INDYWIDUALNY PLAN RESOCJALIZACJI

DLA PAULINY W.

1. Imię i nazwisko wychowanka: Paulina W.

2. Imię i nazwisko wychowawcy: Anna K.

3. Data przybycia do placówki: 15.11.2013 r.

4. Opinia psychologiczno – pedagogiczna

1. Wyniki i wnioski badań psychologicznych

Stwierdzono rozwój umysłowy w normie, na poziomie przeciętnym, z przewagą inteligencji praktycznej, dobre myślenie logiczne i umiejętność rozumowania pojęciowego, definiowania, dobra spostrzegawczość i sprawne funkcjonowanie analizatora wzrokowego, słabsza pamięć słuchowa; trudności z koordynacją wzrokowo ruchową; lateralizacja skrzyżowana (prawooczna, leworęczna); słabo uwewnętrznione normy i zasady społeczne na skutek zaniedbań środowiskowych w przebiegu procesu socjalizacji pacjentki.

2. Wyniki i wnioski badań pedagogicznych

Paulina jest cichą, spokojną, zamkniętą w sobie nastolatką. Jej wycofanie wynika z ciągłych krytycznych uwag ojca. Zdarza się, że myli konstruktywną krytykę ze złośliwą co sprawia problem w porozumieniu się z nią. Często jej nastroje przechodzą ze skrajności w skrajność, od płaczu do śmiechu i odwrotnie.

Pacjentce sprawia problem otworzenie się przed grupą, powiedzenie o swoich problemach i o tym co przeżyła w przeszłości. Prace grupowe zazwyczaj kończą się niepowodzeniem.

Nie lubi koncentrować na sobie uwagi. Jest małomówna, podejmuje rozmowę z konieczności lub jeśli czuje się w towarzystwie danej osoby bezpieczna.

3. Przyczyny problemów wychowawczo – edukacyjnych

Według mnie problemy z Pauliną wynikają zarówno z jej środowiska rodzinnego jak i rówieśniczego. W domu rodzinnym spotykała ją nieustająca krytyka, co burzyło poziom samooceny. W środowisku rówieśniczym, chcąc zjednać sobie pewną grupę młodych ludzi wkroczyła na drogę przestępczą. Stres towarzyszący kradzieżom i bójkom spowodował, że nastolatka zaczęła sięgać po narkotyki, co jeszcze bardziej zaburzyło jej proces socjalizacji. Z czasem coraz bardziej zagłębiała się w uzależnienie oraz coraz częściej dopuszczała się kradzieży.

5. Prognoza oczekiwanych efektów resocjalizacji

Czynniki prognostyczne pozytywne:

• Posiadanie stałego miejsca zamieszkania po ukończeniu terapii;

• Pacjentka jest mocno emocjonalnie związana z matką i rodzeństwem, którzy wspierają ją w wyjściu z nałogu;

• Brak objawów patologii społecznej w rodzinie pacjentki;

• Prawidłowe wykorzystywanie dotychczasowych przepustek;

• Pozytywna ocena postępów pacjentki w procesie resocjalizacji;

• Brak kontaktów ze środowiskiem osób zdemoralizowanych;

• Krytycyzm względem popełnionych czynów przestępczych;

Czynniki prognostyczne negatywne:

• Słaba więź z ojcem;

• Przestępstwa popełnione w zorganizowanej grupie przestępczej;

• Uzależnienie od narkotyków i papierosów;

• Niekiedy brak umiejętności przewidywania skutków własnego postępowania.

6. Mocne/ słabe strony mające wpływ na wyniki resocjalizacji

Lp.	MOCNE STRONY	SŁABE SRONY
1.	Chęć zmiany swojego postępowania	Brak silnej woli
2.	Świadomość tego co dobre, a co złe	Obawa przed zmianami
3.	Sumienność w wykonywaniu powierzonych jej prac	Nieufność, podejrzliwość wobec wszystkich
4.	Szczerość wśród zaufanych osób	Strach przed zwierzaniem się z problemów

7. Wnioski do pracy

Matka: Ewa, lat 38, wykształcenie wyższe. Pracuje banku. Silnie związana z dziećmi, wykazuje zainteresowanie ich życiem. Stara się poświęcać im jak najwięcej czasu.

