http://relaksacja.pl/Relaksacyjne/metoda_relaksacji.html

Metoda relaksacji – słuchanie odpowiedniej muzyki

Słuchanie muzyki relaksacyjnej

Muzyka stosowana jako środek terapeutyczny, stwarza możliwość oddziaływania nie tylko na wybrane sfery rozwoju człowieka i obszary jego funkcjonowania, ale oddziałuje na człowieka jako jedność ciała, umysłu i duchowości.

Jest ona jednym z niewerbalnych sposobów wyrażania siebie. Daje możliwość odbioru miłych i przyjemnych doznań. Może być źródłem kreatywnych zachowań człowieka, inspiracji twórczych. Pomaga w nawiązywaniu kontaktu ze światem, z innymi ludźmi. Przezwycięża smutek i monotonię, daje radość i siłę do pokonania słabości i lęku. Wszystkie zatem przymioty muzyki potwierdzają, że jest ona bardzo atrakcyjną metodą, “uczłowieczania” ludzi, zwłaszcza w jakimś stopniu niepełnosprawnych. W trakcie zajęć muzykoterapeutycznych tak dzieci jak i dorośli mają, możność przeżycia radości i uwolnienia się od paraliżującego lęku, czasami bardzo destrukcyjnie wpływającego na ich zachowania.

Zastosowanie muzyki jako interwencji terapeutycznej ma długą przeszłość. Dawniej muzyka była wykorzystywana jako metoda leczenia. Jej odradzający aspekt jest doceniany w przykładach, takich jak Platoński opis wzmacniania zdrowia i harmonii przez muzykę (…).

Wraz z rozszerzaniem się pojęcia „środowiska terapeutycznego”, formy leczenia rozprzestrzeniły się na wiele niewerbalnych dziedzin: sztukę, taniec, fizyczne poruszanie się, muzykę. Te rodzaje aktywności były postrzegane jako udoskonalające terapeutyczne otoczenie lub środowisko zdrowia psychicznego. Muzykoterapia stała częścią pracy w szpitalach, szkołach i w instytucjach. Muzyka najpierw była wykorzystywana do zabawienia i zaangażowania klientów, ale zyskała popularność jako środek terapeutyczny „do integracji i leczenia osobowości ludzkiej”.

Cele i zadania muzykoterapii: Wzbudzanie pożądanych emocji (uczuć, stanów afektywnych, nastrojów) oraz sterowania nimi;

1. Wzbudzanie gotowości do kontaktu oraz inspirowanie i odpowiednio kierowane rozwijanie prawidłowej międzyludzkiej komunikacji;

2. Wzbogacanie osobowości pacjenta, głównie poprzez doznania estetyczne, wyrabianie w nim postawy twórczej, pomnażanie zasobu jego doświadczeń emocjonalnych i intelektualnych;

3. Wpływanie na stan pobudzenia psychomotorycznego oraz napięcia emocjonalnego i mięśniowego;

4. Ogólne korzystne wpływanie na stan psychofizycznego samopoczucia;

5. Wzbogacenie oraz wspomaganie metod diagnostycznych;

6. Wzbudzanie określonych reakcji fizjologicznych (przede wszystkim wegetatywnych) oraz wpływanie na przemiany biochemicznie zachodzące w ustroju.

Muzykoterapia znajduje szerokie zastosowanie w neuropsychiatrii, głównie w przypadkach opóźnień w rozwoju, u osób z uszkodzeniami mózgu, w autyzmie wczesnodziecięcym, przy zaburzeniach zachowania, w nerwicach o różnej etiologii.

Muzyka w terapii pełni różne funkcje:

-odreagowująco-wyobrażeniową (ma znaczenie dla intensyfikacji procesów wyobrażeniowych u człowieka),

-treningową (usunięcie napięcia psychofizycznego uczestnika-jest realizowana za pomocą różnych wariantów treningu autogennego Schultza),

-komunikatywną (ma związek z nabywaniem umiejętności porozumiewania się oraz z nauka zachowań społecznych i emocjonalnych w tym zakresie),

-kreatywną (realizuje postulat swobodnej improwizacji instrumentalnej, wokalnej i ruchowej),

-estetyzującą (wynika z założeń terapii przez muzykę, której celem jest wywołanie intensywnych przeżyć emocjonalnych, pobudzających do refleksji czy kontemplacji).

