Bolesław Chrobry był I królem Polski. Urodził
się w 967r., a koronowany został w 1025r. Od tego czasu mądrze
rządził swoim krajem, wzbudzając podziw i uwielbienie poddanych.
Znany jest przede wszystkim z dobrego serca, odwagi i
sprawiedliwości.
Król był silnym, dobrze zbudowanym
mężczyzną. Posiadał gęstą brodę oraz wąsy, a jego włosy
układały się w loki. Ramiona okrywały mu barwne, bogato zdobione
szaty, a głowę zdobiła drogocenna złota korona.
Państwem
władał rozważnie, posiadał niezliczone oddziały uzbrojonych
oddziałów wojska, ale nie za to ludzie go wysławiali. Bolesław
Chrobry był osobą bardzo religijną i pobożną. Z wielkim
szacunkiem odnosił się do kapłanów, nie pozwalając sobie usiąść,
gdy oni stali, czy też nie nazywając ich inaczej niż „panami”.
W poszanowaniu zachowywał także swoich poddanych, niezależnie od
ich stanu majątkowego. Zawsze chętnie wysłuchał biedaka
skarżącego się na swój okrutny los i w miarę możliwości
pomagał pokrzywdzonemu. Nie żałował pieniędzy na cele
charytatywne, chętnie datkami wspomagał Kościół i ubogich.
Sprawiedliwość jego była tak wielka, że nawet kiedy
starsza kobieta użalała się nad krzywdą wyrządzoną jej przez
kogoś wyższego rangą, król szybko załatwiał sprawę na korzyść
ofiary. Jeśli jakiś wieśniak miał problem i chciał się z nim
zwrócić do władcy, ten nie odstawiał go, lecz chętnie wysłuchał,
udzielając pomocy. Dla niego najważniejsze nie były złoto, skarby
królewskie czy inne kosztowności, ale dobro kraju i chwałę
Kościoła miał za najważniejsze przykazanie.
Bolesław
Chrobry był wspaniałym królem - myślę, że nawet jednym z
najwybitniejszych naszych władców. W pełni zasłużył sobie na
sławę, którą jest otoczony.