Rod Stewart[edytuj]

Ten artykuł od 2009-10 wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji. Możliwe, że ten artykuł w całości albo w części zawiera informacje nieprawdziwe. Informacje bez źródeł w każdej chwili mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Pomóż Wikipedii i dodaj przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.

Rod Stewart
Rod Stewart (2006)
Imię i nazwisko	Roderick David Stewart
Pseudonim	Rod Stewart, Rod The Bod, Rod The Mod
Data i miejsce urodzenia	10 stycznia 1945 Londyn, Wielka Brytania
Instrument	gitara, banjo, harmonijka
Gatunek	rock, pop, blues rock, soul,AOR
Zawód	piosenkarz
Odznaczenia
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Rod Stewart (właśc. Roderick David Stewart; ur. 10 stycznia 1945 w Londynie^[1]) – brytyjski piosenkarz rockowy i popowy. Przedstawiciel takich stylów i gatunków, jak hard rock, soft rock, folk rock i country rock, AOR, blues rock, biały soul i pop tradycyjny. Ciepły, aczkolwiek szorstki i charakterystycznie zachrypnięty głos, zdolności interpretacyjne, kompozytorskie i wyjątkowa osobowość sceniczna uczyniła go jednym z najpopularniejszych piosenkarzy drugiej połowy XX wieku. Z urodzenia Anglik, jednak uważa się za Szkota. Szacuje się, że sprzedał łącznie ponad 250 milionów singli i płyt.

W 1994 roku Rod Stewart został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame^[2]. W 2006 roku piosenkarz został sklasyfikowany na 60. miejscu listy 100 najlepszych wokalistów wszech czasów według Hit Parader^[3].

Spis treści

  [ukryj] 

• 1 Biografia

  • 1.1 Młodość

  • 1.2 Kariera

  • 1.3 Na szczytach sławy

• 2 Zespoły

• 3 Dyskografia

  • 3.1 Dyskografia opisowo

    • 3.1.1 Rockowe początki 69. – 77.

    • 3.1.2 Disco 78. – 89.

    • 3.1.3 Lata 90. – 00.

    • 3.1.4 The Great American Songbook 01. – 05.

    • 3.1.5 Teraźniejszość i przyszłość 06. – ...

  • 3.2 Dyskografia

    • 3.2.1 Albumy studyjne

    • 3.2.2 Albumy koncertowe

    • 3.2.3 Albumy kompilacyjne

• 4 Życie prywatne

• 5 Przypisy

• 6 Linki zewnętrzne

Biografia[edytuj | edytuj kod]

Młodość[edytuj | edytuj kod]

Rod był najmłodszym z pięciorga dzieci Roberta i Elsie Stewart. Zarówno Rod jak i jego rodzina, byli wielkimi fanami Al Jolsona. W ich domu często rozbrzmiewała jego muzyka, a mały Rod kolekcjonował wszystkie jego nagrania i czytał książki o nim. Przyszły solista, w wieku 11 lat zadecydował dołączyć ze szkolnymi kolegami, do małej grupki "The Kool Kats"...

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Stewart zaczął swoją muzyczną karierę we wczesnych latach sześćdziesiątych w ekipie folkowego piosenkarza Wizza Jones, towarzysząc mu w jego europejskiej trasie koncertowej. Ta muzyczna przygoda zakończyła się dla Roda przedwcześnie, gdy w Hiszpanii został aresztowany za włóczęgostwo i deportowany do Anglii. W 1963 dołączył do rhytm and bluesowej grupy Jimmy Powell & the Five Dimension, w której śpiewał i grał na harmonijce. Przez następne lata Stewart przechodził z grupy do grupy, nigdzie nie zagrzewając miejsca. Dopiero w 1965, gdy dołączył do zespołu Steampacket, uśmiechnęło się do niego szczęście. Grupa została zatrudniona jako zespół otwierający koncerty The Rolling Stones i The Walker Brothers w 1965. W 1966 grupa nagrała album, który został wydany dopiero w 1970, gdy Stewart był już znaczną gwiazdą. Gdy grupa rozpadła się w 1967, piosenkarz spróbował swego szczęścia w modnym wówczas repertuarze bluesowym. Niedługo potem dołączył do grupy Jeffa Becka. Mimo że grupa istniała tylko trzy lata i nagrała zaledwie dwa albumy, to zdobyła olbrzymią popularność. Po rozstaniu z Beckiem Stewart wraz z Ronem Woodemprzyłączył się do brytyjskiej grupy The Faces. Choć albumy grupy pozostały niezauważone, to retrospektywnie należy je uznać za bardzo interesujące. Jeszcze śpiewając w grupie Stewart rozpoczął swoja karierę solową. Pierwszy album sygnowany własnym nazwiskiem okazał się nieudany i nie wzbudził większego zainteresowania. Drugi poza wielkim przebojem "Maggie May", także został niezauważony. Dopiero trzeci album Every Picture Tells a Story stal się wielkim hitem i to po obu stronach Atlantyku. Typowymi dla repertuaru artysty w tym okresie były tak szybkie rockandrollowe piosenki, jak i refleksyjne rockowe ballady.

