Zestaw ćwiczeń Kinezjologii edukacyjnej

Podstawy teoretyczne Dennisonowskiej Gimnastyki Mózgu zostały zamieszczone na stronie serwisu w oddzielnym artykule „Kinezjologia edukacyjna”. Kontynuując zagadnienie, przedstawiam ćwiczenia najczęściej wykorzystywane w praktyce pedagogicznej.

Są to ruchy bezpieczne, proste, naturalne. Wspierają integrację oczu, uszu i całego ciała, a co za tym idzie – dają poprawę w pisaniu i czytaniu. Integracja pracy

obu półkul mózgowych sprawia, że dziecko staje się otwarte i ciekawe świata, ale też i świadome własnego niepowtarzalnego „ja”.

Dziecko zaczarowane ruchami…

Picie wody

Przed każdymi ćwiczeniami pijemy dużo wody, która wspomaga uczenie się i myślenie, podnosi energetykę ciała i dotlenia mózg. Ilość wody, jaką powinno się wypijać dziennie, oblicza się dzieląc masę ciała przez 11.

Ruchy naprzemienne

Podnosimy do góry prawe kolano i dotykamy do niego lewą ręką, po czym podniesione lewe kolano dotykamy prawą ręką (ruchy podobne do marszu w miejscu). Ćwiczenie wykonujemy w ciągu dnia możliwie jak najczęściej, w urozmaicony sposób, najlepiej przy codziennych czynnościach.
Efekty: poprawa pisania, słuchania, czytania i rozumienia, koordynacji ruchowej lewej i prawej strony ciała, wzmocnienie oddechu, wzrost energii, poprawa wzroku i słuchu.

Rowerek

Ćwiczymy

na miękkiej powierzchni. Podnosimy ręce i głowę do góry. Obejmujemy głowę dłońmi i podtrzymujemy ją. Prawym łokciem dotykamy lewego kolana, potem lewym łokciem prawego kolana, itd. Oddychamy rytmicznie.
Efekty: integracja lewej i prawej strony ciała, poprawa czytania, pisania i liczenia.

Pozycja Cooka

Siadamy, krzyżujemy nogi w kostkach. Wyciągamy ręce przed siebie i przekręcamy dłonie grzbietami do siebie tak, by kciuki skierowane były w dół. Przekładamy jedną rękę przed drugą tak, by dłonie dotykały się wewnętrznymi stronami (kciuki są nadal skierowane w dół). Krzyżujemy palce dłoni. Zginamy ręce w łokciach i opieramy je na piersi. Zamykamy oczy, język kładziemy na podniebieniu. Oddychamy swobodnie. W takiej pozycji pozostajemy około 2 minut. Zwalniamy język, nogi, ręce swobodnie opuszczamy.
Efekty: poprawa stabilności

emocjonalnej, uwagi i koncentracji.

Oddychanie przeponowe

Wdychamy powietrze nosem. Oczyszczamy płuca, robiąc krótkie wydechy przez zaciśnięte wargi (wyobrażamy sobie, że chcemy utrzymać piórko w powietrzu). Kładziemy ręce na brzuchu – na wdechu ręce podnoszą się, a na wydechu opuszczają. Robimy wdech licząc do trzech. Zatrzymujemy oddech na 3 sekundy. Wydychamy, licząc do trzech. Ponownie zatrzymujemy oddech na 3 sekundy. Powtarzamy całość.
Efekty: rozluźnienie centralnego układu nerwowego, poprawa głośnego czytania, mowy.

Leniwe ósemki

Rysujemy lub wodzimy oczami za przedmiotem po kształcie położonej ósemki (znaku nieskończoności). Zaczynamy zawsze od środka ósemki w lewo do góry lewą ręką, a następnie prawą ręką. Wyciągamy przed siebie lewą rękę, zaciskamy pięść, a kciuk kierujemy do góry. Rysujemy kciukiem w powietrzu po kształcie wodząc oczami za ręką, głowę trzymamy nieruchomo.
Efekty: polepszenie koordynacji wzrokowej, integracja półkul mózgowych, poprawa mechanizmu czytania (ruch oczu z lewej do prawej), rozpoznawania znaków przy pisaniu, czytania ze zrozumieniem.

Alfabetyczne ósemki

Najpierw rysujemy kilka leniwych ósemek, a potem wpisujemy w kształt leżącej ósemki małe litery alfabetu, zachowując kierunek w lewo do góry.
Efekty: poprawa znajomości zasad pisowni, twórczego pisania, koordynacji ręka - oko, rozpoznawania i kodowania symboli, zdolności manualnych, precyzji ruchowej.

