jego cudowny tyłek, by ściskać jędrne mięśnie i przyciskać go jeszcze mocniej. Jego fallus napierał na mój brzuch niczym stalowy drąg, rozbudzając na nowo mój seksualny apetyt. – Chcesz mnie ukarać, zadając mi rozkosz? – zapytał cicho. – Możesz to zrobić. Możesz rzucić mnie na kolana, Eva. Oparłam czoło na jego piersi, wzdychając głośno. – Chciałabym. – Proszę, nie martw się. Damy sobie z tym radę, jak i z całą resztą. – Jesteś taki pewny, że masz rację. – Moje spojrzenie się zaostrzyło. – Próbujesz ją tylko udowodnić. – Tak jak ty swoją. – Gideon oblizał dolną wargę, a moja wagina zacisnęła się w niemym żądaniu. W jego oczach kryły się trudne do rozszyfrowania emocje. Cokolwiek działo się w naszym związku, nie zmieniało to faktu, że byliśmy dla siebie stworzeni. I zaraz miałam zamiar dowieść tego w praktyce. Szyja Gideona wygięła się w łuk, kiedy zaczęłam całować jego tors. – Och, Eva. – Twój świat zaraz się rozkołysze, panie Cross. I tak też się stało. Postarałam się o to. *

Czując się głupio ze swoim kobiecym triumfem, siedziałam naprzeciwko Gideona przy stole i napawałam oczy jego widokiem. W głowie wciąż miałam obraz tego, jak jeszcze chwilę temu dyszał i ociekał potem, jęcząc na przemian i klnąc, kiedy ja niespiesznie

syciłam się jego smakowitym ciałem. Przełknąwszy kawałek steku, który dzięki podgrzewaczom nadal był gorący, Gideon powiedział spokojnym głosem: – Jesteś nienasycona. – No chyba. Nie wiem, czemu się dziwisz. Jesteś cudowny, seksowny i całkiem nieźle wyposażony. – Bardzo jesteś łaskawa. Przy okazji, jestem też niesamowicie bogaty. Machnęłam ręką, niedbale ogarniając tym gestem apartament, który musiał kosztować co najmniej pięćdziesiąt milionów dolarów. – A kogóż to obchodzi? – Tak w zasadzie to mnie. – Na jego ustach zadrgał uśmiech. Wbiłam widelec w pieczonego ziemniaczka, odnotowując, że jedzenie od Petera Lugera było prawie tak dobre jak seks. Prawie. – Twoje pieniądze zainteresowałyby mnie tylko wtedy, gdyby stać cię było, aby przestać pracować w zamian za przywilej szwendania się stale po domu jako mój seksniewolnik. – Finansowo mógłbym sobie na to pozwolić, owszem. Ale wtedy znudziłabyś się mną i zostawiła z dnia na dzień. I co bym wtedy zrobił? – Spojrzenie miał przepełnione ciepłem i wesołością. – Uważasz, że udowodniłaś swoją rację, prawda? Przełknęłam jedzenie, po czym odparłam: – Mam ją udowodnić jeszcze raz? – To, że nadal jesteś napalona i szukasz pretekstu, by znowu zaciągnąć mnie do łóżka, w rzeczywistości tylko dowodzi m o j e j racji. – Hmm. – Upiłam trochę wina. – Widzisz to w wyobraźni? Rzucił mi wymowne spojrzenie i od niechcenia przeżuł następny kęs najbardziej delikatnego steku, jakiego kiedykolwiek kosztowałam. Nagle zaniepokoiła mnie pewna myśl, więc zaczerpnąwszy tchu, zapytałam: – Powiedziałbyś mi, gdyby nasz seks cię nie satysfakcjonował? – Eva, nie bądź śmieszna. Co innego mogło skłonić go do tej rozmowy akurat po naszej czterodniowej rozłące? – Fakt, że nie należę do typu kobiet, w których zazwyczaj gustujesz, na pewno nie ułatwia sprawy. No i nie używaliśmy żadnej z tych zabawek z hotelu... – Przestań gadać. – Że jak? Gideon odłożył sztućce na bok. – Nie mam zamiaru wysłuchiwać tego, jak depczesz poczucie własnej wartości. – Słucham? Myślisz, że tylko ty masz prawo zabierać głos?

– Możesz sprowokować kłótnię, Eva, ale i tak nie wydębisz w ten sposób seksu. – A kto powiedział, że... – Zamilkłam, kiedy rzucił mi gniewne spojrzenie. Miał rację. Nadal go pragnęłam. Pragnęłam czuć go na sobie rozpalonego nieposkromionym pożądaniem, całkowicie kontrolującego i dominującego. Wstał nagle od stołu, rzucając krótko: – Zaczekaj tutaj. Po chwili był z powrotem. Położył na stole skórzane etui na pierścionek i z powrotem usiadł naprzeciwko mnie. Poczułam się niemal fizycznie przytłoczona całą tą sytuacją. Przeszyło mnie zimne ukłucie strachu, wypierane powoli przez tęsknotę, która paliła jak ogień. Moje dłonie, spoczywające na kolanach, zaczęły się trząść. Po chwili uświadomiłam sobie, że drży całe moje ciało. Zagubiona podniosłam oczy, by poszukać odpowiedzi na dręczące mnie pytanie w twarzy Gideona. Dotyk jego palców, głaszczących mój policzek, uspokoił targającą mną niepewność, pozostawiając tylko tę nieukojoną tęsknotę. – To nie t e n pierścionek – wyszeptał delikatnie. – Jeszcze nie. Nie jesteś gotowa. W pierwszej chwili poczułam, jakby coś we mnie obumarło. Potem wypełniła mnie ulga. B y ł o za wcześnie. Żadne z nas nie było na to gotowe. Jeśli jeszcze się zastanawiałam, jak bardzo zakochałam się w Gideonie, teraz dostałam swoją odpowiedź. Przytaknęłam. – Otwórz – zachęcił mnie. Ostrożnie przysunęłam pudełko do siebie i kciukiem uchyliłam wieczko. – Och. W środku, na czarnym aksamicie, spoczywał pierścionek inny niż wszystkie. Złote obręcze przypominające liny przeplatały się z dekoracyjnymi znakami X, wysadzanymi diamentami. – Więzy – wyszeptałam. – Osłaniane przez krzyże. – Nie do końca. Dla mnie liny reprezentują różne wątki, różne ścieżki twojej złożonej osobowości, a nie zniewolenie czy skrępowanie. Ale masz rację, X symbolizuje mnie trzymającego się ciebie. Delikatnie, opuszkami palców. – Dopił wino i znów napełnił nasze kieliszki. Siedziałam w bezruchu, starając się ogarnąć wypadki dzisiejszego dnia. Wszystko, czym się zajmował podczas naszej rozłąki – zdjęcia, pierścionek, wizyta u doktora Petersena, replika mojej sypialni czy śledzący mnie samochód – wszystko to umacniało mnie w przekonaniu, że przez większość tego czasu nie przestawał o mnie myśleć, jeśli w ogóle przestawał.

– Oddałeś mi klucze – powiedziałam cicho, nadal mając w pamięci nieopisany ból, który czułam w tamtym momencie. Przykrył dłonią moją dłoń. – Jest mnóstwo powodów, dla których to zrobiłem. Wybiegłaś, mając na sobie tylko szlafrok, bez kluczy. Nie mogę przestać myśleć o tym, co mogłoby się stać, gdyby Cary’ego nie było w domu i gdyby nie wpuścił cię od razu do mieszkania. Podnosząc jego rękę do ust, pocałowałam wierzch dłoni, po czym puściłam ją i zamknęłam wieczko pudełka. – Jest piękny, Gideonie. Dziękuję. Ten gest wiele dla mnie znaczy. – Ale nie będziesz go nosić. – To nie brzmiało jak pytanie. – Po rozmowie, którą dzisiaj odbyliśmy, czułabym się z nim na palcu jak w obroży. Nie odzywał się przez chwilę, po czym przytaknął. – W pewnym sensie masz rację. W sercu mnie zakłuło, a w głowie czułam tępe pulsowanie. Cztery niemalże bezsenne noce upomniały się o swoje. Chociaż sama nie potrafiłam bez niego żyć, wciąż nie mogłam zrozumieć, jakim cudem on czuł to samo w stosunku do mnie i dlaczego byłam dla niego tak ważna. W Nowym Jorku były tysiące kobiet, które mogły zastąpić mnie u jego boku, ale tylko jeden Gideon Cross. – Czuję się, jakbym cię zawiodła, Gideonie. Po tym wszystkim, o czym dzisiaj rozmawialiśmy... Mam wrażenie, że to początek końca. Odsuwając krzesło do tyłu, nachylił się ku mnie i dotknął mojego policzka. – Nieprawda. – Kiedy widzimy się z doktorem Petersenem? – Idę do niego sam we wtorek. Jeśli porozmawiasz z nim i zgodzisz się na sesję dla par, możemy pójść razem w czwartek. – Dwie godziny wyjęte z twojego napiętego kalendarza co tydzień. Nie licząc drogi tam i z powrotem. To poważne zobowiązanie. – Odgarnęłam mu włosy z policzka. – Dziękuję. Gideon chwycił moją rękę i pocałował wewnętrzną część dłoni. – To żadne poświęcenie, Eva. Potem poszedł do gabinetu, żeby jeszcze trochę popracować, a ja zabrałam pudełko z pierścionkiem do łazienki. Myjąc zęby i szczotkując włosy, wciąż przyglądałam się z zaciekawieniem tej niecodziennej biżuterii. Pod skórą czułam lekkie napięcie, uparte pobudzenie, które nie miało prawa istnieć po tylu orgazmach przeżytych tego jednego dnia. To była emocjonalna potrzeba połączenia się z Gideonem, abym mogła upewnić się, że między nami wszystko było w porządku. Kiedy przyszłam do sypialni, postawiłam pudełeczko na nocnym stoliku od mojej strony.

Chciałam, aby było pierwszą rzeczą, jaką zobaczę rano po przebudzeniu, po nocy nieprzerwanego, regenerującego snu. Wzdychając, zrzuciłam z siebie swój nowy piękny szlafrok i wsunęłam się pod kołdrę. Przewracałam się z boku na bok przez dłuższą chwilę, ale niebawem zmorzył mnie sen. *

Obudziłam się w środku nocy. Oddech miałam płytki, przyspieszony, a serce galopowało jak szalone w mojej piersi. Zdezorientowana leżałam przez chwilę nieruchomo, starając się zebrać myśli i przypomnieć sobie, gdzie jestem. Zesztywniałam, kiedy wszystko poskładało się w całość w mojej głowie, i zaczęłam nasłuchiwać, czy Gideon nie ma kolejnego koszmaru. Stwierdziwszy, że leży cicho obok mnie, oddychając spokojnie i głęboko, odetchnęłam z ulgą. O której przyszedł się położyć? Po dniach spędzonych osobno obawiałam się, że mógł odczuwać potrzebę samotności. Wtedy do mnie dotarło, że byłam podniecona. Wręcz boleśnie. Piersi miałam nabrzmiałe i ciężkie, a sutki stwardniałe i napięte. Moja pochwa była głodna, a srom ociekał wilgocią. Leżąc w mroku, nieco tylko rozpraszanym światłem księżyca, zdałam sobie sprawę, że to moje ciało obudziło mnie, domagając się przyjemności. Czy miałam erotyczny sen? A może wystarczyło tylko to, że Gideon leżał obok mnie? Podparłam się na łokciach, by na niego popatrzeć. Pościel zsunęła się do jego pasa, odsłaniając rzeźbioną klatkę piersiową i ramiona. Prawe swobodnie przerzucił za głowę, jak swoiste obramowanie dla rozrzuconych bezładnie czarnych włosów okalających zabójczo przystojną twarz. Lewą dłoń, leżącą między nami na kołdrze, zacisnął w pięść, uwypuklając rysunek mięśni na przedramieniu. Nawet w stanie takiego niebytu wyglądał groźnie i władczo. Poczucie trawiącej mnie w środku gorączki stało się jeszcze bardziej dojmujące, jakby przyciągał mnie do niego milczący nakaz jego niezwykłej woli. Było niemożliwe, aby przez sen domagał się mojej uległości, lecz właśnie tak to odczuwałam – jakby jakaś niewidzialna lina przyciągała mnie do niego. Napięcie między moimi nogami narastało, tak nieubłaganie, że wreszcie wsunęłam tam dłoń w nadziei przytłumienia bolesnego pulsowania. Ale ucisk tylko pogorszył sprawę. Nie byłam w stanie dalej leżeć. Odrzuciłam kołdrę i opuściłam stopy na podłogę. Uznałam, że dobrze zrobi mi szklanka gorącego mleka z kropelką tego winiaku, którym Gideon poczęstował mnie wcześniej. Zatrzymałam się jednak w pół ruchu, bo moją uwagę

przyciągnęło skórzane pudełko na nocnym stoliku, połyskujące w świetle księżyca. Pomyślałam o ukrytym w jego wnętrzu klejnocie i moje pragnienie jeszcze się wzmogło. Myśl o wzięciu mnie w obrożę przez Gideona wybuchła palącą tęsknotą. Jesteś po prostu napalona, skarciłam samą siebie. Jedna z dziewczyn w grupie opowiadała, jak jej „pan” używał jej ciała, kiedy chciał i jak chciał, dla osiągnięcia tylko własnej przyjemności. Nie widziałam w tym niczego seksownego... aż do teraz, gdy wyobraziłam sobie Gideona w takiej scenie. Uwielbiałam go podniecać. Uwielbiałam sprawiać, że dochodził. Właśnie dlatego. Przesunęłam palcami po krawędzi pudełeczka. Oddech mi przyspieszył, gdy uniosłam wieczko. Chwilę później wsuwałam zimną obręcz pierścionka na serdeczny palec prawej ręki. – Podoba ci się? Dreszcz przebiegł przez moje ciało na dźwięk głosu Gideona, głębszego i bardziej chropowatego niż kiedykolwiek wcześniej. Nie spał. Obserwował mnie. Jak długo już był przytomny? Czy dostrajał się do mnie we śnie, tak jak ja reagowałam na jego obecność? – Kocham go. – Kocham ciebie, pomyślałam. Odłożywszy pudełko, obróciłam głowę i zobaczyłam, że siedzi, a jego oczy świecą jak u drapieżnego zwierzęcia, podniecające ponad miarę, lecz zarazem trochę straszne. To było to samo niekontrolowane spojrzenie, które dosłownie zwaliło mnie z nóg, gdy spotkaliśmy się po raz pierwszy – palące i zaborcze, przepełnione mroczną obietnicą ekstazy. Zacisnął szczęki, a na jego pięknej surowej twarzy zatańczyły cienie, czyniąc ją groźną i nieodgadnioną. Chwycił moją dłoń i pocałował pierścionek, który mi podarował. Uklękłam na łóżku i zarzuciłam mu ręce na szyję. – Weź mnie. Masz wolną rękę. Złapał mnie za pośladek i ścisnął. – Jakie to uczucie, powiedzieć to na głos? – Prawie tak dobre, jak orgazmy, które zaraz mi zafundujesz. – Ach, wyzwanie. – Koniuszkiem języka przesuwał po krawędzi mych warg, kusząc je obietnicą pocałunku i celowo go odwlekając. – Gideonie! – Połóż się na plecach i złap oburącz poduszkę. – Wykrzywił usta w kusicielskim uśmiechu. – Nie puszczaj jej pod żadnym pozorem. Jasne? Przełykając z trudem ślinę, wykonałam jego polecenie. Byłam tak podniecona, że chyba mogłam dojść od samych niepohamowanych skurczów mojej zachłannej cipki. Skopał kołdrę i koce w nogi łóżka.

– Rozłóż szeroko nogi i zegnij kolana. Mój oddech wyraźnie przyspieszył, a sutki nabrzmiały jeszcze bardziej, sprawiając mi głęboki, ale cudowny ból. Boże, Gideon był gorący jak piekło w takich sytuacjach. Dyszałam z podniecenia, myśląc o wszystkich lubieżnych możliwościach. Wargi mego sromu pulsowały z niezaspokojonego pożądania. – Och, Eva – zanucił, przesuwając palcem wskazującym wzdłuż mojej wilgotnej szczeliny. – Spójrz, jaka jesteś chciwa, jak łakniesz mojej rozkoszy. Zaspokojenie tej słodkiej małej norki to robota na cały etat. Wsunął we mnie bezlitosny palec, rozdzielając obrzmiałe płatki. Zacisnęłam się wokół niego, tak bliska orgazmu, że niemalże czułam, jak nadchodzi. On tymczasem wyjął go i uniósł do swoich ust, zlizując mój smak. Odruchowo uniosłam naprężone biodra, żeby być jak najbliżej niego. – To twoja wina, że jestem taka napalona – wydyszałam. – Obijałeś się przez te kilka dni. – No to najwyższy czas nadrobić zaległości. Kładąc się na brzuchu i rozchylając mi uda, zaatakował pulsujące wejście koniuszkiem języka, rytmicznie, zapamiętale zataczając nim kręgi. Z premedytacją omijał łechtaczkę, głuchy na moje bezwstydne błagania, by wreszcie mnie zerżnął. – Gideonie, proszę. – Cii, najpierw muszę cię przygotować. – Jestem gotowa. Byłam już, zanim się obudziłeś. – Powinnaś więc obudzić mnie wcześniej. Zawsze się tobą zajmę, Eva. Po to jestem, po to żyję. Skamląc w agonii, napierałam kołyszącymi biodrami na jego język. Dopiero gdy ociekałam własnym podnieceniem, obficie mokra od desperackiej potrzeby poczucia w sobie którejkolwiek części jego ciała, Gideon położył się na mnie i rozciągnął między moimi rozwartymi udami, opierając ciężar ciała na przedramionach. Patrzył mi prosto w oczy, wiążąc mój wzrok. Jego kutas, twardy niczym rozpalona skała, napierał na wejście do mojej pochwy. Był mi niezbędny bardziej niż następny oddech. – Teraz – wydyszałam. – Teraz. Sprawnym pchnięciem bioder wbił się we mnie głęboko, przygważdzając mnie do łóżka. – Boże! – Zdusiłam okrzyk, opinając się w skurczach ekstazy wokół grubej kolumny, która tak mnie wypełniła. Dokładnie tego potrzebowałam od momentu rozmowy w jego gabinecie. Dokładnie tego pragnęłam, unosząc się i opadając na jego twardej jak stal erekcji wcześniej przed kolacją. Nawet gdy szczytowałam wtedy na jego sterczącym

penisie, brakowało mi jego kontroli. – Nie dochodź – wymruczał mi w ucho, uciskając moje piersi i pocierając brodawki między kciukiem i palcem wskazującym. – C o? – Byłam pewna, że do orgazmu wystarczy jego jeden głębszy oddech. – I nie puszczaj poduszki. Gideon zwolnił do niemal leniwego tempa. – Będziesz tego pragnąć – wyszeptał, drażniąc nosem wrażliwy punkt za moim uchem. – Uwielbiasz łapać mnie za włosy i wbijać paznokcie w plecy. Kiedy jesteś bliska szczytowania, lubisz ścisnąć mój tyłek i wbić mnie jeszcze głębiej. Robię się cholernie twardy, gdy stajesz się taka dzika i nieokiełznana, gdy pokazujesz mi, jak bardzo kochasz czuć mnie w sobie. – To nie fair – zajęczałam, wiedząc dobrze, że celowo prowokuje mnie, szepcząc mi to do ucha. Brzmienie jego zachrypniętego głosu było idealnie zgrane z niestrudzoną pracą bioder. – Torturujesz mnie. – Dobre rzeczy przychodzą do tych, którzy są cierpliwi. – Jego język przesunął się wzdłuż muszli mojego ucha i zagłębił się w niej w tym samym momencie, w którym pociągnął moje sutki. Szarpnęłam się, wychodząc naprzeciw jego następnemu pchnięciu, i niemal doszłam. Gideon znał moje ciało tak dobrze, znał wszystkie jego sekrety i wrażliwe strefy. W mistrzowski sposób penetrował mnie mocarnym drągiem, pocierając raz za razem wrażliwy splot nerwów, który drżał z rozkoszy z każdym jego dotykiem. Pchnąwszy biodrami, wtłoczył się głębiej, pobudzając kolejne czułe punkty. Zajęczałam przeciągle, płonąc dla niego, bezgranicznie nim odurzona. Moje palce jeszcze mocniej zacisnęły się na poduszce, rzucałam głową na wszystkie strony w szalonym pragnieniu orgazmu. Mógł mnie do niego doprowadzić samym zgłębianiem mojej pochwy. Był jedynym kochankiem, który miał odpowiednie umiejętności, aby zapewnić mi intensywny waginalny orgazm. – Nie dochodź – powtórzył ochryple. – Powstrzymaj to. – Ja n-nie mogę... To takie cudowne. Boże, Gideonie... – Łzy pociekły z kącików moich oczu. – Jestem... jestem w tobie za... zatracona. Załkałam cicho, bojąc się wyznać mu miłość zbyt szybko, aby nie ryzykować naruszenia delikatnej równowagi między nami. – Och, Evo. – Otarł się policzkiem o moją twarz. – Marzyłem o tobie tak mocno i tak często, że musiałaś się ziścić. – Błagam – prosiłam cicho. – Zwolnij. Gideon podniósł głowę i spojrzał na mnie, jednocześnie szczypiąc moje sutki tak

umiejętnie, aby zadać mi tylko odrobinę bólu. Elastyczne mięśnie mojego wilgotnego tunelu zacisnęły się tak mocno, że przy następnym pchnięciu sam zamruczał z rozkoszy. – Proszę. – Zaskomliłam po raz kolejny, drżąc z wysiłku powstrzymywania nadchodzącego nieuchronnie orgazmu. – Dojdę, jeśli nie zwolnisz. Jego spojrzenie oblewało żarem moją twarz, jego biodra szarżowały do przodu w wymierzonym tempie, które powoli odbierało mi resztkę zmysłów. – A nie chcesz dojść, Eva? – wychrypiał kuszącym głosem, jakim mógłby mnie zwabić nawet w ogień piekielny, gdzie pobiegłabym z rozmarzonym uśmiechem na twarzy. – Czy nie do tego dążyłaś przez cały wieczór? Mój kark wygiął się w łuk, gdy jego usta błądziły po mojej szyi. – Tylko kiedy mi na to pozwolisz – wydyszałam. – Tylko... kiedy pozwolisz. – Aniołku. – Uniósł dłoń ku mojej twarzy, odgarniając nieskładne kosmyki włosów klejące mi się do wilgotnej skóry. Pocałował mnie z uczuciem, zapamiętale, zanurzając język głęboko w moje usta. Tak... – Dojdź dla mnie – wysapał, ni to żądając, ni prosząc, i zwiększył tempo. – Dojdź, Evo. I orgazm uderzył we mnie niczym huragan, ogarniając ciało chaosem niewyobrażalnych doznań. Pulsujące ciepło przetaczało się we mnie fala za falą, obkurczając cipkę i zwężając mnie w środku. Krzyknęłam. Najpierw z mojego gardła wydarł się nieartykułowany jęk dzikiej rozkoszy, a zaraz potem imię mojego kochanka. Powtarzałam je jękliwie raz za razem, podczas gdy on nie przestawał posuwać mnie tym cudownym drągiem, przedłużając moje szczytowanie, by wepchnąć mnie w objęcia następnego orgazmu. – Dotknij mnie – wykrzyczał ochryple, kiedy ja rozpadałam się pod nim na kawałki. – Złap mnie. Uwolniona od jego rozkazu puściłam poduszkę i przywarłam do niego całym wilgotnym ciałem – rękami i nogami. Wpierał się we mnie mocno i głęboko, w niestrudzonej pogoni za orgazmem. Doszedł, wydając z siebie dziki ryk. Odrzucił głowę do tyłu i tryskał we mnie przez długie sekundy. Trzymałam go mocno, dopóki nasze ciała się nie rozluźniły, a nasze oddechy nie zwolniły. W końcu stoczył się ze mnie, ale niedaleko. Przytulił się do moich pleców i szepnął: – A teraz śpij. Nie pamiętam, czy byłam przytomna na tyle długo, by mu odpowiedzieć.

