DZIAŁALNOŚĆ

GOSPODARCZA W BRANŻY INFORMATYCZNEJ

1. Sieradzka

• Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej z 2 lipca 2004 roku.

• Ustawa o świadczeniu usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z 4 marca 2010 roku.

Działalność Gospodarcza – zarobkowa działalność wytwórcza budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie i rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż. Zawodowa, wykonywana w sposób ciągły i zorganizowany.

Przedsiębiorca - każda osoba fizyczna lub prawna lub jednostka organizacyjna nie będąca osobą prawną, której ustawa przyznaje zdolność prawną wykonywania w swoim imieniu działalności gospodarczej.

Przedsiębiorca zagraniczny – osoba zagraniczna wykonująca działalność gospodarczą za granicą, jak również obywatel polski wykonujący działalność gospodarczą za granicą.

UMOWY CYWILNO PRAWNE – o dzieło, zlecenie

Umowa zlecenia – umowa cywilnoprawna uregulowana w kodeksie cywilnym (art. 734-751). Przedmiotem umowy zlecenia jest wykonanie określonej czynności prawnej (odpłatnie lub nieodpłatnie). Ścisła definicja kodeksowa nie obejmuje zleceń dotyczących wykonania czynności faktycznych, choć niektórzy prawnicy rozszerzają znaczenie umowy zlecenia także na takie umowy, poprzez odniesienie do art. 750 K.C. dotyczącego umów o świadczenie usług gdzie indziej nieuregulowanych, których przedmiotem może być także wykonanie czynności faktycznych.

Stronami umowy zlecenia mogą być dowolne osoby fizyczne lub osoby prawne (pod warunkiem posiadania zdolności do czynności prawnych). Strony umowy zlecenia tradycyjnie nazywa się zleceniodawcą (zlecający wykonanie określonych czynności) i zleceniobiorcą (wykonującym zlecenie).

Domniemywa się, że za wykonanie zlecenia, zleceniobiorcy należy się wynagrodzenie. Zlecenie może być nieodpłatne, jednak wtedy brak wynagrodzenia powinien być zawarty w umowie. Przy braku dokładnego określenia wysokości wynagrodzenia należy się "wynagrodzenie odpowiadające wykonanej pracy", przy ustalaniu którego bierze się pod uwagę czas poświęcony na wykonanie zlecenia, stopień skomplikowania czynności będących przedmiotem zlecenia, przygotowanie zawodowe zleceniobiorcy (jego profesjonalizm). Zleceniobiorca ma obowiązek informować zleceniodawcę o przebiegu wykonywania umowy, a na zakończenie - przedstawić mu sprawozdanie z jej wykonania.

Umowę zlecenia określa się jako umowę starannego działania i przeciwstawia umowie o dzieło określanej umową rezultatu. Oznacza to, iż w umowie zlecenia ważna jest wykonywana praca (wykonywanie czynności) na rzecz zleceniodawcy, która niekoniecznie będzie prowadzić do określonego rezultatu - co jest przedmiotem umowy o dzieło. Wynagrodzenie z umowy zlecenia przysługuje za samo "staranne działanie", nie zaś za jego rezultat.

Atrakcyjną dla pracodawcy formą zatrudnienia pracowników, jest umowa zlecenia. Pomimo, że pracodawca przy umowie zlecenia zobowiązany jest do odprowadzania składek na ubezpieczenia społeczne czy przestrzegania przepisów BHP, to jednak ma on swobodę w zakresie regulacji czasu pracy czy rozwiązania samej umowy. Należy jednak pamiętać, że zawarcie umowy zlecenia w celu obejścia przepisów prawa pracy, a więc zamiast umowy o pracę, jest wykroczeniem przeciwko prawom pracownika. Ponadto, praca świadczona w stałych godzinach, podporządkowana pracodawcy może być, w pewnych sytuacjach, uznana za pracę wykonywaną w ramach stosunku pracy, ze wszystkimi tego konsekwencjami prawnymi dla pracodawcy.

Umowa zlecenia jest umową cywilnoprawną uregulowaną w Kodeksie Cywilnym (art. 734 - 751 KC). Z uwagi na fakt, że do tej umowy nie mają zastosowania przepisy Kodeksu pracy osobie wykonującej zlecenie przysługują tylko takie prawa jakie bezpośrednio wynikają z treści umowy.