Słoń

Wyciągamy lewą rękę w przód, grzbietem dłoni do góry. Głowę kładziemy na ramieniu wyciągniętej ręki. Nogi w kolanach lekko uginamy w małym rozkroku. Rysujemy ręką w powietrzu obszerne leniwe ósemki (ucho przyklejone do ramienia). Prostujemy całe ciało. Następnie to samo prawą ręką. Pamiętamy przy tym, że kierunek pisania to w lewo do góry.
Efekty: stymulacja mowy, twórczego myślenia, rozwój pamięci długoterminowej, zintegrowanego widzenia, słyszenia i ruchu, polepszenie pisma.

Motyl na suficie

Podnosimy do góry głowę. Nosem na suficie kreślimy leżące ósemki. Zaczynamy w lewo do góry.
Efekty: poprawa koordynacji wzrokowo-ruchowej, mechanizmu czytania i pisania.

Kołyska

Siadamy na podłodze. Ręce lekko ugięte opieramy z tyłu, utrzymując podniesiony tułów. Nogi zginamy w kolanach i podnosimy stopy do góry. Usuwamy napięcie w jednym biodrze, a potem w drugim, wykonując nieduże ruchy nogami.
Efekty: rozwój umiejętności wzrokowego śledzenia ruchów w kierunku od lewej do prawej strony, nawyku skupiania uwagi i zrozumienia.

Wahadło

Opuszczamy jak najbardziej podbródek w dół i poruszamy nim powoli od jednego ramienia do drugiego, przy tym swobodnie oddychając.
Efekty: polepszenie obuocznego patrzenia, głośnego i cichego czytania oraz pisania, umiejętności językowych, rozluźnienie centralnego układu nerwowego.

Kobra

Siadamy, opieramy dłonie na stole, trzymamy plecy rozluźnione. Zaczynamy oddychać, jakby od podstawy kręgosłupa. Skupiamy się na oddechu.
Efekty: przekraczanie środkowej linii ciała, rozluźnienie centralnego układu nerwowego, poprawa obuocznego widzenia, słuchania ze zrozumieniem, umiejętności mowy, kontroli motoryki precyzyjnej.

Pompowanie piętą

Stajemy prosto. Wysuwamy jedną nogę do tyłu, stawiając ją na palcach. Na wydechu zginamy w kolanie nogę, stojąc z przodu, a piętę tylnej nogi staramy się postawić na podłodze. Na wdechu podnosimy się, prostując przednią nogę i podnosząc piętę tylnej nogi. Tylna noga powinna być wyprostowana. Zmieniamy nogi.
Efekty: integracja tylnych i przednich części mózgu, rozwój wyraźnej mowy i językowych umiejętności, polepszenie słuchania ze zrozumieniem, czytania ze zrozumieniem, zdolności twórczego pisania oraz do zakańczania rozpoczętego procesu.

Sowa

Jedną ręką chwytamy mocno mięśnie barku. Obracamy głowę powoli w lewo, a potem w prawo – podbródek trzymamy prosto. Głową sięgamy maksymalnie w prawo i w lewo, aby rozluźnić mięśnie szyjne. Robimy wdech, gdy głowa jest w skrajnym położeniu, w miejscu gdzie ręka trzyma ramię, a wydech w czasie obrotu głowy. Powtarzamy, trzymając drugą ręką drugie ramię.
Efekty: poprawa uwagi, percepcji i pamięci słuchowej, rozwój luźnego ruchu oczu, polepszenie słuchania ze zrozumieniem, mowy i ustnych komunikatów, matematycznych wyliczeń, wsparcie w pracy z komputerem.

Aktywna ręka
Podnosimy rękę do góry i chwytamy ją drugą ręką. Podniesiona ręka stawia opór ręce ją trzymającej. Powtarzamy ćwiczenie

na wydechu w czterech kierunkach: w stronę głowy, do przodu, do tyłu, od ucha, zmieniając ręce.
Efekty: rozwój wyraźnej mowy i językowych zdolności, rozluźnianie przepony, poprawa koordynacji wzrokowo-ruchowej, kaligrafii, znajomości zasad pisowni.

Wypady

Rozstawiamy nogi szerzej od pleców, tak by stopy znajdowały się względem siebie pod kątem prostym. Zginamy jedną nogę w kolanie, drugą nogę trzymamy prosto. Prostujemy tułów. Robimy wypad na zgiętą nogę, odwracając głowę w jej stronę.
Efekty: rozwój percepcji przestrzennej, relaksacji całego ciała, zrozumienia, aktualizacji pamięci krótkoterminowej.