18

Poniedziałkowe poranki mogły być fantastyczne, jeśli zaczynały się w towarzystwie Gideona Crossa. Jadąc do pracy, opierałam się plecami o jego bok. Przerzucił rękę przez moje ramię, splatając palce z moimi. Gideon bawił się moim nowym pierścionkiem, a ja wyprostowałam nogi, przyglądając się klasycznym czółenkom na obcasie, które kupił dla mnie wraz z innymi rzeczami na te okazje, gdy nocowałam u niego. Na dobry początek tygodnia zdecydowałam się włożyć czarną obcisłą sukienkę w wąskie prążki z cienkim niebieskim paskiem, którego kolor przywodził mi na myśl oczy Gideona. Miał doskonały gust, musiałam mu to przyznać. Chyba że na zakupowe szaleństwo wysyłał jedną ze swoich ciemnowłosych „przyjaciółek”... Odsunęłam od siebie tę nieprzyjemną myśl. Rano przejrzałam zawartość szuflad przygotowanych dla mnie w łazience i odkryłam tam wszystkie kosmetyki, których używałam na co dzień, oraz przybory do makijażu w moich ulubionych kolorach. Wolałam nie pytać, skąd o tym wszystkim wiedział, bo mogłoby to doprowadzić do niepotrzebnego spięcia. Wolałam potraktować to jako przejaw troskliwości. Gideon pomyślał o wszystkim. Punktem kulminacyjnym mojego poranka było pomaganie Gideonowi w ubieraniu się w jeden z jego seksownych garniturów. Zapięłam mu guziki koszuli, on wsunął ją w spodnie. Zapięłam jego rozporek, on zawiązał krawat. Włożył kamizelkę, a ja wygładziłam perfekcyjnie skrojony materiał na jego równie perfekcyjnym ciele, z rozbawieniem odkrywając, że ubieranie go mogło być równie seksowne jak rozbieranie. Zupełnie jakbym owijała w ozdobny papier prezent dla siebie. Cały świat widział to opakowanie, ale tylko ja znałam skarb kryjący się w środku i wiedziałam, jak niezwykle był cenny. Jego intymne uśmiechy i głęboki chropowaty śmiech, jego delikatny dotyk i dzikość jego pożądania – to wszystko było zarezerwowane tylko dla mnie. Bentley podskoczył lekko na nierówności jezdni i Gideon objął mnie mocniej. – Planujesz coś po pracy? – Dzisiaj zaczynam zajęcia z krav magi. – Nie potrafiłam ukryć podekscytowania w głosie.

– Ach, no tak. – Ustami musnął moją skroń. – Wiesz o tym, że zamierzam obserwować cię w trakcie ćwiczeń. Już na samą myśl o tym mi staje. – Czy nie ustaliliśmy już, że zawsze ci staje? – Przekomarzałam się, trącając go łokciem. – Zawsze, gdy jestem z tobą. Świetnie się składa dla nas obojga, że jesteś taka nienasycona. Napisz mi, gdy już będziesz po zajęciach. Przyjadę do ciebie. Po chwili poszukiwań wyciągnęłam z torebki smartfona, żeby sprawdzić, czy bateria jeszcze trzyma, i odkryłam wiadomość od Cary’ego. Był to plik wideo, któremu towarzyszył tekst: „Czy X wie, że jego brat jest dupkiem? Trzymaj się z dala od CV, maleńka *ściskam*”. Włączyłam odtwarzanie, ale przez jakąś minutę nie mogłam uwierzyć w to, co widzę. Kiedy w końcu to do mnie dotarło, zamarłam. – Co jest? – zapytał Gideon z ustami przy moich włosach. Po chwili on także znieruchomiał, co było ewidentnym znakiem, że musiał spojrzeć w ekran ponad moim ramieniem. Cary nagrał film podczas przyjęcia u rodziców Gideona. Sądząc po dwuipółmetrowym żywopłocie w tle, znajdował się w ogrodowym labiryncie, a liście przed obiektywem sugerowały, że nie chciał, by go zauważono. Gwiazdami nagrania była para złączona w namiętnym uścisku. Piękna twarz kobiety spływała łzami, a mężczyzna próbował zatrzymać jej niepohamowany potok słów pocałunkami i uspokajał ją, głaszcząc łagodnie jej ramiona. Rozmawiali o mnie i Gideonie, o tym, jak wykorzystuję swoje ciało, aby dobrać się do jego milionów. – Nie martw się. – Christopher pocieszał miękkim głosem zdruzgotaną Magdalene. – Dobrze wiesz, że Gideon szybko się nudzi. – Z nią jest inaczej. Sądzę... sądzę, że ją kocha. Pocałował ją w czoło. – Nie jest w jego typie. Zacisnęłam mocniej palce na dłoni Gideona. Obserwowaliśmy, jak zachowanie Magdalene powoli się zmieniało. Zaczęła reagować na pieszczoty Christophera, tuląc się do niego. Jej głos złagodniał, usta zaczęły szukać jego pieszczot. Dla obserwatora było jasne, że dobrze znał całe jej ciało – wiedział, jak ją rozpalić. Gdy jego wprawne uwodzenie zadziałało i poddała się w końcu całkowicie jego dotykowi, zadarł jej sukienkę i zaczął brutalnie posuwać. To, że ją wykorzystywał, było więcej niż oczywiste. Miał to wypisane na przepełnionej pogardliwym triumfem twarzy, gdy pieprzył ją, dopóki nie opadła bezwładnie w jego ramionach.

Nie mogłam uwierzyć, że mężczyzna na ekranie komórki to Christopher. Jego twarz, postura, głos... Był zupełnie innym człowiekiem niż ten, którego poznałam. Poczułam ulgę, kiedy bateria telefonu wyczerpała się zupełnie i ekran pociemniał. Gideon oplótł mnie ramionami. – Odrażające – wyszeptałam, wtulając się w niego ostrożnie, aby nie zostawić śladów makijażu na klapach marynarki. – Krańcowo wstrętne. Żal mi jej. Wypuścił gwałtownie powietrze. – To właśnie Christopher. – Dupek. I ten wyraz samozadowolenia na jego twarzy... brr. – Wzdrygnęłam się. Przykładając usta do moich włosów, wymruczał: – Myślałem, że Maggie uda się przed nim uchronić. Nasze matki znają się przecież od lat. Zapominam czasem, jak bardzo mnie nienawidzi. – Dlaczego? Przez moment zastanawiałam się, czy koszmary Gideona w jakiś sposób związane były z Christopherem, ale szybko odrzuciłam tę myśl. To nie miało sensu. Gideon był o kilka lat starszy i pod każdym względem silniejszy od brata. Skopałby Christopherowi tyłek. – Uważa, że kiedy byliśmy mali, ja znajdowałem się w centrum uwagi – wyjaśnił Gideon znużonym głosem – ponieważ wszyscy martwili się o to, jak daję sobie radę po samobójstwie ojca. Więc teraz pragnie wszystkiego, co jest moje. Wszystkiego, na czym może położyć swoje łapy. Odwróciłam się ku niemu, wsuwając ręce pod jego marynarkę, aby być bliżej. W jego głosie zabrzmiało coś, co sprawiło, że zrobiło mi się go żal. Jego rodzinny dom, jak sam powiedział, nawiedzał go w koszmarach, a on był tak bardzo oddalony od rodziny. Nigdy nie był kochany. To było tak proste i skomplikowane zarazem. – Gideonie? – Hmm? Odchyliłam się, aby na niego spojrzeć. Uniosłam dłoń i pogładziłam łuk jego brwi. – Kocham cię. Wzdrygnął się tak gwałtownie, że potrząsnął również mną. – Nie chciałam cię przestraszyć – zapewniłam go szybko, odwracając twarz, żeby nie czuł się skrępowany moim wzrokiem. – Nie musisz nic z tym robić. Po prostu nie chciałam już czekać ani minuty, żeby ci o tym powiedzieć. Teraz możesz się tym udławić. Jedną dłonią objął mnie za kark, a drugą niemalże boleśnie chwycił w talii. Trzymał mnie tak unieruchomioną, zamkniętą w swoim uścisku, jakby się bał, że mógłby porwać mnie podmuch wiatru. Oddech miał nierówny, a puls przyspieszony. Przez resztę drogi do pracy nie odezwał się ani słowem, ale nie wypuścił mnie również z objęć.

Planowałam powiedzieć mu to jeszcze raz kiedyś w przyszłości, ale uważałam, że jak na pierwszy raz, oboje daliśmy sobie radę. *

Punktualnie o dziesiątej posłałam dwa tuziny czerwonych długich róż do biura Gideona z karteczką:

Dla uczczenia czerwonych sukienek i przejażdżek limuzyną.

Dziesięć minut później otrzymałam firmową kopertę z liścikiem:

Musimy to powtórzyć. Szybko.

O jedenastej poprosiłam o dostarczenie do jego biura czarno-białej kompozycji kalijek etiopskich z notatką:

Z okazji czarno-białych sukienek koktajlowych i igraszek w bibliotekach...

Po dziesięciu minutach przyszła odpowiedź:

Jeszcze chwila, a skotłuję cię na podłodze...

W południe wybrałam się na wycieczkę po sklepach. Żeby kupić sygnet. Obleciałam ich sześć, zanim znalazłam taki, który uznałam za idealny. Wykonany z platyny, z osadzonymi czarnymi diamentami, miał industrialny styl i kazał mi myśleć o władzy i zniewoleniu. Był to sygnet dominanta, bardzo odważny i męski. Musiałam otworzyć nowy rachunek, aby pokryć jego koszt, ale uznałam, że wart był miesięcy spłacania kredytu. Zadzwoniłam do biura Gideona i razem ze Scottem udało nam się znaleźć w wypełnionym po brzegi kalendarzu Gideona piętnastominutowe okienko, w które mogłam się wślizgnąć. – Dziękuję ci bardzo za pomoc, Scott. – Nie ma za co. Z radością obserwowałem, jak odbierał dzisiaj kwiaty od ciebie. Nie pamiętam, żebym kiedykolwiek widział go tak uśmiechniętego. Przepełniło mnie ciepłe uczucie miłości. Chciałam uszczęśliwiać Gideona. Mówiąc jego słowami, po to żyłam. Wróciłam do pracy z promiennym uśmiechem na ustach. O drugiej posłałam do biura Gideona tygrysią lilię razem z prywatną notatką zamkniętą w firmowej kopercie:

W podzięce za drapieżny seks. Odpowiedział: Odpuść krav magę. Ja ci zapewnię odpowiednią formę. Za dwadzieścia czwarta – pięć minut przed moim spotkaniem z Gideonem – zrobiłam się nerwowa. Wstałam z krzesła nieco chwiejnie, a po chwili w windzie przestępowałam nerwowo z nogi na nogę. Teraz, kiedy przyszedł moment wręczenia mu prezentu, zaczęłam się obawiać, czy w ogóle mu się spodoba... W końcu nie widziałam nigdy, aby nosił jakieś sygnety. Czy nie było to zbyt nietaktowne, zbyt zaborcze z mojej strony, aby zmuszać go do zakładania biżuterii tylko dlatego, że ja nosiłam podobną? Rudowłosa recepcjonistka nie robiła żadnych problemów z wpuszczeniem mnie do środka. Scott wstał zza biurka i przywitał mnie z szerokim uśmiechem. Już po chwili zamykał za mną drzwi gabinetu Gideona. Od razu poczułam cudowny zapach kwiatów, który unosił się w pomieszczeniu. Zaskoczyło mnie, jakiej ciepłej atmosfery nabrało to ascetycznie nowoczesne biuro dzięki kilku bukietom. Gideon spojrzał znad monitora, podnosząc brwi. Płynnie wyprostował swoje imponujące ciało. – Eva, czy coś się stało? Dostrzegłam, jak błyskawicznie przeszedł z trybu biznesowego na prywatny, jak złagodniał jego wzrok, gdy na mnie spojrzał. – Nie, nic. Ja tylko... – Wzięłam głęboki oddech i podeszłam do niego. – Mam coś dla ciebie. – Jeszcze coś? Czyżbym zapomniał o jakiejś ważnej okazji? Postawiłam etui z sygnetem na środku biurka, po czym niepewnie odwróciłam wzrok. W myślach zaczęłam kwestionować sens mojego spontanicznego prezentu. Teraz wydawało mi się to głupim pomysłem. Co miałam powiedzieć, żeby zwolnić go z poczucia winy, jeśli prezent mu się nie spodoba? Jakby tego było mało, że rzuciłam w niego dzisiaj bombą z wyznaniem miłości, to teraz jeszcze musiałam wyskoczyć z tym cholernym sygnetem. Na pewno już czuł tę kulę u nogi i łańcuch, który brzęczałby za nim, gdyby chciał uciec w popłochu... I tę pętlę zaciskającą się na jego szyi... Usłyszałam, jak otworzył wieczko, po czym gwałtownie wypuścił powietrze z płuc. – Eva. W jego głosie krył się mrok i niebezpieczeństwo. Obróciłam się ostrożnie w jego stronę, wzdrygając się na widok surowości jego rysów i chłodu spojrzenia. Dłonie kurczowo

zaciskał na pudełku. – To za dużo? – zapytałam ochrypłym głosem. – Tak. – Odstawił pudełko na miejsce, po czym okrążył biurko. – Cholernie za dużo. Nie mogę usiedzieć w miejscu, nie mogę się skoncentrować. Nie mogę pozbyć się ciebie z mojej głowy. Jestem cholernie podminowany, co mi się nigdy nie zdarza, gdy jestem w pracy. Jestem na to zbyt zajęty. A ty prowadzisz oblężenie.
Dobrze wiedziałam, jak wymagająca jest jego praca, a mimo to zupełnie nie wzięłam tego pod uwagę, kiedy wpadłam w szał robienia niespodzianek. – Przepraszam, Gideonie. Nie pomyślałam. Podszedł do mnie tym swoim seksownym krokiem, który tak dobitnie sugerował, jak dobry był w łóżku. – Nie przepraszaj. To najlepszy dzień mojego życia. – Naprawdę? – Przyglądałam się, jak wkłada sygnet na serdeczny palec. – Chciałam cię uszczęśliwić. Pasuje? Musiałam zgadywać rozmiar... – Jest idealny. Ty jesteś idealna. – Gideon chwycił moją dłoń i pocałował mój pierścionek. Następnie obserwował, jak powtarzam jego gest, składając pocałunek na jego sygnecie. – Sprawiasz, że czuję się... Evo, to aż boli. Mój puls przyspieszył. – Czy to źle? – To cudownie. – Dotknął mojej twarzy, a ja poczułam zimno sygnetu na policzku. Pocałował mnie z pasją, spragnionymi wargami zawzięcie domagającymi się moich, z językiem wdzierającym się z niecną wprawą do moich ust. Pragnęłam więcej, ale powstrzymałam się, wiedząc, że już wystarczająco przesadziłam jak na jeden dzień. Poza tym był tak zaskoczony moją niezapowiedzianą wizytą, że nie zmatowił szklanej ściany, aby zapewnić nam prywatność. – Powiedz mi jeszcze raz to, co powiedziałaś w samochodzie – wyszeptał. – Hmm... no nie wiem. – Musnęłam dłonią jego kamizelkę. Bałam się powiedzieć mu jeszcze raz, że go kocham. Za pierwszym razem przyjął to niełatwo i nie byłam pewna, czy w pełni zdawał sobie sprawę, co moje wyznanie oznaczało dla nas. Dla niego. – Wiesz, jesteś niedorzecznie przystojny. Za każdym razem, gdy cię widzę, po prostu tracę głowę. W każdym razie... nie chcę ryzykować, że cię odstraszę. Nachylając się nade mną, przyłożył swoje czoło do mojego. – Żałujesz tego, co powiedziałaś, prawda? Te wszystkie kwiaty, sygnet... – Naprawdę ci się podoba? – zapytałam podejrzliwie, odchylając się lekko w tył, by widzieć jego twarz. Chciałam wyczuć, czy przypadkiem nie próbuje ukryć prawdy. – Nie chcę, żebyś nosił go tylko po to, by sprawić mi przyjemność, jeśli ci się nie podoba.

Przesunął palcami po krawędzi mojego ucha. – Jest idealny. W taki sposób mnie postrzegasz. Jestem dumny, że mogę go nosić. Byłam szczęśliwa, że zrozumiał moje intencje. Oczywiście dlatego, że byłam jego. – Jeśli masz zamiar wycofać się z tego, co powiedziałaś wcześniej, i to jest twój sposób, żeby złagodzić cios... – zaczął, a jego spojrzenie zdradzało zaskakujący niepokój. Nie mogłam oprzeć się skrytej prośbie w jego oczach. – Mówiłam prawdę, Gideonie. – Sprawię, że powiesz to jeszcze raz – zagroził uwodzicielskim głosem. – Wykrzyczysz to w ekstazie, zanim z tobą skończę. Błysnęłam zębami w uśmiechu i cofnęłam się o krok. – Wracaj do pracy, maniaku. – Podrzucę cię do domu o piątej. – Nie spuszczał ze mnie wzroku, kiedy szłam w stronę drzwi. – Chcę, by twoja cipka była naga i wilgotna, kiedy zejdziesz do samochodu. Jeśli będziesz musiała się tam dotykać, to nie waż się sama dojść, bo będą konsekwencje. Konsekwencje. Po moim ciele przebiegł lekki dreszcz, ale był to rodzaj groźby, którą mogłam znieść. Ufałam Gideonowi i wierzyłam, że wiedział, jak daleko może się ze mną posunąć. – A ty będziesz twardy i gotowy? Na jego twarzy pojawił się drwiący uśmiech. – A kiedy nie byłem przy tobie? Dziękuję ci za dzisiaj, Eva. Za każdą minutę. Posłałam mu całusa, patrząc, jak jego oczy zachodzą mrokiem pożądania. To spojrzenie towarzyszyło mi przez resztę dnia. *

Dochodziła szósta, kiedy dotarłam do domu w stanie rozmemłania po naprawdę dobrym pieprzeniu. W chwili, w której dostrzegłam czekającą na mnie przy krawężniku limuzynę Gideona zamiast bentleya, od razu wiedziałam, co się szykuje. Niemalże rzucił się na mnie, gdy mościłam się na tylnym siedzeniu. Następnie zaprezentował swoje niebywałe umiejętności oralne, po czym wbił mnie w siedzenie z pełnym wigoru entuzjazmem. Cieszyłam się, że dbałam o kondycję. W przeciwnym razie niezaspokojony apetyt seksualny Gideona, w połączeniu z jego wytrzymałością i siłą witalną, już dawno by mnie wykończyły. Nie żebym narzekała. To tylko takie spostrzeżenie. Clancy czekał już w lobby mojego apartamentowca, kiedy w pośpiechu wpadłam do środka. Nawet jeśli zauważył moją wymiętą sukienkę, zaczerwienione policzki i potargane włosy, nie zdradził tego słowem. Przebrałam się szybko na górze i ruszyliśmy

do szkoły Parkera. Miałam nadzieję, że zajęcia wprowadzające okażą się łagodne, ponieważ moje nogi wciąż były jak z gumy po dwóch przejmujących orgazmach. Kiedy dotarliśmy do przerobionego magazynu na Brooklynie, byłam podekscytowana i gotowa do nauki. Na środku sali kilkunastu uczniów wykonywało różnorodne ćwiczenia. Parker nadzorował wszystko, udzielał porad i zachęt, przechadzając się między matami. Gdy mnie dostrzegł, podszedł się przywitać i skierował mnie w róg sali treningowej, gdzie mogliśmy rozpocząć zajęcia indywidualne. – Więc... jak leci? – zapytałam, starając się opanować napięcie. Uśmiech, który mi posłał, rozświetlił mu twarz, podkreślając jej ciekawą urodę. – Zdenerwowana? – Troszkę. – Popracujemy nad twoją siłą i wytrzymałością oraz nad spostrzegawczością. Zaczniemy też trening reakcji, aby wyeliminować moment paraliżu i zawahania w niespodziewanych konfrontacjach. Zanim zaczęliśmy, wydawało mi się, że zarówno moja siła, jak i wytrzymałość są na wysokim poziomie, ale szybko odkryłam, że mogłam nad tym jeszcze popracować. Zaczęliśmy od krótkiego zapoznania się ze sprzętem i przestrzenią do ćwiczeń, po czym przeszliśmy do omówienia pozycji wyjściowej do walki oraz pozycji neutralnych. Zrobiliśmy krótką rozgrzewkę siłową, a później Parker zaprezentował mi swoistą odmianę berka, podczas której zawodnik stojący przodem do przeciwnika i blokowany przez niego próbuje dotknąć jego ramienia albo kolana. Parker okazał się w tej grze niesamowity, co było zrozumiałe, ale i ja zaczęłam się pomału w tym odnajdywać. Większość czasu spędziliśmy jednak na ćwiczeniach przygotowawczych, którym oddałam się z wielkim zaangażowaniem. Dobrze wiedziałam, jakie to uczucie, gdy leżysz twarzą do ziemi, a ktoś ma nad tobą przewagę. Jeśli Parker dostrzegł ukryte podłoże mojej gorliwości, nie skomentował tego. *

Kiedy wieczorem przyjechał Gideon, znalazł mnie w wannie, w której gorącą wodą koiłam swoje obolałe ciało. Mimo że sam dopiero co musiał wziąć prysznic po własnym treningu, rozebrał się do naga i wślizgnął do wanny, siadając za moimi plecami i obejmując mnie nogami i rękami. Zajęczałam, kiedy się poruszył. – Aż tak ci dobrze, hmm? – przekomarzał się, gryząc mnie w ucho. – Kto by pomyślał, że turlanie się po podłodze ze spoconym facetem może być tak wyczerpujące? – Cary miał rację co do ryzyka obrażeń podczas treningu krav magi. Już

teraz widziałam wykwitające pod moją skórą cienie siniaków, a przecież ostre treningi były dopiero przede mną. – Mógłbym zrobić się zazdrosny – powiedział Gideon, ściskając moje cycki – gdybym nie wiedział, że Smith jest żonaty i ma dwójkę dzieci. Prychnęłam, słysząc kolejną porcję nowinek, które nie powinny go interesować. – Znasz też może rozmiar jego butów i kapelusza? – Nie. Jeszcze nie. – Moje pełne frustracji stęknięcie rozbawiło go do tego stopnia, że wybuchnął śmiechem, a słysząc ten rzadki dźwięk, sama nie byłam w stanie powstrzymać rozbawienia. Pewnego dnia będziemy musieli odbyć rozmowę dotyczącą jego obsesji na punkcie zbierania informacji, ale dzisiaj nie miałam na to ochoty. Ostatnimi czasy zbyt często się kłóciliśmy, a ja cały czas miałam w głowie radę Cary’ego, że złe chwile nie powinny przeważać nad dobrymi. Bawiąc się sygnetem na palcu Gideona, opowiedziałam mu o sobotniej rozmowie z ojcem. Wspomniałam, że koledzy z pracy dokuczali mu z powodu plotek, iż jego córka spotyka się z t y m Gideonem Crossem. – Przepraszam – westchnął. Odwróciłam głowę i spojrzałam mu w oczy. – To nie twoja wina, że głośno o tobie w mediach. Nic na to nie poradzisz, że jesteś szalenie atrakcyjny. – Pewnego dnia – powiedział oschle – może w końcu odpowiem sobie na pytanie, czy moja twarz jest dobrodziejstwem, czy raczej przekleństwem. – Jeżeli moje zdanie cokolwiek znaczy, ja jestem nią raczej zachwycona. W kącikach ust mężczyzny zadrgał uśmiech. Dotknął mojego policzka. – Twoje zdanie jest jedynym, które dla mnie coś znaczy. Twoje i twojego ojca. Chcę, żeby mnie polubił, Evo, a nie miał tylko za faceta, który naraża jego córkę na utratę prywatności. – Przekonasz go do siebie, zobaczysz. Jedyne, czego pragnie, to żebym była bezpieczna i szczęśliwa. Gideon wyraźnie się rozluźnił i znów przyciągnął mnie do siebie. – Czy ja cię uszczęśliwiam? – Tak. – Mój policzek spoczywał tuż przy jego sercu. – Kocham spędzać z tobą czas. Kiedy nie jesteśmy razem, marzę, by znów znaleźć się w twoich ramionach. – Powiedziałaś, że nie masz już siły na kłótnie – przypomniał sobie. – Nie daje mi to spokoju. Czy masz już dosyć tego, że bez przerwy coś partolę? – Nie partolisz bez przerwy. I ja parę razy też spieprzyłam sprawę. Związki nie są

