T. Adorno, Podsumowanie rozważań na temat przemysłu kulturowego

Adorno jest przedstawiciel frankfurckiej szkoły, która prezentuje pesymistyczne podejście do kultury popularnej.

- przemysł kulturalny narzuca swoje wytwory masom, ale masy te nie mają świadomości tego faktu.

- Adorno podkreśla pustkę i konformizm, który przemysł masowy sobą reprezentuje. Reprezentuje sobą fałszywą ideologię oraz manipuluje odbiorcami.

- Masy są całkowicie bezbronne w odniesieniu do wytworów przemysłu kulturalnego.

- Wytwory przemysłu kulturalnego zachęcają masy do bezwolnego i bezmyślnego podążania za tym co sztuka masowa proponuje. Bezkrytyczność mas ustanawia nowe autorytety i zapewnia stabilność systemowi kapitalistycznemu.

- Adorno uważa, że zdolność przemysłu kulturalnego do zmiany w świadomości mas w pełen konformizm jest pełna i nieunikniona.

- Przemysł kulturalny ma charakter dominujący, a jego wytwory są do siebie podobne, niemal identyczne. Przemysł ten uprzedmiatawia świadomość i redukuje człowieka do roli konsumenta.

- Przez to niemożliwe jest kształtowanie autonomicznych jednostek, które będą podejmowały samodzielne decyzje.

- Muzyka popularna wg Adorno przechodzi przez dwa etapy: standaryzację i pseudoindywidualizację. Idea jest taka, że wszystkie piosenki brzmią niemal identycznie, różnią się tylko drobnymi szczegółami, które kreowane są na indywidualne wytwory.

- Przez film i muzykę oraz całą ich otoczkę ludzie nie myślą samodzielnie i nie są w stanie dostrzec wad kapitalizmu.

- Adorno uważa, że niemożliwe jest wyjście z kręgu objętego przez kulturę popularną i jej wytwory. Za każdym razem gdy próbują wyjść z tego obszaru popadają w pseudoaktywność i przyjmują inny schemat, ale nadal funkcjonują w tej kulturze.

- W odniesieniu do nowych form kultury popularnej Adorno uważał, że jej fascynacji sami się ośmieszają. Uważa, że takie osoby są niezdolne do samodzielnego myślenia oraz nie potrafią uzmysłowić sobie wpływu jaki masówka na nich wywiera.