Część
pierwsza:
Liturgia światła, poświęcenie ognia i
przygotowanie paschału
Wygasza
się światła w kościele. W odpowiednim miejscu poza kościołem
rozpala się ognisko. Gdy lud się zgromadzi, przychodzi kapłan z
posługującymi, z których jeden niesie paschał. Jeśli nie można
rozpalić ogniska poza kościołem, obrzęd sprawuje się jak podano
niżej. Kapłan pozdrawia jak zwykle zgromadzony lud i wprowadza
wiernych w liturgię Wigilii tymi lub podobnymi słowami:
Drodzy
bracia i siostry, w tę najświętszą noc, w którą nasz Pan Jezus
Chrystus, przeszedł ze śmierci do życia Kościół wzywa swoje
dzieci rozproszone po całym świecie, aby zgromadziły się na
czuwanie i modlitwę. Jeśli tak będziemy obchodzić pamiątkę
Paschy Pana, słuchając słowa Bożego i sprawując święte
obrzędy, możemy mieć nadzieję, że otrzymamy udział w
zwycięstwie Chrystusa nad śmiercią i razem z Nim żyć będziemy w
Bogu.
Następnie poświęca się ogień.
Módlmy
się. Boże, Ty przez swojego Syna udzieliłeś wiernym światła
swojej chwały, poświęć + ten ogień i przez te święta
wielkanocne rozpal w nas tak wielkie pragnienie nieba, abyśmy z
czystym sercem mogli dostąpić świąt wiekuistej światłości.
Przez Chrystusa, Pana naszego. W. Amen.
Po poświęceniu
nowego ognia, przed kapłanem staje akolita lub ministrant, który
trzyma paschał. Kapłan na paschale żłobi rylcem krzyż, nad
krzyżem grecką literę Alfa, pod krzyżem literę Omega, a na
czterech polach między ramionami krzyża cyfry bieżącego roku.
Jednocześnie głośno i wyraźnie mówi:
1. Chrystus
wczoraj i dziś (żłobi pionowe ramię krzyża);
2. Początek i
koniec (żłobi ramię poziome);
3. Alfa (żłobi nad ramieniem
pionowym literę Alfa);
4. i Omega (żłobi pod ramieniem
pionowym literę Omega);
5. Do Niego należy czas (żłobi
pierwszą cyfrę bieżącego roku na lewym górnym polu między
ramionami krzyża);
6. i wieczność (żłobi drugą cyfrę
bieżącego roku na prawym górnym polu);
7. Jemu chwała i
panowanie (żłobi trzecią cyfrę bieżącego roku na dolnym lewym
polu);
8. przez wszystkie wieki wieków. Amen. (żłobi czwartą
cyfrę bieżącego roku na dolnym prawym polu).
Po
wyżłobieniu krzyża i innych znaków, kapłan może umieścić pięć
symbolicznych gwoździ, w formie krzyża, mówiąc przy tym
głośno:
1. Przez swoje święte rany
2. jaśniejące
chwałą
3. niech nas strzeże
4. i zachowuje
5.
Chrystus Pan. Amen.
Teraz kapłan zapala paschał od
nowego ognia, mówiąc głośno:
Niech światło Chrystusa
chwalebnie zmartwychwstałego rozproszy ciemności naszych serc i
umysłów.
PROCESJA
Po zapaleniu paschału
celebrans nakłada kadzidło do kadzielnicy. Następnie diakon, lub
gdy go nie ma, sam celebrans, bierze w obie ręce paschał i i
wyrusza procesja do kościoła. Na czele idzie turyferarz z dymiącą
kadzielnicą. Za nim idzie niosący paschał, potem celebrans,
duchowieństwo, ministranci i lud. Wszyscy niosą świece. Przy
bramie kościoła diakon zatrzymuję się, podnosi paschał i
śpiewa:
Światło Chrystusa. W. Bogu niech będą
dzięki.
Celebrans zapala swoją świecę od płomienia
paschału.
Niosący paschał przechodzi do środka
kościoła, zatrzymuje się, podnosi go i śpiewa po raz
drugi:
Światło Chrystusa. W. Bogu niech będą dzięki.
Wszyscy
zapalają świece od płomienia paschału, podając sobie
światło.
Gdy niosący paschał przyjdzie do ołtarza,
stojąc zwrócony do ludu, śpiewa po raz trzeci:
Światło
Chrystusa. W. Bogu niech będą dzięki.
Teraz zapala się
wszystkie światła w kościele.
ORĘDZIE WIELKANOCNE
(Exsultet)
Po przyjściu do ołtarza kapłan udaje się na
miejsce przewodniczenia. Paschał umieszcza się na świeczniku
stojącym pośrodku prezbiterium lub przy ambonie. Następnie można
nałożyć kadzidło, jak przed Ewangelią podczas Mszy św., po czym
diakon prosi kapłana o błogosławieństwo. Kapłan udziela
błogosławieństwa mówiąc półgłosem:
Niech Pan będzie w
sercu twoim i na twoich ustach, abyś godnie głosił Jego orędzie
wielkanocne: w imię Ojca i Syna + i Ducha Świętego.
Diakon
odpowiada: Amen.
Błogosławieństwo to opuszcza się,
jeśli orędzie wielkanocne ma śpiewać ktoś, kto nie jest
diakonem. Jeśli używa się kadzidła, diakon, lub - gdy go nie ma -
sam kapłan, okadza najpierw księgę, a potem paschał i stojąc
przy pulpicie śpiewa orędzie wielkanocne. W tym czasie wszyscy
stoją, trzymając w rękach zapalone świece. W razie konieczności
orędzie wielkanocne może śpiewać kantor, który nie jest
diakonem. Opuszcza on w dłuższej formie orędzia część tekstu,
od słów: A zatem proszę was, bracia aż do końca wstępu,
włącznie z pozdrowieniem Pan z wami. Orędzie wielkanocne może
także wykonać w formie krótszej kantor, który nie jest diakonem,
opuszcza wtedy pozdrowienie Pan z wami.