Należy jednak pamiętać, że jeżeli z treści umowy zlecenia wynika konieczność wykonywania pracy w warunkach podporządkowania, osobiście oraz odpłatnie, w określonym miejscu i czasie, to umowa ta jest w rzeczywistości umową o pracę. Z art. 281 pkt. 1 Kodeksu pracy wynika, że takie zachowanie jest wykroczeniem przeciwko prawom pracownika i podlega karze grzywny. Ponadto, inspekcja pracy może prowadzić czynności kontrolne w przypadku świadczenia pracy przez osoby fizyczne, bez względu na podstawę prawną jego świadczenia.

Sam zainteresowany albo inspektor pracy może wnieść powództwo o ustalenie istnienia stosunku pracy, jeżeli wbrew nazwie łączącego strony stosunku odpowiada on cechom stosunku pracy. W takiej sytuacji „pracownik” może domagać się np. zapłaty wynagrodzenia za godziny nadliczbowe.

W przeciwieństwie do umowy o pracę, która zgodnie z art. 29 § 2 Kodeksu pracy powinna zostać zawarta w formie pisemnej a jej brak powoduje konieczność jej potwierdzenia w takiej formie, umowa zlecenie może być zawarta w dowolnej formie. Zmiana treści umowy następuje w takiej samej formie w jakiej doszło do zawarcia umowy zlecenia.

Brak podporządkowania.

W umowie zlecenia brak charakterystycznego dla umowy o pracę podporządkowania i pozostawania w dyspozycji zlecającego. Zleceniobiorca powinien jedynie stosować się do wskazówek dającego zlecenie, które ujęte powinny zostać w treści umowy zlecenia. Zazwyczaj przyjmuje się, że wykonawca zlecenia musi wykonać czynność, do której się osobiście zobowiązał. Jednakże, w odróżnieniu od umowy o pracę, jeżeli strony tak postanowiły to możliwe jest wykonanie zlecenia przez osobę trzecią (podwykonawcę). Za wybór zastępcy odpowiada zleceniobiorca.

Miejsce i termin wykonania zlecenia

Strony mają możliwość swobodnego ustalenia terminu i miejsca wykonania przedmiotu umowy, w przeciwieństwie do umowy o pracę gdzie miejsce i czas wykonania pracy ustala pracodawca.

Wynagrodzenie

W ramach umowy zlecenia praca (zlecenie) może być świadczona odpłatnie lub nieodpłatnie. Istnieje jednak domniemanie, że zleceniobiorcy za wykonana pracę przysługuje wynagrodzenie. W przypadku braku wskazania w umowie wysokości wynagrodzenia czy taryfy na podstawie której wynagrodzenie będzie obliczane, zleceniobiorca może żądać wynagrodzenia, które będzie odpowiadać wykonanej przez niego pracy. Zasadniczo wynagrodzenie wypłacane jest po wykonaniu przez zleceniobiorcę zlecenia, ale nie ma przeszkód prawnych do zapisania w umowie innego terminu wypłaty ekwiwalentu pieniężnego. Pamięć jednak należy, że w przypadku nieodpłatności świadczonej w ramach zlecenia pracy, należy takie postanowienie wyraźnie zapisać w umowie.

Urlop i inne przerwy

Ponieważ do umów zleceń nie mają zastosowania przepisy kodeksu pracy lecz kodeksu cywilnego zleceniobiorcy nie przysługują uprawnienia pracownicze jak prawo do urlopu wypoczynkowego czy innych przerw w pracy. Takie uprawnienia mogą jednak przysługiwać wykonawcy zlecenia, gdy zapisano je w umowie.

Wypowiedzenie umowy

Umowa zlecenia może być w każdym czasie jednostronnie rozwiązana przez którąkolwiek ze stron. Na podstawie art. 746 kodeksu cywilnego, dający zlecenie może wypowiedzieć umowę w każdym czasie, jednakże powinien on zwrócić przyjmującemu zlecenia poniesione nakłady związane z dotychczasowym wykonaniem zlecenia. W razie odpłatnego zlecenia jest on również zobowiązany uiścić zleceniobiorcy część wynagrodzenia odpowiadającą jego dotychczasowym czynnościom, a jeżeli wypowiedzenie nastąpiło bez ważnego powodu, powinien także naprawić wynikłą stąd szkodę. W sytuacji gdy to zleceniobiorca wypowiada zlecenie odpłatne, a wypowiedzenie nastąpiło bez ważnego powodu, jest on również odpowiedzialny za szkodę jaką poniósł zleceniodawca.

