Sprawozdanie - Sieci Komputerowe: Ćwiczenie nr 3
1. Cel ćwiczenia
Celem ćwiczenia jest skonfigurowanie interfejsów sieciowych w systemach Ubuntu 11.10 oraz Windows Server 2008R2 przy użyciu wiersza poleceń oraz poprzez interfejs graficzny.
2. Wstęp teoretyczny
Karta sieciowa (ang. NIC – Network Interface Card) – karta rozszerzenia, która służy do przekształcania pakietów danych w sygnały, które są przesyłane w sieci komputerowej. Karty NIC pracują w określonym standardzie, np. Ethernet, Token Ring, FDDI, ArcNet, 100VGAnylan. Dla większości standardów karta NIC posiada własny, unikatowy w skali światowej adres fizyczny, znany jako adres MAC, przyporządkowany w momencie jej produkcji przez producenta, zazwyczaj umieszczony na stałe w jej pamięci ROM.
Adres IP (ang. Internet Protocol) – numer nadawany interfejsowi sieciowemu, grupie interfejsów (broadcast, multicast), bądź całej sieci komputerowej opartej na protokole IP, służąca identyfikacji elementów warstwy trzeciej modelu OSI – w obrębie sieci oraz poza nią (tzw. adres publiczny).
Maska podsieci, maska adresu (ang. subnetwork mask, address mask) – liczba służąca do wyodrębnienia w adresie IP części sieciowej od części hosta. Pola adresu, dla których w masce znajduje się bit 1, należą do adresu sieci, a pozostałe do adresu komputera. Po wykonaniu iloczynu bitowego maski i adresu IP komputera otrzymujemy adres IP całej sieci, do której należy ten komputer.
Brama sieciowa (ang. gateway) – maszyna podłączona do sieci komputerowej, za pośrednictwem której komputery z sieci lokalnej komunikują się z komputerami w innych sieciach. W sieci TCP/IP domyślna brama (sieciowa) (ang. default gateway) oznacza router, do którego komputery sieci lokalnej mają wysyłać pakiety o ile nie powinny być one kierowane w sieć lokalną lub do innych, znanych im routerów. W typowej konfiguracji sieci lokalnej TCP/IP wszystkie komputery korzystają z jednej domyślnej bramy, która zapewnia im łączność z innymi podsieciami lub z Internetem.
Domain Name System (DNS, ang. system nazw domenowych) – system serwerów, protokół komunikacyjny oraz usługa obsługująca rozproszoną bazę danych adresów sieciowych. Pozwala na zamianę adresów znanych użytkownikom Internetu na adresy zrozumiałe dla urządzeń tworzących sieć komputerową.
Po upewnieniu się, że karty sieciowe są poprawnie podłączone oraz zainstalowane przystąpiliśmy do ćwiczenia. Numery naszych stanowisk to kolejno: 16 ,17
Konfiguracja w systemie Windows Server 2008R2
Po uruchomieniu komputera z systemem Windows Server 2008R2 i ustaleniu adresu sieci w jakiej pracuje stacja w trybie GUI nadaliśmy karcie sieciowej o nazwie Internet statyczne ustawienia
adres IP: 192.168.128.86,
maska podsieci: 255.255.255.0 (podsieć klasy C),
brama domyślna: 192.168.128.254,
serwer DNS na: 156.17.8.1.
Następnie zweryfikowaliśmy poprawność ustawionego połączenia wykonując polecenia:
ping 127.0.0.1,
ping 192.168.128.86,
ping 192.168.128.254,
ping 156.17.5.2,
ping sun2.pwr.wroc.pl
pathping sun2.pwr.wroc.pl - ustalana jest trasa między dwoma hostami a następnie pingowany jest każdy z węzłów na tej trasie.
tracert sun2.pwr.wroc.pl - badania trasy pakietów w sieci IP
Wszystkie próby zostały zakończone sukcesem.
Następnie skonfigurowaliśmy dynamiczne pobieranie adresu IP z serwera DHCP karty sieciowej o nazwie Cisco. Adres przypisany naszemu komputerowi przez router to:
adres ip: 169.254.12.119.
maska: 255.255.0.0 (podsieć klasy B)
brama domyślna – brak.
Następnie przetestowaliśmy połączenie z sąsiadem wywołując polecenia
ping 169.254.170.68
ping K115 - nazwa komputera sąsiada.
Na koniec przywróciliśmy standardowe ustawienia kart sieciowych.
Konfiguracja w systemie Ubuntu 11.10
W applecie Network Manager w ustawieniach karty odpowiedzialnej za połączenie z Internetem wprowadziliśmy
adres IP: 192.168.128.86,
maska podsieci: 255.255.255.0,
brama domyślna: 192.168.128.254
serwer DNS: 156.17.5.2.
W konsoli systemowej przetestowaliśmy łączność wykonując kroki analogiczne do wykonanych w systemie Windows. Przeprowadzone testy wypadły pomyślnie.
Następnie przestawiliśmy w ustawieniach połączenia sieciowego tej samej karty by adres został pobierany dynamicznie. Ustawienia, za wyjątkiem adresu IP 192.168.128.17, nie zmieniły się. Przetestowaliśmy połączenie z sąsiednimi komputerami oraz Internetem i testy te przebiegły pomyślnie.
Następnie uruchomiliśmy program Wireshark i włączyliśmy przechwytywanie ramek sieciowych. W oknie terminala wykonaliśmy polecenie ping -c 4 156.17.5.2, a następnie polecenie ping -c 4 sun2.pwr.wroc.pl. Zauważyliśmy, że ruch wygenerowany przez te 2 polecenia jest taki sam (oprócz dodatkowych informacji z serwera DNS dla adresu sun2.pwr.wroc.pl), gdyż jak się później okazało jest to tak naprawdę ten sam adres.
Na koniec korzystając z filtra wyświetliliśmy tylko ramki protokołu ARP który odpowiedzialny jest między innymi za tłumaczenie adresów IP na MAC i odwrotnie.
4. Wnioski
Z powodu problemów technicznych na stanowisku 17 (odłączony kabel sieciowy karty Cisco, administrator nie naprawił usterki do końca zajęć). Niektóre części ćwiczenia związane z kartą Cisco wykonywaliśmy tylko na stanowisku nr 16. Wykonanie kilku części ćwiczenia na jednym stanowisku nie stworzyła żadnych problemów. Komputer zarówno w konfiguracji statycznej jak i dynamicznej pracując pod różnymi systemami operacyjnymi Windows Srever 2008RC i Ubuntu 11.10 bez żadnych problemów komunikował się z innymi hostami w sieci Cisco jak i sieci Internet oraz w tej drugiej nawiązywały połączenie ze serwerami umieszczonymi w sieci globalnej. Poprawność połączeń testowaliśmy z innymi stanowiskami znajdującymi się w Sali.