Prawo UE Szczepański

https://usosweb.wnpism.uw.edu.pl/kontroler.php?_action=katalog2%2Fprzedmioty%2FpokazGrupyZajec&zaj_cyk_id=370767

Tematyka zajęć:

1. Zajęcia – Zagadnienia wprowadzające i organizacyjne

2. Zajęcia – charakter UE i jej znaczenie dla jednostek, zasady ustrojowe

Orzeczenia do egzaminu: 26/62 Van Gend en Loos; C-208/09 Ilonka Sayn-Wittgenstein, C-265/95 Komisja p. Francji (tzw. sprawa hiszpańskich truskawek, zasada lojalnej współpracy)

3. Zajęcia – zasady ustrojowe (cd.)

Orzeczenia do egzaminu: C-380/03 Niemcy p. Parlamentowi i Radzie (pkt 36-88 zasada przyznania, znaczenie podstawy prawnej aktu instytucji UE i pkt 144-158- zasada proporcjonalności), C-58/08 Vodafone (zasada pomocniczości), 186/87 Cowan p. Trésor Public (zasada niedyskryminacji)

4. Zajęcia – zasada pierwszeństwa

Orzeczenia do egzaminu: 34/73 Variola (+rozporządzenie jako żródło prawa), 6/64 Costa p. ENEL, 11/70 Internationale Handelsgesellschaft (Solange I.), wyrok TK w sprawie K 32/09 (Traktat z Lizbony, granice pierwszeństwa prawa UE)

Obowiązkowa literatura do zajęć: D. Miąsik, Zasada pierwszeństwa prawa wspólnotowego przed prawem krajowym, Europejski Przegląd Sądowy, listopad 2005, s. 58-60.

5. zajęcia – kolokwium (w tym zasada pierwszeństwa) + zasada pierwszeństwa (cd.)

Orzeczenia do egzaminu: 106/77 Simmenthal II p. Administracja Finansów Państwowych, C-314/08 Krzysztof Filipiak

6. Zajęcia – zasada skutku bezpośredniego

Orzeczenia do egzaminu: 43/75 G. Defrenne p. Sabena (+zasada równa płaca za równą pracę dla mężczyzn i kobiet), 9/70 Franz Grad (+decyzje jako żródło prawa), 8/81 U. Becker p. Urząd Finansowy Munster-Innenstadt

7. Zajęcia – brak horyzontalnego skutku bezpośredniego dyrektyw i wykładnia zgodna

Orzeczenia do egzaminu: 152/84 Marshall, C-80/06 Carp p. Ecorad Srl, C-194/94 CIA Security International p. Signalson SA (tzw. bezpośreni skutek incydentalny dyrektywy), 14/83 S. Colson i E. Kamann p. Kraj Federalny Północna Nadrenia-Westfalia

8. Zajęcia – granice wykładni zgodnej (prounijnej), zasady ogólne prawa i zasada niedyskryminacji, prawa podstawowe i ich znaczenie dla jednostek

Orzeczenia do egzaminu: C-144/04 Mangold (+ ogólne zasady prawa jako źródło prawa unijnego), C- 555/07 Seda Kucukdeveci (+brak horyzontalnego skutku bezpośredniego dyrektyw)

9. Zajęcia – kolokwium + prawa podstawowe w UE - stosowanie Karty Praw Podstawowych

Orzeczenia do egzaminu: C-300/11 Z.Z. p. Secretary of State, C-293/12 Digital Rights Ireland (punkty 23-72 dotyczące ochrony praw podstawowych)

Lektura dodatkowa: M.Szpunar, Kilka uwag systematyzujących na temat zakresu zastosowania Karty Praw Podstawowych, Europejski Przegląd Sądowy październik 2015, s 4-10

Przepisy prawne: art. 52 KPP [Proszę o przyniesienie tekstu KPP na zajęcia!]

art. 27 Dyrekywy 2004/38 [Proszę o przyniesienie tekstu dyrektywy na zajęcia!]

10. zajęcia – odpowiedzialność odszkodowawcza



Orzeczenia do egzaminu: połączone sprawy C-6/90 i C-9/90 Francovich, C-91/92 P. Faccini Dori p. Recreb Srl., połączone sprawy C-46/93 i C-48/93 Brasserie du Pecheur p. RFN



11. zajęcia – odpowiedzialność odszkodowawcza (cd.)



