Próby wysiłkowe, aby były rzetelne i dawały powtarzalne wyniki powinny spełnić następujące warunki:

wysiłek testowy musi angażować możliwie dużą grupę mięśniową kończyn dolnych i tułowia.

rodzaj wysiłku testowego powinien być specyficzny dla danej konkurencji sportowej np.: stosowanie testu na cycloergometrze przez kajakarzy wydaje się być nieuzasadnione.

czas trwania wysiłku testowego powinien przekraczać 3 minuty a jego natężenie należy tak dobrać by nie spowodowało przerwania próby przed osiągnięciem poziomu maksymalnego poboru tlenu (np. w wyniku pojawienia się lokalnego bólu mięśniowego)

intensywność pracy musi być na początku próby niższa, a następnie powinna wzrastać (raptownie lub stopniowo) aż do osiągnięcia wielkości maksymalnej prowadzących po pewnym czasie do przerwania.

W badaniach wydolności fizycznej zastosowanie mają następujące rodzaje obciążeń testowych:

próby na cykloergometrze rowerowym (stosowanie np. w kolarstwie)

próby na bieżni mechanicznej (np. biegacze)

próby step-testu

próby terenowe

Przykładem testu bezpośredniego jest laboratoryjny wysiłek na cykloergometrze gdzie stopniowo dozuje się obciążenie co określony odstęp czasu. W mojej pracy badawczej zastosowano wysiłek na rowerze szosowym ustawionym na ruchomej bieżni mechanicznej o ponad standardowych wymiarach. Obciążenie w tym teście dozowano przez zwiększenie kąta nachylenia bieżni przy czym prędkość była stała.

Do najbardziej dopracowanych i sprawdzonych w badaniach wielu wybitnych sportowców jest test Żołędzia. O jakości prób wysiłkowych jakie są wykonywane świadczy ilość parametrów poddanych badaniu, gdyż interesujące nas wartości np. TDMA zostaje oznaczone na podstawie charakterystycznych zmian wielu badanych parametrów ( zakwaszenie, zmiany wentylacji płuc