Tom Jones (piosenkarz)[edytuj]
Ten artykuł dotyczy brytyjskiego piosenkarza. Zobacz też: inne osoby o tym samym imieniu i nazwisku.
Tom Jones |
|
Imię i nazwisko |
Thomas John Woodward |
Data i miejsce urodzenia |
|
gitara |
|
Gatunek |
|
Zawód |
wokalista, prezenter telewizyjny, aktor |
Aktywność |
od 1963 |
Tom Jones podczas koncertu wKalifornii w 2009
Sir Tom Jones, właśc. Thomas John Woodward wym. i (ur. 7 czerwca 1940 w Pontypridd) – brytyjski piosenkarz, gitarzysta, prezenter telewizyjny i aktor. Od roku 2005Sir Thomas – KBE (Knight of the British Empire).
Jego popularność wyznaczają niezliczone ilości przebytych tras koncertowych w Europie,USA i na świecie oraz wielka liczba nagród i wyróżnień. Przez fanów podziwiany za śpiew, improwizację, wspaniały kontakt z publicznością, sceniczną charyzmę i energię. Wielu krytyków muzycznych określa go mianem ikony popkultury na miarę Elvisa Presleya, czy Michaela Jacksona. Uznawany jest za jedną z największych gwiazd muzyki rozrywkowej XX i XXI wieku. Wylansował kilkanaście przebojów, które na stałe weszły do historii światowej muzyki rozrywkowej, m.in. She's A Lady, It's Not Unusual,Delilah, The Green, Green Grass of Home czy Sex Bomb. Piosenka She's a Lady pojawiła się w programie Śmiechu warte w 200 programie jako teledysk śmiesznych scenek.
Spis treści
[ukryj]
Dzieciństwo i młodość[edytuj | edytuj kod]
Thomas Jones Woodward urodził się Pontypridd (w pobliżu Cardiff) w Walii. Jego rodzicami byli Freda Jonesin (zmarła w 2003) i Thomas Woodward (zmarł w 1981). Tom Jones od małego śpiewał na spotkaniach rodzinnych i weselach, a w wieku 12 lat zaczął występować w szkolnym chórze. Jako dziecko często chorował, co owocowało u niego tym, że przez długie godziny słuchał muzyki (głównie w BBC Radio) i rysował. W wieku 16 lat poznał swoją przyszłą żonę Melindę Trenchard, z którą ożenił się 2 marca 1957, i która jeszcze tego samego roku urodziła syna Marka. Tom tuż po ślubie rzucił szkołę i rozpoczął pracę jako robotnik budowlany. Później był także akwizytorem sprzedającym odkurzacze i kierowcą ciężarówki[1].
Kariera w branży rozrywkowej[edytuj | edytuj kod]
Tommy Scott and the Senators[edytuj | edytuj kod]
Jego kariera rozpoczęła się w 1963, kiedy to został liderem lokalnej grupy big beatowejTommy Scott and the Senators, która szybko zyskał renomę w Walii. Członkowie grupy występowali w czarnych skórzanych spodniach i kurtkach. W 1964 wraz z zespołem nagrał siedem utworów dla wytwórni Maverick Records, które znalazły się na płycie, która otrzymała nazwę piosenki promującej płytę Telstar. Producentem krążka został Joe Meek.
Kariera solowa[edytuj | edytuj kod]
W 1965 wokalista podpisał kontrakt z wytwórnią Decca Records, a jego drugi singiel – It's Not Unusual – stał się międzynarodowym hitem. W tym samym roku otrzymał nagrodę Grammy dla najlepszego nowego artysty oraz nagrał tytułową piosenkę do filmuThunderball (Operacja Piorun) o przygodach Jamesa Bonda z Seanem Connerym w roli głównej. Czasami grał jako support Rolling Stonesów i koncertował wraz z The Spencer Davis Group. Potem posypały się kolejne hity: What's New Pussycat, Help Yourself,Never Fall In Love Again, Without Love, Delilah i Green Green Grass of Home. Wielką popularnością cieszyły się również niezwykle dynamiczne występy Toma na koncertach dawanych niemal na całym świecie. Pierwsze piosenki tworzył pod wpływem fascynacji twórczością Elvisa Presleya, który w drugiej połowie lat 60. został jego przyjacielem[2].
