Marianne Faithfull[edytuj]
|
Marianne Faithfull |
|
|
|
|
|
Imię i nazwisko |
Marian Evelyn Faithfull |
|
Data i miejsce urodzenia |
|
|
Pochodzenie |
|
|
Gatunek |
|
|
Zawód |
wokalistka, aktorka |
|
Powiązania |
|
Marianne Faithfull (ur. 29 grudnia 1946 w Hampstead w Londynie[1]) – brytyjska piosenkarka, autorka tekstów piosenek, aktorka.
Spis treści
[ukryj]
Biografia[edytuj | edytuj kod]
Jest córką austriackiej arystokratki baronowej Evy von Sacher-Masoch (Evy Erisso) (poprzez nią jest spokrewniona z Habsburgami i z pisarzem Leopoldem von Sacher-Masoch) i filologa, brytyjskiego szpiega, prof. Roberta Glynna Faithfulla.
Pracowała z wieloma muzykami - są wśród nich m.in.: Angelo Badalamenti, Beck, David Bowie, Nick Cave, The Chieftains, Jarvis Cocker, Billy Corgan, Marcella Detroit, Bill Frisell, Emmylou Harris, PJ Harvey, Antony Hegarty, Rupert Hine, Joe Jackson, Alex James, Lenny Kaye, Daniel Lanois, Sean Lennon, Metallica, John Prine, Barry Reynolds,Keith Richards, Sly & Robbie, Teddy Thompson, Tom Waits, Rufus Wainwright, Roger Waters, Steve Winwood i Patrick Wolf.
W czerwcu 1964 roku poznała managera The Rolling Stones Andrew Loog Oldhama. W sierpniu 1964 z pomocą Oldhama podpisała kontrakt z wytwórnią płytową Decca i zadebiutowała piosenką As Tears Go By napisaną przez Micka Jaggera i Keitha Richardsa, która dotarła do 9 miejsca brytyjskiej listy przebojów. W 1965 wydała singla z piosenką Come and Stay With Me, który dotarł do 4 miejsca listy przebojów. W maju1965 poślubiła artystę Johna Dunbara. Występowała w filmach: Hamlet (1969), The Girl on a Motocycle (1968) , I'll Never Forget What's'isname (1967), Anna (1967), a także w sztukach teatralnych: Trzy siostry i Hamlet (1967). W tym czasie Marianne przez kilka lat związana była z Mickiem Jaggerem. Marianne popadła w uzależnienie od narkotyków. Mieszkała w squatach w Soho. Jej kariera przeżyła kilka momentów załamania, ale także w złym okresie pracowała nad kolejnymi płytami. Jak pisze w swojej autobiografii, często było to jedyne wyjście, by zdobyć pieniądze na jakiekolwiek utrzymanie i narkotyki.
Prawdziwy comeback nastąpił wraz z płytą Broken English (1979) ostre rockowe kompozycje z nietuzinkowymi tekstami. Kolejne płytyDangerous Acquaintances (1981) i A Child’s Adventure (1983), choć w podobnym stylu, nie odniosły sukcesu. Podobnie stało się z albumami Rich Kid Blues (1984) i Faithless (1987). Faithull poddała się kuracji odwykowej w Bostonie. Sukcesem okazał się album nagrany tuż po zakończeniu kuracji: Strange Weather (1987). W 1994 roku opublikowała autobiografię Faithfull (polskie tłumaczenie 2005), a w 2007 wspomnienia Memories, Dreams and Reflections.
