Diagnoza pielęgniarska jest sposobem opisywania w sposób zwięzły i precyzyjny sposób reakcji pacjenta na jego sytuację lub problem zdrowotny.
Diagnoza pielęgniarska: zasady planowania opieki, działania pielęgniarki, ocena opieki. Dokumentowanie procesu pielęgnowania
Diagnozowanie - postepowanie zmierzające do sformułowania diagnozy pielęgniarskiej na podstawie zgromadzonych informacji o stanie zdrowotnym pacjenta i sytuacje jego środowiska. Podjęcie decyzji diagnostycznej, która będzie miała wpływ na dalsze postepowanie z pacjentem.
Diagnoza pielęgniarska - wnioski z danych o pacjencie wymagające i szacujące jego stan pod względem zakresu i charakteru wymaganego pielęgnowania wraz z uwzględnieniem genezy i prognozy tego stanu.
Diagnoza pielęgniarska - stwierdzenie opisujące reakcje człowieka lub grupy, które pielęgniarka może zgodnie ze swoimi uprawnieniami zidentyfikować i podjąć interwencje w celu utrzymania zdrowia oraz zmniejszenia, wyeliminowania bądź zapobiegania jego zmianom.
Zasady planowania opieki:
-Diagnoza powinna być podstawą do planowania, działania i oceny troski o zdrowie człowieka.
-Diagnoza stanowi wskazania interwencji pielęgniarskiej
-Formułowanie diagnozy pielęgniarskiej koncentruje się na sytuacji człowieka chorego, w której występują nieprawidłowości, zagrożenia , dysfunkcje: w pracy poszczególnych narządów, dysfunkcje fizyczne, w funkcjonowaniu psychicznym, w funkcjonowaniu społecznym
-Formułowanie diagnozy w kategoriach problemów: wyrażających troskę o zdrowie człowieka, a ich sprecyzowanie ułatwia podjęcie interwencji pielęgniarskiej
- Diagnoza powinna uwzględniać prognozę czyli analizę czynników ryzyka i ryzyka powikłań choroby, na którą pacjent aktualnie choruje i wynikające z tego zagrożenia dla sprawnego funkcjonowania w przyszłości
- Diagnoza powinna uwzględniać potencjał czyli określenie aktualnych możliwości człowieka, istniejących i zachowanych sprawności( które pielęgniarka może wykorzystać w działaniach aktywizujących, mobilizujących, stymulujących do samoopieki i samopielęgnacji Diagnozowanie - postepowanie zmierzające do sformułowania diagnozy pielęgniarskiej na podstawie zgromadzonych informacji o stanie zdrowotnym pacjenta i sytuacje jego środowiska. Podjęcie decyzji diagnostycznej, która będzie miała wpływ na dalsze postępowanie z pacjentem.
Wyróżnia się diagnozy : indywidualna, grupowa(rodzinna), diagnoza społeczności lokalnej.
Diagnoza pielęgniarska - wnioski z danych o pacjencie wymagające i szacujące jego stan pod względem zakresu i charakteru wymaganego pielęgnowania wraz z uwzględnieniem genezy i prognozy tego stanu.
Diagnoza pielęgniarska - stwierdzenie opisujące reakcje człowieka lub grupy, które pielęgniarka może zgodnie ze swoimi uprawnieniami zidentyfikować i podjąć interwencje w celu utrzymania zdrowia oraz zmniejszenia, wyeliminowania bądź zapobiegania jego zmianom.
) , potencjału zdrowia- możliwości działania pacjenta na rzecz współuczestniczenia w terapii, likwidacji skutków choroby, zdolności do samoopieki.
Działania pielęgniarki
Charakter zadań jakie podejmuje pielęgniarka na rzecz konkretnego pacjenta warunkują
1. Cel główny diagnozy precyzujący , czy jest to diagnoza w celu:
realizacji promocji zdrowia i profilaktyki
wspierania terapii i pielęgnowania
opieki nad przewlekle chorym
Ocena opieki.
Na tym etapie dochodzi do oceny wyników uzyskanych po wprowadzeniu
w życie założeń indywidualnego planu opieki. Składają się na niego dwie fazy:
• analiza wyników opieki;
• formułowanie oceny
Analizując uzyskane wyniki należy porównać stany:
• wyjściowy pacjenta w odniesieniu do konkretnej diagnozy pielęgniarskiej;
• założony w celu;
• uzyskany po zrealizowaniu planu opieki.
