Joanna Gorecka-Kalita
Historia literatury XVI-XVII w.
Wymagania dotyczące pracy semestralnej
Normy redakcyjne
Praca nie może przekraczać 5 stron i musi być napisana na komputerze (12 pkt., Times New Roman, odstęp 1,5 wiersza).
Praca musi zawierać PLAN!!! (W formie równoważników zdania umieszczony na początku).
Przypisy na dole strony , każdy przypis zamykamy kropką.
W przypisie podajemy pełną notkę bibliograficzną cytowanego opracowania oraz cytowaną stronę, np. Jean Rousset, La littérature de l’âge baroque en France, Paris, Presses Universitaires de France, 1957, s. 14.
Przypisy i Bibliografia stanowią dwie odrębne sekwencje. Proszę ich nie mieszać! Bibliografię umieszczamy na końcu pracy dzieląc na bibliografię podmiotu (wydania), bibliografię przedmiotu (opracowania), źródła elektroniczne.
Cytując źródło internetowe podajemy adres strony oraz datę dostępu w nawiasie: np.: Izydor z Sewilli, Etymologiae, księga IX, „De adfinitatibus et gradibus”, http://penelope.uchicago.edu/Thayer/L/Roman/Texts/Isidore/9*.html#6 [dostęp 2.07.2013] UWAGA!!! NIE cytujemy wikpedii, blogów, stron typu sciaga.pl i innego z przeproszeniem badziewia. Przy korzystaniu ze źródeł internetowych obowiązują te same reguły, co w przypadku źródeł tradycyjnych: nie cytujemy amatorów, autorów anonimowych, dyskusji na forach, a jedynie konkretnych autorów bądź poważne encyklopedie/leksykony/oficjalne strony (np. muzeum czy stowarzyszenia) dostępne online.
W Bibliografii umieszczamy obowiązkowo wydanie, na podstawie którego cytujemy utwór, w sekcji „Wydania” (bibliografia podmiotu).
Odsyłacze do wersów lub stron analizowanych utworów umieszczamy w nawiasie bezpośrednio po cytacie. np.: (sonet XII, w. 12). Jeśli analizujemy dramat podajemy w nawiasie numery wersów, a jeśli wersy nie są numerowane, to (a. I, sc. 2) [akt, scena]. W wypadku noweli podajemy stronę z cytowanego wydania (nowela 2, s. 28).
Odsyłacze do opracowań krytycznych umieszczamy w przypisach podając obowiązkowo cytowaną stronę.
W bibliografii wykonujemy notę wg wzoru:
Dla książki: Jean Rousset, La littérature de l’âge baroque en France, Paris, Presses Universitaires de France, 1957.
Dla artykułu w czasopiśmie lub w pracy zbiorowej : Maurice Rat, « Le tragique de Racine », Le Dix-Septième Siècle, n. 12, 1999, p. 11-32.
W przypisie cytując po raz pierwszy podajemy pełną notę bibliograficzną oraz cytowaną stronę. Cytując ponownie bezpośrednio piszemy ibidem, s. ... Jeśli cytujemy po przerwie piszemy: Autor, op. cit., s….
Na końcu przypisu i noty bibliograficznej stawiamy KROPKĘ!!!
Termin oddania prac : 23 maja 2014 r.
Analiza gatunkowa – wskazówki:
Wychodzimy od definicji gatunku odpowiedniej do epoki , wraz z głównymi tegoż gatunku wyznacznikami genezą etc. Nie sięgamy w tym celu do wikipedii czy nawet Petit Robert bądź słownika gatunków literackich, ale albo do słownika literatury staropolskiej (jest w Jagiellonce) lub do słownika literatury oświecenia (jest w naszej bibliotece).
Intentio auctoris, czyli parateksty: przedmowa autorska, wstęp (o ile są tłumaczone, można też skorzystać z wstępu tłumacza).
Analiza wyznaczników gatunkowych w tekście – zgodność i odstępstwa (nie należy ich po prostu katalogować, lecz uzasadnić, zinterpretować).
Intentio operis: interpretacja tekstu w kontekście epoki.
Intentio lectoris: interpretacja własna.