Temat: modyfikowanie aktywności uczniów w podkulturach młodzieżowych

Podkultura(albo subkultura)- rozumie się najczęściej autonomiczny układ norm, wartości i wzorców zachowań oraz ról społecznych wytworzony przez społeczność jakiejś grupy. Układ ten jest regulatorem społecznych zachowań członków danej grupy. Cechą istotna tego autonomicznego układu jest jego odmienność od norm, wartości i wzorców zachowań będących standardami obowiązującymi ogół społeczeństwa. Odmienność ta może mieć rozmaity obraz i różne rozmiary. Może , ze względu na treść uznawanych wartości oraz ze względu na moralną jakość wzorców zachowań, wzbogacić Zycie społeczne albo je przez swoją destrukcję czynić kłopotliwym i nieznośnym. Jak to wynika z przytoczonej tu definicji podkultury, jest ona zawsze związana z jakąś grupą społeczną lub, w skali szerszej, z jakimiś grupami społecznymi.

(Henryk Machel, Stanisław Kawula „Podkultury młodzieżowe w środowisku szkolnym i pozaszkolnym”, Toruń 1995.

Czym są subkultury?

Każdy młody człowiek potrzebuje grupy, "która umożliwiłaby mu zrealizowanie potrzeby przynależności, akceptacji i uznania, szuka tzw. grupy autentycznej. Nie należą do nich, niestety, grupy formalne tworzone dla młodzieży przez dorosłych np. koła zainteresowań, sekcje sportowe itp."
Należą do nich grupy nieformalne; wśród których ogromną popularnością obecnie cieszą się grupy nazywane subkulturami bądź podkulturami młodzieżowymi. Pojęcia te używane są zazwyczaj zamiennie.

Subkultura:

- to nieformalna grupa osób działająca według odrębnych wzorców i zasad postępowania

- jej członkowie nie przestrzegają zwyczajowo przyjętych w społeczeństwie norm

- osoby należące do subkultur to zazwyczaj ludzie bardzo młodzi, uczniowie szkół średnich, studenci. Najwięcej z nich można spotkać w dużych miastach

- w małych wioskach są oni wytykani palcami, ośmieszani oraz często prowokowani do bójek

- subkultury mogą być szczelnie zamknięte i trudno dostępne dla ludzi z zewnątrz. Aby należeć do niektórych trzeba się czymś wykazać

- niektóre z tych nieformalnych grup są nastawione pokojowo do otaczającego ich świata.

Subkultury młodzieżowe - krótka charakterystyka
Sataniści- czczą szatana i śmierć. Palą krzyże, profanują cmentarze, urządzają tzw. czarne msze. Mają ściśle zhierarchizowane struktury. Główne elementy kultu satanistycznego to: pentagram, odwrócony krzyż, rysunek swastyki na torbach, ubraniu zewnętrznym lub biżuterii. Zeszyty i notatniki zawierają opisy rytuałów.
Hiphopowcy, raperzy, transrockowcy - nazwy pochodzą od gatunków muzyki. Hiphopowcy noszą szerokie spodnie z przyczepionym do nich srebrnym łańcuchem, duże bluzy, T- shirty, trampki z szerokimi sznurówkami, raperzy- dredy i tatuaże. Te subkultury nie są agresywne, ale mogą być niebezpieczne. Słuchaniu tego rodzaju muzyki często towarzyszy branie środków odurzających.
Szalikowcy - pokrewni dresiarzom i skinom. Kibicowanie określonej drużynie stanowi czynnik potwierdzający ich tożsamość. Agresywne zachowania są próbą zwrócenia na siebie uwagi, chcą poczuć się kimś ważnym. Przynależność do grupy potwierdzają strojem symbolizującym barwy klubowe.
Blokersi - nazwa pochodzi od słowa blok. Przed nim wystają blokersi, piją piwo, słuchają z przenośnych magnetofonów rapu i hip- hopu. Są hałaśliwi, czasami agresywni. Moda: za duże spodnie, bluzy z kapturami, wysoko podgolone głowy i żel na włosach. Teren pod klatką jest dobrym miejscem do transakcji narkotykowych.