łatwe, Gideonie. No i większość z nich nie może pochwalić się takim zajebistym seksem, jak nasz. Uważam, że należymy do grona szczęśliwców. Nabrał wody w dłonie i wylał mi ją na kark, ogrzewając mnie ciepłymi strużkami spływającymi po plecach. – Tak naprawdę nie pamiętam ojca. – Och? – Starałam się opanować spięcie ciała, by nie zdradzić zaskoczenia. Ani ogromnego podekscytowania i desperackiego głodu wiedzy na jego temat. Nigdy wcześniej nie mówił o swojej rodzinie. A ja, choć skręcało mnie z ciekawości, nie narzucałam się z pytaniami. Nie chciałam naciskać, skoro nie był jeszcze gotowy. Jego pierś uniosła się i opadła w głębokim oddechu. Coś w jego westchnieniu sprawiło, że podniosłam głowę i zdecydowałam się złamać moją zasadę ostrożności. Przesunęłam dłonią po twardych mięśniach jego klatki piersiowej. – Chcesz pogadać o tym, co wciąż pamiętasz? – Tylko... wrażenia. Nie widywałem go często. Bardzo dużo pracował. Zdaje się, że mam to po nim. – Czyli najodpowiedniejszym słowem na nazwanie tego, co was łączy, byłby pracoholizm? Ale na tym podobieństwa się kończą. – A skąd to niby wiesz? – odparował wyzywająco. Sięgnęłam ku jego twarzy i odgarnęłam mu włosy z czoła. – Gideonie, wybacz mi, ale twój ojciec był oszustem, który wybrał prostą, egoistyczną drogę ucieczki. Nie masz w sobie tej cząstki, która popchnęłaby cię w takim kierunku. – Nie, w ten sposób nie. – Zamilkł na chwilę. – Ale nie wydaje mi się, by kiedykolwiek nauczył się nawiązywać bliższe kontakty z ludźmi czy troszczyć się o cokolwiek poza własnymi potrzebami. Przyjrzałam się badawczo jego twarzy. – Sądzisz, że ten opis pasuje do ciebie? – Nie wiem – odpowiedział cicho. – Cóż, ja wiem, że nie. – Pocałowałam go w czubek nosa. – Jesteś moim aniołem stróżem. – Nie wyobrażam sobie, żeby było inaczej. – Jego ramiona zacisnęły się mocniej wokół mnie. – Nawet nie potrafię wyobrazić sobie ciebie w objęciach innego, Eva. Na samą myśl, że inny mężczyzna mógłby widzieć cię w sposób, w jaki ja na ciebie patrzę... że mógłby kłaść na tobie ręce... Te myśli zabierają mnie w mroczne miejsca. – To nigdy się nie stanie, Gideonie. – Dobrze wiedziałam, co czuł. Też nie wytrzymałabym tego, gdyby był w intymnych relacjach z inną kobietą. – Zmieniłaś całe moje życie. Wszystko. Nie zniósłbym utraty ciebie.

– Ja też bym tego nie zniosła. – Przytuliłam go. Odchylając moją głowę do tyłu, Gideon przywarł do moich ust w gorącym pocałunku. Gdy stało się jasne, że za moment będziemy rozchlapywać wodę po całej podłodze, odsunęłam się. – Najpierw muszę się posilić, jeśli chcesz zrobić to jeszcze raz, ogierze. – Powiedziała moja dziewczyna, ocierając się o mnie nagim ciałem. – Oparł się o ściankę wanny z grzesznym uśmieszkiem. – Zamówmy tanią chińszczyznę i zjedzmy ją pałeczkami, prosto z pudełek. – Zamówmy dobrą chińszczyznę i resztę zróbmy po twojemu.

19

Cary dołączył do nas w salonie i wspólnie raczyliśmy się doskonałą chińszczyzną, słodkim winem śliwkowym oraz poniedziałkowym wieczorem filmowym. Skakaliśmy po kanałach i nabijaliśmy się z dziwacznych nazw niektórych reality show, a ja miałam okazję patrzeć, jak dwaj najważniejsi mężczyźni mojego życia cieszyli się chwilą relaksu w swoim towarzystwie. Dogadywali się świetnie, kpiąc z siebie i żartobliwie obrzucając się obelgami w ten typowy dla facetów sposób. Nigdy wcześniej nie widziałam Gideona w takim wydaniu i byłam nim zachwycona. Podczas gdy ja rozwaliłam się na całej długości sofy, moi mężczyźni siedli po turecku na podłodze i jedli kolację przy stoliku do kawy. Obydwaj mieli na sobie luźne spodnie dresowe oraz przylegające do ciała T-shirty, dzięki czemu mogłam cieszyć się niezwykle atrakcyjnym widokiem. Czyż nie byłam szczęściarą? Pstrykając palcami, Cary dramatycznie przygotowywał się do wyjęcia wróżby ze swojego ciasteczka. – Zobaczmy. Czy będę bogaty? Sławny? Wkrótce spotkam apetyczną wysoką brunetkę? Albo bruneta? Będę podróżować na odległe wyspy? A wam co wyszło? – Moja przepowiednia jest beznadziejna – powiedziałam. – Nim nastanie koniec, wszystko stanie się jasne. A to ci dopiero! Nie potrzebuję wróżby, żeby wiedzieć coś takiego. Gideon przełamał swoje ciasteczko i przeczytał na głos: – Dobrobyt zapuka wkrótce do twoich drzwi. Prychnęłam. Cary posłał mi wymowne spojrzenie. – Myślisz to, co ja? Pewnie zwędziłeś to ciasteczko, Cross. – Niech lepiej trzyma się z dala od cudzych ciastek – ostrzegłam sucho. Gideon wyciągnął dłoń i wyrwał pół ciastka z moich dłoni. – Nie martw się, aniołku. Twoje ciasteczko jest jedynym, którego pragnę. – Powiedziawszy to, wrzucił je sobie do ust i mrugnął porozumiewawczo. – Bo się porzygam – burknął Cary. – Znajdźcie sobie pokój. Potem otworzył swoją wróżbę zamaszystym gestem i gniewnie zmarszczył brwi. – Co to, kurwa, jest? Nachyliłam się w jego stronę.

– Co tam jest napisane? Gideon puścił wodze wyobraźni i zaimprowizował: – Konfucjusz naucza gremialnie, że mężczyzna z dłońmi w kieszeniach czuje się geni-t- alnie. Cary cisnął w niego połową ciastka. Gideon złapał je zręcznie i zarechotał jak satyr. – Pokaż mi to. – Wyrwałam wróżbę z rąk Cary’ego i przeczytałam, po czym wybuchnęłam śmiechem. – Wal się, Eva. – I co? – dopytywał się Gideon. – Wybierz inne ciasteczko. Gideon się uśmiechnął. – Los cię olał. Cary rzucił w niego drugą częścią ciasteczka. Przypomniały mi się podobne wieczory spędzone z Carym, kiedy studiowałam na uniwersytecie stanowym w San Diego. Te wspomnienia sprawiły, że zaczęłam zastanawiać się, jak wyglądały czasy studenckie Gideona. Z przeczytanych artykułów wiedziałam, że odbył studia licencjackie na Uniwersytecie Columbia w Nowym Jorku, po czym skupił się na rozwoju swojej firmy. Czy trzymał się z innymi studentami? Czy należał do bractwa? Czy brał udział w imprezach, pieprzył się z kim popadnie albo upijał się w trupa? Był tak bardzo zdyscyplinowany i opanowany, że nie potrafiłam wyobrazić go sobie bawiącego się beztrosko, a przecież dokładnie tak zachowywał się teraz ze mną i z Carym. Zerknął na mnie, wciąż się uśmiechając, a moje serce zabiło szybciej. Po raz pierwszy wyglądał na swój wiek, młody i rozluźniony, tak bardzo normalny. W tym momencie byliśmy zwyczajną parą dwudziestokilkulatków odpoczywającą w towarzystwie współlokatora przed telewizorem. Był po prostu moim chłopakiem, z którym miło spędzałam czas. Ta iluzja zwykłego szczęścia – taka słodka i nieskomplikowana – wzruszyła mnie. Zabrzęczał domofon i Cary zerwał się z podłogi, aby odebrać. Zerknął na mnie z uśmiechem. – Może to Trey. Podniosłam w górę dłonie, zaciskając kciuki. Ale gdy kilka minut później Cary otworzył drzwi, pojawiła się w nich długonoga blondyna, z którą miałam wątpliwą przyjemność już się poznać poprzedniego wieczoru. – Hej – powiedziała, zerkając na resztki chińszczyzny na stole. Następnie z uznaniem otaksowała wzrokiem Gideona, który grzecznie wstał, aby się przywitać, poruszając się

z tą swoją drapieżną gracją. Na mnie spojrzała z wyższością, a Gideona uraczyła zapierającym dech w piersi uśmiechem supermodelki. Wyciągnęła do niego rękę. – Tatiana Cherlin. Gideon uścisnął podaną mu dłoń. – Chłopak Evy. Ta niecodzienna prezentacja wprawiła mnie w zdumienie. Czy chronił w ten sposób swoją tożsamość? A może swoją przestrzeń osobistą? Niezależnie od przyczyny, jego odpowiedź bardzo mi się spodobała. Cary wrócił do pokoju z butelką wina i dwoma kieliszkami. – Chodźmy – powiedział i wskazał gestem dłoni swoją sypialnię. Tatiana pomachała w naszą stronę i wyminęła Cary’ego. Gdy tylko odwróciła się plecami, skarciłam go, poruszając bezgłośnie ustami: Co ty wyprawiasz? – Wybieram inne ciasteczko – szepnął i puścił do mnie oko. Chwilę później i my postanowiliśmy udać się do sypialni. W trakcie szykowania się do snu zapytałam Gideona o coś, co od dłuższego czasu chodziło mi po głowie. – Czy w trakcie studiów miałeś jakiś kącik do ruchania? Zamarł z T-shirtem naciągniętym na głowę. – Że co? – No wiesz, jak tamten pokój w hotelu. Jesteś jurnym facetem. Zastanawiałam się, czy już wtedy miałeś zorganizowane takie miejsce. Pokręcił głową, a ja nie odrywałam wzroku od jego idealnego torsu i szczupłych bioder. – Od kiedy cię poznałem, uprawiam więcej seksu niż przez ostatnie dwa lata mojego życia. – Nie wierzę. – Pracuję ciężko i trenuję jeszcze ciężej, przez co przez większość czasu jestem przyjemnie wycieńczony fizycznie. Raz na jakiś czas otrzymywałem propozycje seksu i bywało, że nie odmawiałem, ale generalnie mogłem bez tego żyć. Dopóki nie poznałem ciebie. – Gówno prawda. – Nie mogłam uwierzyć w to, co powiedział. Kierując się do łazienki z czarną skórzaną saszetką w dłoni, rzucił mi wyzywające spojrzenie. – Możesz mi nie wierzyć, śmiało, Eva. Zobaczysz, co się stanie. – Co? – Ruszyłam za nim, ciesząc oczy widokiem jego zgrabnego tyłka. – Chcesz udowodnić mi, że potrafisz żyć bez seksu, pieprząc mnie po raz kolejny dzisiejszego dnia? – Do tanga trzeba dwojga. – Otworzył swoją saszetkę i wyciągnął nową szczoteczkę do zębów, którą następnie rozpakował i umieścił w stosownym pojemniku. – Zainicjowałaś

seks między nami w takim samym stopniu, jak ja. Ty też potrzebujesz tego połączenia. – Masz rację. Chodzi mi tylko o... – O co? – Otworzył szufladę i skrzywił się, gdy zobaczył, że jest pełna. Spróbował szczęścia z następną. – Przy drugiej umywalce – nakierowałam go. Rozbawiła mnie jego ufność, że dostanie swoje szuflady u mnie w łazience, tak jak ja dostałam u niego, a zaraz potem ta nachmurzona mina, gdy nie znalazł tego, czego szukał. – Przy drugiej umywalce wszystkie są twoje. Gideon przeszedł tam, gdzie mu wskazałam, i zaczął rozkładać swoje rzeczy. – Chodzi ci o co? – powtórzył, stawiając szampon i płyn do kąpieli na półeczce pod prysznicem. Opierając biodro o szafkę i krzyżując ramiona na piersi, obserwowałam, jak przejmuje moją łazienkę w swoje władanie. Nie miałam najmniejszych wątpliwości, że taki był jego zamysł, tak samo jak każdy, kto wszedłby do tej oznaczonej testosteronem przestrzeni nie miałby wątpliwości, że w moim życiu był mężczyzna. Nagle dotarło do mnie, że ja też zagarnęłam część jego prywatnej przestrzeni w jego mieszkaniu. Służba musiała przecież zauważyć, że ich szef jest teraz w poważnym związku. Ta myśl lekko mnie podekscytowała. – W trakcie obiadu zastanawiałam się, jaki byłeś w czasie studiów – zaczęłam. – Wyobrażałam sobie, co by było, gdybym spotkała cię na kampusie. Stałbyś się moją obsesją. Stawałabym na głowie, żeby się na ciebie natknąć i móc nacieszyć się twoim widokiem. Wybierałabym te same zajęcia co ty, żebym w trakcie wykładów mogła fantazjować o dobraniu ci się do rozporka. – Maniaczka seksualna. – Mijając mnie, pocałował czubek mojego nosa i wziął się do mycia zębów. – Oboje wiemy, co by się stało, gdybym cię spotkał. Wyszczotkowałam włosy, po czym umyłam zęby oraz twarz. – Więc... miałeś jakieś specjalne miejsce na te rzadkie okazje, kiedy jakiejś zdzirze poszczęściło się, by zaciągnąć cię do łóżka? Utkwił wzrok w moim lustrzanym odbiciu. – Zawsze korzystałem z hotelu. – I to było jedyne miejsce, w którym uprawiałeś seks? Przede mną? – Jedyne, w którym uprawiałem seks z własnej woli – powiedział cicho. – Przed tobą. – Och. – Poczułam w sercu ból. Podeszłam do Gideona i przytuliłam się do jego pleców, ocierając się o nie policzkiem. Potem położyliśmy się do łóżka i wtuliliśmy w siebie. Zatopiłam twarz w jego szyi i wdychałam jego zapach, przyciskając go do siebie. Miał takie twarde ciało, a mimo to

było mi przy nim cudownie wygodnie. Był taki ciepły i silny, tak prawdziwie męski. Samo myślenie o nim budziło we mnie pożądanie. Przerzuciłam nogę nad jego biodrem i usiadłam na nim, opierając ręce na jego umięśnionym brzuchu. Było ciemno i nie widziałam go, ale wcale tego nie potrzebowałam. Chociaż kochałam jego twarz – o której on sam mówił, że była jego przekleństwem – tak naprawdę najbardziej rozpalał mnie sposób, w jaki mnie dotykał, w jaki do mnie mówił. Zupełnie jakby nie istniał dla niego nikt inny na świecie, jakby nikogo innego nie pragnął. – Gideonie. – Nie musiałam mówić nic więcej. Uniósł się, objął mnie i pocałował mocno. Potem przewrócił mnie na plecy i kochał się ze mną z czułą zaborczością, która trafiała prosto do mojej duszy. *

Ze snu wyrwało mnie gwałtowne szarpnięcie. Zupełnie oszołomiona poczułam, że przygniata mnie wielki ciężar, a nikczemne usta tuż przy moim uchu wyrzucają z siebie sprośne, brudne słowa. W nagłym napadzie paniki straciłam oddech. Nie znowu. Nie... Proszę, nie... Mój przyrodni brat zakrył mi usta dłonią, po czym szarpnięciem rozsunął moje nogi. Poczułam sztywny łom napierający na mnie po omacku, próbujący wcisnąć się we mnie. Mój krzyk tłumiła jego dłoń, bałam się, że rozszalałe serce rozsadzi mi zaraz klatkę piersiową. Leżałam przyduszona, rozpłaszczona pod nim. Nathan był taki ciężki. Taki ciężki i silny. Nie mogłam zrzucić go z siebie. Nie mogłam go odepchnąć. Przestań! Zejdź ze mnie! Nie dotykaj mnie! O Boże... proszę, nie rób mi tego... nie znowu... Gdzie była mama? Ma-mo! Krzyczałam, lecz dłoń Nathana nadal kneblowała mi usta. Napierała z góry coraz mocniej, wgniatając moją głowę w poduszkę. Im bardziej walczyłam, tym większe było jego podniecenie. Dysząc niczym pies, szturmował mnie bardziej i bardziej... próbując wedrzeć się w moje ciało... – Przekonasz się zaraz, jakie to uczucie. Zamarłam. Znałam ten głos. To nie był Nathan. Nie śniłam. A mimo to tkwiłam w koszmarze. B o ż e , n i e . Mrugając szaleńczo, starałam się przeniknąć wzrokiem ciemność. W uszach szumiała mi krew, przestałam słyszeć. Ale znałam zapach jego skóry. Znałam jego dotyk... nawet kiedy był okrutny. Znałam ten ucisk jego ciała na moim, nawet kiedy próbował mnie sterroryzować.

Erekcja Gideona wbijała się w zwarcie moich ud. Spanikowana szarpnęłam się do góry z całej siły. Na chwilę jego ręka ześlizgnęła się z moich ust. Wciągając łapczywie powietrze do płuc, wrzasnęłam z całej siły. Przygniótł mnie piersią, warcząc gniewnie: – Nie jest już tak wesoło, kiedy to ciebie pierdolą? – Crossfire – wydyszałam. Nagle oślepił mnie strumień światła z korytarza, a chwilę potem tajemnicza siła wybawiła mnie od przytłaczającego ciężaru Gideona. Szlochając, przewróciłam się na bok, obserwując przez zasłonę łez, jak Cary wlecze Gideona przez cały pokój i ciska nim o ścianę tak gwałtownie, że w gipsowej powierzchni zrobiło się wgłębienie. – Eva! Wszystko w porządku? – Cary zapalił światło przy łóżku i zaklął, gdy zobaczył mnie zwiniętą w pozycji embrionalnej, kołyszącą się gwałtownie. Kiedy Gideon zaczął podnosić się z ziemi, Cary dopadł do niego. – Nawet mi, kurwa, nie próbuj drgnąć, zanim zjawi się policja, bo zmienię cię w krwawe ścierwo. Przełknęłam ślinę, czując palenie w gardle, po czym zmusiłam się, żeby usiąść. Utkwiłam wzrok w Gideonie, nasze spojrzenia się spotkały i zobaczyłam, jak opary snu powoli rozpraszają się w jego oczach, ustępując rosnącemu przerażeniu. – Koszmar – wykrztusiłam, łapiąc rękę Cary’ego, gdy ten sięgał po telefon. – Śnił mu się k... koszmar. Spojrzał na Gideona, który przykucnął nagi na podłodze niczym dzikie zwierzę. Dłoń Cary’ego opadła bezwładnie w dół. – Chryste Panie – wyszeptał. – A myślałem, że to ja jestem popierdolony. Ześlizgnęłam się z łóżka i stanęłam na drżących nogach, osłabiona i przepełniona odrazą do ciągle żywych w pamięci chwil grozy. Kolana ugięły się pode mną, ale Cary był tuż obok i złapał mnie w ramiona. Osunął się ze mną na podłogę, tuląc do siebie, gdy zalewałam się łzami. *

– Prześpię się na kanapie. – Cary przeczesał ręką potargane we śnie włosy i oparł się o ścianę korytarza. Stałam przy otwartych drzwiach do mojej sypialni, w której siedział Gideon, blady i udręczony. – Przygotuję mu jakieś koce i poduszki. Nie powinien jechać do siebie w takim stanie. Jest roztrzęsiony. – Dziękuję, Cary. Czy Tatiana nadal tu jest? – Nie, do cholery. To nie tak. My się tylko pieprzymy.

– A co z Treyem? – zapytałam cicho, chociaż moje myśli krążyły wokół Gideona. – Kocham go. Uważam, że obok ciebie jest najlepszą osobą, jaką poznałem w życiu. – Nachylił się i pocałował mnie w czoło. – Nie może go skrzywdzić coś, o czym nie wie. Przestań martwić się o mnie i zacznij myśleć o sobie. – Nie wiem, co robić. – Podniosłam na niego oczy, w których na nowo zbierały się łzy. Cary westchnął. Jego spojrzenie pociemniało i spoważniało. – Sądzę, że musisz się zastanowić, czy to wszystko cię nie przerasta, mała. Niektórym ludziom nie można pomóc. Wystarczy spojrzeć na mnie. Znalazłem wspaniałego faceta, a pieprzę się z dziewczyną, której nie znoszę. – Cary... – Położyłam mu rękę na ramieniu. Objął ją i uścisnął. – Będę tutaj, gdybyś mnie potrzebowała. Gdy wróciłam do pokoju, Gideon zasuwał zamek podręcznej torby. Spojrzał na mnie tak, że poczułam strach. Ale nie o siebie, lecz o niego. Jeszcze nigdy nie widziałam kogoś tak zdruzgotanego, tak doszczętnie złamanego. Beznadzieja w jego pięknych oczach przeraziła mnie. Nie było w nim życia. Był blady jak śmierć, a jego cudowną twarz okryły cienie. – Co robisz? – wyszeptałam. Cofnął się, jakby chciał trzymać się ode mnie możliwie najdalej. – Nie mogę zostać. Zmartwiło mnie, że poczułam nagły przypływ ulgi na myśl, iż sobie pójdzie. – Umówiliśmy się: żadnego uciekania. – Zaatakowałem cię! To zmienia wszystko! – odburknął, po raz pierwszy od ponad godziny pokazując, że tliło się w nim jeszcze życie. – Byłeś nieprzytomny. – Nigdy więcej nie będziesz już ofiarą, Evo. Boże... przecież ja prawie... – Odwrócił się, a jego przygarbione plecy przeraziły mnie niemal tak bardzo, jak sam atak. – Jeżeli wyjdziesz, to oboje przegramy. Zatriumfuje nad nami przeszłość. – Moje słowa trafiły go niczym uderzenie pięścią. W pokoju paliło się każde możliwe światło, jakby elektryczność mogła przegnać mroczne widma czyhające w zakamarkach naszych dusz. – Jeśli się teraz poddasz, to obawiam się, że będzie ci łatwiej trzymać się ode mnie z daleka, a mnie łatwiej przyjdzie pozwolić ci odejść. To będzie oznaczać nasz koniec, Gideonie. – Jak mógłbym zostać? Dlaczego miałabyś chcieć mnie tutaj? – Odwrócił się i spojrzał na mnie z taką tęsknotą w oczach, że po policzkach popłynęły mi nowe łzy. – Prędzej się zabiję, niż zrobię ci krzywdę. To była jedna z moich obaw. Miałabym trudności z wyobrażeniem sobie Gideona,

jakiego dotąd znałam – dominującej, przemożnej siły natury – odbierającego sobie życie, ale Gideon stojący teraz przede mną był zupełnie innym człowiekiem. Jakby tego było mało, klątwa samobójstwa unosiła się przecież nad jego rodziną. Pociągnęłam brzeg mojego T-shirta. – Nigdy byś mnie nie skrzywdził. – Ale boisz się mnie – powiedział ochryple. – Masz to wypisane na twarzy. Sam się siebie boję. Boję się spać z tobą, by nie zrobić czegoś, co zniszczyłoby nas oboje. Miał rację. Bałam się. To przerażenie przepełniało moje ciało chłodem. Teraz wiedziałam, że kryje się w nim uśpiony demon przemocy. Wrząca furia. Nasz związek był namiętny i ognisty, pełen gwałtownych uniesień. Przecież ja sama spoliczkowałam go na imprezie w ogrodzie, uciekłam się do fizycznej przemocy, chociaż nigdy wcześniej tego nie robiłam. Taki był charakter naszego związku – żywiołowy i emocjonalny, pierwotny i surowy. Zaufanie, którym się wzajemnie obdarzaliśmy i dzięki któremu otworzyliśmy się przed sobą, sprawiło, że byliśmy w stosunku do siebie zarówno bezbronni, jak i niebezpieczni. Wszystko musiało najpierw lec w gruzach, żebyśmy mogli wznieść nowe, lepsze fundamenty. Przeczesał dłonią włosy. – Eva, ja... – Kocham cię, Gideonie. – Boże. – W jego spojrzeniu przymknął jakby cień obrzydzenia. Nie wiedziałam, czy było wymierzone we mnie, czy w niego. – Jak możesz tak mówić? – Mogę, bo to prawda. – Widzisz tylko to – powiedział, wskazując gestem dłoni swoje ciało. – Nie widzisz tych ran, tego popierdolonego syfu, jaki mam w środku. Wciągnęłam szybko powietrze. – Jak możesz tak mówić, wiedząc, jak bardzo sama jestem popierdolona i poraniona? – Może po prostu ciągnie cię do złych facetów, którzy mogą spieprzyć ci życie – stwierdził gorzko. – Przestań. Wiem, że cierpisz, ale wyżywanie się na mnie przyniesie ci tylko więcej bólu. – Zerknęłam na zegarek i uświadomiłam sobie, że dochodziła czwarta nad ranem. Podeszłam do niego, rozumiejąc konieczność przełamania strachu przed dotknięciem go i przed byciem dotykaną przez niego. Podniósł rękę, jakby chciał mnie powstrzymać. – Eva, jadę do domu. – Zostań i prześpij się tutaj na kanapie. Proszę, nie kłóć się o to ze mną, Gideonie.

