s.1 Miłości naszej nie zna nikt W daleki świat, po burzach wiatr porwał słowa te. Unosi gdzieś w sekretu dreszcz. Znaną tobie albo mnie. Ref.: Miłości naszej nie zna nikt. Kryje się w dwojgu nas. Jak dzikiej róży niemy krzyk. Niesie ją dobry czas. Miłości naszej nie zna nikt – i jest jak jest. Po środku dnia wierzy w sny – po prostu znaczy my. A dalszy ciąg, dotyku rąk, nie dokona się Jak pójdzie gra, co jutro da. Czytam gdzieś na serca dnie. Ref.: