Tajemnice światła: nowatorstwo zderza się z tradycją

The Luminous Mysteries: Novelty Clashes with Tradition
Atila S. Guimarães

 

Niektórzy z naszych czytelników proszą TIA o solidne dowody na to, że wprowadzenie Ta-jemnic Światła przez Jana Pawła II było inicjatywą postępowców. Nie zgadzają się z tymi no-wymi tajemnicami, które krzywdzą ich poczucie katolicyzmu, ale nie wiedzą jak uzasadnić swoją reakcję. Czy dodanie tych nowych tajemnic było wbrew życzeniom Matki Bożej? Czy było wbrew naukom wcześniejszych papieży?

Spróbuję odpowiedzieć na te pytania i pomóc tym czytelnikom.

Pochodzenie Różańca

Żaden katolik nie wątpi w to, że św. Dominik Guzman miał decydującą rolę w szerzeniu Ró-żańca. W 1214 miał objawienie Matki Bożej w Tuluzie, Francja, nakazując mu umieścić pod Jej ochroną nowy założony przez niego Zakon Kaznodziejów, poprzez odmawianie i szerze-nie Różańca.

Ale niektórzy badacze dyskutują czy

Różaniec św. Dominika był dokładnie

taki sam jak odmawiany przez nas obecnie.

Twierdzą, że praktyka gloryfikowania

Dziewicy poprzez oferowanie Jej ducho-

wej "korony róż" albo mistycznego "zgro-

madzenia róż", albo jeszcze "ogrodu róż"

(łac. rosarium), już była szeroko znaną

praktyką pośród prostych ludzi Średnio-

wiecza przed św. Dominikiem. Te "róże"

składały się z powtarzania pozdrowienia

Archanioła Gabriela Zdrowaś Maryjo łaskiś

pełna…, które stanowi pierwszą część

współczesnej modlitwy. Ludzie ci powta-

rzali tę anielską modlitwę bo ona podsu-mowuje wszelką radość Najświętszej Maryi z Jej życia.

Matka Boża daje św. Dominikowi Różaniec. Dominikański Kościół św. Różańca, Rzym

Więc według tych badaczy, Matka Boża tylko poprosiła św. Dominika o stosowanie tej już istniejącej, ale niekompletnej praktyki. Druga cześć modlitwy – Święta Maryjo Matko Boża… - byłaby wprowadzona później, razem z Ojcze nasz i rozmyślaniami o boleści i chwale Matki Bożej i Jej Boskiego Syna. Dopiero w XV wieku w objawieniu dla ks. Alaina de la Roche, ustanowiono 15 tajemnic w formie jaką znamy dzisiaj. Taka jest opinia tej konkretnej szkoły. Ta opinia jest bardzo wygodna dla postępowców, którzy promują nowe świetlne tajemnice, bo opierając się na tym myśleniu mogą udawać, że Różaniec zawsze był modlitwą zmienia-jąca się i ewoluującą.

Inni badacze nie zgadzają się z tą ewolucyjną szkołą i uwazają, że od czasów św. Dominika nabożeństwo do Różańca było takie jakie jest teraz. Mówią:

Po pierwsze – faktyczne pochodzenie "korony róż" ustanowiono jako praktykę prostych śred-niowiecznych ludzi, którzy nie potrafili czytać, dlatego nie mogli odprawiać Godziny świętej, nazywanej także Psałterzem, co było zwyczajem wśród wykształconych katolików. Dlatego zamiast odmawiania 150 psalmów, rozpoczynali od 150 Zdrowaś Maryjo ku czci Matki Bożej, jako substytut Godziny świętej. Według tej szkoły, od samego początku Różaniec obejmował nie tylko radosne rozmyślania o życiu Matki Bożej i Jej Syna, ale również zainspirowane psalmami medytacje bolesne i chwalebne.

Po drugie – mówią, iż wydaje się śmieszne i nieprawdopodobne by Matka Boża prosiła św. Dominika by modlił się niekompletnym Różańcem, a potem ujawniła jednemu z jego uczniów i innym katolikom, że to co naprawdę chciała było kompletnym Różańcem. Biorąc pod uwagę to, że zamierzała dać nam kompletny Różaniec, modlitwę która jest Jej najmilsza, ta prak-tyka powinna mieć tylko jedną formę, a nie dwie. Dlaczego miałaby Ona, która jest Siedzibą Mądrości, i zawsze wiedziała co chciała ustanowić, ukrywać kompletną formę Różańca przed załozycielem Dominikanów, a tylko ujawnić go w XV wieku jednemu z jego uczniów? Dużo bardziej prawdopodobne jest to, że ujawniła kompletny Różaniec św. Dominikowi, a kiedy to nabożeństwo zaczęło upadać, pojawiła się znowu by wzmocnić praktykowanie tego samego oryginalnego Różańca.