Proszę. Będę zamartwiać się na śmierć, jeśli pójdziesz. – Będziesz zamartwiać się bardziej, jeśli zostanę. – Wpatrywał się we mnie, zagubiony i rozwścieczony, przepełniony ogromnym pragnieniem. Jego oczy błagały mnie o przebaczenie, chociaż nie przyjąłby go, gdybym spróbowała mu je dać. Zbliżyłam się i wzięłam go za rękę, tłumiąc kiełkujące uczucie lęku, gdy nasze ciała się zetknęły. Nerwy wciąż miałam napięte, moje gardło i usta wciąż suche, a wspomnienie próby penetracji – tak podobnej do dawnych napaści Nathana – nadal zbyt świeże. – Damy sobie z tym r... radę – obiecałam mu, zła na siebie za to zająknięcie. – Pierwszym krokiem będzie twoje spotkanie z doktorem Petersenem, a potem jakoś wszystko się ułoży. Uniósł rękę, jakby chciał dotknąć mojej twarzy. – Gdyby Cary’ego tu nie było... – Ale był, a my jakoś z tego wyjdziemy. Kocham cię. Pokonamy tę przeszkodę. – Podeszłam jeszcze bliżej i przytuliłam się, wsuwając dłonie pod jego koszulę w poszukiwaniu ciepła nagiej skóry. – Nie pozwolimy, aby przeszłość stanęła nam na drodze. Nie byłam pewna, które z nas starałam się przekonać. – Eva. – Odwzajemnił mój uścisk, niemal zgniatając mnie w ramionach. – Przepraszam. To mnie dobija. Proszę, błagam, przebacz mi... Nie mogę cię stracić. – Nie stracisz. – Zamknęłam oczy, koncentrując się na jego dotyku, jego zapachu. Na wspomnieniu, że jeszcze niedawno będąc przy nim, nie bałam się niczego. – Tak bardzo przepraszam. – Jego drżące dłonie gładziły łuk moich pleców. – Zrobię wszystko... – Cicho, już cicho. Kocham cię. Wszystko będzie dobrze. Pocałował mnie delikatnie. – Wybacz mi, Eva. Potrzebuję cię. Boję się tego, czym się stanę, jeśli cię stracę... – Nigdzie się nie wybieram. – Pod wpływem jego niespokojnych dłoni, gładzących moje plecy, po skórze przeszło mi mrowienie. – Jestem tutaj. Koniec z uciekaniem. Zamarł w bezruchu. Na ustach poczułam jego gorący oddech. Moje ciało odpowiedziało na delikatną perswazję jego pocałunku, skłaniając się w jego stronę bez przymusu, przyciągając go bliżej. Wziął w dłonie moje piersi. Masował je, krążąc czubkami kciuków wokół sutków, aż te stwardniały i stały się niezmiernie wrażliwe. W jęku, który wyrwał się z mojego gardła, słychać było zarówno strach, jak i pragnienie. Gideon zadrżał. – Eva...? – Ja... ja nie mogę. – Wspomnienie brutalnego przebudzenia wciąż powracało.

Odtrącałam go z ciężkim sercem, gdyż wiedziałam, że potrzebował ode mnie tego samego, czego ja potrzebowałam od niego, gdy opowiedziałam mu o Nathanie – dowodu, że wciąż płonęło w nas pożądanie, że bez względu na to, jak szpetne blizny pozostawiła w nas przeszłość, nie miały one wpływu na to, co czuliśmy do siebie. Ale nie mogłam mu tego ofiarować. Jeszcze nie. Czułam się zbyt obnażona i taka bezbronna. – Po prostu nie puszczaj mnie, Gideonie. Proszę. Skinął głową, kryjąc mnie w swoich ramionach. Pociągnęłam go za sobą na podłogę z nadzieją, że uda mi się utulić go do snu. Przylgnęłam do niego z nogą przerzuconą przez jego nogę i z ręką obejmującą jego twardy brzuch. Uścisnął mnie delikatnie, przykładając usta do mojego czoła, szepcząc wciąż, jak bardzo było mu przykro. – Nie odchodź – szepnęłam. – Zostań. Gideon nie odpowiedział, niczego nie obiecał, lecz też nie wypuścił mnie ze swych objęć. *

Obudziłam się jakiś czas później, słysząc bicie serca Gideona tuż przy moim uchu. Wszystkie światła nadal się paliły, a podłoga, choć przykryta dywanem, była twarda i niewygodna. Gideon spał na plecach, a jego twarz we śnie wyglądała bardzo młodzieńczo. Koszula podwinęła mu się tak, że mogłam dostrzec pępek i rzeźbione mięśnie brzucha. To był mężczyzna, którego pokochałam, którego ciało dało mi tyle przyjemności, którego troskliwość nie przestawała mnie wzruszać. Nadal tu był. Widząc zmarszczkę między jego brwiami, wiedziałam, że nadal cierpiał. Moja dłoń wkradła się w jego spodnie. Po raz pierwszy, odkąd byliśmy razem, nie czułam w dłoni rozgrzanej stali, ale ostrożne ruchy w dół i w górę sprawiły, że szybko się powiększył. Moje podniecenie wciąż podszyte było strachem, chociaż bardziej bałam się życia bez niego niż życia z demonami, które nosił w sobie. Poruszył się, mocniej zaciskając ramię wokół moich pleców. – Eva...? Tym razem odpowiedziałam mu w sposób, na jaki nie mogłam zdobyć się wcześniej. – Zapomnijmy – wyszeptałam w jego usta. – Spraw, żebyśmy zapomnieli. – Eva. Przetoczył się na mnie, zdejmując mi T-shirt ostrożnym ruchem. Ta niepewność towarzyszyła nam obojgu i ja również rozbierałam go ostrożnie. Traktowaliśmy się

nawzajem tak, jakby każde z nas było niezmiernie kruche. W tej chwili więź między nami była bardzo delikatna i nie mogliśmy być pewni ani naszej przyszłości, ani tego, jakie rany moglibyśmy sobie zadać. Otoczył ustami mój sutek, wciągając powoli policzki, uwodząc mnie powściągliwie. To namiętne ssanie było tak wspaniałe, że wydałam z siebie stłumiony krzyk i wygięłam się w łuk. Pieścił mnie delikatnie, przesuwając dłoń wzdłuż mojego boku od piersi do biodra i z powrotem, raz za razem, uspokajając mnie, ponieważ serce waliło mi jak oszalałe. Pocałował zagłębienie pomiędzy moimi piersiami, po czym zaczął pieścić drugą brodawkę, równocześnie przepraszając mnie szeptem oraz deklarując pożądanie głosem złamanym żalem i cierpieniem. Jego język krążył wokół stwardniałego czubka, drażniąc go i rozpalając, po czym przywarł do niego wargami, otaczając go wilgotnym ciepłem i kojącym ssaniem. – Gideonie. – Delikatne dotknięcia mistrzowsko rozniecały pożądanie w moim niespokojnym umyśle. Moje ciało już zatraciło się w jego dotyku, chciwie łaknąc rozkoszy i jego piękna. – Nie bój się mnie – wyszeptał. – Nie odsuwaj się. Pocałował mój pępek i zaczął sunąć niżej, łaskocząc mnie włosami po brzuchu, aż zatrzymał się między udami. Rozchylił mnie drżącymi rękoma, muskając językiem łechtaczkę. Delikatne drażniące liźnięcia wzdłuż mojej szparki oraz trzepoczące ruchy języka zanurzającego się głębiej we mnie doprowadzały mnie na krawędź szaleństwa. Podrygiwałam niespokojnie, a z gardła wyrywały mi się zachrypnięte błagania. Napięcie rozprzestrzeniło się po całym moim ciele, naprężając mnie tak bardzo, że miałam wrażenie, iż zaraz trzasnę jak gałązka pod presją jego pieszczot. I właśnie wtedy wywołał we mnie orgazm najłagodniejszym muśnięciem samego czubka języka. Z moich ust wydostał się okrzyk ulgi, rozpływającej się pulsująco po całym moim wijącym się w ekstazie ciele. – Nie mogę cię stracić, Eva. – Gideon uniósł się nade mną, kiedy ja drżałam z rozkoszy. – Nie mogę. Starłam ślady łez z jego twarzy i spojrzałam mu w zaczerwienione oczy. Nie mogłam patrzeć na cierpienie, którego doświadczał, bo było zbyt bolesne i dla mnie. – Nie puściłabym cię, nawet gdybyś próbował odejść. Złapał w dłoń penisa i powoli, ostrożnie wprowadził go we mnie. Mocniej przycisnęłam głowę do podłogi, gdy zanurzał się coraz głębiej, zdobywając mnie centymetr po centymetrze. Kiedy wszedł we mnie cały, zaczął poruszać się miarowymi, niespiesznymi pchnięciami. Zamknęłam oczy i skoncentrowałam się na połączeniu, które przebiegało między nami.

Wtedy opadł na mnie, uciskając brzuchem mój brzuch, a ja poczułam, jak ogarnia mnie panika. Przerażona zawahałam się. – Patrz na mnie, Eva. – Jego głos był tak zachrypnięty, że aż nierozpoznawalny. Podniosłam wzrok. I ujrzałam jego cierpienie. – Kochaj się ze mną – wyszeptał błagalnie, oddychając z trudem. – Kochaj się ze m n ą . Dotknij mnie, połóż na mnie swoje ręce. – Tak. – Moje dłonie rozłożyły się płasko na jego plecach, po czym przesunęły na drżące mięśnie pośladków. Ściskając jego twarde, napięte ciało, zachęcałam go, by poruszał się szybciej, by penetrował mnie głębiej. Rytmiczne pchnięcia jego ciężkiego fallusa w pulsujących głębinach waginy wywoływały we mnie fale gorącej ekstazy. Cudownie było czuć go w środku. Oplotłam nogami jego rozhuśtane biodra. Oddychałam coraz szybciej, a z każdym oddechem bryła lodu, którą czułam w moim wnętrzu, coraz bardziej topniała. Nasze spojrzenia się spotkały. Po moich skroniach stoczyły się łzy. – Kocham cię, Gideonie. – Proszę... – Zacisnął powieki. – Kocham cię. Wciągał mnie w pułapkę orgazmu rytmicznymi ruchami bioder, poruszając się we mnie zapalczywie. Moja cipka zacisnęła się, próbując go wchłonąć, zatrzymać głęboko w sobie. – Dojdź, Eva – wydyszał tuż przy mojej szyi. Walczyłam o to, starałam się zapomnieć o przejmującym lęku, który pojawił się, gdy poczułam go na górze. Niepokój mieszał się z pożądaniem, sprawiając, że chwiałam się na krawędzi orgazmu. Wydał z siebie zachrypnięty dźwięk przepełniony cierpieniem i żalem. – Musisz dojść, Eva... muszę cię poczuć... Proszę... Łapiąc mnie za pośladki, podniósł i nakierował moje biodra tak, by raz za razem trafiać w ten najwrażliwszy punkt. Był niestrudzony, niepohamowany, pieprząc mnie tak długo i mocno, aż mój umysł utracił kontrolę nad ciałem i zaczęłam gwałtownie szczytować. Ugryzłam go w ramię, by zatamować krzyk, kiedy wiłam się pod nim, a każdy mięsień drgał we mnie w kaskadach ekstazy. Z głębi jego piersi wyrwał się pomruk, przepełniony udręczoną satysfakcją. – Więcej – rozkazał. Jego pchnięcia stały się jeszcze głębsze, ofiarując mi to upragnione ukąszenie bólu. Ten niewielki okruch fizycznego cierpienia, świadczący o jego wierze w nasz związek, rozwiał resztę wątpliwości czających się w zakamarkach mojej świadomości. Nie tylko ufaliśmy sobie, ale uczyliśmy się również ufać naszym instynktom.

Doszłam po raz kolejny, gwałtownie, zginając palce stóp tak mocno, że złapał mnie skurcz. Wyczułam zbliżanie się podobnego wybuchu u Gideona i przywarłam mocniej do jego bioder, dopingując go, desperacko łaknąc gorąca jego wytrysku wewnątrz mnie. – Nie! – Wyrwał się ze mnie, opadając na plecy i zasłaniając dłońmi oczy. Wymierzał sobie karę, odmawiając swojemu ciału przyjemności i spełnienia zaczerpniętych z mojego ciała. Jego lśniąca od potu pierś falowała, unoszona gwałtownym oddechem. Nabrzmiały fiut leżał ciężko na jego brzuchu, tak zwierzęcy i udręczony, z szeroką purpurową główką i siatką nabrzmiałych żył. Wzięłam go we władanie mych dłoni i ust, ignorując przekleństwa Gideona. Przyciskając jego tors do podłogi jedną ręką, drugą suwałam z impetem po całej jego długości, jednocześnie ssąc zachłannie wrażliwą koronę. Jego uda zadrżały, nogi zaczęły poruszać się niespokojnie. – Cholera jasna, Eva. Kurwa. – Zesztywniał, biorąc gwałtowny wdech. Wplatał dłonie w moje włosy i szarpał biodrami. – Och, kurwa. Ssij. Mocno... O Chryste... Eksplodował potężną strugą, która omal mnie nie zadusiła, całkowicie wypełniając moje usta. Przyjęłam wszystko, pompując go dłonią fala za falą na całej pulsującej długości jego członka, połykając nieustannie, aż zadrżał z nadmiaru rozkoszy i zaczął błagać, abym przestała. Wstałam z kolan. Gideon usiadł i wtulił się we mnie. Pociągnął moje ciało z powrotem na podłogę, zanurzył twarz w mojej szyi i płakał aż do świtu. *

We wtorek, czując potrzebę odizolowania się od reszty świata, ubrałam się do pracy w czarną jedwabną bluzkę z długimi rękawami i spodnie. W kuchni Gideon wziął w dłonie moją twarz i pocałował mnie z rozdzierającą serce delikatnością. Jego spojrzenie nadal było pełne udręki. – Lunch? – zaproponowałam, czując, że szczególnie musimy dbać o łączącą nas więź po tym, jak została nadwątlona poprzedniej nocy. – Mam lunch biznesowy. – Przesunął dłońmi po moich rozpuszczonych włosach. – Chciałabyś przyjść? Dopilnuję, żeby Angus odwiózł cię na czas do pracy. – Z chęcią się przyłączę. – Pomyślałam o wszystkich wydarzeniach, spotkaniach i kolacjach, których rozpiskę wysłał mi na smartfona. – A jutro wieczorem mamy bal charytatywny w Waldorf-Astorii, dobrze pamiętam? Jego spojrzenie złagodniało. W swoim eleganckim biznesowym stroju wyglądał na

posępnego, ale opanowanego. Wiedziałam jednak, że ta maska spokoju kryła wzburzone emocje. – Naprawdę nie zamierzasz ze mnie rezygnować, prawda? – zapytał cicho. Uniosłam prawą dłoń i pokazałam mu pierścionek. – Jesteś na mnie skazany, Cross. Przyzwyczajaj się. W drodze do pracy, a później jadąc na lunch do Jean Georges, zwinęłam się w kłębek na jego kolanach. W trakcie posiłku, który zamówił dla mnie Gideon i który bardzo mi smakował, prawie się nie odzywałam. Siedziałam w milczeniu przy jego boku, trzymając pod stołem lewą dłoń na jego mocnym udzie w geście cichego oddania, poddania się łączącej nas więzi. Jego ciepła i silna ręka spoczęła na mojej, kiedy omawiał rozbudowę nowej nieruchomości na St. Croix. Nie zrywaliśmy tego połączenia przez cały lunch, woląc raczej jeść jedną ręką, niż się rozdzielić. Z każdą kolejną godziną czułam, jak horror poprzedniej nocy odpływa, oddala się od nas. W końcu stanie się kolejną blizną w kolekcji Gideona, gorzkim wspomnieniem, które będzie go prześladować, wspomnieniem, które będę z nim dzielić i którego będę się lękać razem z nim, ale nie ono będzie nami rządzić. Nie pozwolimy na to. *

Gdy skończyłam pracę, Angus czekał, aby odwieźć mnie do domu. Gideon pracował do późna i prosto z Crossfire miał jechać na spotkanie z doktorem Petersenem. Wykorzystałam jazdę do domu, by psychicznie przygotować się na następną rundę treningu z Parkerem. Początkowo chciałam zrezygnować z zajęć, ale po namyśle uznałam, że utrzymanie ciągłości ćwiczeń było bardzo ważne. Tak wiele elementów mojego życia wymykało się obecnie spod kontroli. Przestrzeganie planu było jedną z niewielu rzeczy, nad którymi mogłam zapanować. Po półtorej godziny rzutów i ćwiczeń w parterze z Parkerem czułam ulgę, gdy Clancy w końcu zabrał mnie do domu, lecz także dumę, że jednak zmobilizowałam się i poszłam na trening, chociaż była to ostatnia rzecz, na jaką miałam ochotę. Wchodząc do lobby, zastałam Treya stojącego przy recepcji. – Hej – przywitałam się. – Jedziesz na górę? Odwrócił się w moją stronę ze szczerym uśmiechem na twarzy i ciepłem w orzechowych oczach. Trey miał w sobie łagodność i rodzaj prostolinijnej naiwności, tak odróżniającej go od wszystkich partnerów, z którymi do tej pory spotykał się Cary. Albo może Trey był po prostu normalny, czego nie można było powiedzieć o wielu osobach przewijających się

przez życie moje i Cary’ego. – Cary’ego nie ma w domu. Przed sekundą próbowali dzwonić – powiedział, wskazując na recepcję. – Możesz pojechać ze mną i poczekać. Nie wychodzę już dzisiaj. – Jeśli ci to nie przeszkadza, to bardzo chętnie. – Ruszył za mną, gdy pomachałam w stronę recepcji i skierowałam się w stronę wind. – Mam coś dla niego. – W ogóle mi to nie przeszkadza – zapewniłam go, odwzajemniając uśmiech. Zwrócił uwagę na mój top i spodnie do jogi. – Wracasz z ćwiczeń? – Tak. Chociaż to jeden z tych dni, kiedy wolałabym robić cokolwiek innego. Zaśmiał się, wchodząc do windy. – Znam to uczucie. W trakcie jazdy zapadła niezręczna cisza. – Wszystko w porządku? – zapytałam. – No cóż... – Trey poprawił plecak. – Przez ostatnich kilka dni Cary wydawał się trochę oddalony. – Och? – Zagryzłam dolną wargę. – Co przez to rozumiesz? – Sam nie wiem. Trudno to wyjaśnić. Po prostu mam wrażenie, że coś jest nie tak, a ja nie jestem w stanie dojść, o co może chodzić. Pomyślałam o blondynce i wzdrygnęłam się w środku. – Może zwyczajnie jest zestresowany pracą przy Grey Isles i nie chce ci tym zawracać głowy? Wie, że sam masz ręce pełne roboty w swojej pracy i na studiach. Rozluźnił się trochę. – Może właśnie o to chodzi. To ma sens. Dziękuję. Otworzyłam drzwi do apartamentu, mówiąc Treyowi, żeby się rozgościł i czuł jak u siebie. Trey poszedł więc do pokoju Cary’ego, żeby zostawić w nim swoje rzeczy, a ja ruszyłam do telefonu, aby sprawdzić sekretarkę. Krzyk, który dobiegł mnie z drugiego końca mieszkania, sprawił, że sięgnęłam po słuchawkę w celu innym, niż początkowo planowałam. Moje serce waliło jak oszalałe, sterowane myślami o intruzach i rychłym zagrożeniu. Znowu rozległy się wrzaski, a wśród nich wybijał się głos Cary’ego. Wypuściłam szybko powietrze, czując ogromną ulgę. Z telefonem w dłoni ruszyłam w stronę źródła rwetesu, aby sprawdzić, co, do cholery, się tam działo. W przedpokoju omal nie zostałam stratowana przez wybiegającą zza zakrętu Tatianę, która w pośpiechu zapinała bluzkę. – Uups – powiedziała bez cienia skruchy. – To na razie.