Składki ZUS

Zleceniodawca jest zobowiązany do odprowadzenia składek ZUS, jeśli umowa zlecenia zostaje zawarta z obecnym pracownikiem lub z osobą, która nie ma żadnego innego tytułu rodzącego obowiązek ubezpieczenia. W przypadku zawarcia umowy z własnym pracownikiem, pracodawca ma obowiązek sumowania przychodów pracownika należnych z obu umów oraz obliczania składek od łącznej kwoty przychodów pracownika (zleceniobiorcy).

Jeżeli natomiast umowę zawarto z osobą, która nie jest ubezpieczona z innego tytułu, to składka na ubezpieczenie emerytalno-rentowe jest obowiązkowa, natomiast w przypadku ubezpieczenia chorobowego - dobrowolna. Ubezpieczeniu wypadkowemu dana osoba podlega obowiązkowo, w przypadku gdy świadczenie wykonywane jest w siedzibie lub w miejscu prowadzenia działalności przez Zleceniodawcę. Bez względu ma miejsce wykonywania pracy objęcie ubezpieczeniem zdrowotnym jest obowiązkowe.

Osoby uczące się do 26 roku życia z którymi zawarto umowę zlecenia nie podlegają obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowemu. Nie ma znaczenia, czy studiują w systemie dziennym, wieczorowym czy też zaocznym.

Dochodzenie roszczeń

Ze względu na to, iż umowa zlecenia jest umową regulowana na podstawie przepisów kodeksu cywilnego, roszczenia z niej wynikające dochodzone są przed sądem rozpoznającym sprawy z zakresu prawa cywilnego, a nie jak w przypadku umowy o pracę przed sądem pracy. Zgodnie z art. 751 kodeksu cywilnego, roszczenia z tytułu umowy zlecenia przedawniają się z upływem dwóch lat. Roszczenie to przysługuje obu stronom umowy zlecenia.

Umowa o dzieło - umowa cywilnoprawna określona Kodeksem cywilnym art. 627-646. Zakres tej umowy określa Art. 627. Przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. Umowa o dzieło jest umową: zobowiązującą, odpłatną, wzajemną oraz konsensualną. Warunkiem zaistnienia umowy o dzieło jest określenie w umowie dzieła jakie ma wykonać przyjmujący zamówienie. Dziełem może być dowolna rzecz, utwór (np. program komputerowy).

Poprzez zawarcie umowy o dzieło wykonawca zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, to znaczy zobowiązuje się do uzyskania pewnego wyniku swoich działań, a zamawiający do wypłaty wynagrodzenia określonego w umowie. Wysokość wynagrodzenia powinna być określona w umowie, choć niekoniecznie kwotowo, zamiast tego mogą znaleźć się tam wskazówki do określenia wynagrodzenia po zakończeniu pracy, wskazówki te miałyby określić, czego spodziewa się zamawiający i za co mógłby zapłacić wyższe wynagrodzenie, a co będzie odpowiadało za to, że wykonawca otrzyma znacznie niższe wynagrodzenie.

Dzieło może mieć także charakter działalności twórczej - więc niematerialnej.

Materialny rezultat umowy powinien być z góry określony (uszycie ubrania, remont budynku, naprawa powierzonej rzeczy).

Za dzieło można również uznać rezultat niematerialny, gdy przedmiotem świadczenia jest np. nauczenie określonej umiejętności czy przeszkolenie do zawodu lub osiągnięcie ustalonego rezultatu. Przedmiotem umowy o dzieło może być np. sporządzenie bilansu, wykonanie zdjęć, stworzenie programu komputerowego, witryny internetowej (dzieło materialne) lub organizacja koncertu, konferencji, prezentacji nowego produktu firmy (dzieło niematerialne). Doprowadzenie do określonego z góry rezultatu dla zamawiającego może być także przedmiotem umowy o dzieło, jeżeli taki rezultat możliwy jest do zdefiniowania. Tak więc np. wykonanie analizy prawnej konkretnej sytuacji lub doprowadzenie do konkretnej sytuacji może być dziełem, podczas gdy usługa stałej konsultacji prawnej dziełem nie jest.