Ale postępowcy hipotezę o ewolucyjnej szkole uważali za "sprawdzoną" i zaczęli traktować czcigodną tradycję, która mówi, że św. Dominik otrzymał cały Różaniec, jak legendę. Nieste-ty, dzisiaj nierzadko spotyka się tę powierzchowną interpretację promowaną nawet w insty-tucjach dominikańskich.

Moje sympatie są po stronie drugiej szkoły, i mam poważne podejrzenia odnośnie pierwszej. Druga dobrze pasuje do wpółczesnej postępowej metody historycznej ponownego zbadania i zmiany niemal wszystkiego co już ustanowiła tradycja Kościoła. To także pasuje ekumeni-zmowi, który chce zminimalizować nabożeństwa Maryjne tak bardzo jak możliwe, by zado-wolić protestantyzm. Wiemy, że postępowcy i protestanci nie mogą zniszczyć pewnego na-bożeństwa, oni usiłują sabotażować je i przedstawiać jako bezpodstawne i zabobonne.

Leon XIII zamyka dyskusję: św. Dominik otrzymał kompletny Różaniec

Dalej, ta szkoła ewolucyjna i rewizjonistyczna wygodnie "zapomina" o tym, że dyskusja hi-storyczna już została zamknięta dawno temu, kiedy papież Leon XIII postanowił odwrotnie do tego co proponują. Wyraźnie potwierdził, że to św. Dominik otrzymał cały Różaniec z trzema kompletami tajemnic.

W encyklice Octobri mense, Leon XIII potwierdza: "Cieszy nas to że zauważamy i zdecydo-wanie polecamy Różaniec Święty. Temu sposobowi modlitwy dano, w języku potocznym, nazwę "korona", bo przypomina w naszych umysłach, w dogodnej kolejności, wielkie tajem-nice Jezusa i Maryi: ich radości, smutki i triumfy". [1]

W Fatimie Matka Boża prosiła o 15 dziesiątków Różańca

W następnym akapicie papież kończy swoją myśl: "To że Królowa Nieba sama nadała wielką skuteczność temu nabożeństwu widzi-my w tym, że to z Jej nakazu i rady, ustano-wiony i propagowany przez znakomitego św. Dominika, w czasach szczegónie niebez-piecznych dla katolickiej sprawy". [2]

To oznacza, że Leon XIII uważa za histo-rycznie sprawdzone (akapit 3), że trzy kom-plety opisanych przez niego tajemnic były dane przez Matkę Bożą św. Dominikowi. Ina-czej mówiąc, zdaniem tego papieża, na wyra-źne życzenie Matki Bożej ustanowiono trzy komplety tajemnic.

Najświętsza Dziewica potwierdza trzy komplety tajemnic

Tę decyzję potwierdziła Matka Boża w kilku objawieniach.

W 1460, ponad 200 lat po pierwszym objawieniu się św. Dominikowi, kiedy spadało nabo-żeństwo Różańca, pokazała się innemu dominikanowi, Alain de la Roche, by potwierdzić swoe pierwsze życzenie. Kazała mu szerzyć nabożeństwo Różańca w tej samej formie: 150 Zdrowaś Maryjo podzielonych na 3 komplety 5 tajemnic.

Po umieszczeniu Różańca wokół jego szyi, Matka Boża powiedziała ks. de la Roche:

"Synu mój, bardzo dobrze znasz stare

nabożeństwo mojego Różańca, odma-wianego i szerzonego przez twojego

Matka Boża Pompejańska zaleciła tradycyjny Różaniec

patriarchę i mojego sługę Dominika i przez jego duchowych synów, twoich religijnych braci. To duchowe ćwiczenie jest bardzo przyjemne dla obojga – mojego Syna i mnie, i najbardziej przydatne i święte dla wiernych.

"Kiedy mój sługa Dominik zaczął szerzyć mój Różaniec… reforma na świecie osią-gnęła taki punkt, że wydawało się iż ludzie przekształcili się w duchy anielskie, i że aniołowie zstąpili z Nieba by zamieszkać na ziemi… Nikogo nie uważano za praw-dziwego chrześcijanina jeśli nie miał mo-jego Różańca i go nie odmawiał… Taki był prestiż świętego Różańca, że żadne nabo-żeństwo nie było i nie jest przyjemniejsze dla mnie po wspaniałej Ofierze Mszy…

"Dlatego pragnę, żeby to [nabożeństwo na Różańcu] wznowiono w Kościele dla pocieszenia wielkiej liczby dusz. Ty będziesz szerzył mój Różaniec, wzywając wszystkich wiernych by z oddaniem go odmawiali… Różaniec będzie najpotężniejszą bronią przeciwko Piekłu, on po-skromi zło, zniszczy grzech i pokona herezje. Nikt kto będą mi się poświęcał przez Różaniec nie zazna wiecznego potępienia". [3]

W objawieniach Matki Bożej Pompejańskiej w 1884 [apparitions of Our Lady of Pompeii], chwalonych przez Piusa XII (zob. 2 akapity dalej), Matka Boża powiedziała: "Jeśli szukasz zbawienia, szerz Różaniec". Pokazała się z takim samym Różańcem jaki odmawiamy.

