1. Wnioski

Piotr Urbański

Zajęcia laboratoryjne pozwoliły nam zapoznać się ze sposobem wykonywania pomiarów temperatury za pomocą kamery termowizyjnej oraz obróbki zdjęć w programie komputerowym. Dzięki znajomości temperatury odczytanej z termopary byliśmy w stanie określić na podstawie wykonanych zdjęć rzeczywisty współczynnik emisyjności powierzchni przewodu. Wartości tego współczynnika dla elementów aluminiowych zawierały się w granicach 0,20 do 0,29. (wartość teoretyczna dla aluminium - 0,25). Natomiast dla elementu gumowego za przewodzie izolowanym współczynnik ten wyniósł 0,91 (wartość teoretyczna dla gumy – 0,89).

Największą wartość temperatury miał przewód izolowany (nr 1), szczególnie temperatura maksymalna w miejscu mocowania przewodu (element śrubowy) była bardzo duża i wynosiła 273,8 °C. Na zdjęciach można zaobserwować, że temperatura na samej złączce jest zawsze niższa niż temperatura przewodu w jej okolicach. Pomiar spadku napięcia na badanych odcinkach przewodu „przed”, „za” oraz na złączce pozwoliły nam sprawdzić czy poszczególne złączki spełniają wymagania przewidziane w normie. Dla każdej złączki spełniona została zależność Z kolei warunek dla złączki nr 1 oraz 3 nie został spełniony dla obszaru „za” złączką. Można zatem dojść do wniosku, że jedynie złączka numer 2 znajdująca się na przewodzie nieizolowanym spełnia wszystkie przewidziane dla niej wymagania.