fundusze unijne programy

FUNDUSZE STRUKTURALNE




Środki w budżecie Unii Europejskiej pochodzą z trzech podstawowych źródeł:


Początki EFRR

Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego ma na celu przyczynianie się do korygowania podstawowych dysproporcji regionalnych we Wspólnocie poprzez udział w rozwoju i dostosowaniu strukturalnym regionów opóźnionych w rozwoju oraz w przekształcaniu upadających regionów przemysłowych”.

Działalność EFRR koncentruje się na następujących obszarach:

Ponadto:

BENEFICJENCI

  1. Przedsiębiorcy

  2. Instytucje otocznią biznesu

  3. Instytucje pozarządowe

  4. Administracja rządowa

  5. samorządu terytorialne

  6. Instytucje i jednostki badawczo-rozwojowe

GŁÓWNE CELE EFRR:




DZIAŁANIA EFRR W RAMACH GŁOWNYCH CELÓW POLITYKI REGIONALNEJ UE:

  1. KONWERGENCJA

  2. REGIONALNA KONKURENCJA I ZATRUDNIENIE

  3. EUROPEJSKA WSPÓŁPRACA TERYTORIALNA


A

  1. Badania i rozwój technologiczny (BRT)

  2. Społeczeństwo informacyjne

  3. Środowisko

  4. Zapobieganie ryzyka naturalnego i technologicznego

  5. Turystyka

  6. Inwestycje transportowe

  7. Energia

  8. Edukacja

  9. Zdrowie

B

1.Innowacje i gospodarka oparta na wiedzy

  1. zwiększanie zdolności regionalnych w dziedzinie BRT i innowacji

  2. stymulowanie innowacji w MŚP

  3. promowanie przedsiębiorczości

  4. tworzenie nowych instrumentów finansowych

2.Działania prewencyjne w zakresie ochrony środowiska

  1. stymulowanie inwestycji na rzecz rekultywacji skażonych terenów i gruntów

  2. stymulowanie efektywności energetycznej oraz produkcji energii odnawialnej

  3. promowanie czystego publicznego transportu miejskiego

  4. opracowywanie planów i środków zapobiegania oraz zwalczania ryzyka, naturalnego i technologicznego


3.Dostep do usług transportowych i telekomunikacyjnych

  1. wzmacnianie drugorzędnych sieci transportowych

  2. promowanie dostępu oraz skutecznego wykorzystania technologii informacyjnych i komunikacyjnych przez MSP


C

1.Rozwój transgranicznych działań społeczno-gospodarczych

  1. wspieranie przedsiębiorczości

  2. wspieranie na rzecz ochrony i wspólnego zarządzania środowiskiem

  3. likwidowanie izolacji

  4. rozwój współpracy oraz wspólnego wykorzystywania infrastruktur

2.Ustanowienie i rozwój współpracy międzynarodowej

  1. gospodarka wodna

  2. poprawa dostępności inwestycji transgranicznych

  3. zapobieganie ryzyku i promowanie bezpieczeństwa morskiego

  4. tworzenie sieci naukowo-technicznych

3.Wzmacnianie skuteczności polityki regionalnej


SZCZEGÓLNE TRAKTOWANIE W EFRR UWARUNKOWAŃ TERYTORIALNYCH

  1. Obszary wiejskie

  2. Obszary wiejskie oraz obszary zależne od rybołówstwa

  3. Obszary charakteryzujące się występowaniem naturalnych utrudnień

  4. Regiony peryferyjne


Regionalny Program Województwa Świętokrzyskiego RPO


W ramach RPO WŚ, Beneficjenci mogą ubiegać się o dofinansowanie projektów realizowanych w ramach siedmiu priorytetów:

  1. Rozwój przedsiębiorczości

  2. Wsparcie innowacyjności, budowa społeczeństwa informacyjnego oraz wzrost potencjału inwestycyjnego regionu

  3. Podniesienie jakości systemu komunikacyjnego regionu

  4. Rozwój infrastruktury ochrony środowiska i energetycznej

  5. Wzrost jakości infrastruktury społecznej oraz inwestycje w dziedzictwo kulturowe, turystykę i sport

  6. Wzmocnienie ośrodków miejskich i rewitalizacja małych miast

  7. Pomoc techniczna












FUNDUSZ SPÓJNOŚCI


Geneza Funduszu Spójności

Potrzeba zapewnienia rzeczywistej spójności gospodarczej i społecznej we Wspólnocie zarysowała się szczególnie w Traktacie z Maastricht, szczególnie gdy zdecydowano o przekształceniu Wspólnoty w obszar o jednej walucie (duże rozbieżności w poziomach gospodarek utrudniają ten proceder)

Fundusz Spójności został powołany na mocy tego Traktatu, a ogólne zasady jego funkcjonowania zostały określone przez Radę Europejską na posiedzeniu w Edynburgu (grudzień 1992). Rada kierowała się dążeniem do zmniejszenia dysproporcji rozwojowych, pomiędzy krajami uczestniczącym w procesie tworzenia Unii Gospodarczej i Walutowej.

Finansowanie pierwszy raz rozpoczęło się w 1994 roku. Co ciekawe FS miał powstać do 31 grudnia 1993 roku. Jednak kłopoty z ratyfikacją traktatu, doprowadziły do rocznego opóźnienia. W międzyczasie uruchomiono instrument o charakterze pilotażowym, który w 1993 roku rozpoczął finansowanie projektów podobnych do tych które znalazły potem miejsce w FS

W Edynburgu ustalono że FS będzie funkcjonował do 1999 roku. Miał przygotować wszystkie państwa których poziom PKB wynosił mniej niż 90 % średniej unijnej, do wprowadzenia pełnej Unii Gospodarczo- Walutowej

Kryteria te spełniały Grecja, Portugalia, Irlandia, Hiszpania.

