Recenzja artykułu pt „Lady Gaga w każdym z nas”

Kilka tygodni temu przeczytałam dość ciekawy artykuł w jednym z czasopism psychologicznych. I jeszcze do niedawna jeśli ktoś powiedziałby mi, że jestem jak Lady Gaga, pewnie bym w to nie uwierzyła. Jak zwykłego, szarego człowieka można porównać do gwiazdy wielkiej sceny muzycznej? Czy jest to w ogóle możliwe? Otóż tak. Hans- Peter Erb oraz Susanne Gebert w swoim artykule zawartym w czasopiśmie „Charaktery” wydanym w październiku w 2013 roku, pt. „Lady Gaga w każdym z nas”, udowadniają nam, że każdy z nas może być na swój sposób wyjątkowy.

Głównym tematem wyżej wymienionego artykułu jest indywidualizm. Autorzy przedstawiają, w dość nietypowy sposób na kilku przykładach, jak przejawia się on w życiu codziennym.

Każdy człowiek próbując odnaleźć się w świecie, bardzo często szuka ludzi podobnych do siebie, przynależąc tym samym do pewnej grupy społeczeństwa, a jednocześnie starając się wyróżniać. Przywołany przez autorów przykład Lady Gagi doskonale to obrazuje. Osoba będąca kiedyś „szarą myszką”, dziś podbija scenę muzyki pop, między innymi dzięki kontrowersyjnym, nie raz wyzywającym strojom, wysokimi szpilkami oraz przeróżnymi perukami.

Nie każdy „chce się zlać z tłumem” i ślepo za nim podążać. Ta grupa ludzi, jest w stanie zrobić wiele, aby wyróżnić się z tłumu. Dlatego też bardzo często łamią zasady, noszą krzykliwe ubrania, ekstrawaganckie fryzury, czy tatuaże. Wynika to często z potrzeby uczucia wyjątkowości oraz indywidualności.

Potrzeba indywidualności odnosi się do wielu aspektów życiowych. Pozwala na zwiększenie oryginalności w myśleniu i działaniu.

Gdy ktoś nam zadaje pytanie, jakim typem jesteśmy, nie zawsze potrafimy to sprecyzować ma również to skład pochoezimy. Każdy z nas ma w sobie coś z indywidualisty oraz z człowieka stadnego. To, jak się zachowujemy i jak postrzegamy samego siebie, zależy głównie od otoczenia, w którym przebywamy. Badania wykazują, że wpływ na naszą odrębność ma również to, skąd pochodzimy oraz do jakiej religii przynależymy.

Najlepszym wyjściem z tej sytuacji jest zachowanie równowagi pomiędzy indywidualizmem a życiem w grupie. Niewątpliwie tkwi w tym sekret sukcesu wielu ludzi, którzy podążają własną drogą, podejmując ryzyko i ucząc się na błędach.

Moim zdaniem najciekawszą częścią tego artykułu, jest opis badań, przeprowadzonych przez psychologów Rolanda Imgoffa z Uniwersytatzu Koln oraz Hansa-Petera Erb z Helmut-Schmidt-Uniwersytat w Hamburgu. Badania zostały przeprowadzone na przypadkowych osobach i potwierdziły tezę, że człowiek jest „stadnym indywidualistą”. Uczestnicy badania mieli za zadanie wypełnić test osobowości, który obrazował ich osobowość: albo są wyjątkowi, bo posiadają rzadkie cechy charakteru, albo są przeciętni i „niewyróżniający się z tłumu” . Następnie poproszono ich, aby wypowiedzieli się na temat zaproponowanych przed badających. Jednocześnie poinformowano ich, o ilości procentowej wybranej odpowiedzi. Ci ludzie, których test osobowości wykazał mały indywidualizm, zgadzali się z mniejszością. A reszta była tego samego zdania co większość.

Artykuł „Lady Gaga w każdym z nas” bardzo mi się podobał. Nigdy nie przypuszczałam nawet, że można być jednocześnie indywidualistą i osobą, która mimo wszystko podąża za tłumem. Będąc w towarzystwie obecnie zwracam większą uwagę na zachowanie poszczególnych osób, także i swoje i zastanawiam się, do której cechy osobowości skłaniają się moi przyjaciele: indywidualista czy może człowiek stadny.