3. Streszczenie Kordiana
Przygotowanie:
Karpaty, chata
Twardowskiego, noc 31 grudnia 1799 roku. Spotkanie diabłów i
czarownic. Z kotła wyłaniają się stwarzani przez Szatan przywódcy
przyszłego powstania: J. Chłopicki, A. J. Czartoryski, J. Z.
Skrzynecki, J. U. Niemcewicz, J. Lelewel, J. Krukowiecki. Scena
kończy się pojawieniem aniołów, przepędzających moce piekielne.
Prolog:
Trzy osoby wypowiadają
się na temat roli poezji w życiu narodu. Pierwsza osoba prezentuje
poezję mesjanistyczną, druga - krytykuje ją. Trzecia osoba
przepędza pozostałe, zapowiadając poezję, która porwie do
działania:
"Dajcie mi proch zamknięty w narodowej
urnie,
Z prochu lud wskrzeszę, stawiam na mogił koturnie,
I
mam aktorów wyższych o całe mogiły."
Akt
I:
Scena I:
15-letni Kordian
wspomina samobójczą śmierć pewnej osoby, prawdopodobniej
przyjaciela. Czuje, że potrzebuje jakiejś wielkiej idei, która
przywróciłaby jego życiu sens. Wysłuchuje trzech opowieści
starego sługi Grzegorza: o Janku, co psom szył buty, o bitwie pod
piramidami podczas egipskiej wyprawy Napoleona oraz o żołnierzu
wziętym do niewoli przez Rosjan. Scena kończy się zawołaniem
Kordiana przez jego ukochaną, Laurę.
Scena II:
Podczas rozmowy
Kordiana z Laurą, młodzieniec stwierdza, że ukochana nie rozumie
jego uczuć i wątpliwości.
Scena III:
Nocą Laura czyta
wiersze napisane przez Kordiana, czekając na jego powrót. Grzegorz
informuje ją o samobójstwie młodzieńca.
Akt II:
Rok 1828, różne miejsca w Europie: Londyn, Dover, Włochy, Watykan i Mont Blanc.
W londyńskim parku Kordian wspomina nieudaną próbę samobójczą. Podczas rozmowy z Dozorcą przekonuje się, że światem rządzą pieniądze.
W Dover młodzieniec czyta "Króla Leara" Szekspira.
We Włoszech Kordian poznaje Wiolettę. Okazuje się, że kobieta jest zainteresowana jedynie jego majątkiem.
W Watykanie Kordian spotyka się z papieżem. Głowa Kościoła nakazuje Polakom posłuszeństwo wobec cara.
Na szczycie Mont Blanc
Kordian wygłasza słynny monolog. Waha się pomiędzy kolejną próbą
samobójczą a wzięciem na siebie odpowiedzialności za losy Polski
i Europy. Nazywa Polskę "Winkelriedem narodów",
przywołując szwajcarskiego bohatera, który podczas bitwy skierował
cały atak na siebie. Na chmurze Kordian wraca do Polski.
Akt
III:
Scena I:
Plac przed Zamkiem
królewskim w Warszawie. Zgromadzony lub komentuje koronację cara
Mikołaja I na króla Polski.
Scena II:
Scena koronacji cara
Mikołaja I na króla Polski w kościele katedralnym.