Orzeczenia do egzaminu: C-224/01 Gerhard Köbler (+ zasada niedyskryminacji)

Obowiązkowe orzeczenia uzupełniające: C-392/93 British Telecommunications, C-5/94 Hedley Lomas (przeczytać fiszki opracowane przez prowadzącą)



Obowiązkowa literatura do zajęć: Skutki naruszenia prawa Unii Europejskiej przez państwo członkowskie (od s. 12) http://orka.sejm.gov.pl/WydBAS.nsf/0/77DDE87CC59F0E80C12578E300440D9E/$file/Prawo_UE_zesz yt.pdf

12. zajęcia – obywatelstwo UE

Orzeczenia do egzaminu: C-85/96 Maria Martinez Sala p. Freistaat Bayern, C-148/02 Garcia Avello, C- 200/02 Zhu and Chen p. Secretary of State, C-34/09 Gerardo Ruiz Zambrano, C-135/08 Janko Rottman p. Bawarii

Przepisy prawne:

art. 27 Dyrekywy 2004/38 [Proszę o przyniesienie tekstu dyrektywy na zajęcia!]

13. zajęcia – stosunki zewnetrzne UE

Orzeczenia do egzaminu: 22/70 Komisja p. Radzie (sprawa ERTA) (+problematyka stosunku traktatów unijnych do umów międzynarodowych), 104/81 Urząd Skarbowy Mainz p. Kupferberg (+ problematyka skutku bezpośredniego umów międzynarodowych)

14. zajęcia – kolokwium + UE a prawo polskie

Orzeczenie do egzaminu: Wyrok TK z dnia 16 listopada 2011 r. (SK 45/2009) problematyka rozporządzenia UE, postanowienie TK z dnia 20 maja 2009 (kpt 2/08) spór kompetencyjny dotyczący uprawnienia do reprezentowania Polski na posiedzeniach Rady Europejskiej (tzw. spor o krzesła).

Ustawa z dnia 8 października 2010 r. o współpracy Rady Ministrów z Sejmem i Senatem w sprawach związanych z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w UE, Dz.U. 2010 nr 213 poz. (tzw. ustawa kooperacyjna),

Proszę o przyniesienie tekstu ustawy na zajęcia!



20.02.2018

- 2 nieobecności, kartkówki, kolokwia, aktywność (dyżur), 50% zalicza, zadania domowe do piątku, konieczność posiadania przy sobie traktatów i danego orzeczenia (na stronach unijnych zazwyczaj)
- Przy omawianiu orzeczenia: 1.Numer i nazwa orzeczenia 2. Strony postępowania 3. Problem (istotne elementy) 4. Stan faktyczny (bez dat i nazwisk)

Zagadnienia na kartkówkę:

prawo - Prawo, a ściślej prawo w ujęciu przedmiotowym – system norm prawnych, czyli ogólnych, abstrakcyjnych i jednoznacznych dyrektyw postępowania, które powstały w związku z istnieniem i funkcjonowaniem państwa lub innego uporządkowanego organizmu społecznego, ustanowionych lub uznanych przez właściwe organy władzy odpowiednio publicznej lub społecznej i przez te organy stosowanych, w tym z użyciem przymusu.

Pojęcie prawa jest również używane na oznaczenie prawa w ujęciu podmiotowym (prawo podmiotowe). Tak rozumiane występuje, gdy mówi się, że ma się prawo (jest się uprawnionym) do czegoś.

źródła prawa w Polsce (hierarchicznie) – Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe., rozporządzenia., akty prawa miejscowego (na obszarze działania organów, które je ustanowiły)

prawo podmiotowe i przedmiotowe - Prawo przedmiotowe jest całokształtem zbioru i reguł, obowiązujących zachowań o cechach abstrakcyjności, są one podstawą decyzji jednostkowych, które wydają instytucje administracyjne. Przykładem praw przedmiotowych będzie kodeks cywilny itd. jest to zbiór norm społecznych, które nakazują jednostkom lub obywatelom jak postępować zgodnie z obowiązującym prawem. Takie prawo jest prawem całościowym.