Fundusz wyposażono na lata 1993-1999 w 15,15 mld ECU

Działanie FS różni się od pozostałych funduszy tym, że ma charakter bardziej scentralizowany i uproszczony. Służy to przyśpieszeniu procedur i wyeliminowaniu złożonego procesu programowania. FS finansuje projekty a nie całościowe programy. Środki są kierowane na poziom krajowy, a nie regionalny, przy założeniu, że minimalna wartość projektu to 10 mln euro, czyli projekty te przyczyniają się do rozwoju całego kraju, a nie konkretnego regionu.


Zasady funkcjonowania FS występują w obszarach


Po zakończeniu pierwszego etapu działania Funduszu Spójności nastąpiła debata co do jego przyszłości. FS okazał się bardzo dobrym i skutecznym instrumentem wspomagającym gospodarki. Miał za zadanie wspierać państwa które nie mogą sprostać kryteriom konwergencji (zbieżności) Kryteria te zostały określone przez Traktat z Maastricht, a ich spełnienie warunkuje przystąpienie poszczególnych państw do Unii Gospodarczo-Walutowej.

Tymczasem wszystkie państwa, które korzystały z pomocy FS Zostały przyjęte do UGW. Więc cel funduszu został spełniony.

Za pozostawieniem funduszu przemawiają jednak argumenty jego wysokiej efektywności, oraz wówczas perspektywa rozszerzenia Wspólnoty o biedniejsze kraje.


FUNDUSZ SPÓJNOŚCI W LATACH

2000-2006

Problemy w realizacji projektów Funduszu Spójności

Główne kierunki wykorzystania Funduszu Spójności w Polsce w latach 2004-2006

rozwój sieci transportowych, rozwój infrastruktury ochrony środowiska

Priorytetowe obszary Funduszu Spójności w dziedzinie transportu na lata 2004-2006


Priorytet 1:

Zrównoważony rozwój różnych gałęzi transportu(Modernizacja sieci kolejowej TEN-T)


Priorytet 2:


Główne priorytety Funduszu Spójności w ochronie środowiska w latach 2004-2006


Perspektywa Finansowania 2007-2013 - korzystne zmiany dla Polski


W czasie szczytu Rady Europejskiej w dniach 15-16 grudnia 2005 r., zdecydowano o pozytywnym rozstrzygnięciu kluczowych dla Polski postulatów w zakresie ułatwienia dostępu do środków polityki spójności w latach 2007-2013 w porównaniu z poprzednim okresem. Do korzystnych rozstrzygnięć, jakie zapadły w tej kwestii na szczycie należy zaliczyć:



Polityka Spójności w perspektywie programowania 2007-2013


Na lata 2007-2013 Komisja przyjęła trzy główne (priorytety) kierunki wydatków z funduszy unijnych. Zostały one zdefiniowane następująco:

Pierwszy

- uczynienie Europy i jej regionów bardziej atrakcyjnych oraz przyjaznych do inwestowania oraz pracy, głównie poprzez rozbudowę i poprawę infrastruktury transportowo-komunikacyjnej
- wzmocnienie synergii powiązań ochrony środowiska ze wzrostem gospodarczym

- intensyfikację wykorzystania przez Europę potencjału tradycyjnych źródeł energii

Drugi

- rozwój wiedzy i innowacyjności dla wzrostu gospodarczego, poprzez zwiększenie inwestowania w badania i rozwój,

- promowanie przedsiębiorczości i wspieranie innowacji,

- promowanie i upowszechnianie społeczeństwa informacyjnego

- poprawę dostępu do finansowania

Trzeci

- zwiększenie liczby lepszych miejsc pracy poprzez utrzymanie wysokiego poziomu aktywności zawodowej, ulepszenie systemów zabezpieczenia społecznego oraz zaangażowanie większej liczby osób w aktywną działalność zawodową,

- uelastycznienie rynków pracy, poprawę zdolności adaptacyjnych pracowników oraz przedsiębiorstw,

- zwiększenie inwestowania w zasoby i kapitał ludzki (poprawa sprawności edukacji i zdobywanie kwalifikacji),

- modernizowanie administrowania i zarządzania.

Polityka spójności w perspektywie roku 2013 zakłada poszerzenie jej terytorialnego jej wymiaru. Realizacja tego założenia będzie zapewniana m.in. poprzez większy wkład miast w rozwój gospodarczy i tworzenie tam miejsc pracy, stymulowanie i wspieranie dywersyfikacji gospodarczej na wsi, a także zwiększenie znaczenia i wspierania współpracy:


Komisja Europejska zaprojektowała koncentracje działań na trzech nowych celach ściśle powiązanych ze strategią lizbońską. W wyniku tych modyfikacji w zakresie polityki spójności sformułowano następujące 3 cele:



Cel 1 - Konwergencja.

Jest zorientowany na obszary o niskim poziomie rozwoju społeczno-ekonomicznego. Priorytetem jest wzrost gospodarczy i tworzenie nowych miejsc pracy. Głównym kryterium wyboru obszaru beneficjentów pozostaje PKB na mieszkańca nie przekraczające 75% średniej UE w regionach poziomu NUTS II (województwo w Polsce).

Cel 2 - Konkurencyjność regionalna i zatrudnienie.

Głównym zadaniem celu 2 jest umożliwienie realizacji strategii lizbońskiej. Bardzo istotną zmianą jest przesunięcie aktywności z restrukturyzacji regionalnej na konkurencyjność regionalną oraz że jego beneficjentami mogą być wszystkie regiony UE, a nie tylko regiony problemowe i zapóźnione.

Cel 3 - Europejska współpraca terytorialna.

