JAŁOWE MARTWICE KOŚCI-Choroby, w których dochodzi do obumarcia tkanki kostnej i chrzęstnej bez udziału drobnoustrojów.Mogą dotyczyć każdej kości tułowia lub kończyn. Najczęściej występują w pierwszo- lub drugorzędowych jądrach kostnienia
Etiologia
Zmiany martwicze wynikają z upośledzenia krążenia krwi
Występują
często u dzieci i młodzieży co wynika z braku połączeń
pomiędzy naczyniami nasad i przynasad kości
w okresie
wzrostu (brak krążenia obocznego)
Czynnik genetyczny
Etiologia u dorosłych
Powstają w następstwie:
mikrourazów (praca narzędziami udarowymi)
choroby kesonowej
leczenia steroidami
hiperlipidemii
nadużywania alkoholu
Objawy
Zarówno kliniczne jak i radiologiczne podobne we wszystkich typach jałowych martwic
Ból
Oszczędzanie dotkniętej kończyny
zniekształcenie obrysów kończyny,
obrzęk,
wzmożone ocieplenie,
bolesność uciskowa
Ostateczne potwierdzenie wymaga badania radiologicznego
Wystepowanie
W przeważającej liczbie przypadków dotyczy dzieci i młodzieży
We wszystkich formach( poza chorobą Kohlera II) - częściej u chłopców
Spośród kilkudziesięciu form jałowych martwic tylko nieliczne mają duże znaczenie praktyczne i występują często
Wiele form o niewielkim znaczeniu klinicznym jest bardzo rzadko rozpoznawanych
W obrębie kończyny górnej i obręczy barkowej
Głowa kości ramiennej - choroba Haasa
Główka kości ramiennej - choroba Pannera
Bloczek kości ramiennej - choroba Hegemana
Kość księżycowata - choroba Kienbocka
Kość łódeczkowata - choroba Preisera
Główka kości śródręcza - choroba Dietricha
Kończyna dolna i obręcz miedniczna
Głowa
i szyjka kości udowej -
-choroba Legg-Calve-Perthesa
Rzepka
- pierwszorzędowe jądro kostnienia -
-choroba
Kohlera
Rzepka
- drugorzędowe jądro kostnienia -
-choroba
Sindinga i Larsena
Guzowatość
kości piszczelowej-
-choroba Osgood-Schlatera
Nasada kości piętowej - choroba Haglunda – Severa
Spojenie łonowe - choroba Piersona
Spojenie kulszowo - łonowe - choroba van Necka
Guz kulszowy - choroba Raspego
Kość łódkowata - choroba Kohlera I
Głowa
II (lub III-IV) kości śródstopia -
choroba
Freiberga – Kohlera
KRĘGOSŁUP
Trzony kręgowe i krążki międzykręgowe - -choroba Scheuermanna
Obraz rentgenowskich wszystkich martwic aseptycznych jest dzielony na 3 lub 4 okresy
OKRES I - POCZĄTKOWY
Brak zmian rtg lub widoczna przebudowa z przewagą zaniku, rzadziej zagęszczenia utkania kostnego
OKRES II - ZNISZCZEŃ KOSTNYCH
Silne zagęszczenie martwej tkanki kostnej, spłaszczenie jąder kostnych, mogą być widoczne szczeliny przełomu; obraz odpowiada kompresyjnym stłoczeniom i połamaniom martwych beleczek kostnych
OKRES III - GOJENIA
Martwa kostna rozsysana jest przez naczynia krwionośne i młodą tkankę łączną co w obrazie rtg objawia się fragmentacją lub nawet całkowitym zanikiem jądra kostnienia; nowo tworzone segmenty anatomiczne są z reguły mniej kształtne
OKRES IV – ZEJŚCIOWY
Zniekształcenia i następowo zmiany zwyrodnieniowe w okolicach przebytej martwicy kostnej
Jałowa martwica głowy kości udowej u dzieci (necrosis aseptica capitis femoris Legg-Calve-Perthes, coxa plana, morbus Perthes)
Wystepowanie
Najczęstsza ze wszystkich jałowych martwic
Początek pomiędzy 3. a 14. rokiem życia (przeciętnie w 7 roku życia)
W 80% występuje u chłopców
Zwykle
dotyczy jednego stawu
(w przypadku zajęcia obu odstęp
czasowy wynosi najczęściej min. 1 rok)
Objawy kliniczne
Często początek bezobjawowy
