Rozdział 7 Kendall

DEPRESJA

- depresja dziecięca może mieć liczne negatywne skutki, takie jak epizody depresji w przyszłości, pogorszenie przystosowania społecznego, trudności z nauką szkolną, w niektórych przypadkach zwiększone ryzyko samobójstwa

- depresja ma na ogół podobny obraz kliniczny, niezależnie od wieku jednostki choć np. młodsze dzieci mogą skarżyć się częściej na objawy fizyczne niż dorośli i mogą być drażliwe, u starszych dzieci symptomy mogą mieć bardziej subiektywny charakter niż u młodszych dzieci np. może to być poczucie bezradności i pesymizmu

(Kryteria diagnostyczne wielkiego epizodu depresyjnego ramka 7.1 str 114)

1% dzieci w wieku przedszkolnym

2% w okresie 6-12 lat

4 do 8% wiek młodzieńczy

Proporcja 1:1 w dzieciństwie (chłopcy-dziewczynki)

Proporcja 1:2 w okresie dojrzewania

Współzachorowalność depresji z innymi zaburzeniami – 43%, w tym 18% zaburzenia lękowe, 14% zaburzenia związane z używaniem substancji psychoaktywnych, 8% zaburzenia z zachowaniami niszczycielskimi.

Zaburzenia emocjonalne o charakterze lękowym i depresja silnie wiążą się ze sobą.

W diagnozie należy przeprowadzać oddzielenie wywiad z dzieckiem i rodzicami.

Czynniki przyczynowe

- genetyczne

- czynniki środowiskowe (ryzyko zachorowania na depresję rośnie u dzieci, jeżeli u rodziców wystąpiła depresja przez 20 rokiem życia

- depresja wiąże się z negatywnym stosunkiem do samego siebie, świata i przyszłości, stylami atrybucji i błędami spostrzegania

- surowe ocenianie siebie przez dzieci depresyjne

- zniekształcenia w procesie przetwarzania informacji u dzieci depresyjnych

- rzadkie otrzymywanie wzmocnień, ograniczenie przyjemnych wydarzeń i brak reagowania na sygnały płynące ze środowiska

- negatywne relacje z rodzicami

- model podatność-stres

Przebieg depresji u dzieci

- u 72% badanych depresyjnych dzieci w ciągu 5 lat wystąpił nawrót

- występowanie depresji w dzieciństwie jest predyktorem występowania depresji w przyszłości