Muzykoterapia w podejściu psychoterapeutycznym realizowana jest metodami: odreagowująco – wyobrażeniowymi oraz aktywizującymi emocjonalnie; treningowymi; relaksacyjnymi; komunikatywnymi kreatywnymi; psychodelicznymi, ekstatycznymi, estetyzującymi, kontemplacyjnymi.

Gigantyczny zbiór muzyki relaksacyjnej do pobrania można znaleźć na stronie Lavenmint.pl oraz bezpłatnie na naszych stronach.

https://www.youtube.com/watch?v=qoktesLkHy8

Muzyka relaksacyjna jako gatunek Muzyka relaksacyjna jest jednym z narzędzi pomocnych relaksacji. Oczywiście relaksację (głębokie odprężenie układu mięśniowego, nerwowego i psychiki) możemy wykonywać np. w ciszy, czy na łonie natury. Jednak muzyka relaksacyjna może być w tym względzie istotną pomocą. Gdy słuchamy przez jakiś czas spokojnej, kojącej muzyki przeplecionej np. szumem morskich fal - po pewnym czasie możemy odczuć się jakoś uspokojeni i znacznie bardziej osadzeni w sobie. Narzędziem relaksacji może być skupienie się na oddechu, czy na myśli (afirmacji, sugestii o działaniu relaksacyjnym). Ale także narzędziem do obserwacji i skupienia może być muzyka relaksacyjna. Pomaga wtedy w uspokojeniu się, wyciszeniu, zregenerowaniu (czyli ogólnie w relaksacji). Muzyka relaksacyjna może z jednej strony posłużyć nam jako tło do wykonania jakiejś innej relaksacji, czy medytacji (możemy np. słuchać jej i jednocześnie wykonywać medytację obserwacji, uważności itd.), jak i może być obiektem skupienia samym w sobie.  Po prostu wiele osób lubi wykonywać odprężenie, kiedy z głośników subtelnie sączy się muzyka relaksacyjna, a skupienie się na dobiegających dźwiękach jest jedną z odmian medytacji ( medytacja słuchania dźwięków). Kiedy po prostu obserwujemy i słuchamy płynącą w powietrzu muzykę, będąc uważnymi i nie myśląc o niczym - wykonujemy jakiś rodzaj medytacji i relaksacji.  Muzyka relaksacyjna to gatunek, który cieszy się ostatnio coraz większym zainteresowaniem, z uwagi na coraz większy stres i tempo codziennego życia. Coraz więcej osób poszukuje muzyki, przy której będzie mogło nieco ukoić przeciążone nerwy, uspokoić się psychicznie i zregenerować. Muzyka relaksacyjna zazwyczaj stara się wyrazić wewnętrzny pokój i miłość, harmonię płynącą z doznań duchowych i dostrzegalną w całym wszechświecie.  Harmonię i prawdziwą radość odczuwamy zazwyczaj wtedy, gdy nasz umysł jest uspokojony. Ponadto muzyka relaksacyjna często zawiera wiele kojących i odprężająco na człowieka oddziaływujących dźwięków natury. Optymalnie jeżeli dany twórca połączy głęboki nastój odprężenia, kontemplacji i medytacji ze stosunkowo wysokim poziomem muzycznym swojego dzieła. Wtedy dany płyta może być z nami przez długi i czas i nie czujemy przesytu po kilku przesłuchaniach jej.  Gdyby chcieć ten styl muzyczny gdzieś zaszeregować, można by powiedzieć że muzyka relaksacyjna to współczesna muzykaobrazowa. Wydaje się, że za pioniera tego gatunku, jakim jest muzyka relaksacyjna, uchodzić może na świecie Kitaro - Japończyk, który zainspirowany swoimi głębokimi duchowymi doznaniami, podjął się przełożenia ich na język muzyki elektronicznej.  