Trzasnęła za sobą drzwiami, ale dźwięk ten został całkowicie zagłuszony przez krzyki Treya. – Kurwa mać, Cary. Rozmawialiśmy o tym! Obiecałeś! – Wyolbrzymiasz wszystko – odszczeknął Cary. – To nie jest tak, jak myślisz. Trey wystrzelił z pokoju Cary’ego z takim impetem, że musiałam przykleić się do ściany w przedpokoju, aby i on mnie nie rozdeptał. Za nim, owinięty w pasie prześcieradłem, wybiegł Cary. Kiedy mnie mijał, spiorunowałam go wzrokiem, za co zostałam nagrodzona dedykowanym mi wystawieniem środkowego palca. Zostawiłam ich samych i uciekłam pod prysznic, wściekła na Cary’ego, że po raz kolejny niszczył coś dobrego w swoim życiu. Wciąż żywiłam nadzieję, że w końcu przełamie ten schemat swojego zachowania. Niestety, nie wychodziło mu to najlepiej. Kiedy pół godziny później wróciłam do kuchni, w mieszkaniu panowała kompletna cisza. Skoncentrowałam się na przygotowaniu kolacji. Postanowiłam zrobić ulubione danie Cary’ego, czyli pieczeń wieprzową z młodymi ziemniaczkami i szparagami, na wypadek gdyby wrócił do domu i potrzebował pocieszenia. Wkładałam właśnie pieczeń do piekarnika, gdy na korytarzu pojawił się Trey. Jego widok najpierw mnie zaskoczył, a potem zasmucił. Opuszczał nasz apartament zaczerwieniony, cały potargany, z ubraniem w nieładzie. Płakał. Mój żal zamienił się w wielkie rozczarowanie, kiedy do kuchni wszedł Cary, a wokół niego roztaczał się zapach męskiego potu i seksu. Spojrzał na mnie gniewnie, idąc w stronę chłodziarki na wina. Stanęłam przodem do niego w wojowniczej pozie. – Przelecenie kochanka ze złamanym sercem w tej samej pościeli, gdzie przyłapał cię na zdradzie, niczego nie naprawi. – Eva, zamknij się. – Najprawdopodobniej przepełnia go teraz odraza do samego siebie, że uległ i się na to zgodził. – Powiedziałem, żebyś się, kurwa, zamknęła. – W porządku. – Odwróciłam się od niego i skupiłam na przyprawianiu ziemniaków przed włożeniem ich do piekarnika. Cary złapał kieliszki do wina. – Nie masz prawa mnie oceniać. Przestań. Nie byłby nawet w połowie tak wkurzony, gdyby przyłapał mnie na pieprzeniu innego faceta. – Więc to wszystko jego wina, tak? – Uwaga, wiadomość z ostatniej chwili: twoje życie miłosne też nie jest idealne. – To był cios poniżej pasa, Cary. Nie będę twoim chłopcem do bicia. To ty spieprzyłeś sprawę, a potem zrobiłeś jeszcze większą głupotę. Zawdzięczasz to wszystko wyłącznie

sobie. – Nie zadzieraj cholernego nosa. To ty sypiasz z mężczyzną, który lada dzień cię zgwałci. – To nie tak! Parsknął, opierając się biodrem o blat. Jego zielone oczy przepełniał ból i gniew. – Jeżeli chcesz go usprawiedliwiać tylko dlatego, że spał, kiedy cię zaatakował, to tą samą wymówką mogłyby się zasłonić wszystkie moczymordy i ćpuny. Oni też nie wiedzą, co robią. – Prawda jego słów uderzyła mnie równie mocno jak fakt, że mówił to wszystko tylko po to, by mnie zranić. – Butelkę możesz odstawić. Ale nie możesz zrezygnować ze snu. Prostując się, otworzył wybrane wcześniej wino, nalał dwa kieliszki i jeden pchnął wzdłuż kontuaru w moją stronę. – Wiem doskonale, jak to jest wiązać się z ludźmi, którzy cię ranią. Kochasz go. Chcesz go ocalić. Uratować. Ale kto uratuje ciebie, Eva? Nie zawsze mogę być przy tobie, kiedy będziesz w jego towarzystwie. On jest jak tykająca bomba. – Chcesz rozmawiać o związkach, które ranią, Cary? – odgryzłam się, odpierając jego atak i uciekając od bolesnej prawdy. – Zdradziłeś Treya, żeby chronić siebie? Wykombinowałeś sobie, że zostawisz go, zanim będzie miał szansę się tobą rozczarować? Twarz Cary’ego wykrzywiła się w gorzkim uśmiechu. Trącił swoim kieliszkiem mój, który nadal stał na blacie. – Nasze zdrowie, tych solidnie pogiętych. Jesteśmy siebie warci. Wymaszerował z kuchni, a ja poczułam ogarniające mnie przygnębienie. Wiedziałam, że musiało to nastąpić prędzej czy później – beztroskie chwile sielanki rozmywały się w powietrzu, zbyt piękne, by mogły być prawdziwe. Zadowolenie i szczęście nie istniały w moim życiu dłużej niż kilka chwil, i tak naprawdę były tylko ułudą. Zło zawsze czekało gdzieś w ukryciu. Czaiło się w mroku, by przy lada okazji wypełznąć na powierzchnię i zrujnować wszystko, co dobre.

20

Gideon pojawił się, gdy właśnie wyjmowałam kolację z piekarnika. W jednej ręce trzymał torbę z ubraniami, a w drugiej z laptopem. Poczułam wielką ulgę, gdy zadzwonił i oznajmił mi, że jest w drodze. Martwiłam się, że po sesji z doktorem Petersenem będzie potrzebował samotności i pojedzie do siebie. Mimo to kiedy otworzyłam mu drzwi i zobaczyłam go stojącego w progu, dreszcz niepokoju przebiegł mi po plecach. – Hej – przywitał się cicho, podążając za mną w stronę kuchni. – Pachnie fantastycznie. – Mam nadzieję, że jesteś głodny. Jest mnóstwo jedzenia, a istnieje niewielka szansa na to, że Cary pomoże nam się z nim uporać. Gideon rzucił swoje rzeczy obok stołka barowego. Podszedł do mnie ostrożnie, błądząc badawczym wzrokiem po mojej twarzy. – Przyniosłem swoje rzeczy, żeby zostać na noc, ale jeśli chcesz, mogę wrócić do siebie. W każdym momencie. Wystarczy, że mi powiesz. Odetchnęłam głęboko i w myślach postanowiłam, że nie pozwolę, aby moje działania były podyktowane strachem. – Chcę, żebyś był tutaj ze mną. – A ja chcę być tutaj. – Zatrzymał się przy mnie. – Mogę cię objąć? Odwróciłam się do niego i uścisnęłam go z całej siły. – Tak. Przycisnął policzek do mojej twarzy i staliśmy tak wtuleni w siebie. Ale to nie było tak naturalne, tak szczere, jak przywykliśmy. Między nami pojawiła się jakaś nowa nieufność, niepewność, tak inna od wszystkiego, co wcześniej odczuwaliśmy do siebie. – Jak się czujesz? – wyszeptał. – Teraz, kiedy tu jesteś, lepiej. – Ale nadal jesteś zdenerwowana. – Dotknął ustami mojego czoła. – Ja też. Zupełnie nie mam pojęcia, jak uda nam się znowu zasnąć koło siebie. Odchyliłam się lekko i utkwiłam w nim zaniepokojone spojrzenie. Też się tego obawiałam, a moja wcześniejsza rozmowa z Carym nie uspokoiła mnie ani trochę. „On jest jak tykająca bomba...”. – Coś wymyślimy, damy radę – powiedziałam. Milczał przez dłuższą chwilę.

– Czy Nathan kiedykolwiek kontaktował się z tobą? – Nigdy – stwierdziłam. Gdzieś głęboko we mnie czaił się jednak strach, że pewnego dnia mogę go znowu spotkać. Przypadkiem bądź z jego inicjatywy. On przecież był gdzieś tam, na wolności, oddychał tym samym powietrzem... – Dlaczego pytasz? – Chodziło mi to dzisiaj po głowie. Odchyliłam się znowu, by przyjrzeć mu się uważniej, i poczułam ucisk w gardle na widok udręki malującej się na jego obliczu. – Dlaczego? – Ponieważ nasza przeszłość stoi nam na drodze. – Sądzisz, że możemy sobie z tym nie poradzić? Gideon pokręcił przecząco głową. – Nie dopuszczam nawet takiej myśli. Nie miałam pojęcia, co zrobić ani co powiedzieć. Jakie pocieszenie mogłam mu zaoferować, gdy mną samą targały wątpliwości, czy moja miłość i jego pragnienie wystarczą, aby nasz związek przetrwał? – O czym myślisz? – zapytał. – O jedzeniu. Umieram z głodu. Może sprawdzisz, czy Cary zechce się do nas przyłączyć? A potem w końcu usiądźmy do kolacji. *

Cary spał, więc razem z Gideonem urządziliśmy sobie prywatną kolację przy świecach przy dużym stole. Forma posiłku była może nieco zbyt wyszukana w zestawieniu ze spranymi T-shirtami i spodniami dresowymi, w które się przebraliśmy po tym, jak kolejno wzięliśmy prysznic. Wprawdzie martwiłam się trochę o Cary’ego, ale spokojny wieczór we dwoje był tym, czego oboje naprawdę potrzebowaliśmy. – Wczoraj w biurze jadłem lunch z Magdalene – powiedział, ledwie zaczęliśmy się cieszyć pierwszymi kęsami posiłku. – O? To ciekawe. – Kiedy ja biegałam jak szalona po sklepach, szukając dla niego idealnego podarunku, Magdalene spędzała czas z moim mężczyzną? Sam na sam? – Nie mów do mnie tym tonem – upomniał mnie. – Jadła lunch w biurze udekorowanym twoimi kwiatami, z tobą ślącą mi całusy z biurka. Byłaś tam obecna tak samo jak ona. – Przepraszam, odruchowa reakcja. Podniósł moją rękę do ust i złożył szybki, mocny pocałunek na jej przegubie. – Może zabrzmi to trochę dziwnie, ale z dużą ulgą przyjmuję fakt, że po tym wszystkim nadal jesteś o mnie zazdrosna.

Westchnęłam. Przez cały dzisiejszy dzień miotały mną emocje i trudno było mi ustosunkować się do czegokolwiek. – Czy wspomniałeś jej o Christopherze? – Taki był cel naszego wspólnego lunchu. Pokazałem jej nagranie wideo. – Co? – Zamarłam. Pamiętałam, że mój telefon rozładował się w jego samochodzie. – Jakim cudem to zrobiłeś? – Wziąłem twój telefon do biura i ściągnąłem nagranie na pamięć flash. Nie zauważyłaś, że gdy odniosłem go wczoraj, był w pełni naładowany? – Nie. – Odłożyłam srebrne sztućce na bok. Abstrahując od jego tendencji do dominacji, Gideon i ja musieliśmy popracować nad tym, których granic nie mógł przekraczać, by nie doprowadzać mnie do obłędu. – Nie możesz tak po prostu włamywać się do mojego telefonu, Gideonie. – Wcale się do niego nie włamałem. Nie ustawiłaś jeszcze żadnego hasła. – Nie o to chodzi! To poważne naruszenie mojej pieprzonej prywatności! Chryste... – Dlaczego nikt z bliskich mi osób nie potrafił zrozumieć, że nie życzyłam sobie takiego traktowania? – Czy chciałbyś, żebym grzebała w twoich rzeczach? – Nie mam nic do ukrycia. – Wyciągnął smartfona z kieszeni spodni i podał mi go. – I ty też nie będziesz miała. Nie miałam teraz ochoty na kłótnię, wszystko i tak już drżało w posadach, ale widocznie za długo omijałam ten temat. – Nie chodzi o to, czy istnieją sprawy, o których wolałabym, żebyś nie wiedział. Mam prawo do prywatności i własnej przestrzeni i zanim użyjesz mojej własności albo wykorzystasz moje informacje w jakikolwiek sposób, powinieneś mnie o to zapytać. Musisz skończyć z braniem wszystkiego, co ci się tylko spodoba, bez mojej zgody. – Co w tym było prywatnego? – zapytał, marszcząc brwi. – Sama mi to pokazałaś. – Nie zachowuj się jak moja matka, Gideonie! – krzyknęłam. – Nie dam rady znieść więcej tego szaleństwa. Odsunął się na widok mojej gwałtownej reakcji, najwyraźniej zaskoczony tym, jak bardzo byłam zdenerwowana. – Rozumiem, przepraszam. Przykro mi. Opróżniłam swój kieliszek wina, starając się zapanować nad gniewem i irytacją. – Przykro ci, że jestem zła? Czy przykro ci, że to zrobiłeś? Minęło kilka uderzeń serca, zanim odpowiedział: – Przykro mi, że jesteś zła. On naprawdę tego nie rozumiał. – Naprawdę nie widzisz, jak bardzo jest to dziwne i niewłaściwe?

– Eva. – Westchnął i szybkim ruchem ręki przeczesał włosy. – Czwartą część każdego dnia spędzam w tobie, będąc częścią ciebie. Kiedy zaczynasz wyznaczać jakieś granice, ignorując ten fakt, muszę traktować je jako arbitralne. – No cóż, ja nie postrzegam ich jako arbitralnych. Dla mnie są niezwykle ważne. Jeśli jest coś, co chcesz wiedzieć, musisz mnie o to zapytać. – W porządku. – Mówię poważnie, Gideonie – ostrzegłam go. – Nie rób tego więcej. Zacisnął szczęki. – Dobrze. Rozumiem. Naprawdę nie miałam ochoty na kłótnię, dlatego w końcu dałam za wygraną i przeskoczyłam na inny temat. – Co powiedziała, kiedy obejrzała nagranie? Wyraźnie się rozluźnił. – No cóż, nie ukrywam, że było ciężko. Świadomość tego, że i ja to widziałem, nie ułatwiła sprawy. – Ona widziała nas w bibliotece. – Nie rozmawialiśmy o tym, ale z drugiej strony, o czym było mówić? Nie mam zamiaru przepraszać za to, że kochałem się ze swoją dziewczyną w zamkniętym pokoju. – Odchylił się na krześle i westchnął głęboko. – Widok twarzy Christophera, uświadomienie sobie, co tak naprawdę o niej myślał – to właśnie zabolało ją najbardziej. Niełatwo jest przyjąć do wiadomości, że zostało się wykorzystanym w taki sposób. Zwłaszcza przez kogoś, kogo, zdawałoby się, znasz. Kogoś, komu powinno na tobie zależeć. Aby ukryć swoją żywiołową reakcję na jego słowa, zajęłam się napełnianiem kieliszków. Gideon mówił z takim przejęciem, jakby wspominał własne doświadczenia. W jaki sposób tak naprawdę został skrzywdzony? Wlewając w siebie duży łyk wina, zapytałam: – A co ty masz zamiar z tym zrobić? – A co mogę zrobić? Latami starałem się z całych sił dotrzeć do Christophera. Próbowałem napychać mu kieszenie pieniędzmi. Próbowałem mu grozić. Ale on nigdy nie wykazywał żadnej chęci poprawy. Dawno temu zdałem sobie sprawę, że jedyne, co mogę zrobić, to minimalizować szkody. I trzymać ciebie z dala od niego, jak dalece to możliwe. – Teraz, kiedy już wiem, pomogę ci w tym. – Świetnie. – Upił trochę wina, patrząc na mnie znad krawędzi kieliszka. – Nie pytasz, jak mi poszło spotkanie z doktorem Petersenem. – Bo to nie moja sprawa. Chyba że chcesz o tym powiedzieć. – Odwzajemniłam spojrzenie, mając nadzieję, że zechce to zrobić. – Jestem tutaj, gotowa wysłuchać

wszystkiego, co masz mi do powiedzenia, ale nie mam zamiaru zmuszać cię do niczego. Otworzysz się przede mną, kiedy będziesz na to gotowy. Tak czy inaczej, bardzo chciałabym wiedzieć, czy go polubiłeś. – Można tak powiedzieć, przynajmniej na razie. – Uśmiechnął się. – Tak kieruje rozmową, że zmusza mnie do gadania w kółko o tym samym. Niewielu ludzi może się tym pochwalić. – To prawda, podchodzi cię sposobem i sprawia, że na pewne sprawy patrzysz z zupełnie innej perspektywy, myśląc sobie: „dlaczego sam na to nie wpadłem?”. Palce Gideona biegały w tę i z powrotem po nóżce kieliszka. – Przepisał mi coś, co powinienem brać przed pójściem do łóżka. Wykupiłem receptę, zanim tu przyszedłem. – Jak się z tym czujesz? Spojrzał na mnie udręczonymi oczami. – Wiem, że to konieczne. Muszę być z tobą i zrobię wszystko, co trzeba, abyś była bezpieczna. Doktor Petersen powiedział, że leki w połączeniu z terapią przynosiły efekty w innych wypadkach leczenia nietypowej parasomnii o podłożu seksualnym. Nie pozostaje mi nic innego, jak w to wierzyć. Sięgnęłam przez stół i ścisnęłam jego dłoń. Branie leków było ogromnym krokiem naprzód, zwłaszcza dla kogoś, kto do tej pory unikał stawiania czoła własnym problemom. – Dziękuję ci. Gideon odwzajemnił uścisk. – Okazuje się, że liczba ludzi z tym schorzeniem jest tak znaczna, że miały miejsce specjalne badania snu pod tym kątem. Doktor Petersen powiedział mi, że istnieje udokumentowany przypadek mężczyzny, który wykorzystywał seksualnie swoją żonę podczas snu przez dwanaście lat, zanim zgłosił się po pomoc. – Dwanaście lat? Jezu. – Rzekomo jednym z ważniejszych powodów, dla których zwlekali z leczeniem tak długo, było to, że facet był o niebo lepszym kochankiem, kiedy spał – powiedział sucho. – Czy to nie najbardziej morderczy cios dla ego, jaki można zadać? Gapiłam się na niego osłupiała, zupełnie nie wiedząc, jak to skomentować. – O kurwa – zabłysnęłam w końcu elokwencją. – Nic dodać, nic ująć. – Cierpki uśmiech, który na chwilę rozjaśnił jego twarz, zaraz się ulotnił. – Ale nie chcę cię zmuszać do dzielenia ze mną łóżka, Eva. Nie istnieje coś takiego, jak magiczna pigułka. Mogę spać na kanapie albo pojechać do domu. Chociaż szczerze mówiąc, z tych dwóch opcji wolałbym kanapę. Cały mój dzień jest znacznie lepszy, gdy rano przygotowuję się do niego z tobą.

– Tak samo jest ze mną. Gideon uniósł moją dłoń do ust i pocałował. – Nigdy nie marzyłem, że doświadczę w życiu czegoś takiego... że będę miał kogoś, komu będę mógł zaufać, kto będzie tyle o mnie wiedział. Z kim będę mógł porozmawiać w trakcie kolacji o moich wszystkich pieprzonych porażkach, bo będę wiedział, że akceptuje mnie mimo wszystko... Jestem bardzo szczęśliwy, że ciebie mam, Eva. Moje serce zabiło szybciej ze szczęścia. Potrafił mówić tak pięknie, z takim uczuciem. – Czuję to samo wobec ciebie, mój najdroższy. – Możliwe, że moje uczucia były jeszcze głębsze, ponieważ go kochałam. Ale nie powiedziałam tego na głos. Miałam nadzieję, że i on dojdzie do tego pewnego dnia. Miałam zamiar walczyć do końca o to, by był całkowicie i nieodwołalnie mój. *

Z bosymi stopami opartymi o stolik do kawy i laptopem na kolanach Gideon sprawiał wrażenie tak zadomowionego i zrelaksowanego, że zupełnie nie mogłam skoncentrować się na moich ulubionych programach telewizyjnych. W jaki sposób znaleźliśmy się w tym miejscu?, zapytałam siebie. Ten aż nazbyt seksowny mężczyzna i ja? – Gapisz się na mnie – mruknął, nie odrywając spojrzenia od ekranu laptopa. Pokazałam mu język. – Czy mam to traktować jako zaczepkę seksualną, panno Tramell? – Jakim cudem widzisz mnie, będąc pogrążonym w pracy? Oderwał wzrok od laptopa i spojrzał na mnie. W jego niebieskich oczach tliła się siła i ogień. – Widzę cię nieustannie, aniołku. Od momentu, w którym mnie znalazłaś, nie widzę nic innego, tylko ciebie. *

Środa rozpoczęła się bardzo przyjemnie, erekcją Gideona napierającą na mnie od tyłu, moim nowym ulubionym sposobem budzenia się. – No, no – powiedziałam zachrypniętym głosem, przecierając zaspane oczy i czując jednocześnie, jak obejmuje mnie jedną ręką i przyciąga bliżej do swojej ciepłej, twardej piersi. – Widzę, że ktoś tu jest w doskonałym humorze. – Każdego ranka jesteś taka cudowna i taka seksowna – wyszeptał, skubiąc moje ramię. – Uwielbiam budzić się przy tobie.

Uczciliśmy więc noc niczym nieprzerywanego snu kanonadą cudownych orgazmów, moich i jego. *

Dużo później tego samego dnia wybrałam się na lunch z Markiem i jego partnerem Stevenem do uroczej meksykańskiej restauracji ukrytej w podziemiach budynku. Zeszliśmy do niej krótkimi cementowymi schodkami i znaleźliśmy się w zaskakująco rozległym, jasno oświetlonym lokalu, w którym wśród stolików uwijali się kelnerzy i kelnerki w czarnych kamizelkach. – Będziesz musiała sprowadzić tutaj swojego faceta – powiedział Steven. – I postawić mu jedną z tych margarit z granatów. – Smaczna? – zapytałam. – Jeszcze jak. Kelnerka, która przyjmowała nasze zamówienie, ku mojemu zdumieniu zaczęła ostentacyjnie flirtować z Markiem, uwodzicielsko trzepocząc długimi, godnymi pozazdroszczenia rzęsami. Mark nie pozostawał jej dłużny. W miarę trwania posiłku żywiołowa rudowłosa kobieta o imieniu Shawna, jak głosił jej identyfikator, stawała się coraz bardziej bezceremonialna, dotykając ramion i karku Marka za każdym razem, gdy do nas podchodziła. Jakby w odpowiedzi na jej zaczepki, donżuańskie żarciki Marka również stawały się coraz bardziej zuchwałe, aż w końcu zerknęłam nerwowo na Stevena, którego twarz z każdą chwilą robiła się coraz bardziej czerwona, a mina posępniała. Kręciłam się niecierpliwie i odliczałam minuty dzielące nas od końca tego pełnego napięcia lunchu. – Może spotkalibyśmy się dzisiaj wieczorem? – zapytała Shawna, kiedy w końcu przyniosła rachunek. – Jedna noc ze mną i będziesz naprostowany. Zaniemówiłam. Poważnie?! – Może być siódma? – zaproponował Mark. – Wykończę cię, Shawna. Wiesz, co będzie, jak raz spróbujesz czarnego... Zakrztusiłam się wodą, którą akurat przełykałam. Steven zerwał się na równe nogi, okrążył stolik i zaczął walić mnie po plecach. – Jasna cholera, Eva – powiedział, śmiejąc się. – Nie umieraj nam tu, tylko cię wkręcaliśmy. – Co? – wychrypiałam z trudem, równocześnie przecierając łzawiące oczy. Szczerząc zęby, wyminął mnie i objął ramieniem kelnerkę. – Eva, poznaj moją siostrę, Shawnę. Shawna, to właśnie Eva sprawia, że życie Marka

jest łatwiejsze. – Idealnie się składa – powiedziała zaczepnie Shawna. – Skoro ciebie ma od tego, żebyś je utrudniał. – Dokładnie tak, dlatego się mnie trzyma. – Steven mrugnął do mnie porozumiewawczo. Gdy brat i siostra stali blisko siebie, w końcu zauważyłam rodzinne podobieństwo, które przegapiłam wcześniej. Osunęłam się na swoim krześle i spiorunowałam Marka wzrokiem. – To było wredne. Byłam pewna, że jeszcze chwila i Stevenowi puszczą nerwy. Mark podniósł ręce w geście kapitulacji. – To był jego pomysł. Przecież to on uwielbia dramatyzować, pamiętasz? Odchylając się na piętach, Steven wyszczerzył zęby i zaoponował: – Zaraz, zaraz, Eva. Przecież dobrze wiesz, że tak naprawdę to Mark jest tym kreatywnym ogniwem w naszym związku. Shawna wyciągnęła z kieszeni wizytówkę i podała mi ją. – Mój numer jest z drugiej strony. Zadzwoń. Akurat na tę parkę mam całkiem sporo haków, więc będziesz mogła im się zrewanżować. – Zdrajczyni – odgryzł się żartobliwie Steven. – Hej. – Shawna wzruszyła ramionami, uśmiechając się wesoło. – My, dziewczyny, musimy trzymać się razem. *

Po pracy wybrałam się z Gideonem do jego siłowni. Angus wysadził nas przed samym wejściem i weszliśmy od środka, gdzie tętniło życie, a w szatni panował tłok. Przebrałam się, wrzuciłam swoje rzeczy do szafki, po czym ruszyłam spotkać się z Gideonem na korytarzu. Pomachałam do Daniela, trenera, z którym rozmawiałam w trakcie pierwszej wizyty w CrossTrainer, i zarobiłam za to klapsa w tyłek. – Hej – zaprotestowałam i pacnęłam go w rękę. – Przestań. Złapał mnie za kucyk i delikatnie pociągnął do tyłu, podnosząc moją głowę, aby móc na oczach wszystkich zaznaczyć swoją własność, składając na niej długi, namiętny pocałunek. Sposób, w jaki pociągnął mnie za włosy, wywołał elektryzujący dreszcz na mojej skórze. – Jeżeli tak w twoim wykonaniu wyglądają środki zaradcze – wyszeptałam w jego usta – to na mnie działa to tym bardziej motywująco.

