Teoria Daniela Levinsona wyróżnia po:

-erze przeddorosłości (0-22 r.):

-erę wczesnej dorosłości (wiek 17-25), do której prowadzi:

-okres przejścia do wczesnej dorosłości (17-22 r.), celem, którego jest

separacja od rodziny pochodzenia i inicjacja do życia w świecie dorosłym,

-wczesna dorosłość (22-28 r.) umożliwiająca tworzenie pomostu między

wartościami osobistymi a wartościami uznawanymi przez społeczeństwo,

-następna era to era średniej dorosłości (28-40 r.), a tu:

-przekroczenie 30 r. (lata 28-33), czyli okres tworzenia się

zadowalającej struktury osobowości, zrywanie z tymczasowością i

eksploracyjnością,

-kulminacyjna struktura Życiowa wczesnej dorosłości (33-40 r.),

polegająca na znalezieniu swego miejsca w społeczeństwie (podstawą

jest tu rozwaga, porządek i stabilizacja) oraz praca nad postępem i

pomyślnym dążeniem do przodu i wzwyż.

Według D. J. Levinsona:

-wczesna dorosłość (18 – 40) charakteryzuje się szczytową sprawnością

fizyczną oraz dramatyzmem Życiowym konieczności ustalania celów

Życiowych i podejmowania decyzji, a po niej następująca:

-średnia dorosłość (40 –65) to okres stabilizacji, produktywności

społecznej, gdzie zaznacza się tendencja do integracji i syntezy.

Z tych to względów każdy okres w Życiu człowieka dorosłego wymaga

odrębnego omówienia. W naszych rozważaniach:

-wczesną dorosłość podzielimy zatem na okres:

-młodzieńczy (18-25 r.),

-okres człowieka młodego (25-35 r.).

-średnią dorosłość podzielimy na:

-wiek średni (35-55 r.),

-porę przejściową (55-65 r.).

R.J. Havighurst dla okresu wczesnej dorosłości (18-35 r.) wyróżnia

następujące zadania rozwojowe:

- wybór małżonka i uczenie się współżycia z nim,

- powiększenie własnej rodziny i wychowywanie dzieci,

- kierowanie własnym domem,

- podjęcie pracy zawodowej,

- podjęcie obowiązków obywatelskich,

- znalezienie odpowiadającej sobie grupy społecznej.

W średniej dorosłości (35-65 r. Ŝ. ) najważniejsze zadania rozwojowe

- dokonanie własnej przemiany i podjęcie wyzwania,

- przezwyciężenie kryzysu wieku średniego,

- rozwój duchowy,

- wspomaganie rozwoju innych.

Należy także zaznaczyć, że w II epoce rozwoju osobowości wyraźnie

różnicują się role Życiowe poszczególnych płci. Przejawia się to w

zachowaniu i cechach osobowości człowieka dorosłego

w postaci:

-rozwoju kariery Życiowej mężczyzny (jako pracownika, głowy

rodziny, człowieka),

-dylematów rozwojowych kobiet (rola kobiety, pracownika,

człowieka),

-konfliktu ról i wartości (role rodzinne i pracownicze, samorozwój a

potrzeby egzystencjalne) oraz

-potrzebie posiadania mistrza (mentora, doradcy, protektora,

kierownika, sponsora, trenera) w pierwszych latach debiutu w świecie

dorosłych (co trwa średnio od 3-8 pierwszych lat i jest często

nacechowane silnymi wzajemnymi pozytywnymi emocjami: przyjaźni,

podziwu, miłości), a kończy się burzliwie, z chwilą przerastania

własnego mistrza i próbą podjęcia własnej samodzielności.