Jest to nowy cel i dotyczy także współpracy transgranicznej, ponadnarodowej i międzyregionalnej .Komisja Europejska uznała, że jest to obszar pomocy o bardzo wysokiej wartości dodanej, stąd należy włączyć go w główny nurt finansowania w tzw. Mainstreaming. Zakłada się alokację 78% środków polityki spójności na cel 1, 18% na działania celu 2, a pozostałe 4% na realizację działań celu 3. Należy także zwrócić uwagę, na fakt, że w latach 2007-2013 polityka spójności finansowana będzie jedynie z dwóch instrumentów strukturalnych, tj. Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz Europejskiego Funduszu Społecznego wspieranego Funduszem Spójności.Dla poprawy koordynacji działań w ramach polityki spójności zakłada się rezygnację z kontynuacji Inicjatyw Wspólnotowych. Skutkiem tych decyzji będzie przejęcie bardzo ważnej dla regionów przygranicznych Inicjatyw INTERREG przez nowy Cel 3


Fundusz Spójności w Polsce

Program Operacyjny Infrastruktura i Środowisko


CEL GŁÓWNY I CELE SZCZEGÓŁOWE

1) Środowisko- budowa infrastruktury przy równoczesnym zachowaniu i poprawie stanu środowiska naturalnego.

2) Transport-zwiększenie dostępności głównych ośrodków gospodarczych w Polsce poprzez powiązanie ich siecią autostrad i dróg ekspresowych oraz alternatywnych wobec transportu drogowego środków transportu.

3)Energetyka- zapewnienie długookresowego bezpieczeństwa energetycznego Polski przez dywersyfikację dostaw, zmniejszanie energochłonności gospodarki i rozwój odnawialnych źródeł energii.

4) Kultura- wykorzystanie potencjału kultury i dziedzictwa kulturowego o znaczeniu światowym i europejskim dla zwiększenia atrakcyjności Polski.

5)Ochrona zdrowia- wspieranie utrzymania dobrego poziomu zdrowia zasobów pracy.

6)Szkolnictwo wyższe- rozwój nowoczesnych ośrodków akademickich, w tym kształcących specjalistów w zakresie nowoczesnych technologii.





Europejski fundusz Społeczny EFS


Prekursorem EFS był Fundusz na rzecz Przekwalifikowana i Przesiedlenia Robotników EWWiS.

Fundusz ten powstał wraz z EWWiS i miał pomagać robotnikom w sektorach przemysłowych w zdobyciu umiejętności pozwalających im nadążyć za modernizacją w przemyśle i przekwalifikować się do pracy w innym dziale produkcji.

Europejski Fundusz Społeczny powstał w 1957r. Na podstawie art.146 – 148 traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Gospodarczą, zwany obecnie Traktatem ustanawiającym Wspólnotę Europejską (TWE),

W pierwszym okresie EFS miał na celu zwiększanie szans uzyskania pracy na terenie wspólnoty poprzez promowanie zatrudnienia i zwiększenie mobilności pracowników.

Pierwszy raz został zastosowany w praktyce w 1960. W pierwszym okresie działalności czyli do 1971 roku fundusz działał w celu zwiększenia geograficznej i zawodowej mobilności pracowników. Stosował głównie zwrot połowy kosztów za szkolenia zawodowe poniesionych przez państwa członkowskie oraz przyznawanie grantów na przesiedlenia pracowników, których zakłady pracy były restrukturyzowane. Głównymi beneficjentami programu byli Włosi i Niemcy

EFS miał być zarządzany przez Komisję Europejską przy pomocy Komitetu EFS, któremu przewodniczy jeden z członków komisji.

Komitet EFS składał się i składa do dziś z przedstawicieli rządów, związków zawodowych i pracodawców w równej liczbie.


Chociaż głównym jego celem zawsze było zwiększanie poziomu zatrudnienia, z biegiem lat EFS dostosował swoje działania do dzisiejszych wyzwań.

W latach 60. XX wieku EFS koncentrował się na zarządzaniu migracją pracowników w Europie oraz wspieraniu modernizacji przemysłu poprzez oferowanie możliwości przekwalifikowania. W tamtym czasie nie istniała kompleksowa strategia zatrudnienia dla Europy, a fundusze wydatkowane były na bieżące potrzeby.

W latach 70. EFS zaczął koncentrować się po raz pierwszy na określonych grupach społecznych dotkniętych konkretnymi problemami.

Obecnie, w pierwszej dekadzie XXI wieku, działania EFS kierowane są do osób, które mają szczególne trudności w znalezieniu pracy, np. kobiet, ludzi młodych i starszych pracowników.

EFS wspiera także przedsiębiorstwa i pracowników w procesie dostosowywania się do zmian wywoływanych przez nowe technologie i starzejące się społeczeństwo.( Na przykład nowym priorytetem jest kształcenie ustawiczne, ponieważ umiejętności nabyte w szkole nie są już wystarczające do zachowania pracy przez całe życie). Dlatego też EFS wspiera nowe systemy edukacyjne oraz metody nauczania.

Kolejnym priorytetem jest przedsiębiorczość, ponieważ MŚP(małe i średnie przedsiębiorstwa) są niezbędne w tworzeniu miejsc pracy. W związku z tym EFS na wiele sposobów zachęca i wspiera młodych przedsiębiorców

Beneficjentami projektów EFS mogą być podmioty różnego typu: organa administracji publicznej, organizacje pozarządowe i partnerzy społeczni działający w dziedzinie zatrudnienia oraz integracji społecznej.

Potencjalni beneficjenci działań EFS powinni skontaktować się z Instytucją Zarządzającą EFS we własnym państwie członkowskim lub regionie. Właściwe informacje kontaktowe EFS dla danego państwa są dostępne w dziale EFS w państwach członkowskich.


