Konspekt lekcji języka polskiego

Do przeprowadzenia zajęć w dniu 24 kwietnia 2012 roku w klasie I L,

I. Treści programowe:

• Zapoznanie z toposem marności – vanitas,

• Przypomnienie budowy i cech charakterystycznych sonetu,

• Przypomnienie cech charakterystycznych literatury baroku.

• Zapoznanie z twórczością Mikołaja Sępa - Szarzyńskiego.

II. Temat zajęć: Barokowe kontrasty – Mikołaj Sęp - Szarzyński.

III. Cele zajęć:

1. Wiadomości

Uczeń:

• zna cechy toposu,

• zna sonety M. Sępa - Szarzyńskiego ( „Sonet III. O wojnie naszej, którą wiedziemy
  z szatanem, światem i ciałem” i „Sonet V. O nietrwałej miłości rzeczy świata tego.”

• zna pojęcie poezji metafizycznej

2. Umiejętności:

Uczeń:

• potrafi określić cechy sonetu,

• potrafi omówić czym jest peryfraza i inwersja i wskazać je w tekście.

• umie wyrażać swoje zdanie w sposób kulturalny i demokratyczny.

3. Postawy:

Uczeń:

• aktywnie uczestniczy w lekcji,

• dba o kulturę i poprawność języka podczas budowania wypowiedź ustnych,

• wykazuje się zaangażowaniem w pracy na zajęciach,

• chętnie i otwarcie wyraża swoje zdanie,

IV. Formy, metody, techniki uczenia oraz środki dydaktyczne:

1. Formy nauczania:

- indywidualna

- zbiorowa

2. Metody i techniki nauczania:

• metody podające – elementy objaśnienia,

• metody oparte na słowie – elementy dyskusji

• metody programowe – praca z podręcznikiem,

• metody aktywizujące – elementy burzy mózgów.

3. Środki dydaktyczne:

• Podręcznik

V. Bibliografia:

1. R. Janicka- Szyszko, M. Steblecka. Język polski. Podręcznik dla liceum ogólnokształcącego, liceum profilowanego i technikum. cz. 2. Operon. Gdynia 2007

2. Podstawa Programowa Dz. U. 2009 rok, Nr 4, poz. 17

3. Jan Błoński. Mikołaj Sęp - Szarzyński a początki polskiego baroku. Kraków 1996

4. Mikołaj Sęp - Szarzyński. Poezje. wstęp i oprac. Janusz S. Gruchała. Kraków 1997

5. Słownik Encyklopedyczny - Język polski. Wyd. Europa. Warszawa 1999.

VI. Tok lekcji:

1. Czynności organizacyjne.

Podanie tematu lekcji: Barokowe kontrasty – Mikołaj Sęp - Szarzyński.

2. Prowadzący wprowadza uczniów w tematykę lekcji. Przypomina pojęcie toposu. Wprowadza topos vanitas – marność.

Topos (greckie = miejsce), miejsce wspólne; pole znaczeniowe toposu obejmuje motyw, obraz, symbol, metaforę, alegorię, jest to schemat powszechnie funkcjonujący w kręgu kulturowym, powtarzalny odwiecznie. Wyrósł z tradycji antycznej retoryki, jest uniwersalny od antyku do współczesności, np. miłość niebiańska – miłość ziemska, ojczyzna – pamięć ziemi i grobów, wyspy szczęśliwe, arkadia dzieciństwa, miejsce rozkoszne (krajobraz pasterski wiosną) – miejsce straszliwe (łagry Sybiru)

3. Uczniowie słuchają odczytu nauczyciela o Sępie- Szarzyńskim, wprowadzającego
   w koloryt epoki i oddającego cechy twórczości tego poety.

4. Zapoznanie się z definicją poezji metafizycznej.

5. Odczytanie Sonetu III, analiza i interpretacja.

6. Uczniowie odpowiadają na pytania zamieszczone w podręczniku pod tekstem sonetu.

7. Nauczyciel czyta Sonet V, uczniowie omawiają użyte środki stylistyczne, sytuacją liryczną. Posługują się pytaniami pomocniczymi zamieszczonymi w podręczniku.

8. Zapoznanie się z krótką notą biograficzną autora.

9. Zakończenie lekcji.