Dresiarze - są tępieni przez inne subkultury, ale po cichu, bo potrafią być agresywni. Moda: kosztowne koszule i firmowe dresy, kurtki, buty. Noszą złote łańcuszki.
Skateowcy - fani dyskorolek i bicia rekordów. Chętnie popisują się jazdą na wysokich murach i za samochodami. Moda: luźny strój, spodnie obniżone w kroku, szerokie koszule i bluzy z kapturem. Muszą mieć firmowe rzeczy.
Grafficiarze- malują nocą wielkie obrazy na murach, pociągach i płotach, najchętniej w niedozwolonych miejscach. Wciągu jednej nocy zgrana grupa potrafi pomalować trzy wagony.

Skinheadzi – wywodzą się ze slumsów wielkich miast . Ostrzyżeni na łyso, ubrani w stroje roboczo(toporne buciska, dżinsy, kurtki wojskowe). Szokują wyglądem. Preferują kult siły. Skini to ludzie sfrustrowani rzeczywistością. Winą za obecny stan naszego kraju obarczają obcokrajowców. Skini do wszystkich subkultur nastawieni są wrogo, nawet między sobą nie są zgodni. Agresje wyładowują na manifestacjach, koncertach rockowych, meczach piłkarskich

Metalowcy- najczęściej ubierają się na czarno. Charakterystyczny strój to :czarne spodnie, długie włosy, glany. Subkultura nie odznaczająca się żadną ideologią. Łączy ich jednak miłość do tego samego gatunku muzyki (np. heavy metal). Metale są często postrzegani jako sataniści a dresiarze nazywają ich „brudasami”. Kreowany przez metalowców wizerunek może kojarzyć się z satanistami. Wielu z nich żyje w strachu przed dresiarzami, skinheadami i hiphopowcami, którzy potrafią metala zabić za noszenie długich włosów.

Punki- tworzą go Male wspólnoty (załogi, które kontaktują się ze sobą okazjonalnie np. podczas koncertu czy festiwali rockowych takich jak np. w Jarocinie). Podstawowe atrybuty stylu subkultury punków najwyraźniej uwidaczniają się w stroju: stara skórzana kurtka nabijana ćwiekami, ćwiekowy pas, spodnie podarte lub w kolorowe laty, glany. Uzupełnia całość wygolona po bokach głowa, pośrodku włosy ułożone w irokeza, do tego kolczyki lub agrafki w uszach.

Sekty- werbują podczas koncertów młodzieżowych, masowych spotkań młodzieży,. Oferują pomoc w życiu codziennym. Jawią się często jako oazy miłości. Syndrom sekty: człowiek porzuca dotychczasowe zainteresowania, zmienia słownictwo, ubiór, zrywa przyjaźnie- zawiera nowe, bywa nieobecny duchem, ma problemy z koncentracją

http://www.zsp2.edu.pl/download/materialy/szkolenia_rady/subkultury.ppt

(http://www.profesor.pl/mat/na9/pokaz_material_tmp.php?plik=na9/na9_a_zieba_040326_2.php&id_m=9877)

Subkultury młodzieżowe można podzielić na:
1)Alternatywne
-religijno-terapeutyczne stawiające sobie za cel indywidualne doskonalenie osobowości
-ekologiczno-pacyfistyczne, które widzą w działalności na rzecz środowiska i pokoju nowej jakości społecznych
2)Buntu i ucieczki
-buntu społeczno-obyczajowego. Zakładają szacunek dla indywidualności i dążenia do realizowania określonego stylu życia (np. hipisi, punki). Występują z pewnym pozytywnym programem przemian w wymiarze kulturowym, społecznym i politycznym
-izolacji od społeczeństwa. Odwołują się do kultu siły i podległości (skinheadzi), a łączą ich doświadczenia resocjalizacyjne ( poprawczaki, więzienia

3)Kreacyjne. Młodzież ta wybiera twórczą drogę rozwoju.=>

=>(http://pl.shvoong.com/books/400796-subkultury-m%C5%82odzie%C5%BCowe-typologia/)

Zachowania członków niektórych grup młodzieżowych przynoszą społeczeństwu ewidentne szkody. Mogą one mieć charakter moralny, materialny albo mogą narażać na niebezpieczeństwo zdrowie a nawet życie innych ludzi. W tym rozumieniu negatywne podkultury młodzieżowe należy traktować w kategoriach patologii społecznej.