Uczestnicy projektów EFS to osoby biorące udział w projektach i czerpiące z tego korzyści, na przykład uczestnicząc w szkoleniach w zakresie nowych umiejętności lub otrzymując porady dotyczące znalezienia zatrudnienia. Organizacje i przedsiębiorstwa także mogą uczestniczyć w projektach EFS, na przykład poprzez doskonalenie zawodowe pracowników lub szkolenia dla kadry kierowniczej z zakresu nowych procedur roboczych


FINANSOWANIE

W początkowych latach działania funduszu Komisja automatycznie akceptowała różne sposoby zastosowania środków, ponieważ nie było wówczas jednej nadrzędnej strategii zasoby rozdzielano między wiele projektów doraźnych;

Dał przykład zasady finansowania europejskiego stosowanej do dziś: Funduszom Unijnym muszą towarzyszyć środki z budżetów krajowych(zasada współfinansowania);

Gdy finansowanie zostało zatwierdzone środki były wykorzystywane w postaci projektów;

Wytyczne dla działań EFS są określanie na szczeblu europejskim wdrażaniem w krajach zajmują się odpowiednie władze.

Przygotowują one Programy Operacyjne oraz wybierają i kontrolują projekty(współzarządzanie)

EFS nie finansuje projektów bezpośrednio z Brukseli - Środki na EFS pochodzą ze składek państw członkowskich. Wysokość składek nie jest jednakowa - są ustalane według określonego klucza; ;( Tzw. metoda berlińska. Bierze pod uwagę wielkości PKB na głowę i uwzględnia liczbę mieszkańców.)


Cztery zasady, którymi ma sie kierować EFS

W latach 1993 - 1999 nastąpił znaczący wzrost funduszy przeznaczonych na EFS uzasadniony dalszym wzrostem stopy bezrobocia. Zostały one przeznaczone głównie na wsparcie dla słabiej rozwiniętych

regionów.

W 1994 roku zatwierdzono także trzy nowe ważne inicjatywy zatrudnieniowe.

NOW - promowanie równych szans dla kobiet;

HORIZON - promujących zatrudnienie osób niepełnosprawnych i innych osób zagrożonych wykluczeniem społecznym;

YOUTHSTART - włączanie w rynek pracy młodzieży do 20-tego roku życia, ze szczególnym

uwzględnieniem osób bez odpowiednich kwalifikacji i wykształcenia.


Strategia Lizbońska: plan rozwoju przyjęty przez Radę Europejską dla całej UE na posiedzeniu w Lizbonie w 2000r.

Plan przyjęty na okres 10 lat;

Jego zadaniem było uczynienie Europy najbardziej dynamicznym i konkurencyjnym regionem gospodarczym na świecie, rozwijającym się szybciej niż Stany Zjednoczone.

Strategia opiera się przede wszystkim na założeniu, że gospodarka krajów europejskich wykorzysta do maksimum innowacyjność opartą na szeroko zakrojonych badaniach naukowych, zwłaszcza w nowoczesnych dziedzinach wiedzy, co miało się stać głównym motorem rozwoju.


EUROPEJSKA STRATEGIA ZATRUDNIENIA ESZ

CZTERY FILARY ESZ


Zasadniczą rolę w ESZ odgrywa Komitet Zatrudnienia, w którego skład wchodzą przedstawiciele państw członkowskich i Komisji Europejskiej. Skupiają się one wokół wspólnych wskaźników oraz wymiernych celów w zakresie zatrudnienia.

Europejska Strategia Zatrudnienia musi być przestrzegana przez państwa członkowskie, ponieważ Rada Europejska cyklicznie ocenia postępy każdego z nich we Wspólnym Raporcie Zatrudniania, jednocześnie wytyczając ścieżki działań na przyszłość (Employment Guidelines). Na podstawie tych wytycznych kraje UE są zobowiązane do utworzenia swoich Narodowych Planów Na Rzecz Zatrudnienia (National Action Plan for Employment).

EFS W POLSCE

Działanie 1.2 Perspektywy dla młodzieży.

Celem działania było udzielenie możliwie pełnego wsparcia młodzieży, w tym absolwentom wszystkich typów szkół tak, aby nie stawali się i nie pozostawali bezrobotnymi

Działanie 1.3 Przeciwdziałanie i zwalczanie długotrwałego bezrobocia.

Celem działania było ograniczenie zjawiska długotrwałego bezrobocia i zapobieganie wpadaniu w długotrwałe bezrobocie a także ograniczanie przyczyn długotrwałego bezrobocia poprzez oferowanie bezrobotnym aktywnych form przeciwdziałania bezrobociu

Sektorowy Program Operacyjny Rozwój Zasobów Ludzkich (SPO RZL) był finansowany:

w 74% z Europejskiego Funduszu Społecznego (EFS) - 1 470 033 216 euro

w 25% z krajowych środków publicznych - 490 077 713 euro

w 1% ze środków prywatnych - 18 402 919 euro.











PROGRAM OPERACYJNY KAPITAŁ LUDZKI


Obszar koncentracji

28 września 2007 KE wydała decyzję nr K(2007)4547 przyjmującą do realizacji w Polsce Program Kapitał Ludzki

10 PRIORYTETÓW

wsparcie systemowe w ramach komponentu centralnego

  1. Zatrudnienie i integracja społeczna

  2. Poprawa potencjału adaptacyjnego pracowników i przedsiębiorstw

  3. Wsparcie dla systemu opieki zdrowotnej

  4. Wsparcie dla systemu oświaty

  5. Szkolnictwo wyższe i nauka

  6. Dobre rządzenie

wsparcie dla osób i grup społecznych w ramach komponentu regionalnego


Wsparcie dla osób bezrobotnych i biernych zawodowo

Wsparcie dla osób zagrożonych wykluczeniem społecznym

Wsparcie dla przedsiębiorstw i ich pracowników

Wsparcie dla osób kształcących się w systemie oświaty


Europejski Fundusz Społeczny
a
Woj. Świętokrzyskie


W regionie świętokrzyskim działają obecnie dwa ośrodki – w Kielcach i w Ostrowcu Świętokrzyskim. Zgłaszające się do nich osoby mogą liczyć na wsparcie w formie szkoleń, warsztatów oraz indywidualnego doradztwa.
Współpraca stała = efektywna