Luźne skłony

Siadamy i krzyżujemy nogi w kostkach. Robimy luźny skłon tułowia do przodu, wyciągając ręce przed siebie (jakby oddając ciało działaniu przyciągania ziemskiego).
Efekty: polepszenie odczuwania uziemienia i stabilności

, wzrokowej integracji, czytania ze zrozumieniem, liczenia w pamięci, abstrakcyjnego myślenia.

Zginanie stopy

Siadamy, zginamy nogę w kolanie i kładziemy ją na udzie drugiej nogi, tak by zewnętrzna kostka dotykała uda. Końcami palców chwytamy podstawę i miejsce mocowania mięśnia podudzia. Zginamy i prostujemy stopę.
Efekty: integracja tylnych i przednich części mózgu, rozwój wyraźnej mowy i językowych umiejętności, poprawa czytania i słuchania ze zrozumieniem, zdolności twórczego pisania, podążania za logiką zadania i dokończenia go.

Kapturek myśliciela

Dużymi palcami i kciukiem chwytamy małżowinę uszną i masujemy ją (odciągając do tyłu i ściskając). Masaż zaczynamy od góry i przesuwamy się w dół do płatka ucha.
Efekty: poprawa percepcji słuchowej, słuchania własnego głosu w czasie mówienia, dobrej pracy

pamięci krótkoterminowej, doskonalenie dialogu wewnętrznego, zgodnego słuchania obydwoma uszami, słuchania ze zrozumieniem, wsparcie w wystąpieniach publicznych, śpiewie, grze na instrumencie.

Energetyczne ziewanie

Dotykamy końcami palców miejsca na zębach, tuż przed miejscem, gdzie łączy się dolna szczęka z górną, masujemy to miejsce. Lekko otwieramy usta, wyobrażamy sobie, że ziewamy.
Efekty: poprawa percepcji sensorycznej, motorycznych funkcji oczu i mięśni odpowiadających za dźwięk i żucie, polepszenie uwagi i percepcji wzrokowej, komunikacji, umiejętności wybierania potrzebnej informacji, głośnego czytania, twórczego pisania, wsparcie w wystąpieniach publicznych.

Punkty na myślenie

Jedną ręką masujemy punkty (miękkie miejsca pod obojczykami z lewej i prawej strony klatki piersiowej), a drugą rękę kładziemy na pępku. Niech trwa to około 2 minuty.
Efekty: przekazanie informacji z prawej półkuli do lewej połowy ciała i odwrotnie, stymulacja aorty, likwidacja odwracania liter i cyfr, prawidłowe układanie ciała podczas czytania.

Punkty pozytywne

Dotykamy lekko końcami palców punktów, które znajdują się na czole, bezpośrednio nad oczami, równo po środku między linią włosów a brwiami.
Efekty: wzmocnienie czołowych części mózgu, osłabienie reakcji odruchów wymuszonego działania, pozytywny wpływ na procesy nauki

pisania, matematyki, pamięci długoterminowej.

Punkty uziemienia 

Końcami palców jednej ręki dotykamy brody pod dolną wargą, a palce drugiej ręki kładziemy na górnej części kości łonowej. Patrzymy w dół (na podłogę).
Efekty: praca w polu środkowym, stabilność, uziemienie (wodzenie oczami w dole dla rozwoju umiejętności widzenia z bliska), umiejętności organizacyjne (ruch oczu w pionie i poziomie), umiejętność nie gubienia wierszy i kolumn w czasie czytania, pisanie i prace matematyczne.

Punkty równowagi

Jedną rękę kładziemy na wgłębieniu u podstawy czaszki, za uszami, a drugą na pępku. Zmieniamy położenie rąk.
Efekty: pobudzenie i koncentracja świadomości, wsparcie w podejmowaniu decyzji, rozluźnienie napięcia przy ruchu szczęk i kości czaszki, lepsze rozumienie podtekstu zapisanego między wierszami, punktu widzenia autora tekstu.

Punkty przestrzeni

Końcami palców jednej ręki dotykamy miejsca między górną wargą a nosem, drugą rękę kładziemy tuż powyżej kości łonowej. Wzrok kierujemy do góry. Zamieniamy ręce.
Efekty: rozluźnienie centralnego układu nerwowego, poprawa percepcji głębokości wyobrażenia, zdolności widzenia blisko i daleko, wsparcie umiejętności organizacyjnych, skupienia na zadaniu.

Owocnej gimnastyki!