Prawnicy "zlecenie" nazywają "umową starannego działania", a "dzieło" – "umową rezultatu". Celem umowy o dzieło jest osiągnięcie określonego w jej treści rezultatu, podczas gdy celem umowy zlecenia jest samo działanie (praca), które nie musi doprowadzić do osiągnięcia określonego rezultatu. Umowa o dzieło powinna być uwieńczona konkretnym i sprawdzalnym rezultatem, wynagradzany jest sam rezultat a nie samo działanie. Czyli np. uzyskanie obrotu jest dziełem, ale praca z klientem na rzecz obrotu nie może zostać nazwana dziełem lecz zleceniem, ponieważ stanowi ona sposób wykonania dzieła.

UMOWY O PRACĘ – w oparciu o prawo pracy.

Umowa o pracę - jeden ze sposobów nawiązywania stosunku pracy. Czynność prawna polegająca na złożeniu zgodnych oświadczeń woli przez pracownika i pracodawcę, w których pracownik zobowiązuje się do osobistego świadczenia pracy na rzecz pracodawcy pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie przez niego określonym, a pracodawca do zapłaty umówionego wynagrodzenia.

Rodzaje umów o pracę

Umowy bezterminowe:

• na czas nieokreślony

Umowy terminowe:

• na czas określony

• na okres próbny

• na czas wykonania określonej pracy

• na zastępstwo

Elementy umowy o pracę

• data zawarcia umowy

• określenie rodzaju umowy

• określenie stron umowy

• określenie rodzaju pracy

• określenie czasu pracy

• określenie wynagrodzenia

• określenie miejsca pracy

Forma umowy o pracę

Co do zasady umowa o pracę powinna być zawierana w formie pisemnej. Dopuszczalne jest jednak zawarcie umowy w formie ustnej oraz jej późniejsze potwierdzenie przez pracodawcę na piśmie. W myśl przepisów kodeksu pracy brak pisemnego potwierdzenia umowy ustnej stanowi wykroczenie przeciwko prawom pracownika (jednak sama umowa zawarta w formie ustnej jest ważna).

Tryb rozwiązywania umowy o pracę

• za porozumieniem stron

• za wypowiedzeniem

• bez wypowiedzenia (tzw. "dyscyplinarne", działa w obie strony)

• po upływie terminu, na który została podpisana umowa

• w momencie wykonania przez pracownika określonego zadania (umowa na czas wykonania określonej pracy)

• w momencie powrotu pracownika do pracy (umowa na zastępstwo pracownika)

Oprócz tego stosunek pracy powstały na podstawie umowy może wygasnąć:

• w wyniku śmierci pracodawcy lub pracownika.

• z upływem 3 miesięcy nieobecności pracownika w pracy, np. z powodu tymczasowego aresztowania, chyba że pracodawca rozwiązał wcześniej umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika

• Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej

Pomoc publiczna

Pomocą publiczną jest ingerencja instytucji państwowych, polegająca na przyznaniu w jakiejkolwiek formie, pomocy pojedynczemu podmiotowi gospodarczemu bądź grupie podmiotów, prowadząca do zakłócenia konkurencji na wolnym rynku. W szerszym znaczeniu pomocą publiczną są też inne instytucje prawne uprzywilejowujące wspomagany podmiot względem pozostałych (indywidualne zwolnienia podatkowe, gwarancje rządowe, monopole etc.).

Mniej oczywistym przykładem pomocy publicznej są np. koncesje, które zezwalają na prowadzenie określonej działalności jakiejś kategorii podmiotów, odmawiając tego prawa pozostałym. Tym którzy uzyskali tę koncesję stwarza to warunki uprzywilejowane, zmniejszając groźbę konkurencji ze strony wyeliminowanych w ten sposób innych chętnych i ułatwiając tworzenie oligopoli, zmów cenowych i zamykania rynku. Skrajnym przykładem tego typu uprzywilejowania jest prawny monopol (w Polsce np. loteryjny).