Główne obszary problemowe

FAKTEM JEST, ŻE 60% ŚRODKÓW Z EUROPEJSKIEGO FUNDUSZU SPOŁECZNEGO JEST ALOKOWANYCH W POLSCE W RAMACH PROGRAMU OPERACYJNEGO KAPITAŁ LUDZKI (2007 – 2013)

Program Operacyjny Kapitał Ludzki daje Województwu Świętokrzyskiemu możliwość wykorzystania 317,4 mln euro . Jeśli uda się maksymalnie i efektywnie środki zacznie się zmieniać oblicze Kielecczyzny – stanie się ona regionem ludzi lepiej wykształconych, lepiej radzących sobie na rynku pracy.

Program Operacyjny Kapitał Ludzki to istotny element systemu funduszy europejskich, które wspierają rozwój naszego województwa :

Granica 1000 projektów przekroczona

Wsparcie dla uczniów świętokrzyskich szkół gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych




Inicjatywy

2000-2006

Czym są inicjatywy wspólnotowe?


1. (…) Inicjatywy Wspólnoty dotyczą następujących dziedzin:

a) Współpracy przygranicznej, ponadnarodowej i międzyregionalnej, służącej wzmocnieniu harmonijnego i zrównoważonego rozwoju całego obszaru Wspólnoty(INTERREG)

b) Gospodarczej i społecznej regeneracji miast i obszarów miejskich znajdujących się w kryzysie w celu promowania zrównoważonego rozwoju obszarów miejskich(URBAN)

c) Rozwoju obszarów wiejskich(LEADER)

d) Współpracy ponadnarodowej służącej promowaniu nowych sposobów zwalczania wszelkich form dyskryminacji i nierówności na rynku pracy(EQUAL)


EFRR EFOiGR EFS

Intereg Leader Equal

Urban


Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego EFRR

Europejski Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej EFOiGR



INTEREG


Intereg IIIA - Współpraca transgraniczna 50%

Intereg IIIB - Współpraca ponadnarodowa 14%

Intereg IIIC - Współpraca międzyregionalna 6%


KOMPONENT A

1. Promowanie rozwoju obszarów

miejskich, wiejskich i przybrzeżnych

2. Wspieranie przedsiębiorczości

i rozwoju małych firm

3. Integracja rynku pracy

i promowanie integracji społecznej

4. Współpraca w zakresie badań naukowych, rozwoju technologicznego, edukacji, kultury, komunikacji i zdrowia

5. Ochrona środowiska

6. Infrastruktura podstawowa

7. Współpraca w sferze prawnej i administracyjnej

8. Współpraca pomiędzy obywatelami i instytucjami

9. Pomoc techniczna

KOMPONENT B

  1. Zachodni obszar śródziemnomorski

  2. Obszar alpejski

  3. Obszar atlantycki

  4. Południowo- zachodnia Europa

  5. Północno-zachodnia Europa

  6. Obszar Morza Północnego

  7. Obszar Morza Bałtyckiego

  8. Cadses

  9. Północne peryferia

  10. Archimed

  11. Obszar karaibski

  12. Obszar Azory- Madera- Wyspy Kanaryjskie

  13. Obszar Oceanu Indyjskiego

KOMPONENT C

5 obszarów:

  1. Promowanie współpracy pomiędzy instytucjami wdrażającymi Cel 1 lub 2

  2. Promowanie współpracy instytucji wdrażających projekty przygraniczne lub transnarodowe

  3. Współpraca w zakresie rozwoju obszarów miejskich

  4. Współpraca międzyregionalna w 3 priorytetowych obszarach polityki rozwoju regionalnego w l.2000-2006

  5. Inne tematy istotne z punktu widzenia współpracy międzyregionalnej

INTERREG w POLSCE 2004-2006


PROGRAM SĄSIEDZTWA POLSKA-LITWA-FEDERACJA ROSYJSKA-obwód kaliningradki 2004-2006

Cechy programów sąsiedztwa:

Priorytety:

Priorytet 1: Wzrost konkurencyjności i produktywności obszaru współpracy poprzez modernizację i rozbudowę infrastruktury transgranicznej, ochronę granic oraz współpracę gospodarczą i naukowo-techniczną


Priorytet 2: Współpraca pomiędzy społecznościami, integracja społeczno-kulturowa, wzmocnienie rynku pracy


Intereg III w Województwie ŚWiętok.

Świętokrzyskie Centrum

Fundacji Rozwoju Demokracji

Lokalnej w Kielcach

oraz Regionalna Organizacja Turystyczna w Kielcach

2007-2013

Komponentom  INTERREG-u III odpowiadają aktualnie trzy typy programów Europejskiej Współpracy Terytorialnej:

W nowym okresie programowania 2007-2013 w ramach Europejskiej Współpracy Terytorialnej jest realizowany tylko jeden Program Operacyjny Współpracy Międzyregionalnej - INTERREG IV C, który swoim zasięgiem obejmuje całe terytorium Unii Europejskiej. Uczestniczą w nim partnerzy z 27 państw członkowskich Unii Europejskiej oraz z Norwegii i Szwajcarii


URBAN


Program zapoczątkowano w maju 1998 r., a jego głównym celem było dostarczenie obiektywnych, porównywalnych danych o miastach europejskich, i jakości życia w nich.