– Mogę postarać się stosować je częściej. – Skubnął zębami moją dolną wargę. – Ale nie radziłbym ci testować, gdzie leżą granice mojej zazdrości, Eva. – Nie martw się. Mam inne sposoby, żeby to pozyskać. Gideon zaczął od bieżni, dając mi przyjemność oglądania jego ciała lśniącego od potu... publicznie. Niezależnie od tego, jak często widywałam go w takim stanie prywatnie, nigdy nie przestawało mnie to podniecać. I, na Boga, uwielbiałam sposób, w jaki wiązał włosy na karku. I poruszenia jego mięśni pod lekko opaloną skórą. I te pełne gracji, a zarazem zdecydowane ruchy. Widok tak eleganckiego mężczyzny o nienagannych manierach zrzucającego garnitur i pokazującego zwierzęcą część swej natury wprawiał w wibrację wszystkie gorące punkty na mym ciele. Nie mogłam przestać gapić się na niego i wcale nie czułam się tym zażenowana. W końcu był mój i to uczucie rozpływało się falą ciepła po moim ciele. A zresztą, wszystkie kobiety na sali śledziły go pożądliwie. Kiedy przechodził od stanowiska do stanowiska, towarzyszyły mu tuziny kobiecych zachwyconych spojrzeń. Podniósł oczy i przyłapał mnie na tym, że pożerałam go wzrokiem. Posłałam mu dwuznaczne spojrzenie i przesunęłam językiem po dolnej wardze. Jego uniesiona brew i łakomy uśmieszek sprawiły, że po plecach przebiegły mi mrówki. Nie pamiętałam, kiedy ostatnio byłam tak zmotywowana podczas ćwiczeń. Półtorej godziny minęło jak z bicza strzelił. Gdy siedzieliśmy już w bentleyu, zmierzając do mieszkania Gideona, wierciłam się niecierpliwie na siedzeniu, śląc mu wzrokiem milczące zaproszenie. Splótł swoje palce z moimi. – Będziesz musiała na to poczekać. To oświadczenie wręcz mnie zatkało. – Co? – Słyszałaś, co powiedziałem. – Pocałował moje palce i miał czelność szelmowsko się wyszczerzyć. – Nagroda za cierpliwość, aniołku. – A na co niby mam czekać? – Pomyśl tylko, jak będziemy na siebie napaleni po obiedzie. Nachyliłam się w jego stronę, żeby Angus mnie nie słyszał, chociaż wiedziałam, że był na tyle profesjonalny, aby nas nie zauważać. – Czy będziemy czekać, czy nie, i tak to zrobimy. Więc ja mówię, żeby nie czekać. Ale on ani drgnął. Zamiast tego postanowił torturować nas oboje. W mieszkaniu rozebraliśmy się nawzajem i wzięliśmy gorący prysznic, podczas którego nasze ręce odnajdowały i pieściły wszystkie krągłości i zagłębienia naszych ciał. Potem poszliśmy się przebrać na bal.

Gideon obejrzał krytycznie swój czarny krawat i po chwili namysłu odrzucił go na bok. Jego świeżo wyprasowana biała koszula była rozpięta pod szyją, odsłaniając kawałek gładkiej skóry. Jedwabna koktajlowa sukienka od Very Wang w kolorze écru, którą dla mnie wybrał, miała obcisłą górę eksponującą piersi, bez ramiączek i z odkrytymi plecami. Wielowarstwowa spódnica kończyła się kilka centymetrów nad kolanami. Uśmiechnęłam się, gdy ją zobaczyłam, bo od razu wiedziałam, że oglądanie mnie w tym stroju przez cały wieczór nieźle będzie go rozpalać. Była cudowna i bardzo mi się podobała, chociaż ten fason przeznaczony był raczej dla wysokich smukłych modelek, a nie dla dziewczyn niskich i krągłych. W nieco śmiesznym odruchu skromności rozpuściłam włosy, aby chociaż trochę zakryć uwydatnione piersi, ale mina Gideona wyraźnie wskazywała, że niewiele to dało. – Mój Boże, Eva. – Poprawił spodnie. – Zmieniłem zdanie co do tej sukienki. Nie powinnaś jej wkładać, gdy masz w planie przebywać w towarzystwie innych ludzi. – Nie mamy czasu na to, żebyś zmieniał zdanie. – Sądziłem, że zużyto na nią trochę więcej materiału. Wzruszyłam ramionami z uśmiechem. – Co ci poradzę? To ty ją kupiłeś. – Dobra, to zrobimy inaczej. Ile czasu by zajęło, żebyś ją zdjęła i włożyła coś innego? Zwilżyłam językiem dolną wargę. – Nie wiem. Czemu sam nie sprawdzisz? – zapytałam. Jego oczy pociemniały. – Wtedy nigdy byśmy stąd nie wyszli. – Chyba bym nie narzekała. – Wyglądał tak diabelnie podniecająco, a ja pragnęłam go, jak zawsze, diabelnie mocno. – Nie masz jakiegoś żakietu czy czegoś, co mogłabyś na to narzucić? Może parki? Albo prochowca? Śmiejąc się, wzięłam swoją torebkę z szafy i ujęłam go pod ramię. – Nie przejmuj się. Wszyscy będą tak zajęci obserwowaniem i podziwianiem ciebie, że nawet mnie nie zauważą. Był naburmuszony, kiedy wypychałam go z sypialni. – Ale poważnie. Czy twoje cycki zrobiły się większe? Dosłownie wylewają się z tego czegoś. – Mam dwadzieścia cztery lata, Gideonie – oznajmiłam sucho. – Przestałam się rozwijać lata temu. Nie spodziewaj się, że dostaniesz więcej, niż widzisz teraz. – Tak, ale skoro jestem jedynym, który ma prawo brać, to powinienem być też jedynym, który ma prawo do oglądania.

W drodze do drzwi wejściowych kolejny raz cieszyłam się cichym pięknem domu Gideona. Uwielbiałam to ciepłe i przyjazne wnętrze. Meble, mające niepowtarzalny polor Dawnego Świata, były nie tylko eleganckie, ale też niezwykle wygodne. Wspaniały widok z wysokich okien uzupełniał wnętrze, lecz niczego mu nie odbierał. Połączenie ciemnego drewna, ciosanego kamienia, ciepłych kolorów i żywych akcentów w postaci złoceń i intarsji było w oczywisty sposób kosztowne, podobnie jak obrazy wiszące na ścianach, ale był to gustowny pokaz bogactwa. Nie mogłam sobie wyobrazić, aby ktokolwiek mógł czuć się w tym wnętrzu skrępowany, bojąc się czegoś dotknąć albo nie wiedząc, gdzie wolno mu usiąść. To nie był ten rodzaj miejsca. Wsiedliśmy do prywatnej windy i ledwie drzwi się zamknęły, Gideon zwrócił się ku mnie i zaczął poprawiać mi sukienkę, podciągając gorset. – Jeśli będziesz dalej tak ciągnąć, zakryjesz mnie wprawdzie po szyję, ale odsłonisz majtki – ostrzegłam. – Cholera. – Wiesz co? Możemy mieć z tego całkiem niezły ubaw. Mogłabym zagrać rolę blond laluni z ptasim móżdżkiem, która leci na twojego ptaka i miliony, a ty mógłbyś być sobą – bogatym playboyem ze swoją najnowszą zabawką. Po prostu wyglądaj na znudzonego i wyniosłego, kiedy ja będę się do ciebie łasić i piać, jaki jesteś cudowny. – To nie jest śmieszne. – Nagle się rozjaśnił. – A co powiesz na szal? *

Kiedy wreszcie dotarliśmy na galę dobroczynną na rzecz nowego schroniska dla kobiet i dzieci będących ofiarami przemocy w rodzinie, znów wylądowaliśmy na czerwonym dywanie, co wywołało we mnie uczucie lęku przed wystawianiem się na widok publiczny. Skupiłam się zatem na Gideonie, ponieważ nic nie było w stanie mnie niepokoić, gdy na niego patrzyłam. Dzięki temu mogłam obserwować, jak przechodzi z trybu prywatnego w publiczny. Gładko nałożył nową maskę. Jego oczy przybrały lodowato niebieski kolor, a ze zmysłowych ust zniknął wszelki ślad uśmiechu. Niemal mogłam poczuć, jak tworzy się wokół nas pole siłowe jego woli. Wzniósł tę tarczę, oddzielającą nas od reszty, bo po prostu życzył sobie zachowania dystansu. Stojąc obok Gideona, wiedziałam, że nikt nie podejdzie ani nie porozmawia ze mną, dopóki on nie udzieli na to zgody. Owa aura niedostępności nie była jednak w stanie powstrzymać zazdrosnych spojrzeń. Gideon przyciągnął wzrok gości, gdy tylko wkroczyliśmy do sali balowej. Zrobiłam się nerwowa z powodu tej całej uwagi, jaką go darzono, ale on zdawał się tego nie dostrzegać

i pozostawał całkowicie niewzruszony. Gdybym zdecydowała się jednak odegrać rolę piejącej z zachwytu i łaszącej się do Gideona blondynki, musiałabym stanąć w kolejce. Gdy tylko się zatrzymaliśmy, tłum niemalże naparł na niego. Zrobiłam krok w tył, aby zwolnić miejsce dla tych wszystkich ludzi, którzy pragnęli zwrócić jego uwagę, a potem ruszyłam na poszukiwanie szampana. Waters Field & Leaman opracował gratisową promocję gali, nie zdziwiłam się więc, kiedy zauważyłam kilku znajomych z biura. Właśnie brałam kieliszek z tacy jednego z krążących po sali kelnerów, kiedy usłyszałam swoje imię. Obróciłam się i zobaczyłam siostrzeńca Stantona, który zmierzał w moją stronę z szerokim uśmiechem na twarzy. Ciemnowłosy i zielonooki, był mniej więcej w moim wieku. Zapamiętałam go dobrze z czasów, gdy w wakacje odwiedzałam matkę, dlatego ucieszyłam się, że go widzę. – Martin! – Rozpostarłam ramiona i objęliśmy się serdecznie. – Jak się masz? Wyglądasz świetnie. – Właśnie miałem to samo powiedzieć o tobie. – Z zachwytem przebiegł spojrzeniem po mojej sukience. – Słyszałem, że przeprowadziłaś się do Nowego Jorku i miałem zamiar zobaczyć się z tobą. Jak długo jesteś w mieście? – Niezbyt długo. Parę tygodni. – Dopij szampana – zaproponował. – I chodźmy zatańczyć. Bąbelki jeszcze miło krążyły mi w głowie, kiedy ruszyliśmy po parkiecie w takt Summertime Billie Holiday. – A więc pracujesz? – zagadnął. W trakcie tańca opowiedziałam mu o agencji reklamowej i zapytałam, co u niego. Nie byłam zaskoczona, gdy powiedział, że pracuje w firmie inwestycyjnej Stantona i dobrze mu idzie. – Bardzo chciałbym wpaść kiedyś do śródmieścia i zabrać cię na lunch – zaproponował. – Byłoby świetnie. – Kiedy muzyka zamilkła, zrobiłam krok do tyłu i wpadłam na kogoś stojącego za mną. Czyjeś dłonie złapały mnie w pasie, więc zerknęłam przez ramię – prosto na Gideona. – Witam – zawarczał, wbijając w Martina zimny wzrok. – Przedstaw mnie. – Gideonie, to Martin Stanton. Znamy się już od kilku lat. Jest siostrzeńcem mojego ojczyma. – Wzięłam głęboki oddech, postanawiając wziąć byka za rogi. – Martinie, to niezwykle ważny mężczyzna w moim życiu, Gideon Cross. – Cross. – Martin z uśmiechem wyciągnął rękę. – Oczywiście wiem, kim jesteś. Miło mi cię poznać. Jeżeli wszystko dobrze pójdzie, może będziemy się widywać na rodzinnych zjazdach.

Gideon objął moje ramiona. – Licz na to. Uwagę Martina zwrócił nagle ktoś znajomy na sali. Nachylił się, by ucałować mnie w policzek. – Zadzwonię w sprawie lunchu. Pasuje ci przyszły tydzień? – Znakomicie. – Czułam wibrującą energię, która emanowała od stojącego za mną Gideona, chociaż gdy na niego spojrzałam, twarz miał spokojną i niewzruszoną. Pociągnął mnie na parkiet, gdy Louis Armstrong zaczął śpiewać What a Wonderful World. – Nie jestem pewien, czy go lubię – burknął. – Martin to bardzo miły gość. – Tylko dopóki wie, że jesteś moja. – Przytulił policzek do mojej skroni, a rękę umieścił nad wycięciem sukni, na mojej nagiej skórze. Kiedy mnie tak trzymał, nikt nie mógł mieć wątpliwości, że należę do niego. Cieszyłam się, mogąc publicznie tulić się do jego świetnego ciała. Oddychając nim, czułam, jak odprężam się w jego ramionach. – Podoba mi się. Tuląc mnie, szepnął: – I o to chodzi. Pełnia szczęścia. Trwała dopóty, dopóki nie skończyliśmy tańczyć. Schodząc z parkietu, złowiłam spojrzeniem stojącą z boku Magdalene. Chwilę trwało, nim ją rozpoznałam, ponieważ ścięła włosy w chanelowskim stylu, z czym zresztą było jej bardzo do twarzy. Wyglądała doskonale, smukła i szykowna w czarnej, prostej koktajlowej sukience, lecz przyćmiewała ją niesamowita brunetka, z którą rozmawiała. Gideon zwolnił na chwilę, ale zaraz powrócił do poprzedniego tempa. Spojrzałam pod nogi, przekonana, że chciał ominąć coś na podłodze, gdy nagle cicho powiedział: – Chciałbym cię komuś przedstawić. Moja uwaga się wyostrzyła, gdy zobaczyłam, dokąd zmierzamy. Kobieta stojąca obok Magdalene zauważyła Gideona i odwróciła się twarzą w jego stronę. Poczułam, jak jego przedramię zesztywniało pod moimi palcami w chwili, kiedy ich spojrzenia się spotkały. I od razu wiedziałam dlaczego. Kimkolwiek była ta kobieta, była głęboko zakochana w Gideonie. Miała to wypisane na twarzy i w nieziemsko błękitnych oczach. Jej piękno było zniewalające, tak wyszukane, że aż nierealistyczne. Czarne jak atrament włosy, gęste i proste, sięgały jej niemal do pasa. Sukienka miała ten sam chłodny odcień, co jej oczy. Skórę miała naturalnie opaloną na złoty kolor, a ciało smukłe, o perfekcyjnych liniach.

– Corinne – powitał ją, a naturalna chrypka w jego głosie stała się jeszcze wyraźniejsza. Puścił mnie i chwycił jej dłonie. – Nie powiedziałaś mi, że wracasz. Odebrałbym cię z lotniska. – Zostawiłam kilka wiadomości na twojej automatycznej sekretarce – powiedziała kulturalnym i spokojnym głosem. – Ostatnio nie bywałem zbyt często w domu. – Słowa te najwyraźniej przypomniały mu o mojej osobie, bo wypuścił ją i przyciągnął mnie bliżej. – Corinne, to Eva Tramell. Evo, Corinne Giroux. Przyjaciółka z dawnych czasów. Podałyśmy sobie ręce. – Każdy przyjaciel Gideona jest moim przyjacielem – powiedziała z ciepłym uśmiechem. – Mam nadzieję, że dotyczy to także dziewczyn. Gdy nasze oczy się spotkały, jej wzrok był bardzo znaczący. – Zwłaszcza dziewczyn. Jeżeli pozwolisz mi porwać go na chwilę, chciałabym przedstawić go swojemu wspólnikowi. – Oczywiście. – Mój głos był spokojny. Ja wręcz przeciwnie. Gideon pocałował mnie zdawkowo w skroń, po czym podszedł do Corinne i podał jej ramię. Odeszli razem, zostawiając mnie w towarzystwie Magdalene. Cała sytuacja była niezwykle krępująca. O dziwo, współczułam jej. Wyglądała na mocno zdołowaną. – Do twarzy ci w nowej fryzurze, Magdalene. Spojrzała na mnie, zaciskając usta, aby po chwili westchnąć z rezygnacją. – Dziękuję. To był odpowiedni moment na zmianę. Właściwie na wiele zmian. Nie ma przecież sensu imitować tej, która odeszła, w momencie, kiedy zdecydowała się powrócić. W mojej głowie zapanował mętlik. – Nie rozumiem. – Mówię o Corinne. – Przyjrzała się badawczo mojej twarzy. – Ty naprawdę o niczym nie wiesz. Ona i Gideon byli zaręczeni. Przez ponad rok. Zerwała z nim, wyszła za bogatego Francuza i wyjechała do Europy. Ale jej małżeństwo się rozpadło. Teraz są w trakcie rozwodu, a ona przeprowadza się z powrotem do Nowego Jorku. Z a r ę c z e n i . Poczułam, jak krew odpływa mi z twarzy. Mój wzrok skierował się w ich stronę – mężczyzna mojego życia stał obok kobiety, którą musiał kiedyś kochać. Roześmiana nachylała się w jego stronę, a on trzymał dłoń na jej plecach. Skręciło mnie z zazdrości i obłąkańczego strachu; nagle dotarło do mnie, że przez cały czas zakładałam, iż Gideon nigdy nie był w poważnym związku. Głupia. Powinnam była się tego domyślić, biorąc pod uwagę, jak łakomym był kąskiem. Magdalene dotknęła mojego ramienia.

– Powinnaś usiąść. Jesteś bardzo blada. Wiedziałam, że oddycham zbyt gwałtownie, a mój puls niebezpiecznie przyspieszył. – Masz rację – przytaknęłam i skierowałam się w stronę najbliższego krzesła. Magdalene usiadła koło mnie. – Kochasz go – powiedziała. – Nie zauważyłam tego wcześniej. Przepraszam. I naprawdę przepraszam za to, co ci powiedziałam przy naszym pierwszym spotkaniu. – Ty też go kochasz – odpowiedziałam beznamiętnie, z rozbieganym spojrzeniem. – A wtedy jeszcze go nie kochałam. Jeszcze nie. – To mnie raczej nie usprawiedliwia, prawda? Z wdzięcznością przyjęłam następny kieliszek szampana i zanim kelner ruszył dalej, zgarnęłam drugi dla Magdalene. Trąciłyśmy się szkłem w żałosnym akcie kobiecej solidarności. Chciałam stąd wyjść. Po prostu wstać i wyjść. Chciałam, żeby Gideon uświadomił sobie, że zniknęłam. Żeby poczuł się zmuszony ruszyć za mną. Chciałam, aby odczuł chociaż trochę tego bólu, który ja czułam, wywołanego przez głupie, niedojrzałe, bolesne wyobrażenia sprawiające, że czułam się niepotrzebna. Czerpałam pocieszenie z towarzystwa Magdalene, siedzącej obok mnie w milczeniu i przepełnionej współczuciem. Ona wiedziała, co to znaczy kochać Gideona i pragnąć go aż nazbyt mocno. Jej przygnębienie było równie wielkie jak moje, co uświadomiło mi, jakim zagrożeniem dla mojego związku może stać się Corinne. Czy przez cały ten czas tak naprawdę marzył o niej? Czy to ona spowodowała, że nie dopuszczał do siebie zbyt blisko innych kobiet? – Tutaj się schowałaś. Uniosłam wzrok na stojącego nade mną Gideona. Oczywiście Corinne nadal była uwieszona jego ramienia i po raz pierwszy zobaczyłam, jak efektownie wyglądają jako para. Byli po prostu niewyobrażalnie piękni. Corinne usiadła obok mnie, a Gideon pogładził mój policzek koniuszkami palców. – Muszę z kimś porozmawiać – oświadczył. – Przynieść ci coś w drodze powrotnej? – Wódkę z żurawiną. Podwójną. – Potrzebowałam kopa. Naprawdę mocnego. – Załatwione. – Zmarszczył brwi, nim odszedł. – Bardzo się cieszę, że cię poznałam, Evo – powiedziała Corinne. – Gideon tyle mi o tobie opowiadał. – Nie zdążył chyba za wiele powiedzieć. Nie było was tylko chwilę. – Rozmawiamy ze sobą niemal codziennie. – Uśmiechnęła się i nie było w tym udawania ani złośliwości. – Jesteśmy przyjaciółmi od dawna. – Więcej niż przyjaciółmi – dodała Magdalene. Corinne zareagowała na ten komentarz grymasem niezadowolenia, a ja uświadomiłam

sobie, że zamierzała ukryć przede mną prawdę o niej i Gideonie. Czy była to jej decyzja? Czy robiła to na prośbę Gideona? A może oboje zdecydowali, że nie powinnam się o tym dowiedzieć? Skąd brały się te wszystkie gierki i tajemnice, jeśli rzekomo nie mieli nic do ukrycia? – Tak, masz rację – przyznała z wyraźną niechęcią. – Ale to było tak dawno temu. Obróciłam się na krześle, aby spojrzeć jej prosto w twarz. – Nadal go kochasz. – Nie możesz mieć o to do mnie pretensji. Każda kobieta, która spędzi z nim choć trochę czasu, traci dla niego głowę bez reszty. Jest piękny i nieosiągalny. To połączenie, któremu nie można się oprzeć. – Jej uśmiech złagodniał. – Powiedział mi, że dzięki tobie zaczął się otwierać. Jestem ci za to bardzo wdzięczna. Nie zrobiłam tego dla ciebie, niemal mi się wyrwało. Ale nagle dopadło mnie uczucie zwątpienia, drążąc małą wyrwę w mojej pewności siebie. Czy to możliwe, że robiłam to dla niej, nawet o tym nie wiedząc? Zaczęłam obracać w palcach nóżkę mojego pustego kieliszka i przesuwać go po stole. – Miał się z tobą ożenić. – Tak, a odejście od niego uważam za największą pomyłkę swojego życia. – Sięgnęła dłonią do szyi, dotykając jej długimi palcami, jakby bawiła się naszyjnikiem, który kiedyś na niej wisiał. – Byłam młoda i w pewien sposób Gideon mnie przerażał. Był taki zaborczy. Ale dopiero gdy wyszłam za mąż, zdałam sobie sprawę, że zaborczość jest dużo lepsza od obojętności. Przynajmniej dla mnie. Odwróciłam wzrok, walcząc z nudnościami. – Jesteś zdumiewająco cicha – powiedziała. – A cóż tu można powiedzieć? – rzuciła Magdalene. Wszystkie trzy go kochałyśmy. Wszystkie trzy byłyśmy mu oddane. I to on w końcu dokonał wyboru między nami. – Powinnaś wiedzieć, Evo – zaczęła Corinne, patrząc na mnie tymi jasnoniebieskimi oczami – że powiedział, jak ważną rolę odgrywasz w jego życiu. Dużo czasu zabrało mi zdobycie się na odwagę, by wrócić tu i zobaczyć was razem. Kilka tygodni temu miałam już nawet wykupiony bilet, ale anulowałam rezerwację. Przeszkodziłam mu w trakcie jakiegoś balu charytatywnego, na którym miał przemawiać, by go zawiadomić, że jestem w drodze i poprosić o pomoc w załatwieniu kilku spraw. Zamarłam, czując się krucha jak pęknięte szkło. Corinne mówiła o nocy, kiedy Gideon i ja po raz pierwszy uprawialiśmy seks. Nocy, w trakcie której chrzciliśmy jego limuzynę, a on wycofał się nagle... i zostawił mnie. – Kiedy do mnie oddzwonił – kontynuowała – przyznał się, że kogoś spotkał. Że

chciałby, abym cię poznała, gdy przybędę do miasta. Stchórzyłam. Nie przyleciałam. Nigdy wcześniej nie prosił mnie, żebym poznała jakąś inną kobietę, która pojawiła się w jego życiu. O mój Boże, pomyślałam. Zerknęłam ukradkiem na Magdalene. Tamtej nocy Gideon zostawił mnie w pośpiechu dla n i e j. Dla Corinne.