Prawo podmiotowe jest prawem, które nie ma ścisłej definicji, nie posiada konstytucyjności, jest więc prawem jednostek do jakiejś kwestii. Np. prawo do nauki jest prawem podmiotowym. Prawo podmiotowe nadaje uprawnienie lub też szereg uprawnień jednostkom i instytucjom do jakiegoś postępowania. I tak dla przykładu prawem podmiotowym będzie prawo do posiadania samochodu itd.

prawo publiczne i prywatne - Prawo publiczne (łac. ius publicum) – jedna z dwóch podstawowych gałęzi prawa (obok prawa prywatnego), skupiająca normy prawne, których zadaniem jest ochrona interesu publicznego. Podstawowym kryterium rozróżnienia prawa publicznego i prywatnego jest "korzyść" (łac. utilitas). Zadaniem norm prawa publicznego jest przynoszenie korzyści społeczeństwu jako całości. W przeciwieństwie do prawa prywatnego, chroni ono zatem interesy publiczne, a nie poszczególnych jednostek. Prawo prywatne (łac. ius privatum) – jedna z dwóch podstawowych gałęzi prawa (obok prawa publicznego), skupiająca normy prawne, których zadaniem jest ochrona interesu jednostek i regulacja stosunków pomiędzy nimi.



prawo pierwotne i wtórne - Prawo pierwotne obejmuje traktaty, które zawierają kraje członkowskie. Są to umowy o charakterze międzynarodowym. Należą do nich traktaty założycielskie, między innymi traktat paryski, traktaty rzymskie oraz traktat z Maastricht.

Prawo pierwotne tworzą również umowy, które zawierały państwa członkowskie lub dokumenty, które zostawały uzupełniane. Można zaliczyć do nich traktat fuzyjny z 1965 roku, protokół na temat Antyli Holenderskich czy brukselski i luksemburski traktat budżetowy. Tego typu umowami są również traktat grenlandzki, amsterdamski, lizboński oraz nicejski. Ważnymi elementami prawa pierwotnego są traktaty akcesyjne, decydujące o przystąpieniu do wspólnoty poszczególnych krajów.

Prawo pierwotne tworzą również ogólne zasady funkcjonowania UE, stworzone dzięki orzeczeniom Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości oraz postanowienia Rady. Do tych zasad należą i te, które Unia wypracowała na mocy innych dokumentów, takich jak Europejska Konwencja Praw Człowieka.

Prawo wtórne, zwane również prawem pochodnym, jest tworzone w oparciu o prawo pierwotne. Poszczególne akty prawne można sklasyfikować do pięciu kategorii. Pierwszą z nich są dyrektywy, mające charakter wiążący. Ich adresatami są państwa, należące do Unii Europejskiej. Kolejnym rodzajem aktów są rozporządzenia, podobne do polskich ustaw. Ich zadaniem jest ujednolicanie prawa w krajach członkowskich. Kolejnym rodzajem są decyzje, kierowane zawsze do dokładnie określonego grona adresatów, zarówno do konkretnych państw jak i nawet osób. Rodzajami aktów nieposiadających mocy wiążącej są opinie i zalecenia. Może je wydawać każdy organ Unii Europejskiej.

wykładnia - Wykładnia prawa (także interpretacja prawa (przyjmuje się, że wyrazy wykładnia i interpretacja są synonimami), wykładnia przepisów prawa, wykładnia tekstu prawnego) – pojęcie języka prawnego i języka prawniczego, które oznacza, zależnie od kontekstu:

wykładnię prawa w ujęciu pragmatycznym, czyli proces (zespół czynności) zmierzający do ustalenia znaczenia przepisu prawa (wykładnia prawa sensu stricto) i ustalenia treści zawartych w nim norm prawnych (wykładnia prawa sensu largo);

wykładnię prawa w ujęciu apragmatycznym, czyli rezultat wykładni prawa w ujęciu pragmatycznym, tj. ustalone w jej toku znaczenie przepisu lub treść normy prawnej.

dyrektywa - wypowiedź, która formułuje zakaz lub nakaz określonego postępowania. Dyrektywa nie jest twierdzeniem o rzeczywistości, wobec czego nie można orzec o jej prawdziwości; można za to orzec o jej obowiązywaniu, tj. o tym, czy ktoś się do niej stosuje lub czy postępowanie sprzeczne z jej treścią jest sankcjonowane.

inicjatywa prawodawcza w UE (kto) - uprawnienie do przedkładania władzy ustawodawczej projektów aktów normatywnych. Z reguły krąg podmiotów uprawnionych do wniesienia projektu określany jest w konstytucji, rzadziej w ustawach zwykłych. Niektóre aspekty prawa inicjatywy ustawodawczej mogą być określane także w regulaminach parlamentarnych lub wynikać ze zwyczaju.