Od 1998 r. Eurostat przeprowadził dwie edycje badania.

uczestnicy - 58 miast z wyłączeniem Londynu i Paryża,

czas trwania projektu - 1 rok,

rezultaty:




Po skompletowaniu danych, Komisja Europejska postanowiła, że informacje uzyskane dla 58 miast winny być aktualizowane, a zasięg przestrzenny należy rozszerzyć poprzez objęcie programem większej ilości miast, w tym Paryża i Londynu oraz miast ówczesnych krajów kandydujących.

Analiza wyników tej edycji programu, wskazała na możliwość zredukowania liczby zmiennych do 336, nie powodując obniżenia wartości merytorycznej programu.

Zgodnie z tymi zamierzeniami, druga edycja zbierania danych statystycznych dla miast w ramach programu Urban Audit, obejmowała już 258 miast – włączając największe – z 27

krajów.

Inicjatywa URBAN II w całości finansowana jest ze środków Europejskiego Funduszu Roz-woju Regionalnego. Na jej realizację w latach 2000-2006 przeznaczono 700 mln euro

Za pośrednictwem Inicjatywy URBAN II mogą być realizowane następujące zadania:
• renowacja budynków (celem jest tu tworzenie możliwości zatrudnienia, integracja społeczności lokalnej i poprawa poziomu życia na obszarach miejskich z poszanowaniem zasad ochrony środowiska),
• lokalne inicjatywy tworzenia miejsc pracy związanych z kulturą, usługami dla ludności oraz ochroną środowiska (dodatkowo celem jest zapewnienie równego dostępu do miejsc pracy),
• wprowadzanie programów edukacyjnych i szkoleń zawodowych dla ludzi odrzuco-nych i defaworyzowanych przez społeczeństwo,
• rozwój przyjaznych dla środowiska sieci komunikacji miejskiej,
• wdrażanie systemów zarządzania energią pozwalających na efektywniejsze jej wykorzystanie,
• promowanie wykorzystania technologii internetowych w życiu gospodarczym, społecznym i ochronie środowiska.
Dodatkowo programy wspierane przez URBAN II uwzględniać powinny wymianę informacji i dzielenie się doświadczeniami na temat rewitalizacji terenów miejskich






Działania które mogą być finansowane z programu URBAN można podzielnic na 6 grup:

  1. Rozwój przedsiębiorczości i pakty na rzecz zatrudnienia- w ramach tej grupy mogą być realizowane m.in. Projekty inwestycyjne, szkoleniowe i doradcze dla małych i średnich przedsiębiorstw oraz osób prowadzących działalność gospodarczą.

  2. Inwestycje na bazie istniejącej infrastruktury- jest to głównie odnawianie obszarów użyteczności publicznej (np. parków), zagospodarowanie opuszczonych terenów przemysłowych i przekształcanie ich w coś użytecznego, inwestycje w zakresie ochrony zabytków lub poprawy bezpieczeństwa publicznego.

  3. Integracja społeczna- w tym punkcie finansowane są projekty mające na celu integracje społeczna grup zagrożonych wykluczeniem, zwłaszcza kobiet, uchodźców i imigrantów.

  4. Transport miejski- projekty realizowane w ramach tej grupy ukierunkowane są na naprawę lub usprawnienie funkcjonowania transportu miejskiego np. budowa pasów ruchu wyłącznie dla autobusów miejskich, budowa ścieżek rowerowych lub finansowanie systemów kontroli ruchu drogowego.

  5. Ochrona środowiska- ponieważ zły stan środowiska naturalnego jest jednym z kryteriów kwalifikowania się obszarów miejskich dom wsparcia z programu URBAN, projekty mające na celu poprawę środowiska mogą być finansowane ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego.

  6. Społeczeństwo informacyjne- chodzi tu o wykorzystanie technologii informacyjnej na rzecz rozwoju obszarów miejskich. Finansowane są projekty zwiększające dostęp ludności i przedsiębiorstw do usług świadczonych drogą elektroniczną, wykorzystanie technologii w szkolnictwie, kulturze, ochronie zdrowia itp..


Leader +

Powstanie inicjatywy

Unia Europejska poszukuje od lat recepty na wspieranie rozwoju obszarów wiejskich. Ich strategiczne znaczenie nie jest już związane z podstawową kwestią zapewnienia odpowiedniej ilości i jakości pożywienia, ale coraz wyraźniej dotyczy dbałości o naturalne środowisko, kultywowania obyczajów, tradycji, łączy się też z uświadomioną koniecznością wspierania ze środków publicznych określonych inicjatyw służących rozwojowi wsi.

Inicjatywa Leader została uruchomiona w 1991 roku w celu podniesienia potencjału rozwojowego terenów wiejskich poprzez wykorzystanie lokalnych inicjatyw i zdolności, promocję pozyskiwania technologii (know-how) w zakresie lokalnego zintegrowanego rozwoju, oraz rozpowszechnianie tych technologii na innych terenach wiejskich.



Inicjatywa LEADER+ stanowi kontynuację i rozwinięcie programu LEADER II z lat 1994-1999. LEADER+ wspomaga wdrażanie nowoczesnych strategii rozwoju terenów wiejskich. Program jest finansowany przez Sekcję Orientacji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej.


Fundusze z programu LEADER+ mogą być przeznaczane na trzy cele:




Potencjalni uczestnicy należeli do trzech głównych grup:


W Polsce Leader + wdrażany jest jako Działanie 2.7 Pilotażowy Program LEADER+ (PPL+) w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego „Restrukturyzacja i modernizacja sektora żywnościowego oraz rozwój obszarów wiejskich 2004-2006". Czas trwania działania obejmuje 2004-2006 (rozliczenie i zamknięcie do końca 2008 r. zgodnie z zasadą n+2). Instytucją zarządzającą jest Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi / Departament Rozwoju Obszarów Wiejskich


Podstawowym celem Pilotażowego Programu LEADER+ jest pobudzenie aktywności środowisk lokalnych i ich zaangażowanie w tworzenie oraz realizację lokalnych strategii rozwoju obszarów wiejskich. Pilotażowy Program LEADER + ma sprzyjać lepszemu wykorzystaniu potencjału rozwojowego terenów wiejskich, poprawie ich konkurencyjności jako miejsca zamieszkania i prowadzenia działalności gospodarczej a także przyczynić się do aktywizacji oraz współpracy mieszkańców wsi.


