Izolacja stropów i podłóg

Tagi:

akustyka,

izolacja akustyczna,

izolacja cieplna,

izolacja termiczna,

MIWO,

podłoga,

strop,

termoizolacja

Współczesne budynki mieszkalne wykonywane są w różnych technologiach. Stropy w nich mogą być wykonane z drewna, betonu i żelbetonu a ich konstrukcja musi być spójna z konstrukcją całej bryły budowli. Ogólne wymagania odnośnie izolacyjności cieplnej, ogniowej i akustycznej zależą w dużej mierze od wymagań stawianych przez funkcje poszczególnych pomieszczeń rozdzielanych stropami.

Wszystkie te zagadnienia ujęte są w formie obowiązujących przepisów w Prawie budowlanym, zgodnie z którym stropy, w odróżnieniu od ścian, powinny (zgodnie z normą PN-B-02151-3:1999) charakteryzować się izolacyjnością nie tylko od dźwięków powietrznych, ale mieć również odpowiednią odporność na przenikanie dźwięków uderzeniowych. Na własności akustyczne stropu wpływają:
- konstrukcja części nośnej stropu i jej masa,
- układ dodatkowych warstw izolacyjnych na stropie lub pod nim.

Większość stropów stosowanych w budownictwie nie tłumi w wystarczającym stopniu dźwięków uderzeniowych i dlatego stosuje się na nich dodatkowe warstwy izolacyjne z wełny mineralnej. W klasycznym budynku mieszkalnym można przedstawić kilka charakterystycznych sytuacji, gdzie wymagana jest różnorodna izolacja stropów.
I tak:

- strop pomiędzy dwiema kondygnacjami mieszkalnymi
W tym wypadku duże znaczenie mają wymogi akustyczności pomieszczeń, przenoszenia drgań i ogniochronności. Wykorzystanie wełny mineralnej ogranicza przenikalność dźwięków i je tłumi. Kroki na górze nie muszą być słyszalne w mieszkaniu piętro niżej. Izolację tę można uzyskać wykorzystując wełnę w postaci płyt ułożonych na podłodze zaś z drugiej strony w konstrukcji sufitu podwieszonego, z wykorzystaniem wełny mineralnej.

- strop pomiędzy kondygnacją mieszkalną a piwnicą
Szczególnego znaczenia nabiera w tym momencie izolacja cieplna. W pomieszczeniach występuje różnica temperatur: piwnica nie jest tak ogrzewana jak pomieszczenia mieszkalne. Wykorzystanie wełny mineralnej pozwala na zmniejszenie utraty ciepła i oszczędności dla użytkownika.

- strop pomiędzy kondygnacją mieszkalną a pomieszczeniem garażowym
Podobnie jak w pomieszczeniach piwnicznych różnica temperatur może niekorzystnie wpływać na temperaturę pomieszczeń stale ogrzanych. Utraty ciepła mogą być tym większe, iż otwieranie drzwi garażowych powoduje znaczne nagłe spadki temperatury.

- strop pomiędzy pomieszczeniem mieszkalnym a strychem
Z reguły konstrukcje więźby dachowej wykonywane są z drewna. Szczególnego znaczenia nabiera zagadnienie bezpieczeństwa pożarowego i izolacyjności ogniowej. Właściwe zastosowanie wełny mineralnej zabezpiecza przed szybkim rozprzestrzenianiem się ogania w wypadku pożaru, ochronę konstrukcji więźby dachowej, jak też, o ile strych nie jest ogrzewany, zmniejszy utratę ciepła przez strop z kondygnacji mieszkalnej.

Przed nadmiarem drgań chronią nas przegrody budowlane, które izolują od nich, a czasem nawet je pochłaniają. Wymagają izolacji przed przenikaniem zarówno dźwięków powietrznych, jak i uderzeniowych.

Właściwą ochronę przed hałasem uzyskamy stosując:
- podłogi pływające; zastosowanie ciężkiej warstwy dociskowej - wylewki betonowej grubości 4-5 cm na warstwie dźwiękochłonnej w postaci wełny mineralnej ma dwie zalety. Jedną jest wbudowanie warstwy z wełny mineralnej w strop, a drugą zwiększenie jego masy. Taki strop tłumi i dźwięki powietrzne, i uderzeniowe;
- lekkie konstrukcje podłogowe, których zasadniczym elementem jest warstwa tłumiąca dźwięki; strop taki izoluje głównie od dźwięków uderzeniowych;
- sufity podwieszane i to zarówno te wykonane z płyt gipsowo-kartonowych, jak i kasetonowe po wypełnieniu wełną mineralną bardzo dobrze tłumią dźwięki powietrzne, w mniejszym zaś stopniu uderzeniowe.

