Stefan Żeromski
urodził się 14 października 1864. Był cichym i spokojnym
dzieckiem. Lubił samotność. Jego ulubionym zajęciem
było czytanie książek. W gimnazjum nie radził sobie za dobrze.
największą trudność sprawiała mu łacina i matematyka.
Wakacje
też nie były dla niego najlepszym czasem: umarła mu matka. Bardzo
to przeżył. Kiedy jego nauczycielem języka polskiego został p.
Bem , Stefan jeszcze bardziej opuszcza się w nauce. Cały czas
wyczekuje na kolejne lekcje. Była to jego największa pasja. Dopiero
później odkrywa, jak ważna jest nauka. Zauważa, że dzięki
ciężkiej pracy, można osiągnąć cel. Niestety zaprzestaje tego,
kiedy zaczyna się rusyfikacja. Uczniowie zaczęli być bici, lekcje
miały odbywać się w języku rosyjskim. Wstyd przed ojcem, że
osiąga niskie wyniki w nauce był powodem myśli samobójczych.
Żeromski przeżywa też młodzieńczą miłość. Bardzo
kochał Helenę, niestety bez wzajemności. Zawód miłosny
spowodował, że czuł się samotny. Boleśnie przeżył wiadomość
o śmierci ojca. Musiał zarabiać na życie korepetycjami. W wolnych
chwilach dużo czytał i pisał swój dziennik. Często wracał do
strych zapisków. Razem z kolegami z gimnazjum założył towarzystwo
literackie, którego spotkania musiały odbywać się w tajemnicy.
Już przed ukończeniem szkoły wiedział, że pisanie jest rzeczą,
którą chciałby robić w życiu.
Po ukończeniu
gimnazjum miał zamiar studiować na Uniwersytecie w Tomsku. Ponieważ
nie został przyjęty, postanowił uczyć się weterynarii w
Warszawie.