Bezpośrednia inicjatywa przygotowywania aktów normatywnych w Unii Europejskiej z pewnymi wyjątkami zarezerwowana jest dla Komisji Europejskiej. Jedynie w przypadku tworzenia wspólnej dla państw członkowskich Unii ordynacji wyborczej do Parlamentu Europejskiego, inicjatywa w tym zakresie należy do samego Parlamentu. Poza tym w pięcioletnim okresie przejściowym po wejściu w życie Traktatu amsterdamskiego (1 maja 1999 – 1 maja 2004) Komisja Europejska dzieliła inicjatywę prawodawczą z państwami członkowskimi w obrębie tytułu IV Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (wizy, imigracja, azyl, współpraca sądowa w sprawach cywilnych).

Parlament Europejski oraz Rada Unii Europejskiej posiadają tzw. inicjatywę pośrednią, która oznacza, iż mogą one żądać od Komisji Europejskiej przedłożenia określonej inicjatywy prawodawczej. Niemniej żądanie to nie tworzy dla Komisji obowiązku prawnie wiążącego. Od oceny Komisji zależy, czy wystąpi z określoną inicjatywą, a jeśli tak, to jaka będzie jej treść.

W obszarze wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa (dawny II filar) inicjatywa należy do Rady Europejskiej oraz Rady Unii Europejskiej. Jednak Rada UE może żądać od Komisji przedstawienia "wszelkich właściwych propozycji", co uprawnia do stwierdzenia, iż pośrednią inicjatywę prawodawczą w tym obszarze może posiadać Komisja Europejska.

Z kolei w ramach przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości rządy państw członkowskich (w liczbie co najmniej 1/4 liczby państw członkowskich) mają, obok Komisji Europejskiej, inicjatywę ustawodawczą w zakresie aktów prawnych dotyczących współpracy policyjnej i współpracy sądowej w sprawach karnych (dawny III filar).

organy w TSUE – Trybunał Sprawiedliwości i Sąd

zdolność do czynności prawnej (kto) - w prawie cywilnym zdolność do dokonywania we własnym imieniu czynności prawnych, czyli do przyjmowania i składania oświadczeń woli mających na celu wywołanie powstania, zmiany lub ustania stosunku prawnego. Innymi słowy, jest to zdolność do samodzielnego kształtowania swojej sytuacji prawnej (nabywania praw i zaciągania zobowiązań).

Zdolność do czynności prawnych jest szczegółowo uregulowana przez przepisy części ogólnej Kodeksu cywilnego.

ratyfikacja - jeden ze sposobów wyrażenia ostatecznej zgody na związanie się umową międzynarodową przez upoważniony do tego organ państwowy. Jest formą najbardziej uroczystą (co różni ją od „zatwierdzenia”), z reguły dokonywaną przez głowę państwa (prezydenta, monarchę)[1]. Dowodem dokonania ratyfikacji jest dokument ratyfikacyjny, który składa się u depozytariusza (w przypadku umów wielostronnych) lub wzajemnie wymienia z drugim układającym się państwem (w przypadku umów dwustronnych).

zasady funkcjonowania UE:
https://www.wpia.uni.lodz.pl/files/profiles/295/Podstawy%20PR%20UE%20-%20wyklad%20ADM%20zaoczna/dr_anna_czaplinska_wyklad_podstawy_prawa_ue_2017_18_zasady_funkcjonowania_ue.pdf
Zasada kompetencji przyznanych (przyznania kompetencji),
Zasada podziału kompetencji między UE a Państwem Członkowskim,
Zasada pomocniczości (subsydiarności),
Zasada proporcjonalności,
Zasada poszanowania równości i tożsamości narodowej państw członkowskich,
Zasada lojalnej współpracy,
Zasada efektywności (effet utile),
Zasada równowagi instytucjonalnej,
Zasada poszanowania godności osoby ludzkiej, wolności, demokracji, równości, państwa prawnego,
Zasada państwa prawa



27.02.2018

Orzeczenie Van – Gend & Loos art. 2

Prawo materialne – art. 267 TFUE prawo do wydania orzeczenia, nie ma jednak w tym orzeczeniu prawa materialnego jako podstawy prawnej do orzeczenia Van – Gend. Orzekł na podstawie ogólnego „ducha traktatu”

Istotą było pytanie prejustycjalne? Istotą była tylko wykładnia, a nie sama odpowiedź na problem. TS nie roztrzygnął tylko przeniósł to na prawo krajowe.