Problem wygłuszania (zwłaszcza hałasów powstających na wyższych kondygnacjach) dotyczy głównie budynków wielorodzinnych, choć i w jednorodzinnych, szczególnie o lekkiej konstrukcji szkieletowej, może się pojawić. Dźwięki materiałowe wytłumiamy, izolując je w miejscu powstawania. Dzięki temu nie mogą one przenosić się dalej i wywoływać hałasów w innych częściach domu. Wiele zależy od masy stropu - za takie, które dostatecznie pochłaniają odgłosy kroków, uznaje się stropy o masie jednostkowej powyżej 350 kg/m² powierzchni. Warunek ten spełniają stropy żelbetowe monolityczne lub gęstożebrowe z wypełnieniem ciężkimi pustakami. Natomiast stropy drewniane są bardzo akustyczne, bo są lekkie, a co gorsza, nawet przy nieznacznym obciążeniu uginają się i charakterystycznie skrzypią.

Hałasy dobiegające z dołu można wyciszyć, układając na stropie warstwę izolacyjną (która pochłonie dźwięki) i zwiększając masę stropu. Kłopot w tym, że te prace należy wykonać na podłodze wyższej kondygnacji, jeśli więc mieszkamy w budynku wielorodzinnym, musimy przekonać do takiej inwestycji mieszkającego nad nami sąsiada. We własnym mieszkaniu możemy jedynie zamontować sufit podwieszany (wypełniony materiałem izolacyjnym), co jednak ograniczy głównie odgłosy rozmów i muzyki, natomiast drgania materiałowe nadal rozchodzić się będą w ścianach i innych elementach konstrukcyjnych.

Sposobem na ograniczenie rozprzestrzeniania się dźwięków materiałowych jest ułożenie tzw. pływającej podłogi i pokrycie jej panelami podłogowymi, nie zamocowanymi trwale do podłoża. Pływającą podłogę układa się na sztywnych stropach o wytrzymałości pozwalającej na przeniesienie dość dużych obciążeń. Izolację z wełny mineralnej układa się bezpośrednio na podłożu lub na paroizolacji. Do układania na stropach produkowana są specjalne płyty z wełny mineralnej, które pod obciążeniem warstwą dociskową z betonu odkształca się i lepiej tłumi dźwięki. Wełna mineralna powinna mieć gęstość powyżej 120 kg/m³ i wymaga dociśnięcia do podłoża warstwą wylewki betonowej o grubości 4-5 cm.

Im grubsza będzie ta warstwa, tym lepsze wytłumienie, ale trzeba pamiętać o dopuszczalnym obciążeniu stropu. Ważne jest też zapewnienie tzw. izolacji brzegowej, która oddziela warstwę izolacyjną od ścian i innych elementów budynku. Są to paski wełny ułożone wzdłuż ściany o grubości 2-3 cm. Na takiej podłodze, pilnując zachowania odstępu od ścian układamy wykładzinę, parkiet, płytki ceramiczne albo panele. Ułożenie na pływającej podłodze wykładziny dywanowej da nam dodatkowe wyciszenie, bo wykładzina ograniczy rozchodzenie się drgań w samej warstwie pokrycia.

Jeśli ze względu na małą nośność stropu wykonanie ciężkiej podłogi pływającej nie jest możliwe, dostateczną izolację akustyczną uzyskamy, kładąc podłogę na legarach. Legary - belki drewniane o przekroju 7/7 cm - 10/10 cm - układa się w poprzek belek stropowych w rozstawie zależnym od przyszłego materiału pokryciowego (najczęściej co ok. 1 m). Pod legarami trzeba ułożyć paski z materiału elastycznego (wojłoku, gumy), zapobiegającego przenoszeniu drgań na strop. Przestrzeń między legarami wypełnia się wełną mineralną, zostawiając ok. 2-cm pustkę powietrzną.

UWAGA! Nie można stosować płyt styropianowych, bo nie wytłumią one dźwięków powietrznych - np. głośnej muzyki. Podkładem pod ostateczne pokrycie mogą być deski mocowane do legarów, płyty wiórowe lub gipsowo-kartonowe. Ponieważ drewno zamknięte pod pokryciem podłogi może być narażone na gnicie, trzeba zaimpregnować je preparatami grzybobójczymi. Warto również zapewnić wentylację przestrzeni pod podłogą, zakładając kratki wentylacyjne umożliwiające cyrkulację powietrza.

Tekst: MIWO Stowarzyszenie Producentów Wełny Mineralnej i Szklanej
Data publikacji: 08/11/2007 /Aktualizacja