Po kilku hitach w Wielkiej Brytanii zamieszkał w USA. Nie krył się ze swoją seksualnością i doświadczał tego również od fanek: niektóre z nich rzucały bieliznę na scenę, krzyczały, mdlały, rzucały klucze od pokojów hotelowych na scenę. Potem rozpoczął występy w klubach Las Vegas, gdzie ciągle daje swoje przedstawienia (Tom, grający samego siebie w filmie Marsjanie atakują, również występuje w jednym z tamtejszych klubów).
W roku 1969 podpisał największy w historii kontrakt telewizyjny – dotyczył on brytyjsko-amerykańskiej produkcji This Is Tom Jones, programu, który stał się przebojem po obu stronach Atlantyku. Do roku 1971 sprzedał ponad 30 milionów płyt.
W 1986 wieloletni menadżer piosenkarza, Gordon Mills, zmarł na raka, a nowym menadżerem artysty został jego syn, Mark.
W 1987 roku artysta powrócił na brytyjskie listy przebojów piosenką A Boy From Nowhere z musicalu Matador, zaś dzięki współpracy z Prince'm przy okazji projektu Kiss można go było znów oglądać w MTV w Europie i w Stanach. W 1991 nagrał entuzjastycznie przyjęty przez krytykę album Carrying A Torch, wyprodukowany przez Vana Morrisona. W tym samym roku wystąpił też na dwóch koncertach charytatywnych w Wielkiej Brytanii: The Simple Truth i na koncercie z okazji 30-lecia Amnesty International.
Kolejnym kamieniem milowym w karierze piosenkarza był album The Lead And How To Swing It (1994). Trzy lata później Tom nagrał, dla potrzeb nagrodzonego Oscarem filmu "Goło i wesoło", klasyk Randy'ego Newmana You Can Leave Your Hat On, zaś rok później Tom i Robbie Williams wykonali słynną składankę przebojów ze ścieżki dźwiękowej do tego filmu w czasie ceremonii rozdania Brit Awards.
Wydana w 1999 roku płyta Reload ugruntowała pozycję piosenkarza jako artysty świetnie sprawdzającego się w kombinacjach z tym, co najlepsze we współczesnej muzyce. Album, na którym słychać między innymi The Cardigans, Stereophonics, Vana Morrisona iRobbie Williamsa, sprzedał się w ponad 5 milionach egzemplarzy.
Tom Jones w pałacu Hampton Court w 2007
Album Reload, wydany w 2000, okazał się największym sukcesem w jego karierze. Zawieracovery utworów nagrane z innymi muzykami. Sprzedano ponad 5 milionów płyt na całymświecie. W 2002 wydał album Mr. Jones, którego producentem był Wyclef Jean i który zawierał piosenki Tom Jones International i Black Betty. W 2003 otrzymał nagrodę Brit Award za wybitny wkład w muzykę. W 2004 Sex Bomb stał się głównym hitem klubowym w Stanach Zjednoczonych. W 2008 wydał płytę 24 hours. W tym samym roku prowadził program rozrywkowy The Sunday Night Project[3].
Tom Jones gościł na rozdaniu Telekamer Tele Tygodnia 2009, podczas których zaśpiewał swój wielki przebój Sexbomb oraz utwór If He Should Ever Leave You z płyty 24 Hours. Podczas ceremonii odebrał nagrodę Złotej Telekamery dla gwiazdy zagranicznej. Dzień później wystąpił w programie Wideoteka Dorosłego Człowieka w TVP 2[4][5].
Ciągle występuje i nagrywa piosenki. W swojej karierze współpracował i koncertował m.in. zRoling Stonsami, Stingiem, U2, Davidem Bowie, Lionelem Richie, Robbie Williamsem,Princem, Tiną Turner, Janis Joplin, Sandrą Bernard, Paulem Anką, The Spencer Davis Group, Stereophonics, czy Eurythmics.
Życie osobiste[edytuj | edytuj kod]
Jones ożenił się i dochował dziecka już w wieku 17 lat, jeszcze zanim stał się popularny. Z przelotnego romansu z modelką Katherine Berkery ma drugiego syna Jonathana (1988).