Istotne jest również wskazanie, że wykonywanie usług publicznych na podstawie umowy zawartej z pominięciem Prawa Zamówień Publicznych może również stanowić przysporzenie będące pomocą publiczną. Szczególnym przykładem jest wykonywanie usług publicznego transportu pasażerskiego (tzw. komunikacja miejska), gdzie udzielenie powierzenia w trybie innym niż przetarg będzie stanowić pomoc publiczną. Zastosowanie ma wówczas rozporządzenie unijne nr 1370/2007, w którym wskazane zostały warunki jakie muszą być spełnione aby przewoźnik mógł takie zlecenie otrzymać i tym samym stać się beneficjentem pomocy publicznej. Należy wskazać, że zakres działalności takiego podmiotu musi zostać stosownie ograniczony, lub alternatywnie wyniki finansowe powinny zostać uwzględnione w kalkulacji stawki rekompensaty (należy zwrócić uwagę, że działalność poza powierzeniem nie może być rozliczana w ramach stawki, lecz jedynie uwzględniana). Jeżeli przedsiębiorca będący beneficjentem powierzenia w trybie rozporządzenia 1370/2007 (a więc będzie to w większości przypadków spółka komunalna) będzie prowadził działalność poza zakresem powierzenia, to następować będzie transmisja siły rynkowej, co powodować będzie wykorzystanie pomocy publicznej niezgodnie z jej przeznaczeniem.

Pomoc publiczna w Unii Europejskiej

Pomoc publiczna jest, co do zasady zakazana państwom członkowskim Unii Europejskiej np podstawie art. 107 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (dawny art. 87 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską). Od tej zasady podane są wyłączenia (pomoc socjalna, klęski żywiołowe, pomoc przyznawana gospodarce niektórych regionów Republiki Federalnej Niemiec dotkniętych podziałem Niemiec) oraz możliwość uznania za zgodne z Traktatem, niektórych rodzajów pomocy (wyłączenia blokowe). Obecnie pewne przypadki pomocy publiczne są dopuszczone na terenie bez konieczności wcześniejszej akceptacji przez Komisję Europejską. Przykładowo, pomoc zgodna z wewnętrznym rynkiem (dozwolona) jest opisana w Rozporządzeniu Komisji (WE 800/2008) i dotyczy:

• Pomoc regionalna

• Pomoc inwestycyjna i na zatrudnienie dla małych i średnich przedsiębiorstw

• Pomoc na przedsiębiorczość kobiet

• Pomoc na ochronę środowiska

• Pomoc na usługi doradcze dla małych i średnich przedsiębiorstw oraz udział małych i średnich przedsiębiorstw w targach

• Pomoc w formie kapitału podwyższonego ryzyka

• Pomoc na działalność badawczą, rozwojową i innowacyjną

• Pomoc szkoleniowa

• Pomoc dla pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji oraz pracowników niepełnosprawnych.

Pomoc regionalna

Państwa członkowskie mogą udzielać pomocy publicznej dla nowo utworzonych małych przedsiębiorstw oraz istniejącym przedsiębiorcom na inwestycje lub tworzenie nowych miejsc pracy w tych regionach, w których poziom życia jest nienormalnie niski lub w regionach, w których istnieje poważny stan niedostatecznego zatrudnienia. Pomoc ta jest przyznawana zgodnie z mapą pomocy regionalnej zatwierdzoną dla danego państwa członkowskiego na lata 2007–2013. Dla Polski, w latach 2007-13 całe terytorium kraju kwalifikuje się do otrzymywania pomocy inwestycyjnej, jednak z pułapami na różnych poziomach. Regiony o najwyższym dopuszczalnym poziomie dofinansowania (50%):

Łódzkie

Małopolskie

Lubelskie

Podkarpackie

Świętokrzyskie

Podlaskie

Lubuskie

Opolskie

Kujawsko-Pomorskie

Warmińsko-Mazurskie

Regiony o poziomie dofinansowania 40%:

Śląskie

Wielkopolskie

Zachodniopomorskie

Dolnośląskie

Pomorskie

mazowieckie (do 31 grudnia 2010)

Regiony o poziomie dofinansowania 30%:

m.st. Warszawa

mazowieckie (od 1 stycznia 2011).

Powyżej podane progi ulegają podwyższeniu o 20%, o ile pomoc dotyczy małego przedsiębiorcy i 10%, w przypadku średniego przedsiębiorcy.

Pomoc na przedsiębiorczość kobiet

Odbiorcą pomocy może być jedynie małe przedsiębiorstwo nowo utworzone przez kobietę.