Jeśli nadal są jakieś wątpliwości, że Matka Boża chce takiego Rózańca jaki dała św. Domi-nikowi, to widzimy, że w 1858 w Lourdes uczyła Bernadetę jak odmawiać ten sam Różaniec. To potwierdził papież Pius XI w encyklice Ingravescentibus malis: "I nie chcemy przemilczeć tego, że sama Najświętsza Dziewica, w naszej epoce, usilnie zalecała ten sposób modlitwy, kiedy pokazując się niewinnej dziewczynie w grocie w Lourdes, nauczyła ją odmawiania Różańca". [4]

Matka Boża uczy odmawiania Różańca św. Bernadetę w Lourdes

W alokucji Venuti come siete, Pius XII rów-nież podkreślił, że Matka Boża, która poka-zała się niosąc w dłoni własny Różaniec, odmawiała Różaniec z Bernadetą w Lourdes: "W Lourdes tak jak w Pompei, Maryja niezliczonymi łaskami chciała poka-zać jak bardzo przyjemna dla Niej jest ta modlitwa, do której odmawiania zaprosiła swoja powiernicę św. Bernadetę, i po Zdro-waśkach dziewczyny, powoli przesuwając paciorki pięknego własnego Różańca, jaś-niała jak złote róże, które świeciły u jej stóp". [5]

W Fatimie wydarzyło się coś bardzo podo-bnego. We wszystkich tam objawieniach Matka Boża, ubrana w biel, trzymała w złożonych dłoniach Różaniec, i radziła dzie-ciom odmawiać Rózaniec. Dalej, w ostat-nim objawieniu 13 października 1917, rów-nież objawiła się jako Matka Boża Różań-cowa, pokazując tradycyjny Różaniec.

Skoro w tych objawieniach Matka Boża za-wsze wyrażała pragnienie odmawiania Ró-żańca w sposób jaki znamy, to dlaczego miałaby kazać św. Dominikowi modlić się na innym Różańcu? Nic nie wydaje się mniej prawdopodobne. Jeśli wszystkim in-nym wizjonerom mówiła to samo – by mo-dlić się na Różańcu jaki znamy – to na pewno to samo nakazała św. Dominikowi. Dlatego stara dominikańska tradycja jest poprawna przypisując św. Dominikowi kompletny Różaniec - 150 Zdrowasiek, 15 Ojcze nasz i Chwała Ojcu, i 3 komplety tajemnic. Szkoła rewizjoni-styczna i ewolucyjna jest w błędzie.

A zatem, Matka Boża pragnie Różańca takiego jaki odmawiano od czasów św. Dominika, i nic innego. Dlatego innowacja Jana Pawła II nie spełnia Jej wyraźnego życzenia. Raczej wydaje się sabotażować go poprzez wprowadzenie z jego inicjatywy innego kompletu tajemnic.

Trzy komplety tajemnic i wcześniejsi papieże

Papieże również potwierdzili swoim autorytetem doskonałość Różańca.

Papież Urban IV w 1261, mniej niż 50 lat po wprowadzeniu Różańca przez św. Dominika, zaaprobował go i udzielił specjalne odpusty Konfraterniom Najświętszej Dziewicy, które modliły się na Różańcu.

Papież Jan XXII (1316-1334) potwierdził doskonałość tego samego 15-dziesiątkowego Różańca i powiększył te odpusty.

Dzięki Różańcowi Matka Boża dała zwycięstwo pod Lepanto

Papież św. Pius V (1566-1562) nakazał modlitwę na Różańcu jaki znamy dzi-siaj, by modlić się nim w całym chrześ-cijaństwie i wszystkim wojownikom wal-czącym w bitwie pod Lepanto. Dzięki tej modlitwie bitwę cudownie wygrała katolicka flota. By uczcić to zwycięstwo, św. Pius V ustanowił 7 października jako święto Matki Bożej Różańcowej, i Różaniec jako oficjalną modlitwę Kościoła.

