Chciałabym
przedstawić postać głównego bohatera epopei narodowej, Jacka
Soplicę. Jest on średnio zamożnym szlachcicem i ojcem Tadeusza.
Adam Mickiewicz przedstawia go, jako człowieka o wielu
twarzach.
Najpierw poznajemy go jako młodego, przystojnego,
dobrze zbudowanego szlachcica. Cieszy się on wielkim powodzeniem u
kobiet. Zachwyca wszystkich swoja sprawnością fizyczną i sokolim
okiem w strzelaniu. Jacek Soplica jest inteligentny, wykształcony,
wrażliwy, impulsywny, porywczy, zuchwały. Kocha z wzajemnością
Ewę, córkę Stolnika. Horeszko jednak manipuluje nim i udaje, że
nie widzi ich miłości. Gdy Soplicy zostaje podana czarna polewka,
dochodzi w nim do pierwszej przemiany.
Staje się zły, opętany
chęcią zemsty. Popada w nałóg alkoholizmu. Czuję się
upokorzony, samotny, opuszczony przez wszystkich. Opuszcza Litwę i
żeni się z pierwszą napotkana kobietą. Soplica jest dla niej zły
i opryskliwy. Jego zoną umiera z żalu, zostawiając mu syna ?
Tadeusza.
Gdy Jacek wraca do Ojczyzny pełen gniewu i
nienawiści. Podczas najazdu Moskali na zamek Horeszki znajduję się
w okolicy. Gdy nad ranem, Stolnik wychodzi na ganek pełen dumy,
Jacka porywa złość. Chwyta karabin żołnierza i wypala nie
celując. Jego strzał okazuje się być śmiertelnym dla ojca
Ewy.
Po zabójstwie Stolnika, Jacek bardzo cierpi. Zostaje
okrzyknięty zdrajcą narodowym. W tym czasie dochodzi w nim do
przemiany wewnętrznej.
Wyjeżdża za granicę, by odpokutować
za swoje czyny w klasztorze i na polu bitwy. Wstępuje do zakonu i
przybiera imię Robak.
Od tego czasu zachowanie Jacka ulega
całkowitej zmianie. Zostaje emisariuszem przygotowującym powstanie
na Litwie. Staje się człowiekiem pokornym, mądrym. Inaczej patrzy
na świat. Stara się podporządkowywać swoje życia w służbie
Ojczyźnie.
Dwukrotnie ratuje życie Hrabiemu, chcąc w ten
sposób naprawić swoje błędy wyrządzone rodzinie
Horeszków.
Analizując poszczególne etapy życia Jacka
Soplicy, wiemy, że w swoim życiu wyrządził wiele zła. Źle
zrobił zabijając Stolnika i zaniedbując swoją rodzinę, potrafił
jednak przełamać swoją szlachecką dumę i przyznać się do
popełnionych zbrodni. Każdy z nas popełnia w życiu błędy, ale
nie każdy potrafi je naprawiać.