Jak zbawiani byli ludzie zanim Jezus umarł za nasze grzechy?

Od czasu upadku człowieka podstawą nauki o zbawieniu zawsze była śmierć Chrystusa. Nikt, bez względu na to, czy żył przed, czy też po ukrzyżowaniu, nie byłby zbawiony, gdyby nie śmierć Jezusa, przez którą Zbawiciel zapłacił za wszelkie grzechy: przeszłe grzechy Starego Testamentu, jak i przyszłe grzechy w Nowym Testamencie.

Wymaganie, jakie trzeba spełnić w kwestii zbawienia, to zawsze wiara. Osobą, w której zbawienie zawsze wierzyliśmy, był, i nadal jest, Bóg. Psalmista napisał: „Szczęśliwi wszyscy, co w Nim szukają ucieczki” (Psalm 2:12). Księga Rodzaju 15:6 mówi, że Abraham uwierzył i Pan poczytał mu to za zasługę (Zob. także List do Rzymian 4:3-8). System ofiar Starego Testamentu nie spowodował, że grzech zniknął, jak wyraźnie naucza List do Hebrajczyków 9:1-10:4. Wskazuje on jednak na nadejście Syna Bożego, który pewnego dnia przeleje krew za grzeszną ludzkość.

To, co zmieniło się na przestrzeni wieków, to przedmiot wiary człowieka wierzącego. Wymagania Boga co do przedmiotu wiary, zależą od objawienia, jakie Pan dał ludziom w danym czasie. Jest to tzw. objawienie stopniowe. Adam wierzył w obietnicę, jaką otrzymał od Boga w Księdze Rodzaju 3:15, że potomstwo człowieka zwycięży szatana. Adam uwierzył Bogu, co ukazał nadając kobiecie imię Ewa (werset 20) i Pan od razu przyjął Jego wiarę sporządzając dla ludzi odzienie ze skór (w.21). Na początku zatem było to jedyne objawienie, jakie znał Adam, ale, co ważniejsze, uwierzył w nie.

Abraham wierzył w obietnice dane Adamowi i w nowe objawienia Boże, dane mu w Księdze Rodzaju 12 i 15. W związku z tym, że żył przed Mojżeszem, i żadne Pismo nie zostało jeszcze napisane, czuł się odpowiedzialny za słowo, jakie Bóg objawił ludzkości. Przez cały Stary Testament wierzący byli zbawiani, ponieważ wierzyli, że pewnego dnia Bóg zatroszczy się o rozwiązanie problemu grzechu. Dziś wierzymy, że Bóg już rozwiązał nasz problem na wzgórzu Kalwarii (Ewangelia wg św. Jana 3:16; List do Hebrajczyków 9:28).

Jednak co z wierzącymi, żyjącymi za czasów Chrystusa, którzy umarli przed śmiercią i zmartwychwstaniem Jezusa? W co wierzyli oni? Czy rozumieli całościową ofiarę Jezusa, Jego śmierć na krzyżu za ich grzechy? W okresie, gdy służba Jezusa dobiegała końca, „zaczął Jezus wskazywać swoim uczniom na to, że musi iść do Jerozolimy i wiele cierpieć od starszych i arcykapłanów, i uczonych w Piśmie; że będzie zabity i trzeciego dnia zmartwychwstanie” (Ewangelia wg św. Mateusza 16:21). Jaka była reakcja uczniów Jezusa na te słowa? „Piotr wziął Go na bok i począł robić Mu wyrzuty: Panie, niech Cię Bóg broni! Nie przyjdzie to nigdy na Ciebie” (16:22). Piotr, wraz z innymi uczniami, nie znał prawdy w pełni, jednak był on zbawiony, gdyż wierzył, że Bóg rozprawi się z grzechem. Nie znał sposobu, w jaki Bóg zechce rozwiązać ten problem, lepiej niż Adam, Mojżesz czy Dawid, jednak wierzył Bogu.

Dziś, posiadamy o wiele pełniejsze poznanie niż ludzie żyjący przed zmartwychwstaniem Jezusa. Znamy całość objawienia. „Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna” (List do Hebrajczyków 1:1-2). Nasze zbawienia nadal ma stały fundament: śmierć Chrystusa. Nasza wiara nadal jest warunkiem zbawienia, a podmiotem wiary dalej jest Bóg. Dziś przedmiotem naszej wiary jest fakt, że Chrystus umarł za nasze grzechy, że został pochowany, i że zmartwychwstał trzeciego dnia (1 List św. Pawła do Koryntian 15:3-4).