Kolejne płyty potwierdziły wielki talent Faithfull. Zgodni byli krytycy i słuchacze: Blazing Away (koncertowy, 1990), A Secret Life (1995) z kompozycjami Angelo Badalamentiego, a następnie dwie płyty z utworami Kurta Weilla 20th Century Blues (1996), Seven Deadly Sins (1999). Płyty Vagabond Ways (1999), Kissin Time (2002) i Before the Poison (2004) miały zupełnie różne charaktery, ale wszystkie okazały się sukcesami artystycznymi. Od lat 90. regularnie gra w filmach m.in.: Moondance (1995), Shopping (1994),Intymność (2001), Far from China (2001), Zakochany Paryż (nowela Gusa Van Santa (2006), Maria Antonina (2006) oraz Irina Palm - owacyjnie przyjęty podczas festiwalu Berlinale 2007.
W 2004 roku wystąpiła w spektaklu Roberta Wilsona The Black Rider, w którym wykonywała piosenki Toma Waitsa.
W Polsce koncertowała czterokrotnie - podczas Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu (17 marca 2002), w Sali Kongresowej w Warszawie (2 listopada 2005) oraz podczas Festiwalu Era Nowe Horyzonty we Wrocławiu (19 lipca 2007). 31 sierpnia 2010 roku wzięła udział w uroczystym koncercie w reżyserii Roberta Wilsona zatytułowanym: "Solidarność, Twój anioł Wolność ma na imię", zorganizowanym w Gdańsku z okazji 30. rocznicy podpisania Porozumień Sierpniowych i powstania Solidarności.
W listopadzie 2008 roku opublikowała dwupłytowy album Easy Come, Easy Go ze swoimi wersjami piosenek m.in. Duke'a Ellingtona,Briana Eno, Smokeya Robinsona, Sarah Vaughan, Morrisseya oraz Leonarda Bernsteina i Stephena Sondheima.
Wzięła również gościnny udział w nagrywaniu płyty heavymetalowej grupy Metallica "Reload" (1997). Jej głos, jak określił perkusista grupy Lars Ulrich, pijany i zniszczony genialnie pasował do melancholijnego utworu upadłej gwiazdy "Memory Remains". W końcu piosenki wypowiada dość charakterystyczne frazy: "Say yes - at least say hello", których była pomysłodawcą. Pojawiła się również w teledysku do tego utworu.
DVD[edytuj | edytuj kod]
Dreaming My Dreams (document, 2000)
Live in Montreal (koncert piosenek Kurta Weilla)
Marianne Faithfull Live In Hollywood (2005)
“Rock and Roll Cirkus” (dokument, 1996, nagrany w grudniu 1968)
Dyskografia[edytuj | edytuj kod]
Come My Way (1965)
Marianne Faithfull (1965)
Go Away from My World (1965)
North Country Maid (1966)
Faithfull Forever (1966)
Love in a Mist (1967)
Dreaming My Dreams (1977)
Faithless (1978)
Broken English (1979)
Dangerous Acquaintances (1981)
A Child's Adventure (1983)
Summer Nights (1984)
Music for the Millions (1985)
Rich Kid Blues (1988)
Blazing Away [live] (1990)
A Secret Life (1995)
20th Century Blues (1997)
The Seven Deadly Sins (1998)
Vagabond Ways (1999)
Stranger on Earth (2001)
Kissin Time (2002)
Before the Poison (2005)
Easy Come Easy Go (2008)
Horses And High Heels (2011)
Filmografia[edytuj | edytuj kod]
Made in U.S.A. (1966)
Anna (1967)
I'll Never Forget What's 'is Name (1967)
Dziewczyna na motocyklu The Girl on a Motorcycle (inny tytuł: Naked Under Leather) (1968)
Rock and Roll Circus (1968, wydany: 1996)
Hamlet (1969)
Lucifer Rising (1972)
Madhouse Mansion (1974)
Assault on Agathon (1975)
The Turn of the Screw (1992) (głos)
When Pigs Fly (1993)
Shopping (1994)
Moondance (1995)
Crimetime (1996)
Intymność (Intimacy) (2001)
Far From China (2001)
Nord-Plage (2004)
A Letter to True (2004)
Zakochany Paryż (2006)
Maria Antonina (2006)
Irina Palm (2007)
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
więcej podobnych podstron