15. Skale wydolności pnia mózgu (znajomość do opisu przypadku)

• Kliniczna Metoda oceny Motoryki Ogólnej Ciała (KM MOC)

• Skala Narodowego Instytutu Zdrowia (NIH)

• Skala niedomogi pnia mózgu (ITC)

• Skala śpiączki Glasgow (GSC).

(one są w książce pt. Udar mózgu w praktyce lekarskiej, Mazur, str. 45-49).

16. Co powoduje wzrost ciśnienia śródczaszkowego?

Wzmożone ciśnienie śródczaszkowe – stan, w którym wzrasta ciśnienie płynu mózgowo-rdzeniowego krążącego w układzie komorowym mózgowia.

Zespół wzmozonego cisnienia śródczaszkowego to stan reaktywny mózgu i stanowi odpowiedź mózgu na pierwotne (mózgowe) lub wtórne (pozamózgowe) przyczyny prowadzące do załamania się równowagi wewnątrzmózgowej homeostazy).

Objawy kliniczne:

• ból głowy

• ogólne spowolnienie

• senność

• zaburzenia świadomości

• pogorszenie widzenia

• nudności i wymioty (chlustajace, rano)

• zaburzenia równowagi

• sztywność karku

• tarcza zastoinowa na dnie oka

• niedowład nerwu odwodzącego, w 1/4 przypadków obustronne.

Przyczyny = jednostki chorobowe:

• obrzęk mózgu

• zawał mózgu

• zapalenie mózgu

• krwotoki wewnątrzmózgowe i zewnątrzmózgowe

• guzy

• urazy czaszkowo-mózgowe

i zatrucia, zatrzymanie czynności serca, choroba nadciśnieniowa, choroby nerek, wątroby, płuc.

Co powoduje wzrost ciśnienia śródczaszkowego? – mechanizm:

W warunkach fizjologicznych w czaszce znajdują się 3 elementy: mózg z oponami, naczynia wypełnione krwią, płyn mózgowo-rdzeniowy. Objętość tych trzech elementów jest stała

i w warunkach fizjologicznych ulega tylko nie dużym wahaniom. Jeżeli jednak objętość któregoś z nich przekroczy zdolność wyrównania przez mechanizmy autoregulacjyjne, dochodzi do ciasnoty wewnątrzczszkowej. Mózg reaguje obrzękiem na każdy czynnik zaburzający homeostazę (niedotlenienie/niedokrwienie).

17. Rękoczyn Eschmarcka
(ang. Esmarch maneuver) – manewr wykonywany w celu udrożnienia górnych dróg oddechowych. Znajduje zastosowanie u pacjentów bez zębów,

z krótką lub grubą szyją lub zmianami usztywniającymi odcinek szyjny kręgosłupa. Istotą rękoczynu Esmarcha jest odgięcie głowy do tyłu i przemieszczenie żuchwy do przodu w ten sposób, by zęby dolne (o ile pacjent je posiada) znalazły się przed zębami górnymi. Następnie żuchwa jest przyciskana w tej pozycji do szczęki, przy utrzymanej pozycji odgięcia głowy.

18. ABC reanimacji

A – airway - udrożnienie dróg oddechowych (bezprzyrządowo) i ułożenie

• głowa na bok i usunięcie widocznych ciał obcych (gdy nie ma urazu kręgosłupa)

• bezpieczna pozycja na plecach

* chwyt Eschmarca – głowa odgięta, żuchwa nad szczęką, skutek – napięcie mięsni szyi, oddalenie podstawy języka od tylnej ściany gardła)

* chwyt Heimlicha – pięść 1 dłoni pod mostkiem, druga dłoń uderza mocna, skutek –

wzrost ciśnienia w drogach oddechowych i usunięcie ciała obcego

B – breath – oddech, sztuczne oddychanie

• usta-usta, usta-nos

• oddech przez 1 s

C – circulation – krążenie, masaż serca

• 30:2

• ucisk ½ kl. pier., na głębokość 4-5 cm, częstość 100/min.