Ojciec: Krzysztof, wykształcenie średnie, pracuje w hurtowni spożywczej.

Pacjentka utrzymuje bardzo dobry kontakt z matką, od której ma wsparcie w procesie resocjalizacji i terapii. Konflikt między nimi wynikały wyłącznie z powodu kradzieży i zażywania narkotyków przez nastolatkę. Kontakty z ojcem mocno osłabione. Wynika to głównie z negatywnej postawy ojca, który nieustannie krytykuje swoje dzieci, co burzy ich samoocenę. Konflikty pomiędzy pacjentką a rodzicem miały miejsce stale, jeszcze zanim zaczęła łamać prawo i narkotyzować się. Mężczyzna nigdy nie wyrażał zadowolenia z córki.

Program resocjalizacji

1. Rodzaje i formy oddziaływań resocjalizacyjnych

Formy pracy terapeutyczno-wychowawczej:

1.Terapia grupowa- celem pracy z grupą jest rozwiązywanie problemów emocjonalnych uzyskanie wglądu w siebie, odreagowanie napięć, rozpoznawanie własnych i cudzych uczuć, wyrażanie ich, dostrzeganie swoich mocnych stron, widzenia różnic i podobieństw między ludźmi, poznawanie reguł współżycia w grupie, uczenie się rozwiązywania konfliktów i nabywania umiejętności współpracy, uczenia się konstruktywnych sposobów radzenia sobie ze stresem i trudnymi sytuacjami.

2.Terapia indywidualna – indywidualne rozmowy z wychowawcą, prowadzącym, udzielanie wsparcia psychologicznego i pomoc w różnych sprawach życiowych.

3.Obozy terapeutyczne – uczenie się i utrwalanie umiejętności interpersonalnych w różnych sytuacjach życiowych, zwiększanie samodzielności oraz odpowiedzialności za siebie i innych, poznawanie swoich mocnych stron i budowanie pozytywnego obrazu samego siebie.

4.Terapia pracą – uczenie się i utrwalanie umiejętności życia codziennego, nauka pracowitości, samodzielności, punktualności, sumienności i odpowiedzialności.

5.Realizowanie przez pacjentów obowiązku szkolnego oraz kursów zawodowych, których celem jest jak najlepsze przygotowanie do samodzielnego życia.

6.Rozwijanie różnych form aktywności – uczenie aktywnego i wartościowego spędzania czasu wolnego, rozwijanie zainteresowań i aktywności twórczej, umożliwienie jak najszerzej pojętej samorealizacji pacjentów poprzez warsztaty teatralne, taneczne, muzyczne, plastyczne, sportowe, również zajęcia poza ośrodkiem: zajęcia w Domach Kultury, w stadninie koni „Pegaz”, szkolne koła sportowe (SKS) itp.

2. Zakres i sposób współpracy z rodziną

W trakcie pobytu pacjentki w ośrodku najbliższa rodzina aktywnie uczestniczy w jej terapii. Regularnie odbywają się spotkania z rodzicami, przedstawianie aktualnych problemów ich dziecka, sposoby ich rozwiązywania. Przed każdą przepustką rodzice dostają szczegółowe informacje na temat tego, jak zachowywać się wobec córki. Obie strony chcą zmienić się na lepsze.

3. Program przygotowań wychowanka do życia po zwolnieniu z ośrodka

Każdy pacjent od trzeciego etapu terapii ma prawo do uczęszczania do szkoły na zewnątrz, kontaktu z osobami spoza ośrodka. Na czwartym etapie (ostatnim) wychowanek podejmuje decyzję czy chce zostać w miejscowości gdzie znajduje się ośrodek czy też wraca do domu. Placówka dysponuje hostelem dla byłych pacjentów i internatem. Najczęściej korzystają z tej opcji wychowankowie, którzy nie mieli dostatecznego wsparcia od rodziny, wychowywali się w środowisku patologicznym bądź też obawiają się powrotu do dawnego otoczenia rówieśniczego.

Opracowała: Justyna Kaczorowska