MEDYTACJA O PRZEBACZANIU

Inni jesteśmy przed Bogiem, a jeszcze inni przed ludźmi. Jest w nas potrzeba proszenia Boga o przebaczenie, a równocześnie głęboko w sercu nosimy niezdolność do przebaczenia człowiekowi, który prosi o to samo. Pragniemy przebaczenia jak wody, chleba, słońca, szczęścia, snu, miłości, piękna - równocześnie nie dając tego bliźniemu.

Sługa nie był w stanie oddać długu królowi. Ta niemożność była obciążająca i przerażająca. Ponieważ prosił króla o cierpliwość, władca nie tyle postanowił czekać na spłatę, lecz dług mu darował. Od Boga otrzymujemy więcej, niż prosimy.

Grzech jest niszczeniem relacji, zaufania, więzi zarówno z Bogiem jak i człowiekiem. Są to wartości bezcenne. Bóg odnawia więź z człowiekiem przez przebaczenie. W taki sam sposób dokonuje się jej odnowa między człowiekiem a człowiekiem.

Przebaczanie to sposób bycia człowiekiem, chrześcijaninem, to życie na podobieństwo Boga. Akt przebaczenia jest aktem miłosierdzia wobec kogoś, kto nie jest w stanie zrekompensować strat, jakie wyrządził. Człowiek nieustannie niszczy w sobie podobieństwo do Stwórcy, On zaś nieustannie je odnawia przez przebaczenie.

Od Boga trzeba się uczyć bycia człowiekiem. Skoro On przebacza i my powinniśmy czynić to samo, bez względu na duchowe, moralne, psychiczne czy materialne starty. Przebaczenie wprowadza w wolność ducha, w miłość, w nadzieję, w żywą wiarę. Sługa, który nie darował długu swojemu dłużnikowi, utracił wolność wraz z tymi, za których powinien być odpowiedzialny. Na braku przebaczenia zawsze tracimy. Jest ono trwaniem w niewoli. Przebaczenie króla nie przemieniło serca sługi, nie stało się dla niego olśnieniem odnawiającym w myśleniu i odczuwaniu.

Przebaczenie, które otrzymujemy od Boga, powinno nas otwierać na przebaczanie. Boga naśladujemy przez dary, które otrzymujemy od Niego i przekazujemy dalej. Jeśli Jego miłosierdzie nie pobudza nas do miłosierdzia, nadal trwamy w niewoli gniewu, złości, pazerności, chciwości, zawiści. Można czytać Biblię i nie doświadczać współodczuwania z Bogiem. Każde słowo Pana jest światłem miłosierdzia, czułością Jego serca.

W przebaczeniu chodzi o oddanie serca temu, kto wobec nas zawinił. Oddaję się w ręce mojego winowajcy, jak Pan oddał się w moje z zaufaniem. Miłosierdzie Boga jest aktem bezgranicznego zaufania człowiekowi; miłosierdzie człowieka wobec człowieka jest aktem bezgranicznego zaufania Bogu.