21

– Przepraszam. – Wstałam i rozejrzałam się za Gideonem. Po chwili dostrzegłam go w barze i ruszyłam w tamtym kierunku. Dotarłam do niego akurat w momencie, kiedy odwracał się od barmana z dwiema szklaneczkami w dłoniach. Złapałam mojego drinka i wychyliłam go z takim rozmachem, że zabolały mnie zęby, gdy uderzyły o nie kostki lodu. – Eva... – zaczął z nutą napomnienia. – Wychodzę – oznajmiłam beznamiętnie, odstawiając pustą szklankę na ladę. – Nie traktuję tego jak ucieczki, ponieważ mówię ci o tym zawczasu i daję możliwość wyjścia ze mną. Gwałtownie wypuścił powietrze i wyczułam, że zrozumiał mój nastrój. Wiedział, że ja wiem. – Nie mogę wyjść. Obróciłam się na pięcie. Złapał mnie za ramię. – Dobrze wiesz, że nie będę mógł zostać, jeśli wyjdziesz. Denerwujesz się bez powodu, Eva. – Bez powodu? – Wpatrywałam się w miejsce, w którym jego ręka mnie trzymała. – Ostrzegałam cię, że potrafię być wybuchowa i zazdrosna. Tym razem dałeś mi ku temu doskonały powód. – I to ostrzeżenie ma być wymówką, kiedy się ośmieszasz? – Jego twarz była opanowana, a głos cichy i spokojny. Gdyby ktokolwiek na sali przyglądał się naszej rozmowie, nie byłby w stanie się domyślić, jak wielkie napięcie narosło między nami. Ale ja widziałam pasję w jego oczach. Ogniste pożądanie i zimną furię. Gideon potrafił doskonale łączyć te dwie skrajności. – Kto tu się ośmiesza? A co z Danielem, osobistym trenerem? Albo z Martinem, członkiem mojej przybranej rodziny? – Pochyliłam się w jego stronę i wyszeptałam: – Przynajmniej ja nigdy nie pieprzyłam się z żadnym z nich, nie mówiąc już o tym, że nie planowałam z nimi małżeństwa! I na pewno nie rozmawiam z nimi każdego cholernego dnia! Gwałtownie złapał mnie w pasie i przyciągnął do siebie.

– Potrzebujesz solidnego pieprzenia, teraz – wysyczał, chwytając zębami płatek mojego ucha. – Nie powinienem był zmuszać nas do czekania. – Może po prostu planowałeś z wyprzedzeniem – odgryzłam się. – Oszczędzałeś siebie na wypadek odgrzania starej namiętności, gdybyś mógł wypieprzyć ją zamiast mnie. Gideon odstawił swojego drinka i wciąż trzymając mnie w stalowym uścisku, poprowadził przez tłum do drzwi. Z kieszeni wyciągnął smartfona i polecił, by podstawiono jego limuzynę. Gdy wyszliśmy z budynku, długi smukły samochód już czekał przy krawężniku. Gideon wepchnął mnie do środka przez drzwi zawczasu otwarte przez Angusa. – Krąż po okolicy, dopóki nie powiem inaczej. Po czym wsiadł za mną, przysuwając się tak blisko, że czułam jego oddech na odsłoniętym karku. Zaczęłam przepychać się na przeciwległy kraniec siedzenia, byle tylko być dalej od niego... – Stój – warknął. Ciężko oddychając, opadłam kolanami na miękką podłogę. Mogłabym próbować uciec na koniec świata, a mimo to nie zdołałabym umknąć przed gorzką prawdą, że Corinne Giroux była odpowiedniejszą partnerką dla Gideona niż ja. Wydawała się taka spokojna i opanowana, a jej obecność działała kojąco nawet na mnie, przyjmującą niewygodny fakt jej istnienia z dziką paniką. Ucieleśnienie mojego najgorszego koszmaru. Chwycił mnie za włosy, próbując ujarzmić. Następnie oplótł mnie nogami i zginając je, stopniowo przyciągnął do siebie, tak że moja głowa wylądowała na jego ramieniu. – Dam ci to, czego oboje potrzebujemy, Eva. Będziemy się pieprzyć tak długo, aż okiełznam twoją pasję na tyle, byś mogła przebrnąć przez kolację. I ani przez chwilę nie będziesz się martwić o Corinne, bo kiedy ona będzie sama na sali bankietowej, ja będę głęboko w tobie. – Tak – szepnęłam, oblizując wargi. – Zapominasz, kto tu jest uległy wobec kogo – powiedział szorstko. – Dla ciebie oddałem kontrolę. Ugiąłem się wobec twoich żądań i dostosowałem. Zrobię wszystko, aby cię zatrzymać i sprawić, żebyś była szczęśliwa. Ale nie dam się ani poskromić, ani zdominować. Nie myl pobłażliwości ze słabością. Z trudem przełknęłam ślinę. Moja krew wrzała, ciało było rozpalone – dla niego. – Gideonie... – Sięgnij obiema rękami i złap uchwyt nad oknem. Nie puszczaj go, dopóki ci nie powiem, rozumiesz? Zrobiłam jak kazał, przekładając dłonie przez skórzaną pętlę. Kiedy tylko mój chwyt był stabilny, ciało zaiskrzyło, budząc się do życia i uświadamiając mi, jak dobrze wiedział,

czego mi trzeba. Wkładając ręce pod gorset, Gideon ścisnął moje nabrzmiałe do bólu piersi. Gdy zaczął drażnić i szczypać ich brodawki, moja głowa opadła i poczułam, jak napięcie opuszcza moje ciało. – Boże. – Ustami musnął moją skroń. – Uwielbiam, kiedy tak mi się oddajesz... cała, bez reszty, jakby przynosiło ci to ulgę. – Weź mnie – zajęczałam w głębokiej potrzebie złączenia. – Proszę. Puścił moje włosy, sięgnął pod sukienkę i zsunął mi majtki do połowy ud. Nim się zorientowałam, jego marynarka wylądowała na siedzeniu obok, a jego dłoń pomiędzy moimi nogami. Zamruczał, gdy odkrył, że jestem mokra i pulsująca. – Zostałaś dla mnie stworzona, Eva. Nie potrafisz długo wytrzymać, nie czując mnie w sobie. Przesuwając wprawnymi palcami wzdłuż mojej szparki, rozpalał mnie i pracował nade mną dalej, rozprowadzając wilgoć po łechtaczce i otwierających się dla niego wargach. Wsunął w głąb dwa palce, przygotowując mnie na pchnięcie swojego długiego grubego kutasa. – Pragniesz mnie? Pragniesz, Gideonie? – zapytałam, dysząc, opętana pragnieniem ujeżdżania jego palców, choć swobodę ruchów ograniczały mi unieruchomione wysoko ręce. – Bardziej niż następnego oddechu. – Jego usta przebiegły wzdłuż mojej szyi i po ramionach. Jego gorący język błądził uwodzicielsko po mojej skórze. – Ja też nie potrafię bez ciebie wytrzymać. Jesteś moim narkotykiem... moją obsesją... Lekko przygryzł zębami moje ciało, dziko dysząc w zwierzęcej żądzy. Przez cały czas poruszał we mnie palcami, drugą dłonią masując łechtaczkę, doprowadzając mnie do szaleństwa tą równoczesną stymulacją. – Gideonie! – wydyszałam, gdy moje spotniałe palce zaczęły ześlizgiwać się ze skórzanej pętli. Puścił mnie i usłyszałam seksowny odgłos rozpinanego rozporka. – Połóż się na plecach i rozchyl nogi. Opadłam więc na siedzenie i rozłożyłam się na nim, oferując mu swoje drżące z niecierpliwości ciało. Nasze spojrzenia się spotkały, gdy jego piękną twarz na moment oświetliła mijana latarnia uliczna. – Nie bój się. – Był tuż przy mnie. – Jestem zbyt napalona, żeby się bać. – Złapałam go za szyję i wyprężyłam ciało, by poczuć jego twardość. – Pragnę cię. Główka jego członka otarła się o moje rozchylone wargi sromowe. Mocnym pchnięciem

bioder wszedł we mnie i oboje aż się zachłysnęliśmy, czując palące połączenie naszych ciał. Rozluźniona, wtłoczona w siedzenie palcami kurczowo ściskałam jego biodra. – Kocham cię – wyszeptałam, patrząc mu w oczy, kiedy zaczął poruszać się we mnie. Każdy centymetr mojej skóry płonął, pierś, ściśnięta emocjami i pożądaniem, z trudem łapała oddech. – Potrzebuję cię, Gideonie. – Masz mnie – wyszeptał, gdy jego penis penetrował mnie rytmicznie. – Nie mógłbym być bardziej twój. Moje ciało drżało i napinało się, gdy biodra wychodziły naprzeciw jego posuwistym, miarowym pchnięciom. Gdy eksplodowała we mnie rozkosz, wydałam pełen uniesienia, dyszący krzyk. Wiłam się pod nim, drgając w ekstazie, opinając się wokół niego i z każdego jego pchnięcia czerpiąc maksimum doznań, aż zajęczał i zaczął rozpędzać się we mnie w pogoni za własnym spełnieniem. – Eva. Naparłam na niego, odpowiadając na jego ruchy, żądając więcej. Przywarł do mnie, ujeżdżając mnie mocno i szybko. Odrzuciłam do tyłu głowę i jęczałam bezwstydnie, rozkoszując się jego obecnością we mnie, tym dekadenckim uczuciem bycia zdominowaną i brutalnie zaspokajaną. Opętani tą dziką żądzą pieprzyliśmy się zwierzęco. Nasze pierwotne pożądanie podniecało mnie tak bardzo, że niemal konałam od wzbierającego we mnie orgazmu. – Jesteś w tym tak dobry, Gideonie. Tak dobry... Złapał mnie pod pośladki i uniósł, szykując się do finałowego sztychu. Gdy wbił się we mnie na całą głębokość, z mego gardła wydarł się jęk bólu i rozkoszy. Mocno przywierając do niego, znowu szczytowałam. – O Boże, Eva. – Wytrysnął gwałtownie, wydając przenikliwy ni to jęk, ni ryk, zalewając mnie gorącem. Wypchnęłam biodra jeszcze wyżej, a on wcisnął się we mnie, kończąc tak głęboko, jak tylko mógł. Po wszystkim, oddychając ciężko, odgarnął moje potargane włosy na bok, by pocałować mnie w nagą wilgotną szyję. – Gdybyś tylko wiedziała, co ze mną robisz. To nie do opisania. Nie wypuszczałam go ze swych ramion. – Nic nie poradzę na to, że wariuję przy tobie. To jest zbyt silne, Gideonie. To jest... – ...nie do opanowania – dokończył. Znowu zaczął rytmicznie poruszać się we mnie. Pchnięcie za pchnięciem. Powolne. Leniwe. Jakbyśmy mogli poświęcić na to całą wieczność. Czułam, jak z każdym ruchem staje się większy, twardszy. – A ty potrzebujesz kontroli. – Jedno ze szczególnie wprawnych uderzeń odebrało mi dech w piersiach.

– Potrzebuję c i e b i e, Eva. – Patrzył na mnie rozpalonym dzikim wzrokiem, gdy poruszał się wewnątrz mnie. – Tylko ciebie. *

Gideon nie zostawił mnie samej ani nie pozwolił mi oddalić się od niego przez resztę wieczoru. Przez cały czas trwania obiadu trzymał moją lewą dłoń w swojej prawej, po raz kolejny decydując się na używanie tylko jednej ręki do jedzenia. Wolał to niż utratę fizycznego kontaktu ze mną chociaż na chwilę. Corinne, która siedziała po jego drugiej stronie, przyglądała się mu z zaciekawieniem. – Dziwne, zdawało mi się, że jesteś praworęczny. – Nadal jestem – powiedział, podnosząc nasze złączone ręce ponad blat stołu, i pocałował moje palce. Poczułam się głupio i niepewnie, zastanawiając się, co kryje się za badawczym spojrzeniem tej kobiety. Niestety ten romantyczny gest nie powstrzymał go od rozmawiania z Corinne przez cały obiad, co sprawiło, że nie mogłam wysiedzieć na miejscu i czułam się zaniedbywana. Częściej niż twarz Gideona widziałam tył jego głowy. – Nie jest tak źle, w końcu mogliśmy dostać kurczaka – usłyszałam nagle. Odwróciłam głowę w stronę mężczyzny siedzącego obok mnie. Byłam tak skoncentrowana na próbach podsłuchania rozmowy między Gideonem a Corinne, że zupełnie nie zwracałam uwagi na innych ludzi przy stole. – Lubię kurczaka – powiedziałam. Lubiłam też tilapię, którą nam podano – wymiotłam talerz do czysta. – Na pewno nie gumowatego. – Na jego twarzy pojawił się uśmiech i nagle wydał mi się dużo młodszy, niż sugerowały to jego białe włosy. – Aha, a oto i uśmiech – dodał. – I do tego bardzo ładny. – Dziękuję. – Przedstawiłam się. – Doktor Terrence Lucas – odpowiedział. – Ale mów mi Terry. – Doktorze Terry, miło mi pana poznać. – Po prostu Terry, Evo. – Uśmiechnął się ponownie. Po kilku minutach rozmowy doszłam do wniosku, że doktor Lucas nie był tak naprawdę dużo starszy ode mnie, tylko najprawdopodobniej przedwcześnie osiwiał. Poza tym jego twarz była przystojna i pozbawiona zmarszczek, a z zielonych oczu biła inteligencja i życzliwość. Nie mógł mieć więcej niż trzydzieści sześć, może trzydzieści siedem lat. – Wyglądasz na równie znudzoną, jak ja – zauważył. – Co prawda te imprezy pozwalają zebrać pieniądze na schronisko, ale potrafią być przy tym diabelnie nużące. Czy zechcesz

towarzyszyć mi do baru? Z chęcią zaproszę cię na drinka. Poruszając palcami, sprawdziłam uścisk Gideona. Uścisnął mnie mocniej. – Co robisz? – mruknął półgębkiem. Zerkając przez ramię, spostrzegłam, że bacznie mi się przygląda. Potem jego wzrok przeniósł się na doktora Lucasa stojącego za mną i wyraźnie ochłódł. – Ma zamiar zabić nudę wynikającą z ignorowania jej, Cross – powiedział Terry, kładąc dłonie na oparciu mojego krzesła – spędzając czas z kimś, kto będzie szczęśliwy, mogąc poświęcić jej tyle uwagi, na ile zasługuje taka piękna kobieta, jak ona. Momentalnie poczułam się nieswojo, świadoma niechęci iskrzącej pomiędzy dwoma mężczyznami. Próbowałam wyszarpnąć dłoń z uścisku, ale Gideon nie puszczał. – Odejdź, Terry. – W głosie Gideona zabrzmiała wyraźna groźba. – Byłeś tak zajęty panną Giroux, że nie zauważyłeś nawet, kiedy przysiadłem się do waszego stolika. – Uśmiech Terry’ego nabrał ostrości. – Evo. Pozwolisz? – Nie ruszaj się, Eva. Zadrżałam, słysząc lodowaty ton Gideona, ale czułam się tak dotknięta, że odważyłam się powiedzieć: – To nie jego wina, że ma rację. Gideon ścisnął moją dłoń, sprawiając mi ból. – Nie teraz. Spojrzenie Terry’ego skupiło się ponownie na mnie. – Nie musisz tolerować tego, w jaki sposób się do ciebie odnosi. Żadne pieniądze świata nie dają nikomu prawa traktować ludzi w ten sposób. Wściekła i ogromnie zażenowana spojrzałam na Gideona. – Crossfire. Nie byłam pewna, czy nasze słowo bezpieczeństwa zadziała poza sypialnią, ale Gideon puścił moją rękę jak oparzony. Odsunęłam krzesło do tyłu i rzuciłam serwetkę na talerz. – Pozwólcie, że się oddalę. Obydwaj. Trzymając torebkę w dłoni, odeszłam pewnym i opanowanym krokiem. Skierowałam się do łazienki, początkowo zamierzając tylko poprawić makijaż i spędzić kilka chwil w samotności, by się uspokoić, ale nagle zobaczyłam świecący znak wyjścia i poczułam nieodpartą potrzebę ucieczki. Gdy znalazłam się na ulicy, wyciągnęłam telefon i napisałam wiadomość do Gideona: „Nie uciekam. Po prostu wychodzę”. Udało mi się zatrzymać przejeżdżającą taksówkę i ruszyłam do domu, by pielęgnować kipiący we mnie gniew.

*

Kiedy dotarłam do swojego mieszkania, marzyłam jedynie o gorącej kąpieli i butelce wina. Obracając klucz w zamku i naciskając klamkę, nie spodziewałam się, że wkroczę na plan filmu porno. Przez te kilka sekund, których mój mózg potrzebował na uprzytomnienie sobie wszystkiego, co rozgrywało się przede mną, stałam jak wryta w drzwiach, przez które wylewał się na korytarz ryczący techno-pop. W pośpiechu zatrzasnęłam za sobą drzwi. Liczba kończyn, głów i innych części ciała zaangażowanych w te akrobacje była tak duża, że potrzebowałam chwili, by poskładać to w całość. Jedna kobieta leżała na podłodze z rozłożonymi rękami i nogami, między którymi kryła się twarz drugiej, stojącej na czworakach i rżniętej ostro przez Cary’ego, podczas gdy inny facet ochoczo brał go od tyłu. Przepełniona żądzą mordu, mając serdecznie dosyć wszystkich ludzi w moim życiu, rozdarłam się na cały głos, odrzucając głowę do tyłu. A ponieważ mój wrzask nie zdołał przedrzeć się przez ogłuszającą muzykę, zdjęłam but i z wściekłością rzuciłam nim w wieżę stereo. Odtwarzana płyta zacięła się na sekundę, dzięki czemu członkowie radośnie aktywnego ménage à quatre[7] w moim salonie raczyli zauważyć moją obecność. Nie czekając dłużej, skoczyłam do przodu, wyłączyłam muzykę i odwróciłam się w stronę kłębowiska ciał. – Wypierdalać z mojego mieszkania – warknęłam. – Ale już! – Kto to, do diabła, jest? – zapytała leżąca pod spodem ruda zdzira. – Twoja żona? Przez moment na twarzy Cary’ego widniało zmieszanie i poczucie winy, ale już po chwili uraczył mnie tym swoim buńczucznym uśmiechem. – Moja współlokatorka. Mała, znajdzie się jeszcze i dla ciebie miejsce. – Cary Taylorze, nie przeginaj – ostrzegłam go. – To naprawdę, ale naprawdę nie jest dobra chwila. Ciemnowłosy samiec, który jeszcze przed chwilą dymał Cary’ego, wygrzebał się z plątaniny ciał i niespiesznie ruszył w moją stronę. Kiedy podszedł bliżej, zauważyłam, że źrenice jego orzechowych oczu były nienaturalnie rozszerzone, a tętnica na szyi pulsowała w szaleńczym tempie. – Mogę sprawić, że stanie się lepsza – zaproponował, patrząc na mnie pożądliwie. – Lepiej się, kurwa, cofnij. – Stanęłam pewniej na nogach i przygotowałam się na wypadek, gdybym musiała użyć siły. – Zostaw ją, Ian – rzucił Cary, zbierając się z podłogi. – No dalej, mała – zachęcał Ian, a mnie zrobiło się niedobrze na dźwięk czułego określenia Cary’ego w ustach tego bydlaka. – Musisz się trochę rozluźnić. Pomogę ci

w tym. W jednej chwili znalazł się kilka centymetrów ode mnie, a w następnej szybował z krzykiem w stronę kanapy. Do akcji wkroczył Gideon, trzęsący się w dzikiej furii. Stanął między mną a miłośnikami orgii. – Zabieraj ich do swojego pokoju, Cary – rzucił przez zęby. – Albo zabieraj ich stąd w cholerę. Ian kwiczał na mojej sofie, a z jego nosa tryskała krew, którą starał się oburącz zatamować. Cary chwycił swoje dżinsy walające się po podłodze. – Nie jesteś moją pierdoloną matką, Eva! – Czy spieprzenie sprawy z Treyem nie było dla ciebie wystarczającą nauczką, ty skończony idioto? – Tu nie chodzi o Treya! – Kto to jest Trey? – chciała wiedzieć kształtna tleniona blondynka, podnosząc się z podłogi. Gdy tylko dostrzegła Gideona w całej krasie, zaczęła prężyć swoje całkiem niezłe ciało. W nagrodę zyskała spojrzenie tak przepełnione lekceważeniem i pogardą, że oblała się rumieńcem i okryła kusą złotą sukienką, która poniewierała się gdzieś obok. A ja, ponieważ miałam już serdecznie dość, pocieszyłam ją: – Nie bierz tego do siebie, on woli brunetki. Gideon rzucił mi mordercze spojrzenie. Nigdy nie widziałam go tak rozjuszonego. Dosłownie trząsł się od powstrzymywanej agresji. Przestraszona jego gniewnym wzrokiem odruchowo cofnęłam się o krok. Widząc to, zaklął głośno i nerwowo przejechał dłonią po włosach. Nagle poczułam, że ogarnia mnie paraliżujące wręcz znużenie, a wraz z nim głębokie rozczarowanie mężczyznami mojego życia. Odwróciłam się do wszystkich plecami. – Zabieraj ten bajzel z mojego domu, Cary. Nie oglądając się za siebie, ruszyłam korytarzem, zrzucając po drodze drugi but. Zanim dotarłam do łazienki, pozbyłam się również sukni i w chwilę później stałam już przy prysznicu, odkręcając kurek. Poczekałam, aż lejąca się woda będzie odpowiednio gorąca, i weszłam pod strumień. Byłam zbyt zmęczona, by ustać na nogach, siadłam więc w brodziku, zamknęłam oczy, objęłam ramionami kolana i pozwoliłam gorącej wodzie spływać po sobie. – Eva. Schowałam głowę w ramionach, gdy usłyszałam jego głos, i zwinęłam się w jeszcze ciaśniejszy kłębek.

