ξαίνω, gręplować; tkać: Mt 6,28v.l. - ού ξένουσιν = ού ξαίνουσιν.

ξενία, ή; -ας, mieszkanie: Dz 28,23; Flm 22; w obu miejscach możliwe też znaczenie gościna, przyjęcie. 3453. [2]

ξενίζω, aor. act. έξένισα, aor. pass. έξε- νίσθην, podejmować jako gościa, gościć; zaskakiwać, zadziwiać. 1. Podejmować jako gościa, gościć kogoś, z acc.; pass. być goszczonym; być w gościnie u ko- goś, παρά xlvi. a. Cz. ludzi: Dz 10,23; 28,7; Hbr 13,2. b. Pass. bez agensa: Dz 10,6.18.32; 21,16; 1 Kor 161,9v.ł. 2. Zaskakiwać, zadziwiać; pass. być zdziwionym, dziwić się. a. Cz. rzeczy: Dz 17,20. b. Pass. bez agensa: 1 Ρ 4,4.12. -> 3453. [10]

ξενοδοχέω (ξένος —► 3453, δοχή: δέχομαι —> 1202; -έω), aor. act. έξενοδόχησα, być gościnnym, okazywać gościnność: Flm 22. [1]

ξένος, -η, -ον; -ου, -ης, -ου, obcy; gospo- darz. 1. Jako przymiotnik, a. Dosi.

obcy, cudzoziemski, a. O bóstwach po- gan: Dz 17,18. β. O nauce: Hbr 13,9. b. Met. a. Obcy względem czegoś, z gen.; o ludziach: Ef 2,12. β. Obcy, niezwykły, niesłychany; o rzeczy: 1 Ρ 4,12. 2. Subst. a. ό ξ., obcy, cudzozie- miec, tułacz, przybysz, a. O Jezusie: Mt 25,35.38.43.44. β. O ludziach: Mt 27,7; Dz 17,21; Ef 2,19; Hbr 11,13; 3 J 5. b. ό ξ., gospodarz, o człowieku goszczącym kogoś: Rz 16,23. [14] 3450

3451 3452 5232 5233.

ξέστης, ό; -ου, miara płynów, kwarta, zawierająca około 0,5 litra, lecz w NT prawd. og. naczynie; dzban, garnek: Mk 7,4.8v.I. [1]

*

ξέω, strugać, ciosać, wygładzać; rzeźbić; czyścić, polerować; w NT w złoże-

niu: 2985.

ξηραίνω, aor. act. έξήρανα, aor. pass. έξηράνθην, perf. pass. έξήραμμοα, su- szyć, wysuszać. 1. Act. suszyć, wy su- szać coś, z acc.; cz. słońca: Jk 1,11. 2. Pass. usychać, wysychać, schnąć, więdnąć, a. Dosł.; cz. rzeczy, roślin:

Mt 13,6; 21,19.20; Mk 4,6; 11,20.21; Łk 8,6; J 15,6; 1 Ρ 1,24; źródła upływu krwi: Mk 5,29; żniwa: Ap 14,15; wody w rzece: 16,12. b. Met. o ciele człowieka i jego członkach, schnąć, drętwieć: Mk 3,1.3v.l.; 9,18. —> 3456. [15]

ξηρός, -ά, -όν; -οϋ, -ας, -ον, suchy, uschnięty, wyschnięty. 1. Dosł. o drze- wie: Łk 23,31; o ziemi: Hbr 11,29; ή ξηρά (z dom. γη), suchy ląd, zie- mia: Mt 23,15. 2. Met. o ręce, uschnięty, drętwy, sparaliżowany: Mt 12,10; Mk 3,3; Łk 6,6.8; J 5,3. [8]

3455.

ξηρός / 3456

ξύλινος, -η, -ον; -ου, -ης, -ου, drewniany: 2 Tm 2,20; Ap 9,20. 3458. [2]

ξύλον, τό; -ου, drzewo, drewno. 1. Drze- wo, drewno jako surowiec, jako budu- lec: 1 Kor 3,12; Ap 18,12a,b. 2. 0 przedmiotach z drzewa, a. Dyby: Dz 16,24. b. Kij, pałka: Mt 26,47.55; 14,43.48; Łk 22,52. c. Drzewo jako narzędzie tortur; w NT o krzyżu: Dz 5,30; 10,39; 13,29; Ga 3,13; 1 Ρ 2,24. 3. Drzewo jako roślina żywa lub uschnięta: Łk 23,31; Ap 2,7; 22,2a,b. 14.19. [20] 3457.

*

ξυν-, zob. συν-,

416

ξυράομοα, fut. med. ξυρήσομαι, perf. pass. έξυρημαι, golić się; ogolić sobie coś, z acc.: Dz 21,24; 1 Kor 11,5 - έξυρημένη, ogolona; 11,6. [3]