Okresowy, ustępujący po odpoczynku ból stawu biodrowego lub kolanowego
Utykanie
Niewielkie skrócenie kończyny z dodatnim objawem Trendelenburga
( opadanie miednicy po stronie zdrowej przy obciążeniu chorej kończyny)
Przykurcz mięśniowy ograniczający ruchomość stawu biodrowego, zwłaszcza odwodzenia i rotacji wewnętrznej
Dodatni objaw Thomasa
Zanik
mięśni
uda spowodowany oszczędzaniem chorej kończyny
Róznicowanie
Gruźlica stawu biodrowego
Nieswoiste zapalenie stawu biodrowego
Młodzieńcze złuszczenie głowy kości udowej
Zaburzenia powstałe po leczeniu wrodzonego zwichnięcia stawu biodrowego
Objawy radiologiczne
OKRES I
Najwcześniejszy objaw rtg to poszerzenie szpary stawowej
poszerzenie szyjki kości udowej
niewielkie spłaszczenie jądra kostnienia głowy k. udowej
Trwa 2-3 miesiące
Poszerzenie szpary stawowej początkowo spowodowane obrzękiem tkanek miękkich śródstawowych, później spłaszczeniem głowy i przerostem chrząstki śródstawowej
W górno-boczno-przednim kwadrancie głowy często linijne złamania podchrząstkowe
Opóźnienie wieku szkieletowego w okresie wzcesnym- średnio o 16 miesięcy
Okres II- sklerotyzacja
Czas trwania 6-10 miesięcy
Spłaszczenie jądra kostnienia głowy kości, udowej; często jego nierówny kontur
Różnego stopnia zagęszczenia struktury kostnej - sklerotyzacja
U ok. 50 % chorych zmiany w szyjce z jej poszerzeniem, nierównym zarysem chrząstki wzrostowej; przejaśnienia będące wysepkami chrząstki w nieprawidłowo rosnącej przynasadzie
Okres III-rozkawałkowania
Czas trwania 6-18 miesięcy
Różnego stopnia rozkawałkowanie jądra kostnienia głowy kości udowej
Czasem okres II i III występuje równocześnie
Długo trwający okres rozkawałkowania rokuje źle
OKRES IV-gojenia
Czas trwania 8-36 miesięcy
Najczęściej ostatecznie głowa duża, poprzecznie owalna, o grzybowatym kształcie, jej przyśrodkowy koniec zwykle dziobiasto wydłużony, panewka eliptycznie wydłużon, biodro szpotawe dużego stopnia - zwykle zejście procesu przekraczającego chrząstkę wzrostową
Rzadziej głowa duża, okrągła - w przypadku gdy martwica nie przekroczyła chrząstki wzrostowej
Rokowanie
Gorsze u dziewcząt
Gorsze gdy choroba wystąpi po 10. roku życia, a dobre u dzieci poniżej 6. roku życia
Duże ograniczenie ruchomości stawu jest złym czynnikiem rokowniczym
Leczenie
Główne zasady leczenia to odciążanie chorej kończyny i uzyskanie pokrycia całej głowy kości udowej
Leczenie zachowawcze
Działanie przeciwbólowe i przeciwprzykurczowe jako pierwszy etap leczenia
Zapewnienie
prawidłowego pokrycia głowy kości udowej przez panewkę
(opatrunek gipsowy)
Leczenie operacyjne
Osteotomia
waryzująca
zapewnia trwałe utrzymanie prawidłowego pokrycia
głowy kości udowej
Martwica guzowatości kości piszczelowej(choroba Osgooda - Schlattera; necrosis aseptica tuberositas tibiae)
Def i wystepowanie
Samoistna martwica jądra kostnienia w nasadzie bliższej kości piszczelowej
Po chorobie Perthesa i Kohler II najczęstsza jałowa martwica
Ruchliwi chłopcy w okresie pokwitania (10. - 15. rok życia - skok wzrostowy)
Często związana z przeciążeniem kości piszczelowej (naderwanie jądra kostnienia)
Objawy
Bóle w okolicy guzowatości kości piszczelowej, nasilają się po wysiłku
Objawy miejscowe:
podwyższenie ciepłoty, obrzęk
OBJAWY RADIOLOGICZNE
Zatarcie struktury jądra kostnienia guzowatości kości piszczelowej, przewapnienia, fragmentacja, czasem oddzielenie guzowatości od kości piszczelowej