– Szlag by to trafił – warknął Gideon. – Wkurzasz mnie bardziej niż ktokolwiek inny. Zerknęłam na niego przez zasłonę mokrych włosów. Krążył od ściany do ściany, bez marynarki, z koszulą wyciągniętą ze spodni. – Idź do domu, Gideonie. Zatrzymał się w pół kroku i popatrzył na mnie z niedowierzaniem. – Mowy, kurwa, nie ma, żebym cię tutaj zostawił! Cary stracił swój zasrany rozum! Kiedy się zjawiłem, ten naćpany dupek był o krok od położenia na tobie łap. – Cary nigdy by do tego nie dopuścił. W każdym razie ja nie dam rady zająć się wami dwoma naraz. – Prawdę mówiąc, nie miałam ochoty zajmować się żadnym z nich. Chciałam po prostu zostać sama. – Więc zajmij się tylko mną. Gwałtownie odgarnęłam włosy spadające mi na twarz. – O? Czyli ciebie mam traktować jako priorytet? Cofnął się, jakbym uderzyła go w twarz. – Miałem nadzieję, że jestem dla ciebie priorytetem. Ty dla mnie jesteś. – Tak, ja też tak myślałam. Aż do dzisiaj. – Chryste! Czy dasz już spokój z Corinne? – Rozłożył bezradnie ręce. – Przecież jestem tutaj z tobą, prawda? Nie miałem nawet czasu normalnie się z nią pożegnać, bo goniłem za tobą. Z n o w u . – A wal się! Nie robisz mi łaski! Gideon rzucił się pod prysznic w ubraniu. Energicznie poderwał mnie na nogi i pocałował. Mocno. Jego usta pochłaniały moje, podczas gdy dłonie przytrzymywały mnie nieruchomo za ramiona. Ale tym razem mu się nie poddałam. Nie zmiękłam pod wpływem jego dotyku. Nawet kiedy próbował stopić mój opór namiętnymi, pełnymi pasji ruchami języka. – Dlaczego? – wymruczał, ustami błądząc po mojej szyi. – Dlaczego doprowadzasz mnie do szaleństwa? – Nie wiem, na czym polega twój konflikt z doktorem Lucasem, i szczerze mówiąc, gówno mnie to obchodzi. Ale on miał rację co do jednego. Za dużo uwagi poświęciłeś dzisiaj Corinne. Praktycznie przez cały obiad zupełnie mnie ignorowałeś. – Nie byłbym w stanie cię ignorować, Eva. – Twarz miał poważną i spiętą. – Gdy jesteśmy w tym samym pomieszczeniu, nie widzę nikogo poza tobą. – Zabawne, bo dzisiaj za każdym razem, kiedy sprawdzałam, wpatrywałeś się w nią. – To idiotyczne. – Puścił mnie i odgarnął mokre włosy ze swojej twarzy. – Wiesz przecież, co do ciebie czuję. – Na pewno? Wiem, że mnie pragniesz. Że mnie potrzebujesz. Ale kochasz Corinne?

– No nie, szlag by to. N i e. – Zakręcił wodę, przypierając mnie do szklanej ściany obiema rękami. – Chcesz, żebym powiedział ci, że cię kocham, Eva? Czy o to tutaj chodzi? Brzuch zabolał mnie tak, jakby uderzył mnie w niego z całej siły pięścią. Nigdy nie czułam takiego bólu, nawet nie zdawałam sobie sprawy, że istnieje. Zaczęły piec mnie oczy, więc zanurkowałam pod jego ramieniem, chcąc uniknąć kolejnej kompromitacji. – Idź do domu, Gideonie. Proszę cię. – Jestem w domu. – Złapał mnie od tyłu i wtulił twarz w moje mokre włosy. – Jestem z tobą. Starałam się wyrwać z jego uchwytu, ale byłam zbyt zmęczona. Wypalona. I fizycznie, i emocjonalnie. Łzy poleciały strumieniem i nie byłam w stanie ich powstrzymać. Nienawidziłam płakać w obecności drugiej osoby. – Idź sobie. P r o s z ę . – Kocham cię, Eva. Oczywiście, że cię kocham. – O mój Boże. – Próbowałam się wyrwać z jego objęć, kopiąc i wymachując rękami w powietrzu. Robiłam wszystko, aby tylko uciec od tego mężczyzny, który stał się dla mnie źródłem tak ogromnego bólu i cierpienia. – Nie potrzebuję twojej pierdolonej litości. Po prostu chcę, żebyś sobie poszedł. – Nie mogę. Przecież wiesz, że nie mogę. Eva, przestań walczyć. Posłuchaj mnie. – Posłuchać? Wszystko, co mówisz, każde twoje słowo rani mnie, Gideonie. – To nie jest właściwe słowo, Eva. – Przyciskał mnie do siebie nieustępliwie, z ustami przy moim uchu. – Dlatego go nie wypowiadałem. To nie jest właściwe słowo, by opisać to, co czuję do ciebie, i to, co ty czujesz do mnie. – Zamknij się. Jeżeli naprawdę ci na mnie zależy, to po prostu się zamknij i idź sobie. – Sam byłem kochany kilka razy. – Pomimo moich próśb Gideon nie dawał za wygraną. – Przez Corinne i inne kobiety... ale co one, do diabła, wiedziały o mnie? Jak mogły mnie kochać, nie wiedząc, kim tak naprawdę jestem, jak bardzo popierdolony jestem w środku? Jeżeli to, co czuły te kobiety, można nazwać miłością, to nijak się to ma do uczucia, którym darzę ciebie! Chociaż roztrzęsiona w środku, stanęłam jak skamieniała. Wzrok utkwiłam w naszym lustrzanym odbiciu. Zza mojej twarzy, spływającej maskarą i otoczonej strąkami mokrych potarganych włosów, wyłaniało się dzikie i piękne oblicze Gideona. Kiedy mocniej przycisnął mnie do siebie, poczułam, że i nim targają emocje. Lustro mówiło, że zupełnie do siebie nie pasujemy. I właśnie wtedy zrozumiałam, czym jest uczucie samotności w otoczeniu ludzi, którzy nie potrafią dostrzec twojego prawdziwego ja lub po prostu wolą nie próbować. Poczułam niesmak wobec siebie za swoje pozerstwo, za granie kogoś, kim tak bardzo chciałabym

być, ale kim tak naprawdę nigdy nie byłam. Całe życie spędziłam, żyjąc w strachu, przekonana, że ludzie, których kochałam, mogliby odwrócić się ode mnie, gdyby poznali tę prawdziwą, głęboko ukrytą Evę. – Gideonie... Dotknął ustami mojej skroni. – Pokochałem cię w momencie, w którym cię spotkałem. Potem, kiedy pierwszy raz kochaliśmy się w limuzynie, to uczucie narosło. Stało się jeszcze głębsze. – Nieważne. Odciąłeś się ode mnie tamtej nocy, zostawiłeś mnie, aby zaopiekować się Corinne. Jak mogłeś, Gideonie? Nie zwalniając uścisku, podniósł mnie i zaniósł w kąt łazienki, gdzie na haczyku wisiał mój szlafrok. Otulił mnie nim, po czym posadził na brzegu wanny, a sam podszedł do umywalki i z szuflady wyciągnął waciki do usuwania makijażu. Wrócił, uklęknął przede mną i ostrożnie zaczął usuwać pozostałości tuszu z mojego policzka. – Gdy Corinne zadzwoniła podczas tamtej kolacji, był to idealny moment, żebym zrobił coś naprawdę głupiego. – Łagodnym, ciepłym spojrzeniem przesunął po mojej opuchniętej od płaczu twarzy. – Ty i ja dopiero skończyliśmy się kochać i nie myślałem jeszcze trzeźwo. Powiedziałem jej, że jestem zajęty i że mam towarzystwo, a gdy usłyszałem cierpienie w jej głosie, zrozumiałem, że muszę z nią skończyć, żeby móc rozwijać związek z tobą. – Nie rozumiem. Zostawiłeś mnie. Dla niej. W jaki sposób pozwoliło ci to rozwinąć nasz związek? – Spieprzyłem sprawę z Corinne, Eva. – Uniósł mi brodę, aby usunąć rozmyty makijaż spod moich oczu. – Poznałem ją na pierwszym roku studiów. Była piękna, słodka i zdawała się kochać cały świat. Kiedy zaczęła mnie podrywać, nie opierałem się. Z nią po raz pierwszy uprawiałem seks, nie będąc do tego zmuszanym. – Nienawidzę jej. Uśmiechnął się lekko na to oświadczenie. – Nie żartuję, Gideonie. Jestem chora z zazdrości. – To był tylko seks, aniołku. Z tobą, nieważne jak dziko i nieprzytomnie się pieprzymy, w ten sposób wyrażamy miłość. Od pierwszego razu, przez cały czas, zawsze. Jesteś jedyną, która posiadła mnie w ten sposób. – Dobra. Powiedzmy, że jestem minimalnie lepsza. – Westchnęłam. Pocałował mnie. – Można powiedzieć, że chodziliśmy ze sobą. Mieliśmy siebie na wyłączność i często pojawialiśmy się w tych samych miejscach jako para. Mimo to kiedy powiedziała mi, że mnie kocha, byłem naprawdę zaskoczony. I mile połechtany. Zależało mi na niej. Lubiłem

spędzać z nią czas. – Najwyraźniej nadal ją lubisz – wymamrotałam. – Wysłuchaj mnie do końca. – Pieszczotliwie trącił mnie w czubek nosa. – Myślałem, że może też ją kocham, na swój sposób... jedyny, jaki znałem. Nie chciałem, żeby była z kimkolwiek innym. Dlatego kiedy mi się oświadczyła, powiedziałem: tak. Odsunęłam się gwałtownie, by spojrzeć mu w twarz. – O n a ci się oświadczyła? – Nie patrz na mnie z takim zaskoczeniem – powiedział cierpko. – Ranisz moje ego. Uczucie ulgi, które na mnie spłynęło, mogło przyprawić o zawrót głowy. Rzuciłam się na niego, przygarniając go i tuląc do siebie tak mocno, jak tylko mogłam. – Hej, wszystko w porządku? – Uścisk, który odwzajemnił, był równie mocny. – Tak. Tak, coraz bardziej. – Odsunęłam się od niego i ujęłam w dłonie jego twarz. – Mów dalej. – Przyjąłem oświadczyny ze złych powodów. Przez dwa lata chodzenia ze sobą nigdy nie spędziliśmy razem całej nocy. Nigdy nie rozmawiałem z nią o rzeczach, o których teraz rozmawiam z tobą. Nie znała mnie, nie znała prawdy o mnie, a mimo to przekonywałem sam siebie, że być kochanym to coś, czego warto się trzymać. Pomyślałem sobie wtedy: kto inny mógłby mnie pokochać, jeśli nie ona? Skupił się na moim drugim oku, cierpliwie zmywając czarne smugi. – Wydaje mi się, że Corinne miała nadzieję, iż narzeczeństwo przeniesie nasz związek na inny poziom. Że może bardziej się przed nią otworzę. Albo że spędzimy razem całą noc w hotelu – co w jej przekonaniu było romantyczne – zamiast rozchodzić się wcześnie z powodu porannych zajęć. Sam nie wiem. Pomyślałam, jak strasznie samotny musiał się wtedy czuć. Mój biedny Gideon. Tak długo był sam. Być może przez całe swoje życie. – Kto wie, może kiedy zerwała ze mną rok później, chciała zmotywować mnie do działania – kontynuował. – Może liczyła, że zdobędę się na wysiłek, by zatrzymać ją przy sobie, że wykonam jakiś dramatyczny ruch, dam jej jakiś dowód miłości. Zamiast tego poczułem ulgę, ponieważ zaczynałem zdawać sobie sprawę, że dzielenie z nią życia byłoby niemożliwe. Do jakich wymówek czy kłamstw musiałbym się uciekać, abyśmy spali w oddzielnych sypialniach? Żebym w nocy miał przestrzeń tylko dla siebie? – Nigdy nie rozważałeś możliwości powiedzenia jej prawdy? – Nie. – Wzruszył ramionami. – Dopóki nie spotkałem ciebie, nigdy nie zastanawiałem się nad swoją przeszłością. Oczywiście moje doświadczenia wpływały na moje działania, ale wszystko wydawało się na swoim miejscu i nie mogę powiedzieć, że byłem nieszczęśliwy. Szczerze powiedziawszy, uważałem, że mam wygodne i nieskomplikowane

życie. – O rany. – Zmarszczyłam lekko nos. – Witaj, Panie Wygodny. To ja, Pani Skomplikowana. Na jego twarzy zagościł uśmiech. – Nigdy się z tobą nie nudzę.

[7] Ménage à quatre – z francuskiego „czworokąt miłosny”.

22

Gideon wyrzucił wacik do usuwania makijażu do kosza. Następnie cisnął na podłogę ręcznik, aby osuszyć kałużę, którą po sobie zostawił, i zzuł buty. Ku mej nieskrywanej radości zaczął zdejmować mokre ubranie. – Czujesz się winny, ponieważ ona nadal cię kocha – powiedziałam, patrząc na niego zachłannie. – To prawda. Znałem jej męża. Był dobrym człowiekiem i szalał na jej punkcie, jednak w końcu zorientował się, że ona nie czuła do niego tego samego. Wtedy wszystko zaczęło się rozpadać. Spojrzał na mnie, zdejmując koszulę. – Nie potrafiłem początkowo wytłumaczyć sobie, dlaczego tak się tym zadręczał. Ożenił się z kobietą swoich marzeń. Żyli w innym kraju, daleko ode mnie, więc na czym polegał jego problem? Teraz już rozumiem. Eva, gdybyś ty kochała innego, rozdzierałoby to moją duszę na kawałki. Każdego dnia. Dobijałoby mnie to nawet wtedy, gdybyś była ze mną, a nie z nim. Ale w przeciwieństwie do Giroux, ja nie pozwoliłbym ci odejść. Może i nie miałbym cię całej, lecz nadal byłabyś moja i brałbym tyle, ile mogłabyś mi dać. Splotłam palce na kolanach. – Właśnie to mnie przeraża, Gideonie. Nie wiesz nawet, ile jesteś wart... – Tak naprawdę to wiem. Dwanaście mil... – Cicho bądź. – Zakręciło mi się w głowie i przycisnęłam palce do oczu. – Nie powinno być dla mnie niespodzianką, że kobiety zakochują się w tobie i nie mogą przestać cię kochać. Czy wiedziałeś, że Magdalene nie ścinała włosów w nadziei, że będzie ci przypominać Corinne? Gideon ściągnął spodnie i spojrzał na mnie ze zdziwieniem. – Dlaczego? Westchnęłam nad jego naiwnością. – Ponieważ sądziła, że Corinne jest tą, której pragniesz. – W takim razie nie zwraca uwagi na to, co dzieje się wokół niej. – Naprawdę? Corinne powiedziała mi, że rozmawiacie ze sobą codziennie. – To nie całkiem tak. Nie można mnie złapać pod telefonem. Sama wiesz, jak jestem ostatnio zajęty. – Jego wzrok nabrał tego ciepła, które tak dobrze znałam. Wiedziałam, że

nawiązuje do czasu, który spędza w moim towarzystwie. – Gideonie, to szaleństwo, zastanów się nad tym. Codzienne telefony od kobiety, która powinna żyć własnym życiem we Francji. To zakrawa na molestowanie. – Mówiąc to, przypomniałam sobie słowa Corinne, że Gideon był równie zaborczy w stosunku do niej, jak teraz jest wobec mnie. Nie dawało mi to spokoju. – Do czego zmierzasz? – zapytał ciepłym głosem, z nutką rozbawienia. – Nie rozumiesz? Kobiety uganiają się za tobą, ponieważ jesteś dla nich tym wymarzonym jedynym. Rycerzem na białym koniu. Gdy nie mogą cię mieć, zdają sobie sprawę, że każdy inny mężczyzna będzie tylko twoim cieniem, marnym substytutem. Dlatego nie mogą pogodzić się z tym, że jesteś poza ich zasięgiem. Chwytają się najbardziej szalonych sposobów, by cię zdobyć. – Z wyjątkiem tej mojej jedynej – odpowiedział sucho – która spędza mnóstwo czasu, uciekając przede mną. Gapiłam się na niego, bezwstydnie sycąc nim wzrok, kiedy tak stał nagi przede mną. – Odpowiedz mi na jedno pytanie, Gideonie. Dlaczego pragniesz właśnie mnie? Skoro możesz wybierać wśród doskonałości? I uwierz, nie chodzi mi o komplementy czy słowa otuchy. Czekam na szczerą odpowiedź. Podniósł mnie z podłogi i przeniósł do sypialni. – Eva, jeśli nie przestaniesz myśleć o naszym związku jak o czymś tymczasowym, to przełożę cię przez kolano i sprawię, że ci się to cholernie spodoba. Posadziwszy mnie na krześle, ruszył grzebać w mojej komodzie. – Co, zapomniałeś, że przy tobie śpię nago? – zapytałam, patrząc jak wyciąga z szuflad bieliznę, spodnie do jogi oraz top. – Nie zostajemy tutaj. – Obrócił się i spojrzał na mnie. – Nie będę ryzykować, że Cary sprowadzi na noc więcej naćpanych dupków, a ja, odurzony lekami przepisanymi przez doktora Petersena, być może nie będę w stanie cię ochronić. Dlatego jedziemy do mnie. Spojrzałam na swoje dłonie, zastanawiając się, czy będę potrzebować ochrony również przed Gideonem. – Przechodziłam już wcześniej przez coś takiego z Carym, Gideonie. Nie mogę tak po prostu zaszyć się w twoim mieszkaniu, licząc na to, że sam się z tego wygrzebie. On potrzebuje mnie teraz obok siebie bardziej niż kiedykolwiek. – Eva. – Gideon przyniósł mi moje rzeczy i ukląkł przede mną. – Wiem, że musisz go wspierać. Jutro zastanowimy się, jak mu pomóc. Dotknęłam jego twarzy. – Dziękuję – powiedziałam. – Ja też cię potrzebuję – dodał cicho.

– Potrzebujemy siebie nawzajem. Wstał i ponownie skierował się w stronę szuflad. Tym razem wyjął rzeczy dla siebie. – Posłuchaj... – powiedziałam, wstając i zaczynając się ubierać. – Tak? – Naciągnął luźne dżinsy. – Teraz, znając już całą historię, czuję się o niebo lepiej, ale Corinne nadal będzie stanowić dla mnie problem. – Przerwałam, patrząc na trzymaną w rękach koszulkę. – Powinieneś zdusić jej nadzieje w zarodku. Naprawdę szybko. Zwalcz poczucie winy, Gideonie, i zacznij ją od siebie odsuwać. Usiadł na brzegu łóżka i naciągnął skarpetki. – Ona jest moją przyjaciółką, Eva. Do tego znajduje się teraz w naprawdę trudnym momencie. To nie jest najlepszy czas, żeby się od niej odciąć. Byłbym bezduszny. – Zastanów się nad tym dobrze, Gideonie. Ja również byłam w przeszłości w kilku związkach. Stwarzasz w tym momencie precedens, w jaki sposób powinnam traktować moich byłych. Pamiętaj, że będę się wzorować na tobie. Wstał z wyraźnym grymasem niezadowolenia na twarzy. – Ty mi grozisz. – Nie uważam tego za groźbę, raczej za wymuszenie. Pamiętaj, że w związkach wszystko działa w dwie strony, Gideonie. Nie jesteś jej jedynym przyjacielem. Może sobie znaleźć kogoś bardziej odpowiedniego, by wspierał ją w trudnych chwilach. Zabrawszy wszystko, co było nam niezbędne, ruszyliśmy do salonu. Zobaczyłam bałagan, jaki pozostawili po sobie miłośnicy ostrych wrażeń – akwamarynowy stanik leżał pod stolikiem, a moja kremowa sofa ubrudzona była krwią Iana – i bardzo żałowałam, że Cary gdzieś się ulotnił i nie mogłam trzasnąć go w łeb, żeby trochę się opamiętał. – Rozprawię się z nim jutro – wymamrotałam przez zaciśnięte zęby, zarazem wściekła i pełna obaw. – Cholera jasna, powinnam przywalić mu z zimną krwią, a potem zamknąć go w pokoju, dopóki jego mózg nie zacznie normalnie pracować. Gideon pogładził mnie lekko po plecach. – Lepiej zająć się tym jutro, kiedy będzie sam i wymęczony kacem. Wtedy zimny prysznic będzie bardziej skuteczny. *

Angus czekał na nas na dole. Właśnie miałam wsiąść do limuzyny, kiedy Gideon zaklął pod nosem i zatrzymał mnie. – Co się stało? – zapytałam. – Zapomniałem czegoś.

– Poczekaj, zaraz znajdę klucze. – Sięgnęłam w stronę torby z niezbędnymi rzeczami zawieszonej na ramieniu Gideona, do której wrzuciłam wcześniej moją torebkę. – Nie musisz. Mam komplet. Zdumiona uniosłam brwi, na co odpowiedział spojrzeniem, w którym nie dostrzegłam cienia wyrzutów sumienia. – Dorobiłem sobie kilka kopii, zanim ci je oddałem. – Mówisz poważnie? – Gdybyś była bardziej uważna – pocałował mnie w czubek głowy – zauważyłabyś, że masz klucz do mojego mieszkania na swoim kółku od momentu, kiedy ci je oddałem. Odprowadzałam go wzrokiem, gdy mijał portiera i z powrotem znikał w budynku. Przypomniałam sobie udrękę tych czterech dni, podczas których sądziłam, że rozstaliśmy się na dobre, i ten przeszywający ból, kiedy klucze wypadły z koperty na moją dłoń. A przez cały ten czas miałam przy sobie klucz będący zaproszeniem do bycia z nim. Kręcąc z niedowierzaniem głową, rozejrzałam się wokół, ogarniając wzrokiem moje przybrane miasto. Kochałam każdą jego ulicę, każdy budynek, każdy skwer i czułam ogromną wdzięczność za to, że znalazłam tu niewyczerpane źródło takiego szczęścia. Wraz z Gideonem czekało nas mnóstwo pracy nad naszym związkiem. Pomimo ogromnej siły naszej miłości nie mieliśmy gwarancji, że poradzimy sobie z bolesną przeszłością i ranami, które nie do końca zdążyły się zagoić. Ale odnaleźliśmy się w tłumie wielkiego miasta, nawiązaliśmy więź, byliśmy wobec siebie szczerzy i, do cholery, oboje zbyt uparci, aby poddać się bez walki. Gideon wrócił w momencie, gdy mijały mnie dwa ogromne, pięknie uczesane pudle w towarzystwie swej równie wystylizowanej właścicielki. Wślizgnęłam się do limuzyny. Kiedy ruszyliśmy, Gideon przyciągnął mnie do siebie, posadził sobie na kolanach i zamknął w uścisku. – Mieliśmy ciężką noc, ale ją przetrwaliśmy – powiedział. – Tak, to prawda. – Odchyliłam głowę do tyłu, nadstawiając mu usta do pocałunku. Podarował mi jeden. Powolny i słodki – naturalne przypieczętowanie naszej bezcennej, skomplikowanej, obłąkańczej i nieodpartej potrzeby bliskości i zespolenia. Pogładziłam go po karku i przeczesałam jego jedwabiste włosy. – Nie mogę się doczekać, żeby znowu znaleźć się z tobą w łóżku. Zamruczał zmysłowo, pokrywając moją szyję pocałunkami i przeganiając tym samym nasze demony i ich cienie. Przynajmniej na chwilę...

Kolejne tomy trylogii

Płomień Crossa

Wyznanie Crossa

Dotyk Crossa Spis treści

Okładka

Karta tytułowa

* * *

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

Kolejne tomy trylogii

Karta redakcyjna

Tytuł oryginału BARED TO YOU

Redakcja Hanna Śmierzyńska

Korekta Justyna Żebrowska Jadwiga Piller Copyright © 2012 by Sylvia Day Copyright © Wielka Litera Sp. z o.o., Warszawa 2012

Wielka Litera Sp. z o.o. ul. Kosiarzy 37/53, 02-953 Warszawa

ISBN 978-83-63387-41-9

Plik ePub przygotowała firma eLib.pl al. Szucha 8, 00-582 Warszawa e-mail: [e-mail] www.eLib.pl