Pozwala to ocenić, w jakim stopniu udało się osiągnąć założony cel. W przypadku,
gdy został on zrealizowany jedynie częściowo, bądź wcale, konieczne jest przeanalizowanie przyczyn takiego stanu rzeczy
Formułowanie oceny polega na udokumentowaniu stopnia osiągnięcia założonego celu, poprzez pisemne stwierdzenie na ile udało się (lub też nie udało) osiągnąć pożądany wynik. Niezwykle ważne jest na tym etapie zachowanie racjonalizmu i obiektywizmu. Jako, że proces pielęgnowania ma charakter cykliczny, ocena staje się punktem wyjściowym do ponownego rozpoznania stanu podmiotu opieki oraz do postawienia nowych celów wynikających z nowych diagnoz pielęgniarskich
Dokumentowanie procesu pielęgnowania
Prowadzenie dokumentacji stanowi podstawową metodę utrwalenia danych
o podmiocie opieki. Powinna zawierać informacje obejmujące wszystkie etapy pielęgnowania zindywidualizowanego, a więc:
•zgromadzone dane i opartą na nich diagnozę pielęgniarską;
•cel opieki oraz zakres i charakter planowanych działań;
•czynności wykonane oraz przyczyny nie zezwalające na pełną realizację założonego planu;
•uzyskane wyniki wdrożonego systemu opieki.
Dokumentacja powinna być prowadzona w sposób czytelny i pozwalać na wyciąganie jednoznacznych wniosków
Pielęgniarska dok. pacjenta jest to zbiór dok. odzwierciedlających fakty istotne dla świadczenie opieki zdrowotnej. Najczęściej są to inf. dotyczące pacjenta i jego środowiska, zgromadzone w jednym miejscu i czasie
Podstawowe dok. pielęgniarskie:
-przewodnik do gromadzenia danych o pacjencie wraz z karta biżącej oceny stanu zdrowia
-karta opieki pielęgniarskiej
-karta wskazówek pielęgniarskich
Przewodnik do gromadzenia danych o pacjencie -zawiera inf. dotyczące danych personalnych, dotychczasowej sytuacji zdrowotnej pacjenta, funkcjonowania układów anatomicznych pacjenta, jak również oceny stanu psychicznego i sytuacji rodzinno-społecznej
karta bieżącej oceny stanu zdrowia-dotyczy zmian stanu zdrowia pacjenta i jego przyczyny, konsekwencje choroby w życiu i funkcjonowaniu człowieka, charakter wpływów czynników zewnętrznych na stan chorego w tym tagże podejmowanych działań pielęgniarskich wraz z określeniem ich skuteczności
karta opieki pielęgniarskiej- przeznaczony do zapisywania diagnoz pielęgniarskich, celów opieki, planu pielęgnowania oraz oceny uzyskanych wyników
karta wskazówek pielęgniarskich- wypełnianie przy wypisie pacjenta z oddziału w 3 egzemplarzach( dla pacjenta, pielęgniarki środowiskowo-rodzinnej, do dokumentacji szpitalnej)gwarantuje to ciągłość i kontynuacje profesjonalnej opieki poszpitalnej
Przykładowe pytania na teście:
10. Pod pojęciem diagnozy pielęgniarskiej rozumiemy
a. ocenę i hierarchizację potrzeb bio- psycho-społecznych pacjenta/ klienta
d. ocenę stanu bio- psycho- społecznego, zagrożeń oraz możliwości człowieka, rodziny, grupy
c. ocenę problemów zdrowotnych pacjenta, rodziny i grupy społecznej.
d. ocenę biologicznych aspektów zdrowia
11. Zakres danych niezbędnych pielęgniarce do ustalenia stanu biologicznego pacjenta powinien:
a. wskazać jak funkcjonują poszczególne układy, by zastosować odpowiednią dalszą diagnostykę specjalistyczną
b. wskazywać na dysfunkcję układów by zastosować odpowiednią terapię farmaceutyczną
c. na ile czynności danego narządu zostały zaburzone i jakie ograniczenia wynikają z tego faktu dla pacjenta
d. zawierać dane podstawowych parametrów do kart obserwacji
12.W pielęgniarstwie stosuje się różnego rodzaju diagnozy :
terapeutyczną, rehabilitacyjną, promocyjną
przyczynową, prognostyczną , klasyfikacyjną , fazy , znaczenia
biologiczną, psychiczną i społeczną
indywidualną, przyczynową i do celu hospitalizacji.