EQUAL

Inicjatywa Wspólnotowa EQUAL jest częścią strategii Unii Europejskiej mającej na celu tworzenie nowych i lepszych miejsc pracy oraz zapewnienia, by nikogo nie pozbawiono do nich dostępu

Podstawą prawną wdrażania Programu Inicjatywy Wspólnotowej EQUAL (PIW EQUAL) w Polsce jest Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o Narodowym Planie Rozwoju (Dz. U. Nr 116, poz. 1206)

Program Inicjatywy EQUAL był wdrażany w Polsce w latach 2004 – 2006. Zgodnie z zasadą n+2 okres kwalifikowalności wydatków trwał do 31 grudnia 2008 roku.

NACZELNE ZASADY


OBSZARY DZIAŁANIA

A. Ułatwianie wchodzenia i powrotu na rynek pracy dla tych, którzy mają problemy z integracją i ponowną integracją na tym rynku, celem promowania rynku pracy otwartego dla wszystkich.

B. Zwalczanie rasizmu i ksenofobii w miejscu pracy.

C. Zapewnienie powszechnego dostępu do tworzenia przedsiębiorczości poprzez dostarczenie narzędzi niezbędnych dla utworzenia własnej firmy oraz dla identyfikacji i wykorzystania nowych możliwości tworzenia zatrudnienia na obszarach miejskich i wiejskich.

D. Wzmocnienie krajowej gospodarki społecznej (trzeciego sektora), a w szczególności usług na rzecz społeczności lokalnych oraz poprawa jakości miejsc pracy

E. Wspieranie kształcenia się przez całe życie i integracyjnych form organizacji pracy sprzyjających zatrudnianiu i utrzymywaniu zatrudnienia osób doświadczających dyskryminacji i nierówności na rynku pracy.

F. Wspieranie zdolności przystosowawczych przedsiębiorstw i pracowników do zmian strukturalnych w gospodarce oraz wykorzystania technologii informatycznych i innych nowych technologii.

G. Godzenie życia rodzinnego i zawodowego oraz ponowna integracja mężczyzn i kobiet, którzy opuścili rynek pracy, poprzez wdrażanie bardziej elastycznych i efektywnych form organizacji pracy oraz usług towarzyszących.

H. Ograniczenie nierówności w traktowaniu płci i przeciwdziałanie segregacji zawodowej

I. Pomoc w społecznej i zawodowej integracji osób ubiegających się o status uchodźcy.










INICJATYWY:
JESSICA, JEREMIE, JASPERS 2007- 2013:

Jessica

Joint European Support for Sustainable Investment In City Areas

Kto stworzył inicjatywę Jessica?

- to inicjatywa polityczna zapewniająca ramy wspierające ściślejszą współpracę w zakresie finansowania polityki zrównoważonego rozwoju obszarów miejskich przez władze państw członkowskich z jednej strony i Komisję we współpracy z Europejskim Bankiem Inwestycyjnym (EBI) i Bankiem Rozwoju Rady Europy (CEB) z drugiej strony. Przewiduje się również udział i wkład innych Międzynarodowych Instytucji Finansowych (MIF), a także europejskiego sektora bankowego i prywatnego




Jak się zrodziła?


Celem stworzenia Jessici:

jest zapewnienie państwom członkowskim i organom zarządzającym dostosowanego do potrzeb, rozwiązania w zakresie finansowania projektów dotyczących odnowy i rozwoju obszarów miejskich z wykorzystaniem odpowiedniej kombinacji dotacji i kredytów lub odpowiednio – innych produktów finansowych.

Rewitalizacja:

„Kompleksowy, skoordynowany, wieloletni, prowadzony na określonym obszarze proces przemian przestrzennych, technicznych, społecznych i ekonomicznych, inicjowany przez samorząd terytorialny (głównie lokalny) w celu wyprowadzenia tego obszaru ze stanu kryzysowego, poprzez nadanie mu nowej jakości funkcjonalnej i stworzenie warunków do jego rozwoju, w oparciu o charakterystyczne uwarunkowania endogeniczne”.

Cele procesów rewitalizacyjnych odnosi się do następujących zagadnień:

Beneficjenci:


Przeznaczenie:

Potencjalne projekty Jessica – Wielkopolska


Rewitalizacja kompleksu gazowni:

- Powierzchnie przeznaczone na cele społeczno-kulturalne

- Powierzchnie komercyjne


Potencjale Projekty JESSICA – Zachodniopomorskie

Wybrane projekty wdrożeniowe


Jeremie

( Joint European Resources for Micro to medium Enterprises)

Program JEREMIE jest wspólną inicjatywą Komisji Europejskiej, Europejskiego Banku Inwestycyjnego oraz Europejskiego Funduszu Inwestycyjnego.

Ma on na celu ułatwienie mikro-, małym i średnim przedsiębiorstwom w regionach dostęp do finansowania rozwoju przedsiębiorstwa oraz korzystania z kapitału podwyższonego ryzyka.


Potencjalna całkowita kwota do wykorzystania w ramach Programu JEREMIE

wynosi 5 % środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego.

JEREMIE umożliwi krajom i regionom członkowskim UE

przekształcenie części uzyskanych przez nich środków z funduszy strukturalnych w instrumenty finansowe,

zaprojektowane specjalnie do finansowania micro-, małych i średnich przedsiębiorstw, które – w przeciwieństwie do jednorazowych dotacji- będą odnawialne.


