Poglądy pedagogiczne Ludwika Vivesa (1492-1540), należał do grona najznakomitszych intelektualistów renesansowej Europy.

Dzieła: „ O duszy i życiu”, „O poddawaniu umiejętności”

Mówi się o nim jako o pierwszym psychologu. O Janie Ludwiku Vivesie mówi się też jako o prekursorze pedagogiki opiekuńczej. Stworzył koncepcję systemu opieki nad biednymi i kalekami.

Przedstawił on kryteria dotyczące miejsca w którym powinna znajdować się szkoła np.: wziąć należy pod uwagę zdrowotność powietrza, nie powinno to być zbyt malownicze i urocze miejsce gdyż to by zachęcało uczniów do ciągłego przebywanie na dworze- chyba że chodzi tu o takie nauki jak muzyka, poezja …,niech nie będzie to miejsce zbyt uczęszczane przy których jest dużo hałasu, lecz także nie może być to miejsce położone na zupełnym odludziu, najrozsądniej byłoby ją wybudować poza miastem ale nie w okolicach granicznych …..

Nauczyciele powinni mieć odpowiednią zręczność i biegłość w nauczani. Jego charakter winien być nieskazitelny, by móc dobrze kształcić. Powinien być także roztropny a swój zawód traktować jak powołanie.( gramatyk nie powinien się wściekać, medyk nie powinien być zbyt uparty). Nauczyciel jak ojciec dla swoich uczniów. Powinien otrzymywać pensje z funduszy publicznych.

Chłopiec powinien przez jeden lub 2 miesiące być w klasie wstępnej ( pedagogium) w celu zbadania jego uzdolnienia. Jego zdaniem nie każde dziecko nadaje się do kształcenia, dlatego zalecał przyjmować dzieci do szkoły na próbę.

Nauczyciele powinni się okresowo zbierać w celu omawiania postępów uczniów.

Przeciwnik przymusu i stosowania kar cielesnych.

Lepsze warunki wychowania są zawsze w ojcowskich stronach. Codzienne obcowanie z rodzicami sprawia, że dzieci nie stracą szacunku dla rodziców. Szkoły powinny być w każdym mieście by mogła istnieć współpraca między szkołą a domem … Najłatwiej zdolności dzieci mogą zaobserwować rodzice/krewni, więc jeśli nie nadawałoby się ono do nauki to należy mu dać takie zajęcie, które będzie mu lepiej odpowiadać i któremu odda się z większym pożytkiem.

Rozszerzył horyzonty humanistycznej myśli o edukacji wprowadzając wątek psychologiczny odwołując się do obserwacji ( metody nauczania: wzrok, słuch, obserwacja) „ oko jest światłem ciała”. „ Nie powinniśmy uważać za bystry tego umysłu, który dobrze działa w rzeczach małych i błahych, lecz ten, który jest sprawny w świetle i w rzeczach wielkich”.

Nauczanie ma charakter kształcenia i wychowywania. Miłość nauczyciela do ucznia powinna mieć „bystre oczy”. Nauczanie dostosowywać trzeba do natury dziecka i jego możliwości poznawczych.

Mówił także o różnorodności uzdolnień. Jeśli umysł nie jest dość zdolny to „ nie oznacza jeszcze, że mamy co do niego stracić wszelką nadzieję, bo może wydać plon dopiero z czasem”. Jednak ojciec powinien przeznaczyć do nauki tego syna, który wg niego/ krewnych jest najlepszy do nauki szkolnej. Z przysłanych do szkoły chłopców żaden nie jest zły, jeśli nie jest on zwrócony ku nauce to przynajmniej próbuje się w nim ukształtować dobre obyczaje.

Rodzice w domu i nauczyciele powinni dbać o to by chłopcy dobrze wymawiali słowa języka ojczystego. Otoczenie w którym przebywa chłopiec powinien no także mówić bezbłędnie i poprawnie. „powszechny język winien być miło brzmiący, a przy tym odpowiednio wyrobiony i bogaty. Nauczać języków należy poprzez rozmowę, trzeba zwracać uwagę na użytek praktyczny wiedzy. Szkoły z językiem nie tylko łaciny ale i greki, hebrajskiego, arabskiego … ( tym najważniejszym jest jednak łacina!). nauce łąciny chłopiec odda się od 7 do 15 roku życia.

Mówił o dbałości o rozwój fizyczny.

Rozwijanie pamięci poprzez codzienne ćwiczenia.

Zalecał on objąć kształceniem nie tylko chłopców ale i dziewczęta. Ich wychowanie i nauczanie było jednak odmienne. Od najmłodszych lat podstawą do nauki była zabawa, jednak przedmioty w niej wykorzystywane powinny przypominać te wykorzystywane w pracach domowych przez dorosłych. Od 7 roku życia dziewczęta powinny uczyć się czytania i pisania oraz prac ręcznych. Potem kształcenie powinno opierać się na książkach pobożnych i tych zawierających treści o dobrym prowadzeniu się. Był nieugięty w poglądach na to, że kobiety nie powinny używać perfum, kosmetyków, farbować włosów, czy ubierać się pretensjonalnie.