Obecnie muzyka relaksacyjna stała się gatunkiem bardzo popularnym (zazwyczaj jest klasyfikowana jako "muzyka New Age"). Interesującym jej przedstawicielem, o bardzo bogatym dorobku, jest m.in. Oliver Shanti.  http://www.samadi.republika.pl/stres.htm Muzyka relaksacyjna a inne gatunki Możemy czerpać energię z wielu rodzajów muzyki i oprócz muzyki kojącej i uspokajającej, również muzyka pobudzająca, podnosząca energię i inspirująca może mieć dla nas  wielką wartość.  Umownie moglibyśmy podzielić muzykę na bardziej stymulującą i pobudzającą - np. rock, muzyka ludowa, muzyka dyskotekowa itd. oraz na muzykę bardziej nastrojową i wyciszającą - np. muzyka relaksacyjna i New Age, muzyka filmowa, czy muzyka klasyczna. Muzyka relaksacyjna jest jednym z cennych narzędzi wspierania naszego samopoczucia i wewnętrznego rozwoju we współczesnych czasach.  Nawet jeśli nie mamy w danym momencie czasu i możliwości udania się w danym momencie na spacer po lesie, to możemy np. ukoić naszą psychikę śpiewami ptaków umiejętnie zintegrowanymi z kojącą i przyjemną muzyką.  Taka nastrojowa muzyka może pomóc nam w odprężeniu się, wejściu w stan medytacyjny, czy też może być interesującym tłem do naszej pracy. Zależnie od naszego stanu energetycznego możemy dobierać rodzaj muzyki w danym dniu i w danej sytuacji zależnie od tego jakiego rodzaju energii potrzebujemy. Gdy czujemy, że w tym momencie na nasz nadmiar pobudzenia dobrze zadziała muzyka uspokajająca – sięgamy po coś takiego, gdy natomiast czujemy, że bardziej potrzeba nam wzmocnienia naszej życiowej energii i lepszego kontaktu z Ziemią – możemy sięgnąć po muzykę bardziej energetyczną – np. zawierającą rytmiczne rytmy zbliżone do najróżniejszych tańców plemiennych, czy klimatów bardziej transowych. Pomiędzy tymi dźwiękami spokoju ducha (spokojna muzyka relksacyjna) a rytmicznymi dźwiękami odwołującymi się do więzi z Ziemią, więzi z witalnością, ciałem i seksualnością – istnieje sfera muzyki odwołującej się do serca – romantyczne i czułe brzmienia miłości – otwierające nasze serce i równoważące świat Ducha (światła) i materii (życia).  Muzyka i człowiek Dla wielu z nas muzyka jest ważnym elementem życia. Jest przecież związana ze zmysłem słuchu, który stanowi istotny kanał percepcji rzeczywistości. Słuchanie dźwięków i muzyki od bardzo dawna stanowiło w większości kultur bardzo ważne narzędzie wewnętrznego rozwoju  - stanowił ono bardzo ważny element religii i kultury danego ludu. Muzyka pomagała przecież lepiej poczuć swoje emocje, czy też poprzez swój rytm - pomagała wejść w jakiś inny stan umysłu, np. stan zwiększonej koncentracji. Już śledząc zachowania zwierząt możemy zauważyć, jak nasłuchują one czujnie wszelkich dobiegających do nich dźwięków, i zdajemy sobie sprawę, że jest to niezwykle ważnym elementem ich życia - dzięki takiemu uważnemu nasłuchiwaniu zwierzęta mogą np. dowiadywać się o wielu zagrożeniach, czy też wyrażać poprzez najróżniejsze dźwięki swoje zachowania godowe. Człowiek nauczył się świadomie posługiwać dźwiękiem, dzięki czemu jego możliwości w tym zakresie znacznie poszerzyły się. Muzyka stała się dla niego środkiem do wyrażania duszy i sprowadzania przeżyć religijnych, uczuciowych, estetycznych i innych.