Pomoc ta ma być udzielana w formie zachęcającej kobiety do zakładania nowych przedsiębiorstw w celu zlikwidowania szczególnych nieprawidłowości w funkcjonowaniu rynku, jakie napotykają kobiety, przede wszystkim w odniesieniu do dostępu do finansowania.

Pomoc na ochronę środowiska

Jest to forma pomocy publicznej, mającej zachęcić przedsiębiorców do inwestycji w technologie, umożliwiające przedsiębiorstwom zastosowanie norm surowszych niż normy wspólnotowe w zakresie ochrony środowiska. Pomoc ta obejmuje także:

• zakup nowych środków transportu spełniających surowsze normy,

• pomoc na szybkie przystosowanie małych i średnich przedsiębiorstw do przyszłych norm wspólnotowych,

• inwestycje zwiększające oszczędność energii,

• inwestycje w układy kogeneracji o wysokiej sprawności,

• inwestycje w pozyskiwanie energii ze źródeł odnawialnych,

• dofinansowanie badań środowiska,

• możliwość udzielania ulg podatkowych w zamian za inwestycje w ochronę środowiska.

Pomoc w formie kapitału podwyższonego ryzyka

Jest to pomoc polegająca na dofinansowaniu do 50% kapitału dla funduszu inwestycyjnego inwestującego w formie udziału kapitałowego w nowe spółki z sektora MŚP. Przykład implementacji: Program Operacyjny Innowacyjna Gospodarka, działanie 3.2 Wspieranie funduszy kapitału podwyższonego ryzyka.

Pomoc na działalność badawczą, rozwojową i innowacyjną

Pomoc udzielana przedsiębiorcom na prowadzenie prac badawczo-rozwojowych. Pomoc ta może zostać udzielona przedsiębiorcy na prowadzenie badań przemysłowych (50% dofinansowania) oraz prac rozwojowych (25% dofinansowania).

Powyżej podane progi ulegają podwyższeniu o 20%, o ile pomoc dotyczy małego przedsiębiorcy i 10%, w przypadku średniego przedsiębiorcy. Powyżej podane progi ulegają podwyższeniu max o 15%, o ile projekt badawczy jest realizowany w ramach tzw. "efektywnej współpracy", np. przez konsorcjum firm, jednak nie więcej, niż do 80% dla badań przemysłowych.

Pomoc na działalność badawczą obejmuje także:

• Pomoc na pokrycie kosztów praw własności przemysłowej dla małych i średnich przedsiębiorstw (PO IG, Poddziałanie 5.4.1. "Wsparcie na uzyskanie/realizację ochrony własności przemysłowej")

• pomoc na tymczasowe zatrudnienie wysoko wykwalifikowanego personelu,

• Pomoc dla młodych innowacyjnych przedsiębiorstw,

• Pomoc na usługi doradcze w zakresie innowacji i usługi wsparcia innowacji,

Pomoc szkoleniowa

Dofinansowanie szkoleń pracowników w zakresie szkoleń specjalistycznych oraz ogólnych.

Pomoc dla pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji oraz pracowników niepełnosprawnych

Pomoc ta obejmuje zazwyczaj sektory znajdujące się w trudnej sytuacji (w Polsce np. przemysł stoczniowy). Pomoc ta może przybrać następujące formy:

• Pomoc w formie subsydiów płacowych na rekrutację pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji,

• pomoc w formie subsydiów płacowych na zatrudnianie pracowników niepełnosprawnych,

• Pomoc na rekompensatę dodatkowych kosztów związanych z zatrudnianiem pracowników niepełnosprawnych.

Pomoc de minimis jest rodzajem pomocy publicznej, która nie podlega notyfikacji.

Pomoc de minimis to wsparcie państwa udzielane przedsiębiorcom, które nie wymaga notyfikacji Komisji Europejskiej. Zgodnie bowiem z zasadą prawa rzymskiego "de minimis non curat lex" (łac. prawo nie troszczy się o drobiazgi), pomoc o niewielkich rozmiarach nie powoduje naruszenia konkurencji na rynku. W 2005 roku jej wartość wyniosła 650,1 mln zł.

Zgodnie z nowymi przepisami, które weszły w życie 1 stycznia 2007 roku, pomoc publiczna w wysokości nieprzekraczającej 200 tys. euro przyznana w ciągu 3 lat nie podlega zgłoszeniu Komisji.