Termin demoralizacja koresponduje z pojęciem zachowanie patologiczne. O zdemoralizowaniu młodzieży można mówić wtedy, gdy świadomie przekracza ona obowiązujące normy moralne, gdy jej obyczaje i zachowanie wobec innych ludzi są krzywdzące i naruszają ustalony porządek społeczny . (A. Sokołowska, J. Blond) . Młodzież zdemoralizowana „jawnie lekceważy prawa i przepisy życia zbiorowego. Postawa jej wyraża brak szacunku dla godności osobistej innego człowieka i jego potrzeb”

Podkultury negatywne zazwyczaj dotyczą grup nieformalnych. Dotyczą więc takich grup, które powstały samoistnie, samorzutnie w łonie większych zbiorów społecznych i często poza ich przyzwoleniem. Jednym z kryteriów formalności organizacji jest zasada legalności. Naturalną konsekwencją tego faktu jest niedostępność dla kontroli zewnętrznej w myśli reguły, iż co nielegalne, to niedostępne dla kontroli z zewnątrz. Członkowie grup nieformalnych, a zwłaszcza ich elity kierownicze, maja pełną świadomość faktu, iż treścią różnicująca te podkultury od ogólnie przyjętych w danym społeczeństwie standardów są elementy negatywizmu obyczajowego i moralnego, a zatem to, co w ocenie ogólnospołecznej uważane jest za naganne i szkodliwe.

(Henryk Machel, Stanisław Kawula „Podkultury młodzieżowe w środowisku szkolnym i pozaszkolnym”, Toruń 1995.)

Trzy typy podkultur młodzieżowych:

1.Podkultura typowo przestępcza, rodząca się w dobrze zintegrowanych środowiskach, w których występują różne formy przestępczej działalności dorosłych.

- wzory zachowań przestępczych dorosłych przejmowane przez młodzież(gangi)

2. Podkultura konfliktu powstająca na obszarach źle zintegrowanych, o dużej mobilności członków grup i ogólnej niestabilności, gdzie istnieje ograniczony dostęp do wzorów przestępczych dorosłych, w związku, z czym wzory zachowań służące osiągnięciu wyższego statusu pochodzą głównie od rówieśników. W ramach tej podkultury tworzą się zwłaszcza gangi chuligańskie nastawione na bójki i wandalizm

3. Podkultura wycofania się zwana również podkulturą podwójnie przegranych. Skupia ona tę młodzież z warstw niższych, która nie ma możliwości osiągnięcia sukcesu w drodze legalnej, a której nie powiodło się także w adaptacji nielegalnej (dwa poprzednie sposoby). Sposób ten wybiorą również ci, którzy działania bezprawne odrzucili jako sprzeczne ze swoim kodeksem moralnym. Jest to przede wszystkim podkultura narkomanów.

(http://www.sciaga.pl/tekst/17445-18-subkultury_mlodziezowe)

Symptomy negatywnej podkultury młodzieżowej

- agresywne zachowanie się skinów

- bijatyki coraz młodszych „kibiców” na stadionach piłkarskich

- wzajemna agresja rożnych grup młodzieży

-zachowanie zbiorowe- wandalizm

Negatywne podkultury młodzieżowe wyrastają na określonej glebie społecznej. Przyczyniają się do tego te czynniki, które warunkują istnienie różnych form patologii społecznej, m. In. :

- nadmierne zagęszczenie ludności w niektórych skupiskach społecznych i wzrost anonimowości,

- negatywne skutki tzw. Demokratyzacji rodziny, prowadzące do obniżenia albo zaniku jej funkcji socjalizującej,

- wzrost rywalizacji ekonomicznej, którego skutkiem jest tworzenie się rywalizującego społeczeństwa,

- dehumanizacja stosunków między ludźmi

(Henryk Machel, Stanisław Kawula „Podkultury młodzieżowe w środowisku szkolnym i pozaszkolnym”, Toruń 1995.)