Prosta maszyna parowa służąca do pompowania wody

Ryc. 1 W kolejnym doświadczeniu cofniemy się z epoki elektryczności do wieku pary- zbudujemy prostą maszynę parową służącą do pompowania wody. Nie ma ona żadnych części ruchomych. Składa się z mosiężnej rurki o niewielkim przekroju (średnica wewnętrzna ok. 1 mm), butelki z tworzywa sztucznego zawierającej wodę oraz odbieralnika (ryc. 1). Na pewnym odcinku rurka zwinięta została w helisę o średnicy ok. 1 cm (najłatwiej jest to zrobić owijając rurkę wokół długopisu). Pod zwinięty odcinek rurki podstawiamy zapaloną świeczkę. Początkowo poziom wody w rurce jest taki sam jak w butelce (naczynia połączone). Jednak po chwili woda zawarta w podgrzewanym odcinku zacznie wrzeć zmieniając się w parę. Ciśnienie rozszerzającej się pary wypchnie wodę z prawej części rurki do znajdującego się u góry naczynia. Po wypchnięciu wody ciśnienie w rurce spada, co umożliwia napływ nowej wody z butelki i wszystko zaczyna się od początku. Jak widać, nasza maszyna działa cyklicznie, jak przystało na prawdziwy silnik. Rolę czynnika roboczego i tłoka spełnia sama pompowana woda. Zauważmy, że w chwili wrzenia ciśnienie pary działa także na wodę w lewej części rurki, popychając ją z powrotem do butelki. Urządzenie trzeba ustawić w taki sposób, aby woda w prawej części ulegała wypchnięciu zanim para utoruje sobie drogę po lewej stronie. Może to wymagać prób.