W 1973 został oskarżony przez brytyjski brukowiec The Daily Mirror o romans z Miss WorldMarjorie Wallace, któremu oboje wielokrotnie zaprzeczali.
Mieszka w Beverly Hills w Kalifornii.
Ciekawostki[edytuj | edytuj kod]
Jego utwory wykonywało wielu piosenkarzy z całego świata, m.in. Robbie Williams, Janis Joplin, Lionel Richie, czy Tina Turner. W 2004 zespół Budka Suflera nagrał cover przeboju artysty She's A Lady. Natomiast w 2005 Krzysztof Krawczyk wykonał cover utworu Jonesa Kiss, który wykonany został w spokojniejszej bluesowej wersji.
Jak twierdzi swoje szczęście małżeńskie i udaną karierę zawodową zawdzięcza Bogu, który otacza go wieloma łaskami[6].
Najpopularniejsze hity[edytuj | edytuj kod]
It's Not Unusual (1965)
What's New Pussycat?, napisany przez Burta Bacharacha do filmu Woody'ego Allena Co słychać, koteczku? (oryg. What's New, Pussycat?, 1965)
Thunderball, z filmu Operacja Piorun o przygodach Jamesa Bonda (Thunderball lub Ian Flemnig's Thunderball, 1966)
The Green, Green Grass of Home, jedna z najbardziej popularnych jego piosenek, utożsamiana z jego rodzinną Walią, choć napisana w USA (1966)
I'll Never Fall In Love Again (1967)
Delilah, zwykle wybierana przez parodiujących go artystów (1968)
Help Yourself (1968)
Without Love (1969)
She's A Lady (1971)
Sex Bomb (1999)
Ważniejsze nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
Grammy (1965)
Brit Awards (2000, 2003)
Amigo Awards (2000)
Silver Clef Award (2001)
Kawaler Orderu Imperium Brytyjskiego (Knight of the British Empire – Sir Thomas) – tytuł nadany przez królową Elżbietę II
laureat polskiej nagrody Złotej Telekamery Tele Tygodnia dla gwiazdy zagranicznej (2009)[7]
Dyskografia[edytuj | edytuj kod]
Osobny artykuł: Dyskografia Toma Jonesa.
Filmografia[8][edytuj | edytuj kod]
Aktor filmowy[edytuj | edytuj kod]
1971: Singer Presents Burt Bacharach
1979: Rozkosze zatoczki (Pleasure Cove) jako Raymond Gordon
1987: Grand Knockout Tournament
1987: Casey Kasem's Rock 'n' Roll Goldmine: Elvis – The Echo Will Never Die
1991: Comic Relief
1996: Happy Birthday Shirley (niewymieniony w czołówce)
1996: Marsjanie atakują! (Mars Attacks!)
1999: Agnes Browne jako on sam
2000: Simpsons: America's First Family
2000: Night of a Thousand Shows
2001: We Know Where You Live
2002: James Bond: A BAFTA Tribute
Aktor serialowy[edytuj | edytuj kod]
1966-1967: Frankie and Bruce
1978: South Bank Show
1978-1984: Fantasy Island jako Dick Turpin (gościnnie)
1990-1996: Bajer z Bel-Air jako Anioł Stróż Carltona
1996: Port lotniczy (Airport)
1996-2001: Mundo VI
2003: Martin Scorsese przedstawia: The Blues
2000-2004: La Columna (gościnnie)
Talk show[edytuj | edytuj kod]
1969-1971: This Is Tom Jones (jako prowadzący program)
2008: The Sunday Night Project
Dubbing[edytuj | edytuj kod]
2000: Nowe szaty króla (The Emperor's New Groove): Pieśniarz
2003: Serial Kaczor Dodgers (Duck Dodgers) (głos) (on sam) (gościnnie)
2008: Morecambe & Wise: In Their Own Words
Muzyka[edytuj | edytuj kod]
1965: James Bond: Operacja Piorun (Thunderball)
1997: Goło i wesoło (wykonanie piosenki You Can Leave Your Hat On)
1998: Dziwna para 2 (The Odd Couple II)