Bezpośrednia skuteczność prawa wspólnotowego, czy jednostka ma prawo do czegoś.

Monizm i dualizm prawo międzynarodowy

Dualizm

Istotą koncepcji dualistów jest uznanie, iż prawo wewnętrzne i prawo międzynarodowe są od siebie niezależne, oddzielone i stanowią odmienne porządki prawne. Nie mają żadnych punktów stycznych, bowiem różnią się przedmiotem i zakresem regulacji oraz sposobem stanowienia norm prawnych.

Monizm

Istotą monizmu jest uznanie, że wszystkie normy prawne wchodzą w skład jednego i tego samego systemu prawnego. Z punktu widzenia kryterium wyższości w tym systemie danych norm rozróżniono: monizm opierający się na prymacie prawa państwowego – Georg Jellinek wskazywał, że jedność prawa międzynarodowego i państwowego wynika przede wszystkim z tej samej podstawy ich obowiązywania.

Art.12 w TFUE odnosi się do dualizmu i monizmu w tym orzeczeniu.

Koncepcja monistyczna państwa Holenderskiego wpłynęła na orzeczenie TS.

Ograniczenie prawa państwa na rzecz nowego porządku prawnego. TS stoi na stanowisku monistycznym.

Prawo traktatowe – stary porządek prawa międzynarodowego, nie było statusu jednostki w stosunkach międzynarodowych. Porządek prawny UE dopiero daje jednostkom uprawnienia do stawania przed sądami (ZASADA BEZPOŚREDNIEGO STOSOWANIA PRAWA MIĘDZYNARODOWEGO).

Ustanowienie precedensu.

Zasada bezpośredniego



Orzeczenie Saint-Wittenstein

Art.4 ustęp 2 TFUE

Orzeczenie Komisja vs. Francja (truskawki)

Republika Francuska uchybiła traktatowi, nie zrobiła wystarczająco dużo aby zapobiec sytuacji

06.03.2018r.


Odpowiedź na meila:

1. Zasada państwa prawa,
2. Instytucje mogłyby wykroczyć poza kompetencje
3. Zasada legalizmu - Legalizm – synonim praworządności (zasady praworządności), zasady prawnej, zgodnie z którą organy władzy mogą działać jedynie na podstawie i w ramach norm prawnych. Zasada legalizmu w polskim postępowaniu karnym, zgodnie z którą organ powołany do ścigania przestępstw jest obowiązany do wszczynania i ścigania każdego przestępstwa ściganego z urzędu (art. 10 k.p.k.).Postawa legalistyczna to postawa wobec prawa cechująca się aprobatą obowiązującego porządku prawnego i wynikającym z tego postępowaniem zgodnie z obowiązującymi normami prawnymi, lub postawa upatrująca źródło legitymizacji władzy w prawie.
4. J.w. 1 i 2
5.

Orzeczenie Niemcy przeciwko Parlamentowi

Zasada proporcjonalności art.5 TUE

Zasada proporcjonalności, jest to zasada występująca w prawie Unii Europejskiej, która mówi, że:
instytucje wspólnotowe mogą podejmować tylko takie działania, które są konieczne do osiągnięcia celów zawartych w Traktacie, środki zastosowane do realizacji danego celu muszą być proporcjonalne do jego istoty,
środki te muszą być:
- odpowiednie (to znaczy takie, przy pomocy których ten cel da się w ogóle osiągnąć, właściwe dla danego celu)
- niezbędne (to znaczy takie, których nie sposób osiągnąć lepiej za pomocą innego środka, najwłaściwsze do osiągnięcia zamierzonego celu)
- proporcjonalne sensu stricto (takie które w najmniejszym stopniu ograniczają realizacje innych interesów podmiotów i ich prawa, należy zważyć i zbilansować ostateczne "zyski" i "straty" Praktycznym przejawem przestrzegania tej zasady przez instytucje wspólnotowe jest zobowiązanie ich do podawania informacji (w uzasadnieniach do proponowanych aktów prawnych) na temat spełniania wymogów wynikających z zasady proporcjonalności.