Źródeł współczesnej muzyki należy poszukiwać zapewne w archaicznych tańcach i śpiewach w kręgu, jakie dawne plemiona miały w zwyczaju regularnie wykonywać. Taniec taki często odbywał się wokół świętego ognia i przynosił uczestnikom poczucie jedności, mocy i radości.   Do śpiewów z czasem dołączały się najróżniejsze instrumenty - początkowo zapewne głównie perkusyjne i rytmiczne. Wiedza o harmonii rozwijała się stopniowo i rożnie w różnych kulturach. Do powstania współczesnej harmonii europejskiej w Europie znacznie przyczynili się zwłaszcza Pitagorejczycy - ugrupowanie mistyczno-duchowe w starożytnej Grecji, którego głównym liderem był - słynny do dziś matematyk - Pitagoras.   Także dla Pitagorejczyków muzyka (obok m.in. matematyki) miała ogromne znaczenie duchowe, pomagając w odkrywaniu potencjału duszy i Ducha.   Możliwości terapeutyczne muzyki i dźwięki zawsze były bardzo duże i pozostały takimi do dzisiaj. Współczesne pojawienie się zainteresowania muzyką relaksacyjną, czy też muzyką etniczną, jest odkrywaniem na nowo tych wielkich terapeutycznych mocy tkwiących w muzyce  oraz świadomym posługiwaniem się dźwiękiem w celu rozwoju harmonii i samopoznania.    Dlatego muzyka relaksacyjna jest bardzo wartościowym poszerzeniem istniejących obecnie gatunków muzycznych, obok takich form jak np. muzyka klasyczna, pop, jazz i inne gatunki muzyki rozrywkowej.   W dzisiejszych czasach muzyka relaksacyjna pełni bardzo ważną istotną rolę w przywracaniu równowagi wewnętrznej współczesnemu człowiekowi. Zapotrzebowanie na kojącą i uspokajającą muzykę jest obecnie większe niż kiedykolwiek z uwagi na fakt, że jesteśmy obecnie szczególnie przeciążeni najróżniejszymi czynnikami stresotwórczymi, oraz z powodu faktu, że współczesny człowiek ma obecnie znacznie mniejszy kontakt ze środowiskiem naturalnym, niż ludzie w latach poprzednich. Oczywiście nie chodzi o to, że nie ma innych metod pomocy sobie samemu – możemy przecież korzystać z regularnych spacerów na łonie natury, możemy przystosować się do współczesnych  warunków życia i poprzez swoją zdolność integracji i adaptacji do warunków jesteśmy w stanie zmniejszyć poziom obciążeń, jakie powstają w naszej psychice. http://pl.wikipedia.org/wiki/Muzykoterapia Muzykoterapia – dziedzina posługująca się muzyką lub jej elementami w celu przywracania zdrowia lub poprawy funkcjonowania osób z różnorodnymi problemami natury emocjonalnej, fizycznej lub umysłowej. Tradycje stosowania muzyki w terapii sięgają już czasów plemiennych, kiedy szaman w czasie rytuałów leczniczych stosował śpiew, grę na instrumentach i taniec. Obecnie jest to dziedzina oparta na podstawach naukowych, w której muzykoterapeuta w procesie kształcenia musi przyswoić wiedzę z zakresu wielu dyscyplin naukowych (m.in. psychologii, medycyny, pedagogiki, psychoterapii etc.). Podstawowym środkiem oddziaływania w muzykoterapii jest dźwięk, muzyka, która często jest wyzwalaczem i katalizatorem przeżyć i emocji. Ze względu na techniki stosowane obecnie w muzykoterapii zasadniczo wyróżnia się podział na: muzykoterapię aktywną, do której zalicza się oddziaływania angażujące „fizycznie” (jak śpiew, gra na instrumentach, ruch przy muzyce, improwizacja) oraz muzykoterapię receptywną, której podstawą jest słuchanie muzyki, relaksacja i wizualizacja. Równolegle istnieje, bazujące na metodach i podejściach, rozróżnienie na „muzykę w terapii” oraz „muzykę jako terapię”. W pierwszym przypadku muzyka stosowana jest jako element każdej sesji – istotny, jednak nie zawsze podstawowy. Często stanowi tło lub uzupełnienie stosowanych technik psychoterapeutycznych czy ćwiczeń rehabilitacyjnych. Koncepcja „muzyki jako terapii” wyznacza muzyce priorytetowe miejsce w czasie każdej sesji. Uznaje