Najwybitniejszy
astronom polski przełomu XVIII i XIX wieku. Wpierw kształcił się
na Uniwersytecie
Krakowskim, a później udał się do Paryża
gdzie studiował matematykę pod kierunkiem Laplace'a i d'Alamberta.
Tam zaproponowano mu nawet stanowisko astronoma-obserwatora w
obserwatorium w Madrycie. Zrezygnował jednak z niego i powrócił do
Polski, by zreformować nauczanie astronomii na Uniwersytecie
Krakowskim.
Zaraz po powrocie do kraju, w 1781 r.,
Śniadecki został profesorem matematyki i astronomii w Krakowie.
Swoje wykłady wygłaszał w języku polskim, co w owym czasie było
rzadkością. W 1782 r. wystąpił z projektem zbudowania
obserwatorium astronomicznego w Krakowie. Z powodu braku środków,
uroczyste otwarcie nastąpiło dopiero w 1792 r. W związku z
zawirowaniami politycznymi Jan Śniadecki w 1803 opuścił
obserwatorium krakowskie.
Jego działalność w Krakowie
dotyczyła przede wszystkim obserwacji planetoidy Ceres (pierwszej
odkrytej, przez Giuseppe Piazzi'ego) i Pallas. Zajmował się również
mierzeniem położenia Słońca, Księżyca i planet. Obserwował
również zaćmienia Słońca i Księżyca oraz zakrycia gwiazd przez
Księżyc.
Po opuszczeniu Krakowa przebywał za granicą,
a po trzech latach powrócił do Polski. Został rektorem
Uniwersytetu Wileńskiego oraz głównym astronomem. Kontynuował tam
prace obserwacyjne dotyczące zwłaszcza planetoid, Słońca i bardzo
jasnej komety z 1811 r. W obserwatorium wileńskim pracował do czasu
przejścia na emeryturę . Jan Śniadecki na długo przed
prowadzeniem
układu SI , proponował używanie jednolitych
jednostek .