Niemcy uzasadniają artykułem 95 TUE, (z orzeczenia)
„ Skarżąca utrzymuje, że nie zostały spełnione warunki uzasadniające zastosowanie art. 95 WE w celu ustanowienia art. 3 i 4 dyrektywy. Żaden z zakazów wprowadzonych w tych artykułach nie przyczynia się bowiem w rzeczywistości ani do usunięcia przeszkód w swobodnym przepływie towarów, ani do wyeliminowania istotnych zakłóceń konkurencji.”

Trybunał sprawdził (linijka 36 i 37). Podstawa prawna uznana za prawidłowo przytoczoną. Test badania proporcjonalności w linijkach 144-158, zostały wskazane elementy jakie muszą być zbadane aby odkryć czy została naruszona zasada proporcjonalności. Badaniu poddawana jest stosowność i celowość do analizy, wskazaniu czy podane zachowanie instytucji jest potrzebne do osiągnięcia celu zawartego w traktatach. TEST PROPORCJONALNOŚCI
Środki muszą być odpowiednie, proporcjonalne sensu stricto i niezbędne.

Wynik: dyrektywa okazała się proporcjonalna

Zasada przyznania (wzmacnia zasadę proporcjonalności) :
Art. 5. 2. Zgodnie z zasadą przyznania Unia działa wyłącznie w granicach kompetencji przyznanych jej przez Państwa Członkowskie w Traktatach do osiągnięcia określonych w nich celów. Wszelkie kompetencje nieprzyznane Unii w Traktatach należą do Państw Członkowskich.

Orzeczenie Vodafone

Art. 5. 3. Zgodnie z zasadą pomocniczości, w dziedzinach, które nie należą do jej wyłącznej kompetencji, Unia podejmuje działania tylko wówczas i tylko w takim zakresie, w jakim cele zamierzonego działania nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez Państwa Członkowskie, zarówno na poziomie centralnym, jak i regionalnym oraz lokalnym, i jeśli ze względu na rozmiary lub skutki proponowanego działania możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie Unii.

Instytucje Unii stosują zasadę pomocniczości zgodnie z Protokołem w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności. Parlamenty narodowe czuwają nad przestrzeganiem zasady pomocniczości zgodnie z procedurą przewidzianą w tym Protokole.

LINIJKA 72-80

Żeby uregulować opłaty i ramy prawne na poziomie krajowym i wspólnotowym, należało podjąć działanie proporcjonalne, czyli przenieść ramy zasad na poziom wspólnotowy, ponieważ usługa telekomunikacyjna hurtowa jest tańsza niż jednostkowa/indywidualna.

Zasada pomocniczości wzmacnia zasadę przyznania.

Orzeczenie … (po angielsku) http://eur-lex.europa.eu/legal-content/EN/TXT/?uri=CELEX%3A62007CJ0402 ILONKA

Zasada niedyskryminacji Art. 18 TFUE

Rodzą uprawnienia dla państw członkowskich i odbiorców czyli obywateli.


Stan faktyczny: Brytyjski turysta został pobity w metrze francuskim, wniósł sprawę do sądu francuskiego. Ale tylko francuzi mogą dostać zadośćuczynienie. Sąd francuski wniósł sprawę do Trybunału.

odp.: Można dyskryminować tylko swoich obywateli, nie można dyskryminować innych obywateli państw członkowskich przebywających w danym państwie.

Żeby zaistniał element unijny/wspólnotowy musimy mieć np. osobę A B z elementem transgranicznym (np. A jest Polakiem a B jest Niemcem) LUB musi np. wystąpić finansowanie z UE LUB np. jest mowa o relacjach między państwami.
Element unijny uruchamia porządek unijny. Proste? Proste.

13.03.2018

Orzeczenie w sprawie Costa (str.49 w opracowaniu)

https://curia.europa.eu/arrets/TRA-DOC-PL-ARRET-C-0006-1964-200406979-05_00.html

Zadaniem nie jest zatem orzekanie o zgodności ustawy włoskiej z traktatem, a jedynie interpretacja wymienionych postanowień traktatu, z uwzględnieniem okoliczności prawnych przedstawionych przez Giudice Conciliatore.
Zarzut oparty na braku konieczności dokonywania wykładni. Zważywszy, że zarzuca się sądowi z Mediolanu złożenie wniosku o dokonanie wykładni traktatu, która nie jest niezbędna do rozstrzygnięcia zawisłego przed nim sporu; zważywszy jednakże, że art. 177, oparty na wyraźnym rozdziale zadań pomiędzy sądami krajowymi a Trybunałem, nie pozwala mu ani rozstrzygać stanu faktycznego sprawy, ani oceniać podstaw i celowości wniosku o wykładnię.