się, że już sam kontakt z muzyką, jej odtwarzanie lub tworzenie ma znaczący walor terapeutyczny. Potocznie mianem muzykoterapii określa się niekiedy również terapię zajęciową, w której muzyka, śpiew, czy gra na instrumentach odgrywają podstawową rolę (przyjętym na świecie warunkiem nazywania takich zajęć "muzykoterapią" jest posiadanie przez osobę je prowadzącą odpowiednich kwalifikacji do wykonywania zawodu muzykoterapeuty). W sesji muzykoterapii może uczestniczyć każda osoba, bez względu na poziom jej umiejętności muzycznych, stopień niepełnosprawności, czy rodzaj zaburzeń. Przeciwwskazania odnoszą się jedynie do osób cierpiących na tzw. epilepsję muzykogenną oraz w przypadkach ostrych stanów psychotycznych. Dla terapeuty oraz dla efektywności terapii liczy się przede wszystkim sam proces, zaangażowanie uczestników. Z tego też względu śpiewu, czy improwizacji muzycznych powstających w czasie sesji muzykoterapii nigdy nie ocenia się w kategoriach artystycznych czy estetycznych. Współcześnie na świecie istnieje kilka głównych modeli muzykoterapii, pośród których należy wymienić: Muzykoterapia kreatywna (zwana również muzykoterapią Nordoff-Robbins) Wizualizacja Kierowana z Muzyką (Guided Imagery and Music) Muzykoterapia improwizacyjna Muzykoterapia zorientowana analitycznie Muzykoterapia behawioralna W Polsce zaś najbardziej znane są metody: Portret Muzyczny (E. Galińskiej) Mobilna Rekreacja Muzyczna (M. Kierył) Przebieg sesji muzykoterapii zależny jest przede wszystkim od osoby, z którą muzykoterapeuta pracuje, jej potrzeb, problemów i deficytów, celu oraz zastosowanego modelu muzykoterapii. Elementy muzyki: rytm (uporządkowanie materiału muzycznego w czasie) melodia (uszeregowanie wysokości dźwięku) barwa dynamika agogika (tempo) harmonia (współbrzmienie kilku dźwięków) Muzyka wpływa na: samopoczucie człowieka napięcie mięśni układ krążenia (podwyższa lub obniża puls) działa na układ pokarmowy i oddechowy odpowiednio dobraną muzykę stosuje się w łagodzeniu bólu i w czasie zabiegów chirurgicznych, stomatologicznych, w położnictwie i ginekologii oddziaływanie muzyką stosuje się w chorobach psychosomatycznych, a także w rehabilitacji narządów ruchu Cele muzykoterapii: uspokojenie, rozluźnienie poznanie (cel dydaktyczno-poznawczy) zabawa poznanie siebie nawzajem kulturotwórcza wytworzenie za pośrednictwem muzyki równowagi pomiędzy sferą przeżyć emocjonalnych a procesami fizjologicznymi Funkcje: muzyka pozwala na docieranie do głęboko ukrytych konfliktów oraz wydobywa i aktywizuje emocje poprawa nastroju uczestnika oraz realizacja ćwiczeń zaburzonych sfer psychicznych dostarczenie pozytywnych przeżyć uczestnikowi pozwala na specyficzne doznania mogące doprowadzić do głębszego zainteresowania muzyką wspólne przeżywanie pozytywnych emocji daje szansę na przełamanie barier nieśmiałości, rozładowanie napięcia stwarzanie okazji do zabawy Profesjonalizacja muzykoterapii w Polsce Od 2012 roku ruszyła certyfikacja muzykoterapeutów prowadzona przez powołane w tym celu Polskie Stowarzyszenie Muzykoterapeutów (PSMT) (http://arteterapia.pl/polskie-stowarzyszenie-muzykoterapeutow/). Proces certyfikacji opracowany i kierowany przez Polskie Stowarzyszenie Muzykoterapeutów przy wsparciu Komisji Edukacji i Szkolenia Muzykoterapeutów Światowej Federacji Muzykoterapii (Commission on Education and Training, WFMT) ma na celu wyłonienie i rekomendowanie instytucjom państwowym, prywatnym, placówkom terapeutycznym, leczniczym, edukacyjnym muzykoterapeutów dobrze wykonujących swoją pracę. W skład Komisji Certyfikacyjnej wchodzą uznani specjaliści z zakresu muzykoterapii z Polski i zagranicy. Informacje o procesie certyfikacji znaleźć można na stronie: http://arteterapia.pl/regulamin-certyfikacji/