Czasem pomocne wykonanie zdjęć porównawczych obu piszczeli
LECZENIE
Zwykle
wystarczające jest ograniczenie
aktywności fizycznej
Rzadko (w okresie zaostrzenia) stosuje się krótkotrwałe unieruchomienie
ROKOWANIE
Dobre, do wyleczenia dochodzi po zakończeniu skoku pokwitaniowego
Jałowa martwica głowy II kości śródstopia (necrosis aseptica capitis ossis metatarsi II, m. Freiberg, m. Kohler II)
Choroba Kohlera II
DEFINICJA
Martwica jałowa głowy II, rzadziej III, najrzadziej IV kości śródstopia
WYSTĘPOWANIE
Najczęstsza po chorobie Perthesa martwica aseptyczna
Cztery razy częściej u dziewczynek niż chłopców
Zazwyczaj szczupłe i szybko rosnące dziewczęta (11. - 18. rok życia)
OBJAWY
Ból przy chodzeniu i palpacji od strony podeszwowej
Obrzęk okolicy II kości śródstopia
W okresie późniejszym zniekształcenie i zgrubienie głowy kości śródstopia, ograniczenie ruchów stawu śródstopno-paliczkowego
Częściej po stronie prawej
W 10% przypadków wielomiejscowo
OKRES I - POCZĄTKOWY
podchrzęstna martwica
spłaszczenie i osteoskleroza głowy kości śródstopia
OKRES II - ZŁAMAŃ MARTWICZEJ KOŚCI
dalsza przebudowa z przewagą zagęszczenia i spłaszczenia
skrócenie II kości śródstopia, której długość staje się taka sama jak kość III
OKRES III - ROZKAWAŁKOWANIA
rozkawałkowanie głowy kości śródstopia
OKRES IV - ODNOWY
zniknięcie całkowicie martwych części kostnych
zniekształcenie głowy i szyjki zmniejsza się, ale głowa pozostaje spłaszczona na całe życie
w późniejszym okresie zmiany zwyrodnieniowe
LECZENIE
Odciążenie poprzecznego łuku stopy pelotą zmikrogumy lub wkładką ortopedyczną
Utrwalone
zniekształcenie lub wydzielone martwaki kostne mogą wymagać
leczenia operacyjnego
Choroba Scheuermanna (młodzieńcza kifoza, osteochondrosis iuvenilis dorsi, kyphosis iuvenilis)
DEFINICJA
Kifoza środkowego i dolnego odcinka kręgosłupa uwarunkowana zaburzeniem procesów wzrostowych
Przyczyna nie jest znana chociaż klasycznie jest zaliczana do jałowych martwic kości
WYSTĘPOWANIE
Okres dojrzewania (przeważnie rozpoczyna się przed 10. rokiem życia)
Częściej dotyczy chłopców (zwykle 14. - 17. rż) niż dziewcząt (12. - 14. rż)
Występuje u 3-5% populacji, w dużej części przebiegając subklinicznie
OBJAWY KLINICZNE
Plecy okrągłe w przypadku lokalizacji choroby w odcinku piersiowym
Kifoza jest utrwalona, nie daje się wyrównać, najlepiej jest widoczna w czasie forsownego skłonu tułowia do przodu
Wtórne powiększenie lordozy lędźwiowej
W przypadku lokalizacji w odcinku lędźwiowym spłycenie lordozy lędźwiowej
Niekiedy towarzysząca krótkołukowa skolioza
Głowa pochylona do przodu
W okresie czynnym u ok. 20% występują bóle pleców
Bóle związane ze stałym rozciągnięciem mięśni przykręgosłupowych w wieku dojrzałym
Częstsze dolegliwości o typie dyskopatii w wieku dojrzałym
Choroba Scheuermanna
RÓŻNICOWANIE
Gruźlica
Zesztywniające zapelenie stawów kręgosłupa
Choroby
układowe
(zwłaszcza chondrodysplazje)
LECZENIE
Ochrona przed wzmożonymi naciskami i odciążanie trzonów kręgowych
Wzmacnianie mięśni grzbietu
Leżenie w pozycjach redresyjnych (na brzuchu)
Ćwiczenia
wyprostne grzbietu
(np. pływanie na brzuchu)
Przeciwwskazane
dźwiganie ciężarów,
jazda na rowerze, skoki)
Gorsety
ortopedyczne - prostotrzymacze
z jednoczesnymi intensywnymi
ćwiczeniami
mięśni grzbietu
Leczenie operacyjne w przypadku dużych zniekształceń