Zważywszy, że w związku z włączeniem do prawa każdego z krajów członkowskich przepisów pochodzenia wspólnotowego, a bardziej ogólnie ze względu zarówno na brzmienie, jak ducha traktatu, państwa nie mogą uznawać pierwszeństwa przed porządkiem prawnym, jaki przyjęły na zasadach wzajemności, jednostronnego, późniejszego przepisu, którego w związku z tym nie mogą temu porządkowi prawnemu przeciwstawiać;

moc wiążąca prawa wspólnotowego nie może bowiem różnić się w poszczególnych państwach w zależności od ich późniejszego wewnętrznego ustawodawstwa, gdyż zagroziłoby to realizacji celów traktatu, o której mowa w art. 5 akapit drugi, i powodowałoby dyskryminację zabronioną na mocy art. 7;

zważywszy, że jak wynika z całości powyższych rozważań, prawu utworzonemu na podstawie traktatu, pochodzącemu z niezależnego źródła, nie można, ze względu na jego wynikającą stąd szczególną naturę, przeciwstawiać w postępowaniu sądowym jakiegokolwiek wewnętrznego aktu prawnego, gdyż oznaczałoby to utratę przez to prawo charakteru wspólnotowego i zakwestionowanie samych podstaw prawnych Wspólnoty. że w związku z tym, w przypadku powstania kwestii interpretacji traktatu, należy zastosować art. 177 niezależnie od jakiegokolwiek przepisu prawa krajowego;

zważywszy, że pytania postawione przez Giudice Conciliatore w przedmiocie art. 102, 93, 53 i 37 zmierzają do ustalenia, w pierwszej kolejności, czy postanowienia te są bezpośrednio skuteczne i stanowią dla podmiotów prawa źródło uprawnień podlegających ochronie sądów krajowych, a w przypadku odpowiedzi twierdzącej, jak należy je rozumieć.

Zarzut oparty na obowiązku stosowania przez sąd wewnętrznego aktu ustawodawczego


Decyzja administracyjna musi mieć skutek na przyszłość – wtedy sprawdzamy zgodność jakieś decyzji



Na badanie jakich aktów prawnych zezwolił TS w ramach zgodności z prawem wspólnotowym


Orzeczenie w sprawie Variola

4. Czym różni się bezpośrednie stosowanie i bezpośrednia skuteczność prawa wspólnotowego (unijnego)? Rozporządzenia wchodzą bezpośrednio: rozporządzenia mogą wydawać Rada i Komisja oraz Parlament Europejski (jako forma debaty)

Sprawa zbóż?

Orzeczenie TK w sprawie K (granice pierwszeństwa) (str.50)

Sytuacja w porządku prawnym dualistycznym: Kiedyś powielane były te same treści rozporządzeń unijnych w rozporządzeniach krajowych, le teraz nie można tego robić bo to godzi w zasadę pierwszeństwa prawa unijnego

Sytuacja w przypadku prawnym monistycznym: Stosujemy je nadrzędnie nad prawem krajowym od zawsze.

Zasada subsydiarności i pomocniczości – musimy znajdywać jak najwięcej problemów i elementów które musimy rozwiązywać jak najbliżej obywatela

Przekazanie kompetencji jest możliwe (art.90) jeśli nie zagraża tożsamości i suwerenności narodu

W jaki sposób to wpływa na zasadę pierwszeństwa prawa unijnego. Czy granice zasady pierwszeństwa w rozumieniu TSUE i TK są takie same?

Nie można złamać ani jednej normy konstytucyjnej,.! Dokładną granicą jest możliwość prawidłowej interpretacji przez TK która pozwoli wyeliminować kolizję norm – domniemanie kostytucyjności

Dokonaj analizy orzeczeń TSUE w sprawach Internationale Handelsgesellschaft oraz Ilonka Sayn-Wittgenstein w świetle wyroku TK 32/09.

Ilonka i TK 32/09 mówią o tożsamości konstytucyjnej.

https://www.saos.org.pl/judgments/206257


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:

więcej podobnych podstron