Na szczytach sławy[edytuj | edytuj kod]

Rod Stewart bilet na koncert, 1993

Od tego czasu Stewart pozostał już na stale na szczytach list przebojów, bijąc wszelkie rekordy popularności. Z czasem zaczął odchodzić od rockowych korzeni zmierzając w kierunku soft rocka i muzyki pop. W drogiej połowie lat siedemdziesiątych zaczął adaptować do swej muzyki elementy modnej wówczas muzyki disco, a w latach późniejnowej fali. Po chwilowej nieobecności na estradach i studiach nagrań, Stewart powrócił do tworzenia muzyki w połowie lat dziewięćdziesiątych z tworząc swój nowy wizerunek, jako dojrzałego, refleksyjnego popowego piosenkarza. Pierwszy nagrany w XXI wieku album artysty – Human, pokazał, ze Stewart nie zamierza rezygnować z kariery, ani nie zakończył artystycznych poszukiwań. Na nowym albumie zaśpiewał szereg tradycyjnych, popowych piosenek, w których wyraźnie słuchać wpływy wokalistyki jazzowej. Piosenkarz znakomicie się sprawdził także i w tym repertuarze.

W latach 2002 – 2005 Rod Stewart wydał cztery płyty łączące się tematycznie w serię pt. The Great American Song Book. Są one zbiorem piosenek pochodzących z lat 30. i 40. XX wieku. Piosenki są autorstwa takich sław jak: Irving Berlin, Cole Porter, George Gershwin czy Ira Gershwin. Płyty, tak w Ameryce jak i w Europie, odniosły wielki sukces komercyjny.

Do największych przebojów Roda Stewarta należą "Maggie May", "Handbags and gladrags", "You're in My Heart", "Young Turks", "[I Know] I'm Losing You", "Have I Told You Lately [That I Love You]", "Downtown Train", "Angel", "Sailing", "Do Ya Think I'm Sexy", "Tonight's the Night", "Some Guys Have All the Luck", "Hot Legs", "Baby Jane", "Rhythm of My Heart", "Tonight I'm Yours [Don't Hurt Me]", "Forever Young" i wiele innych.

Zespoły[edytuj | edytuj kod]

Zanim Rod Stewart na dobre stał się rozpoznawalnym piosenkarzem, udzielał się w następujących zespołach:

• Jimmy Powell and the Five Dimensions (1963)

• The Hoochie Coochie Men (nie mylić z tą z początku XXI wieku), później pod nazwą Steampacket (1964–1965)

• Soul Agents (1965–1966)

• Shotgun Express (1966)

• The Jeff Beck Group (1966–1969)

• The Faces (1969–1975)

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Rod Stewart w 1976

Dyskografia opisowo[edytuj | edytuj kod]

Rockowe początki 69. – 77.[edytuj | edytuj kod]

W roku 1969 wydany został pierwszy album Roda Stewarta. W USA nosił on nazwę The Rod Stewart Album, natomiast w Europie – An Old Raincoat Won't Ever Let You Down. Oba wydawnictwa różnią się jedynie projektem okładki, bowiem oba albumy miały po osiem takich samych utworów. Prawie w tym samym czasie opublikowana została płyta The Faces – First Step. Po albumie Gasoline Alley (Rod zmienił obywatelstwo na amerykańskie, czego najprawdopodobniejszym skutkiem, była nazwa kolejnego, siódmego studyjnego albumu Roda – Atlantic Crossing z hitem "Sailing" na czele. 1976 to multiplatynowy który również posiadał dwie okładki), w 1971 roku, został wydany Every Picture Tells a Story. Był to album przełomowy. Plasował się on na 1 miejscu zestawienia najlepiej sprzedających się LP w Wielkiej Brytanii i USA, co stało się niespodzianką na skalę światową. Również singiel z tej płyty "Maggie May", długo okupował szczyty list przebojów. Potem Never A Dull Moment z "You Wear It Well" oraz Overture and Beginners. W międzyczasie Rod odszedł od The Faces. Smiler, osiągnął sukces podobny do tego z Every Picture Tells a Story. W międzyczasie A Night on the Town i potrójnie platynowy Foot Loose & Fancy Freez "Hot Legs" na czele...

