Dziecka nie należy karać, lecz "dopuszczać, aby dziecko ponosiło smutne następstwa, wynikające naturalną drogą z jego przekroczeń". Czy zgadzasz się z tym twierdzeniem Herberta Spencera?

Zdecydowanie zgadzam się ze stwierdzeniem Herberta Spencera. Autor poprzez te słowa chcę nam przekazać, że nie istnieje coś takiego jak nauczenie maluchów moralnego zachowania. Odróżniania dobra od zła. Według jego zdania dba o to wszystko sama przyroda, która wymusza w człowieka zasady dobrego postępowania. Ja się z tym dokładnie zgadzam. Powinniśmy ograniczyć karanie dzieci i pozostawić to naturze – nie kara a pouczać!!. Moim zdaniem kary nie zupełnie działają. Polegają na tym, że robimy coś takiego, żeby dziecku było mniej lub bardziej niemiło. Czasem zdarza się że interwencje rodziców bywają bolesna bicie, szarpanie, potrząsanie) czasem tylko chcą przestraszyć (krzyczą, grożą, straszą). Mimo naszych wysiłków dzieci nadal nie robią tego o co je prosimy, łamią reguły, testują granice naszej wytrzymałości, powtarzają destrukcyjne zachowania. Kara jest czymś zewnętrznym. Dziecko ukarane myśli, że sprawa została załatwiona. Czasem wlicza w swoje niesforne zachowanie karę i uznaje, że taka jest sekwencja zdarzeń. Uczy się unikać kary, a nie przyzwoicie zachowywać. Jego energia skupia się na tym, jak oszukać, zataić, zrobić tak, by mama nie widziała, a tata się nie dowiedział, hehe . Karanie nie rozwija wewnętrznej dyscypliny, nie uczy refleksji, nie rozwija umiejętności samokontroli. Kary wywołują u dzieci różne przykre emocje z którymi trudno im sobie poradzić. Dzieci przestają się zachowywać w niewłaściwy sposób z powodu lęku, a nie dlatego, że zrozumiały, dlaczego nie wolno czegoś robić. Dlatego zazwyczaj raz wymierzona kara nie wystarcza – dzieci nie rozumieją, co zrobiły źle, więc zachowanie, które wywołało karę, będzie się powtarzać. Dla dziecka najważniejsza jest uwaga rodzica, więc gdy rodzic skupia się wyłącznie na złym zachowaniu dziecka, powoduje wzmacnianie niepożądanego zachowania.