13.W przypadku zastosowania modelu D. Orem diagnoza pielęgniarska będzie polegała na :
a. ocenie stopnia zaspokojenia podstawowych potrzeb
b. ocenie stopnia oddziaływania bodźców na procesy adaptacyjne
c. ocenie deficytu samoopieki
d. ocenie problemów w aspekcie czynności życia codziennego.
14. Obowiązująca definicja pielęgniarstwa przyjęta przez WHO została sformułowana przez:
a. Fl. Nightingale
b. PTP
c. V. Henderson
d. J. Wotson
15. Międzynarodowy Dzień Pielęgniarki – jest obchodzony 12 maja w rocznicę:
a. utworzenia pierwszej szkoły pielęgniarskiej
b. utworzenia ICN – Międzynarodowej Rady Pielęgniarek
c. urodzin Fl. Nightingale
d. urodzin M. Rogers
16. Korzystanie z diagnozy fazy pozwala na:
a. szybkie określenie efektów działań opiekuńczych
b. zakwalifikowanie pacjenta do opieki długoterminowej
c. zaszeregowanie danego stanu do określonej fazy
d. ocenę subiektywnych odczuć pacjenta
17. ICN to:
a. skrót używany w diagnostyce
b. skrót specyficznej opieki pielęgniarskiej
c. nazwa substancji dezynfekcyjnej
d. skrót organizacji pielęgniarskiej
18. Błędy popełniane przez pielęgniarkę w fazie wnioskowania mające prowadzić do postawienia diagnozy pielęgniarskiej mogą dotyczyć np:
a. braku obserwacji
b. fałszywej przyczyny
c. pominięcia objawów
d. złego pomiaru
19. Do podstawowych cech obserwacji należy zaliczyć:
a. celowość, obiektywność, selektywność
b. subiektywizm, ciągłość
c. ciągłość, kreatywność, rzetelność
d. systematyczność, etapowość, dynamiczność
20. Organizacja zajmująca się Międzynarodową Klasyfikacją Praktyki Pielęgniarskiej to:
a. PTP
b. NANDA
c. WHO
d. ICN
21. Sformułowanie: Trudności z kaniulacją żył obwodowych spowodowane obrzękiem kończyn – to:
a. problem pacjenta
b. problem pielęgniarki
c. interwencja
d. diagnoza pielęgniarska
22. Do podstawowych cech profesji zaliczyć należy:
a. ugruntowana wiedza i umiejętności
b. własna teoria, standardy postępowania, autonomia
c. wysoki poziom umiejętności i komunikatywność
d. wysoki prestiż i możliwość przekwalifikowania
23. Podstawową cechą procesu pielęgnowania jest:
a. dynamika i elastyczność
b. wieloetapowość, uniwersalność i logiczność
c. całościowość, planowość
d. fazowość, elastyczność i dynamika
24. Przedmiotem oceny jakości opieki pielęgniarskiej w standardach są trzy podstawowe elementy, kryteria:
a. dostępności, akceptacji, trafności
b. struktury, procesu, wyniku
c. właściwości, skuteczności, efektywności
d. rzetelności, trafności, sprawdzalności
25. W diagnozie znaczeniowej wyróżniamy dwa podejścia; ejektywne i subiektywne. Podejście subiektywne dotyczy:
a. analizy znaczenia jakie ma dany czynnik dla procesu zdrowienia
b. analizy znaczenia, jakie ma dany objaw dla charakterystyki stanu
c. reakcji chorego na przebieg danego procesu zdrowienia czy rehabilitacji
d. odczuć pacjenta, jakie ma znaczenie dla niego konkretny stan
26. Północnoamerykańskie Towarzystwo zajmujące się diagnozami w pielęgniarstwie to:
a. ANA
b. NANDA
c. ICNP
d. NOC
27. Organizacja praktyki pielęgniarskiej oparta na założeniu, że od przyjęcia pacjenta do szpitala aż do wypisu jest on pod kontrolą jednej pielęgniarki, nazywany jest:
a. system pielęgniarski wspierająco – edukacyjny
b. Primary Nursing
c. zadaniowy system opieki
d. system całkowicie kompensacyjny