Produkty finansowe JEREMIE mają na celu przyczynienie się

zarówno do zaspokojenia potrzeb finansowych po stronie popytu ze strony małych, średnich przedsiębiorstw,

jak i do wzbogacenia strony podażowej,

poprzez wprowadzenie szerokiego wachlarza produktów i usług dla tych przedsiębiorstw

Inicjatywa JEREMIE obejmuje m.in. następujące instrumenty finansowe:


najbliższej perspektywie finansowej (2007- 2013), JEREMIE będzie zarządzany przez Europejski Fundusz Inwestycyjny, przy czym środki finansowe są przez niego przekazywane do lokalnych instytucji finansowych , które z kolei są pośrednikiem w finansowaniu micro, małych i średnich przedsiębiorstw.


W tym celu EFI nawiązał ścisłą współpracę z lokalnymi pośrednikami finansowymi , takimi jak Fundusze Gwarancyjne, banki itp., które będą kanałami transferu środków z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego do micro, małych i średnich przedsiębiorstw.


Pierwsza faza programu JEREMIE skupiała się na ocenie podaży produktów inżynierii finansowej dla micro, małych i średnich przedsiębiorstw w celu oszacowania potencjalnych potrzeb w tym zakresie.

Faza wdrażania 2007- 2013


Wnioskodawcami mogą być przedsiębiorstwa spełniające następujące kryteria:





Podmiot nie może prowadzić działalności w następujących sektorach:


Jaspers


Wspólne wsparcie dla projektów w europejskich regionach

Wspólne, ponieważ 4 partnerów:


JASPERS funkcjonuje w oparciu o plany działania sporządzane rokrocznie dla każdego kraju we współpracy z danym krajem – beneficjentem i Komisją Europejską. Instytucja zarządzająca pełni rolę centralnego koordynatora dla każdego kraju i może zwrócić się do JASPERS o pomoc.


JASPERS koncentruje swoją działalność na dwunastu państwach, które stały się członkami UE w 2004 i 2007 roku

ESTONIA, LITWA, ŁOTWA, POLSKA, CZECHY, SŁOWACJA, WĘGRY, SŁOWENIA, RUMUNIA, BUŁGARIA


Przykłady przedsięwzięć wspieranych przez Jaspers



Zasady działania i wybór projektów

Powinny one charakteryzować się jedną z następujących cech:

Najczęstsze problemy

Typy projektów


JASPERS pozwala na wczesną identyfikację potencjalnych problemów i odpowiednie dostosowanie projektów, jednak nie zastąpi beneficjenta, może go tylko w ograniczonym zakresie wspomóc. Ważne jest dobre uzasadnienie projektów do wsparcia, a najlepsze rezultaty są wówczas, gdy beneficjent i instytucja zarządzająca sformułowały dla JASPERS konkretne zadanie do wykonania.



Wspólna Polityka Rolna


W artykule 39 TR sformułowano 5 celów WPR:

  1. Podnoszenie produktywności rolnictwa poprzez wspieranie postępu technicznego, racjonalizację produkcji i optymalizację zastosowań czynników produkcji.

  2. Zapewnienie ludności rolniczej godziwych warunków życia, głównie poprzez zwiększanie dochodów osób czynnych w rolnictwie.

  3. Stabilizacja poszczególnych rynków.

  4. Zapewnienie odpowiedniego zaopatrzenia w produkty rolne.

  5. Umożliwienie konsumentom kupna produktów rolnych po "rozsądnych" cenach.


Na konferencji ekspertów krajów członkowskich w Stresa w 1958 roku w ramach Wspólnej Polityki Rolnej przyjęto trzy podstawowe zasady:

zasada wspólnego rynku, która oznacza swobodny przepływ produktów rolnych między państwami członkowskimi

zasada preferencji Wspólnoty, która oznacza pierwszeństwo zbytu na rynku Wspólnoty produktów rolnych wytwarzanych na jej terenie i ochronę rynku wewnętrznego przed tańszymi produktami pochodzącymi z importu

zasada solidarności finansowej, która zobowiązuje wszystkie kraje członkowskie do solidarnego uczestnictwa w kosztach funkcjonowania polityki rolnej

Cele WPR osiągane są w Unii dzięki systemowi instrumentów. Należą do nich:




Od stycznia 1962 roku wyodrębnione zostały następujące WOR: 



Wspólna Polityka Rybołóstwa


W ramach Wspólnej Polityki Rybołówstwa przyjęto cztery zasady:

  1. ochrona - w celu ochrony zasobów rybołówczych określono rozmiar ryb poławianych w morzu, co umożliwia rybom osiągnięcie stadium rozwoju umożliwiającego rozmnażanie;

  2. pomoc strukturalna - wsparcia rybołówstwa i akwakultury ma umożliwić dostosowanie ekwipunku i organizacji połowów do wymagań stawianych przez ograniczone zasoby i rynek;

  3. rynek - celem jest taka organizacja wspólnego rynku, by zapewnić równowagę podaży i popytu, przy uwzględnieniu interesów producentów i konsumentów;

  4. stosunki z państwami trzecimi - celem jest zawieranie umów o rybołówstwie i prowadzenie negocjacji w skali międzynarodowej na forum organizacji regionalnych i międzynarodowych właściwych w kwestiach związanych z rybołówstwem, a dotyczących wspólnych przepisów ochronnych stosowanych przy połowach na otwartych wodach.


Realizacji zadań wynikających ze wspólnej polityki rybołówstwa służy właśnie Instrument Finansowy Orientacji Rybołówstwa.




Wyszukiwarka

Podobne podstrony:

więcej podobnych podstron