Zbyt długo zajęłoby wyliczanie wszys-tkich papieży chwalących i błogosławią-cych znany nam Różaniec. [6] Zamie-szczę jedynie tekst Leona XIII w którym przedstawia 5 papieży, którzy aprobowali Różaniec:

"Po wielokrotnym zachęcaniu… odma-wiania Różańca Świętego, idąc za przykładem naszych poprzedników, postanowiliśmy zwiekszyć jego znacze-nie bardziej uroczystym kultem. Szczę-śliwej pamięci Sykstus V aprobował stary zwyczaj modlitwy na Różańcu, którą później Klemens VIII wpisał w Martyrologię Rzymską, a Klemens XI poszerzył na cały Kościół, później Benedykt XIII umieścił w Rzymskim Brewiarzu. Dlatego my, w ciągłym świadectwie naszego docenienia tego nabożeństwa, zadekretowaliśmy, żeby święto i jego Urząd celebrować w Kościele powszechnym… poświęcając temu nabożeństwu cały miesiąc październik". [7]

W encyklice Fidentem piumque, papież Leon XIII sprzeciwia się wszelkiej zmianie struktury Różańca: "I to stare korzystanie, które kwitło pośród naszych ojców, powinno zostać zacho-wane z religijną dokładnością albo przywrócone, zgodnie z czym chrześcijańskie rodziny, w mieście czy na wsi, będą uważać za święty obowiązek gromadzenia się pod koniec dnia, kie-dy zakończyli prace, przed figurą Dziewicy i kolejno odmawiali Różaniec". [8]

Podsumowanie

A zatem widzimy, że w wielu ważnych objawieniach, Matka Boża prosi katolików by modlili się na Różańcu jaki znaliśmy od zawsze – Credo, wprowadzający Ojcze nasz, trzy Zdrowaś Maryjo i Chwała Ojcu, i całość: 150 Zdrowaś Maryjo, 15 Ojcze nasz i 15 Chwała Ojcu po-dzielona na 3 komplety tajemnic: Radosną, Bolesną i Chwalebną. Wydaje się dość wyraźne, że innowacja Jana Pawła II jest przeciwna wyrażonej woli Matki Bożej.

Po pokazaniu pochwał i komentarzy wielu papieży, oraz odniesieniu się do odpustów i bło-gosławieństw jakie dawało modlenie się na tradycyjnym Różańcu, wydaje się dość jasne, że odmawianie innnego różańca z 4 kompletami tajemnic powoduje, że ten różaniec traci za-sługę tych korzysci i błogosławieństw. Inaczej mówiąc, każdy kto odmawia nowe komplety tajemnic wydaje się nie odnosić korzyści z wcześniejszych łask i odpustów.

Podsumowując, daleko od przynoszenia korzyści, ten nowy zestaw Tajemnic Światła wywo-łał poważne szkody. On osłabił wspaniałą 800-letnią pobożną praktykę. Dodanie dodatko-wych 50 Zdrowasiek było ekstrawagancją, która nie doprowadziła więcej osób do modlitwy na Różańcu, uczyniła ją trudniejszą dla już ją odmawiajacych. Ten dodatek Jana Pawła II, wprowadzony osobistą zachcianką, wydaje mi się być hipertrofią produkującą atrofię w nabożeństwie Różańcowym. Zastanawiam się czy ta atrofia była faktycznie zamierzona po to by sabotażować modlitwę Różańcową.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
[1] Leon XIII, Encyklika Octobri mense, 22.09.1891, § 17
[2] Ibid. § 18.
[3] Louis Grignion de Monfort, O Segrêdo de Maria & Método de Rezar o Rosário, Rio: Santa Maria, 1953, Prefacja do części 2, s. 79-80
[4] Pius XI, Encyklika Ingravescentibus malis, 29.09.1937, § 8.
[5] Pius XII, Alokucja Venuti come siete, 8.10.1941, § 12.
[6] Odmawianie 3 kompletów tajemnic jako niezmienionej praktyki w Kościele skomentowali następujący papieże:

Papież Leon XIII: Encyklika Octobri mense, 22.09.1891. § 17; Encyklika Magna Dei Matris, 8.09.1892, § 5; Encyklika Laetitiae sanctae, 8.09.1893, §§ 6-16; Encyklika Jucunda semper, 8.09.1894, §§ 5-7, 12-14; Encyklika Adjutricem populi, 5.09.1895, § 14; Encyklika Fidentem piumque, 20.09.1986, §§ 8, 9; Papież Pius XII: Alokucja Di gran cuore, 16.10.1940, §§ 5-9; Encyklika Ingruentium malorum, 15.09.1950, § 6.
[7] Leon XIII, Encyklika Diuturni temporis, 5.09.1898, § 4.
[8] Leon XIII, Encyklical Fidentem piumque, 20.09.1896, § 4.

http://tradcatknight.blogspot.com/2016/06/the-luminous-mysteries-novelty-clashes.html#more