Od dawno domyślano się, że Leszek Czarny, Henryk IV Probus, Przemysł II i Henryk głogowski, zawarli porozumienie co do kolejnej wzajemnej sukcesji dzielnicy krakowskiej, czy może również ich dzielnic dziedzicznych.

Pogląd ten, oparty jedynie na wnikliwej analizie następstwa wypadków, został zakwestionowany, ale samo konsekwentne dążenie polskich książąt u schyłku XIII wieku nie może ulegać wątpliwości

. W 1288r. zmarł Leszek Czarny. Rycerstwo małopolskie powołało na jego następcę Bolesława, księcia płockiego.

Tymczasem kasztelan krakowski Sułko oddał stolicę księstwa Henrykowi IV Probusowi, który to znalazł oparcie w mieszczaństwie.

Z początkiem roku następnego ruszyła do Krakowa wyprawa posiłkowa. Kraków zajął Łokietek, któremu Bolesław płocki przekazał swoje prawa do spuścizny po Leszku Czarnym.

W nowej wyprawie Henryk bez trudu zawładnął Krakowem, zaś Łokietek zatrzymał ziemię sandomierską.

W czasie starania się o zdobycie korony przez Henryka IV, został on otruty. Przekazał w testamencie dzielnicę krakowską Przemysłowi II, a księstwo wrocławskie Henrykowi głogowskiemu.

Przemysł zajął Kraków bez trudu, a sprawa rządów Henryka głogowskiego natrafiła na opór Henryka wrocławskiego.

W związku z tym wybuchły konflikty zbrojne. W tym czasie trzykrotnie rozbierano księstwo wrocławskie.

Gdy w 1296r. zmarł Henryk Gruby legnicki, władza jego rozpadła się na trzy księstwa: legnickie, wrocławskie i brzeskie (Brzeg nad Odrą). Najpotężniejszym księciem śląska został teraz Henryk głogowski.