Disco 78. – 89.[edytuj | edytuj kod]

Blondes Have More Fun to kolejny zwrot – Rod adaptował do swojej muzyki elementy disco, co na tej płycie, świetnie jest słyszalne, np. w "Da Ya Think I'm Sexy" – czołowym hicie z tego wydawnictwa. Rod coraz bardziej zwracał się ku disco i new wave. Po Foolish Behaviour, znów platyna za Tonight I'm Yours (1981) z przebojem "Young Turks". Cztery kolejne longplaye sprzedawały się bardzo słabo. Jednak w roku 1988 płyta Out of Order przyniosła zmiany na lepsze. To z tego albumu, pochodzi "Downtown Train", za który wokalista otrzymał nominację do nagrody Grammy.

Lata 90. – 00.[edytuj | edytuj kod]

Lata 90. to raczej dobry okres dla Roda Stewarta. Nagrywał on w tym czasie Vagabond Heart (1991) z "The Motown Song" i z "Rhytm of My Heart" na czele, Unplugged...and Seated [live] który w zasadzie jest zapisem koncertu Unplugged dla MTV; Spanner in the Works; If We Fall in Love Tonight oraz When We Were the New Boys. W XXI wiek, artysta wchodzi z albumem Human.

The Great American Songbook 01. – 05.[edytuj | edytuj kod]

Potem zaczęła się seria The Great American Songbook obejmująca aż cztery płyty. It Had to Be You..., to pierwsza z nich, na której znajdują się typowe amerykańskie standardy z lat 30. Rok późnej, (2003) została wydana kontynuacja As Time Goes By..., która zwiera duety wokalisty m.in. z Cher ("Bewitched, Bothered and Bewildered") i Queen Latifah ("As the Time Goes By...). 18 października 2004 ukazuje się trzecia płyta z serii The Great American Songbook – Stardust.... Zawarte zostały na niej standardy jazzowe i swingujące amerykańskiej muzyki rozrywkowej lat 20. Po sukcesie dotychczasowej trylogii, została wydana Thanks for the Memory..., czwarta płyta z serii The Great American.... Jak się później okazało, "znalazło się" na niej wielu doborowych gości, takich jak: Elton John, Chaka Khan czy Diana Ross.

Teraźniejszość i przyszłość 06. – ...[edytuj | edytuj kod]

W roku 2006 wydany został album Still the Same...: Great Rock Classics of Our Time z 14 wielkimi, rockowymi klasykami. Są to m.in. "Have You Ever Seen The Rain" Creedence Clearwater Revival, czy "Fooled Around and Fell in Love" Elvina Bishopa.

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Rod Stewart (1981)

Główny artykuł: Dyskografia Roda Stewarta

Albumy studyjne[edytuj | edytuj kod]

• 1969 An Old Raincoat Won't Ever Let You Down / The Rod Stewart Album

• 1970 Gasoline Alley

• 1971 Every Picture Tells a Story

• 1972 Never a Dull Moment

• 1974 Smiler

• 1975 Atlantic Crossing

• 1976 A Night on the Town

• 1977 Foot Loose & Fancy Free

• 1978 Blondes Have More Fun

• 1980 Foolish Behaviour

• 1981 Tonight I'm Yours

• 1983 Body Wishes

• 1984 Camouflage

• 1986 Every Beat of My Heart

• 1988 Out of Order

• 1991 Vagabond Heart

• 1995 A Spanner in the Works

• 1998 When We Were the New Boys

• 2001 Human

• 2002 It Had to Be You: The Great American Songbook

• 2003 As Time Goes By: The Great American Songbook, Volume II

• 2004 Stardust: The Great American Songbook, Volume III

• 2005 Thanks for the Memory: The Great American Songbook, Volume IV

• 2006 Still the Same: Great Rock Classics of Our Time

• 2009 Soulbook

• 2010 Once in a Blue Moon: The Lost Album

• 2010 Fly Me to the Moon...The Great American Songbook Volume V

• 2012 Merry Christmas, Baby

• 2013 Time

Albumy koncertowe[edytuj | edytuj kod]

• 1974 Coast to Coast: Overture and Beginners

• 1982 Absolutely Live

• 1993 Unplugged...and Seated

Albumy kompilacyjne[edytuj | edytuj kod]

• 1973 Sing It Again Rod

• 1976 The Best of Rod Stewart

• 1979 Greatest Hits, Vol. 1

• 1989 The Best of Rod Stewart

• 1989 Storyteller – The Complete Anthology: 1964-1990

• 1990 Downtown Train – Selections from the Storyteller Anthology

• 1992 The Mercury Anthology

• 1993 Lead Vocalist

• 1996 If We Fall in Love Tonight

• 2001 The Story So Far – The Very Best of Rod Stewart

• 2003 Encore: The Very Best of Rod Stewart, Vol. 2

• 2007 The Complete American Songbook

• 2008 Some Guys Have All the Luck / The Definitive Rod Stewart

• 2009 The Rod Stewart Sessions 1971-1998

• 2012 The Maggy May The Essential Collection

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Wokalista ma w sumie ośmioro dzieci ze swoimi trzema żonami^[4]. Jego obecną żoną jest modelka i fotografka Penny Lancaster.