Pokój jest we mnie… Pokój jest we mnie i oczekiwanie Dni, co mi sercem wstrząsnąć mają do dna, A oto zorza znów się tli pogodna, Blaski różowe miecąca po łonie. Wiem, że coś idzie i że coś się stanie, Choć się to słońce jak co dnia zapala, Że jakieś wielkie czasy idą z dala, I że nie próżno duchem czekam na nie! I tak po lotnej myśli moich drodze Tym dniom i czasom naprzeciw wychodzę, Że idą oto i nadejść muszą, Raz uwierzywszy, ufam – i tak co dnia, Gdy zorza wstaje nad polami wschodnia, Ku czasom owym w przyszłość rwę się duszą. 737